Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2020r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2020r. w Suwałkach

sprawy A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o świadczenie uzupełniające

w związku z odwołaniem A. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 21 listopada 2019 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. G. prawo do świadczenia uzupełniającego na okres od 19 września 2019r. do 18 września 2020r.

Sygn. akt III U 137/20

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 21.11.2019r. odmówił A. G. prawa do świadczenia uzupełniającego.

Zgodnie z art. 1 ust. 3, art. 2 i art. 4 ust. 3 ustawy o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji, świadczenie uzupełniające przysługuje osobie, która spełnia łącznie następujące warunki:

1) zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i :

- ma obywatelstwo polskie lub

- posiada prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeśli jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, lub

- jest cudzoziemcem legalnie przebywającym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej,

2) ukończyła 18 lat,

3) jest niezdolna do samodzielnej egzystencji,

4) nie jest uprawniona do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub jest uprawniona do takich świadczeń o charakterze innym niż jednorazowe, jeśli łączna kwota tych świadczeń wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych, z wyłączeniem renty rodzinnej, przyznanej w okolicznościach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zasiłku pielęgnacyjnego oraz dodatków i świadczeń wypłacanych wraz z tymi świadczeniami na podstawie odrębnych przepisów, przed dokonaniem odliczeń, potrąceń i zmniejszeń, nie przekracza kwoty 1.600zł miesięcznie.

Świadczenie uzupełniające nie przysługuje osobie, która jest tymczasowo aresztowana lub odbywa karę pozbawienia wolności. Nie dotyczy to osoby, która odbywa karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego.

Natomiast Zakład odmówił A. G. prawa do świadczenia uzupełniającego, ponieważ komisja lekarska Zakładu orzeczeniem z dnia 18.11.2019r. orzekła, że nie jest on niezdolny do samodzielnej egzystencji.

W odwołaniu od tej decyzji A. G. domagał się jej zmiany i przyznania prawa do świadczenia uzupełniającego. Wskazał, iż w 2011r. przebył niedokrwienny udar mózgu i od tego czasu jest osoba niepełnosprawną. Opieką nad nim zajmuje się jego siostra, ponieważ sam nie jest w stanie wykonać prostych czynności dnia codziennego. W domu porusza się za pomocą laski, a na zewnątrz korzysta z wózka inwalidzkiego. Jest pod stałą opieka lekarza rodzinnego oraz poradni neurologicznej, urologicznej i psychiatrycznej. Koszty zakupu leków oraz środków sanitarnych wymagają dużego nakładu finansowego i żeby je pokryć musi korzystać ze wszelkich zasiłków z opieki społecznej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione.

Odwołujący się jest bowiem niezdolny do samodzielnej egzystencji. Tak mianowicie wynika z opinii biegłych sądowych lekarzy, którą Sąd uzyskał w toku niniejszego postępowania. Biegli lekarze sądowi z zakresu neurologii - K. J., chorób wewnętrznych – dr n. med. Z. H., psychiatrii - R. E. i psychologii - A. C. po przeanalizowaniu dokumentacji medycznej zgormadzonej w sprawie rozpoznali u odwołującego się następujące schorzenia: przebyty w 2011r. udar niedokrwienny mózgu z niedowładem połowiczym prawostronnym, zespół psychoorganiczny, otyłość, nadciśnienie tętnicze, hyperlipidemie i ZUA w wywiadzie. Zaopiniowali, iż stwierdzone schorzenia, ich przebieg i stopień zaawansowania powodują u odwołującego się niezdolność do samodzielnej egzystencji od 18.09.2019r. na okres roku. Wskazali, iż w dniu 11.12.2017r. odwołujący się decyzją Powiatowego Zespołu ds. Niepełnosprawności został zaliczony do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności(...) do 30.11.2019r. W toku postępowania przed organem rentowym tj. w dniu 15.10.2019r. odwołujący się był badany przez lekarza konsultanta Zakładu, który nie uznał go za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji. W badaniu podkreślono chorowity wygląd odwołującego się, trudności w utrzymywaniu postawy, zaburzone nieco ruchy koordynacyjne. Natomiast w badaniu psychiatrycznym wskazał spowolnienie psychoruchowe. Nie poddano ocenie całości stanu psychicznego odwołującego się, w tym stosowanego leczenia. Z historii choroby z poradni psychiatrycznej wynika natomiast, że odwołujący się wymaga stałej opieki ze strony siostry, ma duże trudności w kontakcie z otoczeniem, porusza się przy pomocy wózka (dodatkowo znaczna otyłość utrudnia poruszanie się). W 2017r. został zaliczony do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności i jego stan zdrowia w następnych latach nie uległ poprawie.

W wyniku zastrzeżeń ze strony organu rentowego Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej, w której biegli podtrzymali opinię główną. Podkreślili, iż odwołujący się przebył udar niedokrwienny mózgu z niedowładem połowiczym prawostronnym i zaburzeniami mowy typu afazji ruchowej. Jest obciążony nadciśnieniem tętniczym, nie leczonym przed udarem, hiperlipidemią, nadużywającym alkoholu, z nikotynizmem.

Udar niedokrwienny mózgu w połączeniu z wymienionymi obciążeniami spowodował oprócz niesprawności fizycznej psychodegradację. Odwołujący się ma rozpoznany zespół psychoorganiczny. Z powodu niesprawności fizycznej, afazji ruchowej i zespołu psychoorganicznego spowodowanego rozsianymi zmianami naczyniopochodnymi OUN wymaga pomocy przy planowaniu życia codziennego, pomocy przy załatwianiu spraw urzędowych, przy komunikowaniu się ze środowiskiem w sferze werbalnej i niewerbalnej, przy poruszaniu się poza miejscem zamieszkania.

Jak wypowiedział się Sąd Najwyższy choćby w wyroku z dnia 14.03.2007r. III UK 130/06, w sprawie o świadczenie rentowe to ustalenia biegłych lekarzy sądowych dostarczają sądowi wiedzy specjalistycznej, koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenia rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości.

Podobnie wypowiedział się również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.01.2010r. I UK 204/09 i z 24.02.2010r. II UK 191/09. Sąd bowiem musi zawsze kierować się ustaleniami biegłych lekarzy sądowych, którzy posiadają w tym względzie specjalistyczną wiedzę.

Sąd tymczasem podzielił opinię biegłych sądowych, gdyż została sporządzona przez lekarzy o specjalności w leczeniu chorób, na które cierpi odwołująca się i jest jednoznaczna w swojej wymowie.

Biegli wydający opinię w sprawie uwzględnili aktualny stan zdrowia odwołującego się i przekonywująco wywiedli, iż stopień naruszenia sprawności jego organizmu uzasadnia uznanie go za niezdolnego do samodzielnej egzystencji. Opinia sporządzona przez biegłych o specjalności odpowiednich do rozpoznanych u odwołującego się schorzeń, nie zawierała braków i została sporządzona rzetelnie, ze znajomością rozpatrywanych kwestii. Schorzenia, na które cierpi odwołujący się powodują u niego niezdolność do samodzielnej egzystencji i konkluzje te wynikają wprost z dokumentacji medycznej, która została zgromadzona w sprawie. Nie ma zatem podstaw, aby dopuszczać dowód z kolejnej opinii jedynie w celu zbadania bezpośredniego odwołującego się, czego domagał się organ rentowy kwestionując sporządzona w sprawie opinię. Sytuacja pandemiczna w kraju powoduje szczególne utrudnienia, jednak wskazać należy, iż dokumentacja medyczna i jej analiza, dokonana przez biegłych jak i Sąd, nie pozostawia wątpliwości, co do stanu odwołującego się i jego braku zdolności do wykonywania czynności życia codziennego, czy poruszania się. Nadmienić należy, że lekarze orzecznicy Zakład również nie badali bezpośrednio odwołującego się, natomiast lekarz konsultant badania bezpośredniego dokonał w trakcie hospitalizacji odwołującego się na oddziale rehabilitacji. Należy przy tym zauważyć, że odwołujący się został przez Powiatowy Zespół Orzekania o Niepełnosprawności w E. ponownie zaliczany do znacznego stopnia niepełnosprawności orzeczeniem z dnia 02.12.2019r. do 31.11.2022r. z orzeczeniem, że wymaga on konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. W obliczu więc tego orzeczenia PZON opinia biegłych sądowych zbieżna jest z opinią lekarzy PZON , co tylko tym bardziej utwierdza Sąd w braku podstaw do powoływania nowego zespołu biegłych do oceny stanu zdrowia odwołującego się.

Mając więc powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję przyznał A. G. prawo do świadczenia uzupełniającego na okres od 19.09.2019r. (t.j. od daty złożenia wniosku o te świadczenie) do 18.09.2020r.

(...)/Pw