Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 85/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. K. (1)

czyn przypisany w pkt. I. części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

w dniu 25 grudnia 2018 r. w lokalu mieszkalnym znajdującym się we W. przy ul. (...), posługując się nożem kuchennym spowodował u swojego brata M. K. (2) ranę kłutą powłok brzucha z wytrzewieniem sieci większej i wielokrotnymi ranami kłutymi jelita cienkiego, krezki jelita cienkiego i esicy, a także dwie rany cięte przedramienia lewego z uszkodzeniem mięśni, czym spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu

wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

k. 48-49, 307-310, 361-362v

zeznania świadka M. K. (2)

k. 32-33, 100-101, 105-106, 316, 385

zeznania świadek B. B.

k. 5-7, 362v-363,

zeznania świadek A. B.

k. 8-9, 363

zeznania świadek O. B.

k. 15-17, 364

zeznania świadek J. D.

k. 51-52, 384-385

opinia sądowo-lekarska

k. 70-71, 295-305, 417-431

dokumentacja medyczna

k. 61-67, 107-288

płyta CD z protokołem oględzin

k. 83, 88-93

protokół zatrzymania

k. 19-20

protokół oględzin

k. 22-24, 25

znajdowanie się oskarżonego w krytycznym czasie w stanie nietrzeźwości

protokół użycia alkomatu

k. 21

brak w krytycznym czasie ze strony oskarżonego z przyczyn chorobowych zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanego czynu i pokierowania swoim postępowaniem

opinia sądowo-psychiatryczna

k.377-380

pozytywna opinia o oskarżonym w jego środowisku sąsiedzkim

wywiad środowiskowy

k. 374-375

uprzednia niekaralność oskarżonego

dane o karalności

k. 54, 322

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO M. K. (1)

Sąd zasadniczo za wiarygodne uznał wyjaśnienia oskarżonego, albowiem ten przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, które w zasadniczej części znajdowały potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego i częściowo w konkluzjach opinii sądowo-lekarskiej. Na wiarę nie zasługiwała jedynie część jego wyjaśnień dot. mechanizmu powstałych u pokrzywdzonego wskutek zdarzenia z dnia 25 grudnia 2018 r. obrażeń – z uwagi na sprzeczność z konkluzją opinii sądowo-lekarskiej.

Jakkolwiek oskarżony - co sam zresztą szczerze przyznawał - nie pamiętał wszystkich szczegółów z uwagi na stan po spożyciu alkoholu - przyznał, iż kiedy rano w dniu 25 grudnia podszedł w stronę lodówki aby wziąć pomarańcze - trzymając w ręce nóż - doszło do sprzeczki pomiędzy nim a bratem.

Poranna kłótnia była kontynuacją sprzeczki braci z nocy podczas której, jak wskazywał pokrzywdzony, miał użyć względem oskarżonego siły fizycznej. Rano doszło do szamotaniny wskutek której oskarżony poranił brata nożem na rękach, przyznał również, iż mógł go pchnąć nożem w brzuch. Oskarżony wyraził skruchę i żal z powodu zdarzenia.

Jakkolwiek przed Sądem oskarżony zaprzeczał jakoby wyprowadzał w kierunku brata jakiekolwiek ciosy, przyznał, iż w trakcie szamotaniny z nim trzymał w ręku nóż i mógł ruszyć tą ręką więcej niż jeden raz (k. 361v).

Wskazywał przy tym, iż w żadnym momencie nie miał na celu celowego zranienia swojego brata.

Potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego znajdowały twierdzenia oskarżonego, iż kilkukrotnie w przeszłości dochodziło pomiędzy nim a bratem do awantur, to, iż oskarżony zadzwonił po pogotowie jak i okoliczność, iż pokrzywdzony pojednał się z oskarżonym i wybaczył mu.

(...) M. K. (2)

Sąd zasadniczo za wiarygodne uznał zeznania pokrzywdzonego, albowiem były logiczne i znajdowały potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym. Na wiarę nie zasługiwała jedynie część jego zeznań dot. mechanizmu powstałych u niego wskutek zdarzenia z dnia 25 grudnia 2019 r. obrażeń – z uwagi na sprzeczność z konkluzją opinii sądowo-lekarskiej.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż świadek zeznawał, iż już wcześniej pomiędzy nim a oskarżonym, średnio raz na pół roku, zdarzały się kłótnie, w których dochodziło do rękoczynów. Tłumaczył, iż zarówno on jak i brat mogli być agresywni po spożyciu alkoholu. Pokrzywdzony wskazywał też, iż w zakresie przedmiotowego zdarzenia z dnia 25 grudnia 2018 r. wybaczył i pojednał się z oskarżonym i nie żądał jego ukarania, przyznając, iż sam nie był w tej sytuacji bez winy.

Jakkolwiek początkowo przesłuchiwany zasłaniając się upojeniem alkoholowym i przede wszystkim stanem po operacji nie był w stanie podać szczegółów zdarzenia, tak później podał szereg istotnych szczegółów znajdujących potwierdzenie w relacji oskarżonego.

Za wiarygodne, albowiem znajdowały potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, Sąd uznał tę część zeznań świadka, w której wskazywał on przed Sądem, iż doszło między nim a bratem do szamotaniny w której obydwaj dopuścili się rękoczynów.

Pokrzywdzony wskazywał, iż wcześniej najpierw z rodziną, a później znajomymi spożywał duże ilości alkoholu. Przyznał, iż mógł zażyć również narkotyki. Razem ze znajomymi wrócił do mieszkania, w którym przebywał też oskarżony. Wspólnie spożywali alkohol. Rano, już po wyjściu znajomych doszło do sprzeczki podczas której bracia przewrócili się, a pokrzywdzony jak wskazywał "przypadkiem" nadział się na nóż, który "przeszedł" mu po ręce i trafił w brzuch. Pokrzywdzony nie był w stanie wskazać, czy oskarżony wykonał ruch ręki w której trzymał nóż. Stojąc przed Sądem wskazywał, iż takiego ruchu nie było. Zeznawał, iż początkowo nie zorientował się nawet, iż został zraniony w brzuch. Przyznał, iż oskarżony zadzwonił po pogotowie.

ZEZNANIA ŚWIADKÓW B. B., A. B., (...) J. D.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań ww. świadków. Wskazać jednakże należy, iż żaden z nich nie był bezpośrednim świadkiem krytycznego zdarzenia dlatego też wartość dowodowa ich relacji była w oczywisty sposób mniejsza niż wyjaśnienia oskarżonego i zeznania pokrzywdzonego.

Świadek B. B. - sąsiadka braci - potwierdziła, iż pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym dochodziło do częstych kłótni i rękoczynów. W noc poprzedzającą zdarzenie w mieszkaniu zajmowanych przez braci był hałas. Kiedy świadek wróciła z mszy przy mieszkaniu znajdowała się już policja.

Zeznania tej świadek znajdowały potwierdzenie w relacji J. D., także sąsiadki, która wskazywała, iż od godz. 23:00 słychać było krzyki, awanturę i odgłosy bijatyki. Ww. była również naocznym świadkiem opuszczenia rano mieszkania przez jednego z mężczyzn. Dopiero później usłyszała dochodzący z mieszkania krzyk i głuche uderzenie, a chwilę później pojawiło się na miejscu pogotowie i policja. Świadek zeznawała, iż od momentu wyprowadzki matki braci, w mieszkaniu nasiliły się awantury.

Świadek A. B. - matka braci - wskazywała, iż oskarżony bywał agresywny i miał zakładaną ok. 2013 r. niebieską kartę z powodu znęcania się nad nią. Przed Sądem podnosiła, iż rozmawiała po zdarzeniu z oboma synami i miała wrażenie, że ci są pod wpływem alkoholu.

Świadek O. B. - funkcjonariusz policji - złożyła zeznania na okoliczność przywiezienia oskarżonego do (...), wskazując, iż widać było, iż jest pod wpływem alkoholu. Relacjonowała również, iż oskarżony tłumaczył, iż całe życie kłóci się z bratem, nożem chciał go tylko postraszyć, a wyszło, że go zranił.

OPINIA SĄDOWO-LEKARSKA

Wskazać w pierwszej kolejności należy, iż w niniejszej sprawie przeprowadzono łącznie 3 opinie sądowo-lekarskie i choć brak było podstaw do ich kwestionowania, tak Sąd oparł się na opinii chronologicznie ostatniej - wykonanej już w toku postępowania sądowego - z uwagi na to, iż biegły sporządzając ją dysponował najpełniejszym materiałem dowodowym, uwzględniając już także treść złożonych wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadka przed Sądem dlatego też w ocenie Sądu opinia ta przedstawiała największą wartość dowodową.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania konkluzji przedstawionych w sporządzonej przez profesjonalny podmiot, a w swej treści szczegółowej, zrozumiałej i pełnej opinii.

Biegły opierając się na całokształcie materiału dowodowego w sprawie stwierdził u pokrzywdzonego:

- dwie rany cięte przedramienia lewego z uszkodzeniem mięśni,

- drążącą ranę kłutą powłok brzucha z wytrzewieniem sieci większej i wielokrotnymi ranami kłutymi jelita cienkiego, krezki jelita cienkiego i esicy,

które to obrażenia powstały od działania narzędzia lub narzędzi ostrych, ostrokrawędzistych, kończystych lub od uderzeń o takie narzędzia.

Obrażenia te spowodowały powstanie choroby realnie zagrażającej życiu w rozumieniu przepisu art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

Stwierdzone obrażenia powstały w sposób czynny i bezpośredni, do ich powstania nie mogło dojść w wyniku przypadkowego uderzenia lub uderzeń nożem a sposób działania sprawcy narażał pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu który się zrealizował.

DOKUMENTACJA MEDYCZNA

brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu

PŁYTA CD Z PROTOKOŁEM OGLĘDZIN

brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu.

Przedmiotowy dowód potwierdzał okoliczność kontaktu oskarżonego z pogotowiem w celu zapewnienia pomocy pokrzywdzonemu.

PROTOKOŁY ZATRZYMAŃ

brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu

PROTOKÓŁ UŻYCIA ALKOMATU

brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu.

Z jego treści wynikało, iż badanie u oskarżonego w dniu 25 grudnia 2019 r. o godz. 10:31 stanu trzeźwości wykazało 1,68 mg/l alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu.

OPINIA SĄDOWO-PSYCHIATRYCZNA

brak podstaw do kwestionowania konkluzji przedstawionych w sporządzonej przez profesjonalny podmiot, a w swej treści szczegółowej, zrozumiałej i pełnej opinii.

WYWIAD ŚRODOWISKOWY

brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu

DANE O KARALNOŚCI

brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO M. K. (1)

Sąd mając na względzie konkluzje z opinii sądowo-lekarskiej dot. mechanizmu powstania u pokrzywdzonego obrażeń odrzucił tę część wyjaśnień oskarżonego, w której ten wskazywał, iż nie wyprowadzał względem brata żadnych ciosów.

CZĘŚCIOWO ZEZNANIA ŚWIADKA M. K. (2)

Sąd mając na względzie konkluzje z opinii sądowo-lekarskiej dot. mechanizmu powstania u pokrzywdzonego obrażeń odrzucił tę część zeznań pokrzywdzonego gdy wskazywał, iż obrażenia te mogły powstać wskutek wywrócenia się i jego przypadkowego nadziania się na nóż.

ZEZNANIA ŚWIADKA Z. K.

Świadek - ojciec oskarżonego i pokrzywdzonego - nie miał wiedzy dot. przedmiotowego zdarzenia, a jego zeznania w zakresie wręcz idyllicznych relacji pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym nie znajdowały potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

M. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. nie budziły wątpliwości Sądu.

Przywołany przepis penalizuje spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i innego niż pozbawienie człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia w postaci innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a konkluzje z uznanej przez Sąd za wiarygodną opinii sądowo-lekarskiej wskazywały jednoznacznie, iż doznane przez pokrzywdzonego M. K. (2) obrażenia spowodowały u niego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Dla ustalenia zamiaru popełnienia czynu z art. 156 § 1 k.k. istotne jest wykazanie, że zamiar sprawcy obejmował nie jakiekolwiek naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia, ale w aspekcie choćby ewentualnym ciężki uszczerbek na zdrowiu, w tym wynikający np. ze sposobu działania sprawcy. Ponadto między zachowaniem sprawcy a skutkiem musi istnieć związek przyczynowy, choć oczywiście nie jest wymagane uświadomienie sobie przez niego dokładnego przebiegu tego związku.

Dokonując analizy zamiaru jaki tempore criminis przyświecał oskarżonemu Sąd miał na uwadze przesłanki przedmiotowe tj. rodzaj użytego narzędzia, siłę oraz ilość zadanych ciosów, a także spowodowane obrażenie i ich umiejscowienie. Nie należało jednak w żadnej mierze abstrahować także od powodu zajścia i motywów, które kierowały oskarżonym bez uwzględnienia jego stosunku do pokrzywdzonego - zamieszkującego z nim młodszego brata. Znaczenie w tej ocenie miały również właściwości osobiste, dotychczasowy tryb życia oraz zdolność oskarżonego do oceny sytuacji i przewidywania skutków swojego zachowania.

Analiza tych przesłanek doprowadziła Sąd do uznania, iż oskarżony M. K. (1) działał w zamiarze ewentualnym spowodowania u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Czyn nie był w żadnej mierze zaplanowany, a był powodem doraźnego konfliktu między braćmi, podsyconego spożyciem alkoholu. Co istotne, również pokrzywdzony przyznawał, iż nie pozostaje bez winy jeżeli chodzi o wywołanie kłótni, która finalnie skutkowała doznaniem przez niego obrażeń przytoczonych w opisie przypisanego oskarżonemu w pkt. I. części dyspozytywnej wyroku czynu. Dlatego też jakkolwiek mając na względzie treść konkluzji biegłego przedstawionych w opinii lekarskiej - odrzucić należało wersję oskarżonego o przypadkowości uderzenia bądź uderzeń nożem, albowiem obrażenia stwierdzone u pokrzywdzonego powstały w sposób czynny i bezpośredni. W ocenie Sądu nie sposób uznać, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim spowodowania u pokrzywdzonego ciężkich obrażeń ciała czy też choroby realnie zagrażającej życiu. Jak wynikało z wyjaśnień oskarżonego i zeznań pokrzywdzonego, regularnie dochodziło między nimi do mniejszych lub większych kłótni, w których zdarzały się też rękoczyny. Tym samym nie sposób było uznać, iż kolejna taka awantura z dnia 25 grudnia 2019 r. miałaby wyzwolić u oskarżonego chęć realnego zranienia swojego brata skutkującego konsekwencjami z art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

Istotna dla oceny zamiaru oskarżonego była także jego postawa bezpośrednio po zdarzeniu. Nie opuścił on krwawiącego brata tylko zadzwonił po pomoc na pogotowie. Również sam pokrzywdzony przyznał, iż w jego ocenie oskarżony nie działał celowo. Podkreślić także należy, iż oskarżony wyraził skruchę i przeprosił brata, a pokrzywdzony wybaczył pokrzywdzonemu i nie żądał jego ukarania.

Sąd uznał zatem, iż oskarżony w zakresie przypisanego mu czynu działał umyślnie w zamiarze ewentualnym, biorąc pod uwagę, iż używając nóż zadał pokrzywdzonemu uderzenie nim w ważny dla zdrowia i życia człowieka fragment ciała. Brak było przesłanek wyłączających winę i bezprawność przypisanego jemu czynu.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K. (1)

I.

Oskarżony w zakresie przypisanego mu przestępstwa działał umyślnie, w zamiarze ewentualnym. Brak było okoliczności wyłączających winę bądź bezprawność przypisanego czynu.

Taką okolicznością nie mógł być stwierdzony u oskarżonego tempore criminis stan nietrzeźwości, albowiem oskarżony dobrowolnie w niego się wprawił, nadto znał skutek działania alkoholu na swój organizm.

W chwili jego popełnienia oskarżony nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej poczytalności i w pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranego działania.

Ustalając wymiar kary Sąd miał na względzie:

a) jako okoliczności obciążające:

- znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego czynu,

- działanie oskarżonego pod wpływem alkoholu,

- godzenie w tak istotne dobro chronione prawem jak zdrowie człowieka,

b) jako okoliczności łagodzące

- przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu, złożenie wyjaśnień przybliżających okoliczności jego popełnienia, wyrażony żal i skruchę z powodu zdarzenia i przeproszenie pokrzywdzonego

- fakt, iż czyn został popełniony z zamiarem ewentualnym

- zachowanie oskarżonego po zdarzeniu świadczące o chęci pomocy pokrzywdzonemu (telefon na pogotowie)

- stan uprzedniej niekaralności (mając przy tym na uwadze, iż stan ten, jako swoista norma społeczna nie mógł mieć dominującego charakteru przy wymiarze kary)

- pozytywną opinię z wywiadu środowiskowego

Dokonując analizy wszystkich okoliczności sprawy mających wpływ na wymiar kary, a także mając na uwadze surowość ustawowego zagrożenia karą, Sąd doszedł do przekonania, że zasadnym będzie zastosowanie wobec oskarżonego instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 § 2 k.k. Nie można było bowiem stracić z polu widzenia, iż pokrzywdzony pojednał się z oskarżonym - swoim bratem, nigdy nie żądał jego ścigania i ukarania, a także nie obawia się go. Przyznał również szczerze, iż ponosi częściowo winę za wywołanie zdarzenia.

Oskarżony zaś wyraził żal i skruchę z powodu popełnienia czynu i przeprosił pokrzywdzonego.

W ocenie Sądu zatem wymierzenie oskarżonemu kary nawet w granicach minimalnego zagrożenia ustawowego za czyn z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. tj. kary 3 lat pozbawienia wolności byłoby niewspółmiernie surowe.

Dolna granica zagrożenia karą za czyn popełniony przez oskarżonego przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 §2 pkt 1 i §6 pkt 2 k.k., wynosi 1 rok pozbawienia wolności i w ocenie Sądu właśnie taki wymiar kary czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swoje zadanie w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa, wypełniając przy tym dyrektywy wymienione w art. 53 k.k. Wymierzona kara nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego przestępstwa.

M. K. (1)

II.

Sąd, przyjmując pozytywną prognozę kryminologiczną, na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 2 k.k. warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej względem niego kary pozbawienia wolności na okres czterech lat próby i w tym okresie, na podstawie art. 73 § 2 k.k., oddał go pod dozór kuratora sądowego.

W ocenie Sądu brak jest przesłanek, aby przypuszczać, że umieszczenie oskarżonego w zakładzie karnym byłoby konieczne dla potrzeb prewencji indywidualnej i ogólnej a zasadne jest przekonanie, iż już samo postępowanie i w szczególności zagrożenie wykonania orzeczonych kar będzie dla niego wystarczającą dolegliwością i skutecznie przysłuży się do osiągnięcia celów kary. Podkreślić należy, że kara bezwzględnego pozbawienia wolności stanowi środek ostateczny (ultima ratio), po który można sięgnąć tylko wtedy, gdy żadna z wymienionych kar lub żaden środek karny nie spełni celów kary. Sąd uznał, że mimo skorzystania z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności kara ta, osiągnie wszelkie cele, w tym cel wychowawczy i zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa, a orzeczony okres próby pozwoli na weryfikację tego założenia.

M. K. (1)

III.

I.

rozstrzygnięcie o zobowiązaniu oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 72 § 1 pkt 5 k.k.

M. K. (1)

IV.

I.

na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 10000 zł tytułem zadośćuczynienia.

W ocenie Sądu orzeczenie takiego środka stanowiło będzie dla oskarżonego dodatkowy element oddziaływania poprawczego i wychowawczego a dla pokrzywdzonego kompensowało będzie szkody i krzywdy mające swoje źródło w przestępstwie. Orzeczona kwota zadośćuczynienia jest adekwatna do rozmiaru krzywd doznanych przez pokrzywdzonego.

Dla zadośćuczynienia zastosowanie znajdują odpowiednie przepisy kodeksu cywilnego. Wskazać należy, iż jego wysokość determinowana jest charakterem i rozmiarem krzywd doznanych przez pokrzywdzonego a dla ustalenia wysokości zadośćuczynienia znaczenia nie ma sytuacja majątkowa sprawcy.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K. (1)

V.

I.

rozstrzygnięcie w przedmiocie dowodów rzeczowych znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 44 § 2 k.k.

M. K. (1)

VI.

I.

rozstrzygnięcie w przedmiocie dowodów rzeczowych znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 230 § 2 k.p.k.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII.

rozstrzygnięcie w przedmiocie zwrotu przez oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kosztów zastępstwa procesowego w sprawie znajdowało swoje oparcie w przepisach art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k., art. 627 k.p.k. i § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 2 pkt 5 w zw. z § 15 ust. i w zw. z § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

VIII.

rozstrzygnięcie w przedmiocie zasądzenia adw. M. W. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu znajdowało swoje oparcie w przepisach art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k., art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze i § 17 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 5 i § 20 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 (Dz.U.2019.18 t.j.) w sprawie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

IX.

rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 626 § 1 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

Analiza sytuacji materialnej i osobistej oskarżonego nie przyniosła podstaw od zwolnienia go z obowiązku poniesienia kosztów i opłaty.

7.  Podpis