Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 188/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy G.I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Joanna Zachorowska

Protokolant: sekretarz sądowy Sylwia Pordzik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2019 roku

sprawy z powództwa (...) -Hut Sp. z o.o. w G.

przeciwko Gminie G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 10 392,36 zł (dziesięć tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt dwa złote trzydzieści sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 stycznia 2016 roku oraz kwotę 12 547,11 zł (dwanaście tysięcy pięćset czterdzieści siedem złotych jedenaście groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 kwietnia 2019 roku;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 7 381 zł (siedem tysięcy trzysta osiemdziesiąt jeden złotych) tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 4 800 zł (cztery tysiące osiemset złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSR Joanna Zachorowska

Sygn. akt I C 188/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 29 stycznia 2016 roku (...) –Hut spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wniosła o zasądzenie od pozwanej Gminy G. kwoty 10 392,36 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 14 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie wskazała, że dochodzi odszkodowania za niedostarczenie przez pozwaną lokalu socjalnego S. K. i S. P. (1), wobec których orzeczono eksmisję z lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w G. przy ulicy (...), z jednoczesnym przyznaniem eksmitowanym prawa do lokalu socjalnego. Do chwili obecnej lokal socjalny nie został uprawnionym dostarczony. Pozwana została wezwana do dostarczenia lokalu, a następnie do zapłaty odszkodowania. W niniejszym postępowaniu powódka domaga się odszkodowania za okres od dnia 1 kwietnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku. W tym okresie eksmitowane osoby dokonywały jedynie częściowych opłat związanych z bezumownym korzystaniem z lokalu powódki, które to opłaty nie pokrywały w pełni szkody jakiej doznała powódka. W zakresie wysokości odszkodowania powódka wyjaśniła, że ustaliła ją przyjmując średnią wartość czynszu rynkowego najmu dla 1 m 2 powierzchni użytkowej lokalu przy ulicy (...) możliwego do uzyskania na rynku. Dochodzona przez powódkę kwota odszkodowania stanowi różnicę pomiędzy kwotą pełnego odszkodowania za okres objęty żądaniem pozwu należnego powódce, wyliczonego jako wartość rynkowej stawki czynszu możliwego do uzyskania w okresie objętym żądaniem pozwu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ulicy (...), tj. kwotą 21 031,89 zł, a sumą odszkodowania za zajmowanie lokalu powódki bez tytułu prawnego do którego zapłaty na rzecz powódki były zobowiązane w okresie objętym żądaniem pozwu osoby zajmujące lokal, tj. kwotą 10 639,53 zł. Powódka zaznaczyła, że wzywała pozwaną do zapłaty, jednak wezwanie te okazało się bezskuteczne.

W odpowiedzi pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że nie ponosi odpowiedzialności odszkodowawczej za okres od dnia 01 kwietnia 2013 roku. Pozwana podkreśliła, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Rejonowego w G., jak i Sądu Okręgowego w G., by pozwana mogła dopuścić się zaniechania, opóźnienia w wykonaniu obowiązku, musi być skutecznie do tego wezwana. Natomiast bez znaczenia pozostaje okoliczność, że pozwana zgodnie ze stosownymi regulacjami została powiadomiona o toczącym się postępowaniu w sprawie o eksmisję, gdyż dopóki nie zostało ono prawomocnie zakończone, nieznany pozostaje jego wynik. Co więcej, pozwana podkreśliła, że żadna z mających w sprawie zastosowanie regulacji, nie nakłada na gminę obowiązku natychmiastowego złożenia oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Oczywistym jest, że dla realizacji tego obowiązku jest niezbędny pewien okres, pozwalający na przygotowanie lokalu socjalnego, który jak wskazuje Sąd Okręgowy w G.wynosi trzy miesiące. Ponadto powódka w żaden sposób nie wykazała, że w spornym okresie lokal był faktycznie zajmowany przez osoby uprawnione do otrzymania lokalu socjalnego.

W piśmie procesowym z dnia 22 lutego 2019 roku powódka złożyła oświadczenie
o rozszerzeniu żądania pozwu wnosząc o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kwoty 22 939,47 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 10 392,36 zł liczonymi od dnia 14 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, zaś od kwoty 12 547,11 zł liczonymi od dnia 22 lutego 2018 roku do dnia zapłaty.

Pismo powódki zawierające rozszerzenie powództwa zostało doręczone pełnomocnikowi pozwanej w dniu 09 kwietnia 2019 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

(...) – Hut Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. jest właścicielem lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w G. przy ulicy (...).

/dowód: odpis księgi wieczystej KW (...) (k. 17 – 22)/

Wyrokiem z dnia 15 lutego 2013 roku Sąd Rejonowy w G.,
w sprawie prowadzonej pod sygnaturą akt I C 1687/12 nakazał S. K. i S. P. (2), aby opuścili i opróżnili lokal mieszkalny numer (...) położony w G. przy ulicy (...) i wydali go (...) – Hut Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. w stanie wolnym od osób i rzeczy. Lokatorom przyznane zostało prawo do lokalu socjalnego, a do czasu wykonania tego obowiązku przez Gminę G. wstrzymane zostało wykonanie eksmisji.

/okoliczności bezsporne, a nadto dowód: wyrok z dnia 15.02.2013 r. (k. 15)/

W lokalu mieszkalnym numer (...) przy ulicy (...) zamieszkuje S. K. i S. P. (2).

/dowód: zeznania świadka S. K. (k. 52), zeznania świadka S. P. (2) (k. 52v)/

W okresie od 01 kwietnia 2013 roku do 31 grudnia 2015 roku osoby zajmujące lokal uiściły kwotę 10 639,53 zł tytułem odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego.

(...) –Hut Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu mieszkań. Stale zgłaszają się do niej osoby zainteresowane wynajmem lokalu.

/dowody: kartoteka obrotów mieszkańca (k. 11-11v), przesłuchanie członka zarządu powódki M. H. (k. 192), wykaz osób oczekujących na mieszkanie (k. 16)/

(...) -Hut spółka z o.o. w G. pismem z dnia 09.05.2013 r. wniosła do Gminy G. o przyznanie lokalu socjalnego osobom zajmującym lokal numer (...) położony w G. przy ulicy (...).

W odpowiedzi pismem z dnia 14.5.2013 r. pozwana wskazała, że nie posiada wolnych lokali socjalnych. S. K. i S. P. (2) ujęła na liście osób oczekujących na wskazanie lokalu tego typu. Zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej w G. z 19.2.2009 r. w przypadku posiadania wolnego lokalu zostaje on wskazany zgodnie z kolejnością zgłoszenia wyroku do realizacji. Prezydent Miasta G. wydziela mieszkania do wynajęcia na zasadach lokalu socjalnego pod warunkiem wykonania remontu we własnym zakresie i na własny koszt. Gmina G. wezwała (...) -Hut spółkę z o.o. do pisemnego potwierdzenia zainteresowania przeprowadzeniem remontu.

Powódka pismem z dnia 05.01.2016 r. zażądała od pozwanej zapłaty kwoty 10 392,36 zł do dnia 13.01.2016 r. z tytułu odszkodowania za okres od 1 kwietnia 2013 roku do 31 grudnia 2015 roku za niedostarczenie S. K. i S. P. (2) lokalu socjalnego. Wezwanie pozostało bezskuteczne.

/okoliczności bezsporne, a nadto: wniosek o przyznanie lokalu socjalnego (k. 15v), pismo ZGM G. z dnia 14.05.2013 r. (k. 14), wezwanie do zapłaty (k. 13-13v), pismo ZGM G. z dnia 11.01.2016 r. (k. 12)/

Czynsz, jaki (...) –Hut spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. mogłaby uzyskać na wolnym rynku za wynajem lokalu położonego w G. przy ul. (...) w okresie od 15.05.2013 r. do 31.12.2015 r., biorąc pod uwagę stan i stopień wyposażenia mieszkania, stan zagospodarowania otoczenia nieruchomości, stan usług, zaplecza bytowego i komunikacji oraz stan techniczny nieruchomości, wyniósłby 33 600 zł. Miesięczna wartość rynkowa stawki czynszu najmu lokalu mieszkalnego wynosiłaby 1066 zł.

/dowód: opinia biegłego sądowego (k. 155-172)/

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o przytoczone powyżej dowody z dokumentów, zeznania świadków S. K. i S. P. (2) oraz dowodu z przesłuchania członka zarządu powódki, jak i z opinii biegłej sądowej z zakresu (...) z dnia 03 stycznia 2019 r.

Autentyczność złożonych w tej sprawie dokumentów nie była podważana przez strony, a i Sąd nie doszukał się podstaw do jej kwestionowania.

W niniejszej sprawie Sąd początkowo dopuścił dowód z opinii biegłej sądowej z zakresu (...), jednak wobec uzasadnionych zastrzeżeń powódki co do jej treści, jak też opinii uzupełniającej, Sąd postanowił dopuścić dowód z opinii innego biegłego.

Sąd uznał opinię sporządzoną przez biegłą E. M. za jasną, pełną i zupełną, a jej wnioski za uzasadnione, logiczne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Opinia biegłej posiadającej wymagane uprawnienia, a która wyliczyła czynsz wolnorynkowy możliwy do uzyskania za najem lokalu powódki położony w G. przy ul. (...) za okres od 15 maja 2013 r. do 31 grudnia 2015 r., z uwzględnieniem kryteriów obiektywnych, po bezpośrednich badaniach rynku i analizie cech rynkowych, przy zastosowaniu konkretnej metody, jest prawidłowa. Sporządzona opinia odpowiada wymogom rozporządzenia Rady Ministrów z 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. nr 207, poz. 2109 z późn. zm.), zaś sama wycena wskazuje na dogłębną znajomość rynku przez biegłą. Określone przez nią wartości czynszu najmu odpowiadały ich aktualnym rynkowym wartościom. Ekspertyza ta nie była przedmiotem zarzutów stron.

Sąd zważył, co następuje

Powództwo w znacznej części zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2005 r., nr 31, poz. 266 ze zm.) jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Odpowiedzialność gminy i lokatora - dłużnika ma charakter odpowiedzialności in solidum (tak Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 grudnia 2007 roku w sprawie o sygnaturze III CZP 121/07).

Odpowiedzialność gminy zależna jest od tego, czy jej zaniechanie w postaci niedostarczenia lokalu socjalnego doprowadziło do wyrządzenia powódce szkody w rozumieniu różnicy między obecnym jej stanem majątkowym a stanem jaki zaistniałby, gdyby nie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Właściciel na mocy obowiązującego prawa ma prawo do wyrównania straty, jaką ponosi z racji zajmowania jego lokalu przez osobę nie mającą do tego tytułu prawnego. Dopóki gmina nie dostarczy lokalu socjalnego właściciel, który może jedynie otrzymywać od byłego lokatora odszkodowanie na dotychczasowym poziomie, może doznawać uszczerbku w wysokości różnicy między majątkiem jaki posiada, a jaki posiadałby, gdyby lokalem dysponował swobodnie wskutek eksmisji.

Art. 417 § 1 k.c. stanowi, iż za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Sąd orzekł eksmisję S. K. i S. P. (2) z zajmowanego przez nich lokalu mieszkalnego w G. przy ul. (...), jednocześnie przyznając im prawo do lokalu socjalnego oraz wstrzymując wykonanie orzeczenia do czasu przedstawienia przez Gminę G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Gmina została wezwana przez właścicielkę mieszkania do dostarczenia lokalu socjalnego. Do chwili obecnej ciążącego na niej z mocy ustawy obowiązku nie wypełniła. Powódka nie była w stanie mieszkaniem rozporządzać.

(...) -Hut Spółka z o.o. w G. wynajmuje należące do niej lokale mieszkalne na wolnym rynku. Prowadzi działalność gospodarczą w tym zakresie. Prowadzona jest lista osób oczekujących na mieszkania.

Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności wynajęcie lokalu przez powoda staje się wielce prawdopodobne i wskazuje na realną możliwość uzyskania z tego tytułu należności.

Stosownie do art. 361 § 2 k.c. w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Naprawienie szkody ma zapewnić całkowitą kompensatę doznanego uszczerbku.

W świetle doświadczenia życiowego uzasadnione jest przyjęcie, że utrata korzyści w majątku powódki rzeczywiście nastąpiła.

Zdaniem Sądu okres, za jaki pozwana ponosi odpowiedzialność za niedostarczenie lokalu socjalnego, rozpoczął się bezpośrednio po dacie, w której pozwana udzieliła odpowiedzi negatywnej na wezwanie powódki o dostarczenie lokalu socjalnego. Twierdzenie pozwanej, że termin na dostarczenie lokalu wynosi trzy miesiące, nie znajduje oparcia w przepisach prawnych. Gmina G. w swym piśmie z dnia 14.5.2013 r. jasno wskazała, że nie posiada wolnych lokali socjalnych. S. K. i S. P. (2) ujęła na liście osób oczekujących na wskazanie lokalu tego typu. Stwierdziła, że zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej w G. z 19.2.2009 r. w przypadku posiadania wolnego lokalu zostaje on wskazany zgodnie z kolejnością zgłoszenia wyroku do realizacji. Prezydent Miasta G. wydziela mieszkania do wynajęcia na zasadach lokalu socjalnego pod warunkiem wykonania remontu we własnym zakresie i na własny koszt. Gmina G. wezwała (...) -Hut spółkę z o.o. do pisemnego potwierdzenia zainteresowania przeprowadzeniem remontu. Z treści pisma bynajmniej nie wynika zamiar przygotowania przez Gminę G. w rozsądnym trzymiesięcznym terminie lokalu socjalnego dla uprawnionych do tego lokatorów.

Wysokość doznanej szkody została ustalona na podstawie opinii biegłego sądowego. Biorąc pod uwagę stan i stopień wyposażenia w urządzenia infrastruktury technicznej, stan zagospodarowania otoczenia nieruchomości, stan usług, zaplecza bytowego i komunikacji oraz stan techniczny nieruchomości, możliwy do uzyskania na wolnym rynku czynsz za wynajem lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...) w okresie od 15.05.2013 r. do 31.12.2015 r. wyniósłby 33 600 zł. Z uwagi na fakt, iż osoby eksmitowane uiściły na rzecz powódki odszkodowanie za zajmowanie przedmiotowego lokalu bez tytułu prawnego w wysokości 10 639,53 zł, zasadnym było zasądzenie kwoty 22 939,47 zł, o czym Sąd orzekł w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

Ustawowe odsetki od sumy pierwotnie żądanej 10 392,36 zł przyznano zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 14.01.2016 roku. Powódka pismem z dnia 05.01.2016 r. zażądała od pozwanej zapłaty tejże kwoty do dnia 13.01.2016 roku. Od rozszerzonego żądania odsetki ustawowe przyznano po dniu następnym od dnia doręczenia pisma pełnomocnikowi pozwanej zawierającego rozszerzenie powództwa. W nieznacznej części roszczenie uboczne zostało oddalone jako niezasadne.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. wkładając je w całości na stronę przegrywającą w znacznej większości. Na koszty procesu po stronie powodowej złożyła się suma 1 148 zł tytułem należnej opłaty, 4 800 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 1 416 zł wydatków na wynagrodzenie biegłej E. M..

Kosztami opinii oraz opinii uzupełniającej sporządzonej przez K. F. została obciążona w całości powódka na podstawie art. 103 § 1 k.p.c. Dla zastosowania tego przepisu konieczne jest stwierdzenie niesumienności lub oczywiście niewłaściwego postępowania strony. Jak wynika z akt sprawy na rozprawie w dniu 23 listopada 2016 roku pełnomocnik powódki wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego z wyłączeniem biegłych K. K. oraz E. M.. Jednak z uwagi na zastrzeżenia do opinii biegłej K. F., Sąd następnie dopuścił dowód z opinii E. M., na której powódka oparła w całości swe żądanie. W świetle powyższego Sąd uznał, że postępowanie powódki co do niewyznaczania osoby biegłej było nieuzasadnione i niewłaściwe.

SSR Joanna Zachorowska