Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Krupska-Świstak

Protokolant: staż. Justyna Galbierczyk

przy udziale Prokuratora: xxx

po rozpoznaniu w dniu 04 lutego 2019 roku sprawy

S. K.

s. E. i T. z domu S.

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

W dniu 11 września 2018r około godziny 11:45 w miejscowości G. przy ulicy (...) na wysokości posesji nr (...) pow. (...), woj. (...), prowadził po drodze publicznej w ruchu lądowym pojazd mechaniczny - samochód osobowy marki (...)o numerze rejestracyjnym (...) będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 12:33 do stężenia na poziomie 1,38 mg/l, o godzinie 12:39 do stężenia na poziomie 1,38 mg/l , o godzinie 12:59 do stężenia na poziomie 1,41 mg/l, o godzinie 13:54 do stężenia na poziomie 1,22 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu, czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, pomimo tego, że był uprzednio prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w R.., sygn. Akt II K 439/16
z dnia 20.06.2017r, uprawomocniony 28.06.2017r za kierowanie pojazdem mechanicznym
w stanie nietrzeźwości,

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk

orzeka

1.  oskarżonego S. K. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 4 kk wymierza mu karę
1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 42 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio,

3.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 10 000 (dziesięć tysięcy) złotych,

4.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania od dnia 11 września 2018 r. godz. 12:30 do dnia 12 września 2018 r. godz. 13:30, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równy jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 149,40 zł (sto czterdzieści dziewięć złotych i czterdzieści groszy) tytułem zwrotu wydatków postępowania oraz wymierza mu 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2018 r. przed południem E. B. podróżował swoim samochodem trasą nr(...)z R. w kierunku miejscowości K.. W lusterku wstecznym zauważył, że jadący bezpośrednio za nim, w tym samym kierunku samochód osobowy marki (...) porusza się tzw. „ wężykiem” – od prawej, do lewej strony jezdni. Na wysokości miejscowości K. E. B. przystanął, aby umożliwić kierowcy (...) wyprzedzenie swojego pojazdu i by jednocześnie móc mu się przyjrzeć, bowiem podejrzewał, że może on być nietrzeźwy. W mijającym go samochodzie (...) E. B. zobaczył siedzącego za kierownicą mężczyznę, nienaturalnie pochylającego się i sprawiającego wrażenie nietrzeźwego. Wówczas o swoich podejrzeniach telefonicznie zawiadomił policję ruszając jednocześnie za w/w autem i zachowując z nim ciągły kontakt wzrokowy na odcinku ok. 10 km. W miejscowości G. (...) zwolniło, co E. B. wykorzystał i wyprzedzając je spowodował jego zatrzymanie. W zatrzymanym pojeździe był tylko kierowca, któremu E. B. odebrał kluczyki wyjmując je ze stacyjki.

Dowód: zeznania E. B. k. 42, k. 5-5v

Na miejsce przybył patrol policji i w toku podjętych czynności funkcjonariusze wylegitymowali kierowcę (...), którym okazał się być oskarżony S. K..

Od kierowcy była wyczuwalna silna woń alkoholu, a weryfikacja jego danych w policyjnej bazie KSIP wykazała, że obowiązuje go orzeczony sądownie zakaz kierowania pojazdami mechanicznymi.

Oskarżony został poddany badaniu trzeźwości uzyskując o godz. 12:33 wynik 1,38 mg/l, o godz. 12:39 – 1,38 mg/l, o godz. 12:59 – 1,41 mg/l, a o godz. 13:54 – 1,22 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód: protokół użycia urządzenia kontrolno –pomiarowego k. 3-3v,

notatka urzędowa k. 1-1v

S. K. ma 47 lat, legitymuje się wykształceniem zawodowym, jest rozwiedziony, ma 3 dzieci, z których na jedno jest obowiązany łożyć alimenty. Z pracy zawodowej uzyskuje dochody ok. 2500 zł netto.

Dowód: oświadczenie oskarżonego k. 14-15

W przeszłości S. K. był karany. Wyrokiem Sądu Rejonowego w R.z dnia 20 czerwca 2017 r. w sprawie o sygn. akt II K 439/16 za czyn z art. 178a § 1 kk wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat, świadczenie pieniężne oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat z zaliczeniem na jego poczet okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 11 lipca 2016 r.

Wyrok ten uprawomocnił się 28 czerwca 2017 r..

Dowód: dane o karalności k. 9-10, odpis wyroku II K 439/16 k. 27-27v

Oskarżony S. K. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. W postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, że w dniu zdarzenia jechał swoim zakupionym dzień wcześniej samochodem do domu, a w trakcie podróży wypił 3 piwa, które kupił w okolicznym sklepie. Dodał, że w 2016 r. miał już sprawę karną za analogiczny czyn, ale sądził, że orzeczony wówczas zakaz ma obowiązywać przez 2, a nie przez 4 lata. Zadeklarował nadto gotowość dobrowolnego poddania się karze i oświadczył, że żałuje tego co zrobił. W rozprawie sądowej oskarżony nie wziął udziału.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. K. k.14-16

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie uprawniał do stwierdzenia, że ani sprawstwo oskarżonego, ani jego wina nie budzą najmniejszych wątpliwości. Ustalenia w tym zakresie zostały oparte przede wszystkim na jednoznacznych wynikach badań trzeźwości udokumentowanych odpowiednim protokołem i wydrukami z urządzenia kontrolno-pomiarowego, których oskarżony w żadnym zakresie nie kwestionował. Jego sprawstwo wynikało również z przekonujących zeznań świadka E. B. i treści notatki policyjnej wskazujących na występujące u oskarżonego oczywiste symptomy nietrzeźwości jeszcze przed w/w badaniem. W pełni wiarygodne pozostają zapisy karty karnej oraz odpis prawomocnego wyroku, jaki w przeszłości zapadł przeciwko oskarżonemu w sprawie o sygn. akt II K 439/16. W świetle jego treści nie może być wątpliwości, że zarzuconego występku oskarżony dopuścił się jako osoba uprzednio prawomocnie skazana za prowadzenie pojazdu mechanicznego stanie nietrzeźwości, a dodatku w okresie obowiązywania zakazu kierowania takimi pojazdami, mającego upłynąć dopiero w lipcu 2020 r.

W pełnej korelacji z w/w dowodami pozostaje zatem stanowisko oskarżonego, który przyznał się do przedstawionego mu zarzutu i w toku wyjaśnień nie kwestionował żadnego z aspektów kontroli drogowej, jakiej został poddany w dniu 11 września 2018 r. Stanowisko oskarżonego oceniono zatem także, jako wiarygodne.

Przepis art. 178a § 4 kk stanowi, iż karze podlega ten, kto będąc wcześniej prawomocnie skazanym m.in. za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości ponownie dopuszcza się analogicznego czynu, albo dopuszcza się go w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo. W realiach niniejszej sprawy hipoteza powyższa została wyczerpana bowiem oskarżony będąc prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w R.z dnia 20 czerwca 2016 r. ponownie popełnił analogiczny czyn.

Definicję stanu nietrzeźwości zawiera art. 115 § 16 kk przyjmując, iż zachodzi on, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne w kontekście cytowanego przepisu jednoznacznie wskazują, iż oskarżony prowadził samochód mając w organizmie stężenie alkoholu przekraczające, i to znacząco, próg wartości wskazany w powołanym przepisie.

Przestępstwo stypizowane w art. 178a § 4 kk, jest przestępstwem umyślnym a przedmiotem jego ochrony jest bezpieczeństwo w komunikacji. Strona przedmiotowa czynu sankcjonowanego w art. 178a § 4 kk polega na tym, że sprawca, znajdując się w stanie nietrzeźwości, lub pod wpływem środka odurzającego, mimo to decyduje się na uczestnictwo w ruchu komunikacyjnym (lądowym, wodnym, powietrznym), choć w przeszłości za analogiczny czyn był już prawomocnie skazany. Tym samym w pełni świadomie, kolejny raz, narusza podstawową regułę prawa ruchu drogowego tj. zasadę trzeźwości.

Zważywszy, że w sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności zdolne wyłączyć, bądź ograniczyć winę oskarżonego – należało stwierdzić, że dopuścił się on występku bezprawnego, karygodnego i zawinionego.

Ustalając rodzaj i wymiar kary oraz orzekając o środkach karnych Sąd baczył, by były one adekwatne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, w tym zwłaszcza do stopnia naruszenia przez oskarżonego reguł uczestnictwa w ruchu drogowym.

S. K. kolejny raz złamał zasadę trzeźwości będącą podstawową regułą uczestnictwa w ruchu drogowym. Prowadząc samochód w stanie upojenia alkoholowego stworzył zagrożenie nie tylko dla siebie samego, ale i dla innych uczestników ruchu. Stopień społecznej szkodliwości czynu podwyższa fakt, że naruszenie zasady trzeźwości miało charakter umyślny, bowiem oskarżony świadomie wprawił się w stan, którego skutki zna i rozumie każdy przeciętnie rozsądny człowiek. Szczególnego podkreślenia wymaga wysoki poziom intoksykacji alkoholowej pozostający w ewidentnym związku z techniką jazdy zaobserwowaną naocznie przez innego kierowcę. Zamroczony alkoholem oskarżony prowadził pojazd „wężykiem”, uczęszczaną trasą i na sporym odcinku, przez co naruszenie zasad bezpieczeństwa uznać należy za rażące. Tym samym zignorował nie tylko elementarne zasady uczestnictwa w ruchu drogowym, ale także sądowy zakaz kierowania pojazdami mechanicznymi.

Analiza powyższych elementów prowadziła do przekonania, że stopień społecznej szkodliwości czynu jest wysoki, w konsekwencji czego wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności. Niezależnie od tego, że po stronie oskarżonego nie zachodzą żadne okoliczności uprawniające do potraktowania zdarzenia z dnia 11 września 2018 r. w kategoriach „szczególnie uzasadnionego przypadku”, o którym stanowi art. 69 § 4 kk, to ewentualne rozważania na temat warunkowego zawieszenia wykonania kary są bezprzedmiotowe z uwagi na obecne brzmienie art. 69 § 1 kk, nie przewidującego takiego dobrodziejstwa dla sprawców już karanych na karę pozbawienia wolności.

Na niekorzyść oskarżonego przemawiały brak zdolności do wyciągania wniosków z dotychczasowych doświadczeń życiowych i znaczny stopień intoksykacji alkoholowej w chwili czynu. Okoliczności łagodzących, poza wyrażoną skruchą, nie sposób się dopatrzeć. Trudno jednak przeceniać zwerbalizowane poczucie żalu, skoro oskarżony mimo dojrzałego wieku i doskonale znanych sobie konsekwencji naruszenia zasady trzeźwości, zdobywa się na przemyślenia dopiero po przedstawieniu mu zarzutu w postępowaniu karnym.

W myśl art. 42 § 3 kk - w przypadku sprawcy czynu z art. 178a§ 4 kk środek karny zakazu kierowania pojazdami określonego rodzaju i to dożywotni, ma co do zasady charakter obligatoryjny i taki orzeczono. Nie zachodzą bowiem żadne okoliczności uprawniające do odstąpienia od tej zasady, a wynikające z przesłanek pozwalających uznać okoliczności czynu za wyjątkowe.

Na podstawie art. 43a § 2 kk orzeczono świadczenie pieniężne w minimalnej ustawowej wysokości 10.000 zł, uznając, że kwota ta, nawet w wypadku tak uporczywego sprawcy, jakim jest oskarżony, stanowi bardzo znaczącą dolegliwością materialną.

Z mocy art. 63 § 1 kk orzeczono o zaliczeniu na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności okresu zatrzymania oskarżonego przyjmując, zgodnie z w/w przepisem, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równy jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Na koszty sądowe złożyły się wydatki związane z uzyskaniem karty karnej i ryczałtu za doręczenia zaś opłatę wymierzono zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2272).