Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1335/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 10 października 2018 r. w sprawie II K 1092/17

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Ł. F. (1)

A. F.

J. C.

2.1 wysokość zadłużenia wynikająca z kredytów, które zabezpieczone są hipotekami na nieruchomościach objętych KW (...) i (...) na dzień 06.10.2020 r.

2.2 zadłużenie wobec banku (...) na dzień 10.03.2015 r.

2.3 wartość nieruchomości dla której prowadzona jest księga wieczysta (...)

2.4 prawomocne skazanie Ł. F. (2)

2.1. informacja z banku (...) o aktualnej wysokości zadłużenia k. 827

2.2 zaświadczenie o zobowiązaniach Ł. F. (1) i A. F. wobec banku (...) na dzień 10.02.2015 r. k.833

2.3 opinia biegłego z zakresu szacowania nieruchomości

k. 759-793

2.4 wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 24.06.2019 r. , w sprawie II K 181/18

wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 23.01 2020 r. ,w sprawie II Aka 331/19

k.799-816

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1 informacja z banku (...) o aktualnej wysokości zadłużenia

2.2 zaświadczenie o zobowiązaniach Ł. F. (1) i A. F. wobec banku (...) na dzień 10.03.2015 r.

2.3 opinia biegłego z zakresu szacowania nieruchomości

2.4 wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 24.06.2019 r. w sprawie II K 181/18

wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 23.01 2020 r. w sprawie II Aka 331/19

2.1 zasługuje na uwzględnienie, pochodzi bowiem od uprawionego podmiotu, ukazuje ponadto okoliczność bezsporną jaką jest wysokość zadłużenia oskarżonych z zaciągniętych zobowiązań kredytowych, które zostały zabezpieczone objętych KW (...) i (...)

2.2 zasługuje na uwzględnienie, pochodzi bowiem od uprawnionego podmiotu i ukazuje w ujęciu historycznym (na dzień 10.03.2015) wysokość zobowiązań oskarżonych wobec banku (...)

2.3 opinia kompletna, logiczna spójna wewnętrznie, sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu szacowania wartości nieruchomości ukazująca aktualną

wartość nieruchomości dla której prowadzona jest KW (...). Sąd Okręgowy opinię biegłego podzielił, uznając ją za miarodajną i rzetelnie sporządzoną, biegły należycie umotywował zawarty w niej wniosek. Opinia nie kwestionowana przez strony

2.4 prawomocne orzeczenia potwierdzają fakt skazania oskarżonego Ł. F. (1) za przestępstwo z art. 300 § 1 k.k. popełnione na szkodę wierzyciela (...) -P (...) - (...) sp.z o.o. Są to dokumenty urzędowe a ich treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. obrazy przepisów prawa materialnego, a to przepisu art. 300 § 1 k.k. (art. 438 pkt. 1 k.p.k.)

2. błąd w ustaleniach faktycznych w zakresie przyjęcia, że spółka (...) sp. z o.o. nie wyczerpała wszystkich możliwości dochodzenia należności z nieruchomości oraz, że nawet w przypadku prowadzenia egzekucji wierzyciel nie zaspokoiłby swojej wierzytelności w żadnej części z uwagi na wpisane w KW wcześniejsze hipoteki ( art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k.)

3.obrazę przepisów postępowania, a to:

- art. 7 k.p.k. przez nieuzasadnione przyjęcie, iż J. C. nie miał świadomości, że uczestniczy w czynnościach zmierzających do udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela spółki córki i zięcia, (art. 438 pkt. 2 k.p.k.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie rozważań wskazać należy, iż Sąd Okręgowy rozpoznając ponownie niniejszą sprawę związany był wytycznymi Sądu Najwyższego zawartymi w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 wrzenia 2019 r. , w sprawie V KS 30/19, w którym to uchylono wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21 marca 2019 r. w sprawie IV Ka 4/19, uchylający wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 10 października 2018 r. w sprawie II K 1092/17.

Zgodnie z powyższym iudykatem Sąd Odwoławczy w niniejszym składzie zobligowany został do dokonania kontroli instancyjnej wyroku Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 10 października 2018 r., która będzie uprawniać do podjęcia decyzji o uchyleniu zaskarżonego orzeczenia.

W realiach niemniejszej sprawy przedmiotem czynów zarzucanych oskarżonym Ł. F. (1), A. F. oraz J. C. było udaremnienie zaspokojenia wierzyciela spółki (...) poprzez zbycie na rzecz spółki (...) nieruchomości dla których w Sądzie Rejonowym w Oleśnicy prowadzone są księgi wieczyste nr (...) (...), (...) (...) i (...).

Zgodnie z wytycznymi Sądu Najwyższego to na Sądzie Okręgowym ciążyła konieczność uzupełnienia materiału dowodowego, dokonania własnych ustaleń faktycznych, których subsumpcja mogłaby prowadzić do wydania wyroku skazującego.

Realizując zalecania Sądu Najwyższego, zwrócono się do Banku (...) (następca prawny Banku (...)) o udzielenie informacje o aktualnej wysokości długów zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach położonych w W. o powierzchni 1,1800 ha i 7,9200 ha, dla których Sąd Rejonowy w Oleśnicy prowadzi księgi wieczyste: (...) i (...).

Na dzień 6 października 2020 r. zadłużenie oskarżonych przedstawiało się następująco:

- Kredyt (...) z dnia 23.09.201 do spłaty pozostało:

Kapitał:(-) 61.110,00 PLN

Odsetki: (-) 1.197.88 PLN

Odsetki podwyższone: (-) 215,29 PLN

- Kredyt (...) z dnia 26.03.2013r.:

Kapitał: (-) 12.031.86 PLN

Odsetki podwyższone: (-) 482,80 PLN

Koszty windykacyjne: (-) 1.944,10 PLN

Również obrońca oskarżonych przedstawił zaświadczenie dokumentujące zadłużenie wynikające z kredytów zabezpieczonych hipoteką na w/w nieruchomościach na dzień 06 marca 2015 r. Z przedstawionego zaświadczenia wynika jednoznacznie, iż z tytułu kredytu inwestycyjnego - linia nKZ nr umowy (...) z dnia 23.09.2011 r., na kwotę 137 410,00 zł., na dzień 10.03.2015r. łączna kwota do spłaty wynosiła 92 099,37 zł, a z tytułu kredytu obrotowego - linia (...) nr umowy (...) z dnia 26.03.2013 r., na kwotę 34 160 zł., na dzień 10.03.2015r. łączna kwota do spłaty wynosiła 23 205,71 zł.

Powyższe potwierdza zatem tezę Sądu Rejonowego, iż w odniesieniu do nieruchomości zabezpieczonych hipotekami wpisanymi w księgach wieczystych (...) nie było możliwości przeprowadzenia skutecznej egzekucji przez pokrzywdzonego A.-Efekt, albowiem zgodnie z art. 249 k.c. jeżeli kilka ograniczonych praw rzeczowych obciąża tę samą rzecz, prawo powstałe później nie może być wykonywane z uszczerbkiem dla prawa powstałego wcześniej, a zatem stosownie do tych zasad w przypadku egzekucji z nieruchomości, dla których prowadzone są księgi wieczyste o nr (...) zaspokojony zostałby jedynie wierzyciel, którego hipoteka była wpisana wcześniej tj. Bank (...) obecnie (...), niż hipoteka pokrzywdzonej spółki (...). Znamienny jest również, na co trafnie zwróci uwagę Sąd Rejonowy, iż wierzytelności banku przekraczały wartość obciążonych nieruchomości.

Reasumując pokrzywdzona spółka nie uzyskałaby z tych nieruchomości żadnego zaspokojenia, a zatem nie sposób było uznać aby przenoszenie własności, czy też później obciążając te nieruchomości udaremniono zaspokojenie pokrzywdzonej spółki. Jest rzeczą oczywistą również w ocenie Sądu Odwoławczego, iż już w trakcie ustanawiania hipoteki i poddaniu się egzekucji z tych nieruchomości zaspokojenie wierzytelności nie byłoby możliwe przy dalszym istnieniu hipotek umownych łącznych ustanowionych na rzecz banku. Podkreślenia wymaga, że zapisy zawarte w księgach wieczystych, w tym o istnieniu hipotek powinny być znane pokrzywdzonej spółce (...).

Odmiennie natomiast rzecz się ma z nieruchomością o powierzchni 1,9700 ha, która nie była

obciążona hipoteką przed ustanowieniem hipoteki na rzecz pokrzywdzonej spółki i dla której prowadzona była księga wieczysta o nr (...). Twierdzenia Sądu Rejonowego, iż z powodu – obciążenia jej ograniczonym prawem rzeczowy dożywocia na rzecz H. K., nie posiada ona żadnej wartości, okazało się błędne. Celem zweryfikowania powyższej tezy – zgodnie z wytycznymi Sądu Najwyższego – Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłego – rzeczoznawcy majątkowego na okoliczność określenia wartości nieruchomości położonej w W. o powierzchni 1,9700 ha, nr księgi wieczystej (...).

Z przeprowadzonej pełnej i rzetelnej opinii, sporządzonej w formie operatu szacunkowego przez biegłego z zakresu szacowania nieruchomości wynika, iż: wartość rynkowa nieruchomości gruntowej objętej księgą wieczystą nr (...) tj. niezabudowanego gruntu w granicach działki nr ewid. 542 obręb W. o powierzchni 1,97 ha położonej w W., gminie B., w powiecie (...), wg stanu (z uwzględnieniem obciążenia nieruchomości prawem użytkowania 0,30 ha) i cen w II półroczu 2014 wynosiła: 46 100 zł., a wartość w/w nieruchomości na początku 2020 roku wynosi 101600 zł .

Jest zatem oczywistym, iż możliwym było zaspokojenie się wierzyciela (pokrzywdzona spółka (...)) z w/w nieruchomości pomimo, iż obciążona ona była prawem dożywocia, gdyż posiadała ona wartość, która w 2014 roku wynosiła 46100 zł , a w chwili obecnej to już ponad 100 tyś zł. Wobec powyższego w pełni zasadna wydaje się być teza oskarżyciela publicznego, iż to oskarżeni udaremnili zaspokojenie swojego wierzyciela, tj. spółki (...) wobec, którego posiadali dług zabezpieczony aktem notarialnym z dnia 7 października 2014 r. (...) nr 4313/2014, o ustanowieniu hipoteki umownej łącznej na stanowiących własność Ł. i A. F. nieruchomości dla której w Sądzie Rejonowym w Oleśnicy prowadzona jest księga wieczysta o nr (...), w ten sposób, że przed notariuszem G. B. zawarli z A. F. umowę spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji. (...). 1225/2015 r, podjęli uchwałę nr 2/2015 w sprawie wyrażenia zgody na udzielenie przez Spółkę pożyczki dla siebie i A. F., oraz wyrazili zgody na nabycie przez Spółkę w drodze umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie na podstawie umowy pożyczki, nieruchomości dla których w Sądzie Rejonowym w Oleśnicy prowadzi księgę wieczystą o nr (...), przez co uniemożliwiło wierzycielowi zaspokojenia swoich roszczeń, powodując straty w kwocie 300.000 zł na szkodę Przedsiębiorstwa Handlowo Produkcyjnego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wskazać należy, iż wbrew twierdzeniom Sądu Rejonowego w odniesieniu do nieruchomości dla której prowadzona jest księga wieczysta (...), oskarżeni działali świadomie i z pełną premedytacjią pozbawili pokrzywdzoną spółkę możliwości zaspokojenie się z posiadanego przez nich majątku.

Dodatkowo należy podkreślić, iż oskarżony Ł. F. (1) został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 14 czerwca 2019 r. sygn. akt III K 181/18 – utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 23 stycznia 2020 r. sygn. akt II Aka 331/19 za czyn z art. 300 § 1 k.k. polegający na tym , iż w dniu 6 października 2014 r., we W. przy ul. (...), w kancelarii notarialnej I. M., wobec grożącej mu niewypłacalności uszczuplił zaspokojenie swojego wierzyciela Przedsiębiorstwa Handlowo - (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., w ten sposób, że dokonał przeniesienia własności nieruchomości rolnych w postaci 12 działek rolnych o łącznej powierzchni 20,11 ha, objętych księgami wieczystymi o numerach (...), o wartości nie mniejszej niż 300.000 zł na rzecz swojej matki D. F..

Schemat działania w oskarżonego (w niniejszej sprawie w konfiguracji z żoną A. F. oraz teściem J. C.) jest tożsamy ze schematem działania ustalonym w sprawie III K 181/18. W obu sprawach pokrzywdzonym jest spółka (...) , a przeniesienie własności zabezpieczonych hipotekami następował na osoby bliskie matkę oskarżonego D. F. czy też ojca żony J. C.. W obu przypadkach oskarżony oświadczył, iż ma zobowiązania w stosunku do pokrzywdzonej spółki (...) – oświadczenie z dnia 7 października 2014 r. (...) nr 4313/2014 po czym przeniósł prawo własności na matkę (sprawa III K 181/18) bądź też wniósł posiadane nieruchomości aportem do nowo powstałej spółki (...) której pełnomocnikiem uczynił swojego teścia – J. C.. Wszystkie te działanie doprowadziły do niemożności egzekucji wierzytelności przysługujących spółce (...) z zabezpieczonych hipotek na nieruchomościach. W niniejszej sprawie wobec wcześniej zgłoszonych roszczeń banku (...), jedyną możliwą stanowiącą wartość zgodnie z ustaleniami biegłego działką z której można było przeprowadzić egzekucję była działka gruntu o powierzchni 1.9700 ha dla której prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w Oleśnicy księga wieczysta nr (...).

Sąd meriti nieprawidłowo również dokonał ustaleń odnośnie zachowania oskarżonego J. C.. Jest rzeczą oczywistą, iż zachowanie tego oskarżonego można zakwalifikować jedynie w formie zjawiskowej pomocnictwa do czynów Ł. i A. F.. Przypomnieć należy, iż jak wielokrotnie podnoszono w judykaturze, że udzielający pomocy musi obejmować świadomością to, że podejmując określone czynności ułatwia w ten sposób innej osobie popełnienie czynu zabronionego oraz to, że czyni to w odniesieniu do konkretnego, scharakteryzowanego w odpowiednim przepisie części szczególnej czynu zabronionego. Oznacza to zatem, iż musi on obejmować świadomością zarówno prawną charakterystykę czynu zabronionego, którego popełnienie ma zamiar ułatwić oraz mieć świadomość znaczenia swojego zachowania w tym w szczególności tego, że stanowi ono ułatwienie popełnienia czynu zabronionego przez inną osobę. (vide: Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 29 lipca 2019 r. w sprawie VI Ka 193/19). W realiach niniejszej sprawy bez wątpienia, J. C. – ojciec oskarżonej A. F., teść oskarżonego Ł. F. (1) obejmował swoją świadomością i miał zamiar udzielenia pomocy do czynu popełnionego przez swoją córkę i zięcia. Zważyć należy, iż oskarżony prowadził działalność tożsamą z przedmiotem działalności oskarżonych, a fakt, iż zawarł on z oskarżonymi umowę pożyczki 100.000 zł , której wykonanie zabezpieczone zostało hipoteką na nieruchomościach, które stanowiły zabezpieczenie roszczeń wobec spółki (...), a następnie ustanowiono przewłaszczenie na zabezpieczenie na rzecz nowo powstałej spółki (...) , której pełnomocnikiem stał się oskarżony J. C. z którym to też w dniu 10 marca 2015 roku, oskarżeni A. i Ł. F. (3) zawarli umowę dzierżawy tych gruntów rolnych na okres lat 30, jednoznacznie świadczy na jego niekorzyść. Dodać jedynie należy, iż na skutek owych czynności wyłączono możliwość korzystania z tych nieruchomości przez każdego ich nabywcę w tym w szczególności spółkę (...).

Reasumując całokształt dzielności oskarżonych jednostajnie wpisuje się w tezę, ferowaną przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, iż dokonana przez Sąd Rejonowy w Oleśnicy ocena prawna ich zachowania była nieprawidłowa, a ich uniewinnienie przedwczesne.

W tym stanie rzeczy, jako podstawę wyroku kasatoryjnego należy wskazać art. 454 § 1 k.p.k.. albowiem w niniejszej sprawie zaistniała potrzeba rozważenie możliwości wydania wyroku skazującego w sytuacji gdy kontroli odwoławczej został poddany wyrok uniewinniający wobec oskarżonych. Znamiennym jest, iż przeprowadzone przez Sąd Odwoławczy postępowanie dowodowe zgodnie z wytycznymi Sądu Najwyższego zawartymi w wyroku V KS 30/19 doprowadziło do powyższego przekonania, że zachodzą podstawy do wydania wyroku skazującego. Zgodnie z uchwałą 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2018 r. I KZP 10/18: „ Możliwość uchylenia wyroku uniewinniającego, umarzającego albo warunkowo umarzającego postępowanie karne i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania związana z regułą ne peius określoną w art. 454 § 1 k.p.k. (art. 437 § 2 zd. drugie k.p.k.) zachodzi dopiero wtedy, gdy sąd odwoławczy - w wyniku usunięcia stwierdzonych uchybień stanowiących jedną z podstaw odwoławczych określonych w art. 438 pkt 1-3 k.p.k. (czyli np. po uzupełnieniu postępowania dowodowego, dokonaniu prawidłowej oceny dowodów, poczynieniu prawidłowych ustaleń faktycznych) - stwierdza, że zachodzą podstawy do wydania wyroku skazującego czemu stoi na przeszkodzie zakaz określony w art. 454 § 1 k.p.k. Sama tylko możliwość wydania takiego wyroku w ponownym postępowaniu przed sądem pierwszej instancji jest niewystarczająca dla przyjęcia wystąpienia reguły ne peius określonej w art. 454 § 1 k.p.k.”.

Tym samym w niniejszej sprawie należało orzec jak w części dyspozytywnej.

Wniosek

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Oleśnicy do ponownego rozpoznania.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania został uwzględniony z uwagi na to, że skarżący wykazał uchybienia, które pomimo konwalidowania w toku postępowania odwoławczego – z uwagi na treść art. 454§1 k.p.k. nie mogły doprowadzić do skazania oskarżonych przez Sąd Odwoławczy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Uchybienia popełnione przez Sąd Rejonowe, a wytknięte w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego , są na tyle istotne, że nie sposób dokonać ich pełnego wyeliminowania w toku postępowania odwoławczego. Na przeszkodzie temu stoi bowiem treść art. 454 § 1 k.p.k. Powyższe implikowało po stronie Sądu odwoławczego konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

Nie można skazać oskarżonych którzy w pierwszej instancji zostali uniewinnieni.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Suma uchybień i treść rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego powodowała, że ich pełne konwalidowanie nie było możliwe w postępowaniu apelacyjnym z uwagi na regułę ne peius z art. 454 § 1 k.p.k., zgodnie z którą Sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w I instancji.

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy powtórzy postępowanie dowodowe, przy czym będzie uprawniony do skorzystania z możliwości, jakie daje przepis art. 391 § 1 k.p.k., po wyczerpaniu możliwości przesłuchania świadków bezpośrednio. Sąd Rejonowy ujawni również dowody przeprowadzone podczas postępowania odwoławczego i włączy je do ustaleń faktycznych, a ponadto dokona ustaleń , co do wartości szkody wyrządzonej pokrzywdzonej spółce.

W oparciu o tak zgromadzony i należycie ujawniony materiał dowodowy, oceniony stosownie do wskazań art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k., Sąd I instancji winien dokonać pełnych ustaleń faktycznych, przeprowadzić wnikliwą, szczegółową, bezstronną, logiczną i wszechstronną jego analizę oraz ocenę, mając na względzie zaprezentowane wyżej rozważania Sądu Okręgowego. W miarę potrzeby Sąd Rejonowy przeprowadzi także inne dowody, jeśli konieczność taka ujawni się w toku rozprawy. Jeśli natomiast zajdzie konieczność sporządzenia uzasadnienia wyroku Sąd Rejonowy zadba o to, by spełniało ono wymogi określone w art. 424 k.p.k., a zwłaszcza aby dawało możliwość dokonania pełnej merytorycznej kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia oraz prawidłowości rozumowania, które doprowadziło ten organ do określonych wniosków i ustaleń. Dopiero tak przeprowadzone postępowanie, wolne od błędów, w którym zostanie należycie zgromadzony i oceniony materiał dowodowy, pozwoli na nie budzące wątpliwości ustalenia faktyczne i w konsekwencji umożliwi trafne rozstrzygnięcie, które będzie podlegało kontroli w drodze zwyczajnych środków odwoławczych.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

wobec uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania nie orzekano o kosztach procesu, jako że wyrok kasatoryjny nie jest orzeczeniem, kończącym postępowanie (art. 626 § 1 k.p.k.)

7.  PODPIS

(...) P. W. SSO Stanisław Jabłoński SSO Grzegorz Szepelak

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 10 października 2018 r. w sprawie II K 1092/17

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana