Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 29 października 2019 r., w sprawie Dz.Kw.LD1H/00005606/19 Sąd Rejonowy w Skierniewicach utrzymał w mocy wpis hipoteki przymusowej w dziale IV księgi wieczystej (...) dokonany przez referendarza sądowego w dniu 8 sierpnia 2019 r.

Sąd Rejonowy ustalił , że na mocy zaskarżonego wpisu w księdze wieczystej, dokonanego przez referendarza sądowego, ujawniono hipotekę przymusową na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy. Hipoteka została wpisana z sumą 306.000 zł tytułem zabezpieczenia obowiązku zwrotu w całości korzyści majątkowej, kary grzywny oraz kosztów postępowania karnego. Wpisu dokonano na podstawie wniosku i postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym wydanego dnia 19 czerwca 2019 roku w sprawie PO II Ds. 82/2016 przez Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy.

Apelację od tego postanowienia złożył uczestnik postępowania S. B.. Zarzucił Sądowi I instancji naruszenie prawa do obrony własnych interesów, obrazę przepisów postępowania oraz błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia. Podniósł, że orzeczenie, jak i wcześniejszy wpis zapadły bez przesłuchania go i bez udzielenia możliwości postawienia wnioskowi zarzutów. Wskazał, że złożył zażalenie na postanowienie Prokuratora z dnia 19 czerwca 2019 r. co winno skutkować negatywnym rozpoznaniem wniosku Prokuratora o wpis. Podniósł przy tym, że decyzja Prezydenta Miasta B. z dnia 5 lutego 2019 r. w sprawie zwrotu dotacji oświatowych została przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. uchylona. Zarzucił też, że na podstawie przepisu art. 294 § 1 k.p.k. dokonane zabezpieczenie upadło albowiem mimo upływu okresu 5 miesięcy od wydania postanowienia o zabezpieczeniu nie wytoczono przeciwko niemu żadnego powództwa. W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i umorzenie postępowania w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył,

co następuje :

Apelacja jest bezzasadna. Jak stanowi przepis art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. rozpoznając wniosek o wpis, sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Treść i forma wniosku złożonego przez Prokuratora nie budziła żadnych wątpliwości. Podobnie treść księgi wieczystej, z której wynika, że S. i B. małż. B. na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej są właścicielami nieruchomości tą księgą objętej. Do wniosku dołączono postanowienie Prokuratora Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 19 czerwca 2019 r. o zabezpieczeniu obowiązku zwrotu korzyści, kary grzywny i kosztów postępowania karnego poprzez wpisanie do przedmiotowej księgi wieczystej hipoteki przymusowej. Na podstawie przepisu art. 462 § 1 k.p.k. jest natychmiast wykonalne przez co może stanowić podstawę wpisu w księdze wieczystej, a przepis art. 293 § 5 k.p.k. stanowi, że postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym z chwilą wydania stanowi tytuł wykonawczy. Te okoliczności oraz przytoczone przepisy przesądzają o prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu I instancji.

Nie może ostać się zarzut naruszenia prawa skarżącego do obrony własnych interesów przez to, że wpis dokonany został bez przesłuchania go w sprawie i bez możliwości postanowienia wnioskowi zarzutów. Stosownie bowiem do przepisu art.626 ¹ 1 k.p.c. sprawy w postępowaniu wieczystoksięgowym rozpoznawane są na posiedzeniu niejawnym. Przytoczony wyżej przepis art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. zakreśla kognicję sądu wieczystoksięgowego i Sąd I instancji w ramach tej kognicji zmieścił się. Dowód z przesłuchania uczestników postępowania wieczystoksięgowego może być przeprowadzony – ale wyłącznie w wyjątkowych sytuacjach, a takowa w tej sprawie nie istnieje.

Zarzut obrazy innych przepisów postępowania nie może być przez Sąd Okręgowy uwzględniony albowiem apelacja nie wskazuje które z tych przepisów miałyby być naruszone.

Niezrozumiały jest zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Jedynym ustaleniem faktycznym Sąd I instancji jest stwierdzenie, że do wniosku dołączono wykonalne postanowienie Prokuratora o zabezpieczeniu majątkowym. Ustalenie to jest oczywiście bezbłędne. Natomiast brak ustaleń co do faktu, że nie rozpoznano dotychczas zażalenia na postanowienie o zabezpieczeniu nie ma żadnego znaczenia dla sprawy – bo złożenie zażalenia nie uchyla wykonalności postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym – i to bez znaczenia jakie zarzuty w tym zażaleniu zostały podniesione. Dopiero uwzględnienie zażalenia może stanowić podstawę wykreślenia przedmiotowej hipoteki.

Wbrew tezie apelacji – wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 lipca 2019 r., w sprawie SK 14/18 w ogóle nie dotyczy tej sprawy. Trybunał bowiem orzekł w nim, że art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. z 2018 r. poz. 75) w zakresie, w jakim nie dotyczy postępowania o nadanie klauzuli wykonalności orzeczeniu wydanemu w sprawie prowadzonej w trybie ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 1360, ze zm.),jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Nie chodzi więc tu o naruszenie prawa strony poprzez nadanie klauzuli wykonalności postanowieniu przez prokuratora, ale o to że wyłączenie możliwości żądania stwierdzenia przewlekłości postępowania klauzulowego – narusza prawa strony.

Błędnie też interpretuje skarżący przepis art. 294 § 1 k.p.k. Stanowi on, że zabezpieczenie upada, gdy nie zostaną prawomocnie orzeczone: grzywna, przepadek, nawiązka, świadczenie pieniężne lub nie zostanie nałożony obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, a powództwo o te roszczenia nie zostanie wytoczone przed upływem 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia. W przepisie tym nie chodzi o datę uprawomocnienia się postanowienia zabezpieczającego ( które nota bene wedle apelacji jeszcze nie jest prawomocne) ale o datę wyroku skazującego, który jeszcze nie zapadł.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. oddalił apelację.