Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2021 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2021 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa A. P.

przeciwko (...) Spółki Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki A. P. kwotę 9250 zł ( dziewięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30.08.2018 r. do dnia zapłaty.

2.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki A. P. kwotę 1548,90 zł ( jeden tysiąc pięćset czterdzieści osiem złotych 90/100 ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 07.11.2018 r. do dnia zapłaty.

3.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki A. P. kwotę 3617 zł ( trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

4.  Oddala powództwo w pozostałej części.

5.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa ( kasy Sądu Rejonowego w Giżycku) kwotę 3821 zł ( trzy tysiące osiemset dwadzieścia jeden złotych 00/100) tytułem opłaty sądowej i poniesionych wydatków.

Bogusława Olszewska-Wojgienica

Sygn. akt I C 1449/18

UZASADNIENIE

Powódka A. P. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 22 167,61 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie : liczonymi od kwoty 19250 zł od dnia 30.08.2018 r. do dnia zapłaty i od kwoty 2917,61 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu przedstawiła, że w dniu 24.07.2018 r. została poszkodowana w wypadku komunikacyjnym, spowodowanym przez A. I., do którego doszło w W. przy ul. (...). Wskazała, że podczas zdarzenia zatrzymała się na przejściu dla pieszych, aby pieszych przepuścić i była zapięta w pasy bezpieczeństwa, a sprawca wypadku, nie zachowując należytej ostrożności wjechała w tył jej pojazdu, powodując u niej znaczne obrażenia. Powódka podała, że w wyniku przedmiotowego zdarzenia doznała bóli głowy i kręgosłupa szyjnego, uszkodzenia odcinka szyjnego i w odcinku piersiowym kręgosłupa, upośledzenia widzenia i ograniczenia ogólnej sprawności fizycznej, podczas gdy przed wypadkiem była osobą w pełni sił fizycznych. Wskazała, że wskutek zdarzenia przebywała na zwolnieniu lekarskim z powodu niezdolności do pracy, musiała nosić kołnierz ortopedyczny, stosować środki przeciwbólowe, korzystać z rehabilitacji i nadal odczuwa skutki zdarzenia. Z tego tytułu żąda od pozwanego zadośćuczynienia w kwocie 20000 zł, przy czym otrzymała od pozwanego z tego tytułu kwotę 750 zł. Dodatkowo powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego odszkodowania w wysokości 1553,37 zł obejmującego: zakup leków w kwocie 84,66 zł, zakupu paliwa związanego z dojazdami do lekarzy w kwocie 937,77 zł, konsultację lekarską w kwocie 100 zł, opłaty za rozmowy telefoniczne w kwocie 430,94 zł oraz odszkodowania w kwocie 1364,24 zł z tytułu braku możliwości zarobkowania, albowiem w okresie od 24.07.2018 r. do 31.10.2018 r. otrzymywała tylko świadczenie z ZUS, a nie wynagrodzenie za pracę i z tego tytułu poniosła szkodę związaną z utraconymi korzyściami zarobkowymi.

( pozew- k.3-8 akt)

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany w odpowiedzi na pozew przyznał, że w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych był ubezpieczycielem posiadacza pojazdu, którego kierowca spowodował w dniu 24.07.2018 r. kolizję z udziałem powódki i przyjął odpowiedzialność za szkody poniesione przez powódkę w zakresie uszkodzenia jej auta, wypłacając stosowne odszkodowanie, oraz wypłacił powódce tytułem zadośćuczynienia za doznany uraz polegający na stłuczeniu głowy i lewego oczodołu kwotę 750 zł. Pozwany przedstawił, że uznał, iż powódka przyczyniła się do szkody albowiem w momencie zdarzenia nie posiadała zapiętego pasu bezpieczeństwa, dlatego wypłacona kwota zadośćuczynienia kompensuje doznaną przez powódkę krzywdę. Pozwany zaprzeczył poniesieniu przez powódkę dalszych szkód, wskazując, że dołączone do pozwu rachunki nie świadczą o związku ze szkodą i aby służyły jej naprawieniu. Co do kosztów odpłatnych porad i konsultacji lekarskich pozwany podał, że powódka jako osoba objęta powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym mogła bez przeszkód korzystać nieodpłatnie z publicznej opieki zdrowotnej.

( odpowiedź na pozew- k.74-75 akt)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 24.07.2018 r. powódka A. P. została poszkodowana w wypadku komunikacyjnym, spowodowanym przez A. I.. Do zdarzenia doszło w W. przy ul. (...). Powódka podróżując samochodem A. (...) zatrzymała się na przejściu dla pieszych, aby pieszych przepuścić , a sprawczyni wypadku , nie zachowując należytej ostrożności wjechała w tył jej pojazdu, powodując u powódki obrażenia ciała. Z miejsca zdarzenia powódka została zabrana do szpitala , gdzie na (...) w G. wykonano badania, zaordynowano leki przeciwbólowe i wypisano do domu. W związku z nasileniem się bólów głowy i szyi zastosowano wobec powódki unieruchomienie kręgosłupa szyjnego za pomocą miękkiego kołnierza przez okres ok. 3 tygodni. Była badana przez lekarzy okulistów z powodu przymglonego widzenia i obrzęku powiek, na co też zaordynowano leki i dolegliwości te ustąpiły. Powódka A. P. korzystała z wizyt w Poradniach: Okulistycznej, Neurologicznej i Chirurgicznej oraz z porad lekarza rodzinnego. Korzystała z odpłatnej wizyty lekarskiej u neurologa, za którą uiściła kwotę 100 zł. Zalecono jej w trakcie dolegliwości bólowych rehabilitację i masaże, z których korzystała. Brała liczne leki przeciwbólowe, za które wydatkowała kwotę przynajmniej 84,60 zł. Dolegliwości bólowe towarzyszyły powódce przez okres ok. dwóch miesięcy po wypadku, następnie zmniejszyła się ich częstotliwość i czas trwania. W wyniku zdarzenia doznała urazu więzadłowego szyjnego odcinka kręgosłupa oraz powierzchownego urazu głowy. Nie spowodowały one trwałych i długotrwałych negatywnych skutków dla zdrowia. Skutkiem czasowym były opisane wyżej dolegliwości bólowe szyi, karku i głowy, które ustąpiły w wyniku działań terapeutycznych. Powódka korzystała z pomocy znajomych K. K. i K. M., którzy także własnymi samochodami wozili powódkę na badania i zabiegi. Przed wypadkiem była osobą w pełni sił fizycznych.

( dowód: wyjaśnienia powódki- k. 212-212 v akt, opinia biegłych (...) w B.- k.135- 146 akt, opinia uzupełniająca biegłych- k.199-202 akt, dowody zakupu leków-k.31-34 akt, rachunek za wizytę neurologiczną-k.35 akt, dokumentacja medyczna- k.15-16,19-21,23-25,60,89-90, zeznania świadka K. K.-k.98 v akt, zeznania świadka K. M.-k.110 akt.)

Powódka wskutek zdarzenia przebywała na zwolnieniu lekarskim z powodu niezdolności do pracy przez długi okres. Otrzymywała tylko świadczenie z ZUS, a nie wynagrodzenie za pracę i z tego tytułu poniosła szkodę związaną z utraconymi korzyściami zarobkowymi. Za okres tylko od 24.07.2018 r. do 31.10.2018 r. poniosła szkodę w wysokości 1324,24 zł, stanowiącą różnicę pomiędzy wynagrodzeniem, które otrzymywała a otrzymywanym przez nią świadczeniem z ZUS.

( dowód: wyjaśnienia powódki- k. 212-212 v akt., zaświadczenia lekarskie-k.17-18 i 88 akt)

W toku postępowania powódka podnosiła, że skutkiem wypadku była też utrata ciąży, której doznała w maju 2019 r. Zgodnie z opinią biegłych nie można ustalić związku przyczynowo-skutkowego między wypadkiem z lipca 2018 roku, a tym zdarzeniem. Dowodów na tą okoliczność powódka nie przedstawiła.

( dowód: karta leczenia szpitalnego- k.161-163 akt, opinia uzupełniająca biegłych- k.199-202 akt)

W zakresie obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. był ubezpieczycielem posiadacza pojazdu, którego kierowca spowodował w dniu 24.07.2018 r. kolizję z udziałem powódki i przyjął odpowiedzialność za szkody poniesione przez powódkę.

( bezsporne, akta szkodowe- k.76-79 akt)

Sąd Rejonowy w Giżycku wyrokiem z dnia 3.12. 2020 r. w sprawie VK 203/19 uznał oskarżoną A. I. winną tego, że nieumyślnie naruszyła w dniu 24.07.2018 r. zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w następstwie którego A. P. doznała naruszenia czynności narządu ciała na okres dłuższy niż 7 dni. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że nie można wykluczyć, że pokrzywdzona w chwili zdarzenia nie miała zapiętych pasów bezpieczeństwa, lecz nie poczynił w tej materii stanowczych ustaleń.

Pozwany, który w odpowiedzi na pozew podnosił zarzut przyczynienia się powódki do szkody poprzez niezapięcie pasów bezpieczeństwa nie wykazał w tej materii jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej i żadnych dowodów na tą okoliczność nie przedstawił.

(dowód: wyrok w sprawie o sygn. akt V K 203/19 Sądu Rejonowego w Giżycku wraz z uzasadnieniem- k.240-243 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

Ustalenia faktyczne w sprawie Sąd poczynił na podstawie zebranego materiału dowodowego, zwłaszcza sporządzonych w sprawie opinii biegłych z zakresu neurochirurgii i medycyny sądowej oraz zeznań zawnioskowanych świadków, dokumentacji medycznej oraz dokumentacji obejmującej przeprowadzone postępowanie likwidacyjne, a także dowodu z przesłuchania powódki oraz dowodów w postaci rachunków, faktur i zaświadczeń lekarskich.

Zgromadzonym dowodom nie sposób odmówić wiarygodności. W szczególności Sąd podzielił w całości opinię biegłych ,które jest kompletna i sporządzona przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę specjalną, doświadczenie zawodowe i kwalifikacje. Ostatecznie strony nie kwestionowały opinii biegłych. W tym stanie rzeczy ich ustalenia Sąd poczytuje za własne jako niebudzące wątpliwości.

Istota sprawy sprowadzała się w części dotyczącej żądanego zadośćuczynienia do ustalenia wysokości zadośćuczynienia należnego powódce na podstawie art. 445 § 1 k.c. Pozwana uznała bowiem swą odpowiedzialność za szkodę w oparciu o przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 473 ze zm.), tak w toku postępowania likwidacyjnego, jak i w niniejszym postępowaniu. Sąd nie podzielił jednak stanowiska pozwanego jakoby wypłacona przez niego tytułem zadośćuczynienia kwota kompensowała krzywdę powódki.

Ustalenie wysokości zadośćuczynienia na podstawie art. 445 § 1 k.c. należy do uznania Sądu, który jednak nie dokonuje dowolnej oceny, a bierze pod uwagę całokształt okoliczności faktycznych sprawy. W piśmiennictwie, jak i w judykaturze zgodnie przyjmuje się, iż suma przyznana tytułem zadośćuczynienia powinna stanowić ekwiwalent poniesionej szkody niemajątkowej, tj. doznanych cierpień psychicznych i fizycznych ( uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r., III CZP 37/73, OSNC 1974/9/145, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03, OSNC 2005/2/40). Wysokość zadośćuczynienia winna być zatem uzależniona od stopnia cierpień psychicznych i fizycznych, ich intensywności, czasu trwania oraz indywidualnej sytuacji poszkodowanego, przy czym okoliczności te powinny być brane pod rozwagę sądu przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy. Kwota winna być dla poszkodowanego odczuwalna i przynosić mu równowagę emocjonalną, zachwianą przez doznane cierpienia. Jednocześnie zadośćuczynienie powinno być utrzymane w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

W przedmiotowym postępowaniu ustalając stopień cierpień psychicznych i fizycznych powódki Sąd miał na uwadze zakres doznanych przez nią obrażeń ciała, także w kontekście dolegliwości odczuwanych wskutek wypadku, ich intensywności, czasu trwania, oraz konsekwencji wypadku w dotychczasowym życiu powódki. W oparciu o powyższe Sąd uznał, iż kwota wypłacona przez pozwaną tytułem zadośćuczynienia w toku postępowania likwidacyjnego (750 zł) w żadnym razie nie rekompensuje doznanej przez powódkę krzywdy. Nie budzi wątpliwości, że uszkodzenia ciała doznane w wyniku wypadku negatywnie wpłynęły na aktywność powódki w życiu osobistym i zawodowym. Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału – tj. zeznań świadków K. K., K. M. i wyjaśnień strony powodowej– powódka bezpośrednio po zdarzeniu nie mogła wykonywać dotychczasowych obowiązków i prowadzić takiego trybu życia, jakie było jej udziałem przed wypadkiem. Miała problemy ze wzrokiem, odczuwała dotkliwe, utrzymujące się przez długi okres dolegliwości bólowe, musiała też korzystać z pomocy osób trzecich. Niewątpliwie wskazane okoliczności wpłynęły także na stan psychiczny powódki i wywołały w tym zakresie cierpienia psychiczne, które także winny podlegać odpowiedniej rekompensacie.

Dolegliwości bólowe były nasilone i trwały przez okres do trzech miesięcy. Ponieważ jednak zdarzenie, skutkujące odpowiedzialność pozwanego i urazy nie spowodowały trwałych i długotrwałych negatywnych skutków dla zdrowia powódki, Sąd za adekwatną do rozmiaru krzywdy, kwotę zadośćuczynienia uznał kwotę 10 000 złotych, a nie kwotę 20 000 zł, której żądała powódka. Uwzględniając wypłaconą już przez pozwanego kwotę - różnicę zasądzono w pkt.1 wyroku, oddalając żądanie o zadośćuczynienie w pozostałej części, o czym orzeczono w pkt.4 wyroku. Zasądzone zadośćuczynienie jest sumą odpowiednią w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. Jest bowiem adekwatne do rozmiaru doznanej przez powódkę krzywdy, stanowi odczuwalną ekonomicznie wartość, nie prowadząc jednocześnie do bezpodstawnego wzbogacenia strony powodowej kosztem strony pozwanej.

Co do odszkodowania powództwo także jest zasadne jedynie w części.

Na zasądzone w pkt. 2 wyroku odszkodowanie składa się: udokumentowana przez powódkę kwota wydatkowana na zakup leków -84,66 zł, koszty wizyty u lekarza neurologa – 100 zł i wykazana w pozwie szkoda związana z utraconymi korzyściami zarobkowymi w wysokości 1364,24 zł. zasądzono odszkodowanie w łącznej kwocie 1548, 90 złotych. Wypadek, w którym poszkodowana została powódka miał wpływ na jej pracę zawodową , jej zdolności zarobkowe i wpłynął na osiągany przez powódkę dochód. Utrzymywała się przez długi okres ze świadczenia ZUS , nie mogąc podjąć z uwagi na stan zdrowia dotychczasowego zatrudnienia. Różnica pomiędzy dochodami osiąganymi przez powódkę przed wypadkiem a kwotą świadczenia z ZUS otrzymywaną przez powódkę po wypadku przez okres leczenia skutków wypadku stanowi kwotę 1364,24 zł. Szkoda w tym zakresie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z wypadkiem.

Powództwo w zakresie odszkodowania w pozostałej części należało oddalić. Żądanie obciążenia pozwanego kosztami rachunków za rozmowy telefoniczne w łącznej kwocie 430,94 zł i kosztami zakupu paliwa w kwocie 937,77 zł jest niezasadne. Powódka nie wykazała, że zakupione paliwo ( k.26-30 akt) zostało zużyte na dojazdy do lekarzy i placówek medycznych w związku z jej stanem zdrowia po wypadku. Przesłuchani w sprawie świadkowie K. K. (k.98v) i K. M. ( k.110) zeznali, że sami wozili powódkę na leczenie i nie otrzymali z tego tytułu żadnych pieniędzy, traktowali to jako przysługę.

Powódka nie wykazała także podstaw dla których koszty z tytułu opłat za rozmowy telefoniczne, które poniosła w sierpniu, wrześniu i październiku 2018 r.( k.40-41) miał ponieść pozwany i nie wykazała, aby koszty tych opłat były większe po zdarzeniu z 24 lipca 2018 r. od ponoszonych wcześniej opłat z tego tytułu. Powódka nie sprostała w tej części obowiązkowi dowiedzenia, że koszty rozmów telefonicznych i zakupu paliwa pozostają w związku przyczynowym ze zdarzeniem. Tak więc powództwo w tej części należało oddalić, o czym orzeczono w pkt.4 wyroku.

Odnosząc się do zarzutu pozwanego przyczynienia się powódki A. P. do powstania do szkody poprzez niezapięcie pasów bezpieczeństwa stanowczo należy ustalić i zważyć, że pozwany nie wykazał w tej materii jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej i żadnych dowodów na tą okoliczność nie przedstawił. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu wywodzi skutki prawne i pozwany temu obowiązkowi wykazania okoliczności w żaden sposób nie sprostał.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.p.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. W dniu 30 sierpnia 2018 r. pozwany dysponował dowodami dotyczącymi zdarzenia i szkody zgromadzonymi w toku postępowania likwidacyjnego i wydał stosowną decyzję, zatem zasadnym było zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia od dnia 30 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu w pkt. 3 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powódki poniesione przez powódkę koszty procesu, na które składały się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3,6oo zł i koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, bowiem określenie należnej powodowi sumy zależało od oceny Sądu.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 785 ze zm.) w zw. z art. 98 k.p.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa (kasy Sądu Rejonowego w Giżycku) kwotę 3821 zł tytułem nieuiszczonych kosztów wynagrodzenia biegłych i opłaty sądowej stosunkowo do części, w której pozwany uległ- tj. w 49 %.

SSR Bogusława Olszewska-Wojgienica