Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I Ns 700/15

POSTANOWIENIE

Dnia 23 lutego 2021 roku

Sąd Rejonowy w Zgierzu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Katarzyna Balcerczyk

Protokolant: Kamila Gawrysiak

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2021 roku w Zgierzu

na rozprawie

sprawy z wniosku A. K. (1)

z udziałem (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. Oddział Ł. Miasto

o ustanowienie służebności przesyłu

postanawia :

1.  ustanowić na nieruchomości położonej w Z. przy ul. (...), składającej się z działek ewidencyjnych nr (...) stanowiących własność A. K. (1), dla której prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w Zgierzu V Wydział Ksiąg Wieczystych, księga wieczysta nr (...), na czas nieznaczony, służebność przesyłu, której przebieg zaznaczony jest symbolem SG1 w granicach 517-E2-E3-E4-E5-E6-517 o powierzchni 111 m 2, symbolem SG3 w granicach C1-C2-C3-C4-C1 o pow. 342 m 2 , symbolem SG4 w granicach B1-B2-B3-B4-B1 o pow. 388 m 2 oraz SG9 w granicach A9-A10-A11-D1-D2-D6-A12-A9 o pow. 605 m 2 na mapie do celów prawnych, sporządzonej przez geodetę uprawnionego H. Z. i przyjętej do zasobu geodezyjnego i kartograficznego w Starostwie Powiatowym w Z. za nr P. 1020.2019. (...), polegającą na prowadzeniu przez przedmiotową nieruchomość jednego odcinka linii elektroenergetycznej 110 kV i trzech odcinków linii elektroenergetycznej 15 kV i posadowieniu słupa kablowego oraz dostępie do urządzeń pzresyłowych w celu usunięcia usterek i awarii, w szczególności konserwacji i remontów, w tym wymiany przewodów oraz dokonywania wycinki drzew;

2.  zasądzić od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. Oddział Ł. Miasto na rzecz A. K. (1) kwotę 48.200 (czterdzieści osiem tysięcy dwieście) złotych tytułem wynagrodzenia za ustanowienie służebności szczegółowo opisanej w pkt 1 postanowienia;

3.  ustalić, że mapa szczegółowo opisana w pkt 1 postanowienia stanowi jego integralną część;

4.  zasądzić od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. Oddział Ł. Miasto na rzecz A. K. (1) kwotę 3.280 (trzy tysiące dwieście osiemdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania;

5.  nakazać pobrać od uczestnika (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. Oddział Ł. Miasto na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Zgierzu kwotę 12.856,77 (dwanaście tysięcy osiemset pięćdziesiąt sześć 77/100) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I Ns 700/15

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2015 r. A. K. (1) wystąpiła o ustanowienie na nieruchomości obejmującej działki nr (...) położonej w Z. na ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Zgierzu prowadzi księgę wieczystą (...) na rzecz spółki (...) S.A. odpłatnej służebności przesyłu w wysokości 15.000 zł polegającej
na prowadzeniu przez przedmiotowe nieruchomości jednego odcinka linii elektroenergetycznej 15 kV oraz posadowieniu słupa kablowego oraz dostępie uczestnika do urządzeń przesyłowych w celu usunięcia wszelkich usterek i awarii, w szczególności konserwacji i remontów, w tym wymiany przewodów oraz dokonywania wycinki drzew oraz zasądzenie kosztów postępowania.

(wniosek – k. 3-5)

W odpowiedzi na wniosek (...) S.A. wystąpiła o oddalenie wniosku
w całości i zasądzenie kosztów postępowania. Uczestnik zakwestionował roszczenie co do zasady jak i wysokości. Wskazał, iż w odniesieniu do linii 110 kV wydana została decyzja
o wywłaszczeniu nieruchomości wnioskodawczyni na budowę linii, wobec czego uczestnik legitymuje się tytułem prawnym do wykonywania obsługi linii. Uczestnik podniósł również zarzut zasiedzenia w odniesieniu do obu linii usytuowanych na nieruchomości wnioskodawczyni, tj. linii 110 kV i 15 kV, które użytkowane są od lat 60-tych XX wieku.

