Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 890/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej z dnia 8 lipca 2019 r. sygn. akt II K 359/17

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

S. L.

deklaracja VAT-7 za styczeń 2011 r. złożona została w Urzędzie Skarbowym w R. w dniu 25 lutego 2011 r.. Złożona została drogą elektroniczną. Składający A. S. ze (...) - czyn z pkt 1 zaskarżonego wyroku

wydruk deklaracji VAT-7 za styczeń 2011 r. z systemu informatycznego (...)

831

wydruk danych identyfikujących składającego na podstawie numeru PESEL

831

S. L.

deklaracje VAT-7 za kolejne miesiące z okresu lipiec 2010 r. - marzec 2011 r. wraz z korektami w imieniu (...) Sp. z o. o. składał każdorazowo drogą elektroniczną A. S. ze (...) - czyn z pkt 1 zaskarżonego wyroku

wydruki deklaracji VAT -7 za okresy miesięczne od lipca 2010 r. do marca 2011 r. wraz z korektami z systemu informatycznego (...)

831

wydruk danych identyfikujących składającego na podstawie numeru PESEL

831

2.1.1.3.

S. L.

nieobecności S. L. w Polsce w okresie od czerwca do końca sierpnia 2010 r. - czyn z pkt 1 zaskarżonego wyroku

kserokopie stron z paszportu S. L.

804-806

2.1.1.4.

S. L.

miesięczny dochód uzyskany przez oskarżonego w lutym 2019 r. w związku z zatrudnieniem w Anglii w firmie (...) wyniósł 641 GBP i tyle miał wynieść w kolejnym miesiącu, a jego roczny dochód w związku z zatrudnieniem w tej firmie zamknął się kwotą 7692 GBP - czyn z pkt 1 zaskarżonego wyroku

zaświadczenie o zarobkach z (...) w języku angielskim

814

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1, 2

wydruki deklaracji wraz z korektami oraz danych identyfikacyjnych

Dokumenty nie budziły wątpliwości co do swojej autentyczności i prawdziwości. Fakty z nich wynikające, a dotyczące osoby dokonującej rozliczeń podatku VAT w imieniu spółki (...) korespondowały z zeznaniami A. S. i R. B., nie przeczyły im również wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania E. R., R. G. i S. P. (1)

3

kserokopie stron z paszportu

Dokument nie budził wątpliwości co do swojej autentyczności i prawdziwości.

4

zaświadczenie o zarobkach od pracodawcy

Dokument nie budził wątpliwości co do swojej autentyczności i prawdziwości.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

naruszenie art. 7 kpk i art. 410 kpk poprzez dowolne uznanie, że:

- oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwo, podczas gdy ze spójnych i konsekwentnych wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków - S. P. (1), R. G. i E. R. nie wynika wina oskarżonego, bowiem oskarżony nigdy nie był w T. w związku z zakupem maszyn, nie widział ich na swoje oczy, nie dokonywał czynności fakturowania zakupu czy sprzedaży maszyn, nie przekazywał kontrahentowi środków za zakup maszyn, a udział oskarżonego w zakupie maszyn ograniczał się do akceptacji pomysłu w tym zakresie oraz wpłaty przez oskarżonego środków na ich zakup odpowiadający swojemu udziałowi, a to wobec podjętych przez spółkę działań w celu organizacji prac na autostradzie,

- całokształt dowodów prowadzi do wniosku, że oskarżony wypełnił znamiona zarzucanych mu przestępstw skarbowych, podczas gdy obiektywna ocena materiału dowodowego, w szczególności brak ustalenia, jaka była rola oskarżonego w procesie fikcyjnego zakupu maszyn, prowadzi do wniosku, że oskarżony nie dopuścił się w sposób umyślny zarzucanych mu czynów,

- oskarżony brał udział w zakupie maszyn oraz był świadomy fikcyjności zakupu, podczas gdy w czasie, kiedy maszyny zostały zakupione, tj. w okresie od czerwca do końca sierpnia 2010 r. oskarżony przebywał na Filipinach, zatem był wówczas wyłączony od prowadzenia spraw spółki, a tym samym nie mógł uczestniczyć w transakcji zakupu maszyny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut naruszenia art. 7 kpk nie może ograniczać się do wskazania wadliwości sędziowskiego przekonania o wiarygodności jednych, a niewiarygodności innych źródeł czy środków dowodowych, lecz powinien wykazywać konkretne błędy w samym sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiające w zasadniczy sposób przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu. Temu w najmniejszym stopniu skarżący jednak nie sprostał.

Art. 410 kpk nakazujący uwzględnienie całokształtu okoliczności ujawnionych na rozprawie, nie może być natomiast rozumiany w ten sposób, że każdy z przeprowadzonych dowodów ma stanowić podstawę ustaleń sądu. Byłoby to oczywiście niemożliwe, gdy z różnych dowodów wynikają wzajemnie sprzeczne okoliczności. Nie można więc zarzutu opierać na tym, iż pewne dowody nie stanowiły podstawy ustaleń, jeżeli sąd rozważył je i ocenił ich znaczenie w sposób określony w art. 7 kpk (zob. wyrok SA w Krakowie z 6 marca 2014 r., II AKa 279/13, KZS 2014/4/49). Dokonanie oceny dowodów nie może stanowić bowiem uchybienia dyspozycji art. 410 kpk (zob. wyrok SA w Krakowie z 29 stycznia 2014 r., II AKa 261/13, LEX nr 1425427).

Tymczasem Sąd Rejonowy dość krytycznie odniósł się do zeznań R. G. i S. P. (2), a apelujący powodów tego stanu rzeczy nawet zdawał się nie dostrzegać, co akurat wcale nie musi dziwić, bowiem oznaczałoby, że ustaleniom Sądu I instancji przeciwstawia wersję w realiach tej sprawy najzupełniej nie do przyjęcia. Akceptacja optyki obrońcy oznaczać musiałoby w realiach sprawy, że oskarżony został oszukany przez wspólników, którym bezgranicznie zaufał przekazując sięgające około 270.000 złotych środki pieniężne, w żaden sposób potem nie kontrolował działań R. G., a przede wszystkimi S. P. (2), nakierowanych na poszerzenie działalności spółki, której był członkiem jednosoobowego zarządu, a zarazem prezesem, odpowiedzialnym zatem za jej funkcjonowanie, co więcej akceptował stan rzeczy, że za ciężkie pieniądze zakupiony sprzęt nie jest eksploatowany, nie przysparza dochodu ich właścicielowi, a generuje tylko koszty, ponadto nie ma na niego należytego baczenia, finalnie też bez większego żalu godził się de facto z utratą sporej części z owych pieniędzy. Słusznie Sąd Rejonowy uznał, iż taka wersja w świetle zasad logiki oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego nie jest możliwą do przyjęcia jako odpowiadająca rzeczywistości, a na niej bazował skarżący twierdząc, że oskarżony nie był świadom fikcyjności zakupu przedmiotowego sprzętu, co w domyśle miało oznaczać, iż zawierzył okolicznościom wynikającym z dokumentacji. Poza tym ta wersja wcale nie wynikała z relacji wspólników oskarżonego - R. G. i S. P. (2), do końca zapewniających, że zakup sprzętu, a następnie jego odsprzedaż ze stratą wobec stwierdzenia nieprzydatności związanej z brakiem możliwości realizacji pierwotnych planów rozwinięcia działalności spółki w nowym obszarze (nie tylko prace remontowe wewnątrz budynków, ale również prace ciężkim sprzętem budowlanym przy inwestycjach drogowych, do których spółka nie posiadała zaplecza rzeczowo-osobowego, ani doświadczenia, jak też własnych kapitałów), były zdarzeniami gospodarczymi nie tylko udokumentowanymi, ale i zaistniałymi w rzeczywistości. Okazało się to całkowitą nieprawdą w świetle zeznań K. Z. i R. K., których wiarygodność nie była kwestionowaną. Bynajmniej też zeznania E. R. nie mogły zostać potraktowane jako potwierdzające optykę skarżącego, kiedy się uwzględni, że na oczy nie widziała pieniędzy, które miały zostać wpłacone przez wspólników na nabycie sprzętu, a potem miały zostać sukcesywnie przekazywane tytułem zapłaty ceny. Wynikało z nich tak naprawdę jedynie tyle, że wskazana kobieta uczestniczyła w wytwarzaniu kolejnych dokumentów księgowych, które tego rodzaju okoliczności miały jedynie potwierdzać. Na nieprawdopodobieństwo powyższego naprowadzał również fakt, iż rzekomy nabywca następnie zbędnego sprzętu okazał się faktycznie nie prowadzić działalności gospodarczej, a nawet nie być na owy czas czynnym podatnikiem w zakresie podatku VAT, a zatem, jak słusznie stwierdził Sąd Rejonowy, był przysłowiowym słupem. Powiązanie tego faktu z zakwestionowaniem prawdziwości dokumentacji mającej obrazować nabycie przedmiotowego sprzętu przez P. T., musiało prowadzić do oczywistego wniosku, iż transakcja została tylko sprokurowana na papierze i to dość dobrze, jeśli uwzględni się również pozyskanie operatu szacunkowego mającego potwierdzać wartość nabywanego sprzętu. Jednocześnie nie sposób byłoby uwierzyć, że nie brał w tym udziału oskarżony, a wszystko to, jeszcze jego kosztem finansowym, odbyło się poza jego wiedzą. Elementarna logika w powiązaniu z koincydencją czasową tych wszystkich wyżej naprowadzonych okoliczności trafnie doprowadziła Sąd Rejonowy do wniosku przeciwnego, będącego z jak najbardziej oczywistych względów podstawą do przyjęcia, że zdawać musiał sobie również oskarżony z nierzetelności faktur dokumentujących zakup. Tym samym, kiedy nie zareagował potem w żaden sposób na ich zaksięgowanie i wykorzystanie wynikających z nich danych księgowych w rozliczeniu podatku VAT, a wynika to nieodzownie z jego wyjaśnień, dowiódł w ten sposób, że wszystko to dokonać się musiało ze świadomym jego udziałem jako prezesa spółki odpowiedzialnego za jej sprawy gospodarcze, w tym kwestie finansowe, nawet jeśli faktycznie w ramach podziału obowiązków miały zostać te ostatnie przydzielone niepełniącemu wówczas żadnych funkcji w spółce wspólnikowi w osobie R. G.. Zatem i celem z tym związanej aktywności oskarżonego musiało być sprzeniewierzenie się obowiązkom sankcjonowanym w art. 56 kks i art. 61 § 1 kks. Prawidłowo dostrzegł to Sąd Rejonowy wskazując na działanie wspólne i w porozumieniu wspólników spółki, w tym oskarżonego. W takim układzie okoliczności okresowe nieobecności oskarżonego w Polsce w czasie, w którym fikcyjna transakcja miała być rzekomo finalizowaną, nie mogły w najmniejszym stopniu podważyć rozumowania Sądu I instancji naprowadzającego na zaangażowanie oskarżonego w organizację i wykorzystanie owej fikcji na potrzeby rozliczenia podatku VAT, odpowiadające dokonanemu podziałowi ról. Nawet jeśli z tego jeszcze nie płynęła wymierna korzyść majątkowa, nie chodziło przecież o zwrot podatnikowi nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, to jest do pomyślenia, że księgowe powiększanie majątku, a do tego to się również sprowadzało, któremu z natury rzeczy musi towarzyszyć uwzględnienie tego faktu w rozliczeniach podatkowych, w szczególności, jeśli odbywa się za pośrednictwem profesjonalnego biura rachunkowego, w którym nikt ma nie wiedzieć, że przedkładana przez podatnika dokumentacja jest w jakim zakresie nierzetelna, zatem nie daje podstawy przy podatku VAT do obniżenia podatku należnego o naliczony w fakturach zakupowych, ma swoje ekonomiczne uzasadnienie i w realiach rozpatrywanego przypadku dawałoby się wytłumaczyć np. staraniami o uzyskanie wsparcia na rynku finansowym.

Wniosek

uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zachodziły podstawy do skazania oskarżonego za przypisane przestępstwo skarbowe

3.2.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku poprzez bezpodstawne przyjęcie, że składając deklarację podatkową od towarów i usług za miesiące styczeń 2011 r. oskarżony działał świadomie i umyślnie, podczas gdy dostarczony materiał dowodowy daje podstawy do przyjęcia, że zachowanie oskarżonego miało charakter działania nieumyślnego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie mogło być mowy o nieumyślności w zachowaniu oskarżonego wyrażającej się nieostrożnością w prowadzeniu spraw spółki, a wręcz przeciwnie, całokształt okoliczności sprawy ocenionych z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, o czym szerzej w sekcji 3.1, naprowadzał na pełne uświadamianie sobie przez oskarżonego, że zakup przedmiotowego sprzętu był fikcją, tym samym nierzetelnie to dokumentujące faktury nie mogły podlegać zaewidencjonowaniu, a naliczony w nich podatek VAT nie może pomniejszać podatku należnego, co wynika z art. 88 ust. 3a pkt 4a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i każdemu choć odrobinę rozeznanemu w rozliczeniach VAT-owskich, a więc i oskarżonemu, musiało być to wiadomym.

Wniosek

uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zachodziły podstawy do skazania oskarżonego za przypisane przestępstwo skarbowe

3.3.

błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że oskarżony osiąga dochody miesięczne w kwocie 15000 funtów brytyjskich, co wynika z błędu zawartego w protokole rozprawy z dnia 26 listopada 2018 r., bowiem oskarżony oświadczył wówczas, że zarabia miesięcznie 1500 funtów brytyjskich, co wynika z przedłożonego zaświadczenia o zarobkach

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zaświadczenie o zarobkach z (...) pozwala przyjąć, iż zapis w protokole rozprawy z 26 listopada 2018 r. zawierający przypisane oskarżonemu S. L. oświadczenie, że jego dochód miesięczny w Anglii wynosi ok. 15000 GBP rzeczywiście jest omyłkowym. Zresztą taka kwota jako miesięczny dochód Polaka w Anglii, niezależnie od ewentualnych predyspozycji oskarżonego do prowadzenia różnego rodzaju biznesów, rzeczywiście nie wydaje się kwotą, którą mógłby zarobić oskarżony ze swymi kwalifikacjami zawodowymi pracując dla kogoś legalnie, a na takie źródło zarobkowania zdawał się wówczas powoływać.

Wniosek

obniżenie grzywny do poziomu odpowiadającego możliwościom zarobkowym oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ustalając wysokość jednej stawki dziennej bierze się pod uwagę zgodnie z art. 23 § 3 kks nie tylko dochody sprawcy, ale również jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Oskarżony ma dopiero 50 lat, nie skarżył się na dolegliwości zdrowotne, a jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, nie krył, że w niedalekiej przeszłości z prowadzonej działalności gospodarczej potrafił uzyskiwać pokaźnych rozmiarów dochody, które pozwalały mu na kilkuletnie utrzymywanie się jedynie z oszczędności, jak też transferowanie pokaźnych kwot na inne przedsięwzięcia gospodarcze. Argumentem, że oskarżony ma dość duże możliwości zarobkowe jest też podana przez niego wysokość płaconych alimentów na syna wynosząca 2000 złotych miesięcznie. Odbiega zdecydowanie in plus od przeciętnych alimentów, jakie w praktyce orzeczniczej zasądzane są na dziecko od rodzica znajdującego się w położeniu finansowym deklarowanym przez oskarżonego. Zresztą w tym konkretnym przypadku i tak ustalona na 150 zł wysokość jednej stawki dziennej jest zdecydowanie zbliżona do ustawowego minimum, a bardzo daleka od owego maksimum. Dla wymiaru wysokości stawki dziennej grzywny punktem odniesienia jest wskazana w art. 23 § 3 kks część minimalnego wynagrodzenia (od 1/30 do czterystukrotności) w wysokości, jakie ono miało w czasie popełnienia przestępstwa skarbowego (zob. wyrok SN z dnia 5 listopada 2008 r., V KK 116/08, OSNKW 2009/ 1/ 8). W roku 2011 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło 1386 złotych (§ 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 października 2010 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011 r. - Dz.U. z 2010 Nr 194 poz.1288). W związku z tym wysokość jednej stawki dziennej nie mogła być niższa od 46,20 złotych oraz przekraczać 554.400 złotych. W takich granicach kwota 150 złotych nie może uchodzić za zawyżoną, nawet jeśli aktualnie dochody oskarżonego, do których się przyznaje, nie przekraczałyby kwoty ok. 1500 GBP, czy też nawet odpowiadały kwocie zarobku za luty i marzec 2018 r. wynikającej z zaświadczenia o zarobkach z (...).

3.4.

rażąca niewspółmierność orzeczonej kary grzywny w ilości 200 stawek dziennych po 150 złotych każda znacznie przekraczająca możliwości zarobkowe oskarżonego, a to wskutek poczynienia błędnych ustaleń faktycznych w zakresie osiąganych przez oskarżonego dochodów, które zgodnie z oświadczeniem oskarżonego złożonym na rozprawie w dniu 26 listopada 2018 r. wynoszą 1500 funtów brytyjskich miesięcznie, a nie 15000 funtów brytyjskich miesięcznie, co wynika z błędu pisarskiego poczynionego w protokole z rozprawy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, że występuje wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo.

Tymczasem ilość stawek dziennych grzywny nie przekracza stopnia zawinienia oskarżonego, przystaje do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, jak też należycie uwzględnia wszystkie cele, jakie kara ma osiągnąć, nie wyłączając potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara wymierzona oskarżonemu ma być też czytelnym sygnałem dla innych, którzy skorzy byliby go naśladować dla osiągnięcia korzyści kosztem interesów fiskalnych Skarbu Państwa. Zresztą czyn przypisany oskarżonemu zagrożony był karą grzywny od 10 do 720 stawek dziennych. W tych granicach 200 stawek dziennych w przypadku narażenia podatku VAT na uszczuplenie na poziomie aż 201.300 złotych, a więc dość bliskim przekroczenia granicy małej wartości wynoszącej w tym wypadku 277.200 złotych (zob. art. 53 § 14 kks w zw. § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 października 2010 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011 r.), w powiązaniu z tym, iż towarzyszyć temu miało również nierzetelne prowadzenie ksiąg wyrażające się uwzględnieniem w ewidencji zakupów VAT za styczeń 2011 r. poświadczających nieprawdę faktur VAT, nie może być w żadnym razie potraktowane w ogóle jako przejaw surowego potraktowania oskarżonego, nawet jeśli wspomniane narażenie przejawiało się konkretnie zawyżeniem nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc.

Z przyczyn omówionych powyżej Sąd Rejonowy ustalając wysokość jednej stawki dziennej w odpowiednim stopniu uwzględnił możliwości zarobkowe oskarżonego, jego sytuację rodzinną, stan majątkowy oraz uzyskiwane dochody, a więc okoliczności, na które wskazuje art. 23 § 3 kks.

Wniosek

obniżenie grzywny do poziomu odpowiadającego możliwościom zarobkowym oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wymierzona oskarżonemu grzywna nie jest niewspółmiernie rażąco surową tak w aspekcie ilości stawek dziennych, jak i wysokości jednej stawki dziennej.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

W granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów dostrzeżono mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a konkretnie opis czynu przypisanego oskarżonemu, obrazę art. 413 § 2 pkt 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks będącą konsekwencją również braku poczynienia odpowiednich ustaleń faktycznych.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd Rejonowy nie ustalił, kiedy została złożona deklaracja VAT-7 za styczeń 2011 r. zawierająca nieprawdziwe dane co do wysokości podatku naliczonego, a tym samym wysokości nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc, które to zachowanie prawidłowo przypisał oskarżonemu jako ówczesnemu prezesowi (...) Sp. z o. o. będącej podatnikiem i sprawami gospodarczymi której to spółki oskarżony się zajmował, stąd był odpowiedzialny za prawidłowość owego rozliczenia podatkowego dokonanego za pośrednictwem firmy prowadzącej obsługę księgową, a której do rozliczenia przedstawione zostały nierzetelne faktury VAT dokumentujące niezgodnie z prawdą zakup przez w/w spółkę przedmiotowych maszyn budowlanych. W konsekwencji, a także na skutek pominięcia, że deklaracja została złożona w Urzędzie Skarbowym w R., co akurat Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, opis czynu przypisanego oskarżonemu nie był dokładnym, jak tego wymaga art. 413 § 2 pkt 1 kpk. „Dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu” oznacza, że opis czynu powinien wskazywać czas, miejsce, sposób i okoliczności popełnienia przestępstwa oraz jego skutki, a zwłaszcza wysokość powstałej szkody ( zob. art. 332 § 1 pkt 2 w zw. z art. 413 § 1 pkt 4 i § 2 pkt 1 ). Sąd Okręgowy poczynił brakujące ustalenie na podstawie wydruku deklaracji VAT-7 za styczeń 2011 r. z systemu informatycznego (...), z której wynika, że owa deklaracja została złożona w dniu 25 lutego 2011 r.. Oczywiście miał przy tym w polu widzenia, że złożenie owej deklaracji poprzedzone jej sporządzeniem dokonało się z wykorzystaniem pośrednika działającego w ramach powierzonych mu zadań i w zaufaniu do treści przedkładanej mu dokumentacji księgowej. Tym pośrednikiem był A. S.. Okoliczność ta nie miała jednak znaczenia dla przyjęcia realizacji przez oskarżonego znamienia czasownikowego "składając". W piśmiennictwie i orzecznictwie wskazuje się, że sformułowanie „sam wykonuje czyn zabroniony” obejmuje również przypadki realizacji znamion za pośrednictwem innej osoby (zob. szerzej w kwestii odpowiedzialności za wykonanie przestępstwa za pośrednictwem innej osoby na gruncie polskiego prawa karnego A. Glaser, Przyczynek..., s. 24 i n.; L. Tyszkiewicz, Współdziałanie..., s. 104 i n.; G. Rejman (w:) E. Bieńkowska, B. Kunicka-Michalska, G. Rejman (red.), J. Wojciechowska, Kodeks..., s. 589 i n.; J. Szwacha, Z problematyki..., s. 1732 i n.; A. Liszewska, Współdziałanie..., s. 38-41; P. Kardas, Teoretyczne..., s. 429 i n.; a także wyrok SN z dnia 13 kwietnia 2006 r., IV KK 40/06, LEX nr 183008). W tym przypadku inna osoba wykorzystywana jest przez sprawcę jako „ludzkie narzędzie”, za pomocą którego realizuje on swoim zachowaniem znamiona czynu zabronionego. Poza tym czasownik charakteryzujący czynność sprawczą przestępstwa skarbowego z art. 56 § 2 kks należy rozumieć zgodnie ze znaczeniem nadawanym temu terminowi na gruncie powszechnego języka polskiego, a więc stosunkowo szeroko. Przez „przedkładanie” rozumie się zaś „(…) wszelkie działania polegające na składaniu dokumentów lub oświadczeń (zob. wyrok SN z dnia 2 grudnia 2003 r., IV KK 37/03, LEX nr 108050).

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

z punktu 1 - przypisanie oskarżonemu przestępstwa skarbowego z art. 56 § 2 kks i art. 61 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks w zw. z art. 7 § 1 kks (w znacznej części opis czynu, w całości jego kwalifikacja prawna) oraz w całości wymierzona kara grzywny,

z punktu 2 - rozstrzygnięcie o kosztach sądowych obciążające oskarżonego tymi kosztami ustalonymi w łącznej kwocie 7.390,35 złotych.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Oskarżony popełnił przypisane mu przestępstwo skarbowe, jego kwalifikacja prawna jest prawidłowa, wymierzona kara nie jest rażąco niewspółmiernie surową, prawidłowo ustalona została także wysokość jednej stawki dziennej grzywny.

Nie było podstaw do zwolnienia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w oparciu o art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks. Zresztą nie była to podnoszonym w apelacji, jak też wysokość kosztów nie była kwestionowana.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

W opisie przypisanego oskarżonemu przestępstwa skarbowego w punkcie 1 dodano ustalone czas i miejsce złożenia deklaracji VAT-7 za styczeń 2011 r., którym to zachowaniem i jego następstwem oskarżony zrealizował konkretnie znamiona określone w art. 56 § 2 kks.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd odwoławczy orzeka w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 433 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks), a w tych granicach (obrońca zarzucał wręcz, że oskarżony przypisanego przestępstwa skarbowego nie popełnił) stwierdził mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazę art. 413 § 2 pkt 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks. Zgodnie z art. 438 pkt 2 kpk w zw. z art. 437 § 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks w takiej sytuacji orzeczenie podlega zmianie. Eliminacja stwierdzonego uchybienia nie skutkowała wydaniem orzeczenia surowszego. Uzupełnienie opisu czynu przypisanego oskarżonemu z punktu widzenia jego interesów ma charakter ambiwalentny. Bez tego rodzaju korekty i tak czyn mu przypisany realizował znamiona przestępstwa skarbowego kwalifikowanego kumulatywnie z uwzględnieniem art. 56 § 2 kks. Stąd na przeszkodzie owej zmianie zaskarżonego wyroku nie stał art. 433 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Zasadą wynikającą z art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks jest, że w przypadku nieuwzględnienia środka odwoławczego koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi ten, kto wniósł tenże środek. W przypadku nieuwzględnienia apelacji obrońcy działającego na korzyść oskarżonego będzie nim ten ostatni. Jednocześnie Sąd Okręgowy z przyczyn dla, których nie uznał za zasadne obniżenie wysokości jednej stawki dziennej grzywny, nie doszukał się też podstaw do zastosowania zwolnienia oskarżonego choćby w części od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego po myśli art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks. Stąd został obciążony wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa w tej fazie procesu zamykającymi się 20 złotowym ryczałtem za doręczenie wezwań i innych pism oraz opłatą za II instancję w wysokości należnej od wymierzonej mu kary grzywny (10% jej wysokości zgodnie z art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych).

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego S. L.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie za przestępstwo skarbowe z wszystkimi tego konsekwencjami

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana