UZASADNIENIE |
|||||
Formularz (...) |
Sygnatura akt |
II K 415/20 |
|||
Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza |
|||||
1.USTALENIE FAKTÓW |
|||||
0.1.Wyroki wydane wobec skazanego |
|||||
Lp. |
Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny |
Data wyroku albo wyroku łącznego |
Sygnatura akt sprawy |
||
1.1.1. |
Sąd Rejonowy w Bartoszycach |
08.11.2019 r. |
II K 394/19 |
||
1.1.2. |
Sąd Rejonowy w Bartoszycach |
21.09.2020 r. |
II K 327/20 |
0.1.Inne fakty |
|||
0.0.1.Fakty uznane za udowodnione |
|||
Lp. |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
1.2.1.1. |
Kara 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym; kara nie została wykonana. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 15.07.2020 r. zamieniona na 182 dni zastępczej kary pozbawienia wolności, którą skazany odbywa od dnia 01.09.2020 r. i będzie ją odbywał do dnia 02.03.2021 r. |
odpis wyroku II K 394/19 |
k.6 |
karta karna |
k. 11-13 |
||
akta sprawy II K 394/19 |
załącznik do akt |
||
opinia z ZK w B. |
k.26-29 |
||
odpis postanowienia II Ko 2702/20 |
k.7 |
||
1.2.1.2. |
Kara 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą skazany będzie odbywał od dnia 02.03.2021 r. do dnia 01.03.2022 r. |
odpis wyroku II K 327/20 |
k.8-9 |
karta karna |
k. 11-113 |
||
akta sprawy II K 327/20 |
załącznik do akt |
||
opinia z ZK w B. |
k.26-29 |
||
0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione |
|||
Lp. |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
1.2.2.1. |
1.Ocena Dowodów |
||||
0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||
Lp. faktu z pkt 1.2.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||
1.2.1.1 1.2.1.2. |
odpis wyroku II K 394/19 |
Odpis wyroku Sądu Rejonowego w Bartoszycach. Niekwestionowany przez strony. |
||
odpis postanowienia II Ko 2702/20 |
Odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Bartoszycach. Niekwestionowany przez strony. |
|||
odpis wyroku II K 327/20 |
Odpis wyroku Sądu Rejonowego w Bartoszycach. Niekwestionowany przez strony. |
|||
karta karna |
Karta karna dot. skazanego. Wystawiona przez Krajowy Rejestr Karny. Niekwestionowana przez strony. |
|||
akta sprawy II K 394/19 |
Akta sprawy karnej. Niekwestionowane przez strony. |
|||
akta sprawy II K 327/20 |
Akta sprawy karnej. Niekwestionowane przez strony. |
|||
opinia z ZK w B. |
Opinia z ZK w B.. Niekwestionowana przez strony. |
|||
0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||
Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||
1.PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ |
||||
Lp. |
Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy |
Kary lub środki karne podlegające łączeniu |
||
3.1.1. |
Wyrok Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 08.11.2019 r., w sprawie sygn. akt II K 394/19 |
Kara 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. |
||
3.1.2. |
Wyrok Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 21.09.2020 r., w sprawie sygn. akt II K 327/20 |
Kara 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. |
||
Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej |
||||
Powyższe kary jednostkowe zostały połączone na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzemieniu obowiązującym w okresie od dnia 01.07.2015 r. do dnia 23.06.2020 r. oraz art. 87 § 1 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. Art. 81 ustawy z dnia 19.06.2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz.U.2020.1086)wskazanej powyżej ustawy stanowi: „ Ust. 1. Przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Ust. 2. Przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Ust. 3. W przypadku orzeczenia kary łącznej na zasadach wskazanych w ust. 1, do określenia właściwości sądu stosuje się przepis art. 569 § 1 ustawy zmienianej w art. 39, w brzmieniu dotychczasowym.” W związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie kary objęte niniejszym wyrokiem łącznym zostały wymierzone wyrokami sprzed daty wejścia w życie powyższej ustawy, jak i po tej dacie, a na bazie aktualnego stanu prawnego wymierzenie kary łącznej nie byłoby możliwe, Sąd –na podstawie art. 4 § 1 k.k.- zobowiązany był zastosować ustawę względniejszą, tj. obowiązującą w okresie od dnia 01.07.2015 r. do dnia 23.06.2020 r. Wobec braku zbiegu realnego przestępstwa za które został skazany P. Ł. wskazanymi na wstępie wyrokami była to jedyna możliwość orzeczenia kary łącznej. Aby zatem zaistniały przesłanki do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym, muszą być spełnione warunki procesowe jak i materialnokarne. Podstawowym warunkiem procesowym wynikającym z art. 569 § 1kpk jest wymaganie prawomocności skazań podlegających łączeniu. Warunki materialnokarne do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym określone są natomiast w art. 85-91 k.k. Przepis art. 85 § 1 k.k. nie określa podstaw wymiaru kary łącznej, przewidując jedynie warunek tożsamości rodzajowej kar wymierzonych za przypisane temu samemu sprawcy przestępstwa oraz alternatywny warunek różnorodności rodzajowej wymierzonych kar, wobec których ustawodawca wskazuje, iż podlegają one łączeniu. Natomiast art. 85 § 2 k.k. odnosi się do podstaw wymiaru kary łącznej. Z przepisu tego wynika, że nie mogą stanowić podstawy wymiaru kary łącznej kara lub kary jednostkowe niepodlegające wykonaniu oraz kara lub kary łączne niepodlegające wykonaniu. Określona w ten sposób negatywna przesłanka wymiaru kary łącznej przesądza o tym, że nie orzeka się kary łącznej na podstawie kary lub kar jednostkowych bądź też kary lub kar łącznych spełniających przesłanki określone w art. 85 § 1k.k., jeżeli nie podlegają one wykonaniu. Kolejna negatywna przesłanka została określona w dodanym do art. 85 k.k. § 3, zgodnie z którym jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu. Przesłanka ta aktualizuje się zatem wówczas, gdy sprawca popełnia kolejne przestępstwo, za które orzeczona zostaje kara spełniająca warunki wymiaru kary łącznej, po rozpoczęciu oraz przed zakończeniem wykonywania innej kary jednostkowej wymierzonej sprawcy wcześniej lub kary łącznej. Tak, więc dla zaistnienia tej przesłanki negatywnej znaczenie ma sposób określenia momentu "rozpoczęcia" wykonywania kary oraz moment "zakończenia" jej wykonywania. W przypadku kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności rozpoczęcie jej wykonania następuje z chwilą przystąpienia do wykonania tej kary, zaś zakończenie z momentem wykonania tej kary. W przedmiotowej sprawie skazany nie zaczął wykonywać kary ograniczenia wolności. W sprawie niniejszej stwierdzić należy, iż przywołane wyżej wyroki są prawomocne, a więc spełniony jest warunek określony w art. 569 § 1kpk. Wyroki te spełniają również przesłanki materialnokarne, gdyż orzeczone nimi kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności podlegały wykonaniu i były karami, które mogły podlegać połączeniu. Pozostałe wyroki wskazane w karcie karnej zawierają skazania, które zostały już wykonane. Z tego względu nie mogły one być objęte karą łączną będącą przedmiotem niniejszego wyroku łącznego. |
||||
1.WYMIAR KARY |
||||
Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej |
||||
Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. dolną granicę kary łącznej wyznacza najwyższa z kar wymierzonych jednostkowo, co odpowiada systemowi absorpcji, zaś górną granicę tworzy suma wymierzonych kar jednostkowych, co odpowiada systemowi kumulacji oraz górna granica tego rodzaju kary przewidziana w tym przepisie. Stosownie zaś do art. 85a k.k. Sąd orzekając karę łączną bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zarówno w orzecznictwie jak i w literaturze prawniczej zgodnie podkreśla się, że przepisy określające zasady orzekania kary łącznej nie mają kategorycznej wymowy w kwestii nakazu kierowania się wyłącznie dyrektywą pełnej absorpcji w odniesieniu do każdego skazanego, nie ma również żadnych podstaw do twierdzenia, że wyrok łączny powinien zawsze powodować poprawę sytuacji skazanego. Niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy, jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia. Na ogół nie ma powodu, by orzekać karę łączną w dolnych granicach tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno także skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw. Jak wskazano wyżej, całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (vide: A. Marek, Komentarz, Kodeks karny, Warszawa 2004, s. 293). Wymierzając w sprawie niniejszej skazanemu - na skutek połączenia na podstawie art. 86 § 1 k.k. i art. 87 § 1 k.k. kar pozbawienia wolności i kar ograniczenia wolności orzeczonych wyżej opisanymi wyrokami - karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności Sąd kierował się zasadą asperacji (tj. wymiar kary został określony pomiędzy najniższą z wymierzonych kar a najsurowszą z nich). Stosując przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności powyższą zasadę, Sąd uwzględnił stopień zawinienia skazanego - przestępstw tych dopuścił się z winy umyślnej - wagę tych czynów, a także znaczny stopień ich społecznej szkodliwości. Równocześnie, w ocenie Sądu, w sprawie powyższej nie zachodzą żadne szczególne względy, które uzasadniałyby zastosowanie zasady pełnej absorpcji w odniesieniu do orzeczonych kar jednostkowych. Poza tym na niekorzyść skazanego ewidentnie przemawia jego dotychczasowa wielokrotna karalność. Skazany dopuścił się bowiem wielu przestępstw, co niewątpliwie świadczy o daleko posuniętym procesie jego demoralizacji i konieczności resocjalizacji w drodze kary izolacyjnej. Fakt dokonania wielu przestępstw o czym mowa wyżej nie może być dla skazanego swoistą premią, która spowodowałaby, że w wyniku pochłonięcia -zgodnie z zasadą absorpcji- przestępstwa za których popełnienie wymierzono kary łagodniejsze uległyby swoistej depenalizacji. Przeciwko takiemu rozstrzygnięciu przemawiają względy sprawiedliwości społecznej oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę łączną Sąd wziął pod uwagę poprawną opinię o nim z zakładu karnego, która dowodzi, że dotychczas przeprowadzony wobec niego proces resocjalizacji w warunkach izolacyjnych przebiega w niezakłócony sposób. Nadto Sąd wziął pod uwagę, iż uchlanie się przez skazanego od wykonania kary ograniczenia wolności spowodowało konieczność jej zamiany na zastępczą kare pozbawienia wolności. Wobec tego Sąd doszedł do przekonania, iż wobec skazanego nie zaistniały przesłanki, które uzasadniałby pozostawienie kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności do odrębnego wykonania. Powyższe okoliczności rozpatrywane łącznie, a także koniec okresu wykonywania wszystkich kar izolacyjnych, który przypada na 03.03.2022 r. przesądziły o tym, iż zdaniem Sądu dalszy proces resocjalizacyjny skazanego powinien odbywać się w ramach kary łącznej pozbawienia wolności, w skład której weszły także połączone kary ograniczenia wolności. |
||||
1.Wymiar Środka karnego |
||||
Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego |
||||
1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym |
||||
Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej |
||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||
Punkt II wyroku |
Pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte wydanym wyrokiem łącznym Sąd pozostawił do odrębnego wykonania |
|||
Punkt III wyroku |
Na podstawie art. 577 k.p.k. Sąd zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności karę dotychczas odbytą przez niego w sprawie II K 394/19 oraz okres jego tymczasowego aresztowania w sprawie Ii K 327/20. |
1.KOszty procesu |
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
Punkt IV |
Mając na uwadze trudną sytuację finansowo-majątkową skazanego Sąd, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolnił go w całości od ponoszenia kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa. |
1.PODPIS |