Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2021 r.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim,

Wydział V w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Beata Łapińska

Sędziowie: Sędzia Agnieszka Leżańska, Sędzia Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Karolina Rudecka

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2021 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o jednorazowe odszkodowanie

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 sierpnia 2020 r. sygn. akt IV U 229/18

1. oddala apelację,

2. zasądza od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz wnioskodawczyni M. M. kwotę 180,- zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję.

Sędzia Agnieszka Leżańska Sędzia Beata Łapińska Sędzia Urszula Sipińska-Sęk

Sygn. akt V Ua 32/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 lipca 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych w T. w sprawie (...) odmówił wnioskodawczyni M. M. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 18 października 2017 roku. W uzasadnieniu decyzji organ ubezpieczeniowy wskazał, iż u wnioskodawczyni nie zaistniał stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu.

Pismem z dnia 8 sierpnia 2018 roku ubezpieczona wniosła odwołanie od powyższej decyzji podnosząc, iż uszczerbek na zdrowiu ustalony prze ZUS jest zaniżony, bowiem został oparty na błędnych ustaleniach co do charakteru i rozmiaru doznanego uszczerbku na zdrowiu. Zakład Ubezpieczeń Społecznych pismem z dnia 27 sierpnia 2018 roku wniósł o oddalenie odwołania, podnosząc, iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

Wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2020 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał wnioskodawczyni M. M. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej z dnia 12 września 2017 roku w wysokości odpowiadającej 2 % uszczerbku na zdrowiu, tj. w kwocie 1 708,00 zł oraz zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz Wnioskodawczyni M. M. kwotę 360,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy oparł swoje rozważania na następujących ustaleniach faktycznych :

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w postaci (...) F. w T.. W dniu 18 października 2017 roku w trakcie zawieszania firany wnioskodawczyni spadła ze stołka, w wyniku czego doznała głębokiego rozcięcia lewego podudzia.

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 5 lipca 2018 roku stwierdziła u Wnioskodawczyni brak stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu stwierdzając istnienie blizny na wysokości 1/3 dolnej podudzia o wymiarach 4x5 cm.

W oparciu o powyższe orzeczenie, ZUS zaskarżoną decyzją omówił Wnioskodawczyni prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy.

U Wnioskodawczyni stwierdzono zaistnienie na przednio - przyśrodkowej powierzchni goleni lewej kraterowatą bliznę o średnicy 4 cm, zagłębioną o około 0,5 cm. Blizna ma kolor brunatno - szary, pokryta jest połyskującą suchą skórą. Brak wpływu blizny na funkcjonowanie narządu ruchu skutkuje brakiem uszczerbku na zdrowiu z przyczyn chirurgicznych. Istniejąca blizna skutkuje 2 % uszczerbkiem na zdrowiu z punktu widzenia chirurgii plastycznej. 

Dokonując oceny materiału dowodowego Sąd I instancji uznał za wiarygodne i nie budzące wątpliwości dowody w postaci zebranych w aktach sprawy dokumentów oraz dokumentów zawartych w załączonych aktach organu rentowego.

W ocenie Sądu Rejonowego, szczególne znaczenie dla ustaleń w sprawie miały opinie biegłych lekarzy chirurga i chirurga plastycznego. Dokonując oceny wniosków biegłych wskazał, iż biegły chirurg nie stwierdził stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu z przyczyn chirurgicznych.

Z wnioskami biegłego zgodził się ZUS, wnioskodawczyni wniosła zastrzeżenia skutkujące wydaniem opinii uzupełniającej, w której biegły podtrzymał swoje wnioski uszczegółowiając argumentację. Biegły w sposób jasny, logiczny i zupełny wskazał, dlaczego brak jest podstaw do ustalenia uszczerbku na zdrowiu wnioskodawczyni z przyczyn chirurgicznych.

Uszczerbek w zdrowiu wnioskodawczyni stwierdził biegły lekarz chirurg plastyczny.

Wnioskodawczyni zgodziła się z wnioskami biegłego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zgłosił zastrzeżenia do opinii podnosząc, iż o zaistnieniu uszczerbku na zdrowiu decyduje element funkcjonalny, a więc zaburzenia w funkcjonowaniu narządu, a nie jego zmiany strukturalne.

Sąd I instancji uznał, że ZUS pominął okoliczność, iż skóra wnioskodawczyni, na której istnieje blizna, stanowi samodzielny organ. Wskazał przy tym, iż skóra jest organem stanowiącym zewnętrzną powłokę ciała i pełni wiele funkcji, m.in.:

-

izolacji środowiska wewnętrznego od zewnętrznego (czynników fizycznych,

-

chemicznych i biologicznych)

-

termoregulacji

-

udziału w gospodarce wodno-elektrolitowej (gruczoły potowe)

-

odbioru bodźców ze środowiska zewnętrznego (dotyk, ból, ciepło, zimno)

-

melanogenezy (melanina chroni organizm przed mutagennym promieniowaniem

-

ultrafioletowym)

-

wchłaniania niektórych substancji

-

gospodarki tłuszczowa

-

gospodarki witaminowa (synteza prowitaminy D3 z 7-dehvdrocholesterolu).

-

wydzielania dokrewnego i reakcji odpornościowych (skóra zawiera komórki L., należące do A.).

Sąd Rejonowy wskazał, że niewątpliwie blizna powstała u wnioskodawczyni, a biorąc pod uwagę jej rozmiar upośledza powyższe funkcje tym samym negatywnie wpływając na funkcjonowanie organizmu.

Tym samym Sąd uznał zarzuty ZUS za bezzasadne, a tym samym opinię biegłego lekarza chirurga plastycznego za wiarygodną, zupełną i jednoznaczną.

W ocenie Sądu I instancji powyższe opinie mogły stanowić podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne Sąd I instancji uznał odwołanie za zasadne i poczynił następujące rozważania prawne :

Sąd Rejonowy zauważył, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30.10.2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadku przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz.1673 ze zm.) z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje jednorazowe odszkodowanie - dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Dokonanie stopnia uszczerbku następuje zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania ( Dz.U. 234, poz. 1974).

Zaskarżona decyzja zostało zweryfikowana w trakcie postępowania dowodowego, które wykazało, iż u M. M. wystąpił rzeczywisty stały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 2%.

Dlatego też Sąd I instancji na podstawie art. 477. 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję przyznając Wnioskodawczyni należne odszkodowanie w kwocie 1.708,00 zł (2 x 854,00 zł). Biorąc pod uwagę wynik postępowania Sąd Rejonowy przyznał wnioskodawczyni zwrot kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 360,00 zł.

Apelację od powyższego wyroku pismem z dnia 30 września 2020 r. wniósł organ rentowy, zaskarżając go w całości i zarzucając zapadłemu orzeczeniu:

1.  naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, tj.:

-

art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie zasady swobodnej (bo dowolnej) oceny dowodów i uznanie, że wnioskodawczym doznała w wyniku wypadku przy pracy 2 % uszczerbku na zdrowiu w wyniku głębokiego rozcięcia lewego podudzia, podczas gdy materiał dowodowy nie pozwala na sformułowanie takiego wniosku, bowiem powołany w sprawie biegły sądowy specjalista chirurgii plastycznej stwierdzając 2 % uszczerbku na zdrowiu w swojej opinii stwierdził również, że blizna pourazowa skóry okolicy kostki przyśrodkowej lewej jest bez zaburzeń funkcji, a wg ustawowej tabeli uszczerbkowej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002 r, w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (tekst jedn.: Dz.U. z 2020 r., poz. 233), sama blizna może stanowić uszczerbek na zdrowiu ale wyłącznie w przypadku twarzy, gdzie stanowi ona oszpecenie,

-

art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. poprzez oparcie rozstrzygnięcia na wewnętrznie sprzecznej oraz niezgodnej z tabelą uszczerbkową opinii biegłego specjalisty chirurgii plastycznej, który stwierdzając brak zaburzeń funkcji organu, tj. skóry okolicy kostki lewego podudzia orzekł jednocześnie o uszczerbku na zdrowiu, który nie został wymieniony w przedmiotowej tabeli, podczas gdy biegły sądowy specjalista chirurgii i neurochirurgii jednoznacznie orzekł o braku uszczerbku na zdrowiu w przedmiotowej sprawie. 

2.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 6 ust, 1 pkt 4 oraz art. 11 ust. 1-3 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1376 t. j.) w związku z § 8 punkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002 r. oraz z punktami 19a i 160 ww. tabeli uszczerbkowej - poprzez błędne zasądzenie od organu rentowego na rzecz M. M. kwoty 1.708,00 zł za ustalone w postępowaniu sądowym 2 % uszczerbku na zdrowiu, podczas gdy wnioskodawczym nie ma prawa do jednorazowego odszkodowania, gdyż w wyniku tego wypadku nie doznała żadnego upośledzenia czynności organizmu (co stwierdzili obaj powołani w sprawie biegli sądowi: specjalista chirurgii plastycznej oraz specjalista chirurgii i neurochirurgii).

W konsekwencji powyższego organ rentowy wniósł o

1.  zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie odwołania,

2.  ewentualnie o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Uzasadniając swoje stanowisko ZUS wskazał, że zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 11.07.2018 r. i zasądził od organu rentowego na rzecz M. M. jednorazowe odszkodowanie w wysokości odpowiadającej 2 % uszczerbku na zdrowiu, tj. kwotę 1.708,00 zł. oraz kwotę 360,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Zaskarżony wyrok jest nie do przyjęcia, gdyż opiera się na wadliwej i wewnętrznie sprzecznej opinii biegłego sądowego specjalisty w zakresie chirurgii plastycznej, który - oceniając następstwa stłuczenia i zranienia przez M. M. podudzia lewego w postaci kraterowatej blizny na przednio-przyśrodkowej powierzchni (nad wewnętrzną kostką) lewej goleni - przy stwierdzeniu braku zaburzeń funkcji organu (skóry) jednocześnie orzekł o uszczerbku na zdrowiu na podstawie punktu 19 a tabeli uszczerbkowej (odnoszącego się do urazów twarzy), podczas gdy do urazu tkanek miękkich podudzia zastosowanie ma punkt 160 tej tabeli - na co wskazał w swojej opinii specjalista chirurgii i neurochirurgii.

Obaj powołani w sprawie biegli stwierdzili, że u W. nie wystąpiły zaburzenia czynnościowe narządu, natomiast ustawodawca w zamkniętym katalogu (jakim jest przedmiotowa tabela uszczerbkowa) uszkodzenia w powłokach rozumiane jako podstawę orzeczenia o uszczerbku na zdrowiu wymienił jedynie w punkcie 19, dotyczącym twarzy.

W tej sytuacji stwierdzić należy, że biegły sądowy specjalista chirurgii ustalając procent uszczerbku przy urazie podudzia na podstawie opisu uszkodzeń twarzy wydał opinię z rażącym naruszeniem zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, a Sąd Rejonowy opierając na tej wadliwej opinii swoim wyrokiem naruszył w sposób rażący przywołane wyżej przepisy, bowiem podobnie jak biegły, który błędnie zinterpretował brzmienie § 8 punkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002 r. Sąd również błędnie przyjął, że dla przypadku wnioskodawczym nie ma odpowiedniej pozycji w tabeli, podczas gdy ten przypadek winien być oceniony na podstawie pozycji 160 przedmiotowej tabeli.

W odpowiedzi na apelację wnioskodawczyni wniosła o:

1.  oddalenie apelacji,

2.  zasądzenie od organu rentowego na rzecz M. M. kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że z uwagi na prawidłowość wydanej w sprawie opinii stanowiącej podstawę zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia z zarzutami organu rentowego nie sposób się zgodzić.

Argument organu rentowego wskazujący na niemożność ustalenia uszczerbku na zdrowiu przy stwierdzeniu braku zaburzeń funkcji uznać należy za chybiony z uwagi na treść samej tabeli uszczerbkowej na którą powołuje się ZUS.

Zgodnie z treścią powołanej wyżej tabeli uszczerbkowej istnienie uszczerbku na zdrowiu nie jest każdorazowo uzależnione od zaburzenia funkcji, czego najlepszym przykładem jest procedura ustalania uszczerbku na zdrowiu spowodowanego uszkodzeniami powłok twarzy.

Ustawodawca w tym przypadku przewidział możliwość orzekania uszczerbku na zdrowiu zarówno w przypadku oszpecenia bez zaburzeń funkcji (pkt 19 a) jak również w przypadku oszpecenia połączonego z miernymi zaburzeniami funkcji ( pkt 19 b) oraz oszpeceniami połączonymi z dużymi zaburzeniami funkcji (pkt 19 c) takimi jak przyjmowanie pokarmów, zaburzenia oddychania, mowy, ślinotok i zaburzenia funkcji powiek.

Zatem w sytuacji stosowania powyższych regulacji w drodze analogii na mocy § 8 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002r do blizn znajdujących się na innych powłokach ciała aniżeli twarz, przyjąć należy, że uszczerbek powstaje również w sytuacji gdy powstała blizna nie powoduje zaburzenia funkcji.

Abstrahując od powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni, trafnie należy podnieść w ślad za stanowiskiem Sadu I instancji, że okrągła blizna pourazowa skóry wskazuje na upośledzenie samodzielnego organu stanowiącego zewnętrzna powłokę ciała, tj. skóry.

Zgodnie zatem z zasadami logicznego rozumowania Sad I instancji przyjął, że blizna powstała u wnioskodawczym, biorąc pod uwagę jej rozmiar upośledza funkcje skóry tym samym negatywnie wpływa na funkcjonowanie organizmu.

Wnioskodawczyni zwróciła uwagę, że zasadność ustalenia trwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego blizną powstałą w innym miejscy niż twarz potwierdza najnowsze orzecznictwo.

W wyroku Sadu Okręgowego w Gliwicach Sad rozpoznający apelację organu rentowego wskazał na prawidłowość ustalenia uszczerbku na zdrowiu spowodowanego bliznami na powłokach ciała innych niż twarz (wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 12 kwietnia 2019r. , sygn. akt VIII Ua 48/18, Lex nr 2686763).

Jak prawidłowo przyjął Sąd I instancji, opinia biegłego z zakresu chirurgii plastycznej zasługiwała na uwzględnienie, gdyż została ona sporządzona w oparciu o fachową i specjalistyczną wiedzę, na podstawie całokształtu dokumentacji medycznej oraz przeprowadzonego badania. Ponadto przedmiotowa opinia jest wyczerpująca i spójna w swej treści a wnioski w niej zawarte logiczne i przekonujące.

W takiej sytuacji, w ocenie Wnioskodawczyni, bezsprzecznie mogły one stanowić podstawę do dokonanych przez Sąd Rejonowy ustaleń w zakresie stanu zdrowia ubezpieczonego.

Biegły zakwalifikował skutki wypadku przy pracy wnioskodawczym jako stany zbliznowacenia i włóknienia skóry ( L90.50) oraz stan po ranie tłuczonej skóry okolicy kostki przyśrodkowej lewej (S 81.8). Ustalając uszczerbek na zdrowiu wnioskodawczym w wysokości 2 % biegły uwzględnił płeć, wiek jak również wykonywany zawód wnioskodawczym.

Okoliczność, że biegły innej specjalności wydał odmienną opinię nie może, w ocenie Wnioskodawczyni, stanowić podstawy do zakwestionowania opinii biegłego specjalisty chirurgii plastycznej.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawczyni wskazała prawidłowość wydanej w sprawie opinii biegłego z zakresu chirurgii plastycznej, a tym samym na prawidłowość zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja organu rentowego jest bezzasadna i jako taka podlega oddaleniu.

Sąd pierwszej instancji wydał prawidłowe rozstrzygnięcie znajdujące oparcie zarówno w obowiązujących przepisach prawa, jak i w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Wbrew twierdzeniom apelacji Sąd drugiej instancji nie dopatrzył się w postępowaniu pierwszoinstancyjnym naruszenia przepisów postępowania, polegających na nie rozpoznaniu kwestii istotnych dla rozstrzygnięcia, skutkujących koniecznością zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1905) jednorazowe odszkodowanie przysługuje ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Zasady orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. z 2020 r. poz. 233).

§ 8 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że lekarz orzecznik ustala w procentach stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu według oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zwanej dalej "oceną procentową", która jest określona w załączniku do rozporządzenia.

Stosownie do treści § 8 ust. 2, jeżeli dla danego rodzaju uszczerbku ocena procentowa określa dolną i górną granicę stopnia uszczerbku na zdrowiu, lekarz orzecznik określa stopień tego uszczerbku w tych granicach, biorąc pod uwagę obraz kliniczny, stopień uszkodzenia czynności organu, narządu lub układu oraz towarzyszące powikłania.

W myśl § 8 ust. 3, jeżeli w ocenie procentowej brak jest odpowiedniej pozycji dla danego przypadku, lekarz orzecznik ocenia ten przypadek według pozycji najbardziej zbliżonej. Można ustalić stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w procencie niższym lub wyższym od przewidywanego w danej pozycji, w zależności od różnicy występującej między ocenianym stanem przedmiotowym a stanem przewidzianym w odpowiedniej pozycji oceny procentowej.

Art. 233 § 1 k.p.c. stanowi natomiast, iż Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów, według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

W ramach przyznanej swobody w ocenie dowodów - art. 233 k.p.c., Sąd I instancji powinien zbadać wiarygodność i moc dowodu z opinii biegłego sądowego dokonując oceny tego dowodu według własnego przekonania i na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału (wyrok SN z 30 października 2003 r., IV CK 138/02 L.). Niemniej jednak polemika z opinią biegłego nie uzasadnia zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. (wyrok SN z 9 stycznia 2002 r., II UKN 708/00 L.). Dla obalenia twierdzeń biegłego specjalisty nie wystarcza bowiem przeświadczenie strony, iż fakty wyglądają inaczej, lecz koniecznym jest również rzeczowe wykazanie, iż wystawiona przez biegłego opinia jest niespójna bądź merytorycznie błędna.

Dowód z opinii biegłych jest przeprowadzony prawidłowo, jeżeli sądy uzyskały od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania, a tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 30 czerwca 2000 r., II UKN 617/99, OSNAPiUS 2002/1/26).

Zdaniem Sądu II instancji niewątpliwym jest, że ocena stanu zdrowia wnioskodawczyni, będąca podstawą określenia wysokości uszczerbku na zdrowiu, warunkująca przyznanie jednorazowego odszkodowania na podstawie art. 11 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 25 sierpnia 2015 r., wymagała wiadomości specjalnych i musi znaleźć oparcie w rzetelnie przeprowadzonym dowodzie z opinii biegłych.

W rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy uczynił podstawą swego rozstrzygnięcia opinię biegłego lekarza chirurga plastycznego.

Biegły ten dokonał oceny powłok ciała skarżącej i przyjął za podstawę punkt 19 a tabeli dotyczący uszkodzenia powłok twarzy ( blizny, ubytki) oszpecenie bez zaburzeń funkcji w zależności od rozmiarów blizny i ubytków w powłokach twarzy .

Mając na uwadze płeć, wiek i wykonywany zawód w oparciu o § 8 ust. 3 uznał on iż powyższa pozycja może mieć zastosowanie do osoby powódki .

W ocenie procentowej brak jest odpowiedniej pozycji dla powyższego przypadku, i dlatego biegły ocenił ten przypadek według pozycji najbardziej zbliżonej przyjmując niemalże najniższy procent uszczerbku wynoszący 2 %.

Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż zgodnie z definicją medyczną blizny jest to jeden z podstawowych wykwitów chorobowych skóry, czyli jest zmianą patologiczną, która powstaje w następstwie uszkodzenia skóry właściwej i zastąpienia jej tkanką włóknistą. Z punktu widzenia chirurgii plastycznej każda blizna, również stanowiąca fizjopatologiczne korzystne następstwo wygojenia się każdej rany, zarówno urazowej jak i chirurgicznej, stanowi jednocześnie oszpecenie wyglądu, bowiem jej istnienie w żadnej mierze nie jest stanem prawidłowym, którego jedynie obiektywna ocena odniesiona musi być do stanu prawidłowego sprzed wypadku, jaki jest brak blizny, ponieważ każda blizna stanowi upośledzenie funkcji estetycznej ciała. Oszpecenie wyglądu jako upośledzenie funkcji estetycznej ciała z punktu widzenia chirurgii plastycznej skutkuje uszczerbkiem na zdrowiu, ponieważ blizny mają charakter trwały, to uszczerbek nimi spowodowany jest również uszczerbkiem trwałym. Blizny powodują naruszenie sprawności ponieważ stanowią upośledzenie funkcji estetycznej ciała, a jest to funkcja organizmu, którą pełni wygląd człowieka, jak najbardziej istotna.

Zdaniem Sądu Okręgowego opinia biegłego chirurga plastyka jest spójna , precyzyjna i fachowa . Prawidłowy jest pogląd Sądu meriti, iż ZUS pominął okoliczność, iż skóra wnioskodawczyni, na której istnieje blizna, stanowi samodzielny organ. Wskazał przy tym, iż skóra jest organem stanowiącym zewnętrzną powłokę ciała i pełni wiele funkcji, m.in.:

-

izolacji środowiska wewnętrznego od zewnętrznego (czynników fizycznych,

-

chemicznych i biologicznych)

-

termoregulacji

-

udziału w gospodarce wodno-elektrolitowej (gruczoły potowe)

-

odbioru bodźców ze środowiska zewnętrznego (dotyk, ból, ciepło, zimno)

-

melanogenezy (melanina chroni organizm przed mutagennym promieniowaniem

-

ultrafioletowym)

-

wchłaniania niektórych substancji

-

gospodarki tłuszczowa

-

gospodarki witaminowa (synteza prowitaminy D3 z 7-dehvdrocholesterolu).

-

wydzielania dokrewnego i reakcji odpornościowych (skóra zawiera komórki L., należące do A.).

Sąd Rejonowy zasadnie zatem wskazał, że niewątpliwie blizna powstała u wnioskodawczyni, a biorąc pod uwagę jej rozmiar upośledza powyższe funkcje tym samym negatywnie wpływając na funkcjonowanie organizmu.

Zawarty zatem w apelacji zarzut naruszenia przepisu art. 233 kpc z tych wszystkich względów należało uznać za bezzasadny i stanowiący li tylko gołosłowną polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego.

Reasumując Sąd I instancji prawidłowo uznał, iż ubezpieczona w wyniku wypadku przy pracy doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości przyjętej przez biegłego chirurga plastycznego i ustalonego na 2 %.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc orzekł jak w punkcie 1 sentencji .

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc.