Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 33/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 04.12.2020r. sygn. akt II K 49/20.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

x oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

x na niekorzyść

x w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

x

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

x

uchylenie

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Nie dotyczy

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Obraza przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez całkowicie dowolną ocenę dowodu w postaci opinii pisemnej biegłego S. S. (1), przejawiającą się w bezkrytyczny zaakceptowaniu wniosków płynących z w/w opinii, uznania jej za jasną, pełną i fachową pomimo, iż opinia jest opinią wewnętrznie sprzeczną, pobieżną oraz opartą na błędnych założeniach faktycznych i merytorycznych, skupiającą się na faworyzowaniu jednej wersji stanu faktycznego, pomimo braku ku temu wystarczających przesłanek oraz pomijającą całkowicie elementy stanu faktycznego przemawiające na niekorzyść oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

2.  Obraza przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez całkowicie dowolną ocenę dowodu w postaci opinii ustnej biegłego S. S. (1), przejawiającą się w bezkrytyczny zaakceptowaniu wniosków płynących z w/w opinii, uznania jej za jasną, pełną i fachową pomimo, iż opinia ta nie udziela precyzyjnych odpowiedzi na zastrzeżenia wysunięte względem opinii pisemnej, w dalszym ciągu będącą opinią wewnętrznie sprzeczną, pobieżną oraz opartą na błędnych założeniach faktycznych i merytorycznych, której w szczególności zarzucić należy:

a)  Błędne przyjęcie jako współczynnika wartości poślizgowej pojazdu przy ubitym śniegu wartości 0,1, w sytuacji gdy jest to wartość dla gładkiego lodu a prawidłową wartością tego współczynnika dla warunków miejsca zdarzenia a więc pokrywy śnieżnej na jezdni z częścią takiej pokrywy ujeżdżoną jest przedział między 0,15-0,30, co dodatkowo potwierdza sam biegły, wskazując, iż współczynnik przyczepności na lodzie, przy oponach zimowych wynosi 0,15-0,17 a letnich 0,16 co kłóci się z przyjętą wcześniej przez niego wartością współczynnika 0,1;

b)  Wskazanie, że współczynnik przyczepności kół do podłoża miał wpływ na odrzut ciała pieszego, w sytuacji gdy współczynnik ten wpływa tylko i wyłącznie na długość drogi zatrzymania;

c)  Błędne przyjecie, iż nie istnieje pojęcie prędkości bezpiecznej, w sytuacji gdy co do zasady kłóci się to z wskazaniami przepisu art. 19 ustawy prawo o ruchu drogowym, gdzie określona została wartość prędkości z jaką winien prowadzony być pojazd ponadto ustalenie takiej prędkości, a więc prędkości przy której istniała możliwość uniknięcia potrącenia C. B. przez oskarżonego jest możliwe;

d)  Błędne przyjęcie, iż zablokowały się koła lewe w pojeździe kierowanym przez oskarżonego, które były na lodzie a prawe nie mogły być zablokowane, w sytuacji gdy z pozostawionych na poboczu drogi odcisku śladów opon wynika, że koła te swobodnie toczyły się po podłożu i nie były hamowane, zaś przy próbie hamowania na poboczu widoczne były ślady sunięcia lub rycia pobocza, a co więcej tego rodzaju reakcja układu hamulcowego z uwagi na warunki techniczne, konstrukcyjne nie jest możliwa, o czym w szczególności biegły opiniujący w sprawie winien posiadać wiedzę, z uwagi nas swoją specjalizację;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

3.  Obrazę przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, które miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez całkowicie dowolną ocenę dowodu w postaci opinii biegłego M. A., przejawiającą się w zaakceptowaniu wniosków płynących z w/w opinii i uznanie jej za fachową i rzetelną, w sytuacji gdy sam Sąd wskazał jednocześnie, iż pozostawia ona wątpliwości oraz że można przyjąć w oparciu o nią, iż zachowanie oskarżonego było nieprawidłowe, gdyż oskarżony nie hamował i poruszał się dalej z tą samą prędkością, pomimo, że widział poruszającego się poszkodowanego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

4.  Obrazę przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, które miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez całkowicie dowolną ocenę dowodu w postaci wyjaśnień oskarżonego i danie im wiary, oceniając je jako logiczne, konsekwentne i przekonywujące pomimo faktu, iż nie ma innych obiektywnych i wiarygodnych dowodów, które mogłyby potwierdzać owe wyjaśnienia, zaś same wyjaśnienia już w oparciu o inne dowody zebrane w sprawie powszechną wiedzę i doświadczenie życiowe budzą wątpliwości, co do swojej zgodności ze stanem faktycznym w zakresie twierdzeń o niespodziewanym wtargnięciu pieszego pod koła pojazdu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

5.  Obrazę przepisu postępowania, tj. art. 4 kpk w zw. z art. 170 § 1 kpk w zw. z art. 196 § 3 kpk w zw. z art. 201 kpk, poprzez oddalenie wniosku dowodowego oskarżyciela posiłkowego o dopuszczenie dowodu z opinii nowego biegłego, tj. zespołu biegłych z Instytutu Ekspertyz Sądowych im. prof. J. S. w K.- Zakładu (...) badania Wypadków (...) w G. wskazując, iż Sąd nie widzi takiej potrzeby, gdyż sporządzone w sprawie opinie pozwalają na prawidłowe wyrokowanie, w sytuacji gdy opinie sporządzone dotychczas w sprawie są niepełne, niejasne, obarczone sprzecznościami, oparte na błędnych założeniach faktycznych i merytorycznych, mogących świadczyć o braku niezbędnej wiedzy specjalistycznej po stronie opiniujących, zaś zespół biegłych z Instytutu z racji swojego doświadczenia i wąskiej specjalizacji daje gwarancję na sporządzenie rzetelnej opinii a nie istnieją żadne przesłanki pozwalające na oddalenie złożonego wniosku dowodowego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

6.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż nie zostało udowodnione by oskarżony nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, iż pomimo dostrzeżenia pieszego C. B. nie zareagował prawidłowo, poprzez istotne zmniejszenie prędkości, w sytuacji gdy takie ustalenie nie wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, na co również wskazał sam Sąd Orzekający przy analizie opinii biegłego M. A.;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

7.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż nie było tak, że oskarżony wykonał nieprawidłowy manewr ominięcia pieszego z prawej strony, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala przyjąć, iż oskarżony wykonał taki manewr, w sytuacji gdy miał czas i miejsce na wykonanie prawidłowego manewru wyprzedzania lewą stroną, bądź też zatrzymania się przed pieszym, zamiast nieprawidłowego manewru omijania prawą stroną, a tym samym zachowanie oskarżonego było nieprawidłowe;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

8.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż jedynie pieszy mógł uniknąć wypadku, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż również oskarżony mógł uniknąć wypadku, gdyby poruszał się z prędkością umożliwiającą panowanie nad pojazdem w określonych warunkach drogowych i dalej wykonał prawidłowy manewr wyprzedzania lewą stroną, bądź też zatrzymał się przed pieszym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

9.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, polegający na braku przyjęcia, iż poruszanie się przez oskarżonego-kierowcę, w warunkach zimowych z oponami letnimi na przedniej osi pojazdu oraz oponami zimowymi o różnej rzeźnie bieżnika na tylnej osi stanowi sytuację niezgodną z warunkami technicznymi dopuszczającymi pojazd do ruchu ale pomimo tego faktu nie miało to wpływu na przebieg i skutki wypadku, w sytuacji gdy dopuszczenie przez oskarżonego do poruszania się pojazdu w takim stanie technicznym i w danych warunkach drogowych powodowało sytuację stwarzającą realne niebezpieczeństwo zmniejszonej możliwości panowania nad pojazdem;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

10.  Obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 3 § 1 ustawy prawo o ruchu drogowym, poprzez jego błędną wykładnię przejawiającą się w uznaniu, iż to jedynie na pieszym ciążył obowiązek uczestnictwa w ruchu drogowym w sposób wymagający szczególnej ostrożności, a wobec czego oskarżony nie podejmując manewru obronnego nie uchybił zasadom ruchu drogowego, w sytuacji gdy prawidłowa wykładnia prowadzi do stwierdzenia, iż każdy uczestnik ruchu drogowego jest zobowiązany do zachowania ostrożności (niekiedy szczególnej) celem uniknięcia sytuacji, która może spowodować powstanie zagrożenia w ruchu drogowym a tym bardziej wypadku drogowego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1 i 2 Zarzuty niezasadne. Analiza akt sprawy dowodzi, że Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy przepisów postępowania karnego w postaci błędnej i dowolnej oceny dowodu w postaci opinii biegłego S. S. (1) (ustnej i pisemnej). Opinie biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych słusznie zostały przez Sąd I instancji obdarzone walorem wiarygodności. Opinie te są rzetelne, należycie uzasadnione i sporządzone przez specjalistę w swojej dziedzinie. Odmienne stanowisko przedstawione w apelacjach jest wynikiem subiektywnej oceny dowodów i nie mogło zostać ono podzielone przez Sąd Okręgowy. Z opinii biegłego S. S. jasno wynika, iż oskarżony F. W. poruszał się po drodze zgodnie z obowiązującymi przepisami, dostosował charakter jazdy do panujących warunków drogowych i nie miał możliwości zatrzymania pojazdu przed pieszym. Ponadto biegły wskazał, że przyczyną zaistnienia wypadku było zachowanie pokrzywdzonego, który poruszał się w sposób nieprawidłowy i nie ustąpił pierwszeństwa pojazdowi oskarżonego. Dokonując oceny w/w opinii Sąd I instancji miał na względzie zarówno przesłanki które przemawiały na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego , co pozostaje zgodne z przepisem art. 5 § 2 kpk. Nie sposób zgodzić się z zarzutem autora apelacji, iż opinia ustna biegłego S. S. nie udziela odpowiedzi na zastrzeżenia wyprowadzone względem opinii pisemnej tego biegłego. Wprost przeciwnie, opinia ustna wyjaśnia wszelkie wątpliwości, jest jasna i rzetelna.

Ad.3 Zarzut chybiony. Opinia biegłego M. A. nie została oceniona w sposób dowolny lecz zgodny z zasadą swobodnej oceny dowodów i stanowi pełnowartościowy materiał dowodowy. Mimo, że opinia ta pozostawiała pewne wątpliwości, wątpliwości nie było w zakresie ustalenia, iż pieszy mógł uniknąć wypadku, gdyby swoim zachowaniem nie naruszył zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym (szedł złą stroną jezdni i nie ustąpił pierwszeństwa pojazdom).

Ad. 4 Zarzut niezasadny. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji w pełni zasadnie nadał walor wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego. Jak słusznie wskazał w treści uzasadnienia Sąd Rejonowy w Suwałkach, przeprowadzone postępowanie dowodowe nie pozwoliło na podważenie a ostatecznie na uznanie, iż wyjaśnienia oskarżonego są pozbawione prawdziwości. Podkreślenia wymaga, iż obdarzenie wiarą w całości lub w części jednych dowodów oraz odmówienie tej wiary innym, jest prawem sądu, który zetknął się z tymi dowodami bezpośrednio i pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k., jeżeli tylko zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (patrz: wyrok SA w Lublinie z dnia 05.06.2014r. sygn. akt II.AKa. 113/14).

Ad. 5 Zarzut chybiony. Nawiązując do obrazy przepisu art. 4 kpk w zw. z art. 170 § 1 kpk w zw. z art. 196 § 3 kpk w zw. z art. 201 kpk wskazać trzeba, iż przeprowadzenie dowodu z inicjatywy sądu tylko wtedy należy uznać za obligatoryjne, gdy dokonana przez ten sąd ocena dowodów wskazuje jednoznacznie, że zgromadzony dotychczas materiał dowodowy jest niepełny, a tym samym rodzi wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy. W warunkach przedmiotowej sprawy nie dopuszczenie dowodów wnioskowanych przez strony (oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnych biegłych), nie może być utożsamiane z naruszeniem przepisów postępowania, ale świadczy o prawidłowym skorzystaniu przez Sąd I instancji z instytucji z art. 170 § 1 pkt 2 i 5 kpk - albowiem okoliczność, która ma być udowodniona została już udowodniona a sam wniosek w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania.

Ad. 6-9 Zarzuty niezasadne. Brak jest podstaw do przyznania racji autorowi apelacji wskazującemu na dopuszczenie się przez Sąd I instancji błędu w ustaleniach faktycznych.

Ustalenia stanu faktycznego w sposób kategoryczny i niewątpliwy wynikają ze zgromadzonych dowodów, przy ocenie dowodów Sąd I instancji nie pominął wynikających z nich faktów (okoliczności) istotnych w sprawie, co do sprawstwa i winy (nie wystąpił błąd „braku”), nie ustalił faktów, które nie wynikają z żadnego dowodu oraz nie ustalił faktów przeinaczonych (nie wystąpił błąd „dowolności”). Zebrane w sprawie dowody zostały ocenione w sposób wszechstronny, wnikliwy i zgodny z zasadą swobodnej oceny dowodów. Sąd Rejonowy ponownie rozpoznając sprawę na skutek wyroku Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 23.12.2019r. sygn. akt II Ka 406/19 wykonał zalecenia Sądu odwoławczego, opierając rozstrzygnięcie na całości materiału dowodowego, uzupełniając ten materiał o opinie kolejnych biegłych, aby móc odpowiedzieć na pojawiające się pytania w zakresie przyczyn i przebiegu wypadku drogowego z dnia 27.02.2018r.

Ad. 10 Zarzut chybiony. Zasady ruchu drogowego obligują wszystkich uczestników ruchu do wzmożenia ostrożności i uwagi, a zwłaszcza przestrzegania zasad mających na celu zapewnienie optymalnego bezpieczeństwa. W przedmiotowej sprawie oskarżony poruszał się pojazdem zgodnie z obowiązującymi przepisami, zaś to pokrzywdzony korzystał z drogi w sposób nieprawidłowy (poruszał się niewłaściwa stroną drogi i nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającym pojazdom). Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze mają prawo liczyć, iż inni uczestnicy tego ruchu przestrzegają przepisów ruchu drogowego. Reguła ta daje zatem normatywną podstawę do działania w zaufaniu do innych uczestników ruchu, a doznaje ograniczeń jedynie wówczas, gdy okoliczności sytuacji drogowej wskazują na możliwość niewłaściwego zachowania się przez innego uczestnika ruchu. W ustalonych okolicznościach faktycznych – wejścia pokrzywdzonego na tor ruchu pojazdu kierowanego przez oskarżonego brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu naruszenia zasad ruchu drogowego.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W świetle nieskuteczności podniesionych przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zarzutów i przytoczonej powyżej argumentacji, wyrok Sądu Rejonowego w Augustowie nie mógł zostać zmieniony w kierunku postulowanym w apelacji. Zebrane w sprawie dowody, szczegółowo opisane w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, zostały ocenione w sposób wszechstronny, wnikliwy i zgodny z zasadą swobodnej oceny dowodów. Ocena ta nie zawierała błędów natury faktycznej, logicznej, respektowała zasady wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Zarzuty podniesione w apelacji stanowiły wyłącznie polemikę z właściwie ustalonym przez Sąd I instancji stanem faktycznym i prawnym, w konsekwencji nie mogły prowadzić do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Ustalenia faktyczne i prawne zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 04.12.2020r. w sprawie II K 49/20, które końcowo doprowadziły do uniewinnienia oskarżonego.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty apelacyjne dotyczące ustalenia stanu faktycznego oraz obrazy przepisów postępowania okazały się niezasadne, bezprzedmiotowa polemika z właściwie ustalonym stanem faktycznym i prawnym. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dostarczył argumentów, które przemawiałyby za skazaniem F. W. za czyn z art. 177 § 2 kk.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

Nie dotyczy

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 636 § 1 kpk a contrario w zw. z art. 634 kpk Sąd zwolnił oskarżyciela posiłkowego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

1PODPIS

Sędzia Maciej Romotowski Sędzia Ryszard Filipow Sędzia Jacek Sowul

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

x na niekorzyść

x w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

x

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

x

uchylenie

zmiana