(odpowiedź na wniosek – k. 42-46)

Pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. uczestnik wskazał, że rozpiętość skrajnych przewodów w linii wysokiego napięcia wynosi 6 m, wobec czego po dodaniu 1 m po obu stronach linii, pas eksploatacyjny winien wynosić 8 m.

(pismo procesowe – k. 163)

Pismem z dnia 19 listopada 2018 r. Wnioskodawczyni zmodyfikowała wniosek poprzez ustanowienie odpłatnej służebności przesyłu w wysokości 59.972 zł.

(pismo – k. 228-229)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. K. (1) jest właścicielką nieruchomości położonej obejmującej działki nr (...) położonych w Z. na ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Zgierzu prowadzi księgę wieczystą (...).

(odpis księgi wieczystej – k. 34-36)

Wnioskodawczyni uzyskała przedmiotowe działki w 2007 r. od ojca W. K.. Wcześniejszymi właścicielami nieruchomości byli J. i A. K. (2).

(przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 232 w zw. z k. 95 wyjaśnień informacyjnych)

Na działce nr (...) usytuowana jest część stacji transformatorowej słupowej nr (...) wraz z linią niskiego napięcia 0,4 kV. Druga część stacji usytuowana jest na sąsiedniej działce
nr 56/1. Nad częścią działek nr (...) przebiegają również 3 odcinki linii średniego napięcia 15 kV oraz odcinek napowietrznej linii wysokiego napięcia 110 kV.

(bezsporne)

Przedmiotowa linia 110 kV stanowi fragment linii Ż.-Z. i przebiega przez działkę wnioskodawczyni między słupem 21 a 22. W zakładzie energetycznym przyjmuje się,
iż do wykonania wszystkich czynności eksploatacyjnych potrzebny jest pas szerokości linii
i po 1 m od skrajnych przewodów oraz pas na dojazd.

(zeznania świadka P. L. – k. 94v)

Zgodnie z zaświadczeniem lokalizacji szczegółowej nr 2/60 ze stycznia 1960 r. wydanym Zakładowi (...) Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi zatwierdziło lokalizację szczegółową linii napowietrznej 15 kV A. - Zakłady (...) na terenie Ł., od granicy miasta do ul. (...).

(bezsporne, nadto kopia zaświadczenia – k. 67)

W dniu 2 sierpnia 1960 r. Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi zatwierdziło lokalizację szczegółową linii napowietrznej 110 kV Ż.-Z. na odcinku od rozdzielni przy ul. (...) do granicy miasta.

(bezsporne, nadto kopia zaświadczenia – k. 62)

Zgodnie z zaświadczeniem lokalizacji szczegółowej nr 16 z dnia 2 sierpnia 1960 r., Prezydium Miejskiej Rady Narodowej Wydział Architektury i Budownictwa w Z. zatwierdził lokalizację szczegółową na budowę linii 110 kV Ż.-Z. na terenie położonym w Z..

(bezsporne, nadto kopia zaświadczenia lokalizacji szczegółowej – k. 63)

Decyzją z dnia 10 stycznia 1962 r. Wydział Spraw Wewnętrznych Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Z., działając na podstawie art. 35 ustawy z dnia 12 marca 1958 r.
o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości
(Dz. U. Nr 18, poz. 94 z 1961 r.), zezwolił Zakładom (...) w Ł. na przeprowadzenie, zgodnie z lokalizacją szczegółową
nr 16 z dnia 2 sierpnia 1960 r. budowy linii elektroenergetycznej napowietrznej 110 kV przez nieruchomość, m.in., A. K. (3). W aktach sprawy brak jest potwierdzenia doręczenia przedmiotowej decyzji A. K. (2).

(bezsporne, nadto kopia decyzji – k. 56)

W 1993 r. linia 110 kV została przebudowana i wówczas zmieniono jej przebieg. Wcześniej przechodziła przez działkę wnioskodawczyni pod innym kątem.

(zeznania świadka P. L. – k. 94v, kopia projektu technicznego – aktualizacja projektu przebudowy linii 110 kV Z.A. – k. 97-100)

Decyzją z dnia 15 czerwca 1993 r. udzielono Zakładowi (...) pozwolenia na budowę – remont kapitalny linii 110 kV Z. A. z lokalnymi zmianami posadowienia słupów z trasy na terenach położonych w granicach miasta Ł..

(kopia decyzji – k. 58-59)

Granica strefy objętej służebnością przesyłu to obszar znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie linii elektroenergetycznej zwany inaczej pasem eksploatacyjnym. (...) pasa eksploatacyjnego konieczna jest dla prawidłowej obsługi linii elektroenergetycznej i jej urządzeń. Szerokość pasa eksploatacyjnego dla linii napowietrznej 0,4 kV wraz z usytuowaną ½ częścią stacji transformatorowej słupowej nr (...) wynosi 3 m (po 1,5 m od środka linii). Szerokość pasa eksploatacyjnego dla trzech linii napowietrznych 15 kV wynosi 6 m (po 3 m
od środka linii dla każdej z linii z osobna). (...) ochronna nie jest częścią pasa eksploatacyjnego, a jedynie obszarem, z którego właściciel może korzystać w sposób ograniczony, np. dla celów budowy i rozbudowy budynków mieszkalnych i gospodarczych. (...) ta wynosi dla linii 0,4 kV po 3 m od skrajnych przewodów linii, dla linii 15 kV po 5 m
od skrajnych przewodów linii, zaś dla linii 110 kV po 15 m od skrajnych przewodów linii.

(pisemna opinia biegłego z zakresu urządzeń i instalacji elektroenergetycznych – k. 110-147)

Biegły geodeta sporządził mapę do ustalenia służebności gruntowych, przy przyjęciu szerokości pasa eksploatacyjnego dla linii 110 kV szerokości 10 m jak i 8 m. Mapa z pasem eksploatacyjnym szerokości 8 m została zaewidencjonowana w Starostwie Powiatowym
w Z. w dniu 28 czerwca 2019 r. pod poz. P.1020. (...). Powierzchnia służebności
dla linii 0,4 kV wyniosła 111 m 2, dla linii 15 kV – 342 m 2 oraz 388 m 2, zaś dla linii 110 kV i 15 kV (szerokością pasów częściowo się pokrywają) – 605 m 2.

(pisemna opinia biegłego z zakresu geodezji i kartografii – k. 156-158, opinie uzupełniające –
k. 168V, 245-246, 254-255)

Wynagrodzenie dla właściciela bądź użytkownika wieczystego nieruchomości
za korzystanie z niej przez przedsiębiorcę przesyłowego można określić jako sumę wartości służebności przesyłu i skapitalizowanych wydatków operacyjnych ponoszonych przez właściciela/użytkownika wieczystego w pasie służebności przesyłu (w szczególności podatek
od nieruchomości i opłata z tytułu użytkowania wieczystego) proporcjonalnych
do współczynnika korzystania z tego pasa przez przedsiębiorcę przesyłowego. W zależności
od okoliczności sprawy składnikiem wynagrodzenia mogą być również: odszkodowanie
za obniżenie wartości nieruchomości, wartość innych szkód, w tym utraconych korzyści
za posadowienie i korzystanie z urządzenia przesyłowego oraz obciążanie nieruchomości ograniczonym prawem rzeczowym, a także wynagrodzenie za prawo przejścia lub przejazdu przez nieruchomość w celu uzyskania dostępu do urządzeń przesyłowych. Ponieważ
w niniejszej sprawie mamy do czynienia z „nowonabywcą”, wynagrodzenie za korzystanie
z nieruchomości obejmuje wartość służebności przesyłu i skapitalizowanych wydatków operacyjnych i jest równa 48.200 zł.

(pisemna opinia biegłego z zakresu szacunku nieruchomości – k. 182-208, opinie uzupełniające – k. 217, 221, 253-253v, 310-343, 373 [00:03:50-00:39:44])

W 1959 roku zostało utworzone przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Zakłady (...). Zarządzeniem nr 13/ORG/89 Ministra Przemysłu z dnia
16 stycznia 1989 roku utworzono ze składników mienia Centralnego O. Energetycznego
w W. na bazie Zakładu (...) przedsiębiorstwo państwowe
pod nazwą Zakład (...) w Ł.. Zarządzeniem nr 181/O./93 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 9 lipca 1993 roku z dniem 12 lipca 1993 roku podzielono przedsiębiorstwo państwowe Zakład (...) i wydzieloną część jego mienia przeniesiono do (...) S.A. w W., a pozostałą część przekształcono w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa pod nazwą (...) S.A. w Ł.. W dniu 30 czerwca 2007 roku doszło do aportowego zbycia części przedsiębiorstwa (...) Spółka Akcyjna w Ł. w tym przysługujących spółce (...) służebności gruntowych na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedziba w W., której następcą prawnym, po przejęciu w dniu
31 sierpnia 2010 roku, jest (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w L..

(wiadomości notoryjne, a ponadto kopia zaświadczenia – k. 70, zarządzenia Naczelnego Dyrektora Zjednoczenia (...) z 30 stycznia 1975 r. w sprawie zakładów wchodzących w skład przedsiębiorstwa państwowego Zakłady (...) w W. – k. 71-72, zarządzenia nr 13/ (...)/89 – k. 73-74, zarządzenia nr 181/O./93 – k. 75-75v, aktu przekształcenia – k. 76-82v, poświadczona za zgodność kopia umowy aportowego zbycia przedsiębiorstwa – k. 83-88, postanowienia sądu rejestrowego – k. 89, informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców – k. 17-18)

Przedmiotowy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranego materiału dowodowego uznając go za wiarygodny.

Sąd pominął dokumenty, które, z uwagi na jakość wykonanych kopii, były nieczytelne, tj. z k. 64-66 i 68-69. Sąd pominął również kopię str. 3 dokumentu z k. 60, gdyż nie wiadomo jakiego dokumentu jest to fragment.

Sąd uznał, że strona uczestnicząca nie udowodniła okresu, w którym zostały wybudowane linie średniego i niskiego napięcia przebiegające przez nieruchomość wnioskodawczyni. Zaświadczenie lokalizacji szczegółowej nr 2/60 Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi ze stycznia 1960 r. wydane Zakładowi (...) dotyczy lokalizacji szczegółowej linii napowietrznej 15 kV A. - Zakłady (...) na terenie Ł., od granicy miasta do ul. (...), a zatem nie odnosi się do linii przebiegającej przez nieruchomość wnioskodawczyni (kopia zaświadczenia – k. 67).
W załączonych aktach I Ns 1487/12 znajduje się zaświadczenie nr 265/59 z dnia 30 listopada 1959 roku (k. 37) dotyczące lokalizacji szczegółowej linii powietrznej 15 kV na odcinku
od granicy miasta (A.) do Wytwórni (...) przy ulicy (...),
a zatem uczestnik nie udowodnił, że zaświadczenie to dotyczy którejkolwiek z linii 15 kV przebiegającej przez nieruchomość wnioskodawczyni. To samo odnosi się do zaświadczenia lokalizacji szczegółowej 58/59 (k. 42) i zezwolenia z dnia 10 marca 1960 roku (k. 43)
na założenie linii napowietrznej 15 kV łączącej rozdzielnię 110/30/kV w A. k/Z. ze stacją transformatorową Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) znajdującego się
w Ł. przy ulicy (...).

Szerokość strefy służebności przesyłu dla linii 110 kV Sąd ustalił w oparciu
o stanowisko uczestnika. Biegły z zakresu urządzeń i instalacji elektroenergetycznych wskazał, iż strefa ta winna wynosić 20 m (po 10 m od środka linii), jednakże decydujące w tym zakresie było stanowisko uczestnika.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Podstawę prawną wniosku stanowi przepis art. 305 2 § 2 k.c., przy czym uwzględnienie roszczenia o ustanowienie służebności przesyłu może nastąpić jedynie w sytuacji, gdy właścicielowi urządzeń przesyłowych nie służy już uprawnienie do korzystania z obciążonej nieruchomości w zakresie jaki miałby wynikać z ustanowienia służebności. Zasadność roszczenia wnioskodawczyni uzależniona jest zatem od istnienia po stronie uczestnika skutecznego względem niej prawa, na podstawie którego mógłby korzystać z nieruchomości w zakresie wynikającym z treści służebności przesyłu.

Uczestnik podniósł, że względem linii 110 kV została wydana decyzja wywłaszczeniowa, jednakże z akt sprawy nie wynika, aby została ona doręczona ówczesnemu właścicielowi nieruchomości. Uczestnik nie wykazał zatem, aby była ona prawomocna. Nawet jeśli jednak uznać, iż nie została ona wzruszona i w konsekwencji obowiązuje w obrocie prawnym, w 1993 r. linia 110 kV została przebudowana, co oznacza, iż decyzja
o wywłaszczeniu nieruchomości z 1962 r. nie obejmuje przebudowanej linii. Nie można bowiem uznać, aby decyzja ta obowiązywała w nieograniczonym zakresie. Odnosiła się ona jedynie do konkretnej linii o ustalonym przebiegu, a jego zmiana skutkuje koniecznością ponownego uregulowania stanu prawnego służebności. Uczestnik nie wykazał, aby w 1993 r. wydana została decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości wnioskodawczyni na cele przebudowania linii. Należało wobec tego uznać, iż uczestnik nie wykazał tytułu prawnego
do korzystania z nieruchomości wnioskodawczyni w zakresie linii 110 kV, podobnie jak pozostałych urządzeń elektroenergetycznych posadowionych na nieruchomości wnioskodawczyni.

Uczestnik podniósł zarzut zasiedzenia służebności odpowiadającej treścią służebności przesyłu względem linii 110 kV i 15 kV zlokalizowanych na nieruchomości wnioskodawczyni.

Przechodząc do analizy przesłanek samego zasiedzenia służebności przesyłu, należy zauważyć, iż pomimo tego, że przed wejściem w życie w dniu 3 sierpnia 2008 r. przepisów
art. 305 1 -305 4 k.c. o służebności przesyłu, dodanych przez ustawę z dnia 30 maja 2008 roku
o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 116. póz. 731). przepisy nie przewidywały wprost tego rodzaju służebności, będącej przedmiotem rozpoznawanej sprawy i w literaturze istniał spór co do możliwości nabycia służebności przesyłu przez zasiedzenie - to w orzecznictwie Sądu Najwyższego jednolicie przyjmowano, stosując w drodze analogii art. 145 k.c., możliwość ustanowienia służebności przesyłu, a także dopuszczalność nabycia jej w drodze zasiedzenia (m.in. orzeczenia Sadu Najwyższego z dnia
3 czerwca 1965 roku, sygn. III CO 34/65, OSNCP 1966/7-8/109; z dnia 30 sierpnia 1991 roku III CZP 73/91, sygn. akt OSNCP 1992/4/53; z dnia 17 stycznia 2003 roku, III CZP 79/02, OSNC 2003/11/142; z dnia 8 września 2006 roku, sygn. akt II CSK 112/06, LEX nr 193240;
z dnia 4 października 2006 roku, II CSK 119/06, LEX nr 447190). Ostatecznie potwierdzone
to zostało w uchwale z dnia 7 października 2008 roku, sygn. akt III CZP 89/08, LEX nr 458125, w której Sąd Najwyższy stwierdził, że także przed ustawowym, uregulowaniem służebności przesyłu w art. 305 1 -305 4 k.c. dopuszczalne było nabycie w drodze zasiedzenia służebności odpowiadającej treści służebności przesyłu oraz wskazał, że nabycie takie następuje przez przedsiębiorcę, a nie właściciela nieruchomości władnącej, która to kategoria prawna przy instytucji służebności przesyłu w ogóle nie występuje (tak również SN w postanowieniu
z 13 października 2011 roku, sygn. akt V CSK 502/10, LEX nr 1096048). Sąd podziela wskazane stanowisko Sadu Najwyższego.

Przy ocenie posiadania prowadzącego do zasiedzenia służebności trzeba mieć
na uwadze (co podkreślił także Sąd Najwyższy m in. w wyroku z dnia 31 maja 2006 roku,
sygn. akt IV CSK 149/05, LEX nr 258681 i powołanym powyżej postanowieniu
z 13 października 2011 roku, sygn. akt V CSK 502/10, LEX nr 1096048), iż zgodnie z art. 292 k.c. do nabycia służebności gruntowej przez zasiedzenie stosuje się przepisy o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzenie jedynie odpowiednio. Tym samym posiadania prowadzącego do nabycia służebności gruntowej przez zasiedzenie nie należy utożsamiać
z posiadaniem prowadzącym do nabycia przez zasiedzenie własności nieruchomości. Zgodnie
z art. 352 k.c., kto faktycznie korzysta z cudzej nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebności, jest posiadaczem służebności, a do posiadania służebności stosuje się odpowiednio przepisy o posiadaniu rzeczy. Przy ocenie posiadania prowadzącego do zasiedzenia służebności gruntowej chodzi o faktyczne korzystanie z gruntu w takim zakresie i w taki sposób, w jaki czyniłaby to osoba, której przysługuje służebność, zaś władanie w zakresie służebności gruntowej kwalifikuje się zgodnie z art. 336 k.c. jako posiadanie zależne. Służebność przesyłu daje uprawnionemu, aczkolwiek w pewnym ograniczonym zakresie, władztwo nad cudzą nieruchomością. Ogranicza prawo własności właściciela nieruchomości przez ustanowienie trwałego obowiązku znoszenia przez niego stanu ukształtowanego jego oświadczeniem woli o ustanowieniu służebności, przy czym należące do istoty tego ograniczenia obowiązki ciążą na każdoczesnym właścicielu nieruchomości (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2011 roku, sygn. akt IV CSK 303/10, LEX nr 785540).

Zgodnie z treścią art. 285 § l k.c. nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możliwości dokonywania
w stosunku do niej określonych działań (służebność gruntowa).

Zgodnie z art. 292 k.c. służebność gruntowa może być nabyta przez zasiedzenie, jeżeli polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia; przepisy o nabyciu w drodze zasiedzenia stosuje się odpowiednio. Urządzenie, o którym mowa w tym przepisie ma odpowiadać treści służebności pod względem gospodarczym. Oczywistym jest, że chodzi tu o odpowiednie urządzenie materialne, umożliwiające korzystanie z cudzej nieruchomości
w zakresie służebności, sporządzone na obcej nieruchomości lub co najmniej wkraczające w jej sferę. Charakter tego urządzenia ma być trwały, a nie chwilowy i musi być ono widoczne. Korzystanie z takiego urządzenia znajdującego się na cudzej nieruchomości stanowi dla jej właściciela wyraźne ostrzeżenie przed działaniem osób, które korzystając z takich urządzeń mogą doprowadzić do uzyskania odpowiednich służebności.

W takiej sytuacji dojść może do nabycia przez zasiedzenie służebności gruntowej, która treścią odpowiada treści służebności przesyłu uregulowanej obecnie w k.c., jeżeli powyższe władanie trwało przez wymagany prawem czas, a ten zależy od dobrej lub złej wiary w dacie wejście w posiadanie.

Zgodnie z art. 172 § l i 2 k.c. w zw. z art. 292 k.c. posiadanie służebności odpowiadającej treści służebności przesyłu prowadzi do jej nabycia przez zasiedzenie, jeżeli było to posiadanie zależne, wykonywane nieprzerwanie w złej wierze przez lat 30, w dobrej wierze przez lat 20. Należało dodać, iż w/w terminy zostały wprowadzone do kodeksu cywilnego ustawą z dnia 28 lipca 1990 r. (Dz.U. 1990/55/321). Poprzednio były one krótsze
i wynosiły odpowiednio 10 i 20 lat. Zgodnie z art. 9 ustawy nowelizującej, do zasiedzenia, którego bieg rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed dniem
1 października 1990 r.), stosuje się od tej chwili przepisy niniejszej ustawy; dotyczy to
w szczególności możliwości nabycia prawa przez zasiedzenie.

W niniejszej sprawie uczestnik nie udowodnił spełnienia przesłanek zasiedzenia. Odnośnie linii 15 kV nie wykazał, kiedy zostały one zbudowane na nieruchomości wnioskodawczyni. Co do linii 110 kV, w 1993 r. została ona przebudowana, co skutkowało zmianą przebiegu linii na nieruchomości wnioskodawczyni i spowodowało przerwanie,
a właściwie zakończenie biegu zasiedzenia względem urządzeń pierwotnie usytuowanych
na działkach wnioskodawczyni i rozpoczęcie nowego biegu zasiedzenia względem nowo usytuowanych urządzeń. Skoro bieg zasiedzenia rozpoczął się w 1993 r., nie upłynął termin zasiedzenia do dnia wniesienia niniejszej sprawy, gdyż uczestnik objął przedmiotowe urządzenia w posiadanie w złej wierze. Nie można bowiem uznać, aby pozwolenie na budowę (załączone do akt sprawy) stanowiło podstawę dla uznania przez przedsiębiorcę przesyłowego, iż tytułuje się uprawnieniem do korzystania z cudzej nieruchomości w zakresie służebności odpowiadającej treści służebności przesyłu. Zarzut zasiedzenia należało zatem uznać
za bezskuteczny i ustanowić służebność za wynagrodzeniem, przy czym Sąd uznał,
iż wynagrodzenie to należało obliczyć w oparciu o strefę służebności przesyłu ustaloną dla linii 110 kV w oparciu o stanowisko uczestnika. Wskazał on bowiem, iż wystarczająca jest służebność szerokości 8 m i taką też wartość należało przyjąć dla ustalenia wynagrodzenia za jej ustanowienie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 520 § 2 k.p.c. uznając, że interesy uczestnika i wnioskodawczyni są w niniejszej sprawie sprzeczne. Uwzględnienie zarzutu zasiedzenia skutkowałoby bowiem zmniejszeniem sfery uprawnień wnioskodawczyni
i zwiększeniem sfery uprawnień uczestnika. Na rzecz wnioskodawczyni należało zatem zasądzić 3000 zł zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłych (k. 108), 240 zł wynagrodzenia pełnomocnika (§ 7 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu obowiązującego
na datę złożenia wniosku; Dz. U. 2013 r., poz. 490) i 40 zł opłaty sądowej od wniosku.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
w zw. z art. 520 § 2 k.p.c. Sąd nakazał pobranie od uczestnika 12.856,77 zł nieuiszczonych kosztów sądowych (k. 160 – 4078,22 zł, k. 209 – 89,95 zł i 3704,24 zł, k. 225 – 278,88 zł, 252 – 278,88 zł, 261 – 619,53 zł, 268 – 1419,10 zł, 349 – 2378,97 zł).