Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 368/19

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. G.

W dniu 12 stycznia 2019 r. w W. na skrzyżowaniu Al. (...) z ul. (...), kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), jadąc ul. (...) z kierunku ul. (...) w kierunku Al. (...) naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 3 ust. 1 i art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu i nie zastosował się do znaku drogowego A-7 „ustąp pierwszeństwa” samochodowi marki F. (...) o nr rej. (...) kierowanemu przez P. D., który jechał wzdłuż Al. (...) z kierunku ul. (...) w kierunku ul. (...) doprowadzając do zderzenia w skutek czego spowodował nieumyślnie u N. K. obrażenia ciała w postaci urazu głowy z możliwą utratą przytomności, złamanie przedniej ściany zatoki szczękowej prawej, podejrzenie złamania guzowatości paliczka dystalnego palca IV ręki lewej, które to obrażenia spowodowały u N. K. naruszenie czynności wymienionych narządów ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.,

tj. o czyn z art. 177 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 12 stycznia 2019 r. K. G. kierował samochodem marki F. (...) nr rej. (...).
W samochodzie podróżowały jeszcze dwie osoby: N. K. oraz M. G.. Około godziny 03:30 w nocy K. G. na skrzyżowaniu Al. (...) z ul. (...) nie zachował szczególnej ostrożności, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu i nie zastosował się do znaku A-7 "ustąp pierwszeństwa"" pojazdowi marki F. (...). Pojazdem tym kierował P. D., który poruszał się wzdłuż Al. (...) z kierunku ul. (...) w kierunku ul. (...). Tym samym K. G. doprowadził do zderzenia ww. pojazdów.

W chwili zdarzenia światła na skrzyżowaniu były wyłączone - świeciły się jedynie pulsacyjne światła koloru żółtego. Nawierzchnia jezdni była mokra po wcześniejszym opadzie śniegu. W chwili zdarzenia nie padał ani deszcz, ani śnieg. Widoczność była dobra. Skrzyżowanie jest oświetlone latarniami ulicznymi.

wyjaśnienia K. G.

104-105, 180

zeznania P. D.

88, 216-217

zeznania N. K.

29, 163

zeznania R. W.

39, 183

zeznania A. M.

41, 181

zeznania M. G.

53,

181-182

zeznania D. W. (1)
(z d. W.)

61,

182-183

zeznania N. K.

29, 163

notatka urzędowa

1-2

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego

3-4

protokoły oględzin pojazdów

7-8, 10-11

protokół zatrzymania rzeczy

12-14

protokoły badania stanu trzeźwości

15-18,

21-22

protokół oględzin rzeczy

89-91

dokumentacja fotograficzna

98-99

szkic

100

W wyniku zdarzenia N. K. doznała obrażeń ciała w postaci w postaci urazu głowy z możliwą utratą przytomności, złamana przedniej ściany zatoki szczękowej prawej, podejrzenia złamania guzowatości paliczka dystalnego palca IV ręki lewej, które to obrażenia spowodowały u N. K. naruszenie czynności wymienionych narządów ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.

Po wypadku K. G. interesował się stanem zdrowia N. K..

N. K. nie otrzymała odszkodowania lub zadośćuczynienia od ubezpieczyciela.

opinia sądowo-lekarska

81-82

zeznania N. K.

29, 163

ustna uzupełniająca opinia sądowo-lekarska

216

W chwili zdarzenia K. G. był trzeźwy.

sprawozdanie z przeprowadzonych badań na zawartość alkoholu

72

K. G., A. M. oraz M. G. doznali obrażeń ciała, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k.

opinie sądowo-lekarskie

75-76,

78-79,

84-85

K. G. urodził się (...) w W.. Posiada wykształcenie gimnazjalne. Uczy się obecnie w liceum dla dorosłych. Jest osobą bezrobotną. Pozostaje na utrzymaniu rodziców, jednakże planuje podjąć pracę zawodową. Jest kawalerem. Nie ma dzieci ani innych osób na utrzymaniu. Jest osobą niekaraną. Nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo.

dane osobopoznawcze

141

wywiad środowiskowy

154

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

207

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia K. G.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego K. G. złożone przez niego na etapie postępowania sądowego zasługują na miano wiarygodnych. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wskazał, że niewiele pamięta z chwili wypadku. Jego wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w tym w zeznaniach świadków oraz w dowodach z dokumentów urzędowych sporządzonych na miejscu zdarzenia.

zeznania P. D.

W ocenie Sądu zeznania tego świadka zasługują na miano wiarygodnych, albowiem są spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci zeznań świadków m.in. R. W., D. W. (1) i A. M., a także dowodów z dokumentów.

zeznania A. M.

W ocenie Sądu zeznania tego świadka zasługują na miano wiarygodnych, albowiem są spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci zeznań świadków m.in. R. W., D. W. (1) i P. D., a także dowodów z dokumentów.

zeznania D. W. (2) z d. W.

W ocenie Sądu zeznania tego świadka zasługują na miano wiarygodnych, albowiem są spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci zeznań świadków m.in. R. W. P. D., a także dowodów z dokumentów.

zeznania M. G.

W ocenie Sądu zeznania tego świadka zasługują na miano wiarygodnych, albowiem są spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Dokonując oceny zeznań świadka Sąd miał na względzie fakt, iż świadek nie pamięta ona przebiegu wypadku.

zeznania N. K.

W ocenie Sądu zeznania tego świadka zasługują na miano wiarygodnych, albowiem są spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Dokonując oceny zeznań świadka Sąd miał na względzie fakt, iż świadek nie pamięta ona przebiegu wypadku.

protokoły oględzin, szkic, protokoły badania stanu trzeźwości, dokumentacja fotograficzna, informacja z K.

Sąd uznała za wiarygodne dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Ich treść nie budzi wątpliwości. Rzetelności, prawdziwości i fachowości powyższych dokumentów strony nie kwestionowały, zaś Sąd nie znalazł podstaw, aby tych cech owym dokumentom odmówić.

opinie sądowo-lekarskie,

ustna uzupełniająca opinia sądowo-lekarska

W ocenie Sądu opinie sądowo – lekarska sporządzone przez biegłego na etapie postępowania przygotowawczego są prawidłowe. Zostały ona w wiarygodny i przejrzysty sposób przedstawione oraz uzasadnione. Opinie te są wewnętrznie spójne i logiczne. Zdaniem Sądu, brak jest jakichkolwiek podstaw do podważania ustaleń i wniosków wynikających z tej opinii. Nie ujawniły się również żadne okoliczności, które podważałyby kompetencje biegłego lub jego bezstronność. Na rozprawie w dniu 12 października 2020 r. biegły złożył ustną uzupełniającą opinię dotyczącą obrażeń N. K..
W ocenie Sądu brak jest podstaw do kwestionowania tej opinii. podkreślić należy, iż biegły sporządzał opinię na podstawie dokumentacji medycznej. Wprawdzie nie przeprowadził badania pokrzywdzonej, jednakże zdaniem biegłego wystarczające dla sporządzenia opinii było zapoznanie się z dokumentacją medyczną. Należy zauważyć, iż biegły sporządził opinię w dniu 20 marca 2019 r., a więc po upływie ponad 2 miesięcy od dnia wypadku.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

K. G. został oskarżony o to, że w dniu 12 stycznia 2019 r. w W. na skrzyżowaniu Al. (...) z ul. (...), kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), jadąc ul. (...) z kierunku ul. (...) w kierunku Al. (...) naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 3 ust. 1 i art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu i nie zastosował się do znaku drogowego A-7 „ustąp pierwszeństwa” samochodowi marki F. (...) o nr rej. (...) kierowanemu przez P. D., który jechał wzdłuż Al. (...) z kierunku ul. (...) w kierunku ul. (...) doprowadzając do zderzenia w skutek czego spowodował nieumyślnie u N. K. obrażenia ciała w postaci urazu głowy z możliwą utratą przytomności, złamanie przedniej ściany zatoki szczękowej prawej, podejrzenie złamania guzowatości paliczka dystalnego palca IV ręki lewej, które to obrażenia spowodowały u N. K. naruszenie czynności wymienionych narządów ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k., tj. o czyn z art. 177 § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 177 § 1 k.k. kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek,
w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 k.k., podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Czynność sprawcza polega na spowodowaniu wypadku, który jest konsekwencją naruszenia przez sprawcę zasad bezpieczeństwa w ruchu. Do zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym zaliczyć należy reguły określające sposób włączania się do ruchu, wyprzedzania, omijania, ustąpienia pierwszeństwa przejazdu, ale także zasady ostrożności, ograniczonego zaufania i prędkości bezpiecznej. Realizacja zasady ostrożności oznacza spełnienie wymogu posiadania przez uczestnika ruchu odpowiednich kwalifikacji, wykazania się niezbędną sprawnością psychofizyczną. W niektórych sytuacjach ustawodawca nakłada na uczestników ruchu obowiązek zachowania szczególnej ostrożności, np. podczas wykonywania manewru wyprzedzania czy włączania się do ruchu, przekraczania przejazdu kolejowego czy ruchu pojazdów uprzywilejowanych. Uczestnik ruchu i inne osoby znajdujące się na drodze mają prawo oczekiwać zgodnego z przepisami zachowania innych uczestników ruchu, chyba że okoliczności wskazują na możliwość odmiennego ich zachowania.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie. Przepis art. 25 ust. 1 ww. ustawy stanowi natomiast, że kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pojazdowi nadjeżdżającemu z prawej strony, a jeżeli skręca w lewo - także jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost lub skręcającemu w prawo.

Nie każde spowodowanie wypadku będzie skutkować odpowiedzialnością z art. 177 § 1 k.k. ponieważ warunkiem uznania wypadku za przestępstwo jest naruszenie dobra prawnego innej niż sprawca osoby, w postaci jej życia lub zdrowia, na określonym w tym przepisie poziomie. Skutkiem opisanym w art. 177 k.k., warunkującym odpowiedzialność karną, jest uszczerbek na zdrowiu, a przy wypadku ciężkim również śmierć człowieka. Jako średni wypadek określa się sytuację opisaną w § 1, ze skutkiem w postaci obrażeń opisanych w art. 157 § 1 k.k.

Przestępstwo wypadku komunikacyjnego charakteryzuje się złożoną strukturą strony podmiotowej. Zwrot chociażby nieumyślnie, który odnosi się do naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, oznacza, że sprawca wypadku działał z zamiarem naruszenia tych reguł albo było ono skutkiem lekkomyślności lub niedbalstwa. Sformułowanie powoduje nieumyślnie wypadek przesądza o nieumyślnym charakterze całego przestępstwa. Podmiotowe elementy związane z naruszeniem zasad bezpieczeństwa nie mają więc wpływu na odpowiedzialność karną sprawcy, są jednak brane pod uwagę w ramach sędziowskiego jej wymiaru (zob. wyrok SN z 19 października 1976 r., RW 273/76, OSNKW 1976, Nr 12, poz. 153).

Przyczyną wypadku było 12 stycznia 2019 r. było nieprawidłowe zachowanie kierującego pojazdem marki F. (...). W chwili zdarzenia sygnalizacja świetlna na skrzyżowaniu ul. (...) z Al. (...) była wyłączona. Jednakże skrzyżowanie ww. ulic jest prawidłowo oznakowane i w sytuacji gdy sygnalizacja nie reguluje ruchu, to wówczas kierujący powinni stosować się do znaków drogowych. Dla kierunku, z którego nadjechał oskarżony ruch regulowany był przez znak A-7, nakazujący ustąpić pierwszeństwa. K. G. nie zachował szczególnej ostrożności, nie ustąpił pierwszeństwa pojazdowi kierowanemu przez P. D., czym w konsekwencji doprowadził do zderzenia w skutek czego spowodował nieumyślnie u N. K. obrażenia ciała w postaci urazu głowy z możliwą utratą przytomności, złamanie przedniej ściany zatoki szczękowej prawej, podejrzenie złamania guzowatości paliczka dystalnego palca IV ręki lewej, które to obrażenia spowodowały u N. K. naruszenie czynności wymienionych narządów ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.

Oskarżony K. G. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wskazał jednocześnie, iż nie pamięta przebiegu wypadku. Należy jednak wskazać, iż zeznania P. D., R. W. oraz D. W. (1) potwierdzają, że to oskarżony jest osobą, która doprowadziła do zaistnienia przedmiotowego zdarzenia drogowego.

W ocenie Sądu nie było podstaw, aby kwestionować wnioski sformułowane przez biegłego
w opinii sądowo-lekarskiej w zakresie obrażeń ciała, jakich doznała pokrzywdzona. Sam fakt, iż biegły sporządził opinię na podstawie dokumentacji medycznej, nie dyskwalifikuje tej opinii, która w ocenie Sądu może stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Należy zauważyć, iż opinia została sporządzona po upływie ponad 2 miesięcy od chwili zdarzenia,
a więc badanie pokrzywdzonej, u której zdarzenie nie pozostawiło długotrwałych następstw, byłoby bezcelowe.

Reasumując, w ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwala uznać, iż K. G. dopuścił się zarzucanego mu czynu, który wypełnia znamiona występku z art. 177 § 1 k.k.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. G.

I

I

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie występują przesłanki przemawiające za warunkowym umorzeniem postępowania w stosunku do oskarżonego.

Przesłanki warunkowego umorzenia postępowania karnego zostały określone w przepisie art. 66 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa (art. 66 § 1 k.k.). Jednocześnie wskazano, że warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności (art. 66 § 2 k.k.).

Odnosząc przesłanki warunkowego umorzenia postępowania do okoliczności niniejszej sprawy wskazać należy, że okoliczności popełnienia czynu przez oskarżonego nie budzą wątpliwości. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a jego stanowisko procesowe znajduje potwierdzenie w przeprowadzonym postępowaniu dowodowym. Oskarżony jest osobą niekaraną, a zarzucany mu czyn zagrożony jest karą pozbawienia wolności do lat 3.

W ocenie Sądu warunkowe umorzenie postępowania jest uzasadnione również tym, że dotychczasowy sposób życia oraz warunki osobiste oskarżonego uzasadniają przekonanie, iż będzie on przestrzegał porządku prawnego. Oskarżony jest osobą młodą. Kontynuuje naukę. Planuje podjąć pracę zawodową. Wcześniej nie miał konfliktów z prawem. Brak jest informacji, które wskazywałby, że pomimo umorzenia postępowania oskarżony nie będzie przestrzegać porządku prawnego. Należy wskazać, że prowadzone postępowanie karne i konieczność udziału w nim oskarżonego, stanowi dla niego dolegliwą konsekwencję.

W ocenie Sądu również stopień winy, jak i stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego nie są znaczne.

Reasumując tę część rozważań, Sąd umorzył warunkowo postępowanie prowadzone przeciwko K. G. na okres 2 lat próby od daty uprawomocnienia się orzeczenia. Okres ten pozwoli sprawdzić, czy oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego.

K. G.

II

II

Aby wzmocnić aspekt prewencyjny zastosowanych środków oddziaływania prawnego na osobę oskarżonego, a także społeczne poczucie sprawiedliwości oraz aby oskarżony odczuł realną dolegliwość związaną z faktem popełnienia czynu zabronionego, na podstawie art. 67 § 3 k.k. Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek uiszczenia nawiązki na rzecz pokrzywdzonej N. K. w wysokości 500,00 złotych. W ocenie Sądu kwota ta będzie adekwatna do okoliczności niniejszej sprawy, uwzględnia interes pokrzywdzonej, a nadto będzie dodatkową – odczuwalną represją karną, jaka wzmocni w oskarżonym na przyszłość poczucie konieczności przestrzegania norm prawnych. Jednocześnie w ocenie Sądu oskarżony ma możliwości zarobkowe pozwalające mu na zapłatę tej kwoty. Oskarżony jest bowiem osobą młodą, która może pracować zawodowo.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. G.

III

III

Oskarżony K. G. korzystał z pomocy obrońcy z urzędu na etapie postępowania sądowego. Obrońca stawił się na trzech terminach rozprawy. Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze oraz § 17 ust. 2 pkt 3 oraz § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 18 ze zm.) Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego kwotę 588,00 złotych powiększoną o stawkę należnego podatku od towarów i usług (...) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Uwzględniając sytuację majątkową oraz osobistą oskarżonego, Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania.

Podpis