Sygn. akt: I Co 636/19
Dnia 11 marca 2020 roku
Sąd Rejonowy w Mrągowie I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: |
sędzia Krzysztof Połomski |
Protokolant: |
starszy sekretarz sądowy Milena Urbanowicz |
po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2020 roku w Mrągowie
na rozprawie
w sprawie egzekucyjnej z wniosku wierzyciela Banku (...) S.A.
z siedzibą w W.
przeciwko dłużnikowi (...) sp. z o. o. z siedzibą w W.
o świadczenie pieniężne
w przedmiocie skargi dłużnika na czynności komornika
postanawia:
I. odrzucić skargę,
II. uchylić czynność określoną jako postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Mrągowie A. P. z dnia 4 lipca 2019 roku w sprawie Km 934/18 o przyznaniu wynagrodzenia biegłemu sądowemu W. F.,
III. zobowiązać Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Mrągowie A. P. do wydania postanowienia w przedmiocie przyznania wynagrodzenia biegłemu sądowemu W. F..
1. odnotować,
2. za 7 dni lub z wnioskiem o uzasadnienie,
3. po uprawomocnieniu się postanowienia jego odpis doręczyć Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Mrągowie A. P. celem realizacji zobowiązania z pkt III postanowienia.
M-wo, dnia 11.03.2020r.
Sygn. akt I Co 636/19
(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wystąpiła do tutejszego Sądu ze skargą na postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym
w M. A. P. z dnia 4 lipca 2019 roku sygn. akt Km 934/18 o przyznaniu biegłemu W. F. wynagrodzenia w kwocie 17.978,36 złotych
za sporządzone w sprawie opinie.
W uzasadnieniu swojego stanowiska dłużniczka podniosła szereg merytorycznych zarzutów, które w jej ocenie prowadzą do wniosku, iż przyznane biegłemu wynagrodzenie jest zawyżone.
Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Mrągowie A. P. wyjaśnił, że w jego ocenie wysokość żądanego wynagrodzenia była zgodna z przepisami ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 kwietnia 2013 roku w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym.
Biegły W. F. odniósł się do zarzutów skargi i stwierdził, że na karcie pracy wykazał rzeczywisty czas poświęcony na wykonanie opinii i przedstawił trudności towarzyszące sporządzeniu operatów szacunkowych.
(...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie skargi w całości.
W uzasadnieniu wskazał na adekwatność przyznanego biegłemu wynagrodzenia
do ilości i stopnia trudności jego pracy.
Sąd ustalił, co następuje:
W dniu 4 lipca 2019 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Mrągowie A. P. sporządził dokument oznaczony jako postanowienie z dnia 4 lipca
2019 roku w sprawie Km 934/18 o przyznaniu wynagrodzenia biegłemu sądowemu W. F. w kwocie 17.978,36 złotych. Pismo to nie zostało opatrzone podpisem ani komornika, ani asesora komorniczego.
(dowód: „postanowienie” z dnia 4 lipca 2019 roku – k. 366 akt sprawy Km 934/18)
Sąd zważył, co następuje:
Skarga dłużniczki podlegała odrzuceniu.
W okolicznościach niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, iż brak było substratu zaskarżenia. Występując z przedmiotową skargą dłużniczka jako jej przedmiot wskazała postanowienie Komornika S. przy Sądzie Rejonowym w Mrągowie A. P. z dnia 4 lipca 2019 roku sygn. akt Km 934/18 o przyznaniu biegłemu W. F. wynagrodzenia w kwocie 17.978,36 złotych. Orzeczenie takowe jednak w sensie prawnym nie istnieje, bowiem dokument ten nie został opatrzony podpisem.
Tematyka braku podpisu na orzeczeniu była przedmiotem wielu rozważań judykatury i doktryny prawniczej. W postanowieniu z dnia 31 sierpnia 2018 roku sygn. akt I CSK 300/18 Sąd Najwyższy wskazał, iż jednym z poważniejszych uchybień, jakie mogą zostać popełnione przy wydawaniu orzeczenia, jest niepodpisanie sentencji przez osoby uczestniczące w tej czynności. Art. 324 § 3 kpc bezwzględnie wymaga bowiem złożenia podpisów pod sentencją wyroku przez cały skład sądu, a uchybienie w tym zakresie nie może zostać uzupełnione (
vide: orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 27 maja 1947 roku sygn. akt C.III.81/47, publ. OSN 1948, Nr 1, poz. 17 oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 1979 roku sygn. akt III CRN 60/79, publ. L.; a także z dnia 4 sierpnia 1981 roku sygn. akt IV PR 238/81). Przedstawiając poglądy funkcjonujące w orzecznictwie w zakresie wyroku, którego sentencja nie została podpisana przez skład sądu, Sąd Najwyższy wskazał, iż takie orzeczenie nie istnieje w znaczeniu prawnoprocesowym (
sententia non existens) – (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 27.9.1955 r., III CR 1029/54, N. Prawo 1956, Nr 1, s. 126; postanowienie Sądu Najwyższego z 9.4.1969 r., II CR 112/68, Biuletyn Informacyjny Sądu Najwyższego 1969, Nr 1, poz. 10; uchwała Sądu Najwyższego z 26.9.2000 r., III CZP 29/00, OSNC 2001, Nr 2, poz. 25; wyrok Sądu Najwyższego z 20.12.2012 r., IV CSK 219/12, L. oraz postanowienie Sądu Najwyższego z 7.2.2003 r., III CZP 94/02, Prok. i Pr, wkładka 2003,
Nr 6, s. 32).
Ponadto Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, iż w przepisach postępowania cywilnego występuje luka w postaci nieistnienia przesłanki nieważności orzeczenia lub nieważności postępowania polegającej na braku podpisów pod sentencją orzeczenia. W konsekwencji Sąd Najwyższy uznał za zasadne przyjąć zastosowanie w drodze analogii, przepisów
o postępowaniu odwoławczym (w tym przypadku postępowaniu kasacyjnym) i z urzędu, podobnie jak w przypadku nieważności postępowania przed Sądem II instancji, wydać postanowienie o uchyleniu czynności określonej jako zaskarżone orzeczenie.
Z tego też względu – abstrahując od oceny merytorycznych argumentów zawartych
w skardze – stwierdzić należy, iż skarga ta jako złożona od orzeczenia nieistniejącego
w znaczeniu prawnym podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna, o czym orzeczono
w oparciu o art. 767
3 § 1 kpc jak w punkcie I postanowienia.
Stosownie do wytycznych Sądu Najwyższego wyrażonych w postanowieniu z dnia
31 sierpnia 2018 roku sygn. akt I CSK 300/18 w punkcie II postanowienia – na podstawie
art. 379 pkt 4 kpc
per analogiam – orzeczono o uchyleniu czynności określonej jako postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Mrągowie A. P. z dnia 4 lipca 2019 roku w sprawie Km 934/18 o przyznaniu wynagrodzenia biegłemu sądowemu W. F.. Jednocześnie dostrzegając konieczność ingerencji i usunięcia spostrzeżonego uchybienia – na podstawie art. 759 § 2 kpc – zobowiązano organ egzekucyjny do wydania postanowienia w przedmiocie przyznania wynagrodzenia biegłemu sądowemu W. F. (pkt III postanowienia).
/-/ sędzia Krzysztof Połomski