Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Piotr Jędrzejewski
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Małgorzata Świst

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 września 2019 r. w G.

sprawy z powództwa G. C. i M. C.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. solidarnie na rzecz powodów G. C. i M. C. kwotę 8.059,01 zł (osiem tysięcy pięćdziesiąt dziewięć złotych jeden grosz) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot :

- 7.505,76 zł od dnia 13 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 400 zł od dnia 3 września (...). do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo co do kwoty 46,09 zł.

III.  Umarza postępowanie co do pozostałej części roszczenia.

IV.  Zasądza od pozwanego Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. solidarnie na rzecz powodów G. C. i M. C. kwotę 5.955,05 zł (pięć tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt pięć złotych pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: I C 866/18

UZASADNIENIE

G. C. i M. C. (powodowie) wnieśli pozew przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W. (pozwany) o zapłatę solidarnie kwoty 19.050,55 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 18.650,55 zł od dnia 13 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 400 zł od dnia 3 września 2018 roku do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania w związku ze szkodą komunikacyjną oraz zasądzenie kosztów procesu.

Na żądaną przez powodów kwotę składała się kwota 18.650,55 zł jako różnicy pomiędzy kwotą dotychczas wypłaconą przez pozwanego tytułem odszkodowania, a kwotą 36.800,38 zł ustalona na podstawie kalkulacji kosztów naprawy sporządzonej na zlecenie powodów oraz kwota 400 zł tytułem poniesionych kosztów sporządzenia kalkulacji naprawy.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, kwestionując przedstawioną przez powódkę wysokość szkody.

Pismem z dnia 15 października 2018 r. powodowie cofnęli powództwo w zakresie kwoty 11.098,70 zł, tj kwoty o która pozwany uznał swoją odpowiedzialność za szkodę decyzja z dnia 23 sierpnia 2018 r. i wypłacił w tym zakresie odszkodowanie.

USTALENIA FAKTYCZNE

1.  W dniu 12 maja 2018 roku doszło do kolizji drogowej w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki H. (...) nr rej. (...), stanowiący własność powodów. Sprawca kolizji miał zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z pozwanym

(okoliczności bezsporne)

2.  W toku postępowania likwidacyjnego pozwany ustalił wartość kosztów naprawy w pojeździe powodów na kwotę 18.149,83 zł i taką kwotę wypłacił powodom. Nie zgadzając się z wysokością wypłaconego odszkodowania powodowi zlecili Biuru Rzeczoznawstwa Motoryzacyjnego w G. sporządzenie kosztorysu naprawy pojazdu, który określił wartość tej naprawy na kwotę 36.800,38 zł. Za tą usługę powodowie zapłacili kwotę 400 zł. Powodowie odwołali się od decyzji pozwanego, który nie zmienił swojego stanowiska.

(okoliczności bezsporne oraz kalkulacja naprawy k. 12-29, faktura i dowód

wpłaty k. 30-31)

3.  Wartość należącego do powodów pojazdu w stanie nieuszkodzonym dnia 12 maja 2018 r. wynosiła 49.400 zł brutto. Niezbędny i celowy koszt naprawy uszkodzeń w pojeździe marki H. (...) nr rej. (...) przy zastosowaniu stawek za prace blacharskie i mechaniczne w wysokości 118,65 zł/rbg i prace lakiernicze w wysokości 131,78 zł/rbg oraz przy zastosowaniu części nowych i oryginalnych wynosi brutto: 36.754,29 zł w przypadku uwzględnienia wszystkich uszkodzeń. Wykonana naprawa doprowadziła do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed kolizji.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego P. T. – k. 93-

119 wraz z pisemną opinią uzupełniającą – k. 113-129)

OCENA DOWODÓW

4.  Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dowodu z opinii biegłego sądowego rzeczoznawcy samochodowego P. T. wraz z opinia uzupełniająca. W tej opinii biegły skorygował nieznacznie wysokość stawki roboczogodziny i w sposób wiarygodny uzasadnił taka zmianę. W zakresie dotyczącym ustalenia kosztów naprawy opinia została zakwestionowana przez stronę powodową. Powód zarzucił biegłemu zawyżenie stawek za roboczogodzinę, bezzasadne pominięcie w kosztorysie części oryginalnych o jakości Q oraz rabatów dla materiału lakierniczego w wysokości 40% oraz dla części zamiennych oryginalnych sygnowanych logo producenta pojazdu w wysokości 13%. Biegły w opinii uzupełniającej w sposób wyczerpujący odniósł się do tych zarzutów, co spowodowało, że Sąd uznał opinię za miarodajną do ustalenia wysokości szkody. Pozostałe dowody nie miały znaczenia dla ustalenia stanu sprawy.

ROZWAŻANIA PRAWNE

5.  Podstawę odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela stanowią przepisy art. 822 § 1 i 4 k.c. i art. 824 ¹ § 1 k.c. oraz art. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zgodnie z art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Na mocy natomiast art. 824 ¹ § 1 k.c. o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody. Z treści art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz.U. z 2013r., poz. 392) wynika, iż w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie. Zakres tego odszkodowania określają przepisy art. 361 § 1 k.c., który stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła, oraz treść art. 363 § 1 k.c. który stanowi, że co do zasady naprawienie szkody winno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie do stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej, przy czym gdyby przywrócenie do stanu poprzedniego pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jednocześnie z treści art. 361 § 2 k.c. wynika, iż naprawienie szkody obejmuje straty, które poniósł poszkodowany.

6.  Między stronami nie było sporu ani co do okoliczności kolizji drogowej z dnia 12 maja 2018 roku, winy kierowcy posiadającego obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń ani tego, że odpowiedzialność za szkodę ponosi pozwany w związku z zawartą ze sprawcą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Nadto, należało mieć na uwadze, iż w toku postępowania likwidacyjnego pozwany zakład ubezpieczeń przyjął co do zasady odpowiedzialność za poniesioną przez powódkę szkodę i przyznał jej odszkodowanie w wysokości 29.248,53 zł tytułem kosztów naprawy. Zatem, jedyną kwestią sporną pomiędzy stronami była wysokość szkody.

7.  Ustalenia w zakresie dotyczącym wysokości szkody Sąd oparł na dowodzie z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej P. T. i uznał że koszty naprawy pojazdu i przywrócenie go do stanu poprzedniego wynoszą 36.754,29 zł. Zważywszy jednak, że na etapie postępowania likwidacyjnego oraz po wytoczeniu powództwa pozwany wypłacił powodom odszkodowanie w kwocie 29.248,53 zł to do skompensowania pozostała kwota 7.505,76 zł. Kwota ta jest niższa od żądania powodów opartego na kalkulacji załączonej do pozwu o 46,09 zł.

8.  Zachodziły również podstawy do wliczenia poniesionych przez powodów kosztów prywatnej ekspertyzy do należnego odszkodowania w kwocie 400 zł. Wskazać bowiem należy, że pozwany dysponował wszystkimi danymi niezbędnymi do oszacowania wysokości należnego świadczenia. Nie zachodziły zatem żadne przeszkody, aby ubezpieczyciel prawidłowo wyliczył wysokość odszkodowania, bez konieczności sporządzania dodatkowych wycen. Jednakże sporządzona przez pozwanego wycena była wadliwa i nie uwzględniająca realnych stawek robocizny stosowanych na rynku, co powoduje że była dotknięta błędami merytorycznymi prowadzącymi do zdecydowanego zaniżenia kwoty odszkodowania, zaś wycena przeprowadzona przez biegłego sądowego wskazuje na to, że powodom przysługiwać powinno odszkodowanie w kwocie wyższej niż ustalona przez rzeczoznawcę ubezpieczyciela, ale także w kwocie zbliżonej do wskazanej przez prywatnego rzeczoznawcę. Sąd uznał, że koszt prywatnej ekspertyzy może być w tej sytuacji uwzględniony w odszkodowaniu. Po pierwsze, bez zlecenia tej wyceny powodowie nie mieli możliwości zweryfikowania wyceny ubezpieczyciela. Obiektywna potrzeba oraz celowość skorzystania z pomocy rzeczoznawcy w czytelny sposób wynika, zdaniem Sądu, z przebiegu postępowania likwidacyjnego i sądowego. Nie można czynić zarzutu powodom z tego, że postąpili rozsądnie i ostrożnie, nie wdając się w spór z pozwanym zanim nie dysponowali fachowym potwierdzeniem, że ich stanowisko jest uzasadnione, zaś stanowisko pozwanego nie. Zachowanie powodów było w pełni racjonalne i słuszne. Jakkolwiek zatem istotnie konieczność opłacenia prywatnej wyceny nie wynikała bezpośrednio z kolizji drogowej, spowodowana była jednak samą postawą ubezpieczyciela, który odmówił powodowi wypłaty należnego odszkodowania. Niewątpliwie zatem wydatek ten wynikał pośrednio z faktu uszkodzenia pojazdu, stanowił bowiem skutek niesatysfakcjonującego dla powodów przebiegu postępowania likwidacyjnego. Co więcej wycena ta była praktycznie identyczna w wyceną biegłego powołanego na potrzeby niniejszego postępowania co powoduje, że pozwany akceptując stanowisko powodów mógł tych kosztów uniknąć.

9.  Wobec wypłacenia w trakcie procesu częściowo dochodzonego żądania głównego powodowi zmodyfikowali swoje żądanie do zasądzenie kwoty 7.551,85 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty i 153,25 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w zapłacie kwoty 11.098,70 zł od dnia 13 czerwca 2018 r. do dnia 23 sierpnia 2018 r. i 400 zł za ekspertyzę, cofając powództwo w pozostałej części.

10.  Dlatego Sąd w pkt I wyroku zasądził pod pozwanego kwotę 8.059,01 zł w skład której wchodzą kwoty : 7.551,85 zł, 153,25 zł i 400 zł. Ponadto – na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – Sąd zasądził od kwoty 7.551,85 zł (kwoty odszkodowania) kwoty odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 13 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty – zgodnie z żądaniem powodów. Zważyć bowiem należało, że szkoda pozwanemu została zgłoszona w dniu 13 maja 2018 roku i roszczenie stało się wymagalne z upływem 30-dniowego terminu o jakim mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (…). Jednocześnie należy przyjąć, że pozwany jako profesjonalista dysponujący fachowym zespołem rzeczoznawców samochodowych oraz niezbędnymi środkami technicznymi był w stanie w powyższym terminie ustalić zakres szkody i wysokość należnego powodowi odszkodowania. Również od kwoty 400 zł Sad zasądził odsetki uznając, że z chwila doręczenia pozwu pozwany pozostawał w opóźnieniu w zapłacie tej kwoty.

11.  W pozostałym zakresie, tj. żądania zasądzenia kwoty 46,09 zł tytułem odszkodowania w kwocie przekraczającej wysokość szkody wyliczoną przez biegłego – na mocy powołanych powyżej przepisów stosowanych a contrario – w punkcie II Sąd powództwo oddalił.

12.  W pkt III wyroku wobec cofnięcia powództwa w pozostałej części na mocy art. 355 § 1 k.p.c. Sąd umorzył postępowanie.

13.  O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie IV wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804), zasądzając pozwanego kwotę 5.955,05 zł, na którą składają się poniesione przez powodów koszty: opłata sądowa od pozwu – 953 zł, opłata za czynności profesjonalnego pełnomocnika w stawce minimalnej – 3.600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł oraz zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego wykorzystana w kwocie 1.385,05 zł. Wobec nieznacznego oddalenie powództwa (o 46,09 zł) Sąd nie uznał za zasadne proporcjonalnie dzielić koszty procesu.