Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Grażyna Jaszczuk (spr.)

Sędziowie:

SSO Agata Kowalska

SSO Dariusz Półtorak

Protokolant:

st. sekr. sąd. Agata Polkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 344/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 5 lutego 2020 r.,

sygn. II K 1203/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

J. M.

Procesy wywołane składowaniem w okresie od stycznia 2014 r. do 30 stycznia 2018 r,. przez oskarżonego opadów komunalnych na działce nr (...) w miejscowości
O., gm. K. spowodowały istotne obniżenie jakości wód podziemnych.

Ustalono na podstawie całości komplekseowej opinii biegłego z zakresu geologii i ochrony środowiska R. J.

k. 2680-2689, 2695,2956-2957v, 2994-2999, 3031v- 3034

do wydania zaskarżonego wyroku

oraz k. 3145-3145 opinia uzupełniająca z postępowania apelacyjnego

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

J. M.

Prowadzenie przez oskarżonego działalności gospodarczej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U.2018.992.t.j.), rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 11 maja 2015 r. w sprawie odzysku odpadów poza instalacjami i urządzeniami (Dz.U.2015.796) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 16 lipca 2015 r. w sprawie dopuszczenia odpadów do składowania na składowiskach (Dz.U.2015.1277), brak możliwości sprawowania nadzoru nad nielegalnymi wywozami odpadów, brak istnienia zagrożenia dla zdrowia ludzi i spowodowania istotnego obniżenia jakości wody, niewłaściwe przeprowadzenie poboru próbek z działki (...) w O. i dokonanie niewłaściwej oceny przez biegłego z zakresu geologii i ochrony środowiska.

pisma z Urzędu Miejskiego w K. i M., raport hydrologiczny mgr A. O. i mgr P. K.

k. 3118-3121, 3127-3134

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu geologii i ochrony środowiska R. J..

k. 3145-3146

Badania, analizy, wyniki i wnioski tego biegłego winny być postrzegane nie jedynie fragmentarycznie, lecz całościowo we wzajemnym powiązaniu.

Z uwagi na sformułowanie przez skarżących zarzutów do dotychczasowej opinii biegłego R. J., dopuszczono w toku postępowania apelacyjnego kolejną opinię uzupełniającą tego biegłego.

Biorąc pod uwagę, iż biegły ten w opinii uzupełniającej odniósł się do zarzutów i uwag skarżących z wniesionych przez nich środków odwoławczych, jak również do raportu hydrologicznego geologów A. O. i P. K., Sąd Okręgowy przyczyny obdarzenia tejże kompleksowej, całościowej opinii biegłego z zakresu geologii i ochrony środowiska omówi w rubrykach dotyczących zarzutów.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2

pisma z Urzędu Miejskiego w K. i M.

Dotyczą one jedynie głównych wodociągowych ujęć wody dla mieszkańców miejscowości sąsiednich w stosunku do działki oskarżonego. Sąd Odwoławczy zestawił je z aktualnością map zawierających hydroizohipsy, o których opiniował biegły na rozprawie w dniu 16 grudnia 2019 r. (k. 3032), nie podzielając jednak tez, które próbował wykazać obrońca. W tym kontekście obrona zupełnie pominęła istnienie prywatnych ujęć wody – studni starego typu – ręcznych, zbudowanych z betonowych kręgów, jak również nowoczesnych studni głębinowych z pompą elektryczną, wykorzystywanych m.in. do podlewania przydomowych ogródków.

2.1.2

Raport hydrologiczny mgr A. O. i mgr P. K. -

zleceniodawca (...) J. M. czyli oskarżony

Raport ten został potraktowany jako wątpliwości co do opinii biegłego z zakresu geologii i ochrony środowiska R. J., stąd decyzja Sądu Okręgowego o dopuszczeniu dowodu z opinii uzupełniającej R. J.. W następstwie powyższego Sąd Okręgowy odmówił dopuszczenia dowodu w postaci zeznań świadków mgr A. O. i O. K..

Biegły R. J.odniósł się szczegółowo do przyczyn uzyskania przez A. O. i P. K. takich, a nie innych wyników. Kompleksowa opinia biegłego, składana w ramach niniejszego postępowania wielokrotnie w formie pisemnej i ustnej, ostatnio uzupełniona w toku postępowania apelacyjnego w nawiązaniu do wyników uzyskanych przez A. O. i P. K., była pełna, jasna i szczegółowa, odpowiadająca merytorycznie i przekonująco na wszystkie postawione biegłemu pytania i nasuwające się w toku niniejszej sprawy kwestie.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Zarzut

1.

Apelacja oskarżonego

a)  oparcie całego rozstrzygnięcia o opinię biegłego sądowego R. J., który nie ma specjalizacji z zakresu odpadów, biegły wypowiadał się jedynie w zakresie możliwości zanieczyszczenia wód podziemnych, przy czym biegły wydawał swoją opinię w oparciu o zakwestionowane przez obronę protokoły poboru próbek. Kuriozalne jest stwierdzenie Sądu, iż biegły posiadał wiedzę z zakresu objętego opinią, ale również doświadczenie zawodowe. To doświadczenie zawodowe ma rekompensować brak powołania przez Sąd biegłego innej specjalności. Nie jest również prawdą, że oskarżony i jego obrońca nie kwestionowali protokołu poboru próbek z dnia 30 stycznia 2018 r., w związku z tym, iż biegły nie potrafił rozróżnić rodzaju odpadów zalegających na nieruchomości, nie można również wskazać, że wydania przez niego opinia jest pełna. Oskarżony wskazał, że nie rozumie dlaczego Sąd nie zezwolił biegłemu na pobranie własnych próbek, w dodatku biegły sądowy przepisywał swoje wnioski z innych opinii wydanych na potrzeby innego postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w Siedlcach;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przed przejściem do zasadniczej części rozważań wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie wniesiono 3 apelacje: 2 apelacje „na korzyść” – oskarżonego i jego obrońcy oraz apelację „na niekorzyść” oskarżyciela publicznego. Celem uporządkowania wywodu na tyle, na ile pozwala wymóg sporządzenia uzasadnienia wyroku w formie tabelarycznej, Sąd Okręgowy w pierwszej kolejności omówi niezwykle zbliżone do siebie apelacje oskarżonego i jego obrońcy skierowane przeciwko winie oskarżonego, zaś na zakończenie przejdzie do omówienia apelacji prokuratora, postulującej zmianę w zakresie surowszej aniżeli w zaskarżonym wyroku kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego oraz w efekcie przyczyn wymierzenia oskarżonemu J. M. surowszej represji karnej.

Oskarżony w dniu 12.03.2020 r. złożył osobiście apelację w Sądzie Rejonowym w Mińsku Mazowieckim (k. 3086). W dniu 17.03.2020 r. (a zatem w terminie do wniesienia środka odwoławczego od zapadłego w stosunku do niego wyroku), do Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim wpłynęło kolejne jego pismo procesowe zatytułowane „Apelacja od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 5 lutego 2020 roku wraz z wnioskiem o wyłącznie sędziów”, nadana za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 13.03.2020 r., która objętościowo zawierała jedną stronę maszynopisu więcej. Należało jednak zwrócić uwagę, iż zarzuty z obu wniesionych przez oskarżonego środków odwoławczych pokrywały się. Podobna sytuacja dotyczyła apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego, który niezależnie od kwestii przyjętego nazewnictwa względnych przesłanek odwoławczych, podniósł te same kwestie i zarzuty co oskarżony.

Redakcyjne różnice w redakcji pism, przy tożsamości esencji zarzucanych uchybień, spowodowały, iż Sąd Okręgowy odnosząc się do nich łącznie nie widział zasadności sztucznego powielania tych samych rozważań kilkukrotnie w kolejnych rubrykach niniejszego uzasadnienia. Tam gdzie było to możliwe, oczywiście bez uszczerbku dla czytelności i przejrzystości rozpoznania zasadności zarzucanych uchybień, w niemniejszym uzasadnieniu zamieszono stosowne odnośniki.

W obu apelacjach zarzuty wniesionych „na korzyść” oskarżonego zarzuty skarżących były niezwykle rozbudowane, zaś uzasadnienie wniesionych środków odwoławczych ograniczone do zupełnego minimum. W apelacji obrońcy oskarżonego to uzasadnienie wniesionej apelacji to w istocie 3 zdania, podsumowujące treść postawionych uprzednio zarzutów (k. 3099). Ustawodawca surowsze wymogi postawił środkom odwoławczym pochodzącym od podmiotów profesjonalnych. Opisana powyżej redakcja apelacji nie respektowała należycie treści art. 427 § 2 kpk, albowiem zarzuty jako składniki środka odwoławczego zostały rozbudowane do stanu swoistego uzasadnienia, później sformułowano wnioski apelacyjne, zaś uzasadnienie sensu stricte właściwie pominięto. Obrońca oskarżonego w dniu 24 marca 2020 r. za pośrednictwem operatora pocztowego przesłał do Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim pismo zatytułowane „uzupełnienie apelacji obrońcy oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 5 lutego 2020 roku” (k. 3102) . Stwierdzić w tym miejscu należy jednak, iż w/w uzupełnienie apelacji nie zawierało żadnych „nowości”, tj. kwestii, które nie zostałyby uprzednio wskazane w treści nadmiernie rozbudowanych, polemicznych zarzutów, ograniczając się do rozwinięcia sformułowanych wcześniej myśli i toku rozumowania, a zatem właściwego uzasadnienia postawionych wcześniej zarzutów.

Przechodząc do meritum i tym samym odpowiadając na zarzuty oskarżonego i jego obrońcy dotyczące kompleksowej (pisemnej i ustnej) opinii biegłego R. J.podkreślić należy, iż Sąd Rejonowy słusznie odbdarzył ją przymiotem wiarygodności i na niej oparł kluczowe w tej sprawie pierwszointancyjne ustalenia faktyczne. Uzupełnienie postępowania dowodowego w toku postępowania apelacyjnego utwierdziło Sąd Okręgowy w przekonaniu o słuszności tej oceny.

Strona żądająca powołania innych biegłych musi wykazać, że zachodzi okoliczność określona w art. 201 kpk, tj. wykazać, że dotychczas wydana w sprawie opinia jest niepełna, niejasna albo nielogiczna lub że zachodzi sprzeczność w samej opinii. Samo ogólne stwierdzenie o konieczności powołania nowych biegłych, bez wskazania na wady dotychczasowej opinii, nie czyni złożonego w tym przedmiocie wniosku zasadnym. Opinia jest niepełna, jeżeli biegły nie udziela odpowiedzi na wszystkie postawione pytania, na które zgodnie z zakresem posiadanych wiadomości specjalnych i udostępnionym mu materiałem dowodowym powinien udzielić odpowiedzi, lub jeśli nie uwzględnia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia konkretnej kwestii okoliczności, bądź nie zawiera uzasadnienia wyrażonych w niej ocen i poglądów. Żadna z tychże sytuacji nie zachodziła w sprawie niniejszej.

Biegły R. J. udzielił merytorycznej, logicznej i szczegółowej odpowiedzi na wszystkie nasuwające się w toku rozprawy przez Sądem I i II instancji wątpliwości i uwagi oskarżonego i jego obrońcy. Oskarżony i jego obrońca wespół kwestionowali kompetencje biegłego sądowego w zakresie geologii i ochrony środowiska mgr geologa R. J., wskazując, iż nie jest on specjalistą z zakresu odpadów. W tym miejscu podkreślić należy, iż specjalizacja biegłego powołanego do złożenia opinii w tej sprawie ściśle związana była z treścią zarzutu postawionego oskarżonemu w tej sprawie i znamionami czynu z art. 183 § 1 kk i jego kwalifikowanej postaci, określonej w art. 185 § 1 kk. Biegły R. J. opiniował nie o rodzaju odpadów składowych na nieruchomości oskarżonego (odnośnie tej okoliczności Sąd dysponował innymi dowodami, w tym wynikami oględzin, protokołami, zdjęciami, zeznaniami świadków), lecz opiniował stricte w kwestii spowodowania istotnego obniżenia jakości wody, a więc skutków zanieczyszczeń pochodzących ze składowania przez oskarżonego określonych odpadów, na należącej do niego działce, co odpowiadało jego specjalizacji z zakresu geologii i ochrony środowiska. Charakterystycznym pozostawało, iż w postępowaniu odwoławczym oskarżony i jego obrońca przedłożyli raport hydrologiczny geologów mgr A. O.i mgr P. K.(zleconą przez oskarżonego, jako podmiot prywatny), a zatem osób, które zgodnie z tokiem rozumowania i wyrażonymi przez skarżących postulatami również nie posiadają wystarczającej według tychże skarżących wiedzy specjalistycznej, skoro nie są specjalistami w zakresie odpadów.

W orzecznictwie wskazuje się, iż zgodnie z utrwaloną praktyką, pozaprocesowa opinia biegłego nie może stanowić dowodu będącego przedmiotem oceny Sądu, póki dowód taki nie zostanie przeprowadzony w sposób przewidziany przez przepisy procesowe. Jak słusznie stwierdził Sąd Apelacyjny w Katowicach, biegli powoływani są postanowieniem organu procesowego prowadzącego postępowanie. Dopiero takie postąpienie konstytuuje biegłych w procesie. Opinia wykonana bez polecenia organu procesowego, na zlecenie osoby zainteresowanej, nie ma waloru środka dowodowego. Opinia taka nie może być zaliczona w poczet materiału dowodowego jako dowód z dokumentu, bo art. 393 § 3 kpk zezwalający na odczytywanie na rozprawie dokumentów prywatnych powstałych poza postępowaniem karnym i nie dla jego celów, nie dotyczy prywatnej opinii (postanowienie z dnia 22 listopada 2001 roku, KZS 4/01 poz. 53). Sąd Apelacyjny w Krakowie opowiada się konsekwentnie za niedopuszczalnością dowodu z opinii sporządzonej przez "biegłego prywatnego", to jest z opinii zleconej poza procesem przez stronę. Taka ekspertyza może informować sąd o celowości dopuszczenia dowodu z opinii biegłego, ale nie może takiej opinii zastępować, bo nie pochodzi od osoby bezstronnej, skoro między zlecającą stroną a jej autorem istnieje stosunek obligacyjny, oparty na więzi finansowej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 10 listopada 2012 roku, KZS 12/12 poz. 54, zbiór 3261, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 13 września 2017 r., sygn. II AKa 105/17, LEX nr 2541064).

Podzielając powyższe poglądy utrwalone w orzecznictwie, w następstwie wniesienia tzw. „opinii prywatnej”, tj. raportu hydrologicznego geologów A. O. i P. K., tutejszy Sąd Okręgowy w dniu 9 listopada 2020 r. (k. 3142) wydał postanowienie, w którym dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego z zakresu geologii i ochrony środowiska R. J., w której biegły ten obalił tezy i argumenty w/w geologów A. O. i P. K., szczegółowo, naukowo, merytorycznie i przekonująco tłumacząc punkt po punkcie dlaczego stanowiska powyższych geologów nie można podzielić. Przykładowo - w analizach A. O. i P. K. nie zostały zbadane zawartości substancji najszybciej uwalniających się z odpadów i migrujących, takich jak np. benzen, ksylen, metylobenzen, czy wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne. Metale ciężkie, które głównie analizowano w pobranych przez nich próbkach, ujawniają się stosunkowo powoli w środowisku obojętnym lub zasadowym, zaś wyniki analizy PH dowodzą, że mamy to do czynienia właśnie ze środowiskiem obojętnym. Jednocześnie, Sąd Okręgowy nie widział konieczności kopiowania do niniejszego uzasadnienia wszystkich uwag i wniosków biegłego R. J. zawartych w w/w opinii uzupełniającej, zwracając uwagę jedynie na najważniejsze jej fragmenty, pozostające kluczowe dla niniejszego rozstrzygnięcia.

Biegły powołany przez Sąd jest zobowiązany do wyboru adekwatnej metodologii swoich badań i dopasowania tejże do istniejących możliwości i potrzeb procesowych. O ile nie zostanie wykazane, że biegły postąpił wbrew wskazaniom wiedzy i doświadczenia zawodowego, nie sposób zakładać, że samo twierdzenie strony o konieczności przyjęcia innych metod badawczych uzasadnia dopuszczanie kolejnych opinii na podstawie art. 201 kpk. Uwagę tą należy odnieść również do procedury i głębokości na jakiej pobrane zostały próbki wykorzystane do badań przeprowadzonych w tej sprawie, które zostały przeprowadzone zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie procedurami, przez uprawnione osoby, do której to procedury biegły R. J. nie miał zastrzeżeń, tłumacząc swoje stanowisko w opinii uzupełniającej. Przedstawiciele WIOŚ Delegatura w M. w dniu 30 stycznia 2018 r. pobrali 5 uśrednionych próbek odpadów z wyrobiska w O. głębokości 4 metrów (4 próbki) i 3,5 metra (1 próbka). Z kolei pracownik (...) w dniu 20 listopada 2018 r. pobrał 4 próbki z głębokości kolejno: 0,5 m, 1,0 m, 1,5 m, 2,0 m. W opinii uzupełniającej biegły R. J. szczegółowo odniósł się do kwestii poruszonej w obu apelacjach, a dotyczących kwestii głębokości z jakiej pobrano próbki i różnic w wynikach uzyskanych przez niego i w Czechach wskazując, iż uzyskane wyniki nie są ze sobą sprzeczne, zaś różnice w zawartości poszczególnych wskaźników wynikały właśnie z różnej lokalizacji i głębokości poboru. Pracownik WIOŚ pobrał próbki z głębokości 3,5-4 m, zawierającej odpady komunalne, zaś pracownik (...) z przedziału głębokości 0,5-2,0 m, jak wskazał biegły najprawdopodobniej z warstwy nasypu gruntowego przykrywającego (a nie zawierającego) odpady komunalne. Uzupełniając wywód pierwszoinstancyjny przypomnieć w tym miejscu należy o metodyce postępowania z odpadami komunalnymi, jaka w sposób jasny i klarowany wynikała ze stanu zgromadzonych w tej sprawie dowodów osobowych, niepodważonych nawet przez obrońcę, w tym z zeznań pracowników oskarżonego J. M.. W tym względzie chodziło o zasypywanie warstwy odpadów komunalnych warstwą piasku i kolejnymi naprzemiennymi sekwencjami tychże warstw (tj. kolejno piasek, odpady, piasek, odpady). Logicznym pozostawało zatem, iż próbki pobrane do badań prywatnych, wykonanych w Czechach, pobrane z zupełnie innej warstwy zasypanego wyrobiska mogły przestawiać niekompatybilne z przeprowadzonymi w Polsce wynikami badań. Motywacja wykorzystania próbek i wyników badań „na korzyść” dla oskarżonego pozostawała czytelna z uwagi interes procesowy oskarżonego. Sąd Okręgowy, podobnie jak Sąd Rejonowy doszedł jednak do przekonania, iż z przyczyn opisanych powyżej nie byłyby to próbki i wyniki obiektywne, a czynienie na ich podstawie ustaleń faktycznych, ważących na przedmiotowym rozstrzygnięciu, nastąpiłoby w sposób sprzeczny z dążeniem do ustalenia prawdy materialnej, naruszając przepisy procesowe art. 193 § 1 kpk, art. 201 kpk w zw. z art. 2 § 2 kpk.

W powyższym kontekście, zupełnie nietrafna i polemiczna była również argumentacja skarżących, sprowadzająca się do twierdzenia, że skoro próbki do badań przeprowadzonych w C. pobrano kilka miesięcy później powinny one być bardziej zanieczyszczone, aniżeli te pobrane przez WIOŚ w styczniu 2018 r. Z opinii biegłego R. J. wynikało, że proces uwalniania substancji szkodliwych i ich przenikanie do środowiska naturalnego to proces nawet nie miesięcy i lat, lecz dziesięcioleci. Przeniknięcie substancji szkodliwych do kolejnej warstwy nasypu, do warstwy „sąsiedniej” zawierającej w głównej mierze piasek, wykorzystanej do badań przeprowadzonych w C., mogło i może zatem potrwać. Logicznym pozostaje również, iż proces wymywania zanieczyszczeń do wód gruntowych m.in. na skutek opadów, itp. następuje „w dół”, próbki pobrane do badań przeprowadzonych w C. przez Laboratorium (...) zostały zaś pobrane z warstwy „na górze”. Rzeczywiste skutki przestępczej działalności oskarżonego mogą być odczuwane dopiero przez kolejne pokolenie mieszkańców O. i miejscowości sąsiednich. Nie przekonał także Sądu Okręgowego argument skarżących odnośnie przepisywania wniosków przez biegłego R. J. z innych opinii. Wnioski opinii każdego biegłego pozostają ściśle związane z pytaniami postawionymi mu przez Sąd, stanowiąc skrótowe podsumowanie całości obszernych i szczegółowych, przeprowadzonych przez biegłego badań i wyników jego analiz. Decydującym w ocenie tego zarzutu pozostawało, iż obaj skarżący nie podważyli skutecznie procesu, który doprowadził do sformułowania przez biegłego, takich a nie innych wniosków.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu;

- o wyłącznie sędzi Agnieszki Karłowicz od rozpoznania przedmiotowej sprawy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność pierwszego z wniosków.

Wniosek o wyłącznie od rozpoznania niniejszej sprawy sędzi A. Karłowicz omówiono w rubryce 4, dotyczącej okoliczności uwzględnionych z urzędu.

Zarzut

2.

b)  brak uwzględnienia przez Sąd wyników próbek badanych przez Laboratorium (...) w C.(k. 2942 i następne), podczas gdy nie zawierały one przekroczenia wskaźników, w sytuacji, w której próbki zostały pobrane prawie rok po wcześniejszym pobraniu próbek, jeżeli zdaniem biegłego J. nieruchomość staje się coraz bardziej zanieczyszczona, to pobranie próbek po upływie roku powinno wskazywać gorsze wyniki niż miało to miejsce w przypadku poboru próbek przez WIOŚ. Nie ma również znaczenia głębokość poboru próbek, w sytuacji gdy głębokość poboru próbek przekroczyła 0,5 metra. Na głębokości 2 metrów wyniki badań powinny być tożsame jak wyniki WIOŚ, a tak nie było;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Omówiono powyżej w rubryce 3.1.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Zarzut

3.

c)  brak uwzględnienia przez Sąd treści decyzji starosty M. z dnia 19 czerwca 2012 roku na odzysk nowych odpadów, nie ujętych w decyzji z dnia 25 kwietnia 2012 roku, którą przekładał na rozprawie w dniu 16 grudnia 2019 roku, decyzji Starosty M. z dnia 14 marca 2013 roku w sprawie użycia do rekultywacji nowych odpadów, w tym popiołów lotnych z węgla, mieszanek popiołowo-żużlowych z mokrego odprowadzania odpadów paleniskowych, jak również pyłów z kotłów. W okresie wydania tej decyzji nie było wymaganej technologii, która wymagałaby sprawdzenia, co zostało włożone do spalenia, z czego powstał popiół oraz pyły z kotłów, decyzji starosty M. z dnia 20 stycznia 2015 roku zmieniającą ponownie warunki rekultywacji gruntów zdewastowanych, wreszcie decyzji Marszałka Województwa (...) z dnia 8 marca 2016 roku zezwalającej na przetwarzanie odpadów. W treści tej decyzji na stronie 2 czytamy, że opady mają być układane warstwami, każda partia opadów ma być rozprowadzana i zagęszczana przy użyciu ciężkiego sprzętu (spycharki gąsiennicowej) do miąższości wynoszącej od 1 m do 1,5 m. Zagęszczenie ma na celu ograniczenie infiltracji wody opadowej oraz stabilizację gruntu, pozwalającą na osiągnięcie parametrów ułatwiających przyszłe wykorzystanie przedmiotowego terenu. Zatem nawet zdaniem Marszałka Województwa nie da się wykluczyć możliwości infiltracji opadów przez wody opadowe, które następnie wsiąkać mają zdaniem biegłego sądowego w pokłady wód poziemnych zanieczyszczając je. Sąd powinien ustalić czy wyniki zanieczyszczeń uzyskanych przez biegłego R. J. mogły powstać ze składowania odpadów, na których składowanie posiadał decyzje, czego Sąd w Mińsku Mazowieckim nie ustalił;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rozwlekła i sztucznie rozbudowana redakcja wniesionej apelacji wymagała oparcia się na art. 118 § 1 i 2 kpk i odniesienia się przez Sąd Odwoławczy wprost do esencji zarzucanego uchybienia, niezależnie jak pokrętnie zostało ono sformułowane. W ocenie Sądu Okręgowego, w tej kwestii do czynienia mamy z tworzeniem w ramach przyjętej linii obrony (która pojawiła się dopiero na końcowym etapie postępowania), nie mającej potwierdzenia w zgromadzonych dowodach gołosłownej hipotezy. Pozostawała ona dodatkowo niespójna z kierunkiem i wnioskami wniesionych środków odwoławczych, skoro z jednej strony oskarżony i jego obrońca twierdzili, że oskarżony wcale nie spowodował przypisanej mu w wyroku przestępczej ingerencji w środowisko naturalne, zaś z drugiej strony próbują wykazać, że źródłem tychże zanieczyszczeń były popioły lotne z węgla, mieszanki popiołowo-żużlowych z mokrego odprowadzania odpadów paleniskowych, jak również pyłów z kotłów, a nie składowane przez oskarżonego odpady komunalne. Decyzje administracyjne zezwalające oskarżonemu użycia do rekultywacji powyższych popiołów itp., nie mogły automatycznie warunkować uznania, iż oskarżony rzeczywiście wykorzystywał je do rekultywacji przedmiotowej działki. O skali składowania tego typu pyłów nawet nie wspominając. Stan zgromadzonych w tej sprawie dowodów, nie budził jakichkolwiek wątpliwości odnośnie tego, że oskarżony składował na działce (...) w O. odpady komunalne. Przeprowadzone kontrole każdorazowo dotyczyły odpadów komunalnych. Pierwszoinstancyjna ocena dowodów w tym względzie została przeprowadzona wzorcowo. Wśród mających kapitalne znaczenie dla ustalenia tej kwestii dowodów wymienić należy zeznania R. S. – inspektora ds. gospodarki przestrzennej i ochrony środowiska Urzędu Miasta w K., J. Ś. i K. K. (1). Przeprowadzona przez Sąd Odwoławczy analiza akt i treści dowodów osobowych, prowadzi do wniosku, iż charakterystycznym w sprawie pozostawało, iż zarówno oskarżony, jak i jego pracownicy w bezceremonialny sposób twierdzili, że nic nie wiedzą o jakichkolwiek odpadach komunalnych, wbrew temu co kontrolujący zastawali na działce, mogąc naocznie zweryfikować podawane przez nich informacje. Nawet pracownicy oskarżonego nie mogli zaprzeczyć jednak temu, że kontrolujący zastawali na działce oskarżonego charakterystyczny przykry zapach odpadów komunalnych, przyznając, chcąc nie chcąc, iż jest odczuwalny także przez nich. Z akt sprawy wynika, że był on bardzo uciążliwy także dla mieszkańców pobliskich miejscowości. Znajdujące się w aktach przedmiotowej sprawy notatki z kolejnych kontroli: 15.01.2014 r., 03.02.2014 r., 05.02.2014 r., 24.09.2014 r., 09.12.2014 r., 09.11.2015 r., 18.11.2015 r., do których dołączono fotografie (tom X) pozostawały niepodważonym przez obronę dowodem odnośnie znajdowania się na przedmiotowej działce odpadów komunalnych. W ocenie Sądu Okręgowego ferując wyrok w tej sprawie Sąd Rejonowy wyciągnął prawidłowe wnioski odnośnie umyślności po stronie oskarżonego. Odstępy czasowe między kolejnymi kontrolami, których wyniki pozostawały tożsame, przy jednoczesnym dalszym korzystaniu przez oskarżonego z tejże działki celem prowadzenia działalności gospodarczej, wespół przeczą tezie, że w grę mogło wchodzić porzucanie odpadów przez inne aniżeli oskarżony podmioty. W ocenie Sądu Okręgowego, skalę przestępczego zjawiska z jakim mieliśmy do czynienia w tej sprawie doskonale obrazuje sprawozdanie Centralnego Biura Antykorupcyjnego (t. XI, k. 2124-2149). W wyniku przeprowadzonych działań udokumentowano 25 przypadków wysypywania śmieci przez ciężarówki w ciągu tylko 4 dni, co przy średnim tonażu około 10 ton równa się 250 tonom śmieci w okresie jedynie 4 dni. W wyniku obserwacji ustalono także, że na terenie wyrobiska w O. pracuje ochrona całodobowa, zaobserwowano także, iż jeden z mężczyzn pracujących w ochronie obiektu, incydentalnie objeżdża teren wysypiska w godzinach pracy, a pracownik ochrony, pracujący na budce przy bramie głównej, dokładnie przepytuje i sprawdza osoby, bądź samochody, chcące wjechać na teren posesji (k. 2130v). Treść powyższych dowodów przeczyła racjonalności przyznania przymiotu wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, w części, w której zaprzeczał on swojemu sprawstwu, jak również linii obrony oskarżonego odnośnie upatrywania źródeł powstałych zanieczyszczeń (których istnienia przecież zaprzecza) w pyłach z kotłów, itp. na potwierdzenie której obrona przedstawiła jedynie dokumenty w postaci decyzji administracyjnych, dla których przeciwwagę stanowiły powyższe dowody.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Zarzut

4.

d)  braku uwzględnienia przez Sąd dowodu z dokumentu decyzji SKO w W. z dnia 10 grudnia 2019 roku na okoliczność braku wykazania składowania przez oskarżonego odpadów w miejscu na ten cel nieprzeznaczonych w 2013 roku, jak również na okoliczność braku właściwego kwalifikowania próbek przez pracowników WIOŚ w W.. Z treści uzasadnienia wynika, że zdaniem organu odpady o kodzie 19 12 12 mogły równie dobrze pochodzić od podmiotów postronnych, a nie od oskarżonego. Przenosząc to na grunt obecnej sprawy, oskarżony wskazał, iż nie ma pewności czy wyniki uzyskane przez biegłego sądowego powołanego przez Sąd nie mogą odnosić się do tych właśnie odpadów z tego okresu, skoro sam prokurator wielokrotnie podnosił w toku tego postępowania, że próbki zostały rzekomo pobrane z głębokości 4, 4-5 metra. Zatem mogły one zostać pobrane z warstw ziemi i pisaku sypanych w 2013 roku. Na stronie 8 uzasadnienia SKO wskazało, ze do akt sprawy PO w S. załączyło opinię przygotowaną przez biegłego R. J., która nie była przydatna do sprawy. Na marginesie, przy okazji, wskazać należy biegły sądowy jak trafnie wskazano w SKO nie odnosił się do czasookresu składowania opadów, zatem podobnie jak SKO twierdzimy (tj. oskarżony i jego obrońca), że wyniki przez biegłego uzyskane mogły odnosić się do opadów zgromadzonych tam przed okresem objętym treścią aktu oskarżenia w tej sprawie. Odpadów, które mogły tam zostać przywiezione przez podmioty trzecie, a nie przez oskarżonego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Częściowo omówiono już w rubryce 3.3. Twierdzenie skarżącego, że odpady komunalne mogły zostać przywiezione na działkę oskarżonego przez podmioty trzecie, a nie za jego wiedzą i zgodą, stanowiło nieuprawnioną i niepotwierdzoną przez żaden dowód hipotezę. Jak wskazał Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 31 maja 2006 r., sygn. II AKa 72/06 nie jest ani wystarczające, ani skuteczne jedynie teoretyczne i gołosłowne wysłowienie pewnej hipotetycznej możliwości i na tej tylko podstawie formułowanie zarzutu, że ustalenia sądu są błędne, bowiem tej ewentualności nie uwzględniają lub też nie stanowią jej bezwzględnego zaprzeczenia. Każde dowodowe twierdzenie wymaga uwiarygodnienia, poprzez wskazanie na fakty realnie istniejące i poddające się obiektywnemu poznaniu procesowemu. Bez takiego zaś wymogu zakwestionowane mogłyby zostać wszelkie dowody i ustalenia sądu, a sąd byłby wikłany w niekończące się i w wielu wypadkach całkowicie nierealne procedury badania tych hipotez i ich dowodowego weryfikowania (OSA 2007 nr 1, poz. 4, str. 50, KZS 2006 nr 9, poz. 54, OSA/Wr. 2007 nr 1, poz. 23, Legalis Numer 80195). Sąd orzekający wydaje orzeczenie w oparciu o dowody zgromadzone w sprawie. Nie ma natomiast zadania tworzenia i oceniania innych hipotetycznych możliwości, w sytuacji, gdy żadna z hipotetycznych teorii przedstawiona przez obrońcę nie znajduje żadnego wsparcia dowodowego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2014 r., sygn. II AKa 56/14, Legalis Numer 831478). Norma wyrażona w art. 5 § 2 kpk zostaje bowiem naruszona nie tylko wtedy, gdy nieusuwalnych wątpliwości nie rozstrzygnięto na korzyść oskarżonego, ale również wtedy, gdy organ procesowy bezzasadnie korzysta z tej dyrektywy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2015 r., sygn. IV KK 143/15, Legalis Numer 1341833).

W świetle art. 7 kpk, zasad logiki i doświadczenia życiowego należało pamiętać z jaką ogromną skalą składowania odpadów komunalnych mieliśmy do czynienia w tej sprawie. Zdaniem Sądu Okręgowego, już sama dokumentacja fotograficzna przeczy tezie, że oskarżony nie był świadomy składowania takiej ilości odpadów na jego działce. Oskarżony zlecił zamontowanie szlabanu do wjazdu na przedmiotową nieruchomość, otwierany przez jednego z jego pracowników. Na przedmiotowej działce stale kręcili się jego pracownicy. Pamiętać należało także o uciążliwości postępowania z tego rodzaju odpadkami, specyficznym przykrym zapachu, konieczności zapewnienia odpowiedniej liczby pracowników oraz ciężkiego sprzętu, jego operatorów itp. Jedynym racjonalnym wnioskiem pozostaje, iż niegodności związane z postępowaniem z tego typu specyficznymi odpadami rekompensowały korzyści materialne. Zdaniem Sądu Odwoławczego, przeciwstawne rozumowanie pozostaje zupełnie sprzeczne z doświadczeniem życiowym i tym samym nieracjonalne. Nie wszystkie fakty ustalone przez Sąd I instancji muszą być oparte na dowodach bezpośrednich, ale mogą wynikać także z nieodpartej logiki sytuacji oraz jednoznacznego kontekstu ustalonej sekwencji faktów ubocznych, na podstawie których doświadczenie życiowe nasuwa jednoznaczny wniosek, że dana okoliczność faktyczna istotnie wystąpiła. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż właściwym i naturalnym krokiem w sytuacji ujawnienia na działce oskarżonego odpadów, o których nie posiadał on wiedzy i nie znał ich pochodzenia, pozostawałoby natychmiastowe zgłoszenie, czy to przez niego samego, czy też jego pracowników (dla których praca z takimi odpadami wiąże się przecież z niegodnościami, na które nie wszyscy chcą wyrazić zgodę) odpowiednim organom, w tym także Policji, już pierwszego transportu tego rodzaju. W ocenie Sądu Okręgowego, w pierwszoinstancyjnej ocenie dowodów Sąd Rejonowy wyciągnął logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym wnioski z tego, iż chociaż mieszkańcy okolicznych miejscowości skarżyli się na fetor z działki oskarżonego, on sam i jego pracownicy w tym samym czasie zaprzeczali, aby problem tego typu w ogóle istniał. W następstwie powyższego, Sąd Rejonowy słusznie odmówił przymiotu wiarygodności zeznaniom świadków: H. M., K. L., J. D., D. Z., M. P., jako nakierowanym na pomoc oskarżonemu, a nie rzetelne przedstawienie faktów, z którymi mieli do czynienia. Sąd Odwoławczy nie stwierdził w tym względzie naruszenia przepisu art. 7 kpk.

Odnosząc się bezpośrednio do zarzucanego przez skarżącego braku uwzględnienia przez Sąd I instancji dowodu z dokumentu w postaci decyzji SKO w W. z dnia 10 grudnia 2019 roku na okoliczność braku wykazania składowania przez oskarżonego odpadów w miejscu na ten cel nieprzeznaczonych w 2013 roku, wystraczającym będzie przypomnieć należy, iż po pierwsze – zarzut stawiany oskarżonemu w tej sprawie nie dotyczył 2013 roku, po drugie zaś – sąd karny samodzielnie rozstrzyga zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie jest związany rozstrzygnięciem innego sądu lub organu. Literalna wykładnia przepisu art. 8 § 1 kpk prowadzi zatem do konstatacji, iż sąd karny nie jest związany ustaleniami organów administracyjnych. W orzecznictwie wskazuje się, iż sąd karny może brać pod uwagę informacje z innych postępowań i na ich podstawie budować swoje przekonanie o sprawie. Pozostaje ono pod ochroną zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażonej w art. 7 kpk, jeżeli ma podstawy w materiale dowodowym konkretnej sprawy karnej, który ma znaczenie donioślejsze (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. IV KK 229/16, Numer 1515113).

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Zarzut

5.

e)  brak uwzględnienia przy ustaleniu stanu faktycznego sprawy zeznań świadków P. S. (k. 2792-2793, 2899), który wykonywał prace m.in. w dniu 21 czerwca 2017 r., H. M. (k. 1774-1775, 2951-2952), K. L. (k. 1951), J. D. (k. 1956), D. Z. (k. 2054), M. P. (k. 2066), którzy zeznali, że na wyrobisku nie składowano odpadów komunalnych. Wbrew stanowisku Sądu, świadkowie Ci już nie pracują u oskarżonego i nie miał on żadnego wpływu na treść ich zeznań. Co więcej, zdaniem świadka J. K. (k. 3939, 2951) oskarżony podejmował działania związane z minimalną ochroną wyrobiska. Jednocześnie świadek ten potwierdził, że w czasie pracy firmy oskarżonego nie były przewożone żadne odpady komunalne, co działo się po godzinie 16 tego oskarżony nie wie. Montaż systemu kamer nie sprawdził się, gdyż zostały one skradzione;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut polemiczny, sztucznie powielony. Sąd Rejonowy w sposób zgodny z art. 7 kpk wyjaśnił dlaczego zeznania tych świadków nie zasługują na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności. Sąd Okręgowy w rubryce 3.4 i 3.4 przedstawił dodatkowe argumenty w tym względzie. Odrzucenie zeznań tej grupy świadków wspomagających w swojej wymowie oskarżonego, stanowiło naturalną konsekwencję obdarzenia wiarą relacji i dowodów nieosobowych o całkowicie przeciwstawnej wymowie. Nastąpiło to w wyniku konfrontacyjnej oceny dowodów przeprowadzonej przez Sąd Rejonowy.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Zarzut

6.

f)  Sąd I instancji oparł swoje rozstrzygnięcie w sytuacji, w której wszelkie postępowania administracyjne dotyczące składowania odpadów w miejscu na ten cel nieprzeznaczonych nie zostały prawomocnie zakończone. Oskarżony wskazał, że od początku powtarzał, że organy ochrony środowiska nie mogły wykazać mu odpowiedzialności za rzekome odpady, to do działania zaprzęgnięto organy prokuratury, która nie mając żadnej wiedzy w zakresie rodzaju odpadów, powtarza brednie, które biegły wypisuje. Zatem Sąd, który nie ma wiedzy z zakresu odpadów, nie powołuje odpowiedniego specjalisty, nie jest w stanie ustalić rodzaju odpadów, jak również tego, czy mogą one negatywnie oddziaływać na środowisko naturalne.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut wtórny, polemiczny, sztucznie powielony. Sąd Okręgowy omówił już kwestię specjalizacji biegłego w niniejszym uzasadnieniu w rubryce 3.1. Wskazał również, iż w przedmiotowej sprawie ferowanie wyroku skorelowane było z zasadą samodzielności jurysdykcyjnej sądu karnego – rubryka 3.4. Ustalenia organów administracyjnych nie mogły automatycznie warunkować niemożności przypisania winy oskarżonemu J. M. w postępowaniu karnym. Niestosowne było posługiwanie się przez oskarżonego w apelacji argumentami o „wypisywaniu bredni” przez biegłego, zamiast argumentami racjonalnymi z zakresu względnych (art. 438 kpk) i bezwzględnych (art. 439 kpk) przesłanek odwoławczych, które mogą się liczyć w kontroli odwoławczej zaskarżonego wyroku. Subiektywne odczucia oskarżonego, wobec którego wydano wyrok skazujący, są jego osobistą sprawą, która nie powinna być wyrażana w takiej formie w środkach odwoławczych. Tylko rzetelne odniesienie się w apelacji do wyroku i uzasadnienia pierwszoinstancjnego pozwala na podjęcie rzeczowej dyskusji ze skarżącym.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Zarzut

7.

Z apelacji obrońcy oskarżonego

Obraza przepisów postępowania karnego, mająca wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to:

(1)  art. 170 § 1 kpk, art. 201 kpk i art. 366 § 1 kpk, poprzez bezpodstawne oddalenie pisemnego wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego z dnia 27 listopada 2019 roku o dopuszczenie dowodu z pisemnej opinii nowego biegłego z zakresu gospodarki odpadami komunalnymi i ochrony środowiska na te same okoliczności, na które został powołany biegły R. J. (2). W tym wniosku obrońca wnosił, aby nowy biegły sądowy samodzielnie dokonał poboru próbek na działce (...) w O., a następnie poddał je szczegółowej analizie – co w konsekwencji doprowadziło do pominięcia dowodu niezbędnego dla rozstrzygnięcia sprawy;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Omówiono w rubryce 3.1. Już sama budowa pierwszego zarzutu obrońcy dotyczącego powołania innego biegłego „na te same okoliczności” bez wykazania, że opinia biegłego R. J. nie jest pełna i jasna, wskazuje na bezzasadność przeprowadzenia dowodu z następnej opinii na życzenie strony procesowej niezadowolonej z treści wniosków opinii dotychczasowej. W świetle art. 201 kpk powołane kolejnego biegłego celem opiniowania odnośnie okoliczności objętych opinią już wcześniej wydaną, byłoby dopuszczalne wyłącznie przy wykazaniu takich wad dotychczasowej opinii, o jakich stanowi ów przepis. Tym samym byłoby to zasadne wyłącznie w sytuacji, gdyby dotychczasowa opinia okazała się niepełna, niejasna albo dotknięta sprzecznością. Przepis art. 201 kpk nawet w przypadku stwierdzenia tego rodzaju wadliwości opinii, przewiduje dwa sposoby ich usunięcia. To Sąd orzekający w sprawie decyduje, czy wezwać ponownie tego samego biegłego, który przestawi opinię uzupełniającą, czy też powołać innych biegłych w zależności od tego, które z tych rozwiązań uzna w konkretnych realiach za celowe. Mając na względzie art. 366 § 1 kpk i art. 201 kpk Sąd Odwoławczy w przedmiotowej sprawie dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego z zakresu geologii i ochrony środowiska. Kwestia poboru i próbek została już omówiona w niniejszym uzasadnieniu. Sąd Okręgowy omówił również dlaczego kompleksowa opinia R. J. jako jasna, pełna i zasługiwała na obdarzenie jej przymiotem wiarygodności.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim, gdyż przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu odpadów oraz ochrony środowiska, a także uwzględnienie innych wniosków dowodowych spowoduje konieczność przeprowadzenia w tej sprawie na nowo przewodu sądowego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Zarzut

8.

(2)  art. 2 § 2 kpk, art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk oraz art. 424 § 1 pkt 1 kpk, poprzez nienależyte rozważenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności pominięcie zeznań świadków P. S. (k. 2792-2793, 2899), który wykonywał pracę m.in. w dniu 21 czerwca 2017 roku, H. M. (k. 1774-1775, 2951-2952), K. L. (k. 1951), J. D. (k. 1956), D. Z. (k. 2054) M. P. (k. 2066), którzy zeznali, że na wyrobisku nie składowano odpadów komunalnych. Wbrew stanowisku Sądu, świadkowie Ci nie pracują u oskarżonego, nie utrzymują z nim żadnego kontaktu, a tym samym nie miał on żadnego wpływu na treść ich zeznań. Co więcej zdaniem świadka J. K. (k. 3839, 2951), oskarżony podejmował działania związane z ochroną wyrobiska. Jednocześnie świadek ten potwierdził, że w czasie pracy nie były przywożone żadne odpady komunalne. W konsekwencji doprowadziło to do pominięcia treści zeznań ww. świadków przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy, będącego podstawą wydanego orzeczenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Por. rubryka 3.2, 3.4 i 3.5.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Zarzut

9.

(3)  art. 7 kpk, poprzez nieuwzględnienie zarzutów i zastrzeżeń obrońcy oskarżonego do treści podstawowej oraz pisemnej opinii uzupełniającej biegłego sądowego R. J. (2), zawartych w treści pisma procesowego z dnia 27 listopada 2019 roku, w tym konieczności poboru nowych próbek przez biegłego sądowego , czy też wypowiedzenia się, czy wyniki zanieczyszczeń uzyskanych przez biegłego R. J. (2) mogły powstać ze składowania odpadów, na których składowanie oskarżony posiadał pozwolenia, czy też wskazania przez biegłego sądowego czasookresu składowania odpadów, czy wyniki przez biegłego opiniowane mogły odnosić się do odpadów zgromadzonych tam przed okresem objętym treścią aktu oskarżenia w tej sprawie – co w konsekwencji doprowadziło do bezpodstawnego uznania za pełnowartościowy dowód treści powyższej opinii (oraz treści uzupełniającej pisemnej opinii) wskutek błędnej oceny, iż biegły R. J. (2) szczegółowo odniósł się wszystkich zarzutów zgłoszonych przez obrońcę oskarżonego, a także, że jego opinie są pełne, jasne i niezbędne do uzyskania materiału dowodowego na potrzeby wydania orzeczenia w tej sprawie;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Por. rubryki 3.1, 3.2 i 3.3

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Zarzut

10.

(4)  art. 7 kpk, poprzez nieuwzględnienie zarzutów i zastrzeżeń oskarżonego w sprawie poboru, przechowywania oraz transportu próbek przez pracowników WIOŚ, na podstawie których swoją opinie wydawał biegły sądowy R. J. (2). Oskarżony podnosił w toku postępowania, jak również dostarczył dokumenty w postaci wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., z którego treści wynika, że z powodu braku zachowania procedur związanych z poborem, przechowywaniem, a także transportem próbek doszło do uchylenia decyzji administracyjnych za składowanie odpadów w O. za rok 2013. Zatem oskarżony miał realne i rzeczywiste obawy w sprawie zachowania procedur za czynności pracowników WIOŚ w przypadku postępowania prowadzonego za składowanie odpadów za lata objęte treścią aktu oskarżenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Por. rubryki 3.1, 3.2 i 3.4

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Zarzut

11.

(5) art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, poprzez oparcie ustalenia jedynie o opinię pisemną biegłego oraz uzupełniającą opinię biegłego sądowego R. J. (2) oraz przekroczenie zasady swobodnej oceny materiału dowodowego, z naruszeniem elementarnych zasad logiki i doświadczenia życiowego, polegające na:

a) nieuzasadnionym przyjęciu i wyciągnięciu błędnych wniosków, wbrew logice i doświadczeniu życiowemu, wynikających z pisemnej opinii biegłego sądowego, że wyniki pobrania próbek uzyskane przez Laboratorium (...) w C. (k. 2942 i następne) nie są wiarygodne dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż zostały uzyskane prawie rok po wcześniejszym badaniu próbek, a ta okoliczność w ocenie biegłego miała istotne znaczenie dla uzyskanych wyników, a także, iż istotne znaczenie miała również głębokość z jakiej pobrała próbki firma (...) – od 0,5 do 2 metrów, zdaniem Sądu najprawdopodobniej z warstwy nasypu gruntowego przykrywającego odpady komunalne, podczas gdy (...) dokonała poboru próbek z głębokości 3,5-4 metry, podczas gdy z głębokości 2 metrów pobrane próbki powinny wykazywać tożsame wskaźniki zanieczyszczenia co wskaźniki uzyskane przez pracowników (...), jak również skoro zdaniem biegłego sądowego R. J. (2) termin rozkładu odpadów jest bardzo długi oraz powolny, pobór próbek dokonany później powinien wykazywać wartości wyższe niż pobór dokonany wcześniej;

b) pominięciu w toku wyrokowania wniosków wynikających z dokumentu decyzji SKO w W. z dnia 10 grudnia 2019 roku, według których odpady o kodzie 19 12 12 mogły równie dobrze pochodzić od podmiotów postronnych, a nie od oskarżonego. Przenosząc to na grunt obecnej sprawy obrońca wskazał, iż nie ma pewności czy wyniki uzyskane przez biegłego sądowego R. J. (2) nie mogą odnosić się do tych właśnie odpadów z tego okresu, skoro próbki do badań zostały rzekomo pobrane przez pracowników (...) z głębokości 4, 4-5 metra. Zatem mogły one zostać pobrane z warstw ziemi i piasku sypanych w 2013 roku. Należy przypomnieć, że w toku tego postępowania biegły sądowy nie odnosił się do czasookresu składowania odpadów, zatem podobnie jak to uczyniła SKO w swojej decyzji można stwierdzić, iż wyniki zanieczyszczeń uzyskane przez biegłego mogły odnosić się do odpadów zgromadzonych tam przed okresem objętym treścią aktu oskarżenia w tej sprawie. Uzupełnienia w tym zakresie opinii biegłego sądowego nie uzyskano;

c) pominięciu w toku wyrokowania braku niezbędnych kompetencji biegłego sądowego R. J. (2) do wydawania kompleksowej opinii w tej sprawie. Biegły nie ma żadnej specjalizacji z zakresu odpadów, przez co nie mógł odnieść się do rodzaju składowanych odpadów, czasu ich rozkładu oraz możliwości zanieczyszczenia środowiska. Kuriozalne jest stwierdzenie Sądu, iż biegły posiadał nie tylko wiedzę z zakresu objętego opinią, ale również doświadczenie zawodowe. To doświadczenie zawodowe ma rekompensować brak powołania przez Sąd biegłego innej specjalności. Wreszcie biegły sądowy nie mógł wytłumaczyć Sądowi, czy wyniki otrzymane przez pracowników (...), a przez niego podane ocenie nie mogły powstać w wyniku składowania odpadów, na których składowanie oskarżony posiadał pozwolenie. Biegły nie potrafił wyjaśnić jaki skład chemiczny ma tzw. positówka, na której składowanie oskarżony posiadał pozwolenie. W decyzji Marszałka Województwa (...) z dnia 8 marca 2016 roku, zezwalającej na przetwarzanie opadów na stronie 2 czytamy, że odpady mają być układane warstwami, każda partia opadów ma być rozprowadzana i zagęszczana przy użyciu ciężkiego sprzętu (spycharki gąsienicowej) do miąższości wynoszącej od 1 m do 1,5 m. Zagęszczenie ma na celu ograniczenie infiltracji wody opadowej oraz stabilizację gruntu, pozwalającą na osiągnięcie parametrów ułatwiających przyszłe wykorzystanie przedmiotowego terenu. Zatem nawet zdaniem Marszałka Województwa nie da się wykluczyć możliwości infiltracji odpadów przez wody opadowe, które następnie wsiąkać mają w pokłady wód podziemnych zanieczyszczając je. Sąd w tej sprawie nie zwrócił uwagi, że nie ma do czynienia z oskarżonym, który gromadził na terenie swojej nieruchomości odpady i w takim przypadku uzyskane przez biegłego sądowego wyniki są miarodajne, tylko z przedsiębiorcą , który od czerwca 2012 roku posiadał liczne decyzje oraz pozwolenia na składowanie różnego rodzaju opadów na terenie wyrobiska. Wówczas nie było przepisów, które ograniczałyby możliwość składowania tego rodzaju opadów w takim miejscu, obecnie takie regulacje zostały wprowadzone, dlaczego oskarżony ma ponosić tego konsekwencje;

d) pominięciu w toku wyrokowania, że biegły sądowy R. J. (2) wydawał również opinię w sprawie zanieczyszczenia nieruchomości sąsiedniej w stosunku do nieruchomości oskarżonego, obrońca w piśmie z dnia 18 grudnia 2019 roku wnioskował o zwrócenie się do Prokuratury Okręgowej w Siedlcach z wnioskiem o przedłożenie akt postępowania przygotowawczego prowadzonego w sprawie przeciwko składowaniu odpadów na wyrobisku należącym do p. (...) w m. O., aby móc porównać treść obu opinii, w szczególności czy biegły sądowy nie posłużył się w trakcie swojej pracy techniką kopiowania wniosków i tez opinii, czy rzeczywiście biegły oceniał obie sprawy w sposób niezależny od siebie, czy rzeczywiście opierał się na konkretnych wynikach analiz, tej wiedzy obrońca oskarżonego został pozbawiony. Zdaniem Sądu I instancji, są to dwie niezależne od siebie sprawy, ale trudno jest wykluczyć możliwość, iż biegły w celu skrócenia swojej pracy mógł się posiłkować informacjami uzyskanymi z tego drugiego postępowania. Gdyby prokuratura chciała wykluczyć takie podejrzenia powinna powołać innego biegłego sądowego, ale tego nie uczyniła, co więcej zataiła przed Sądem wiedzę o tym, że wobec właściciela nieruchomości sąsiedniej również toczy się tożsame postępowanie, co jak widać miało niebagatelny wpływ na brak uwzględnienia surowszej kwalifikacji prawnej czynu, której domagał się Prokurator na rozprawie przed wydaniem orzeczenia w tej sprawie;

e) pominięciu w toku wyrokowania, że biegły sądowy nie potrafił wytłumaczyć czy dokonywał sprawdzenia w terenie, czy przeprowadzał niezbędne badania, aby potwierdzić, iż na kierunku odpływu wód podziemnych znajdują się ujęcia wód podziemnych oraz studnie gospodarskie w M. i W., biegły w tym zakresie posiłkował się publikacjami naukowymi wydanymi kilka lat temu, kiedy warunki hydrologiczne naszego kraju, tego regionu, wyglądały zupełnie inaczej niż jest to obecnie, kiedy cykliczne susze sprawiają wysychanie zbiorników lądowych i ograniczają występowanie wód podziemnych. Zdaniem oskarżonego, teren samego wyrobiska zmienił się, obecnie jest to obszar wysuszony, pomimo wykonywania głębokich wykopów ziemnych nie można było natrafić na żaden ślad cieków wodnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Por. rubryki 3.1, 3.2, 3.3, 3.4. Obrońca zarzuca biegłemu geologowi niekompetencję jednocześnie wskazuje, że „zdaniem oskarżonego, teren samego wyrobiska zmienił się, obecnie jest to obszar wyszuszony”, wchodząc w rolę specjalisty w dziedzinie w której opiniował biegły, przecząc tym samym naukowym opracowaniom i przejmując kompetencje zarezerwowane z mocy ustawy dla biegłego. Zupełnie nietrafne było również wskazanie przez obrońcę, iż „wówczas nie było przepisów, które ograniczałyby możliwość składowania tego rodzaju odpadów w takim miejscu, obecnie takie regulacje zostały wprowadzone, dlaczego oskarżony ma ponosić tego konsekwencje”. W przedmiotowej sprawie nie mieliśmy do czynienia ze zmianą przepisów karnomaterialnych, dotyczących stricte sytuacji oskarżonego J. M. i tym samym z kolizją ustaw w czasie. Obrońca oskarżonego nie wskazał również jakie dokładnie przepisy, mające wpływ na sytuację oskarżonego, miały się zmienić.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Zarzut

12.

(6)  art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, poprzez brak wskazania przez Sąd w treści swojego uzasadnienia na jakiej podstawie oskarżonemu przypisano winę umyślną za popełnione przestępstwo, podczas gdy w toku postępowania Sąd ustalił, iż oskarżony podejmował próby związane z zabezpieczeniem swojej nieruchomości w celu weryfikacji materiałów przywożonych na teren wyrobiska poprzez zamontowanie systemu kamer, czy też zatrudnienie pracownika przy otwieraniu bramy wjazdowej. Jak sam oskarżony wyjaśnił, nie miał on większego wpływu na zachowanie jego pracowników, którzy mieli pilnować, aby na teren wyrobiska docierały jedynie te odpady dla których wydane były stosowne zezwolenia, jako przedsiębiorca zajmujący się kilkoma branżami nie mógł on kontrolować wszystkich przyjeżdzających do niego samochodów, Sąd zatem nie ocenił w sposób prawidłowy dowodów świadczących o możliwości kwalifikacji prawnej czynu z art. 183 § 6 Kodeksu karnego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiona przez obrońcę argumentacja mająca uzasadnić ten zarzut to w istocie nie mająca poparcia w stanie zgromadzonych dowodów polemika, nawet nie z kluczowymi ustaleniami Sądu I instancji, lecz ocenami ustalonych przez Sąd faktów. Kwestię „nieumyślności” po stronie oskarżonego rozstrzygać należy na gruncie art. 183 § 6 kk i art. 9 § 1 kk. Ustalenie zamiaru sprawcy nie może opierać się wyłącznie na jego wyjaśnieniach, w których został on zakwestionowany. Ustalenie zamiaru sprawcy musi być poczynione w odniesieniu do realiów konkretnej sprawy w oparciu o wszystkie dostępne i przeprowadzone dowody i w konfrontacji z nimi. Tylko w oparciu o kompletną ocenę okoliczności towarzyszących składowaniu na działce należącej do oskarżonego odpadów komunalnych, można wysnuć logiczne wnioski czy mamy do czynienia z czynem z art. 183 § 1 kk, czy też z kwalifikowanym typem tego czynu z art. 183 § 6 kk. W przedmiotowej sprawie próbę obarczenia winą za zdarzenie pracowników oskarżonego ocenić należało wyłącznie jako kolejną, nieudolną próbę obrony J. M., zaś wprowadzone z jego polecenia środki bezpieczeństwa m.in. zamontowanie systemu kamer, szlabanu, zatrudnienie na wyrobisku prawników kontrolujących kto wjeżdża na działkę, itp. jako mające na celu zabezpieczyć na działce oskarżonego tą konkretną działalność, którą chciał on tam prowadzić i z której osiągał określone dochody.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Zarzut

13.

Apelacja prokuratora

- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na przyjęciu przez Sąd I instancji, że czyn oskarżonego wyczerpał jedynie dyspozycję art. 183 § 1 kk, podczas gdy z uzyskanych w sprawie opinii biegłego z zakresu geologii i ochrony środowiska jednoznacznie wynika, iż procesy wywołane składowaniem przez oskarżonego odpadów spowodowały istotne obniżenie jakości wód poziemnych, co w rezultacie doprowadziło do dopuszczenia się przez oskarżonego J. M. również czynu z art. 185 § 1 kk;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Prokurator sfomułował przejrzyste i trafne zarzuty, które rozwinął i przekonująco uzasadnił w uzasadnieniu wniesionego środka odwoławczego. Jego argumentacja doprowadziła Sąd Okręgowy do stwierdzenia zarzucanego uchybienia w zakresie właściwej kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego J. M. ze wszystkimi tego konsekwencjami. Oskarżyciel publiczny słusznie zwrócił uwagę, iż Sąd Rejonowy nie przeprowadził kompleksowej analizy wszystkich, składanych kolejno, opinii biegłego z zakresu geologii i ochrony środowiska R. J., który podsumowując swoje badania stwierdził, że warunki składowania odpadów przez oskarżonego na działce (...) w O., powodują obniżenie jakości wód podziemnych oraz mogą zagrażać zdrowiu człowieka. Sąd I instancji jego opinię uznał za jasną i pełną, wskazując jednak, iż aby mówić o odpowiedzialności oskarżonego z art. 185 § 1 kk, powinna zostać wydana opinia wskazująca, że nastąpił skutek wskazany w tym przepisie, co mogłoby wynikać z przeprowadzonych analiz, np. stanu i jakości wody. W ocenie Sądu Rejonowego samo hipotetyczne stwierdzenie biegłego na rozprawie w dniu 16 grudnia 2019 r., że taki skutek nastąpił nie było wystarczające.

Sąd Odwoławczy nie podzielił jednak konstatacji Sądu Rejonowego o „hipotetyczności” powyższego stwierdzenia biegłego R. J., nie dostrzegł również odnośnie badanej problematyki braków postępowania dowodowego i konieczności przeprowadzenia dodatkowych badań wody.

W tym miejscu przypomnieć należy o treści opinii uzupełniającej tego biegłego z postępowania przygotowawczego z k. 2695, która wpłynęła do Prokuratury Okręgowej w dniu 20 czerwca 2018 r. Jej celem był doprecyzowanie konkluzji czy badane przez biegłego zanieczyszczenia przybrały kodeksową definicję zanieczyszczeń istotnie obniżających jakość wód podziemnych. Na to pytanie biegły udzielił odpowiedzi jednoznacznej odpowiedzi twierdzącej. W toku postępowania pierwszoinstacyjnego na rozprawie w dniu 16 grudnia 2019 r., biegły R. J., jako specjalista w swojej dziedzinie stanowczo i w odniesieniu do specyfiki przedmiotowego postępowania, potwierdził, iż jego zdaniem w tym wypadku chodzi o jakość wód, która już się pogorszyła, zjawisko to jest i będzie istotne. W przekonaniu Sądu Okręgowego powyższe wnioski opinii biegłego należało wprost zestawić ze znamionami czynu, określonego przez ustawodawcę w przepisie art. 185 § 1 kk. Prokurator w tym kontekście słusznie zwrócił uwagę, iż umknęło uwadze Sądu Rejonowego, podkreślenie przez biegłego podczas składania opinii ustnej na rozprawie głównej w dniu 16 grudnia 2019 r., iż jest geologiem, a nie prawnikiem, stąd wcześniejszy brak określenia obniżenia jakości wody jako „istotnego”, pomimo jego zaistnienia, co wynikało z braku znajomości nomenklatury prawniczej, a nie z braku jego wystąpienia. Przekaz wynikający z opinii uzupełniającej pisemnej (k. 2695) i ustnej (k. 3033) biegłego R. J. pozostawał jasny i czytelny także dla Sądu Okręgowego. Biegły z zakresu geologii i ochrony środowiska nie stwierdził „istotności” pogorszenia wód hipotetycznie, jak wskazał Sąd Rejonowy, lecz konstatacja w tym względzie została poparta szczegółowym wnioskowaniem, polegającym na przyjęciu, że na działce nr (...) w O. brak było bariery ograniczającej przedostanie się zanieczyszczeń do wód gruntowych. Nie było tam izolacji, w związku z czym składowanie odpadów, z których mogą uwolnić się zanieczyszczenia, spowodowało istotne obniżenie jakości wody. Ponadto biegły wyraźnie sprecyzował, iż „nastąpiło istotne pogorszenie jakości wody”. Powyższe doprowadziło Sąd Okręgowy do przekonania, iż Sąd Rejonowy dokonał wadliwych i niepełnych ustaleń faktycznych polegających na pominięciu stopnia pogorszenia jakości wód spowodowanego działalnością oskarżonego, określany przez biegłego jako istotny.

Prokurator w uzasadnieniu wniesionej apelacji odparł również argument Sądu I instancji i przeciwnej strony procesowej dotyczący tego, iż nie wykazano w przedmiotowej sprawie, że ewentualny zły stan wody jest wyłączną działalnością oskarżonego, wskazując, iż z punktu widzenia materii przedmiotowego procesu istotne jest zachowanie oskarżonego i skutek jego zachowania, mający wyraz w istotnym pogorszeniu wód. Natomiast, to czy inni właściciele wyrobisk również przyczyniają się do jego pogorszenia pozostaje poza sferą zainteresowania organów ścigania w sprawie przeciwko oskarżonemu. Nawet podobne działania właścicieli nieruchomości sąsiednich nie mogły warunkować bezkarności oskarżonego. Priorytetowe znaczenie w tej sprawie miało to, że J. M. na działce (...) w O. składował odpady w taki sposób i w takich warunkach, że mogło to zagrozić zdrowiu człowieka i spowodowało istotne obniżenie jakości wody, a zatem skutek określony w art. 185 § 1 kk już zaistniał w wyniku wyłącznej działalności oskarżonego. Szkoda tylko, że taki zarzut nie został przedstawiony w akcie oskarżenia mimo, że pozwalała na to opinia biegłego z 20 czerwca 2018 r.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uznanie, że J. M. w okresie od nieustalonego dnia w styczniu 2014 r. do dnia 30 stycznia 2018 r. w miejscowości O., pow. (...), woj. (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U.2018.922.t.j.), rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 11 maja 2015 r. w sprawie odzysku odpadów poza instalacjami i urządzeniami (Dz.U.2015.796) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 16 lipca 2015 r. w sprawie dopuszczenia odpadów do składowania na składowiskach (Dz.U.2015.1277) na terenie wyrobiska po eksploatacji kruszywa naturalnego w graniach złoża (...) o powierzchni 3 ha zlokalizowanego na terenie działki nr (...), obręb (...), stanowiącej jego własność, składował odpady w takich warunkach i w taki sposób, że mogło to zagrozić zdrowiu człowieka, a nadto następstwem takiego składowania w/w odpadów było istotne obniżenie jakości wody, tj. czynu z art. 183 § 1 kk w zb. z art. 185 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W następstwie podzielenia zarzutu oskarżyciela publicznego Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w postulowanym kierunku – rubryka 5.2.

Zarzut

14.

- rażąca niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego J. M., wyrażająca się w wymierzeniu mu za czyn z art. 183 § 1 kk kary roku pozbawienia wolności oraz nawiązki w wysokości 50.000 zł, w sytuacji gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz ustalone na jego podstawie okoliczności sprawy, a przede wszystkim wysoki stopień winy o społecznej szkodliwości czynu, świadome lekceważenie przez niego porządku prawnego, a także wzgląd na cele kary, jej oddziaływanie społeczne z jednoczesnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz poczucie sprawiedliwości społecznej przemawiają za orzeczeniem wobec J. M. kary 2 lat i 6 sześciu miesięcy pozbawienia wolności oraz nawiązki w wysokości 100.000 zł na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Za represję rażąco niewspółmierną uznaje się taką karę, która - pomijając dyrektywy wymiaru kary - w sposób istotny lub wręcz drastyczny odbiega od tej, jaką należałoby wymierzyć przy uwzględnieniu okoliczności przedmiotowych charakteryzujących czyn przypisany sprawcy oraz podmiotowych, związanych z jego osobą. Na gruncie art. 438 pkt 4 kpk nie chodzi bowiem o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, że karę dotychczas wymierzoną można byłoby określić - również w odbiorze zewnętrznym - jako rażąco niewspółmierną, tzn. niewspółmierną w stopniu nie pozwalającym na jej akceptację (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2020 r., sygn. V KK 382/19, Legalis Numer 2333390).

Surowsza kwalifikacja prawna czynu oskarżonego, surowsze zagrożenie ustawowe przypisanego mu czynu i granice kary (od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności), w naturalny sposób warunkowały zaostrzenie rozstrzygnięcia o karze w wyroku reformatoryjnym aniżeli w zaskarżonym. Dodatkowo, Sąd Okręgowy podzielił argumenty prokuratora odnośnie niewspółmierności kary wymierzonej w I instancji J. M..

Obrońca oskarżonego kwestionując zaskarżony wyrok, wskazał, iż „Sąd w tej sprawie nie zwrócił uwagi, że nie ma do czynienia z oskarżonym, który gromadził na terenie swojej posesji odpady (...) tylko z przedsiębiorcą, który od czerwca 2012 r. posiadał liczne decyzje oraz pozwolenia na składowanie różnego rodzaju odpadów na terenie wyrobiska”. Dlatego też, w tym miejscu także - w kontekście kary i surowszej kwalifikacji prawnej z art. 185 § 1 kk - podkreślić jeszcze raz należy to, do czego dokładnie oskarżony J. M. był uprawniony w świetle wydanych wobec niego decyzji administracyjnych – do rekultywacji terenu wyrobiska, tj. do przywrócenia wartości użytkowych i przyrodniczych terenowi zniszczonemu przez działalność człowieka (w O. wydobywano kruszywo naturalne). Chodziło o zasypywanie terenu pokopalnianego, o przywrócenie go przyrodzie. Oskarżony posiadał zezwolenie na przetwarzanie odpadów innych niż niebezpieczne. Sąd karny nie widział celowości przytaczania w tym miejscu szczegółowo wszystkich kodów tychże odpadów, wystarczającym będzie wskazanie, iż dotyczyły one gruzu budowalnego, kamieni, odpadów remontowo-budowlanych, wybrakowanych materiałów ceramicznych, cegieł, kafli i ceramiki budowalnej, piasku, ziemi, gleby, gruzu ceglanego, zmieszanych odpadów z betonu, odpadów powstałych przy obróbce skał i kopalin, z jednoczesnym odesłaniem do znajdujących się w aktach przedmiotowej sprawy stosownych decyzji administracyjnych. Działalność oskarżonego J. M. przyniosła skutek określony w art. 185 § 1 kk, a zatem dokładnie odwrotny aniżeli rekultywacja terenu i to jest priorytetowa okoliczność jaka zaważyła na zaostrzeniu całości wymierzonej mu represji karnej (kary pozbawienia wolności, nawiązki i zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie gospodarowania odpadami i magazynowania ich) w rozstrzygnięciu reformatoryjnym Sądu Odwoławczego. Jak owa rekultywacja wyglądała w wydaniu oskarżonego obrazowały m.in. kolejne kontrole i ich wyniki, zdjęcia zamieszczone w aktach sprawy, raport (...) oraz uciążliwości z jakimi musieli zmierzyć się mieszkańcy okolicznych miejscowości. Dlatego też, powołanie się przez obrońcę na prowadzenie przez oskarżonego działalności gospodarczej i jego łagodniejsze potraktowanie z tego tytułu nie mogło przynieść oczekiwanego rezultatu.

Prokurator w uzasadnieniu wniesionej apelacji słusznie zwrócił uwagę na czasookres trwającego procederu składowania przez oskarżonego odpadów, tj. od co najmniej stycznia 2014 r. do stycznia 2018 r., jak również na brak zaprzestania przez oskarżonego tego typu działalności w toku trwającego śledztwa. Przywiezione odpady składowano na obszarze obejmującym 3-hektarową powierzchnię. Odnośnie postawy oskarżonego i jego stosunku do popełnionego czynu, dodać można, iż J. M. pomimo wiedzy w zakresie stwierdzonych nieprawidłowości, nie zaprzestał przestępczego procederu i nawet w dacie ogłoszenia mu zarzutów na teren wyrobiska przyjeżdżały kolejne transporty odpadów komunalnych, co w ocenie Sądu Okręgowego świadczy o celowym działaniu, butności w postępowaniu oraz przemyślanym nierespektowaniu i lekceważeniu norm prawnych. Sąd Okręgowy miał bezpośredni kontakt z oskarżonym na rozprawie, w toku postępowania apelacyjnego również nie wyraził on skruchy.

Rozważenie okoliczności tej konkretnej sprawy w kontekście dyrektyw wymiaru kary, rozstrzygnięcia Sądu I instancji i słusznej argumentacji prokuratora, doprowadziło Sąd Okręgowy do przekonania o konieczności podwyższenia z powodu rażącej niewspółmierności zasadniczej kary pozbawienia wolności do 2 (dwóch) lat, nawiązki na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej do 100.00 (stu tysięcy) złotych oraz zakazu prowadzenia przez oskarżonego działalności gospodarczej w zakresie gospodarowania odpadami i magazynowania ich do 6 (sześciu) lat.

Jak już wskazano rozstrzygnięcie tej streści determinowało spowodowanie przez oskarżonego skutku określonego w art. 185 § 1 kk. Najwyższa, możliwa do orzeczenia nawiązka – w przedmiotowej sprawie 100.000 zł (art. 48 kk) pozostaje w ocenie Sądu Okręgowego, uzasadniona wysokim stopniem społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i trudno wyobrazić sobie bardziej podręcznikowy przykład zasadności tegoż rozstrzygnięcia. Okres zakazu prowadzenia działalności w/w działalności gospodarczej orzeczony wobec oskarżonego nie będzie biegł w czasie odbywania przez niego kary pozbawienia wolności (art. 43 § 2a kk). Czas ten winien skłonić oskarżonego do refleksji nad innymi możliwościami zarobkowania i prowadzenia działalności gospodarczej, która nie będzie naruszać przepisów Kodeksu Karnego i środowiska naturalnego.

Kwestia rażącej niewspółmierności nawiązki została poruszona również w apelacji osobistej oskarżonego (k. 3090v), który chociaż – co do zasady domagał się uniewinnienia i nie sformułował zarzutu z art. 438 pkt 4 kpk –postulował jej obniżenie ze względu na swoją sytuację materialną, podnosząc przy tym, iż jego rzeczywisty majątek jest dużo mniejszy aniżeli ustalony przez Prokuraturę Okręgową w Siedlcach na etapie postępowania przygotowawczego. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż miarkowanie nawiązki orzekanej na podstawie art. 47 § 2 kk sytuacją materialną sprawcy jest sprzeczne z istotą tej instytucji. Na zakończenie i zupełnie na marginesie dodać jedynie można, iż w postawie oskarżonego brak rzetelności i przejrzystości, skoro z jednej strony wskazuje na swoją trudną sytuację materialną, zaś z drugiej strony przedkłada w Sądzie Okręgowym umowę dzierżawy zawartą ponad 2 lata temu, w dniu 4 września 2018 r. ze spółką (...) z o.o. dotyczącą wydzierżawienia przez niego nieruchomości gruntowej w m. O. o powierzchni 12 hektarów na potrzeby elektrowni fotowoltaicznej, w której zamazano wysokość czynszu dzierżawnego i nie jest możliwe odczytanie tego essentialia negotii zawartej umowy.

Wniosek

- wymierzenie oskarżonemu kary 2 lat i 6 sześciu miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczenie na podstawie art. 47 § 2 kk wobec oskarżonego nawiązki na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w kwocie 100.000 zł, a na podstawie art. 41 § 2 kk zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie gospodarowania odpadami i magazynowania odpadów na okres 6 lat;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadność zarzutu warunkowała zaostrzenie całości represji karnej wymierzonej oskarżonemu w związku z niniejszym skazaniem.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Wniosek o wyłącznie sędzi Agnieszki Karłowicz od rozpoznania przedmiotowej sprawy.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sędzia A. Karłowicz była wyłączona do rozpoznania niniejszej sprawy z mocy ustawy na podstawie art. 40 § 1 pkt 6 kpk. Sąd Okręgowy nie uwzględnił także wniosku w trybie art. 37 kpk – postanowienie SO w Siedlcach z k. 3183v. Wątpliwość co do bezstronności sędziego, która nakazuje jego wyłączenie od udziału w rozpoznaniu sprawy musi być "uzasadniona". Jak wskazuje się w doktrynie, sformułowanie to oznacza poważną wątpliwość, która musi istnieć obiektywnie, a nie tylko w subiektywnym przeświadczeniu, czy też przekonaniu strony składającej wniosek o wyłączenie. Chodzi zatem o wątpliwość, którą w oparciu o zaistniałą okoliczność mogłaby powziąć każda inna, rozsądnie oceniająca i nieuprzedzona osoba. Nie stanowi zatem przyczyny wyłączenia sędziego podejrzliwość strony, czy też utrata wiary w bezstronność sędziego, wynikająca z jej subiektywnego odczucia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 września 2019 r., sygn. I DO 41/19, LEX nr 2727434). Przepis art. 37 kpk ma charakter wyjątkowy, co oznacza, że odstąpienie od zasady rozpoznania sprawy przez sąd miejscowo właściwy może nastąpić tylko wówczas, gdy okoliczności sprawy wskazują, że w sądzie tym brak jest warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny, czy też istnieje możliwość zrodzenia się w opinii publicznej wątpliwości co do bezstronności wszystkich sędziów danego sądu. Przekonanie o braku możliwości do obiektywnego rozpoznania sprawy przez sąd miejscowo właściwy oparte być powinno na przesłankach racjonalnych, nie zaś przypuszczeniach i założeniach o charakterze hipotetycznym (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 grudnia 2020 r., sygn. IV KO 131/20, LEX nr 3096741).

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Stwierdzenie winy oskarżonego w zakresie czynu z art. 183 § 1 kk.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność apelacji wniesionych na korzyść oskarżonego i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

- ustalono, że działanie oskarżonego spowodowało następstwa w postaci istotnego obniżenia jakości wody, co wyczerpało dyspozycję art. 183 § 1 kk w zb. z art. 185 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i na podstawie tych przepisów skazano go, zaś za podstawę kary przyjmując art. 185 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, wymierzono mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

- orzeczoną nawiązkę w pkt 2 wyroku podwyższono do 100.000 (stu tysięcy) złotych;

- orzeczony w pkt 3 wyroku zakaz prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie gospodarowania odpadami i magazynowania ich podwyższono do 6 (sześciu) lat;

Zwięźle o powodach zmiany

Uwzględnienie apelacji prokuratora wniesionej na niekorzyść oskarżonego – przyczyny podzielenia zarzutów prokuratorskich rubryki 3.13 i 3.14.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

---------------------

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk oraz art. 10 ust. 1 i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 (trzystu) złotych tytułem opłaty za obie instancje i 20 (dwadzieścia) złotych wydatków za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie o winie i karze

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie o winie i karze

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Surowsza kwalifikacja prawna czynu oskarżonego i całość wymierzonej mu represji karnej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana