UZASADNIENIE |
|||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 33/21 |
|||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||||||||||||||||||
1CZĘŚĆ WSTĘPNA |
|||||||||||||||||||
0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 04.12.2020r. sygn. akt II K 49/20. |
|||||||||||||||||||
0.11.2. Podmiot wnoszący apelację |
|||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||
x oskarżyciel posiłkowy |
|||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
|||||||||||||||||||
☐ obrońca |
|||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||
☐ inny |
|||||||||||||||||||
0.11.3. Granice zaskarżenia |
|||||||||||||||||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||||||||||||||||
☐ na korzyść x na niekorzyść |
x w całości |
||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||||||||||||||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||||||||||||||||
x |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||||||||||||||||
x |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||||||||||||||||
x |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||||||||||||||||
☐ |
|||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
||||||||||||||||||
0.11.4. Wnioski |
|||||||||||||||||||
x |
uchylenie |
☐ |
zmiana |
||||||||||||||||
1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
|||||||||||||||||||
0.12.1. Ustalenie faktów |
|||||||||||||||||||
0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||
Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego. |
|||||||||||||||||||
0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
0.12.2. Ocena dowodów |
|||||||||||||||||||
0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
|||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
||||||||||||||||||
1. Obraza przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez całkowicie dowolną ocenę dowodu w postaci opinii pisemnej biegłego S. S. (1), przejawiającą się w bezkrytyczny zaakceptowaniu wniosków płynących z w/w opinii, uznania jej za jasną, pełną i fachową pomimo, iż opinia jest opinią wewnętrznie sprzeczną, pobieżną oraz opartą na błędnych założeniach faktycznych i merytorycznych, skupiającą się na faworyzowaniu jednej wersji stanu faktycznego, pomimo braku ku temu wystarczających przesłanek oraz pomijającą całkowicie elementy stanu faktycznego przemawiające na niekorzyść oskarżonego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
||||||||||||||||||
2. Obraza przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez całkowicie dowolną ocenę dowodu w postaci opinii ustnej biegłego S. S. (1), przejawiającą się w bezkrytyczny zaakceptowaniu wniosków płynących z w/w opinii, uznania jej za jasną, pełną i fachową pomimo, iż opinia ta nie udziela precyzyjnych odpowiedzi na zastrzeżenia wysunięte względem opinii pisemnej, w dalszym ciągu będącą opinią wewnętrznie sprzeczną, pobieżną oraz opartą na błędnych założeniach faktycznych i merytorycznych, której w szczególności zarzucić należy: a) Błędne przyjęcie jako współczynnika wartości poślizgowej pojazdu przy ubitym śniegu wartości 0,1, w sytuacji gdy jest to wartość dla gładkiego lodu a prawidłową wartością tego współczynnika dla warunków miejsca zdarzenia a więc pokrywy śnieżnej na jezdni z częścią takiej pokrywy ujeżdżoną jest przedział między 0,15-0,30, co dodatkowo potwierdza sam biegły, wskazując, iż współczynnik przyczepności na lodzie, przy oponach zimowych wynosi 0,15-0,17 a letnich 0,16 co kłóci się z przyjętą wcześniej przez niego wartością współczynnika 0,1; b) Wskazanie, że współczynnik przyczepności kół do podłoża miał wpływ na odrzut ciała pieszego, w sytuacji gdy współczynnik ten wpływa tylko i wyłącznie na długość drogi zatrzymania; c) Błędne przyjecie, iż nie istnieje pojęcie prędkości bezpiecznej, w sytuacji gdy co do zasady kłóci się to z wskazaniami przepisu art. 19 ustawy prawo o ruchu drogowym, gdzie określona została wartość prędkości z jaką winien prowadzony być pojazd ponadto ustalenie takiej prędkości, a więc prędkości przy której istniała możliwość uniknięcia potrącenia C. B. przez oskarżonego jest możliwe; d) Błędne przyjęcie, iż zablokowały się koła lewe w pojeździe kierowanym przez oskarżonego, które były na lodzie a prawe nie mogły być zablokowane, w sytuacji gdy z pozostawionych na poboczu drogi odcisku śladów opon wynika, że koła te swobodnie toczyły się po podłożu i nie były hamowane, zaś przy próbie hamowania na poboczu widoczne były ślady sunięcia lub rycia pobocza, a co więcej tego rodzaju reakcja układu hamulcowego z uwagi na warunki techniczne, konstrukcyjne nie jest możliwa, o czym w szczególności biegły opiniujący w sprawie winien posiadać wiedzę, z uwagi nas swoją specjalizację; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
||||||||||||||||||
3. Obrazę przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, które miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez całkowicie dowolną ocenę dowodu w postaci opinii biegłego M. A., przejawiającą się w zaakceptowaniu wniosków płynących z w/w opinii i uznanie jej za fachową i rzetelną, w sytuacji gdy sam Sąd wskazał jednocześnie, iż pozostawia ona wątpliwości oraz że można przyjąć w oparciu o nią, iż zachowanie oskarżonego było nieprawidłowe, gdyż oskarżony nie hamował i poruszał się dalej z tą samą prędkością, pomimo, że widział poruszającego się poszkodowanego; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
||||||||||||||||||
4. Obrazę przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, które miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez całkowicie dowolną ocenę dowodu w postaci wyjaśnień oskarżonego i danie im wiary, oceniając je jako logiczne, konsekwentne i przekonywujące pomimo faktu, iż nie ma innych obiektywnych i wiarygodnych dowodów, które mogłyby potwierdzać owe wyjaśnienia, zaś same wyjaśnienia już w oparciu o inne dowody zebrane w sprawie powszechną wiedzę i doświadczenie życiowe budzą wątpliwości, co do swojej zgodności ze stanem faktycznym w zakresie twierdzeń o niespodziewanym wtargnięciu pieszego pod koła pojazdu; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
||||||||||||||||||
5. Obrazę przepisu postępowania, tj. art. 4 kpk w zw. z art. 170 § 1 kpk w zw. z art. 196 § 3 kpk w zw. z art. 201 kpk, poprzez oddalenie wniosku dowodowego oskarżyciela posiłkowego o dopuszczenie dowodu z opinii nowego biegłego, tj. zespołu biegłych z Instytutu Ekspertyz Sądowych im. prof. J. S. w K.- Zakładu (...) badania Wypadków (...) w G. wskazując, iż Sąd nie widzi takiej potrzeby, gdyż sporządzone w sprawie opinie pozwalają na prawidłowe wyrokowanie, w sytuacji gdy opinie sporządzone dotychczas w sprawie są niepełne, niejasne, obarczone sprzecznościami, oparte na błędnych założeniach faktycznych i merytorycznych, mogących świadczyć o braku niezbędnej wiedzy specjalistycznej po stronie opiniujących, zaś zespół biegłych z Instytutu z racji swojego doświadczenia i wąskiej specjalizacji daje gwarancję na sporządzenie rzetelnej opinii a nie istnieją żadne przesłanki pozwalające na oddalenie złożonego wniosku dowodowego; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
||||||||||||||||||
6. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż nie zostało udowodnione by oskarżony nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, iż pomimo dostrzeżenia pieszego C. B. nie zareagował prawidłowo, poprzez istotne zmniejszenie prędkości, w sytuacji gdy takie ustalenie nie wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, na co również wskazał sam Sąd Orzekający przy analizie opinii biegłego M. A.; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
||||||||||||||||||
7. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż nie było tak, że oskarżony wykonał nieprawidłowy manewr ominięcia pieszego z prawej strony, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala przyjąć, iż oskarżony wykonał taki manewr, w sytuacji gdy miał czas i miejsce na wykonanie prawidłowego manewru wyprzedzania lewą stroną, bądź też zatrzymania się przed pieszym, zamiast nieprawidłowego manewru omijania prawą stroną, a tym samym zachowanie oskarżonego było nieprawidłowe; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
||||||||||||||||||
8. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, polegający na przyjęciu, iż jedynie pieszy mógł uniknąć wypadku, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż również oskarżony mógł uniknąć wypadku, gdyby poruszał się z prędkością umożliwiającą panowanie nad pojazdem w określonych warunkach drogowych i dalej wykonał prawidłowy manewr wyprzedzania lewą stroną, bądź też zatrzymał się przed pieszym. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
||||||||||||||||||
9. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść tego orzeczenia, polegający na braku przyjęcia, iż poruszanie się przez oskarżonego-kierowcę, w warunkach zimowych z oponami letnimi na przedniej osi pojazdu oraz oponami zimowymi o różnej rzeźnie bieżnika na tylnej osi stanowi sytuację niezgodną z warunkami technicznymi dopuszczającymi pojazd do ruchu ale pomimo tego faktu nie miało to wpływu na przebieg i skutki wypadku, w sytuacji gdy dopuszczenie przez oskarżonego do poruszania się pojazdu w takim stanie technicznym i w danych warunkach drogowych powodowało sytuację stwarzającą realne niebezpieczeństwo zmniejszonej możliwości panowania nad pojazdem; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
||||||||||||||||||
10. Obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 3 § 1 ustawy prawo o ruchu drogowym, poprzez jego błędną wykładnię przejawiającą się w uznaniu, iż to jedynie na pieszym ciążył obowiązek uczestnictwa w ruchu drogowym w sposób wymagający szczególnej ostrożności, a wobec czego oskarżony nie podejmując manewru obronnego nie uchybił zasadom ruchu drogowego, w sytuacji gdy prawidłowa wykładnia prowadzi do stwierdzenia, iż każdy uczestnik ruchu drogowego jest zobowiązany do zachowania ostrożności (niekiedy szczególnej) celem uniknięcia sytuacji, która może spowodować powstanie zagrożenia w ruchu drogowym a tym bardziej wypadku drogowego; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||||||||||||||||||
Ad. 1 i 2 Zarzuty niezasadne. Analiza akt sprawy dowodzi, że Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy przepisów postępowania karnego w postaci błędnej i dowolnej oceny dowodu w postaci opinii biegłego S. S. (1) (ustnej i pisemnej). Opinie biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych słusznie zostały przez Sąd I instancji obdarzone walorem wiarygodności. Opinie te są rzetelne, należycie uzasadnione i sporządzone przez specjalistę w swojej dziedzinie. Odmienne stanowisko przedstawione w apelacjach jest wynikiem subiektywnej oceny dowodów i nie mogło zostać ono podzielone przez Sąd Okręgowy. Z opinii biegłego S. S. jasno wynika, iż oskarżony F. W. poruszał się po drodze zgodnie z obowiązującymi przepisami, dostosował charakter jazdy do panujących warunków drogowych i nie miał możliwości zatrzymania pojazdu przed pieszym. Ponadto biegły wskazał, że przyczyną zaistnienia wypadku było zachowanie pokrzywdzonego, który poruszał się w sposób nieprawidłowy i nie ustąpił pierwszeństwa pojazdowi oskarżonego. Dokonując oceny w/w opinii Sąd I instancji miał na względzie zarówno przesłanki które przemawiały na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego , co pozostaje zgodne z przepisem art. 5 § 2 kpk. Nie sposób zgodzić się z zarzutem autora apelacji, iż opinia ustna biegłego S. S. nie udziela odpowiedzi na zastrzeżenia wyprowadzone względem opinii pisemnej tego biegłego. Wprost przeciwnie, opinia ustna wyjaśnia wszelkie wątpliwości, jest jasna i rzetelna. Ad.3 Zarzut chybiony. Opinia biegłego M. A. nie została oceniona w sposób dowolny lecz zgodny z zasadą swobodnej oceny dowodów i stanowi pełnowartościowy materiał dowodowy. Mimo, że opinia ta pozostawiała pewne wątpliwości, wątpliwości nie było w zakresie ustalenia, iż pieszy mógł uniknąć wypadku, gdyby swoim zachowaniem nie naruszył zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym (szedł złą stroną jezdni i nie ustąpił pierwszeństwa pojazdom). Ad. 4 Zarzut niezasadny. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji w pełni zasadnie nadał walor wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego. Jak słusznie wskazał w treści uzasadnienia Sąd Rejonowy w Suwałkach, przeprowadzone postępowanie dowodowe nie pozwoliło na podważenie a ostatecznie na uznanie, iż wyjaśnienia oskarżonego są pozbawione prawdziwości. Podkreślenia wymaga, iż obdarzenie wiarą w całości lub w części jednych dowodów oraz odmówienie tej wiary innym, jest prawem sądu, który zetknął się z tymi dowodami bezpośrednio i pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k., jeżeli tylko zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (patrz: wyrok SA w Lublinie z dnia 05.06.2014r. sygn. akt II.AKa. 113/14). Ad. 5 Zarzut chybiony. Nawiązując do obrazy przepisu art. 4 kpk w zw. z art. 170 § 1 kpk w zw. z art. 196 § 3 kpk w zw. z art. 201 kpk wskazać trzeba, iż przeprowadzenie dowodu z inicjatywy sądu tylko wtedy należy uznać za obligatoryjne, gdy dokonana przez ten sąd ocena dowodów wskazuje jednoznacznie, że zgromadzony dotychczas materiał dowodowy jest niepełny, a tym samym rodzi wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy. W warunkach przedmiotowej sprawy nie dopuszczenie dowodów wnioskowanych przez strony (oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnych biegłych), nie może być utożsamiane z naruszeniem przepisów postępowania, ale świadczy o prawidłowym skorzystaniu przez Sąd I instancji z instytucji z art. 170 § 1 pkt 2 i 5 kpk - albowiem okoliczność, która ma być udowodniona została już udowodniona a sam wniosek w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania. Ad. 6-9 Zarzuty niezasadne. Brak jest podstaw do przyznania racji autorowi apelacji wskazującemu na dopuszczenie się przez Sąd I instancji błędu w ustaleniach faktycznych. Ustalenia stanu faktycznego w sposób kategoryczny i niewątpliwy wynikają ze zgromadzonych dowodów, przy ocenie dowodów Sąd I instancji nie pominął wynikających z nich faktów (okoliczności) istotnych w sprawie, co do sprawstwa i winy (nie wystąpił błąd „braku”), nie ustalił faktów, które nie wynikają z żadnego dowodu oraz nie ustalił faktów przeinaczonych (nie wystąpił błąd „dowolności”). Zebrane w sprawie dowody zostały ocenione w sposób wszechstronny, wnikliwy i zgodny z zasadą swobodnej oceny dowodów. Sąd Rejonowy ponownie rozpoznając sprawę na skutek wyroku Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 23.12.2019r. sygn. akt II Ka 406/19 wykonał zalecenia Sądu odwoławczego, opierając rozstrzygnięcie na całości materiału dowodowego, uzupełniając ten materiał o opinie kolejnych biegłych, aby móc odpowiedzieć na pojawiające się pytania w zakresie przyczyn i przebiegu wypadku drogowego z dnia 27.02.2018r. Ad. 10 Zarzut chybiony. Zasady ruchu drogowego obligują wszystkich uczestników ruchu do wzmożenia ostrożności i uwagi, a zwłaszcza przestrzegania zasad mających na celu zapewnienie optymalnego bezpieczeństwa. W przedmiotowej sprawie oskarżony poruszał się pojazdem zgodnie z obowiązującymi przepisami, zaś to pokrzywdzony korzystał z drogi w sposób nieprawidłowy (poruszał się niewłaściwa stroną drogi i nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającym pojazdom). Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze mają prawo liczyć, iż inni uczestnicy tego ruchu przestrzegają przepisów ruchu drogowego. Reguła ta daje zatem normatywną podstawę do działania w zaufaniu do innych uczestników ruchu, a doznaje ograniczeń jedynie wówczas, gdy okoliczności sytuacji drogowej wskazują na możliwość niewłaściwego zachowania się przez innego uczestnika ruchu. W ustalonych okolicznościach faktycznych – wejścia pokrzywdzonego na tor ruchu pojazdu kierowanego przez oskarżonego brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu naruszenia zasad ruchu drogowego. |
|||||||||||||||||||
Wniosek |
|||||||||||||||||||
Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
|||||||||||||||||||
W świetle nieskuteczności podniesionych przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zarzutów i przytoczonej powyżej argumentacji, wyrok Sądu Rejonowego w Augustowie nie mógł zostać zmieniony w kierunku postulowanym w apelacji. Zebrane w sprawie dowody, szczegółowo opisane w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, zostały ocenione w sposób wszechstronny, wnikliwy i zgodny z zasadą swobodnej oceny dowodów. Ocena ta nie zawierała błędów natury faktycznej, logicznej, respektowała zasady wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Zarzuty podniesione w apelacji stanowiły wyłącznie polemikę z właściwie ustalonym przez Sąd I instancji stanem faktycznym i prawnym, w konsekwencji nie mogły prowadzić do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. |
|||||||||||||||||||
1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|||||||||||||||||||
1. |
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|||||||||||||||||||
0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||
0.11. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||
Ustalenia faktyczne i prawne zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 04.12.2020r. w sprawie II K 49/20, które końcowo doprowadziły do uniewinnienia oskarżonego. |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||
Zarzuty apelacyjne dotyczące ustalenia stanu faktycznego oraz obrazy przepisów postępowania okazały się niezasadne, bezprzedmiotowa polemika z właściwie ustalonym stanem faktycznym i prawnym. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dostarczył argumentów, które przemawiałyby za skazaniem F. W. za czyn z art. 177 § 2 kk. |
|||||||||||||||||||
0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||
0.0.11. |
Przedmiot i zakres zmiany |
||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
|||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||
0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||||||||||||||||||
1.1. |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
4.1. |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
1Koszty Procesu |
|||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||
II |
Na podstawie art. 636 § 1 kpk a contrario w zw. z art. 634 kpk Sąd zwolnił oskarżyciela posiłkowego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze. |
||||||||||||||||||
1PODPIS |
|||||||||||||||||||
Sędzia Maciej Romotowski Sędzia Ryszard Filipow Sędzia Jacek Sowul |
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Całość wyroku |
|||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☐ na korzyść x na niekorzyść |
x w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
x |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
x |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
x |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
0.11.4. Wnioski |
||||||
x |
uchylenie |
☐ |
zmiana |