Sygn. akt: II AKa 150/20
Dnia 30 lipca 2020 r.
Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący |
SSA Michał Marzec |
Sędziowie |
SSA Małgorzata Niementowska (spr.) SSA Aleksander Sikora SSA Robert Kirejew SSA Andrzej Ziębiński |
Protokolant |
Agnieszka Bargieł |
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Katowicach Zbigniewa Jamrozego
po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2020 r. sprawy
1. H. K. , s. J. i W., ur. (...) w K.
oskarżonego o czyn z art. 148§1 k.k.
2. J. J. , s. R. i B., ur. (...) w W.
oskarżonego o czyn z art. 148§1 k.k.
3. D. J. , c. T. i Z., ur. (...) w W.
oskarżonej o czyn z art. 18§2 k.k. w zw. z art. 148§1 k.k.
na skutek apelacji prokuratora co do oskarżonego H. K. i obrońców wszystkich oskarżonych
od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 21 maja 2019 roku, sygn. akt V K 194/17
1. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego H. K. w ten sposób, że:
- na podstawie art. 77 § 2 k.k. wyznacza surowsze ograniczenie do skorzystania przez oskarżonego z warunkowego przedterminowego zwolnienia ustalając, że może on ubiegać się o warunkowe przedterminowe zwolnienie nie wcześniej niż po odbyciu 20 (dwudziestu) lat pozbawienia wolności;
- na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu H. K. kary pozbawienia wolności zalicza okres tymczasowego aresztowania od dnia 24 lipca 2019 roku do dnia 30 lipca 2020 roku;
2. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
3. zasądza od Skarbu Państwa (Sąd Okręgowy w Katowicach) na rzecz adwokata K. Z. – Kancelaria Adwokacka w K. kwotę 1476 (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć) złotych, w tym 23% VAT tytułem obrony z urzędu udzielonej oskarżonym H. K. w postępowaniu odwoławczym, a nadto na rzecz adwokata J. L. – Kancelaria Adwokacka w K. kwotę 1107 (jeden tysiąc sto siedem) złotych, w tym 23% VAT tytułem obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu J. J.w postępowaniu odwoławczym oraz na rzecz adwokata K. K.kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych, w tym 23% VAT, tytułem obrony z urzędu udzielonej oskarżonej D. J. w postępowaniu odwoławczym;
4. zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.
SSA Robert Kirejew SSA Michał Marzec SSA Małgorzata Niementowska
SSA Andrzej Ziębiński SSA Aleksander Sikora
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II AKa 150/20 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
4 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 21 maja 2019 roku, sygn. akt V K 194/17 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☒ w części |
☐ |
co do winy |
||
☒ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☐ |
uchylenie |
☒ |
Zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.1.1.1. |
||||
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.1.2.1. |
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
3.1. |
obrońca oskarżonego H. K. 1.Obraza art 7 kpk wskutek przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i dokonanie jej sposób dowolny, w szczególności poprzez ocenę materiału dowodowego w opozycji do zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, to: a. przyjmowanie za wiarygodne wybranych fragmentów wyjaśnień oskarżonego J. J. i pomijanie lub tłumaczenie oczywistych sprzeczności w jego wyjaśnieniach w sposób nielogiczny, a także stosowanie alternatywnych tłumaczeń odnośnie ich sprzeczności z innymi dowodami oraz stosowanie różnych kryteriów oceny poszczególnych wyjaśnień lub zeznań, w zależności od tego, czy odpowiadają tezie przyjętej przez Sąd. b. omijanie lub bagatelizowanie fragmentów zeznań świadków B. M., S. M., E. K., Ł. B., M. D., S. D., w zakresie w jakim zeznania te są sprzeczne z ustaleniami Sądu w zakresie winy oskarżonego H. K., c. przyznanie waloru wiarygodności zeznaniom M. G. i K. G. w zakresie w jakim wskazywały one, iż do składania fałszywych zeznań i wyjaśnień odnoszących się do negowania udziału D. J. w zleceniu zabójstwa mieli namawiać je, za pośrednictwem K. D. J. i H. K., podczas gdy tej treści wyjaśnienia M. G. złożyła jeszcze przed poznaniem K. G. to dnia 19 listopada 2008 roku. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Nie można podzielić stanowiska obrońcy oskarżonego, że nieścisłości w wyjaśnieniach oskarżonego J. J. jest tak dużo, że nie sposób przy wyrywkowym
Powyższe wyjaśnienia oskarżonego znalazły potwierdzenie w innych dowodach dając się zweryfikować przez ich pryzmat. To, że w jakiejś niezbyt znaczącej części zdaniem sądu odwoławczego zawierają one sprzeczności nie znaczy, że należy je w całości odrzucić, jak chce obrońca oskarżonego H. K.. Słusznie zatem sąd I instancji oceniając wyjaśnienia oskarżonegoJ.
J. uznał je w przeważającej mierze za wiarygodne. Nie sposób zgodzić się ze skarżącym, że to, iż wyjaśnienia oskarżonego J.
J. znajdują potwierdzenie w zeznaniach K. G. i M. G. w opiniach DNA
Słusznie sąd ocenił jako wiarygodne zeznania K. G. w zakresie w jakim wskazywała na to, iż z polecenia H. K. i D. J. kontaktowała się z M.
G.i J. J., a także, że miała przekazywać M. G. wskazówki dotyczące zmiany jej wyjaśnień, co jest spójne z uznanymi za wiarygodne twierdzeniamiM. G. i J. J.. Nadto bezspornym jest, że świadek przebywała w jednej celi zarówno z D. J. jak i M.
G., a faktu braku ukarania jej czy H. K. za nielegalne kontakty w Areszcie Śledczym w K. zdaniem sądu odwoławczego nie można interpretować w sposób jaki chce obrońca oskarżonego K. czyli, że kontakty te nie miały miejsca. Również zaświadczenia z Aresztu Śledczego w K., na które powołuje się skarżąca, a które miałyby świadczyć, że kontakt taki byłby niemożliwy zdaniem sądu odwoławczego nie mogą być tak interpretowane. Prawdą jest, że spacery osadzonych odbywają się pod nadzorem funkcjonariuszy służby więziennej, a spacery dla osadzonych wymagających osadzenia w wyznaczonym oddziale lub celi odbywają się w kompleksie trzech spacerniaków oddzielonych od siebie, bez możliwości kontaktu, a wszelkie próby nielegalnych kontaktów uniemożliwiane są przez funkcjonariuszy pełniących służbę. Jednak jak wskazuje wieloletnie doświadczenie sądu, do takich kontaktów dochodzi pomimo przedsiębrania takich środków ostrożności. Bardzo realnym jest oświadczenie K. G., że „na spacerniku byliśmy pilnowani przez funkcjonariuszy, przy czym potem już było wiadomo, który funkcjonariusz zwraca ewentualnie uwagę, a który nie.” Podzielić należy zatem rozważania sądu I instancji z k.155, że zawsze istnieje możliwość podejmowania przez osadzonych prób nielegalnych kontaktów. Świadczą o tym choćby statystyki ukarania osadzonych za próby nielegalnych kontaktów, których jeżeliby nie było to osadzeni nie byliby za nie karani. Nie sposób zgodzić się ze skarżącą również co do tego, że nie potwierdziła się wersja wysyłania do świadka przez D. J. listów, a te, które wysyłała do niej K. G. w żadnej mierze nie odpowiadały jej zeznaniom. Fakt przesłania listu przez D. J. wynika nie tylko z zeznań K. G. ale także z jej listu datowanego na dzień 16.02.2009 r.. W liście tym świadek dziękuje bowiem za nadesłany przez D. J. list oraz przesłane koperty. Natomiast co do stwierdzenia, że zeznania D. J. nie odpowiadały treści przesyłanych do niej listów to zauważyć trzeba, że z listów załączonych do akt nie wynika instruowanie w/w jak ma wyjaśniać a jedynie, że K. G. dużo wie o jej sprawie i w przypadku powołania na świadka będzie zeznawać na jej korzyść. Nie sposób wykluczyć, że dokładniejsze instrukcje, co do treści zeznań były przekazane w grypsach ale co do tych to nie ma pewności, że w ogóle do D. J. dotarły. To prawda, co podnosi obrońca oskarżonego H. K., że M.
G. w początkowej fazie swoich wyjaśnień nie obciążała oskarżonego H. K., jednak wskazywała na D. J. jako osobę, która podjęła się wyszukania osób, które zabiją J. D.. Sugestie aby M. G. twierdziła, że chodziło jej o pobicie, a nie o zabójstwo pokrzywdzonego miały zatem na celu zarówno umniejszenie odpowiedzialności D. J., a jednocześnie wskazanie na nazwiska J. i S. celem skierowanie śledztwa na inne tory i zamieszanie w nie wielu osób. Zresztą nie można pominąć faktu, że D. J. była wieloletnią znajomą rodziny K., matką i żoną dobrych znajomych H. S. i oskarżony starając się aby na niego nie padały podejrzenia o zabójstwo pokrzywdzonego starał się te podejrzenia odsunąć i od D. J.- „….J. kazał jej przekazać aby przynajmniej nie mieszać w to D. J.”. Racje ma obrońca oskarżonego H. K., że M. G.
Nie sposób także zgodzić się ze skarżącą, że relacja B. M. nie odpowiada wyjaśnieniom oskarżonego J. J.. Obrońca oskarżonego wywodzi to stąd, że świadek widziała dwóch mężczyzn i J. D. przed kamienicą i opisała ich wygląd, co do wzrostu w sposób odmienny do wzrostu oskarżonych. Nadto z jej zeznań wynika, że widziała jak z samochodu marki M. wysiadają trzej mężczyźni w tym J. D. z miejsca kierowcy, co miałoby przeczyć wersji J. J.. Z tak tezą nie można się zgodzić. Przede wszystkim w czasie pierwszego przesłuchania świadek podała, że z J. D. widziała dwóch mężczyzn- jednego wzrostu pokrzywdzonego lub trochę niższego a drugiego wyższego. 8 lat później bo w 2014 roku podała, że „jeden z tych facetów był wzrostu K.. K. był raczej niski. Drugi mężczyzna był wysoki i w czapce. Wiadomym jest, że pokrzywdzony miał 183 cm wzrostu i nie można tej wielkości uznać za wzrost niski, niemniej świadek takie miała odczucia i tak je przekazała. Mało tego na rozprawie stanowczo stwierdziła „nadal podtrzymuję, że ten niższy mężczyzna był wzrostu J. D. czyli mógł być taki jak oskarżony J.”. Był także jego postury. Nadto świadek doprecyzowała, że „ten wyższy mężczyzna, który wówczas przyjechał z J. D. był posturą podobny do oskarżonego K.”. To zdaje się wskazywać na fakt, że świadek widząc oskarżonych i zauważając różnicę w ich wzroście miała problem z opisaniem ich wzrostu i podania różnicy w centymetrach pomiędzy tymi dwoma mężczyznami. Powyższe, może być wynikiem tego, że świadek obserwowała mężczyzn z okna swojego mieszkania usytuowanego na pierwszym piętrze, późna pora i co za tym idzie panująca ciemność( świadek nie potrafiła wskazać czy zapaliła się lampa na budynku), kurtki i czapki na głowach mężczyzn mogło realnie zniekształcić i zaburzyć prawidłowe widzenie świadka. Zgodzić się należy z sądem, że świadek mogła zobaczyć tylko fragment zdarzenia czyli jak trzej mężczyźni wysiedli z samochodu bo bardzo prawdopodobnym jest, że z uwagi na przyznane przez świadka trudności z chodzeniem i poruszanie się na ograniczonym terenie swojego mieszkania zdołała dojść do okna dopiero w tym momencie, który opisała. Dalsza jej relacja już jest natomiast całkowicie zgodna z wersją J. J. i potwierdza ją wskazując, że po wyjściu z samochodu ten „niższy mężczyzna został przy samochodzie razem z K., natomiast ten wysoki doszedł do ulicy i rozglądał się w prawo i lewo, po czym z powrotem wrócił do K. i tego drugiego mężczyzny”. Jednocześnie apelujący zaznacza, że doświadczenie życiowe wskazuje, że za kierownicą samochodu zazwyczaj siada zainteresowany kupnem chcący obejrzeć deskę rozdzielczą, a nie właściciel. Zapewne tak bywa, niemniej w tym przypadku musimy pamiętać, że sprawcy samochód oglądali dzień wcześniej, a ponadto pod kamienicą J. D. zamierzał im pokazać zabezpieczenie znajdujące się z przodu i do tego od strony kierowcy, a zatem musiał siąść na przednim fotelu kierowcy co również wynika z doświadczenia życiowego. Na marginesie wskazać należy, że sąd I instancji w swoich ustaleniach na karcie 7 nie przyjął, że oskarżeni oglądali w dniu 7 marca 2006r. samochód M. pod K. przy ul. (...) w K., a czynili to w M.. O takim fakcie wspomina jedynie S. M. i to dopiero po latach, wskazując, że pokrzywdzony stał z dwoma mężczyznami i rozmawiał. Sąd ocenił zeznania tego świadka za wiarygodne co zdaniem sądu odwoławczego nie świadczy, że są sprzeczne z wyjaśnieniamiJ. J.. Świadek nie miał żadnego interesu w składaniu nieprawdziwych zeznań, a podając powyższy fakt po raz pierwszy po 8 latach przekazał zapewne swoje przekonanie, które wyrobił sobie po rozmowach z sąsiadami czy rodziną pokrzywdzonego. Nadto nie można wykluczyć, że taka sytuacja rzeczywiście miała miejsce czy to 7 czy 6 albo 5 marca 2006r. i jacyś inni zainteresowani kupnem samochodu albo po prostu jacyś znajomi pokrzywdzonego z nim przed kamienicą rozmawiali. |
||
Wniosek |
||
O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
wniosek niezasadny z powodów wymienionych w punkcie 3.1 |
||
3.2. |
Zarzut Obraza art. 366 § 1 kpk i 410 kpk poprzez:
a. wspólnika księgowej pokrzywdzonego, którzy byli winni pokrzywdzonemu duże kwoty pieniędzy; b. policjantów, mających intymne kontakty z konkubiną pokrzywdzonego – M. G., a którzy to wcześniej zamieszani byli w podrzucenie J. D. narkotyków; c. współpodejrzanych w postępowaniach toczących się przeciwko pokrzywdzonemu, a wobec których pokrzywdzony złożył obciążające wyjaśnienia,
|
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Odnosząc się do zarzutu naruszenia przepisu art. 366 § 1 k.p.k. wskazać należy, iż Sąd
To prawda, ze nie wykazano, aby którykolwiek z numerów telefonów, wskazanych przez sąd logował się na aparacie telefonu zabezpieczonego przy oskarżonym H. K.. Wiadomo jednak, że oskarżony zmieniał telefony i karty, a przeszło dwuletni okres od czasu jego zatrzymania w świetle dowodów, z których wynikało, że zmieniał telefony i karty nader często, stanowił uzasadnienie do tej okoliczności. Mimo to, znamiennym jest, że telefony te logowały się okazyjnie na terenie miejsca zamieszkania H. K.. Ponieważ sąd odwoławczy Nie sposób zgodzić się również z zarzutem , że sąd nie dążył do wyjaśnienia kto posługuje się numerem (...) pomimo, że posiadał tożsamość osób dzwoniących nań. Już na początkowym etapie śledztwa przedsięwzięto czynności celem zweryfikowania danych nawiązujących połączenie z tym numerem. Ustalono osobę, która w dniu 7 stycznia 2006 r. zainicjowała połączenie z numerem (...). Był nią R. J. zamieszkały w S. gmina C.. Świadek nie potrafił wskazać do kogo należy ten numer podobnie jak korzystający czasami z niego P. G.. Żadna z tych osób nie znała J. D. ani oskarżonych. Ustalono również, że po dokonaniu zabójstwa J. D. na numer (...) miało miejsce kilka połączeń po 6 marca 2006 r. Jedną z osób, której dane zdołano ustalić był P. S. (2), który zaprzeczył znajomości z oskarżonymi i pokrzywdzonym. Wszystkie te osoby zamieszkiwały w niedalekiej odległości od siebie w województwie (...). Podobnie jak wnioskowani przez oskarżonego R. K. (2) i K. A., które miały kontaktować się |
||
Wniosek |
||
O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
wniosek niezasadny z powodów wymienionych w punkcie 3.2 |
||
3.3. |
Błąd w ustaleniach faktycznych mający istotny wpływ na treść orzeczenia, będący następstwem zróżnicowanego i wyrywkowego oceniania materiału dowodowego, a także pomijania jawnych sprzeczności, przejawiający się |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Powyższe rozważania wskazują tym samym na niezasadność zarzutu skarżącej dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych. Starając się nie powielać wskazanych wyżej argumentów przemawiających za sprawstwem oskarżonego H. K. stwierdzić należy, że zasadnie wywodzący apelację uznał, że kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia o winie, bądź jej braku po stronie oskarżonego H. K. miała wnikliwa analiza wyjaśnień oskarżonych zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i sądowym, zwłaszcza, że przedstawiane przez nich relacje procesowe diametralnie się różniły. Dokonując takiej oceny nie sposób pominąć również zeznań przesłuchanych w sprawie świadków, którzy wprawdzie nie znali przebiegu zdarzenia niemniej wskazywali na okoliczności poboczne, które łącznie składają się na obraz inkryminowanego zdarzenia. Ocena niniejszych dowodów wbrew twierdzeniom skarżącego nie może doprowadzić do wniosków przeciwnych niż te jakie wywiódł Sąd I instancji. Sąd odwoławczy w pełni podziela ocenę dowodów zaprezentowana przez sąd meriti W sposób logiczny zostały umotywowane przesłanki, jakimi kierował się oceniający dając wiarę czy to wyjaśnieniomJ. J. czy odmawiając wiary wyjaśnieniom oskarżonego H. K. oraz w jakiej części. Słusznie uczynił odmawiając dania wiary tej części wyjaśnień oskarżonego J.
J. w których przede wszystkim zaprzeczał swojemu czynnemu udziałowi w zaplanowanym zabójstwie J. D. uznając je za przyjętą linię obrony, która nie znajdowała oparcia w prawidłowo zebranym i ocenionym przez Sąd Okręgowy materiale dowodowym. Nie sposób zgodzić się ze skarżącą, że treść wyjaśnieńJ. J. podyktowana była faktem, że przed postawieniem mu zarzutów w powyższej sprawie stał pod zarzutami w dwóch innych i zdecydował się na współpracę z organami ścigania aby przy zastosowaniu art.60§3 k.k. uzyskać jak najniższy wymiar kary. Sąd odwoławczy nie znajduje bowiem żadnego uzasadnieni dla tak postawionej tezy. Wszak J.
J. wskazując na sprawstwo oskarżonego H. K. obciążył samego siebie. Przyznał się do stawianego mu zarzutu i złożył szczegółowe wyjaśnienia. Wskazując na oskarżonego H. K. jako na osobę wiodącą w tym zdarzeniu, sprawcę zabójstwa, potwierdził jednocześnie swój udział i pełną świadomość poniesienia odpowiedzialności. Wszak oskarżony J.
J. potwierdził swój pobyt w mieszkaniu pokrzywdzonego w dniu 8 marca 2006 r., przyznał, że uczestniczył w całym jego przebiegu, określił jaką rolę w nim odegrał i oczywiście to, że w żaden sposób nie próbował powstrzymać oskarżonego H. K., a później nie udzielił pomocy J. D.. Przedstawiając taką wersję musiał się godzić Wprawdzie zgodzić się należy ze skarżącym, że dowód w postaci wyjaśnień J. J. jest dowodem z pomówienia to nie sposób podzielić zaprezentowanych rozważań dotyczących jego istoty, tak by mogły one odnieść pożądany z punktu widzenia obrony skutek, a mianowicie kwestionujący ich wiarygodność w zakresie, w jakim obciążyły one oskarżonego H. K.. Nie sposób podważyć wprawdzie tezy, że dowód z pomówienia jest jednym z rodzajów wyjaśnień osoby zainteresowanej w wyniku procesu, ale nie można automatycznie wyciągać W świetle wszystkich zgromadzonych dowodów w niniejszej sprawie słusznie sąd I instancji nie uznał za prawdziwe wyjaśnień oskarżonego H. K. w zakresie w jakim nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu a w szczególności : wskazywał, że zabójstwa pokrzywdzonego mieli dokonać J.
J., J. M., K. S. i S. P. i podawał wszystkie okoliczności, które miały o powyższym świadczyć oraz wskazywał motyw, z powodu którego jest w przedmiotowej sprawie jego zdaniem pomawiany przez J.
J., J. M., M. G. i K. G.. Sąd I instancji na kartach 93 – 105 szczegółowo odniósł się do wyjaśnień oskarżonego H. K.
Materiał procesowy, którym dysponował Sąd Okręgowy był obszerny, a przy tym znaczna część środków dowodowych została sporządzona i zebrana post factum- chodzi tu przede wszystkim o opinie biegłych różnorakiej specjalności, czy też protokoły oględzin miejsca, w którym zostało popełnione przestępstwo. Relacje z przebiegu wypadków jakie miały miejsce w domu mieszkaniu J. D. w dniu 08 marca 2006 r. ograniczały się wyłącznie do wyjaśnień oskarżonego J. J.. W opisanym stanie rzeczy, zasadnie zatem poddano je weryfikacji poprzez zestawienie z dowodami, które można określić mianem „obiektywnych”, |
||
Wniosek |
||
O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
wniosek niezasadny z powodów wymienionych w punkcie 3.3 |
||
3.4. |
Obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, art.2 § 2 kpk i art. 4 kpk poprzez: a. poczynienie ustaleń w sposób wybiórczy i oparcie ich tylko i wyłącznie na jednym dowodzie, a to niekonsekwentnych i wewnętrznie sprzecznych wyjaśnieniach współoskarżonego J. J. i przyjęcie jednej z kilku możliwych wersji wydarzeń według nieznanych kryteriów, b. uwzględnianie na potrzebę z góry przyjętej tezy jedynie dowodów na niekorzyść oskarżonego H. K., przy jednoczesnym deprecjonowaniu, w sposób niezwykle małostkowy dowodów przemawiających na jego korzyść; art.. 5 § 1 i 2 kpk poprzez wydanie rozstrzygnięcia w oparciu o przypuszczenia nie poparte dowodami wskazującymi w sposób wystarczający na winę oskarżonego, podczas gdy rozstrzygnięcie to winno opierać się jedynie na popartych dowodami prawdziwych ustaleniach faktycznych, graniczących z pewnością, a niedające się usunąć wątpliwości Sąd powinien rozstrzygać na korzyść oskarżonego; Art. 424 § 1 i 2 kpk poprzez nieujawnienie motywów, którymi kierował się Sąd przy ocenie wiarygodności wyjaśnień współoskarżonego i zeznań świadków obciążających oskarżonego. W szczególności lakoniczne i nielogiczne wyjaśnienie motywów przyznania wiarygodności tylko fragmentom wyjaśnień i zeznań, przy jednoczesnym fragmentów, pochodzących od tej samej osoby; zdyskredytowaniu innych fragmentów pochodzących od tej samej osoby; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Odnosząc się w dalszym ciągu do apelacji obrońcy i dalszych zawartych w niej zarzutów stwierdzić trzeba, że sąd nie dopuścił się obrazy art.424 k.p.k. Przeprowadzony w uzasadnieniu wywód jest spójny i logiczny, zaś ustalenia faktyczne poprzedzone są należytą i rzetelną oceną dowodów. Dodatkowo, precyzyjnie wskazano przesłanki, na których oparto kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonemu oraz okoliczność, które legły u podłoża wymiaru kary, tak, iż w rezultacie możliwa stała się pełna kontrola instancyjna wyroku Sądu pierwszej instancji zarówno w sferze formalnej, jak i motywacyjnej. Nadto odstawę orzeczenia stanowił całokształt okoliczności oraz dowodów przeprowadzonych Reasumując stwierdzić należy, że analiza uzasadnienia Sądu Okręgowego wskazuje, że nie doszło do obrazy art.424 k.pk., a decyzja stosowania prawa podjęta w niniejszej sprawie wolna jest od obrazy zasady swobodnej oceny dowodów, zatem zarzut dotyczący uchybienia normom z przepisów z art. 7 i art. 410 k.p.k. nie może zostać uwzględniony. Podobnie zresztą jak zarzut naruszenie art.2§2 k.p.k. i art. 4 k.p.k. oraz art. 5§ 2k.p.k.. Odnosząc się do pierwszego ze wskazanych zagadnień należy wprost za Sądem Najwyższym przypomnieć, iż przepis |
||
Wniosek |
||
O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
wniosek niezasadny z powodów wymienionych w punkcie 3.4 |
||
3.5. |
- obraza art.6 k.p.k. w zw z art.170§1 pkt 2 k.p.k. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Zgodnie z treścią art. 6 k.p.k., oskarżonemu przysługuje prawo do obrony i to zarówno w sensie formalnym, czyli prawo do korzystania z pomocy obrońcy, jak i w sensie materialnym. Prawo do obrony materialnej należy rozumieć jako działalność obrończą samego oskarżonego, który może realizować swoje prawo w toku całego procesu. Obrońca oskarżonego podniósł w apelacji zarzut obrazy przepisu art. 170§1 pkt 2 k.p.k. poprzez bezzasadne oddalenie szeregu wniosków dowodowych, przy czym zarzucając obrazę tego przepisu wskazał, iż stanowiło to naruszenie prawa do obrony oskarżonego (art. 6 k.p.k.). Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż wszystkie zarzuty związane z bezzasadnym W ocenie sądu odwoławczego sąd pierwszej instancji dołożył wszelkich starań, by w sposób prawidłowy poczynić ustalenia dotyczące stanu faktycznego w niniejszym postępowaniu. Procedując nie dopuścił się naruszenia przepisów procesowych, w tym przepisów odnoszących się do tzw. prawa dowodowego. Oddalając składane w dużej ilości wnioski dowodowe, sąd meriti wskazywał powody, dla których podejmował negatywne rozstrzygnięcie, kierując się potrzebami prowadzonego postępowania, starając się zapewnić realizację wszystkich zasad procesowych i nie można czynić mu zarzutu, że ograniczał się do powtórzenia ustawowych zwrotów o nieprzydatności dowodu dla rozstrzygnięcia postępowania, zwłaszcza, że podstawy oddalenia wniosków dowodowych były różne. Analiza niniejszego postanowienia zarówno sentencji jak i uzasadnienia prowadzi do wniosku iż podjęcie takiej decyzji było właściwe i prawidłowo uzasadnione w zakresie konieczności bądź zbędności dopuszczenia określonych wnioskowanych dowodów. Fakt zbiorczego rozpoznania wniosków odpowiednio pogrupowanych wedle podstaw oddalenia świadczy o przemyślanej decyzji, do podjęcia której sąd I instancji prawidłowo się przygotował. A zatem nie były to decyzje pochopne i nagłe zwłaszcza , że oddalając część wniosków, sąd jednocześnie dopuszczał inne dowody wnioskowane przez strony, dążąc tym samym do wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy i zgromadzenia niezbędnego materiału dowodowego. Aprobując argumenty sądu meriti wyartykułowane w uzasadnieniu postanowienia sąd odwoławczy nie widzi potrzeby szczegółowego się doń odnoszenia, dość wspomnieć, że powód niedopuszczenia dowodów z protokołów przesłuchaniaJ. J. jako podejrzanego w innych sprawach sąd okręgowy wystarczająco wyłożył. Podobnie jak niedopuszczenia dowodu z dokumentów innych spraw np. protokołu oględzin przedmiotów zabezpieczonych w samochodzie O. (...). Jeżeli natomiast chodzi o oddalenie wniosków o przesłuchanie R. K. (2) i K. A. to w tej kwestii sąd odwoławczy wypowiedział się już wyżej. Co do przesłuchania sąsiadów J. D. widniejących na notatce policyjnej znanej oskarżonemu od momentu postawienia mu zarzutów uznać je należy nie tylko za niemające znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ale w oczywisty sposób zmierzające do przedłużenia postępowania w sprawie. Wskazać również należy, że w niniejszej sprawie przesłuchano wielu z sąsiadów pokrzywdzonego i poza jedną osobą nikt nie był wstanie wypowiedzieć się na podnoszone przez skarżącą okoliczności. Akta sprawy jasno obrazują, że osoby wymienione w notatkach, które mogły posiadać wiedzę zostały ustalone i przesłuchane. Zaniechano jedynie przesłuchania tych osób, co do których z notatek wynikało, że przedmiotowej wiedzy nie mają. Jednocześnie materiał dowodowy był na tyle wystarczający by pozwolić sądowi na poczynienie ustaleń faktycznych bez konieczności przesłuchania wskazanych świadków. Podobnie nie było powodu do ustalania osób przebywających w jednej celi z D. J. i K. G. Odnosząc się zaś do argumentów związanych z twierdzeniem, iż oddalanie składanych wniosków stanowi naruszenie prawa do obrony oskarżonego, zauważyć wypada, iż składanie przez oskarżonego wniosków, które formalnie mieści się w granicach jego procesowych uprawnień, lecz w rzeczywistości w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania nie jest korzystaniem z prawa do obrony, lecz w istocie stanowi wyraźne nadużycie tego prawa. Nie sposób również zgodzić się z zarzutem skarżącej, że uniemożliwiono oskarżonemu H. K. jego prawo do obrony poprzez uchylanie zadawanych przezeń pytań. Jak wynika z protokołów rozprawy zarówno podczas pierwszego jej rozpoznania jaki i drugiego oskarżony miał bardzo dużą swobodę w zadawaniu pytań świadkom. Jego aktywność była bardzo duża, a ograniczana jedynie w sytuacjach będących bez związku ze sprawą. W tym stanie rzeczy trudno mówić o naruszenia prawa do obrony oskarżonego H. K.. |
||
Wniosek |
||
O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
wniosek niezasadny z powodów wymienionych w punkcie 3.5 |
||
3.6. |
obrońca oskarżonegoJ. J. 1. Obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to:
2. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mających wpływ na treść orzeczenia, a przejawiających się w przyjęciu, że:
|
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Argumenty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego J. J. okazały się niezasadne. Środek zaskarżenia wywiedziony przez jego obrońcę podobnie zresztą jako apelacje obrońców pozostałych oskarżonych miał polemiczny charakter w kwestii dokonanej przez sąd I instancji oceny materiału dowodowego, zwłaszcza, że sprawa przeciwko oskarżonym opierała się w głównej mierze na analizie wyjaśnień oskarżonych, kilku kluczowych świadków oraz załączonych w jej toku dokumentów, które miały uwiarygodnić, bądź też zdyskredytować część z nich. Konsekwentnie, zatem, apelacja obrońcy wskazując na naruszenia przepisów art. 7 k.p.k. w istocie kwestionowała ocenę tzw. dowodów osobowych, a tym samym zasadność poczynionych przez sąd ustaleń faktycznych, kwestionowanych w odrębnym punkcie apelacji. Materiał procesowy, którym dysponował Sąd Okręgowy, co do momentu samego zabójstwa, jego przebiegu, użytych narzędzi do zgładzenia pokrzywdzonego oraz roli jaką odegrali poszczególni sprawcy w pozbawieniu życia J. D. nie był obszerny albowiem ograniczał się do wyjaśnień oskarżonego J.
J.oraz dowodów sporządzonych Sąd I instancji w sposób szczegółowy dokonał analizy wyjaśnień oskarżonego, logicznie wskazując przesłanki jakimi kierował się dając wiarę jego wyjaśnieniom czy też odmawiając dania im wiary w określonym zakresie. Słusznie uczynił odmawiając dania wiary tej części wyjaśnień oskarżonego J. J., w których przede wszystkim zaprzeczał swojemu czynnemu udziałowi w zaplanowanym zabójstwie J. D. uznając je za przyjętą linię obrony, która nie znajdowała oparcia w prawidłowo zebranym i ocenionym przez Sąd Okręgowy materiale dowodowym. Podzielając ocenę wyjaśnień oskarżonego J. J. dokonaną przez sąd I instancji, sąd odwoławczy nie będzie jej w tym miejscu powielał odnosząc się bezpośrednio do twierdzeń skarżącego zawartych w środku zaskarżenia. Wystarczy w tym miejscu wskazać, że temu, iż oskarżony nie wiedział o wcześniejszych planach pozbawienia życia pokrzywdzonego oraz, że poznał pokrzywdzonego dopiero w dniu 7 marca 2016 roku przeczą analizy połączeń i lokalizacji stacji bazowych osoby posługującej się numerem (...).Z tego numeru pierwszy raz skontaktowano się z pokrzywdzonym w dniu 5 marca 2006 r o godzinie 17.39 i w tym dniu śledząc pokrzywdzonego kontaktowano się z nim kilkakrotnie. A poza wszelką wątpliwością pozostaje fakt, że ten numer telefonu współpracował ze słuchawką o numerze (...), z którą współpracowały również telefony użytkowane przez J. J.. Oczywiście nie można wykluczyć, że w tym czasie dysponentem słuchawki z którą współpracował numer (...) był tylko oskarżony H. K. i nie wtajemniczając oskarżonego J. J. sam śledził pokrzywdzonego i kontaktował się z nim telefonicznie, ale absolutnie nie wynika to z materiału dowodowego. Oskarżony J. J. bowiem na żadnym etapie postępowanie nie twierdził bowiem aby przed zabójstwem w dniu 4,5 czy 6 marca 2006r. widział się z oskarżonym H. K. i aby użyczył mu należącego doń telefonu. Według oskarżonego J. J. argumentem przesądzającym o tym, że nie wiedział o zamiarze H. K. pozbawienia życia J. D. świadczy również fakt, że oskarżony będąc w szoku i zaskoczony całą sytuacją nie zwracał uwagi na to, że może pozostawić jakieś ślady przestępstwa. Stąd pozostawiony na miejscu zbrodni niedopałek papierosa. Zdaniem sądu odwoławczego argument ten w świetle stwierdzonego na miejscu zacierania śladów należy uznać za chybiony. Wszak bezspornym jest zacieranie śladów krwi na podłodze, usuwanie naczyń ze stolika, z którychJ. J.pił kawę a H. K. herbatę i pozostawienie jedynie naczynia z resztkami kawy przed siedzącym w fotelu ciałem pokrzywdzonego. Pozostawienie zatem niedopałka papierosa przez oskarżonego należy uznać za przeoczenie w sytuacji stresowej zatarcia kolejnego śladu swojej bytności w mieszkaniu pokrzywdzonego. Obrońca oskarżonego J.
J.podnosi, że w ramach poczynionych ustaleń sąd zobowiązany jest do jednoznacznego wskazania konkretnych zachowań oskarżonego, Odnosząc się do kolejnych zarzutów skarżącego stwierdzić należy, że uzasadnienie kontrolowanego wyroku spełnia wymogi przewidziane w art. 424 k.p.k. Przeprowadzony w nim wywód jest spójny i logiczny, zaś ustalenia faktyczne poprzedzone są należytą i rzetelną oceną dowodów. Nie sposób zatem przyznać rację skarżącemu, że sąd dopuścił się niedbalstwa wskazując w sposób niewystarczający na podstawie jakich okoliczności odmówił dania wiary wyjaśnieniom oskarżonegoJ. J. oraz nie wskazał żadnych konkretnych obciążających go dowodów, oprócz stwierdzeń ogólnego rodzaju i pomówień H. K.. Nadto stwierdzić trzeba, że podstawę orzeczenia stanowił całokształt okoliczności oraz dowodów przeprowadzonych i ujawnionych w toku rozprawy głównej. Zatem wbrew zarzutom obrońcy oskarżonego sąd I instancji nie dopuścił się naruszenia art.410 k.p.k. Zarzut taki byłby zasadny w przypadku, gdyby sąd opierał się w sprawie na materiale dowodowym, który nie został ujawniony bądź orzekał w oparciu jedynie o część ujawnionego materiału dowodowego czego w niniejszej sprawie podczas kontroli instancyjnej nie stwierdzono. Analiza uzasadnienia Sądu Okręgowego wskazuje nadto, że decyzja stosowania prawa podjęta w niniejszej sprawie wolna jest od obrazy zasady swobodnej oceny dowodów, zatem Odnosząc się wprost do materiału dowodowego zebranego w sprawie oskarżonego J. J. a przede wszystkim do pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia, sąd odwoławczy dostrzega, że sąd meriti w uzasadniając swoje orzeczenie wskazał, iż ustalając stan faktyczny miał na uwadze nie tylko okoliczności obciążające oskarżonego, ale także dowody mające potwierdzać jego wersję, których wydźwięk poddał analizie. Tym samym nie sposób zarzucać sądowi naruszenia art.7 k.p.k., skoro ferując wyrok miał on na uwadze wszystkie okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Poglądu Sądu Apelacyjnego w tym zakresie nie może zmienić apelacja obrońcy, wedle której sąd miał oprzeć się jedynie na dowodach przemawiających na niekorzyść oskarżonego nierzetelnie oceniając i odmawiając wiarygodności innym dowodom wskazującym na niepopełnienie czynu zarzucanego oskarżonemu. Pamiętać bowiem należy, że wybór wiarygodnych źródeł dowodowych jest prerogatywą sądu stykającego się bezpośrednio Odnosząc się z kolei do zarzutu związanego z tym, że sąd nie zdołał przeprowadzić merytorycznej analizy wniosku dowodowego dotyczącego narzędzia zbrodni uznać należy |
||
Wniosek |
||
O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
wniosek niezasadny z powodów wymienionych w punkcie 3.6 |
||
3.7. |
obrońca oskarżonej D. J. Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż oskarżona dopuściła się zarzucanych jej aktem oskarżenia czynów, co miało wpływ na treść wyroku. A w szczególności: 1.M. G. dopiero w lutym 2006 r. zwróciła się do D. J. z prośbą o pomoc w zabiciu J. D., 2. D. J. wysłała M. G. sms-a o treści „krawiec nie dojechał”, 3. D. J. znała H. K. na tyle dobrze by zlecić mu zabójstwo, 4. D. J. w dniu 9 marca 2006 r. zadzwoniła z telefonu stacjonarnego do M. G.informując ją, iż J. D. nie żyje, 5. Oskarżona za pośrednictwem K. G. chciała wpłynąć na treść zeznań M. G., D. J. znała personalia zabójcy którym miał być H. K., D. J. sprzedała M. G. narkotyki celem podrzucenia ich J. D..
Obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonej z art. 59 § 1 u.p.n. |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
a. R. K. (1) od samego początku wskazywała na oskarżoną jako osobę, która miała pomóc „pozbyć się” M.
G.
J. D.. To prawda, co podnosi skarżąca, że b. słusznie odmawia sąd dania wiary twierdzeniom oskarżonej, że wprawdzie M.
G. zwracała się do niej o zorganizowanie broni ale to było dużo wcześniej i ona odmówiła bowiem przeczą temu zeznania R. K. (1), K. B. i N. M.. Świadkowie Ci potwierdzają bowiem fakt nadesłania przez oskarżoną D. J. do M.
G. sms-a informującego ją, że zlecenie zabójstwa nie zostało wykonane- „krawiec nie dojechał”. Nadto K. B. jednoznacznie wskazywał, że to właśnie oskarżona nazywana I. c. M. G. wskazuje, że na początku lutego 2006 roku przekazuje D. J. zaliczkę w postaci 4000 złotych, a według słów D. J. cała kwota za wykonanie zabójstwa miała wynosić 15.000 zl. Powyższe wynika nie tylko ze słów świadka ale również z twierdzeń K. B., który wprawdzie podaje, że kwota przekazana na zakup broni miała wynosić 2000 złotych ale za „całe zabójstwo” świadek miała zapłacić 15.000 zł. Dywagacje skarżącej na temat braku prawdopodobieństwa, co do przekazania tych pieniędzy na zakup telefonów komórkowych, broni i ubrań oraz konieczności zakupu tych ostatnich jak również czy kwota ta na powyższe by wystarczyła nie mają znaczenia. To w jaki sposób kwota ta miała być wydatkowana zależało przecież od przyjmujących zlecenie i to oni ją określali; d. M. G. uzyskuje informację od D. J., że sprawców będzie dwóch Wracając jeszcze do wątku stanu zdrowia oskarżonego H. K., o którym oskarżona miała powziąć informację z akt sprawy, to skarżąca zdaje się nie widzieć oświadczenia oskarżonej, że o tym iż H. K. miał raka dowiedziała się od matki oskarżonego, która miała jej rzec, że „uciekł śmierci spod kopyta”, a zatem wiedziała o jego chorobie wcześniej. Ponadto w tym miejscu wskazać należy, że o powyższym M. G.wyjaśniała już w dniu 23 października 2008 roku na początkowym etapie postępowania, zanim J. J. złożył wyjaśnienia i zanim powyższa informacja znalazła się w aktach podobnie jak okoliczności wskazane w punkcie e; e. M. G. podała, że oskarżona przekazała jej, że sprawcy podszyli się pod kupców M. i ustalała czy w domu w M. przy ulicy (...), który oglądali nie ma kamer oraz, że pytała czy znaleziono jakieś ślady bo jeden ze sprawców miał palić papierosa. Powyższe zbieżne jest w większości z wyjaśnieniami J. J.. M. G.powyższe podała już w przesłuchaniu w dniu 23 października 2008 r., a J. J.pierwsze wyjaśnienia w charakterze podejrzanego złożył w dniu 23 listopada 2009 roku. f. fakt telefonicznego kontaktu D. J. z M.
G. informującą ją, że J. D. nie żyje i aby nie wracała do domu wynika nie tylko z zeznań tej ostatniej czy z bilingów potwierdzających odebranie telefonu o (...) numerze przez M. G.ale również z całokształtu zachowania w/w po zdarzeniu. Otóż bezspornym jest, że M. G.dopiero pojechała do mieszkania J. D. w dniu 11 marca 2006 r. pomimo, że w dniu 9 marca 2006 roku do świadka dzwoniła K. U. z prośbą aby pojechała tam i sprawdziła czy coś się nie stało bo pokrzywdzony nie odbiera telefonów. M. G. po raz pierwszy jedzie tam dopiero 10 marca 2006 r. ale nie wchodzi do mieszkania. Czyni to dopiero w dniu 11 marca 2006 r. prosząc o towarzyszenie siostrę i S. Ś.. Niezrozumiałym jest postawa świadka, który będąc pod kamienicą w dniu 10 marca 2006 r. wraz z swoją matką
Nadto nie sposób zgodzić się ze skarżącą, że nie można przypisać oskarżonej popełnienia przestępstwa z art.59 ust1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii albowiem wiedziała, że M.
G.nie zajmuje się handlem narkotykami i nie zamierzała ich użyć i nie użyła w rozumieniu ustawy. W tym miejscu sąd odwoławczy wskazuje, że oskarżona D. J. nigdy nie przyznała się do udzielenia M. G. amfetaminy, a zatem nie wiadomo na jakiej podstawie skarżąca przyjmuje, że skoro narkotyki miały być podrzucone pokrzywdzonemu to oskarżona wiedziała, że M.
G.nie można traktować jako konsumenta. Abstrahując od powyższych wywodów stwierdzić należy, że w oparciu o zeznania R. K. (1) i M.
G. oskarżona D. J. fizycznie wręczyła tej ostatniej woreczek z amfetaminą inkasując zań zapłatę. Jak wynika z materiału dowodowego z postępowania przygotowawczego M. G. nie informowała oskarżonej w jakim celu nabywa te narkotyki, a zatem czy kupuje je dla siebie, czy dla innego konsumenta, czy w celu podrzucenia pokrzywdzonemu. Na rozprawie odnosząc się do świadomości D. J., co do przeznaczenia zakupionych narkotyków wskazała, że nie pamięta czy rozmawiała z oskarżoną co planowała zrobić z zakupioną amfetaminą i czy oskarżona o to pytała. Zdaniem sądu odwoławczego M. G. opisując zarówno zdarzenie z zakupem amfetaminy jak i ze zleceniem zabójstwa pokrzywdzonego w trakcie trwania postępowania przygotowawczego lepiej pamiętała szczegóły z nimi związane. Skoro zatem nie podzieliła się przed zakupem amfetaminy z oskarżoną tym jaki cel jej towarzyszył (zatrzymanie J. D. i jego aresztowanie) należało przyjąć, że oskarżona wiedząc, że M.
G. czasami zażywała amfetaminę uznała, iż ta dokonuje zakupu dla celów konsumpcyjnych. Pozostałe kwestie podniesione przez skarżącą Podsumowując niniejsze rozważania należy podnieść, że Sąd Okręgowy dokonał zgodnej W niniejszym postępowaniu nie został naruszony również przepis art. 5 § 2 k.p.k. Zasadą jest, że na korzyść oskarżonego tłumaczy się jedynie nieusuwalne wątpliwości. Pierwszym, zatem etapem powinno być podjęcie próby ich wyeliminowania w sposób zgodny z zasadami logiki |
||
Wniosek |
||
O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonej. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
wniosek niezasadny z powodów wymienionych w punkcie 3.7 |
||
3.8. |
apelacja prokuratora
|
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Podniesiony przez prokuratora zarzut rażącej niewspółmierności kary nie zasługuje na uwzględnienie choć apelacja odniosła skutek w postaci zmiany wyroku. To prawda, że w stosunku do oskarżonego H. K. trudno dopatrzeć się jakichkolwiek okoliczności łagodzących. Oskarżony był bowiem wielokrotnie karany w tym za usiłowanie zabójstwa. Wprawdzie karalność ta miała miejsce po dokonaniu zabójstwa J. D. ale za czyn mający miejsce kilkanaście lat wcześniej. Zarzuconego mu czynu dopuścił się z zamiarem bezpośrednim, w ramach przyjęcia propozycji zleconego za pieniądze zabójstwa, którego przebieg został szczegółowo przemyślany i zaplanowany. Skarżący w środku zaskarżenia podnosi, że kara 25 lat dla oskarżonego przy wskazanych wyżej okolicznościach jest karą niewspółmierną a dodatkowym uzasadnieniem dla orzeczenia wobec oskarżonego kary dożywotniego pozbawienia wolności powinno być to, pobyt takiej osoby na wolności stanowić będzie poważne zagrożenie dla porządku prawnego, życia i zdrowia wielu osób, w tym tych z którymi oskarżony jest trwale skonfliktowany. Sąd odwoławczy uznał, że wymierzanie oskarżonemu H. K. kary dożywotniego pozbawienia wolności nie znajduje uzasadnienia w realiach niniejszej sprawy. Bezspornym jest, że dożywotnie pozbawienie wolności to kara wybitnie odwetowa o charakterze eliminacyjnym, przy którym funkcja resocjalizacyjna chodzi na plan dalszy o ile w ogóle nie zanika. Zdaniem sądu odwoławczego w niniejszym składzie winno się ją orzekać za najcięższe zbrodnie w stosunku do sprawców, których czyny charakteryzują się wyjątkowością w tym złym i okrutnym rozumieniu tego słowa na tle innych przestępstw tego samego typu. Za taką z uwagi na okoliczności podmiotowe, uznać przypisanej oskarżonemu zbrodni nie można. Karę dożywotniego pozbawienia wolności winno się także orzekać za przestępstwa popełnione przy wysokim stopniu winy, w stosunku do sprawców wobec, których żadna inna kara, nie spełniłaby indywidualno- lub generalno-prewencyjnych celów. Sąd odwoławczy uznał, że wzgląd na wszystkie okoliczności wpływające na wymiar kary wskazuje, że kara 25 lat pozbawienia wolności z wyznaczeniem surowszego ograniczenia do skorzystania przez skazanego |
||
Wniosek |
||
O zmianę wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary dożywotniego pozbawienia wolności. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Wniosek niezasadny z przyczyn wymienionych w punkcie 3.8 |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
4.1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Sąd zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego H. K. w ten sposób, że:
|
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
Powody zmiany wyroku tak jak w punkcie 3.8 |
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
5.3.1.1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
5.3.1.4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
6. Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
Punkt 4 |
Sąd zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa |
7. PODPIS |
SSA Robert Kirejew SSA Michał Marzec SSA Małgorzata Niementowska SSA Andrzej Ziębiński SSA Aleksander Sikora |
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
prokurator |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Punkt 1 |
||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☐ w całości |
||||
☒ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☒ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
1.4. Wnioski |
|||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
2 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonego H. K. |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Punkt 1 |
||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
1.4. Wnioski |
|||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
3 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonego J. J. |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
1.4. Wnioski |
|||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
4 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonej D. J. |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
1.4. Wnioski |
|||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |