Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Opocznie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Elżbieta Madej

Protokolant: p.o. stażysty M. G. (1)

w obecności Prokuratura- bez udziału

po rozpoznaniu w dniu 3 września 2019 r. w Opocznie

sprawy

K. D. syna D. i B. z domu G.

urodzonego (...) w O.

M. S. syna M. i J. z domu C.

urodzonego (...) w O.

D. R. syna Z. i M. z domu B.

urodzonego (...) w O.

oskarżonych o to, że

W dniu 9 września 2018 roku około godz. 17:50 przy ul. (...) w O., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali pobicia Z. D. narażając go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo wystąpienia skutki określonego w art. 156§1 kk lub art.. 157§1 kk, w ten sposób, że uderzyli Z. D. pięścią w twarz, po czym popchnęli goi kiedy ten upadł, leżącego na podłodze kopali o głowie i całym ciele, czym spowodowali u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy z raną okolicy ciemieniowo- potylicznej, stłuczenia jamy brzusznej z niepotwierdzonym ogniskiem stłuczenia nerki oraz stłuczenia klatki piersiowej, które spowodowały rozstrój zdrowia i naruszyły czynność narządów jego ciała na okres poniżej 7 dni,

tj. o czyn z art. 158 § 1 kk

Orzeka:

1.  Oskarżonych K. D., M. S. i D. R. uznaje winnymi popełnienia zarzucanego im czynu i z mocy art. 158§1 kk w zw. z art. 37a kk wymierza im karę po 8 /osiem/ miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w rozmiarze 30 /trzydzieści/ godzin w miesiącu.

2.  Na podstawie art. 34§3 kk w zw. z art. 72§1 pkt 7a w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności zakazuje oskarżonym K. D., M. S., D. R. zbliżania się do pokrzywdzonego Z. D. na odległość mniejszą niż 100 /sto/ m.

3.  Zasądza od oskarżonych opłaty po 180,00 /sto osiemdziesiąt/ zł oraz zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa po 80,00 /osiemdziesiąt/ zł tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 54/19

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Na początku września 2018 r Z. D. pokłócił się ze swoim bratem D. D. (2), doszło pomiędzy nimi do szarpaniny.

W dniu 8 września 2018 r K. D., M. S., D. R. wtargnęli do miejsca zamieszkania Z. D.. Jako pierwszy uderzył Z. D. K. D., co spowodowało, że Z. D. upadł na ziemie, po czym był kopany przez wszystkich trzech mężczyzn.

Dowód zeznania Z. D. k- 106 107

Zeznania M. G. (2) k-17 107

Inicjatorem zajścia był K. D. i to on był najbardziej agresywny.

Dowód zeznania Z. D. 107

Zeznania M. G. (2) k 17 107

Z. D. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy z raną okolicy ciemieniowo potylicznej, stłuczenia jamy brzusznej, oraz stłuczenia klatki piersiowej, które to obrażenia spowodowały rozstrój zdrowia na czas poniżej 7 dni

Dowód zaświadczenie lekarskie k - 24

Oskarżony M. S. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że pokrzywdzony był bity przez K. D. i D. R., a inicjatorem pobicia był K. D.

Dowód wyjaśnienia M. S. k - 52

Oskarżony K. D. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu także K. D. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu obydwaj odmówili złożenia wyjaśnień

Dowód k- 78, 58

Oskarżony K. D. i nie był do tej pory karany, natomiast oskarżony M. S. i D. R. byli karani za czyn z art. 278 par 1 kk

Dowód : Karty karne k- 27, 28, 61

Sąd zważył co następuje:

Jako bezsporny sąd ustalił fakt, że w dniu 9 września 2018 r do niezamkniętego mieszkania , w którym przebywali Z. D. i jego konkubina M. G. (2) weszli K. D. i M. S., oraz D. R.. Jako udowodniony sąd uznał fakt, że jako pierwszy zaatakował pokrzywdzonego K. D., bratanek pokrzywdzonego następnie, wszyscy trzej napastnicy brali udział, w kopaniu pokrzywdzonego, wówczas gdy ten upadł na podłogę. Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o konsekwentne logiczne i konkretne zeznania M. G. (2) i Z. D., którzy zbieżnie opisali przebieg zdarzenia. W/w świadkowie rozpoznali twarze K. D. i M. S. ,natomiast trzeciego uczestnika pobicia D. R. wskazał w swoich wyjaśnieniach M. S... Niewątpliwie w wyniku działania oskarżonych pokrzywdzony był narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia oraz nastąpienie skutku z art. 156 kk kub 157 kk, zważywszy na ilość, siłę i umiejscowienie zadawanych ciosów. Stopień faktycznie doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń ciała , sad ustalił w oparciu o opinię lekarską, która jako pełna ,jasna i logiczna podlega całkowitej akceptacji sądu. Z mocy art. 158 par 1 kk w zw z art. 37a kk sąd wymierzył oskarżonym kare po 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w rozmiarze 30 godzin w miesiącu .Na podstawie art. 34 par 3 kk w zw z art. 72 par 1 kpt 7a kk w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności sąd zakazał oskarżonym zbliżania się do pokrzywdzonego na odległość mniejszą niż 100 m. Wymierzając karę oskarżonym sąd miał na uwadze okoliczności takie jak popełnienie czynu w miejscu zamieszkania pokrzywdzonego, brutalny sposób działania sprawców , na niekorzyść oskarżonych M. S. i D. R. świadczy także ich uprzednia karalność. Na ich korzyść świadczy natomiast to, że prowodyrem i najbardziej agresywnym uczestnikiem pobicia był K. D. . Na korzyść oskarżonego D. świadczy dotychczasowa niekaralność jak również to, że zajście było spowodowane konfliktem pokrzywdzonego z ojcem K. D.. Mając na uwadze całokształt okoliczności wpływających na wymiar kary sąd zastosował art.37 a kk i wymierzył oskarżonym karę po 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Na podstawie art. 34 par 3 kk w zw. z art. 72 par 1 pkt 7akk nałożył na oskarżonych zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego na odległość mniejszą niż 100 metrów. Sąd uznał, że kara wymierzona każdemu z oskarżonych jest adekwatna do wagi czynu i uwzględnia w wystarczającym stopniu wszystkie okoliczności wpływające na złagodzenie jak i zaostrzenie kary. Orzeczona kara należycie uwzględnia zarówno brutalny sposób działania sprawców , jak również stosunkowo niewielkie obrażenia ciała pokrzywdzonego. Sąd uznał, że orzeczona kara będzie wystarczającą przestrogą dla innych a także spełni funkcje wychowawcze wobec oskarżonych. Na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy z 23 06 1973 r o opłatach w sprawach karnych sad obciążył oskarżonych opłatą a na podstawie art. 627 kpk kosztami sadowymi w sprawie.