Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Leszek Dąbek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 stycznia 2021 r. w G.

sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej w K.

przeciwko N. W. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 15 listopada 2019 r., sygn. akt I C 1045/19

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Raciborzu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 203/20

UZASADNIENIE

Powódka (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w K. żądała zasądzenia na jej rzecz od pozwanej N. W. (2) kwoty 1023,18 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 01 2019r. oraz o zwrot kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powództwa twierdziła, że pozwana nie wywiązała się z zawartej przez strony umowy pożyczki gotówkowej.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie 29 01 2019r. wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, uwzględniając żądanie pozwu.

Pozwana N. W. (1) wniosła sprzeciw, w którym wniosła o oddalenie powództwa oraz o zwrot kosztów procesu.

Zarzucała, między innymi, że powód nie wykazał zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia.

Sąd Rejonowy w Raciborzu w wyroku z dnia 15 11 2019r. oddalił powództwo (pkt 1) oraz zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 287 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 2).

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia jako źródło dochodzonych roszczeń wskazał regulację art. 720 § 1 k.c. Stwierdził, że powódka „wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. nie dołączył żadnych dokumentów, z których wynikałoby, że zawarła skutecznie umowę z zwaną oraz by doszło do wypowiedzenia umowy, gdyż złożona do alt umowa stanowi komputerowy wydruk nie podpisany przez strony” i już tylko z tego powodu oddalił powództwo. Ponadto ocenił, że sobaczony do akt „tzw. cracking” nie stanowi dowodu skutecznego doręczenia N. W. (2) oświadczenia banku o wypowiedzeniu umowy. Z umowy wynika, że została ona zawarta do 22 07 2021r. o przy braku jej skutecznego wypowiedzenia roszczenie należy uznać za przedwczesne i niewymagalne, co dodatkowo przemawia za oddaleniem powództwa.

O kosztach orzekł w oparciu o regulację art. 98 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyła (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w K. , która wniosła o jego zmianę poprzez „ zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kwoty 1023,18 zł wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 01 2019r. do dnia zapłaty i kosztów postępowania za pierwszą instancję” oraz zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Zarzuciła, że przy ferowaniu wyroku naruszono przepisy prawa materialnego i procesowego tj.:

a)  art. 232 k.p.c. w zw. z art. 230 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, co wyraża się w nieuzasadnionym przyjęciu, że powódka nie udowodniła zawarcia umowy pożyczki w sytuacji, gdy pozwana ograniczyła się do podniesienia gołosłownych zaprzeczeń oraz zarzutów proceduralnych, nie wdając się jednocześnie w spór merytoryczny dotyczący faktów;

b)  art. 232 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, co wyraża się w nieuzasadnionym przyjęciu, że powódka nie udowodniła zawarcia umowy pożyczki, podczas gdy powódka przedstawiła kompleksowy materiał dowodowy pozostający w relacji spójności z zakwestionowanym przez sąd I instancji wydrukiem umowy. Tytułem przykładu podała, że Sąd Rejonowy nie odniósł się do elektronicznego potwierdzenia zawarcia umowy oraz potwierdzenia uruchomienia kredytu;

c)  art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 309 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów z umowy pożyczki oraz elektronicznego potwierdzenia zawarcia umowy pożyczki, co wyraża się w nieuzasadnionej deprecjacji ich wartości dowodowej, pomimo że przedmiotowe wydruki mieszczą się w zakresie definicyjnym „innych środków dowodowych niż wymienione w artykułach poprzedzających" w rozumieniu art. 309 k.p.c., a ich treść pozostawała w relacji wzajemnej spójności;

d)  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów z wydruk z e-monitoringu Poczty Polskiej, co wyraża się w nieuzasadnionym przyjęciu jakoby „tracking nie stanowił dowodu skutecznego doręczenia [pozwanej] oświadczenia banku o wypowiedzeniu umowy", podczas gdy ww. e-monitoring Poczty Polskiej jest powszechnie stosowanym źródłem monitorowania przesyłek rejestrowanych, a pozwana nie podniosła żadnych okoliczności ani dowodów, które pozwoliłyby na zanegowanie treści wynikających z wydruku wygenerowany dla przesyłki (...), tj. faktu skutecznego dostarczenia pozwanej oświadczenia o wypowiedzeniu z dnia 20 10 2018 r.;

e)  art. 7 ust. 1 oraz 3 w zw. z art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 08 1997 r. - Prawo bankowe, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że powódka nie wykazała skutecznego zawarcia przez strony umowy pożyczki, pomimo iż pozwana nie żądała od powódki przedłożenia nośnika informacji w celu podjęcia dalszej aktywności dowodowej zmierzającej do wykazania, że nie jest autorem podpisów złożonych drogą elektroniczną.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował dochodzone roszczenia

oraz słusznie uznał, że na powódce - zgodnie z regulacją art. 6 k.c. - ciąży obowiązek ich wykazania,

Jednak przedwcześnie i co za tym idzie błędnie ocenił, że skarżący „przedstawiając” jedynie nieuwierzytelnione kserokopie dokumentów nie sprostał temu obowiązkowi. (Sąd Rejony dopuścił przedłożone przez powódkę dowody z kserokopii dokumentów i wydruków komputerowych, jednak odmówił przyznania im mocy dowodowej).

Umknęło bowiem jego uwadze, że stosownie do regulacji art. 126 § pkt 3 k.p.c. w związku z art. 187 § 1 k.p.c. pozew powinien jedynie zawierać „dowody na poparcie przytoczonych okoliczności”, co jednak nie jest równoznaczne z obowiązkiem dołączenia do niego oryginałów dokumentów stanowiących źródła dowodowe, bądź ich odpowiedników w postaci prawidłowo poświadczonych ich odpisów przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej (art. 129 § 2 k.p.c.).

Konieczność ich przedłożenia jest bowiem uzależniona od tego, czy zachodzi potrzeba przeprowadzenia z nich dowodu (nie zachodzi ona w przypadkach przewidzianych w art. 227 - 230 k.p.c.), czy ich przedłożenia zażądał przeciwnik strony

(art. 129 § 1 k.p.c.), czy też kiedy sąd w okolicznościach sprawy uzna za konieczne przejrzenie oryginału dokumentu, np. poweźmie wątpliwości co do jego sporządzenia lub treści (art. 250 § 2 k.p.c.)

W każdym z tych przypadków przyjąć jednak należy, że przed przystąpieniem do przeprowadzania postępowania dowodowego sąd rozpoznający sprawy (faktycznie przewodniczący składu orzekającego) zażąda ich przedstawienia (art. 208 § 1 pkt 5 k.p.c.).

Sąd Rejonowy rozpoznając niniejszą sprawę nie wywiązał się z tego obowiązku.

Tym samym naruszył wskazaną powyżej regulację prawną, co w świetle motywów zaskarżonego orzeczenia skutkowało nierozpoznaniem przez niego sąd istoty sprawy.

Czyni to apelację uzasadnioną i prowadziło do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania przy zastosowaniu regulacji art. 386 § 4 k.p.c.

Reasumując zaskarżony wyrok jest wadliwy i dlatego apelację powódki jako uzasadnioną uwzględniono orzekając jak w sentencji na mocy regulacji art. 386 § 4 k.p.c.

Sąd Rejonowy rozpoznając ponownie sprawę uwzględni zawartą powyżej ocenę prawną i jeżeli powtórnie uzna za konieczne przeprowadzenie w sprawie postępowania dowodowego z oryginałów dokumentów (oceni, że twierdzenia pozwu „ budzą uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa”), to w oparciu

o regulację art. 208 § 1 pkt 5 k.p.c. zobowiąże powódkę - w zakreślonym jej terminie - do przedłożenia oryginałów dokumentów lub ich prawidłowo uwierzytelnionych odpisów (dotyczy to również wydruków komputerowych będących innymi środkami dowodowymi w rozumieniu art. 309 k.p.c.).

Następnie w zależności od tego czy zostaną one przedłożone, przeprowadzi z nich dowody albo dowody ten pominie.

Orzekając w sprawie dokona oceny zebranego w sprawie materiału i poczyni ustalenia faktyczne dotyczące wypowie się, czy uznał je za nieudowodnione, a jeżeli tak to w jakim wszystkich istotnych okoliczności sprawy okoliczności, bądź też jednoznaczne w uzasadnieniu orzeczenia zakresie.

SSO Leszek Dąbek