Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 sierpnia 2020 roku (data prezentaty Biura Podawczego) małoletni powód G. G. (1), reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową – matkę S. Ś., wniósł przeciwko swojemu ojcu R. G. o zasądzenie alimentów w kwocie 1200 zł miesięcznie, na ręce opiekuna prawnego S. Ś., płatnych z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku zwłoki, od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i ponadto wniósł o wydanie wyroku zaocznego, w przypadku niestawiennictwa pozwanego na rozprawie i zasądzenie od pozwanego na jego rzecz postępowania. Strona powodowa wniosła ponadto o udzielenie zabezpieczenia roszczenia w sposób opisany we wniosku ( k. 1-2 pozew)

Postanowieniem z dnia 23 października 2020 roku wydanym w niniejszej sprawie tut. Sąd na czas trwania postępowania zabezpieczył roszczenie poprzez zobowiązanie pozwanego R. G. do płacenia alimentów na rzecz małoletniego syna G. G. (1) ur. (...) w W. w kwocie po 900 złotych miesięcznie płatne do dnia 10-tego każdego miesiąca z góry do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego G. G. (1) – jej matki S. Ś. z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat (pkt 1) i w pozostałym zakresie wniosek o zabezpieczenie oddalił (pkt 2) oraz nadał z urzędu klauzulę wykonalności na pkt. 1 postanowienia (pkt 3) ( k. 31 postanowienie).

W piśmie z dnia 20 stycznia 2021 roku (data prezentaty Biura Podawczego) małoletni powód G. G. (1), reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową – matkę S. Ś., zastępowaną przez profesjonalnego pełnomocnika, podtrzymując wniesione powództwo, modyfikując wysokość żądanych alimentów, w ten sposób, że wniósł o zasądzenie od pozwanego R. G. na jego rzecz alimentów w wysokości po 1500 zł płatnych miesięcznie do 10 dnia każdego miesiąca z góry, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego G. G. (1)S. Ś., wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat i wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego radcy prawnego według norm prawem przepisanych ( k. 64-66 pismo procesowe).

Ostatecznie strona powodowa pozostała przy dotychczasowym stanowisku procesowym, zaś pozwany uznał powództwo do kwoty 600 zł ( e-protokół rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 roku).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni G. G. (1), urodzony (...) w W. pochodzi z nieformalnego związku (...) ( k. 3 odpis skrócony aktu urodzenia, k. 26 odpis zupełny aktu urodzenia). Rodzice małoletniego mieszkali ze sobą przez okres około roku do października 2019 roku (tj. do czasu rozstania) w mieszkaniu o powierzchni 63 m 2 należącym do brata S. Ś.. W tym czasie R. G. prowadził własną działalność gospodarczą i zajmował się remontami, nie zatrudniał innych osób i zarabiał około 2500 zł miesięcznie. ( e-protokół rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 roku zeznania S. Ś., e-protokół rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 roku zeznania R. G. )

Małoletni G. G. (1) ma ukończone 1 i pół roku. Mieszka od urodzenia wraz ze swoją matką w mieszkaniu należącym do brata jej matki. Cierpi na wrodzoną sferocytozę, która objawia się niską ilością czerwonych krwinek i w związku z tym musi przyjmować codziennie witaminę B. Małoletni jest się pod opieką hematologa w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia. W dalszych ciągu korzysta z pieluch i korzysta z rozwojowych zabawek. Z uwagi na to, że nie dostał się do publicznego żłobka uczęszcza obecnie do prywatnego żłobka, w którym czesne wynosi 1560 zł miesięcznie. Jego usprawiedliwione koszty utrzymania wynoszą obecnie około 2700 zł miesięcznie, na co składają się następujące wydatki: wyżywienie – 500 zł miesięcznie, środki higieniczne (w tym pieluchy), lekarstwa, kosmetyki – 300 zł miesięcznie, ubrania i buty – 200 zł miesięcznie, udział w kosztach utrzymania mieszkania – 200 zł miesięcznie, żłobek – 1560 zł miesięcznie. ( e-protokół rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 roku zeznania S. Ś., e-protokół rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 roku zeznania R. G., k. 2, 66, 115 zestawienie kosztów utrzymania, k. 4-6, 76-81, 92-105, 107-112, 114 dokumentacja dot. kosztów utrzymania, k. 67-72 dokumentacja medyczna, k. 73-75 umowa dot. żłobka )

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda S. Ś. ma 32 lata, jest panną, ma wykształcenie średnie i studiuje zaocznie na kierunku logistyka na III roku w Wyższej Szkoły (...) w W. (studia inżynierskie). Ponosi opłaty za studia w wysokości 2500 zł za semestr. W 2019 roku uzyskała łącznie 65.855,90 zł dochodu. Od 23 października 2020 roku jest zatrudniona na podstawie trzymiesięcznego okresu próbnego w firmie prywatnej na stanowisku asystentki zarządu, gdzie zarabia 2600 zł brutto miesięcznie, tj. 1900 zł miesięcznie netto i jej umowa o pracę nie zostanie przedłużona. Posługuje się językiem angielskim, ma prawo jazdy kategorii B, umie pisać bezwzrokowo i szuka obecnie innego zatrudnienia. Posiada również samochód matki F. (...) z 2006 roku o wartości około 5000 zł. Od narodzin dziecka mieszka z małoletnim synem w mieszkaniu swojego brata o powierzchni 63 m 2. Ponosi koszty utrzymania tego mieszkania: czynsz – 600 zł miesięcznie, prąd – ok. 100 zł miesięcznie, gaz – 50 zł miesięcznie, Internet – 40 zł miesięcznie. Obecnie w mieszkaniu tym mieszka również jej partner, który zarabia około 4000 zł netto miesięcznie i dokłada się do kosztów utrzymania, w ten sposób, że uiszcza opłaty mieszkaniowe. Jej brat nie mieszka w tym mieszkaniu i żadne z pomieszczeń w mieszkaniu nie jest wynajmowane. ( e-protokół rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 roku zeznania S. Ś., e-protokół rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 roku zeznania R. G., k. 11 potwierdzenie przelewu, k. 82-90 deklaracje podatkowe, k. 91 zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach, k. 92-96, 106 dokumentacja dot. kosztów utrzymania)

Pozwany R. G. ma 39 lat, wykształcenie zawodowe – specjalizacja agroturystyka. W przeszłości zajmował się wykonywaniem tatuaży (za jeden tatuaż otrzymywał 150 zł) oraz w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (którą zamknął w ubiegłym roku) zajmował się drobnymi naprawami w pięciu restauracjach, gdzie zarabiał 2500 zł miesięcznie (po 500 zł od każdej restauracji) oraz podejmował się innych drobnych zleceń. W okresie od 22 listopada 2019 roku do 12 września 2020 roku był zatrudniony na stanowisku montera mebli w wymiarze ½ etatu za wynagrodzeniem w wysokości 1125 zł miesięcznie. Od 2 listopada 2020 roku jest zatrudniony w firmie (...) na stanowisku montera na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony do 2 sierpnia 2023 roku za wynagrodzeniem w wysokości 2600 zł brutto miesięcznie i zajmuje się likwidacją placówek bankowych na terenie Polski. Z powodu wyjazdów poza miejsce zamieszkania nie podejmuje dodatkowego zatrudnienia. Nie zajmował się nigdy hydrauliką, posiada podstawowe umiejętności z zakresu elektryki, potrafi układać płytki, malować ściany, montować karton gips, nie potrafi wymienić pieca. Poza małoletnim synem G. ma jeszcze drugiego syna z innego związku – (...), który ma 4 i pół roku. Z matką małoletniego syna M. zawarł ślub w meczecie i jak twierdzi, nie zgłaszał tego faktu do żadnego urzędu. Od 3-4 miesięcy mieszka z małoletnim synem M. i matką małoletniego M. w jej mieszkaniu o powierzchni 62 m 2 położonym w W. na K.. Czynsz za to mieszkanie wynosi około 900 zł miesięcznie, do kosztów utrzymania tego mieszkania należą również inne opłaty: telewizja, Internet, prąd, gaz i woda. Partnerka pozwanego nie pracuje, pobiera świadczenie z programu 500+ i otrzymuje wsparcie ze strony swojego ojca. Pozwany nie posiada prawa jazdy ani swojego samochodu. Pozwany jak twierdzi ma problemy zdrowotne związane z przebytym urazem kręgosłupa (kręgozmyk) i ze stawami i nie korzysta z fizjoterapii. Z małoletnim synem G. kontaktuje się nieregularnie w jego miejscu zamieszkania co 2-3 miesiące i na te spotkania stawia się wraz z drugim synem M.. Po rozstaniu z matką małoletniego G. przekazał matce dziecka tytułem utrzymania syna po 500 zł w listopadzie i grudniu 2019 roku, 400 zł we wrześniu 2020 roku, 500 zł w październiku 2020 roku i 500 zł w styczniu 2021 roku i nie poczynił żadnych starań (np. przy pomocy pracowników ośrodka pomocy społecznej), aby małoletni G. dostał się do publicznego żłobka. ( e-protokół rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 roku zeznania S. Ś., e-protokół rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 roku zeznania R. G., k. 52-54 umowy o pracę oraz rozwiązanie umowy o pracę, k. 55-56 świadectwo pracy, k. 57 dokumentacja dot. kosztów utrzymania, k. 58-63 deklaracje podatkowe)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej powołane dokumenty. Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom złożonym do akt sprawy pomimo, iż część z nich została złożona jedynie w kserokopii. Żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności, zaś Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu. Dokumenty urzędowe złożone do akt sprawy, w szczególności odpisy aktów urodzenia, zostały sporządzone przez powołane do tego organy i w zakresie ich kompetencji, a tym samym zgodnie z art. 244 k.p.c. stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone.

W toku postępowanie nie przeprowadzono dowodu z zeznań zgłoszonych przez stronę powodową świadków, z uwagi na wycofanie przez pełnomocnika strony powodowej na rozprawie sądowej powyższego wniosku dowodowego.

Odnośnie zeznań złożonych przez przedstawicielkę ustawową małoletniego powoda i złożonych przez stronę powodową zestawień kosztów utrzymania małoletniego powoda, Sąd kierując się zasadami doświadczenia życiowego, jak również biorąc pod uwagę inne prowadzone przed tut. Sądem postępowania w przedmiocie alimentów uznał, że przedstawione przez nią koszty utrzymania dziecka były nieco zawyżone, tj. w zakresie kosztów wyżywienia półtorarocznego dziecka, które nie powinny być wyższe niż po około 500 zł miesięcznie, w sytuacji, gdy małoletni spożywa również posiłki w żłobku. Za zawyżone należało również uznać wydatki związane z zakupem odzieży i obuwia, które z uwagi na wiek dziecka winny wynosić po około 200 zł miesięcznie. Jednocześnie w ocenie Sądu, biorąc pod uwagę wiek dziecka i dołączoną dokumentację medyczną, łączne koszty związane z zakupem środków higienicznych (w tym pieluch), lekarstw i kosmetyków nie powinny być wyższe niż po około 300 zł miesięcznie. Sąd ponadto ustalił udział małoletniego powoda w kosztach utrzymania mieszkania na kwotę w wysokości 200 zł miesięcznie, gdyż większość kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania matka małoletniego musiałaby ponosić niezależnie od okoliczności zamieszkiwania z małoletnim synem. Jednocześnie Sąd wziął pod uwagę, że w mieszkaniu tym mieszka również partner matki dziecka, który partycypuje w kosztach utrzymania tego mieszkania. Ponadto Sąd do kosztów utrzymania małoletniego powoda zaliczył wydatek związany z czesnym za prywatny żłobek, do którego uczęszcza małoletni powód. W ocenie Sądu powyższy wydatek w wysokości 1560 zł miesięcznie należało uznać za w pełni usprawiedliwiony, gdyż małoletni nie znalazł miejsca w publicznym żłobku, w którym czesne byłoby znacznie niższe, do czego przyczynił się również ojciec dziecka, który nie podjął żadnych działań (np. poprzez zgłoszenie się do ośrodka pomocy społecznej z uwagi na swoją sytuację finansową), aby jego najmłodszy syn znalazł miejsce w publicznym żłobku. Jednocześnie, w przypadku gdyby małoletni powód nie został zapisany do prywatnego żłobka, wówczas matka małoletniego nie byłaby w stanie znaleźć stałego zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy, co znacząco wpłynęłoby na jej możliwości zarobkowe i taka sytuacja miałaby znaczący wpływ na podział kosztów utrzymania małoletniego powoda pomiędzy jego rodziców.

Z kolei przedstawione przez pozwanego koszty utrzymania małoletniego dziecka były zdecydowanie zaniżone, biorąc szczególnie pod uwagę wiek małoletniego powoda. Jednocześnie pozwany starał się również zaniżać swoje możliwości zarobkowe (o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W myśl przepisu art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: k.r.o.) obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Ojciec dziecka jest więc zobowiązany w pierwszej kolejności. Obowiązek alimentacyjny jest podstawowym obowiązkiem rodzica względem jego dziecka. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Stąd bezspornym jest, iż pozwany jest zobowiązany alimentacyjnie względem swojego małoletniego i niesamodzielnego syna.

Zgodnie z treścią art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Chodzi przy tym o zapewnienie uprawnionemu prawidłowych, a nie jedynie minimalnych warunków bytowania. Przepis ten wyraża jednocześnie zasadę ograniczenia zakresu świadczeń alimentacyjnych do usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego z jednej strony, z drugiej zaś uzależnia je dodatkowo od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Stosownie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 1972 r. w sprawie III CRN 470/71, Lex nr 7052, w sprawach o alimenty górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego. Natomiast przez usprawiedliwione potrzeby rozumie się nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, ale również takie, które stworzą uprawnionemu normalne warunki bytowania odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia i wykształceniu. Ustalając zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda, które winny być zaspokajane, Sąd miał na uwadze treść art. 96 k.r.o. według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka. Stosownie do tej dyrektywy rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby) jak i duchowych, a także środków wychowania według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku.

Sąd, orzekając o wysokości alimentów, uwzględnia możliwości zarobkowe dłużnika, czyli kwoty, jakie zarabiałby, gdyby owe możliwości wykorzystywał w pełni. Są one determinowane wiekiem zobowiązanego, jego stanem zdrowia, przygotowaniem zawodowym, wykształceniem, ale także możliwością zdobycia pracy w regionie, w którym mieszka i wieloma innymi czynnikami (H. Dolecki (red), Komentarz do art. 135 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, LEX 86680).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy w pierwszej kolejności odnieść się należy do uzasadnionych kosztów utrzymania małoletniego powoda. Sąd ustalił koszt utrzymania małoletniego powoda na kwotę w wysokości około 2700 zł miesięcznie. Przesłanka usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego alimentacyjnie, nakazuje określić katalog potrzeb konkretnego uprawnionego, a następnie ustalić koszt zaspokojenia tychże potrzeb. Są to zatem wartości uśrednione, uogólnione. W tej materii Sąd dał częściowo wiarę twierdzeniom i dowodom przedstawionym przez stronę powodową i zostało to szczegółowo omówione we wcześniejszej części uzasadnienia.

Art. 135 § 1 k.r.o., uzależnia natomiast ustalenie wysokości świadczenia alimentacyjnego, także od możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego alimentacyjnie. Przy ustalaniu wysokości obowiązku alimentacyjnego Sąd ocenia potencjalne (hipotetyczne) możliwości zarobkowe osoby zobowiązanej do alimentacji.

W ocenie Sądu, sytuacja majątkowa, jak i zarobkowa pozwanego – zobowiązanego alimentacyjnie jest korzystna. Pozwany ma dopiero 39 lat, posiada wykształcenie zawodowe – specjalizacja agroturystyka. W przeszłości zajmował się wykonywaniem tatuaży (za jeden tatuaż otrzymywał 150 zł), prowadził działalność gospodarczą (w ramach której zarabiał 2500 zł miesięcznie), podejmował się innych drobnych zleceń, był zatrudniony na stanowisku montera mebli, a od 2 listopada 2020 roku jest zatrudniony w firmie (...) na stanowisku montera na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony do 2 sierpnia 2023 roku za wynagrodzeniem w wysokości 2600 zł brutto miesięcznie. Sąd zwrócił uwagę, że pozwany posiada podstawowe umiejętności z zakresu elektryki, potrafi układać płytki, malować ściany, montować karton gips i zwrócił uwagę, że pozwany poza małoletnim G. ma jeszcze drugiego syna z innego związku – (...), który ma 4 i pół roku i mieszka wraz z matką tego dziecka, która nie pracuje. Sąd zwrócił również uwagę, że pozwany z małoletnim synem G. kontaktuje się nieregularnie w jego miejscu zamieszkania. W wyniku tego to matka małoletniego S. Ś. swój obowiązek alimentacyjny wypełnia w znacznym zakresie poprzez osobiste starania w opiece i wychowaniu syna, zaś ojciec małoletniego w niewielkim stopniu zajmuje się opieką i wychowaniem małoletniego syna, dlatego ciężar finansowy powinien być również przerzucony na drugiego rodzica zobowiązanego do alimentacji, który jest wolny od codziennej troski o utrzymanie i wychowanie dziecka. Sąd wziął pod uwagę ponadto, że pozwany deklarował, że posiada problemy ortopedyczne , jednakże nie posiada orzeczenia o niezdolności do pracy i w dalszym ciągu wykonuje fizyczną pracę zarobkową. Dlatego też jego możliwości zarobkowe są znacznie wyższe niż deklaruje i wynoszą co najmniej 2700 zł netto miesięcznie. Sąd oceniając powyższe możliwości wziął pod uwagę, iż pozwany może z powodzeniem znaleźć zatrudnienie w W., np. na stanowisku sprzedawcy w sklepie, gdzie jak wynika z zasad doświadczenia życiowego i innych postępowań alimentacyjnych prowadzonych przed tut. Sądem, średnie zarobki wynoszą co najmniej 2500-3500 zł miesięcznie.

W tym kontekście uznać należy, iż kwota w wysokości po 900 zł (co stanowi zaledwie 1/3 ustalonych usprawiedliwionych kosztów utrzymania dziecka) na rzecz utrzymania małoletniego syna G. G. (1) ur. (...) w W., poczynając od dnia 3 sierpnia 2020 r., tj. od daty wniesienia pozwu, płatna do rąk matki małoletniego S. Ś. do dnia 10-tego każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, zasądzona tytułem alimentów, jest adekwatna do możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego oraz do kosztów zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego alimentacyjnie.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

Strona powodowa jest zwolniona z kosztów sądowych, z tego względu opłatą sądową w wysokości 750 złotych obciążony został pozwany R. G.. Wysokość opłaty wyliczona została od kwoty 900 alimentów x 12 miesięcy = 10 800 w związku z czym opłata wynosi 750 złotych zgodnie z art. 13.1pkt6 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28.07.2005r. Dz. U z 2019 r. poz. 785

Mając na względzie końcowy wynik postępowania, treść art. 98 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. oraz fakt, iż strona powodowa zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, złożyła wniosek o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego radcy prawnego według norm prawem przepisanych, Sąd zasądził od pozwanego R. G. na rzecz przedstawicielki ustawowej S. Ś. kwotę 1200 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 265).

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania cywilnego wyrokowi w pkt 1 nadany został rygor natychmiastowej wykonalności.

(...)