Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII Ka 421/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 30 czerwca 2020 r. w sprawie III K 67/20

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut nr 1.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym w oparciu o który Sąd Rejonowy zbudował stan faktyczny w sprawie. Przede wszystkim z zeznań J. S. (k. 65v-66, 19-20) wynika, że w momencie kiedy oskarżona podeszła wraz ze swoimi znajomymi do świadka i W. B., nie wiedziała która z w/w to W.. Dopiero po wskazaniu przez znajomych właściwej osoby wszczęła z nią kłótnię, która przerodziła się w szarpaninę, zakończoną złapaniem zaczepionej za rękę i wykręceniu palców. Z zeznań świadka wynika również, że chwilę przed zdarzeniem w/w widziały oskarżoną i schowały się przed nią, bowiem wcześniej "M. rzucała się do W. przez internet". Natychmiast po zdarzeniu pokrzywdzona zaczęła płakać i uskarżać się na ból palca, który spuchł.

Ze sprawozdania sądowo-lekarskiego wynika, iż obrażenia podstawy paliczka środkowego palca II ręki lewej W. B. mogło powstać w okolicznościach podawanych przez pokrzywdzoną (k. 7). Relacja pokrzywdzonej pokrywa się z zeznaniami w/w świadka (k. 75v, 45v-46). Zeznania świadków towarzyszących oskarżonej podczas zdarzenia są pomocne przy ustalaniu stanu faktycznego jedynie w części dotyczącej spowodowania przez oskarżoną obrażeń ciała u pokrzywdzonej. W zeznaniach tych świadków zarysowuje się widoczna tendencja do przedstawiania całego zdarzenia na korzyść oskarżonej. Jednak również z zeznań D. J., S. G. wynika, że oskarżona spowodowała obrażenie ciała u pokrzywdzonej. Nie znajduje natomiast potwierdzenia okoliczność wskazywana przez oskarżoną, że pokrzywdzona "chciała jej wsadzić w oko swój paznokieć", a zaatakowana "złapała ją za ten paznokieć i wykręciła go, paznokieć złamał się" (k. 38v). D. J. zeznał początkowo, że pokrzywdzona wraz z koleżanką J. S. stały za rogiem budynku, a kiedy z autobusu wysiadła oskarżona K. A. powiedział do niej w żartach, że idzie do niej jej przyjaciółka. M. zapytała W. „czy coś ma do niej” po czym zaczęły się szarpać. Pokrzywdzona chciała wbić paznokieć w rękę oskarżonej wtedy "M. złapała ją za palca i wygięła go" (k. 23v). Zeznając na rozprawie świadek twierdzi, że pokrzywdzona chciała oskarżoną podrapać (k. 66). Drugi świadek S. G. zeznała, że oskarżona w pewnym momencie "złapała za rękę W. i wykręciła ją do tyłu" (k. 34v).

Wniosek

1. zmiana zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzuconego jej czynu;

2. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białymstoku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na uznanie zarzutu za chybiony w całości, nie było podstaw do uwzględnienie któregokolwiek wniosku chociażby w części.

3.2.

zarzut nr 2

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew stanowisku skarżącego uznać należy, iż Sąd I Instancji na podstawie zebranego i wszechstronnie ocenionego materiału dowodowego poczynił trafne ustalenia faktyczne, zgodne z zasadami logicznego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego (art. 7 k.p.k.). Należy bowiem pamiętać o tym, że przekonanie sądu orzekającego o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k. tylko wtedy, gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (wspomniany już art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), jest wyczerpujące i logiczne – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 k.p.k.) (por. też wyrok Sądu Najwyższego z 03 marca 1998 roku, V KKN 104/98, Prokuratura i Prawo 1999/2/6, LEX 35095; wyrok Sądu Najwyższego z 28 kwietnia 1997 roku, IV KKN 58/97, Prokuratura i Prawo 1997/11/1, LEX 31393). W ocenie Sądu Odwoławczego Sąd Rejonowy podczas orzekania wziął pod uwagę wszystkie te kryteria. Przepis art. 5 § 2 k.p.k. dotyczy z kolei wątpliwości jakie może powziąć sąd orzekający (a nie strona) i dopiero gdyby sąd je powziął, ewentualnie powinien powziąć, a nie rozstrzygnął ich na korzyść oskarżonego, zasadny byłby zarzut naruszenia tego przepisu. Taka sytuacja w niniejszej sprawie nie zaistniała.

