Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 grudnia 2019 roku (data prezentaty Biura Podawczego) małoletnia powódka I. F., reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową – matkę D. Z., wniosła przeciwko swojemu ojcu S. F. o zasądzenie na jej rzecz alimentów w kwocie 2000 zł miesięcznie, płatnych na wskazane konto bankowe przedstawicielki ustawowej powódki do dnia 10 każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat do dnia zapłaty i wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Wraz z pozwem wniesiono o zabezpieczenie powództwa w sposób tożsamy z roszczeniem głównym pozwu ( k. 1-6 pozew).

Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2020 roku wydanym w niniejszej sprawie tut. Sąd na czas trwania postępowania zobowiązał pozwanego S. F. do łożenia tytułem alimentów na rzecz małoletniej córki I. F., urodzonej dnia (...) w kwocie po 1.000 złotych miesięcznie, płatnej do rąk przedstawicielki ustawowej D. Z., do 10-dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat (pkt 1) i w pozostałym zakresie wniosek o zabezpieczenie oddalił (pkt 2) oraz nadał z urzędu klauzulę wykonalności na pkt. 1 postanowienia (pkt 3) ( k. 62 postanowienie). Postanowieniem z dnia 22 czerwca 2020 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI RCz 19/20 inny skład tut. Sądu oddalił zażalenie S. F. na postanowienie z dnia 27 stycznia 2020 roku wydane w niniejszej sprawie ( k. 152 postanowienie).

W piśmie z dnia 20 lutego 2020 roku (data prezentaty Biura Podawczego) stanowiącym odpowiedź na pozew pozwany S. F., zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 400 zł i wniósł o zasądzenie od strony powodowej na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych ( k. 90-94 odpowiedź na pozew).

Postanowieniem z dnia 26 lutego 2020 roku wydanym w niniejszej sprawie tut. Sąd skierował strony do mediacji, o przeprowadzenie której zwrócił się w terminie 2 miesięcy do Fundacji (...) ul. (...), (...)-(...) W., zobowiązując mediatora do sporządzenia protokołu z mediacji i przesłania go do tutejszego Sądu po zakończeniu mediacji ( k. 107 postanowienie). Jednakże jedna ze stron nie wyraziła zgody na mediację, więc do wszczęcia postępowania mediacyjnego nie doszło ( k. 128 pismo).

Strony pozostały przy dotychczasowych stanowiskach procesowych ( e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia I. F. , urodzona dnia (...) w W. pochodzi z nieformalnego związku (...) ( k. 7 odpis skrócony aktu urodzenia). W czasie trwania związku rodzice małoletniej od 2006 do marca 2019 roku prowadzili wspólne gospodarstwo domowe, mieszkając wspólnie najpierw w S. w mieszkaniu D. Z., a po sprzedaży tego mieszkania w mieszkaniu(...) w W. o powierzchni 70 m ( 2). W dniu 29 marca 2019 roku małoletnia I. wraz z matką wyprowadziły się do chrzestnej małoletniej, która mieszkała w W., a potem przez 5 miesięcy do końca sierpnia mieszkały w jej mieszkaniu w W. na B.. W sierpniu 2019 roku małoletnia I. wraz ze swoją matką pojechały na wakacje autokarem do przyjaciół matki do Bułgarii (koszt wyjazdu wyniósł około 2000 zł). Po powrocie z wakacji małoletnia wraz ze swoją matką wróciły do mieszkania (...) w którym mieszkał ojciec małoletniej. Następnie D. Z. wymieniła zamki w drzwiach wejściowych do mieszkania, w wyniku czego ojciec małoletniej nie mógł się dostać do mieszkania i opuścił mieszkanie. D. Z. zainstalowała również alarm i zatrudniła firmę ochroniarską oraz wymeldowała ojca małoletniej z tego mieszkania. D. Z. uważa iż tylko jej przysługuje prawo do tego lokalu, S. F. uważa że jemu także takie prawo przysługuje. W mieszkaniu tym znajdują się dwa psy, w tym jeden pies rasy chihuahua. ( e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania D. Z., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania S. F., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania R. K., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania D. T.,)

Małoletnia I. F. ma blisko 15 lat i uczęszcza do klasy pierwszej liceum (obecnie uczy się w systemie zdalnym). Korzysta z prywatnych korepetycji z języka angielskiego, których koszt wynosi około 400 zł miesięcznie. W wakacje w 2019 roku I. wyjechała na kolonie do A. (koszt kolonii wyniósł 1790 zł). Natomiast w wakacje w 2020 roku wyjechała na obóz w K. (koszt obozu wyniósł 1300 zł). Z powodu jadłowstrętu psychicznego, który spowodował znaczny spadek masy ciała, anoreksję i problemy kardiologiczne w okresie od 4 lipca do 9 lipca 2019 roku przebywała na oddziale endokrynologii Szpitala (...) przy ul. (...), a później była przeniesiona na oddział psychiatrii wieku rozwojowego, na którym przebywała w okresie od 9 lipca 2019 roku do 26 marca 2020 roku. Matka twierdzi iż z powodu pobytu w szpitalu i podawanego tam niesmacznego jedzenia ( w tym mięsa) , córka stosuje obecnie dietę wegańską, co podwyższa jej koszty utrzymania. Obecnie I. nie ma już problemów kardiologicznych, urosła i mierzy powyżej 170 cm, waży 67 kg, nie ma anoreksji. Znajduje się pod opieką psychologa (dotychczasowy koszt prywatnych wizyt wyniósł 1000 zł) oraz korzysta z prywatnych konsultacji kardiologicznych. W okresie od 31 grudnia 2019 roku do 31 marca 2020 roku (w czasie pobytu w szpitalu) jej usprawiedliwione koszty utrzymania wynosiły po około 1000 zł miesięcznie, na co składały się następujące wydatki: ubrania, obuwie – około 150 zł miesięcznie, kosmetyki, środki czystości – około 50 zł miesięcznie, wyjazdy wakacyjne i wycieczki szkolne – około 150 zł miesięcznie, udział w kosztach utrzymania mieszkania – około 400 zł miesięcznie, inne wydatki (w tym wydatki związane z edukacją, zakupem książek i wydatki szkolne) – około 250 zł miesięcznie. Natomiast od dnia 1 kwietnia 2020 roku jej usprawiedliwione koszty utrzymania wynoszą około 2000 zł miesięcznie, na co składają się następujące wydatki: wyżywienie – około 700 zł miesięcznie, ubrania, obuwie – około 250 zł miesięcznie, kosmetyki, środki czystości – około 100 zł miesięcznie, wyjazdy wakacyjne i wycieczki szkolne – około 150 zł miesięcznie, udział w kosztach utrzymania mieszkania – około 400 zł miesięcznie, inne wydatki (w tym wydatki związane z edukacją i zdrowiem, rozrywką, zakupem książek i wydatki szkolne) – około 400 zł miesięcznie. ( e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania D. Z., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania S. F., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania R. K., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania D. T., k. 10-12, 16, 18-35, 230-235, 237, 246-250, 271 dokumentacja dot. kosztów utrzymania, k. 17 wydruk ze strony internetowej, k. 41-57, 136-139 dokumentacja medyczna, k. 228-229, 236, 270 zestawienie kosztów utrzymania)

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki D. Z. ma 56 lat, z zawodu jest ekonomistką, jest rozwiedziona (ale nie z pozwanym) i poza małoletnią powódką nie ma innych dzieci. W okresie od 1 marca 2011 roku do 30 czerwca 2019 roku prowadziła własną działalność gospodarczą z zakresu transportu drogowego towarów i prowadzona przez nią działalność gospodarcza jest obecnie zawieszona. Od 1 grudnia 2018 roku jest zatrudniona na czas nieokreślony na stanowisku Specjalisty w D. Organizacji, Kadr i Spraw Socjalnych w (...) Biurze Finansów (...) W. za wynagrodzeniem w wysokości 4.530 zł netto miesięcznie (nie uzyskuje obecnie dochodów z innych źródeł) i powyższe wynagrodzenie obciążone jest zajęciem komorniczym w wysokości 2.165,19 zł miesięcznie i na rzecz mpkzp w wysokości 100 zł miesięcznie. Korzysta również z pomocy finansowej rodziny i przyjaciół. Jej obecny pracodawca sfinansował jej studia i w przypadku, gdyby chciała zmienić w ciągu najbliższych 3 lat pracodawcę musiałaby zapłacić około 7000 zł. W 2019 roku uzyskała 76.996,05 zł dochodu (w tym 75.263,41 zł dochodu ze stosunku pracy i 1.732,64 zł dochodu z innych źródeł) oraz uzyskała 497.095,25 zł dochodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (przychód wyniósł 524.327,64 zł). W 2020 roku uzyskała 83.815,33 zł dochodu (w tym 83.379,61 zł dochodu ze stosunku pracy i 435,72 zł dochodu z innych źródeł). W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ma zadłużenie na kwotę prawie 1,6 mln zł, z czego wobec kwoty 257.708,75 zł (bez odsetek) prowadzone jest przeciwko niej postępowanie egzekucyjne, w wyniku którego zajęto jej wynagrodzenie za pracę oraz wierzytelność z zasiłku chorobowego. D. Z. obwinia pozwanego za powstanie tego długu. Posiada również wierzytelności z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, których nie jest w stanie skutecznie wyegzekwować. Nie posiada zaległości wobec ZUS i posiada zaległości wobec urzędu skarbowego w wysokości ok. 40.000 zł w związku z prowadzoną działalnością. Posiada działki w R. w okolicach W. o powierzchni około 1 ha, które zakupiła za kwotę 269.000 zł od pozwanego i jego byłej żony dzięki środkom pochodzącym z kredytu hipotecznego. Część z tych działek stanowiła wkład do spółki, którą prowadziła z pozwanym i które pozwany w marcu 2019 roku wydzierżawił na okres 30 lat. Ponosi opłaty za mieszkanie (...) w którym mieszka wraz z córką tytułem czynszu – około 1500 zł miesięcznie (w tym spłata własności mieszkania w kwocie powyżej 1000 zł miesięcznie, inne opłaty i 75 zł miesięcznie tytułem funduszu remontowego), energii elektrycznej – około 240 zł co 2 miesiące oraz opłaty telekomunikacyjne. Może zamienić obecne mieszkanie na mniejsze. ( e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania D. Z., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania S. F., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania R. K., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania D. T., k. 8 umowa o pracę, k. 9, 142, 215 zaświadczenie o wynagrodzeniu, k. 10-12, 16, 18-35, 230-235, 237, 246-250, 271 potwierdzenia przelewów i dokumentacja dot. ponoszonych wydatków, k. 36 wydruk z (...), k. 37-40, 224-227 dokumentacja dot. prowadzonej egzekucji, k. 140 pismo TBS W. P., k. 216-223, 260-267 deklaracje podatkowe)

Pozwany S. F. ma 64 lata, ma wykształcenie średnie zawodowe, policealne – technik protetyk dentystyczny. Jest rozwiedziony i poza małoletnią córką I. posiada dwie córki pochodzące z małżeństwa w wieku 42 lat i 44 lat, z czego jedna z jego córek pracuje w firmie eventowej i ma syna w wieku 20 lat, który studiuje i jest na utrzymaniu rodziców, a druga córka zajmuje się pracą związaną z nieruchomościami. Nie zwracał się do swoich dorosłych córek o pomoc. Nie posiada własnego mieszkania i obecnie jak twierdzi, mieszka w mieszkaniu swojego kolegi, który przebywa za granicą. Jego rodzice nie żyją i nie otrzymał żadnego spadku po nich. Posiada 91% udziałów w spółce (...), na rzecz której przeniósł własność czterech należących do niego działek o łącznej powierzchni 2000 m 2 wraz z domem letniskowym o powierzchni 150 m 2. Pozwany twierdz, że obecnie działki te są wynajmowane za kwotę 300 zł miesięcznie, która przeznaczana jest na bieżące utrzymanie tego domu. W latach 1989-2002 pozwany był współwłaścicielem kliniki dentystycznej i pracował w zawodzie protetyka. Później w okresie od 1 kwietnia 2016 roku do 25 czerwca 2019 roku był zatrudniony na stanowisku technika logistyka w firmie przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki przy budowie dróg (m.in. nadzorował wydobycie piasku, który był wykorzystywany do budowy dróg) i jego oficjalne zarobki wynosiły około 2000 zł netto miesięcznie, przy czym nie otrzymywał tego wynagrodzenia w żadnej formie od swojej ówczesnej partnerki i wraz z nią gospodarował wspólnymi zarobkami. W 2019 roku uzyskał łącznie 19.360,93 zł dochodu (z czego 463,75 zł dochodu ze stosunku pracy i 18.897,18 zł dochodu z innych źródeł). Od 21 lutego 2020 roku jak twierdzi, utrzymuje się z zasiłku dla bezrobotnych w wysokości ok. 720 zł, z czego otrzymuje tytułem zasiłku kwotę w wysokości 340 zł miesięcznie, gdyż pozostała część zajmowana jest przez komornika sądowego. Szukał zatrudnienia w ochronie, ale kurs został dwukrotnie odwołany, z uwagi na pandemię. Przeszedł dwa zawały (drugi w 2005 roku) i ma problemy zdrowotne (cukrzyca, choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa oraz dyskopatia kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, z powodu których przebywał na zasiłku chorobowym i korzystał ze świadczeń rehabilitacyjnych), które uniemożliwiają mu wykonywanie pracy protetyka. Leczy się od 4 marca 2020 roku w poradni zdrowia psychicznego z powodu zaburzeń depresyjnych. Jednocześnie z powodu znacznej przerwy w wykonywaniu zawodu protetyka i znacznych zmian technologicznych, jakie zaszły w tym zawodzie, jego powrót do wykonywania tego zawodu wymagałby od niego długotrwałej nauki. Nie posiada orzeczenia lekarza orzecznika ZUS-u o niezdolności do pracy i nie została mu przyznana renta. Za 2 miesiące ma przejść na emeryturę, która ma wynosić około 2000 zł miesięcznie i deklaruje, że zamierza znaleźć dodatkowe zatrudnienie. Nie kontaktuje się ze swoją córką I. od września 2019 roku (tj. od czasu wyprowadzki), gdyż uważa, że matka małoletniej nastawiła córkę przeciwko niemu, w wyniku czego jego córka nim gardzi i nie chce z nim rozmawiać. Sporadycznie odwiedza kasyna i deklaruje, że nie ma problemu z alkoholem ani hazardem. Po wydaniu postanowienia zabezpieczającego w niniejszej sprawie przekazywał na rzecz małoletniej córki alimenty w kwotach 100-150 zł, tj. w kwotach niższych niż ustalone w tym postanowieniu i prowadzone przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne okazało się bezskuteczne. ( e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania D. Z., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania S. F., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania R. K., e-protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2021 roku zeznania D. T., k. 58-60 zdjęcia, k. 95-96 zaświadczenie z ZUS, k. 97-98 świadectwo pracy, k. 99-101, 271a, 274 dokumentacja medyczna, k. 143-144 przedwstępna umowa sprzedaży, k. 145-149 zawiadomienie wraz z załącznikami, k. 251-259, 268-269, 275- dokumentacja dot. prowadzonego postępowania egzekucyjnego oraz potwierdzenia przelewów, k. 272 decyzja, k. 273 deklaracja podatkowa)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej powołane dokumenty i zeznania stron oraz świadków.

Sąd dał wiarę ww. dokumentom złożonym do akt sprawy, pomimo iż część z nich została złożona jedynie w kserokopii. Żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności, zaś Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu. Dokumenty urzędowe złożone do akt sprawy, w szczególności odpis aktu urodzenia, zostały sporządzone przez powołane do tego organy i w zakresie ich kompetencji, a tym samym – zgodnie z art. 244 k.p.c. – stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Sąd nie oparł się na załączonych do akt paragonach, albowiem paragony nie mogą stanowić źródła uprawdopodobnienia poniesionych wydatków. Skoro bowiem nie są one dokumentami imiennymi, to na ich podstawie Sąd nie jest w stanie stwierdzić ani kto pokrył wydatki na nich widniejące, ani też dla kogo rzeczy te zostały zakupione (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2008 roku, sygn. akt III CSK 299/07, LEX nr 393875).

Odnośnie zeznań złożonych przez przedstawicielkę ustawową małoletniej powódki i złożonych przez stronę powodową zestawień kosztów utrzymania małoletniej powódki, Sąd kierując się zasadami doświadczenia życiowego, jak również biorąc pod uwagę inne prowadzone przed tut. Sądem postępowania w przedmiocie alimentów uznał, że przedstawione przez nią koszty utrzymania dziecka były nieco zawyżone, tj. w zakresie kosztów wyżywienia w domu, które nie powinny być obecnie wyższe (mając na uwadze wiek małoletniej) niż po około 700 zł miesięcznie. Sąd jednocześnie biorąc pod uwagę zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki dotyczące pobytu małoletniej w szpitalu (z których wynikało, że małoletnia w okresie do marca 2020 roku, z uwagi na problemy zdrowotne związane z żywieniem, spożywała wyłącznie produkty dostarczone i przygotowane przez pracowników szpitala), do katalogu kosztów utrzymania nie zaliczył wydatków związanych z wyżywieniem małoletniej w okresie od dnia złożenia powództwa do 31 marca 2020 roku. Ponadto Sąd biorąc pod uwagę zebrany w sprawie materiał dowodowy, w tym możliwości zarobkowe rodziców małoletniej oraz kierując się zasadami doświadczenia życiowego (z których wynika, iż w czasie pobytu w szpitalu wydatki związane z zakupem ubrań i obuwia oraz kosmetyków i środków czystości są niższe) uznał, iż usprawiedliwione wydatki związane z zakupem ubrań i obuwia dla małoletniej powódki w okresie od dnia złożenia powództwa do 31 marca 2020 roku wynosiły po około 150 zł miesięcznie, a od dnia 1 kwietnia 2020 roku uległy zwiększeniu do kwoty po około 250 zł miesięcznie. Natomiast usprawiedliwione wydatki związane z zakupem kosmetyków i środków czystości dla małoletniej w czasie jej pobytu w szpitalu w okresie od dnia złożenia powództwa do 31 marca 2020 roku wynosiły po około 50 zł miesięcznie, a od dnia 1 kwietnia 2020 roku uległy zwiększeniu do kwoty po około 100 zł miesięcznie. Ponadto Sąd do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej powódki nie zaliczył wydatków związanych ze zdrowiem i zapewnieniem rozrywki w czasie pobytu małoletniej w szpitalu. Sąd ponadto ustalił udział małoletniej powódki w kosztach utrzymania mieszkania na kwotę w wysokości 400 zł miesięcznie, gdyż większość kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania matka małoletniej musiałaby ponosić niezależnie od okoliczności zamieszkiwania z małoletnią córką. W ocenie Sądu do kosztów utrzymania małoletniej niezasadne byłoby wliczenie kosztów związanych ze spłatą kredytu dotyczącego mieszkania pozyskanego w ramach Towarzystwa Budownictwa (...), gdyż nieruchomość ta stanowi własność matki, nie zaś dziewczynki i dlatego też jej ojciec nie może zostać obciążony spłatą zobowiązania matki małoletniej powódki w ramach ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. W przypadku zaś, gdyby matki małoletniej powódki nie było stać na utrzymanie tak dużego mieszkania, to zasadna byłaby zamiana tego mieszkania na mniejsze, na co wskazywała również matka małoletniej. Sąd jednocześnie, z uwagi na wiek małoletniej i biorąc pod uwagę możliwości zarobkowe jej rodziców uznał za usprawiedliwione wydatki związane z wyjazdami wakacyjnymi i wycieczkami szkolnymi na kwotę około 150 zł miesięcznie i pozostałe wydatki w okresie od dnia złożenia powództwa do 31 marca 2020 roku na kwotę około 250 zł miesięcznie i od dnia 1 kwietnia 2020 roku na kwotę około 400 zł miesięcznie (co ma związek z koniecznością ponoszenia kosztów związanych z leczeniem i zapewnieniem rozrywki po opuszczeniu przez małoletnią szpitala). Jednocześnie Sąd, biorąc pod uwagę możliwości zarobkowe rodziców, do kosztów utrzymania małoletniej powódki nie zaliczył wydatków związanych z prywatnymi lekcjami z języka angielskiego i prywatną terapią psychologiczną.

Z kolei przedstawione przez pozwanego koszty utrzymania małoletniego dziecka były zdecydowanie zaniżone, biorąc szczególnie pod uwagę wiek małoletniej powódki. Jednocześnie pozwany starał się również zaniżać swoje możliwości zarobkowe (o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia) oraz zgromadzony majątek w postaci samochodu i działek , w wyniku czego jego zeznania w tym zakresie należało uznać za niewiarygodne.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W myśl przepisu art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: k.r.o.) obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Ojciec dziecka jest więc zobowiązany w pierwszej kolejności. Obowiązek alimentacyjny jest podstawowym obowiązkiem rodzica względem jego dziecka. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Stąd bezspornym jest, iż pozwany jest zobowiązany alimentacyjnie względem swojej małoletniej i niesamodzielnej córki.

Zgodnie z treścią art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Chodzi przy tym o zapewnienie uprawnionemu prawidłowych, a nie jedynie minimalnych warunków bytowania. Przepis ten wyraża jednocześnie zasadę ograniczenia zakresu świadczeń alimentacyjnych do usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego z jednej strony, z drugiej zaś uzależnia je dodatkowo od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Stosownie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 1972 r. w sprawie III CRN 470/71, Lex nr 7052, w sprawach o alimenty górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego. Natomiast przez usprawiedliwione potrzeby rozumie się nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, ale również takie, które stworzą uprawnionemu normalne warunki bytowania odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia i wykształceniu. Ustalając zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki, które winny być zaspokajane, Sąd miał na uwadze treść art. 96 k.r.o. według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka. Stosownie do tej dyrektywy rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby) jak i duchowych, a także środków wychowania według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku.

Sąd, orzekając o wysokości alimentów, uwzględnia możliwości zarobkowe dłużnika, czyli kwoty, jakie zarabiałby, gdyby owe możliwości wykorzystywał w pełni. Są one determinowane wiekiem zobowiązanego, jego stanem zdrowia, przygotowaniem zawodowym, wykształceniem, ale także możliwością zdobycia pracy w regionie, w którym mieszka i wieloma innymi czynnikami (H. Dolecki (red), Komentarz do art. 135 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, LEX 86680).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy w pierwszej kolejności odnieść się należy do uzasadnionych kosztów utrzymania małoletniej powódki. Sąd ustalił koszt utrzymania małoletniej powódki w okresie od 31 grudnia 2019 roku do 31 marca 2020 roku (w czasie pobytu w szpitalu) na kwotę w wysokości po około 1000 zł miesięcznie oraz od dnia 1 kwietnia 2020 roku na kwotę w wysokości po około 2000 zł miesięcznie. Przesłanka usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego alimentacyjnie, nakazuje określić katalog potrzeb konkretnego uprawnionego, a następnie ustalić koszt zaspokojenia tychże potrzeb. Są to zatem wartości uśrednione, uogólnione. W tej materii Sąd dał częściowo wiarę twierdzeniom i dowodom przedstawionym przez stronę powodową i zostało to szczegółowo omówione we wcześniejszej części uzasadnienia.

Art. 135 § 1 k.r.o., uzależnia natomiast ustalenie wysokości świadczenia alimentacyjnego, także od możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego alimentacyjnie. Przy ustalaniu wysokości obowiązku alimentacyjnego Sąd ocenia potencjalne (hipotetyczne) możliwości zarobkowe osoby zobowiązanej do alimentacji.

W ocenie Sądu sytuacja majątkowa, jak i zarobkowa pozwanego – zobowiązanego alimentacyjnie jest przeciętna. Pozwany S. F. ma 64 lata, posiada wykształcenie średnie zawodowe, policealne – technik protetyk dentystyczny, jest rozwiedziony, ma dwie dorosłe córki. Twierdzi że nie ma własnego mieszkania, a należące do niego działki o łącznej powierzchni 2000 m 2 wraz z domem o powierzchni 150 m 2 wynajął za kwotę w wysokości 300 zł miesięcznie. W ocenie Sądu pozwany z powodzeniem mógłby mieszkać na wynajmowanym terenie wraz z posadowionym domem i ewentualnie realizować w tym miejscu kontakty z córką. Dlatego też decyzja o wynajęciu tych nieruchomości za tę kwotę wydaje się być nieuzasadniona ekonomicznie. Sąd zwrócił uwagę, że pozwany w latach 1989-2002 był współwłaścicielem kliniki dentystycznej i pracował w zawodzie protetyka i zwrócił uwagę na złożoną do akt dokumentację medyczną pozwanego, z której wynika, że pozwany przeszedł dwa zawały (drugi w 2005 roku) i ma problemy zdrowotne, które uniemożliwiają mu wykonywanie pracy protetyka (wykonywanie tego zawodu utrudniałby również znaczny przeskok technologiczny, który nastąpił w tym zawodzie od 2002 roku). Jednocześnie Sąd zwrócił uwagę, że pozwany posiada wieloletnie doświadczenie zawodowe w biznesie, które pomimo swojego wieku może z powodzeniem wykorzystywać. Tym bardziej, że nie posiada orzeczenia lekarza orzecznika ZUS-u o niezdolności do pracy, nie została mu przyznana renta i za 2 miesiące ma przejść na emeryturę, która ma wynosić około 2000 zł miesięcznie, co zapewni mu dodatkową stabilizację w zakresie uzyskiwania stałych dochodów. Sąd wziął pod uwagę również fakt, iż pozwany od wielu miesięcy pozostaje bezrobotny, jednakże, z uwagi na niski poziom bezrobocia w Polsce, pozwany z powodzeniem mógłby rozpocząć prowadzenie własnej działalności gospodarczej (nawet pomimo obecnej sytuacji ekonomicznej związanej z pandemią (...)19), jak również mógłby rozpocząć działalność biznesową z ewentualnymi wspólnikami. Sąd również wziął pod uwagę, że pozwany od września 2019 roku nie kontaktuje się ze swoją małoletnią córką I. i nie ponosi w związku z tym żadnych typowych kosztów związanych z kontaktami oraz dobrowolnie nie uiszcza alimentów zasądzonych na rzecz jego małoletniej córki w postanowieniu zabezpieczającym wydanym w niniejszej sprawie. W wyniku tego cały ciężar związany z utrzymaniem, opieką i wychowaniem małoletniej I. spoczywa na jej matce, która utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w wysokości 4.530,01 zł netto miesięcznie obciążonego dodatkowo zajęciem komorniczym w wysokości 2.165,19 zł miesięcznie i na rzecz mpkzp w wysokości 100 zł miesięcznie oraz która ponosi koszty związane ze spłatą kredytu dotyczącego mieszkania uzyskanego w ramach Towarzystwa Budownictwa (...).

W tym kontekście uznać należy, iż kwota w wysokości po 500 zł miesięcznie za okres od 31 grudnia 2019 roku do 31 marca 2020 roku (tj. od daty wniesienia pozwu do opuszczenia przez małoletnią powódkę szpitala) i kwota w wysokości po 1000 zł miesięcznie poczynając od dnia 01 kwietnia 2020 roku (co stanowi połowę ustalonych usprawiedliwionych kosztów utrzymania dziecka) na rzecz utrzymania małoletniej córki I. F., ur. (...), płatna do rąk przedstawicielki ustawowej D. Z., do 10-dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, zasądzona tytułem alimentów, jest adekwatna do możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego oraz do kosztów zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionej alimentacyjnie, biorąc przy tym pod uwagę zarobki uzyskiwane przez matkę małoletniej powódki i koszty jej utrzymania, a także fakt, iż w większym zakresie wypełnia swój obowiązek alimentacyjny poprzez osobiste starania w wychowaniu córki.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku. W pozostałym zakresie roszczenie o alimenty było niezasadne i jako takie podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Strona powodowa nie wygrała sprawy w całości. W związku z ustawowym zwolnieniem od kosztów strony dochodzącej roszczeń alimentacyjnych (art. 96 ust. 1 pkt 2 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych), Sąd obciążył pozwanego częścią należnej opłaty sądowej w zakresie w jakim przegrał on postępowanie, tj. w kwocie 750 zł (wysokość opłaty wyliczona została od zasądzonej kwoty alimentów x 12 miesięcy, w związku z czym opłata wynosi 750 złotych – zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 6 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych), w pozostałym zakresie przejmując koszty sądowe na rachunek Skarbu Państwa.

Na podstawie art. 100 k.p.c., biorąc pod uwagę wynik postępowania, Sąd wzajemnie zniósł koszty zastępstwa procesowego pomiędzy stronami.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., wyrokowi w punkcie 1 nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku, na podstawie powołanych przepisów prawa.

(...)