Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 651/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach z 29 czerwca 2020 r. sygn. akt III K 83/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

I. R.

Oskarżony prowadził w dniu zdarzenia pojazd mechaniczny w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości. Czas między zatrzymaniem pojazdu, a ujawnionym przemieszczeniem się oskarżonego wyklucza spożycie przez niego alkoholu po zatrzymaniu pojazdu.

zapis wideo

30

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

zapis wideo

Autentyczność, oryginalność i brak manipulacji zapisem nie budzi wątpliwości.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia - mających wpływ na treść tego orzeczenia - poprzez uznanie, że oskarżony popełnił przestępstwo wskazane w zaskarżonym orzeczeniu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Zarzut ten nie może jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu, wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnie uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego. Możliwość zaś przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu nie może prowadzić do wniosku o dokonaniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (wyrok SN z 3.10.2014 r. sygn. SNO 46/14, LEX nr 1514772).

Wskazany zarzut jest bezzasadny, a w istocie rozwinięty został w zarzutach skierowanych do oceny dowodów, w którym to zakresie również apelującemu nie można dać racji, skoro swe twierdzenia sprowadza nawet nie tyle do polemiki z ocenami i ustaleniami Sądu I instancji, co do forsowania niespójnych i nielogicznych wyjaśnień oskarżonego.

Wniosek

zmiana orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego,

lub

uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Gliwicach do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Poddając ocenie materiał dowody Sąd I instancji nie uchybił zasadom wiedzy, logicznego rozumowania, ani doświadczenia życiowego, nie doszło też do sytuacji, aby z prawidłowo ocenionych dowodów Sąd wyciągnął błędne wnioski czyniąc ustalenia faktyczne.

W sprawie nie ujawniono bezwzględnej przyczyny odwoławczej, nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 437 § 2 zd. 2 kpk.

3.2.

obraza przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, a to w postaci:

art. 5 § 2 KPK poprzez zaniechanie stwierdzenia istnienia wątpliwości niedających się usunąć i nierozstrzygnięcie ich na korzyść oskarżonego,

art. 7 KPK poprzez przekroczenie zasad swobodnej oceny dowodów, w szczególności w zakresie oceny wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków,

art. 410 KPK w zw. z art. 2 § 2 KPK, poprzez zaliczenie do podstawy wyroku jedynie części wyjaśnień oskarżonego i części zeznań świadków,

art. 167 KPK w zw. z art. 352 KPK poprzez nieprzeprowadzenie z urzędu przez Sąd dowodu z płyty CD zawierającej nagranie z monitoringu, pomimo iż stan prawny tego wymagał

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przypomnieć trzeba trafne stanowisko judykatury, że każdą niejasność w dziedzinie ustaleń faktycznych (m.in. w przypadku kilku wersji wydarzeń) należy w pierwszym rzędzie redukować wszechstronną inicjatywą dowodową, a następnie wnikliwą analizą całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie. Jeżeli zatem z materiału dowodowego wynikają różne wersje przebiegu zdarzenia objętego aktem oskarżenia, to nie jest to jeszcze jednoznaczne z zaistnieniem niedających się usunąć wątpliwości w rozumieniu art. 5 § 2 kpk (tak SN w postanowieniu z 12.12.2013 roku, III KK 420/13, LEX nr 1422119).

Zarzut naruszenia art. 7 k.p.k. wymaga wykazania wad w ocenie konkretnych dowodów dokonanej w zaskarżonym wyroku, prowadzących do wniosku, iż ocena ta przekracza granice swobodnej i jest dowolna (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19.01.2006 roku WA 38/05 OSNwSK 2006/1/178).

Przekonanie sądu o wiarygodności lub niewiarygodności określonych dowodów pozostaje pod ochroną zasady wyrażonej w art. 7 k.p.k. wtedy tylko, kiedy spełnione są warunki: ujawnienia całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) w granicach respektujących zasadę prawdy obiektywnej (art. 2 § 2 k.p.k.), rozważenia wszystkich okoliczności zgodnie z zasadą określoną w art. 4 k.p.k. oraz wyczerpującego i logicznego - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uzasadnienia przekonania sądu (art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.). (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14.12.2006 roku sygn. III KK 415/06). Zaś normy art. 410 kpk nie można rozumieć w ten sposób, że każdy z przeprowadzonych dowodów ma stanowić podstawę ustaleń faktycznych. Nie stanowi więc naruszenia tego przepisu dokonanie oceny materiału dowodowego przeprowadzonego lub ujawnionego na rozprawie w sposób odmienny od subiektywnych oczekiwań stron procesowych(postanow. SN z 21.01.2015 roku, sygn. V KK 276/14, LEX nr 1622349).

Powyższych zasad Sąd nie naruszył, obrońca swoje tezy postawił natomiast w oparciu o twierdzenie, aby oskarżonemu dać wiarę oparte wyłącznie na życzeniowym postrzeganiu rzeczywistości.

O ile można dostrzec, że istotnie Sąd nie odtworzył zapisu monitoringu, a oględziny tegoż były sposobem przeprowadzenia dowodu, to nie można pominąć, że protokół oględzin stał się elementem materiału dowodowego wraz z wydrukami, na których ujawniono najistotniejsze elementy zdarzenia. Zauważyć przy tym można zaniedbanie obrońcy, który nie tylko nie wnosił o przeprowadzenie tego dowodu na rozprawie, ale i nie zapoznał się z nim zaznajamiając się z aktami. O tym, że ów zarzut został postawiony jedynie w celu procesowego wykorzystania, a nie zmierzania do ujawnienia prawdy materialnej przekonuje także postawa na rozprawie odwoławczej, kiedy ujawnienie fragmentów zapisu przedstawiającym aktywność oskarżonego w chwili kiedy podjechał, gdy wracał do pojazdu, aby przebrać spodnie i kiedy oczekiwał na przyjazd ochrony, nie zmieniły twierdzeń skarżącego. Te zaś fragmenty w krótkich w przedziałach czasowych: 16.16.30-16.18.40, 16.23.40-16.25.00 oraz 16.30.20-16.31.00, wykluczają, aby oskarżony zgodnie ze swoim twierdzeniem spożył alkohol po zatrzymaniu. Uwidoczniony jest przyjazd pojazdu kierowanego przez oskarżonego, choć przysłonięty przez naczepę samochodu poprzedzającego. Dalej, bezpośrednio po zatrzymaniu (16.16.45- 16.16.50) widać, jak oskarżony przeszedł przed maską swojego samochodu (16.17.20) i podszedł do drzwi od strony pasażera skąd zabrał jakieś dokumenty (16.17.26-16.18.00). Dalej udał się do bramy, skąd wrócił do samochodu i przebrał spodnie (16.24.07- 16.24.47). I już do przyjazdu ochrony nie podchodził do samochodu. Pomijając opinię biegłej oraz infantylność twierdzenia, że oskarżony nie pamięta ilości spożytego alkoholu, ale pił wódkę oraz piwo, nie było czasowo możliwym spożycie tego alkoholu. Musiałby spożyć ów alkohol w ciągu 30 sekund między zupełnym zatrzymaniem pojazdu a chwilą, kiedy był już widoczny przed samochodem, albo 40 sekund kiedy przebierał spodnie. Pamiętać przy tym trzeba, że po ten alkohol niezależnie, jak był blisko, musiałby też oskarżony sięgnąć, odkręcić lub w inny sposób otworzyć, a w grę wchodziły dwa rodzaje napitku.

Wniosek

zmiana orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego,

lub

uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Gliwicach do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd nie uchybił zasadom oceny dowodów, nawet wobec ujawnienia zapisu ruchu oskarżonego na podstawie monitoringu, nie da się mu uwierzyć, zaś wskazana przez obrońcę kolejność przepisów które miały zostać naruszone, począwszy od zasady in dubio pro reo, która zupełnie nie mogła znaleźć zastosowania, przekonuje o oczywistej bezzasadności środka odwoławczego.

W sprawie nie ujawniono bezwzględnej przyczyny odwoławczej, nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 437 § 2 zd. 2 kpk.

3.3.

rażąca niewspółmierność kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

O bezzasadności zarzutu w zakresie środków karnych, które apelujący życzy sobie obniżyć, przekonuje, że zostały one orzeczone w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a obrońca nie wskazuje, jakimi instytucjami prawa karnego miałby zostać osiągnięty pożądany przez niego rezultat. Jeżeli zaś chodzi o orzeczona karę, w tej ani gdy chodzi o dobór rodzaju, ani wysokość nie można dostrzec znamion niewspółmiernej surowości, a tym bardziej takiej w stopniu rażącym. Sąd miał na uwadze dotychczasowy tryb życia i niekaralność, ale też stropień winy i społecznej szkodliwości, które nie mogą być oceniane w dolnych rejestrach, należycie Sąd uwypuklił to, że oskarżony wykonywał zawód kierowcy, a w stanie nietrzeźwości pozostawał wykonując prace zarobkową. Miał pełną świadomość, że taki stan stwarza zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, ale też może pozbawić go nie tylko uprawnień do kierowania pojazdami, lecz przede wszystkim pracy. Sytuacja rodzinna oskarżonego również była mu znana, gdy decydował się na prowadzenie samochodu pozostając w stosunkowo wysokim stanie nietrzeźwości.

Wniosek

zmiana orzeczenia poprzez złagodzenie kary poprzez wymierzenie kary rodzajowo łagodniejszej, ewentualnie kary ograniczenia wolności w niższym wymiarze,

oraz

złagodzenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Dobór reakcji karnej wskazuje na realizacje dyrektyw wymiaru kary, w tym w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej, o której obrońca zapomina.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Skazanie za przestępstwo z art. 178a par 1 kk z konsekwencjami w postaci orzeczenia kary, środków karnych i rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji przeprowadził w sprawie postępowanie uzupełnione o odtworzenie zapisu obrazu, przy czym czynność ta nie zmieniła oceny prawidłowości zapadłego orzeczenia, zwłaszcza, że przebieg zdarzenia zobrazowany został w protokole oględzin tego zapisu uzupełnionym wydrukami ujęć z nagrania. Ocena Sądu meriti musiała zostać zatem zaakceptowana, jako zgodna z zasadami wiedzy, logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego, a dokonane ustalenia faktyczne jako prawidłowe, tak jak prawna oceny zachowania oskarżonego. Orzekając o karnoprawnym następstwie przestępstwa Sąd prawidłowo ocenił stopień społecznej szkodliwości i zawinienia oskarżonego, względy prewencyjne, nie pomijając okoliczności łagodzących.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 636 § 1 kpk w wypadku nieuwzględnienia apelacji wniesionej wyłącznie przez oskarżonego, to oskarżony ponosi koszty procesu za postępowania odwoławcze. Zatem należało obciążyć oskarżonego opłatą od wymierzonej kary oraz zasądzić od niego wydatki.

Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonego od zapłaty tych należności. Wyłącznie jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie kosztów byłoby zbyt uciążliwe dla strony ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności Sąd może zwolnić od ich ponoszenia. Z pewnością nie przemawiają za tym zasady słuszności. Postępowanie zostało wywołane zachowaniem przestępczym oskarżonego, co więcej korzystając z pomocy profesjonalnego pełnomocnika procesowego miał możliwość rzeczowego zbadania zasadności wywodzenia środka odwoławczego, mając też świadomość konieczności poniesienia kosztów w wypadku niekorzystnego rozstrzygnięcia na co wskazywał zaskarżony wyrok.

PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie za przestępstwo z art. 178a § 1 kk

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana