Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 205/20

1.

2.WYROK

2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2021 r.

4.Sąd Apelacyjny w Szczecinie II Wydział Karny w składzie:

5. Przewodniczący: SSA Andrzej Wiśniewski

6. Sędziowie: SA Stanisław Kucharczyk

7. SO del. do SA Dorota Mazurek (spr.)

8. Protokolant: st. sekr. sądowy Karolina Pajewska

9.przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Szczecinie Artura Mądrzaka

10.po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2021 r. sprawy

11.R. D.

12.na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

13.od wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Szczecinie

14.z dnia 9 lipca 2020 r. sygn. akt III K 75/20

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. M. kwotę 147,60 (stu czterdziestu siedmiu 60/100) złotych z VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia skazanego od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze.

SSO (del.) Dorota Mazurek SSA Andrzej Wiśniewski SSA Stanisław Kucharczyk

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 205/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 9 lipca 2020 roku, sygn. akt III K 75/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Poprawne zachowanie skazanego w zakładzie karnym.

Brak kolejnych skazań.

Opinia o skazanym z dnia 29 października 2020 roku

Karta karna

K

K

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Opinia o skazanym - jej treść wskazuje, że skazany zadania związane z indywidualnym programem terapeutycznym realizuje w stopniu negatywnym, nie realizuje obowiązków nałożonych w trybie art. 46 § 1 k.k., utrzymuje ład i porządek, ale dyscypliny przestrzega w stopniu zmiennym, wobec przełożonych regulaminowy, dokonał dwukrotnie samouszkodzeń, był dwukrotnie nagradzany regulaminowo pięciokrotnie karany dyscyplinarnie, zainteresowany podjęciem pracy.

Dowody wiarygodne.

Sporządzone przez właściwe organy.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażącej niewspółmierność kary łącznej pozbawienia wolności poprzez niezastosowanie przy jej wymierzeniu zasady pełnej absorbcji, podczas gdy warunki osobiste skazanego oraz zachowanie podczas wykonywania kary, przemawiają za zastosowaniem w/w zasady, a nadto jej zastosowanie zaspokoi potrzeby w zakresie lat pozbawienia wolności w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, oraz osiągnie cele wychowawcze i zapobiegawcze kary w stosunku do skazanego, zważywszy na realizowanie wobec – w warunkach izolacyjnych- próby jego resocjalizacji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut zawarty w apelacji okazał się nie zasadny.

Na wstępie należy wskazać, że Sąd I instancji zastosował właściwy stan prawny

w kontekście przepisów przejściowych zawartych w ustawie z dnia 19 czerwca 2020 roku

o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami Covid -19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem Covid- 19, która weszła w życie 24 czerwca 2020 roku wskazujących, że przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (art. 81). Wszystkie bowiem wyroki obejmujące kary pozbawienia wolności będące przedmiotem połączenia w tej sprawie zostały wydane po dniu 1 lipca 2015 roku, a przed 24 czerwca 2020 roku, nie zachodziły też przesłanki do połączenia żadnej z orzeczonych kar pozbawienia wolności na podstawie przepisów obowiązujących przed 1.07.2015 roku jako, że przestępstwa popełnione w sprawach o sygn. akt III K 271/17 Sądu Okręgowego w Szczecinie oraz w sprawach Sądu Rejonowego w Goleniowie o sygnaturach II K 749/18 i II K 1192/19 zostały popełnione po dacie wydania wyroku w sprawie o sygn. akt III K 257/12 Sądu Okręgowego w Szczecinie.

Odnosząc się wprost do zarzutu zawartego w apelacji należy natomiast stwierdzić, że nie można przyznać racji obrońcy skazanego iż orzeczona względem skazanego kara łączna pozbawienia wolności jest karą rażąco niewspółmiernie surową. Wbrew twierdzeniom skarżącego przebieg resocjalizacji skazanego nie przebiega pomyślnie. Przywołane przez obrońcę okoliczności dotyczące regulaminowego stosunku do przełożonych, zgodnego funkcjonowania w grupie osadzonych(od których zresztą skazany jest izolowany), czy udział w turnieju gry w chińczyka w którym zajął drugie miejsce, nie świadczą o pomyślnym przebiegu resocjalizacji. Skarżący nie dostrzega, że tak w dacie wyrokowania przez Sąd Okręgowy w Szczecinie, jak i na czas pozyskania opinii przez Sad odwoławczy opiniujący wskazali na szereg okoliczności związanych z zachowaniem skazanego, które temu przeczą. Priorytetowe znaczenie dla oceny przebiegu procesu resocjalizacji mają okoliczność związane z realizacją przez skazanego zadań indywidualnego programu terapeutycznego, który skazany realizuje w stopniu negatywnym. Okoliczności przywołane przez obrońcę świadczą jedynie o regulaminowym zachowaniu względem służby więziennej i chęci spożytkowania czasu w miejscu pobytu i w żadnej mierze nie pozwalają na uznanie, że resocjalizacja przebiega pomyślnie. Sąd I instancji w sposób prawidłowy ocenił okoliczności dotyczące sposobu w jaki przebiega resocjalizacja skazanego. Treść opinii z zakładu karnego wskazuje, że dokonał jej właściwej oceny, jak i wyprowadził z niej trafne wnioski. Również w świetle dowodu w postaci opinii z Zakładu Karnego wydanej dnia 29 października 2020 roku, stwierdzić należy, że brak jest podstaw do przyjęcia, że skazany dąży do zmiany swojego dotychczasowego sposobu życia. Zainteresowanie podjęciem pracy i udział w turnieju świadczy jedynie o chęci przystosowania się do warunków izolacji, co jednak w kontekście chociażby dokonania dwukrotnie samouszkodzeń, nie daje nawet podstawy do uznania, że starania skazanego w tym zakresie są efektywne. Sąd Okręgowy w treści zaskarżonego wyroku wskazał z jakich przyczyn w jego ocenie brak jest przesłanek do zastosowania względem skazanego tak zasady asperacji, a tym bardziej pełnej absorbcji jakiej oczekuje skarżący. Wskazał tak na znaczną demoralizację skazanego wynikającą z wielokrotnej karalności w tym za przestępstwa poważnego rodzaju. Co więcej skazany dopuszczał się przestępstw różnych rodzajowo, a jak trafnie wskazuje Sąd Okręgowy dopuszczał się ich również w czasie trwania tymczasowego aresztowania i przed wprowadzeniem do wykonania kary 15 lat pozbawienia wolności, zaś przestępstwo opisane w pkt 1 części wstępnej wyroku popełnił w okresie warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary. Te okoliczności w połączeniu z faktem, że skazany w stopniu negatywnym wykonuje zadania wynikające z indywidualnego programu oddziaływania terapeutycznego w istocie nakazywały akceptację stanowiska Sądu I instancji, że wynikające z treści art. 85 a k.k. cele, które należy uwzględnić wymierzając karę łączna pozbawienia wolności, nie zostały by spełnione gdyby kara łączna została orzeczona na innej zasadzie niż zasada kumulacji. Powyższe bowiem wywołało by w skazanym przekonanie, że skoro jedna z orzeczonych kar jest karą długoterminową, to może popełniać kolejne czyny zabronione- przestępstwa, licząc na to, że i tak odbywał będzie jedynie karę w wymiarze 15 lat pozbawienia wolności. W istocie więc orzeczenie kary łącznej nawet na zasadzie asperacji, nie spełniło by wobec skazanego celów tak wychowawczych, jak i prewencyjnych.

Biorąc pod uwagę, że nie wystąpiły żadne okoliczności mogące wskazywać na zmianę postawy życiowej skazanego, a skazany przebywa już w izolacji więziennej w sumie od 4 marca 2017 roku, a od 13.10.2019 roku odbywa karę w sprawie o sygn. III K 271/17 i pomimo tego w dalszym ciągu pozostaje bezkrytyczny wobec popełnianych przez siebie przestępstw, to nie sposób uznać, że kara łączna orzeczona na zasadzie sumy kar orzeczonych jest karą rażąco niewspółmiernie surową. Wręcz przeciwnie tak orzeczona kara jawi się jako adekwatna i mogąca spełnić tak cele wychowawcze, jak i cele prewencyjne wobec skazanego oraz cele prewencji ogólnej. Trafna jest też rozstrzygnięcie Sądu oparte o art. 77 § 2 k.k. ustalające prawo do skorzystania z warunkowego przedterminowego zwolnienia R. D. nie wcześniej niż po odbyciu 13 lat pozbawienia wolności, jak i prawidłowo określił w myśl art. 62 k.k., że skazany winien odbywać karę pozbawienia wolności w systemie terapii dla osób z zaburzeniami preferencji seksualnych.

O rażącej niewspółmierności kary łącznej można mówić, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary można przyjąć, że zachodzi wyraźna różnica (dysproporcja) pomiędzy sumą kar wymierzonych przez Sąd I instancji, a dolegliwością jaką należałoby skazanemu wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania reguł kształtowania kary łącznej zdefiniowanych w art. 85 a k.k.. Tymczasem w niniejszej sprawie realizacja tak celu wychowawczego, jak i celów prewencyjnych wymaga ukształtowania kary na poziomie pełnej kumulacji. Tak ukształtowany wymiar kary ma zapobiec popełnianiu przez skazanego kolejnych przestępstw, wpływając na niego wychowawczo, jak i winien spełnić potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i jawi się jako trafny. To, że zasadę kumulacji przy orzekaniu kary łącznej wyrokiem łącznym stosuje się wyjątkowo, ale w niniejszej sprawie jej zastosowanie jawi się jako prawidłowe z uzasadnione. Kilka przywołanych przez obrońcę zachowań skazanego , które nie mają charakteru negatywnego nie dawało podstaw do zmiany zaskarżonego orzeczeni9a w kierunku postulowanym apelacją

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej w rozmiarze 15 lat pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek obrońcy skazanego nie zasługiwał na uwzględnienie tak z racji faktu, że skazany nie prezentuje się jako osoba względem, której orzeczenie kary łącznej na zasadzie pełnej absorbcji doprowadzi do realizacji celów kary o jakich mowa w art. 85 a k.k. Dla wdrożenia go do poszanowania norm prawnych wymagany jest okres resocjalizacji w zakładzie karnym w dłuższym okresie ustalonym jako suma kar orzeczonych względem skazanego wskazanym przez Sąd Okręgowy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok utrzymano w mocy w całości, tak co do zasadności zastosowania stanu prawnego w zakresie połączenia kar pozbawienia wolności objętych wyrokiem łącznym, jak i wymiaru kary ukształtowanej na zasadzie kumulacji. Zastosowania zasady absorbcji, ale też i asperacji nie doprowadziło by do realizacji celów kary.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska obrońcy co do tego, że orzeczona wyrokiem łącznym kara łączna pozbawienia winna być karą orzeczoną na zasadzie pełnej absorbcji i brak było podstaw do tak daleko idącej zmiany orzeczenia, ale i do zmiany go poprzez złagodzenie wymiaru kary na zasadzie asperacji, to zasadnym było utrzymanie zaskarżonego wyroku w całości w mocy, jako, że również pozostałe rozstrzygnięcia były prawidłowe.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt

III. na rzecz obrońcy z urzędu adwokata A. M., zgodnie z jego wnioskiem złożonym na rozprawie zasądzono kwotę 147, 60 w tym 27,60 złotych podatku Vat, tytułem nieopłaconej obrony udzielonej skazanemu z urzędu przed Sądem Okręgowym jako drugą instancją w sprawie o wydanie wyroku łącznego, której wysokość ustalono na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016 roku § 17 ust 4 pkt 5., mając na względzie art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze.

IV. skazanego zwolniono od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze w myśl art. 624 § 1 k.p.k..

7.  PODPIS

SSO del. Dorota Mazurek SSA Andrzej Wiśniewski SSA Stanisław Kucharczyk

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca skazanego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wymiar kary łącznej pozbawienia wolności

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana