Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 405/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu rejonowego w Gliwicach z dnia 13 grudnia 2019 roku - sygn. akt IX K 1641/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na niesłusznym uznaniu, iż w niniejszej sprawie oskarżony swym zachowaniem dopuścił się popełnienia czynu z art. 190 a § 1 kk na rzecz każdej z pokrzywdzonych osób.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd I instancji w sposób prawidłowy i wyczerpujący przeprowadził postępowanie dowodowe, a następnie trafnie i całościowo ocenił zgromadzony materiał, wyprowadzając trafne i zasługujące na aprobatę wnioski w sferze przebiegu inkryminowanych zdarzeń, roli jaką odegrał w nich oskarżony, sprawstwa i winy H. Z., jak również prawnej oceny jego działań. Do błędu w ustaleniach faktycznych zatem nie doszło.

W szczególności słusznie uznano, iż systematyczne, powtarzające się i rozłożone w czasie zachowania oskarżonego stanowiły elementy jednego i tego samego czynu objętego jednolitym zamiarem. Nie mogło być przeto wątpliwości, co do opisu występku przypisanego ostatecznie H. Z. oraz prawnej kwalifikacji tegoż przestępstwa. Sąd Rejonowy nie dopuścił się przy tym żadnych uchybień proceduralnych, ani też - wbrew odmiennemu stanowisku obrońcy - błędów w ustaleniach faktycznych, jakie dawałyby podstawę do odmiennego rozstrzygnięcia co do istoty sprawy, a tym bardziej do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do rozpoznania ponownego.

Sąd I instancji zasadnie odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonemu, gdy utrzymywał w nich, że nigdy nie doszło w wykonaniu H. Z. do jakichkolwiek incydentów mogących zostać potraktowanymi w kategoriach przestępstwa uporczywego nękania w rozumieniu ustawy karnej, a jedynym celem realizowanym przezeń metodami legalnymi pozostawało nawiązanie kontaktów z małoletnim synem. Przeciwko wersji oskarżonego i zaprezentowanym w toku postępowania depozycjom przemawiał bowiem literalnie cały pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy.

W pierwszym rzędzie - konsekwentne i wzajemnie zbieżne relacje procesowe obu pokrzywdzonych : T. B. i A. Z., które precyzyjnie opisały cały szereg ponawianych działań oskarżonego w przestrzeni czasowej objętej aktem oskarżenia o postaci natrętnego i uporczywego "nachodzenia" wbrew woli wymienionych ( w szkole dziecka, przed budynkiem, w klatce schodowej, itp. ), "obfotografowania" samochodu i ich samych, "atakowania" w sensie fizycznym pojazdu, którym się poruszały , co w powiązaniu z wypowiedziami H. Z. w ich trakcie wzbudzało po stronie obu kobiet ( a w istocie również i małoletniego syna ) poczucie zagrożenia. Z kolei świadkowie : K., G. i R. potwierdzając poszczególne fragmenty zeznań pokrzywdzonych uwiarygadniali de facto ich wersję. Dodatkowym czynnikiem przemawiającym za wiarygodnością zeznań pokrzywdzonych był materiał fotograficzny.

Sąd odwoławczy nie doszukał się żadnych przesłanek, ze względu na które należałoby odmówić wiary wszystkim tym osobom. K., G. i R. nie byli przy tym bliskimi dla stron, czy nawet sąsiadami, a jednak obciążali oni oskarżonego. Nie odpowiadało ponadto rzeczywistości twierdzenie, jakoby zeznania byłej żony H. Z. skupiały się w głównej mierze na zagadnieniu uchylania się oskarżonego od obowiązku płacenia świadczeń alimentacyjnych. Przeciwnie, z relacji tych przebijało poczucie zagrożenia pokrzywdzonej stanowiące następstwo opisywanych działań oskarżonego. W jeszcze większym stopniu wymowę taką reprezentowały depozycje T. B., zwłaszcza te pochodzące z postępowania przygotowawczego.

Sąd Okręgowy nie dostrzegł również powodów do uznania - w ślad za stanowiskiem H. Z., iżby wszczęcie przeciwko niemu procesu karnego oraz złożenie obciążających go zeznań miało stanowić ze strony byłej już żony i byłej teściowej wyraz zemsty za cokolwiek. Podobne twierdzenia nie znajdowały żadnego oparcia dowodowego.

Odnosząc się jeszcze do zagadnienia działań, jakie oskarżony faktycznie podejmował, istota rzeczy zawierała się w sposobie i metodach wykorzystywanych w "desperackim dążeniu" ( jak pisze obrońca ), aby nawiązać jakikolwiek kontakt z synem. Sięgnięcie do metod przestępczych, niezależnie od głębszej motywacji - H. Z. nie usprawiedliwia, a tym bardziej nie ekskulpuje.

Odmówienie wiary wyjaśnieniom oskarżonego nie stanowiło zatem - w omówionych realiach procesowych - naruszenia zasady obiektywizmu, ani też nie powodowało, aby ocena dowodów dokonana przez Sąd orzekający miała być "dowolna". O dowolności ocen z całą pewnością nie przesądza fakt, iż nie wychodzi on na przeciw subiektywnym oczekiwaniom danej strony procesu. Nie wystąpiły zarazem żadne niewyjaśnialne wątpliwości, podlegające rozstrzyganiu na korzyść oskarżonego.

Zapadły wyrok ( mając na uwadze zastosowane w nim środki karne i obowiązki związane z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności ) nie będzie ponadto stał na przeszkodzie w uregulowaniu w postępowaniu rodzinnym sposobu kontaktów oskarżonego z dzieckiem.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, a ewentualnie w razie uznania, że postępowanie wymaga przeprowadzenia ponownego postępowania dowodowego - o uchylenie wydanego wyroku w całości i przekazanie sprawy do rozpoznania ponownego Sądowi I instancji. Nadto o przyznanie na rzecz oskarżonego zwrotu kosztów sądowych, w tym kosztów ustanowienia obrońcy za postępowanie I i II instancji według norm prawem przepisanych lub przedłożonego spisu kosztów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do odmiennego, merytorycznego rozstrzygnięcia co do istoty sprawy, zwłaszcza w kierunku postulowanym w apelacji. Nie było też uzasadnionych powodów, by przewód sądowy ( a zarazem postępowanie dowodowe ) przeprowadzać na nowo i w całości. Bezprzedmiotowy w takich okolicznościach stawał się wniosek o przyznanie oskarżonemu zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru.

3.2.

Naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 2 § 2 kpk, 5 § 2 kpk, 7 kpk oraz 410 kpk polegające na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów, zasady obiektywizmu oraz wydaniu wyroku skazującego wbrew zasadzie in dubio pro reo.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca uzasadnia powyższy zarzut posługując się identyczną de facto argumentacją, jak w przypadku zarzutu poprzedniego - omówionego w pkt. 3.1., która powoływana jest "zbiorczo". W konsekwencji pełną aktualność zachowuje stanowisko Sądu Okręgowego zaprezentowane uprzednio.

Apelacja obrońcy nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd I instancji w sposób prawidłowy i wyczerpujący przeprowadził postępowanie dowodowe, a następnie trafnie i całościowo ocenił zgromadzony materiał, wyprowadzając trafne i zasługujące na aprobatę wnioski w sferze przebiegu inkryminowanych zdarzeń, roli jaką odegrał w nich oskarżony, sprawstwa i winy H. Z., jak również prawnej oceny jego działań. Do błędu w ustaleniach faktycznych zatem nie doszło.

W szczególności słusznie uznano, iż systematyczne, powtarzające się i rozłożone w czasie zachowania oskarżonego stanowiły elementy jednego i tego samego czynu objętego jednolitym zamiarem. Nie mogło być przeto wątpliwości, co do opisu występku przypisanego ostatecznie H. Z. oraz prawnej kwalifikacji tegoż przestępstwa. Sąd Rejonowy nie dopuścił się przy tym żadnych uchybień proceduralnych, ani też - wbrew odmiennemu stanowisku obrońcy - błędów w ustaleniach faktycznych, jakie dawałyby podstawę do odmiennego rozstrzygnięcia co do istoty sprawy, a tym bardziej do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do rozpoznania ponownego.

Sąd I instancji zasadnie odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonemu, gdy utrzymywał w nich, że nigdy nie doszło w wykonaniu H. Z. do jakichkolwiek incydentów mogących zostać potraktowanymi w kategoriach przestępstwa uporczywego nękania w rozumieniu ustawy karnej, a jedynym celem realizowanym przezeń metodami legalnymi pozostawało nawiązanie kontaktów z małoletnim synem. Przeciwko wersji oskarżonego i zaprezentowanym w toku postępowania depozycjom przemawiał bowiem literalnie cały pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy.

W pierwszym rzędzie - konsekwentne i wzajemnie zbieżne relacje procesowe obu pokrzywdzonych : T. B. i A. Z., które precyzyjnie opisały cały szereg ponawianych działań oskarżonego w przestrzeni czasowej objętej aktem oskarżenia o postaci natrętnego i uporczywego "nachodzenia" wbrew woli wymienionych ( w szkole dziecka, przed budynkiem, w klatce schodowej, itp. ), "obfotografowania" samochodu i ich samych, "atakowania" w sensie fizycznym pojazdu, którym się poruszały , co w powiązaniu z wypowiedziami H. Z. w ich trakcie wzbudzało po stronie obu kobiet ( a w istocie również i małoletniego syna ) poczucie zagrożenia. Z kolei świadkowie : K., G. i R. potwierdzając poszczególne fragmenty zeznań pokrzywdzonych uwiarygadniali de facto ich wersję. Dodatkowym czynnikiem przemawiającym za wiarygodnością zeznań pokrzywdzonych był materiał fotograficzny.

Sąd odwoławczy nie doszukał się żadnych przesłanek, ze względu na które należałoby odmówić wiary wszystkim tym osobom. K., G. i R. nie byli przy tym bliskimi dla stron, czy nawet sąsiadami, a jednak obciążali oni oskarżonego. Nie odpowiadało ponadto rzeczywistości twierdzenie, jakoby zeznania byłej żony H. Z. skupiały się w głównej mierze na zagadnieniu uchylania się oskarżonego od obowiązku płacenia świadczeń alimentacyjnych. Przeciwnie, z relacji tych przebijało poczucie zagrożenia pokrzywdzonej stanowiące następstwo opisywanych działań oskarżonego. W jeszcze większym stopniu wymowę taką reprezentowały depozycje T. B., zwłaszcza te pochodzące z postępowania przygotowawczego.

Sąd Okręgowy nie dostrzegł również powodów do uznania - w ślad za stanowiskiem H. Z., iżby wszczęcie przeciwko niemu procesu karnego oraz złożenie obciążających go zeznań miało stanowić ze strony byłej już żony i byłej teściowej wyraz zemsty za cokolwiek. Podobne twierdzenia nie znajdowały żadnego oparcia dowodowego.

Odnosząc się jeszcze do zagadnienia działań, jakie oskarżony faktycznie podejmował, istota rzeczy zawierała się w sposobie i metodach wykorzystywanych w "desperackim dążeniu" ( jak pisze obrońca ), aby nawiązać jakikolwiek kontakt z synem. Sięgnięcie do metod przestępczych, niezależnie od głębszej motywacji - H. Z. nie usprawiedliwia, a tym bardziej nie ekskulpuje.

Odmówienie wiary wyjaśnieniom oskarżonego nie stanowiło zatem - w omówionych realiach procesowych - naruszenia zasady obiektywizmu, ani też nie powodowało, aby ocena dowodów dokonana przez Sąd orzekający miała być "dowolna". O dowolności ocen z całą pewnością nie przesądza fakt, iż nie wychodzi on na przeciw subiektywnym oczekiwaniom danej strony procesu. Nie wystąpiły zarazem żadne niewyjaśnialne wątpliwości, podlegające rozstrzyganiu na korzyść oskarżonego.

Zapadły wyrok ( mając na uwadze zastosowane w nim środki karne i obowiązki związane z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności ) nie będzie ponadto stał na przeszkodzie w uregulowaniu w postępowaniu rodzinnym sposobu kontaktów oskarżonego z dzieckiem.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, a ewentualnie w razie uznania, że postępowanie wymaga przeprowadzenia ponownego postępowania dowodowego - o uchylenie wydanego wyroku w całości i przekazanie sprawy do rozpoznania ponownego Sądowi I instancji. Nadto o przyznanie na rzecz oskarżonego zwrotu kosztów sądowych, w tym kosztów ustanowienia obrońcy za postępowanie I i II instancji według norm prawem przepisanych lub przedłożonego spisu kosztów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do odmiennego, merytorycznego rozstrzygnięcia co do istoty sprawy, zwłaszcza w kierunku postulowanym w apelacji. Nie było też uzasadnionych powodów, by przewód sądowy ( a zarazem postępowanie dowodowe ) przeprowadzać na nowo i w całości. Bezprzedmiotowy w takich okolicznościach stawał się wniosek o przyznanie oskarżonemu zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

1. Rozstrzygnięcie o uznaniu H. Z. za winnego czynu z art. 190 a § 1 kk i wymierzeniu kary pozbawienia wolności. 2. Rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności. 3. Rozstrzygnięcie o zastosowaniu względem oskarżonego środków karnych po myśli art. 41 a § 1 i 4 kk. 4. Rozstrzygnięcie o zastosowaniu obowiązku probacyjnego z art. 72 § 1 pkt. 1 kk. 5. Rozstrzygnięcie o zasądzeniu od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej T. B. zwrotu wydatków na ustanowienie pełnomocnika procesowego. 6.Rozstrzygnięcie o obciążeniu oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatkami i opłatą.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Rejonowy poczynił w przedmiotowej sprawie prawidłowych ustaleń faktycznych i nie naruszył w żadnym stopniu prawa procesowego, a i prawa materialnego. Na aprobatę zasługiwało orzeczenie w kwestii sprawstwa i winy oskarżonego oraz prawnej kwalifikacji przypisanego mu występku. Także wymierzona kara pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania za rażąco i niewspółmiernie surową uchodzić nie może.

Sąd I instancji starannie i w prawidłowy sposób przeprowadził postępowanie dowodowe, a wyczerpująco zgromadzony materiał dowodowy poddał następnie wszechstronnej i całościowej analizie i ocenie wyprowadzając trafne i logiczne wnioski końcowe. Tok rozumowania i sposób wnioskowania Sądu Rejonowego przedstawiony w części sprawozdawczej zapadłego wyroku jest prawidłowy i zgodny ze wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Nie przekroczono przy tym ram swobodnej oceny dowodów, jak i nie popełniono uchybień tego rodzaju, że mogłoby to spowodować konieczność uchylenia wyroku i przekazania sprawy do rozpoznania ponownego.

Sąd orzekający wskazał na jakich oparł się dowodach, dlaczego dał im wiarę oraz należycie wytłumaczył z jakich przyczyn odmówił wiary H. Z.. Sąd odwoławczy nie doszukał się najmniejszych podstaw do odmiennej oceny przeprowadzonych na rozprawie głównej dowodów, jak i do podważenia ustaleń faktycznych i ocen prawnych dokonanych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.

Sąd Rejonowy prawidłowo również ustalił, wskazał i ocenił wszystkie okoliczności mające wpływ na wybór rodzaju i rozmiaru kary oraz przyjęcie pozytywnej wobec oskarżonego prognozy społeczno - kryminologicznej, która legła u podstaw sięgnięcia po dobrodziejstwo z art. 69 kk. Wymierzona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz stopnia szkodliwości społecznej czynu, jakiego się on dopuścił. W pełni uzasadnione okolicznościami sprawy pozostają też zastosowane środki karne i obowiązek probacyjny.

Orzeczona kara w powiązaniu z tymi ostatnimi należycie zatem spełni swe cele zapobiegawcze i wychowawcze, jak i w sferze kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W obliczy zapadnięcia wyroku skazującego zasadnie obciążono oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej wydatkami związanymi z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru. Zastrzeżeń nie wzbudzało też obciążenie H. Z. wydatkami postępowania i opłatą.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Wobec nieuwzględnienia apelacji wywiedzionej przez obrońcę oskarżonego wyłącznie na korzyść H. Z., zasądzono od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej T. B. kwotę 840 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem pełnomocnika w postępowaniu odwoławczym. Rozmiar tychże przyjęto wedle stawki minimalnej przewidzianej regulacją przepisu § 11 ust. 2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie. Sąd Okręgowy uznał, że stopień skomplikowania sprawy i nakład pracy pełnomocnika w postępowaniu odwoławczym nie uzasadniały przyznania wydatków w wysokości przekraczającej tę stawkę.

3.

W obliczu utrzymania zaskarżonego wyroku w mocy i nieuwzględnienia apelacji wywiedzionej wyłącznie na korzyść oskarżonego, H. Z. obciążony został na rzecz Skarbu Państwa wydatkami postępowania odwoławczego oraz opłatą za drugą instancję.

1PODPIS

sędzia Arkadiusz Łata

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1. Rozstrzygnięcie o uznaniu H. Z. za winnego czynu z art. 190 a § 1 kk i wymierzeniu kary pozbawienia wolności. 2. Rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności. 3. Rozstrzygnięcie o zastosowaniu względem oskarżonego środków karnych po myśli art. 41 a § 1 i 4 kk. 4. Rozstrzygnięcie o zastosowaniu obowiązku probacyjnego z art. 72 § 1 pkt. 1 kk. 5. Rozstrzygnięcie o zasądzeniu od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej T. B. zwrotu wydatków na ustanowienie pełnomocnika procesowego. 6.Rozstrzygnięcie o obciążeniu oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatkami i opłatą.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana