Pełny tekst orzeczenia

Formularz (...)

Sygnatura akt

II K 115/20

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

Sąd Rejonowy w Szczytnie

27.10.1994

II K 189/94

1.1.2.

Sąd Wojewódzki w Olsztynie

29.03.1995

II K 186/94

1.1.3.

Sąd Rejonowy w Szczytnie

22.06.1995

II K 49/95

1.1.4.

Sąd Wojewódzki w Olsztynie

20.05.1996

II K 31/96

1.1.5.

Sąd Rejonowy w Szczytnie

08.01.2003

II K 583/02

1.1.6.

Sąd Rejonowy w Szczytnie

20.10.2004

II K 203/04

1.1.7.

Sąd Rejonowy w Szczytnie

08.06.2006

II K 78/06

1.1.8.

Sąd Rejonowy w Szczytnie

18.09.2008

VI K 278/08

1.1.9.

Sąd Rejonowy w Szczytnie

03.06.2009

II K 574/09

1.1.10.

Sąd Rejonowy w Szczytnie

09.01.2013

II K 773/12

1.1.11.

Sąd Okręgowy w Olsztynie

25.05.2018

II K 31/18

1.1.12.

Sąd Rejonowy w Olsztynie

30.12.2019

II K 583/18

1.2 Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

G. R. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 27 października 1994 r., sygn. akt II K 189/94, za przestępstwo popełnione w dniu 30 marca 1994 roku wyczerpujące dyspozycję art. 199 § 1 k.k., art. 265 § 1 k.k. i art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych w zw. z art. 10 § 2 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 1.500.000 starych zł.

karta karna

21-23

odpis wyroku łącznego w sprawie o sygn. akt II K 31/96

31-32

1.2.1.2.

G. R. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Olsztynie z dnia 29 marca 1995 r., sygn. akt II K 186/94, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 05 grudnia 1995r., sygn. akt II AKr 444/95 za przestępstwo popełnione w nocy z 6 na 7 czerwca 1994 roku wyczerpujące dyspozycję art. 210 § 1 k.k. oraz art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych w zw. z art. 10 § 2 k.k. na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, karę grzywny w wysokości 300 zł oraz orzeczono pozbawienie praw publicznych na okres 3 lat.

odpis wyroku

27-28

odpis wyroku sądu odwoławczego

29-30

karta karna

21-23

1.2.1.3.

G. R. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 22 czerwca 1995 r., sygn. akt II K 49/95, za przestępstwa popełnione w nocy z 22 na 23 września 1994 roku, w nocy z 8 na 9 października 1994 roku wyczerpujące dyspozycję art. 203 § 2 k.k., art. 166 k.k. oraz art. 156 § 3 k.k. na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności oraz karę grzywy w wysokości 100 zł.

informacja z Sądu Rejonowego w Szczytnie

48

odpis wyroku łącznego w sprawie o sygn. akt II K 31/96

31-32

karta karna

21-23

1.2.1.4.

Wobec skazanego G. R. został wydany prawomocny wyrok łączny Sądu Wojewódzkiego w Olsztynie z dnia 20 maja 1996 r., sygn. akt II K 31/96, którym połączono kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawie o sygn. akt II K 189/94, Sądu Wojewódzkiego w Olsztynie w sprawie o sygn. akt II K 186/94 oraz Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawie o sygn. akt II K 49/95 wymierzając skazanemu karę łączną w rozmiarze 4 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 300 zł, ponadto karą łączną objęto również pozbawienie praw publicznych na okres 3 lat, postanowieniem z dnia 16 grudnia 1997 roku skazany został warunkowo zwolniony z okresu próby do 31 marca 1997 roku.

odpis wyroku łącznego

31-32

informacja z systemu NOE-SAD

51-51v.

karta karna

21-23

1.2.1.5.

G. R. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 08 stycznia 2003 r., sygn. akt II K 583/02 za przestępstwo popełnione w dniu 09 czerwca 2002 roku wyczerpujące dyspozycję 190 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat; postanowieniem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 19 stycznia 2005 roku, sygn. akt II Ko 6/05 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności; kara pozbawienia wolności została wykonana w całości.

odpis wyroku

38-38v.

odpis postanowienia

39-39v.

karta karna

21-23

1.2.1.6.

G. R. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 20 października 2004 r., sygn. akt II K 203/04 za przestępstwo popełnione w dniu 20 czerwca 2004 roku wyczerpujące dyspozycję 191 § 2 k.k. na karę 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności; kara pozbawienia wolności została wykonana w całości.

odpis wyroku

40-40v.

informacja z systemu NOE-SAD

53-53v.

karta karna

21-23

1.2.1.7.

G. R. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 08 czerwca 2006 r., sygn. akt II K 78/06 za przestępstwo popełnione w dniu 19 sierpnia 2005 roku wyczerpujące dyspozycję 278 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; kara pozbawienia wolności została wykonana w całości.

odpis wyroku

41-41v.

informacja z systemu NOE-SAD

52-52v.

karta karna

21-23

1.2.1.8.

G. R. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 18 września 2008 r., sygn. akt VI K 278/08 za przestępstwo popełnione w dniu 15 lutego 2008 roku wyczerpujące dyspozycję 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat; postanowieniem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 26 listopada 2009 roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności; kara pozbawienia wolności została wykonana w całości.

odpis wyroku

45-45v.

informacja z systemu NOE-SAD

54-54v.

karta karna

21-23

1.2.1.9.

G. R. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 03 czerwca 2009 r., sygn. akt II K 574/09 za przestępstwo popełnione w dniu 13 października 2008 roku wyczerpujące dyspozycję 217 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności; kara pozbawienia wolności została wykonana w całości.

odpis wyroku

42-42v.

informacja z systemu NOE-SAD

55-55v.

karta karna

21-23

1.2.1.10.

G. R. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 09 stycznia 2013 r., sygn. akt II K 773/12 za przestępstwo popełnione w dniu 13 września 2012 roku wyczerpujące dyspozycję art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności; kara pozbawienia wolności została wykonana w całości.

odpis wyroku

43-43v.

informacja z systemu NOE-SAD

56-56v.

karta karna

21-23

1.2.1.11.

G. R. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 25 maja 2018 r., sygn. akt II K 31/18 za przestępstwo popełnione w nocy z 1 na 2 października 2017 roku wyczerpujące dyspozycję 148 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 12 lat pozbawienia wolności; skazany rozpoczął wykonywać orzeczoną karę w dniu 06 stycznia 2018, godz. 15:30, a zakończy w dniu 14 października 2029 r., godz. 15:30, na poczet kary zaliczono okres od 02.10.2017 r., godz. 15:30 do 22.12. 2017 r., godz. 15:30. Orzeczono także środek zabezpieczający w postaci terapii w zakresie uzależnienia od alkoholu.

informacja o pobytach i orzeczeniach

3-3v., 62-63

odpis wyroku

17-18

obliczenie kary

19

karta karna

21-23

informacja z systemu NOE-SAD

58-58v.

1.2.1.12.

G. R. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 30 grudnia 2019 r., sygn. akt II K 583/18, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 01 czerwca 2020 roku, sygn. akt VII Ka 312/20 za przestępstwo popełnione w dniu 23 września 2015 roku wyczerpujące dyspozycję art. 286 § 1 k.k., art. 297 § 1 k.k., art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności; skazany rozpocznie wykonywać orzeczoną karę pozbawienia wolności w dniu 14 października 2029 roku, a zakończy w dniu 11 czerwca 2030 roku.

informacja o pobytach i orzeczeniach

3-3v., 62-63

odpis wyroku

34-34v.

odpis wyroku sądu odwoławczego

35-35v.

informacja z systemu NOE-SAD

57-57v.

karta karna

21-23

1.2.1.13.

G. R. jest bezkrytycznie ustosunkowany do popełnionych przestępstw. Skazany przez cały okres pobytu w zakładzie karnym funkcjonował prawidłowo, aż do dnia 24 września 2020 roku, kiedy to w ramach protestu związanego z przemieszczaniem do innej celi mieszkalnej, dokonał samouszkodzenia w postaci pocięcia powłok skórnych przedramienia. Zachowanie skazanego w całokształcie odbywanej kary pozbawienia wolności jest przeciętne, kilkakrotnie był nagradzany regulaminowo, raz ukarany dyscyplinarnie. G. R. nie deklaruje przynależności do nieformalnych struktur podkultury przestępczej. Ponadto wobec przełożonych stara się przyjmować postawy regulaminowe, wydawane polecenia wykonuje bez zastrzeżeń. Skazany jest osobą uzależnioną od alkoholu, wyraził zgodę na udział w terapii w warunkach izolacji. Obecnie pracuje jako pomoc kuchenna. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym, nie wykazuje żadnych zainteresowań.

opinia o skazanym

60-63

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2.1.

nie stwierdzono

2. Ocena Dowodów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

odpis wyroku łącznego w sprawie o sygn. akt II K 31/96

Niekwestionowany dokument urzędowy.

1.2.1.2.

odpis wyroku

Niekwestionowany dokument urzędowy.

odpis wyroku sądu odwoławczego

Niekwestionowany dokument urzędowy.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

1.2.1.3.

informacja z Sądu Rejonowego w Szczytnie

Dowód został sporządzony przez kompetentne i upoważnione osoby, zatem został uznany za w pełni wiarygodny.

odpis wyroku łącznego w sprawie o sygn. akt II K 31/96

Niekwestionowany dokument urzędowy.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

1.2.1.4.

odpis wyroku łącznego

Niekwestionowany dokument urzędowy.

informacja z systemu NOE-SAD

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

1.2.1.5.

odpis wyroku

Niekwestionowany dokument urzędowy.

odpis postanowienia

Niekwestionowany dokument urzędowy.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

1.2.1.6.

odpis wyroku

Niekwestionowany dokument urzędowy.

informacja z systemu NOE-SAD

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

1.2.1.7.

odpis wyroku

Niekwestionowany dokument urzędowy.

informacja z systemu NOE-SAD

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

1.2.1.8.

odpis wyroku

Niekwestionowany dokument urzędowy.

informacja z systemu NOE-SAD

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

1.2.1.9.

odpis wyroku

Niekwestionowany dokument urzędowy.

informacja z systemu NOE-SAD

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

1.2.1.10.

odpis wyroku

Niekwestionowany dokument urzędowy.

informacja z systemu NOE-SAD

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

1.2.1.11.

informacja o pobytach i orzeczeniach

Dowód został sporządzony przez kompetentne i upoważnione osoby, zatem został uznany za w pełni wiarygodny.

odpis wyroku

Niekwestionowany dokument urzędowy.

obliczenie kary

Dowód został sporządzony przez kompetentne i upoważnione osoby, zatem został uznany za w pełni wiarygodny.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

informacja z systemu NOE-SAD

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

1.2.1.12.

informacja o pobytach i orzeczeniach

Dowód został sporządzony przez kompetentne i upoważnione osoby, zatem został uznany za w pełni wiarygodny.

odpis wyroku

Niekwestionowany dokument urzędowy.

odpis wyroku sądu odwoławczego

Niekwestionowany dokument urzędowy.

informacja z systemu NOE-SAD

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy.

1.2.1.13.

opinia o skazanym

Niekwestionowany dokument urzędowy. Jego autentyczność i prawidłowość sporządzenia nie budzą wątpliwości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1.

Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 25 maja 2018 r., sygn. akt II K 31/18 za przestępstwo popełnione w nocy z 1 na 2 października 2017 roku wyczerpujące dyspozycję art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

kara 12 lat pozbawienia wolności

3.1.2.

Wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 30 grudnia 2019 r., sygn. akt II K 583/18, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 01 czerwca 2020 roku, sygn. akt VII Ka 312/20 za przestępstwo popełnione w dniu 23 września 2015 roku wyczerpujące dyspozycję art. 286 § 1 k.k., art. 297 § 1 k.k., art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

kara 8 miesięcy pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Na wstępie - w związku ze zmianą przepisów dotyczących m.in. kary łącznej - należy omówić kwestię stosowania właściwych przepisów o karze łącznej w stosunku do skazanego.

Obecnie art. 85 § 1 k.k. ma treść: „Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa”. To brzmienie przepis uzyskał w dniu 24.6.2020 r. (na mocy ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 z dnia 19 czerwca 2020 r., Dz.U. z 2020 r. poz. 1086). Jednakże zgodnie z art. 81 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U. z 2020 r. poz. 1086):

„1. Przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy”.

Zatem nowych (aktualnych) przepisów o karze łącznej nie stosuje się jeżeli kary były prawomocnie orzeczone przed 24.6.2020 r.

W poprzednim stanie prawnym (brzmienie k.k. z 23.6.2020 r.) art. 85 miał treść:

„Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną.

§ 2. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1”.

Ten stan prawny w zakresie orzekania kary łącznej (gdzie podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa) istniał od 1.7.2015 r. (w dniu 1 lipca 2015 r. zmienił się stan prawny w zakresie orzekania kary łącznej). Jednocześnie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 396) stanowił, że: „Przepisów rozdziału IX ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy”. Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2018 r. (II KK 100/18, Legalis) „Przy wymiarze kary łącznej w wyroku łącznym tylko na podstawie jednostkowych kar prawomocnie orzeczonych do dnia 30 czerwca 2015 r. zasada sformułowana w treści art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 396) wyłącza stosowanie art. 4 § 1 KK, mimo materialnoprawnego charakteru norm określających orzekanie w przedmiocie kary łącznej. Wówczas sąd zobligowany jest do stosowania przepisów rozdziału IX KK w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. Jednak w sytuacji, w której co najmniej jeden wyrok objęty wyrokiem łącznym uprawomocnił się po dniu 30 czerwca 2015 r., zgodnie z dyspozycją ww. art. 19 ust. 1, znajdzie zastosowanie przepis art. 4 § 1 KK. Oznacza to, że ustawa obowiązująca poprzednio stanowi podstawę orzeczenia kary łącznej tylko wtedy, gdy będzie ona względniejsza dla skazanego, przy czym analiza ta obejmuje również ewentualną względność tzw. ustawy pośredniej. W przeciwnym wypadku kara łączna zostanie wymierzona w oparciu przepisy rozdziału IX KK w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r.”.

Przed 1.7.2015 r. art. 85 k.k. miał treść: „Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa”.

Należy zauważyć, że wobec G. R.:

- wszystkie kary były prawomocnie orzeczone przed 24.6.2020 r.;

- kary były orzekane zarówno przed 1.7.2015 r., jak i po tej dacie (ale przed 24.6.2020 r.).

Zatem wobec skazanego należy rozważyć możliwość orzeczenia kary łącznej w oparciu o przepisy k.k. w brzmieniu od 1.7.2015 r. do 23.6.2020 r. albo o przepisy k.k. obowiązujące w dniu 30.6.2015 r. na podstawie art. 4 § 1 k.k. z tym, że tylko wtedy gdy będą to przepisy korzystniejsze dla sprawy.

Dokonując analizy zapadłych wyroków należy stwierdzić, że na podstawie przepisów obowiązujących w dniu 23.6.2020 r. podlegały będą kary orzeczone wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 25 maja 2018 r., sygn. akt II K 31/18 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 30 grudnia 2019 r., sygn. akt II K 583/18, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 01 czerwca 2020 roku, sygn. akt VII Ka 312/20 bowiem orzeczono nimi kary pozbawienia wolności podlegające wykonaniu. Natomiast układ zapadłych wyroków i dat czynów nie prowadzi do możliwości ukształtowania kary łącznej na mocy przepisów obowiązujących przed 1.7.2015 r. jako korzystniejszej dla skazanego. Dlatego na podstawie art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k., art. 569 § 1 i 2 k.p.k., art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 z dnia 19 czerwca 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 1086) przyjmując brzmienie k.k. na dzień 23.6.2020 r. połączono karę 12 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 25 maja 2018 r., sygn. akt II K 31/18 i karę 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 30 grudnia 2019 roku, sygn. akt II K 583/18.

4. WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Określając wymiar orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności należy zauważyć, że zgodnie z art. 86 § 1 k.k. (w brzmieniu na dzień 23.6.2020 r.) sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach.

Zatem istnieje możliwość wymierzenia kary łącznej w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Jednocześnie w orzecznictwie wskazuje się, że „niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, asperacji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia, a priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 12 lipca 2018 r., II AKa 133/18, Lex) oraz, że: „Zastosowanie zasady absorbcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo-podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objęte tym wyrokiem” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 9 maja 2001 r., II AKa 63/01, Lex).

Nie zawsze orzeczenie kary łącznej ma też przynieść skazanemu korzyść, co podkreślił Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 20 września 2001 r. (II AKa 154/01, Lex) stwierdzając, że „Warto nadmienić również, iż orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, to jest orzeczenia kary łącznej w wymiarze niższym od arytmetycznej sumy poszczególnych kar, czy też poprzez zastosowanie zasady absorpcji. Wymiar kary łącznej zależy od stopnia związku przedmiotowego i podmiotowego zbiegających się przestępstw. Decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma także wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji”. Co do zasady absorbcji wypowiadano się wielokrotnie w orzecznictwie. Należy wskazać, że przepisy prawa karnego materialnego nie zawierają nakazu kierowania się wyłącznie dyrektywą pełnej absorbcji w odniesieniu do każdego skazanego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2000 r., IV KKN 39/99, Lex). Uznano też, że: „Zasadę absorpcji stosuje się, gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem w liczbie nie więcej jak dwa, wskazują na bliską więź przedmiotową i podmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem działania, mimo godzenia w różne dobra osobiste” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 marca 2001 r., II AKa 59/01, Lex).

Natomiast zgodnie z art. 85a k.k. orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Odnośnie do tego przepisu w orzecznictwie wskazano, że „Decydując o ostatecznym kształcie kary łącznej sąd winien, zgodnie z art. 85a k.k., brać pod uwagę przede wszystkim dyrektywy prewencji indywidualnej oraz generalnej. Jako że przepis ten nie zawiera enumeratywnego katalogu przesłanek decydujących o wymiarze kary łącznej, to użycie zwrotu >>przede wszystkim<< pozwala uwzględnić relacje zachodzące pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, które sprowadzają się do łączącego je związku przedmiotowo-podmiotowego oraz dzielących je odstępów czasowych, tak aby orzeczona kara łączna zawierała w sobie całościową ocenę przestępczej działalności skazanego i we właściwy sposób miarkowała zastosowaną wobec niego represję karną. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa objęte tym wyrokiem” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 24 maja 2018 r., II AKa 49/18, Lex).

Wymierzając karę łączną G. R., Sąd miał na uwadze przede wszystkim to, że skazany dopuścił się przestępstw o różnym przedmiocie ochrony i nie w bliskim związku czasowym zachodzącym pomiędzy przestępstwami, a mianowicie:

- przestępstwo popełnione w nocy z 1 na 2 października 2017 roku wyczerpujące dyspozycję art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. (przedmiot ochrony życie);

- przestępstwo popełnione w dniu 23 września 2015 roku wyczerpujące dyspozycję art. 286 § 1 k.k., art. 297 § 1 k.k., art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. (przedmiot ochrony mienie).

Nie bez znaczenia jest też ilość popełnionych czynów zabronionych i okoliczność, że skazany był już wielokrotnie karany. Niewątpliwie świadczy to o jego lekceważącej postawie wobec obowiązującego porządku prawnego.

Sąd wziął pod uwagę też opinię o skazanym, którą można ocenić jako umiarkowanie pozytywną z uwagi na fakt, że wyżej wymieniony był karany dyscyplinarnie 1 raz, nagradzany kilkukrotnie, wobec przełożonych stara się przyjmować postawy regulaminowe, wydawane polecenia wykonuje bez zastrzeżeń.

Zestawienie wszystkich powyżej wskazanych czynników skutkowało więc wymierzeniem kary łącznej 12 (dwanaście) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta zdaniem Sądu jest jak najbardziej adekwatna, uwzględniająca cele kary, które to ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzebę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara ta uwzględnia zarówno związek przedmiotowo-podmiotowy zachodzący pomiędzy poszczególnymi przestępstwami oraz poziom resocjalizacji skazanego. Należy nadmienić, że gdyby orzec karę w niższym wymiarze, oznaczałoby to tylko swoiste premiowanie przestępczej (i rozciągniętej w czasie) działalności skazanego.

5. Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

6. Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej wobec skazanego kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie sygn. akt II K 31/18 Sądu Okręgowego w Olsztynie od 2.10.2017 r., godz. 15:30 do 22.12.2017 r., godz. 15:30 oraz od dnia 06 stycznia 2018 r., godz. 15:30. Wynika to z dokumentów w postaci obliczenia kary (k. 19).

III

Do połączenia nadawały się tylko kary pozbawienia wolności, nie było innych rozstrzygnięć nadających się do połączenia, zatem w pozostałym zakresie łączone wyroki pozostawiono do odrębnego wykonania.

IV

Z uwagi na fakt, że inne wyroki (poza połączonymi) nie nadawały się do połączenia, w tym zakresie należało postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego umorzyć.

V

Oskarżony miał obrońcę z urzędu. Dlatego na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1513 ze zm.) oraz § 4 ust. 3 i § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 18) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. O. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złote) powiększoną o należny podatek VAT w stawce 23% tytułem wynagrodzenia za wykonanie obrony z urzędu. Kwota wynika z przepisów rozporządzenia.

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI.

Skazany ma do odbycia długoterminową karę pozbawienia wolności, nie ustalono by dysponował większym majątkiem. Dlatego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

8. PODPIS