Osnową zarzutu skarżący czyni uwagę biegłego psychologa, iż w wypowiedziach pokrzywdzonej zaznacza się tendencja do świadomego zatajania faktów, tych które mogą obciążać ją samą. Trudno przyjmować, że fakty wskazane przez W. B., znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym na którym oparł się Sąd I Instancji konstruując stan faktyczny mogą być zaliczone to tej kategorii, bowiem przecież nie zostały one przemilczane. W ocenie Sądu Okręgowego pokrzywdzona mogła czuć się w jakiś sposób winna, bo to treści przez nią zamieszczane w internecie stały się zarzewiem konfliktu. Również nie budzi cienia wątpliwości, że w czasie zdarzenia, niewątpliwie zainicjowanego przez oskarżoną, doszło do wymiany kopnięć i użycia siły przez obydwie uczestniczki. Powyższe nie zmienia oceny prawnokarnej zdarzenia objętego zarzutem i obciążeniem winą za skutek zdarzenia z art. 157 § 1 k.k. oskarżonej. Jak wskazano w punkcie 3.1 Sąd w sposób prawidłowy ocenił zeznania świadków - rówieśników oskarżonej i pokrzywdzonej występujących w sprawie.

Wniosek

1. zmiana zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzuconego jej czynu;

2. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białymstoku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na uznanie zarzutu za chybiony w całości, nie było podstaw do uwzględnienie któregokolwiek wniosku chociażby w części.

3.3.

zarzut nr 3.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodnie z przyjętym orzecznictwem niewspółmierność kary zachodzi wówczas, gdy zastosowana kara, wymierzona za przypisane oskarżonemu przestępstwo, nie odzwierciedla należycie stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynów oraz nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 1990 r., WR 363/90, OSNKW 1991, Nr 7-9, poz. 39, LEX 20452). Uznaje się również, że zarzut rażącej niewspółmierności, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, gdy kara jakkolwiek mieszcząca się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia czynu zabronionego, jak i osobowości sprawcy – innymi słowy, gdy w odczuciu społecznym jest karą niesprawiedliwą (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 1985 r., V KRN 178/85, OSNKW 1985, Nr 7-8, poz. 60, LEX 20053). Ponadto w literaturze przyjmuje się, że rażąca niewspółmierność orzeczonej kary ma miejsce wówczas, gdy pozostaje ona w dysproporcji ze stopniem winy sprawcy, stopniem społecznej szkodliwości czynu, prewencją szczególną i ogólną, karą żądaną a karą wymierzoną (K. Łotewski, „Apelacja”).

Analizując pisemne motywy rozstrzygnięcia związane z wymiarem kary i argumenty z apelacji, Sąd Odwoławczy częściowo podzielił przedmiotowy zarzut, uznając że rozmiar orzeczonej kary jest rażąco surowy. Zgodnie z art. 53 § 1 k.k. sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Dodatkowo z § 2 art. 53 k.k. wynika, iż wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Oskarżona nie była dotychczas karana sądownie. Jest osobą młodą, wchodzącą w dorosłość, znajdującą się na etapie kształtowania świadomości społecznej. Działała w obecności koleżanek i kolegi, nieadekwatnie do powodu całego zdarzenia. Wystarczył moment utraty panowania nad sytuacją, aby doszło do średniego uszkodzenia ciała pokrzywdzonej.

Biorąc powyższe pod uwagę w ocenie Sądu Odwoławczego karą adekwatną będzie kara ograniczenia wolności w wymiarze 1 miesiąca.

Wniosek

1. zmiana zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzuconego jej czynu;

2. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białymstoku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

żaden z wniosków nie zasługiwał na uwzględnienie, choć zarzut okazał się słuszny i jego uwzględnienie skutkowało obniżeniem wymiaru orzeczonej kary do minimalnego przewidzianego przez ustawę.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

całość rozstrzygnięcia za wyjątkiem wymiaru kary zasadniczej

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

żaden z zarzutów nie okazał się trafny w stopniu skutkującym koniecznością zmiany zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnieniem oskarżonej od popełnienia zarzuconego jej czynu, ewentualnie uchyleniem zaskarżonego wyroku w całości i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białymstoku.

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Obniżenie wymiaru kary zasadniczej ograniczenia wolności z 6 miesięcy do 1 miesiąca

Zwięźle o powodach zmiany

uwzględnienie zarzutu niewspółmierności orzeczonej kary zasadniczej

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie § 4 ust. 1 i 3 w zw. z § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2019.18 j.t.) Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego kwotę 516,60 zł (420,-zł netto powiększone o podatek VAT w wysokości 96,60 zł) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

III.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. należało zwolnić oskarżoną od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, albowiem uiszczenie ich byłoby zbyt uciążliwe ze względu na jej sytuację majątkową, przede wszystkim wynikającą z braku osiągania dochodu z pracy zarobkowej.

1.PODPIS

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość orzeczenia

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana