Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2020 roku

Sąd Rejonowy w Mrągowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 9 września 2020 roku w Mrągowie

na rozprawie

sprawy z powództwa U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko M. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. P. na rzecz powoda U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 18.365,52 zł (osiemnaście tysięcy trzysta sześćdziesiąt pięć złotych i pięćdziesiąt dwa grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 czerwca 2019 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.900 zł (trzy tysiące dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  za 7 dni lub z wnioskiem o uzasadnienie.

M., dnia 23 września 2020r.

Sygn. akt I C 718/19

UZASADNIENIE

Powód U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanego M. P. kwoty 18.365,52 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 czerwca
2019 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Uzasadniając zgłoszone powództwo wskazał, że pozwany M. P. w dniu
8 czerwca 2015 roku zawarł z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. (poprzednikiem prawnym powoda) umowę pożyczki, na podstawie której otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną, zobowiązując się do jej zwrotu na warunkach określonych
w umowie, z czego się nie wywiązał. Podał, że wskutek umowy cesji zawartej z pierwotnym wierzycielem nabył wymagalną wierzytelność w stosunku do pozwanego, która na dzień wniesienia pozwu wynosiła 18.365,52 złotych. Na kwotę tą składała się kwota
16.242,04 złotych tytułem niespłaconego kapitału, kwota 1.575,26 złotych tytułem odsetek naliczonych przez wierzyciela pierwotnego od dnia 16 grudnia 2018 roku oraz kwota
548,22 złotych tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty kapitału
od dnia 17 grudnia 2018 roku do dnia 11 czerwca 2019 roku (sporządzenia pozwu).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 16 września 2019 roku Sąd Rejonowy w Mrągowie uwzględnił żądanie powoda w całości, nakazując pozwanemu M. P., aby zapłacił na rzecz powoda U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 18.365,52 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 czerwca 2019 roku
do dnia zapłaty oraz kwotę 2.475 złotych tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę
2.400 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego, w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wniósł w tym terminie sprzeciw ( vide: nakaz – k. 38).

Pozwany M. P. w terminie złożył sprzeciw i zaskarżył nakaz zapłaty
w całości. Wniósł o oddalenie powództwa w całości. Zakwestionował legitymację czynną powoda w sprawie oraz wysokość dochodzonego roszczenia. W ocenie pozwanego powód nie udowodnił przeniesienia wierzytelności.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 8 czerwca 2015 roku M. P. zawarł z (...) S.A. z siedzibą
w W. umowę pożyczki numer (...) z pakietem ubezpieczeniowym, na podstawie której zobowiązany był do zapłaty łącznej kwoty
25.948,19 złotych, na którą składały się:

1)  kwota 20.000 złotych tytułem całkowitej kwoty pożyczki,

2)  kwota 725,39 złotych tytułem wynagrodzenia prowizyjnego,

3)  kwota 5.222,80 złotych składek ubezpieczeniowych za cały okres ubezpieczenia równy okresowi kredytowania.

Całkowity koszt pożyczki został określony na kwotę 14.757,15 złotych.

(bezsporne, a nadto dowód: umowa pożyczki – k. 11-13v)

Wskutek braku dokonywania spłat przez kredytobiorcę (...) S.A. z siedzibą
w W. pismem z dnia 29 maja 2017 roku wypowiedział umowę pożyczki, jednocześnie wzywając go do uregulowania zadłużenia.

(dowód: wypowiedzenie umowy pożyczki – k. 14)

W dniu 17 grudnia 2018 roku pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w W.
a U. Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W. została zawarta umowa przelewu wierzytelności, której przedmiotem były wierzytelności przysługujące (...) S.A. z siedzibą w W.. W dniu 8 stycznia 2019 roku pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w W. a U. Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W. doszło do zawarcia aneksu do umowy przelewu wierzytelności z dnia 17 grudnia 2018 roku,
w którym potwierdzono, że Fundusz nabył on Banku wierzytelność określoną w załączniku
nr 1. Tego samego dnia wierzyciel pierwotny (...) S.A. złożył oświadczenie, w którym potwierdził fakt, że w dniu 17 grudnia 2018 roku zawarł w/w umowę przelewu wierzytelności z U. Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym
z siedzibą w W., a cena za zbyte wierzytelności została zapłacona w całości.
W załączniku do aneksu nr (...) pod liczbą porządkową 35 widnieje wierzytelność w stosunku do M. P..

(dowód: umowa przelewu wierzytelności – k. 15-19, aneks do umowy przelewu wierzytelności – k. 23, oświadczenie (...).P. S.A. – k. 22, załącznik nr 1 - k. 27)

Pismem z dnia 22 stycznia 2019 roku U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. zawiadomił M. P.
o cesji wierzytelności z dnia 17 grudnia 2018 roku, jednocześnie wzywając go do spłaty zadłużenia wynikającego z umowy pożyczki z dnia 8 czerwca 2015 roku.

(dowód: wezwanie do zapłaty – k. 32-34)

Sąd zważył, co następuje:

Zgłoszone powództwo było zasadne i jako takie zasługiwało na uwzględnienie
w całości.

Zgodnie z art. 720 kc pożyczka jest umową, na podstawie której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego przedmiot pożyczki, a biorący zobowiązuje się zwrócić przedmiot pożyczki w pieniądzach o tej samej wielkości lub w rzeczach tego samego gatunku i takiej samej jakości.

Pozwany nie zaprzeczał, jakoby zawierała z poprzednikiem prawnym powoda umowę pożyczki na warunkach wskazanych w pozwie, zakwestionował on jednak legitymację czynną powoda w sprawie oraz wysokość dochodzonego roszczenia. Należy zatem przywołać mającą generalny charakter regułę dowodową wyrażoną w art. 6 kc, według której ciężar udowodnienia dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Powód występujący z powództwem winien zatem wykazać zasadność swojego żądania
i udowodnić jego istnienie w sposób nie budzący wątpliwości.

Strona powodowa na poparcie swego roszczenia w zakresie jego podstaw faktycznych przedstawiła środki dowodowe w postaci umowy pożyczki z dnia 8 czerwca 2015 roku, umowy przelewu wierzytelności z dnia 17 grudnia 2018 roku wraz z aneksem do umowy
z dnia 8 stycznia 2019 roku oraz załącznikiem nr 1 do aneksu oraz oświadczenia pierwotnego wierzyciela o fakcie zbycia wierzytelności na rzecz powoda. Wszystkie dokumenty przedstawione przez stronę powodową zostały poświadczone za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika powoda – stosownie do treści art. 129 § 2 kpc.
W aktach sprawy znajdują się również wypowiedzenie umowy pożyczki przez poprzednika prawnego powoda oraz zawiadomienie o cesji wraz wezwaniem do zapłaty, które
w ocenie Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy potwierdzają roszczenie dochodzone niniejszym pozwem.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do zarzutu pozwanego w postaci braku legitymacji czynnej powoda w sprawie. Nie ulega wątpliwości, iż pierwotny wierzyciel mógł bez zgody pozwanego przenieść wierzytelność na rzecz innego podmiotu. Zgodnie bowiem
z art. 509 § 1 i 2 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania, a wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w tym roszczenia o zaległe odsetki. Warunkiem skutecznej cesji wierzytelności jest istnienie tego prawa. Aby wierzytelność mogła być przedmiotem przelewu, musi być w dostateczny sposób zindywidualizowana poprzez dokładne określenie stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika. Judykatura przyjmuje, że oznaczenie wierzytelności to wskazanie stron tego stosunku, świadczenia oraz przedmiotu świadczenia. Elementy te w momencie zawierania umowy przelewu powinny być oznaczone lub przynajmniej oznaczalne. Natomiast do chwili przejścia wierzytelności z majątku zbywcy
do majątku nabywcy winno nastąpić dokładne sprecyzowanie pozostałych elementów stosunku zobowiązaniowego, w ramach którego istnieje zbywana wierzytelność ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 1999 roku sygn. akt III CKN 423/99).

Z przedłożonej przez powoda umowy przelewu wierzytelności z dnia
17 grudnia 2019 roku jednoznacznie wynika, między jakimi podmiotami doszło do jej zawarcia, jak również co było przedmiotem umowy, zaś wspominany powyżej załącznik
nr 1 do aneksu konkretyzuje nabytą wierzytelność, wskazując listę wierzytelności, które podlegały przelewowi. Pod liczbą porządkową 35 przedmiotowego załącznika widnieje wierzytelność przysługująca wierzycielowi pierwotnemu względem pozwanego z tytułu zawartej przez niego z (...).P. S.A. z siedzibą w W. umowy pożyczki z dnia
8 czerwca 2015 roku. Wierzytelność ta została zidentyfikowana poprzez podanie jej numeru, który jest tożsamy z numerem wskazanym w przedmiotowej umowie pożyczki. Nadto
w załączniku wskazano inne niezbędne do identyfikacji umowy pożyczki dane takie jak: data zawarcia umowy, dane dłużnika wraz z jego adresem oraz numerem PESEL. Podano również zadłużenie na dzień 17 grudnia 2018 roku oraz walutę zadłużenia (na dzień zawarcia umowy cesji) w wysokości 17.817,30 złotych oraz datę wymagalności pożyczki.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że powód wykazał fakt istnienia i przejścia wierzytelności objętej umową cesji, na której oparto powództwo. Wierzytelność wobec pozwanego M. P. została odpowiednio skonkretyzowana i zindywidualizowana
w wykazie wierzytelności stanowiącym załącznik nr 1.

Powód przedstawił również stosowne dowody na okoliczność uiszczenia ceny sprzedaży uzgodnionej między stronami umowy przelewu wierzytelności z dnia 17 grudnia 2019 roku. Dowodem tym jest zarówno przedłożony aneks do umowy, jak również oświadczenie pierwotnego wierzyciela znajdujące się na k. 22 akt niniejszej sprawy, które zostało podpisane przez umocowane do tego osoby celem potwierdzenia zapłaty ceny nabycia oraz przysługującemu nabywcy prawa wierzytelności zbytych na podstawie umowy cesji.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że powód w niniejszej sprawie skutecznie udowodnił istnienie obowiązku zapłaty kwoty dochodzonej pozwem. Pozwany natomiast oprócz swoich subiektywnych twierdzeń, nie przedstawił żadnych przeciwdowodów, które mogłyby skutecznie zakwestionować twierdzenia powoda, czyli nie sprostał obowiązkowi wynikającemu z treści art. 6 kc. Nie podważył w jakikolwiek sposób autentyczności przedłożonych przez powoda dokumentów, tudzież prawdziwości zawartych w nich danych. Nie wykazał, by w jakimkolwiek zakresie spłacił należności wynikające z umowy pożyczki.

Wobec powyższych ustaleń i stanowiska strony pozwanej – w świetle przedłożonej przez stronę powodową dokumentacji – roszczenia objęte pozwem Sąd uznał za zasadne. Niewątpliwym bowiem pozostaje fakt wzięcia przez pozwanego pożyczki, a także brak spłaty przez niego rat pożyczkowych.

Mając zatem powyższe na uwadze – na podstawie art. art. 720 § 1 kc – orzeczono jak w punkcie I wyroku.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 kc zgodnie z żądaniem pozwu, przyjmując jako datę początkową naliczania odsetek ustawowych dzień następujący po dniu wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

O kosztach procesu orzeczono jak w punkcie II wyroku – stosownie do jego wyniku –
na podstawie art. 98 § 1 i § 3 kpc i art. 99 kpc w zw. z § 15 ust. 1 i § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( tekst jednolity: Dz.U. z 2018r. poz. 265), zasądzając od pozwanego
na rzecz powoda kwotę 3.900 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę
3.600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

/-/ sędzia Krzysztof Połomski

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu z pouczeniem,

3.  za 14 dni lub z apelacją.

M., dnia 26.11.2020r.