Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 marca 2021 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – p.o. sekr. sąd. Ewa Brezgieł

w obecności oskarżyciela publicznego KPP w G. -

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2021 i 09 marca 2021 roku sprawy

P. S.

Syna K. i D. zd. D.

ur. (...) w G.

obwinionego o to, że:

W dniu 17 lutego 2020 roku około godz. 08:19 w G. przy ul. (...) podczas kontroli drogowej zgłosił niesprawny technicznie radiowóz policyjny, czym wywołał niepotrzebną czynność funkcjonariuszy KPP w G.

tj. o wykroczenie z art. 66§ 1 kodeksy wykroczeń

1.  Obwinionego P. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 66§1 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 300 złotych.

2.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 30 złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu w wysokości 100 złotych.

II W 145/20

UZASADNIENIE

Komendant Powiatowy Policji w G. skierował wniosek o ukaranie P. S. zarzucając mu, że w dniu 17.02.2020 r. około godziny 08:19 w G. przy ul. (...) podczas kontroli drogowej zgłosił niesprawny technicznie radiowóz policyjny, czym wywołał niepotrzebną czynność funkcjonariuszy KPP w G. tj. o czyn z art. 66§1 kw.

P. S. (lat 29) w dniu 17 lutego 2020 r. około godziny 08:19 podczas manewru wyprzedzania popełnił wykroczenie polegające na przekroczeniu linii podwójnej ciągłej. Podczas dokonanej z tego powodu interwencji policji ukarany oświadczył, że patrol ją przeprowadzający ma niesprawny radiowóz- pojazd osobowy marki K. C., w postaci zużytego bieżnika opony koła prawego. W ocenie obwinionego z powodu powyższej usterki samochód nie powinien być dopuszczony do użytkowania, w związku z czym poinformował o tym policję. Przybyły z tego powodu na miejsce zdarzenia patrol, po dokonaniu kontroli, nie stwierdził żadnych nieprawidłowości w oponie, a na P. S. z tytułu bezpodstawnego wezwania policji nałożony został mandat, którego ukarany odmówił przyjęcia.

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z brzmieniem art. 66 § 1 kw odpowiedzialności za ten czyn podlega ten, kto chcąc wywołać niepotrzebną czynność fałszywym alarmem, informacja lub w inny sposób wprowadza w błąd instytucję użyteczności publicznej lub inny organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia. Jest to wykroczenie kierunkowe, a zatem sprawca swoim zachowaniem dąży do wywołania niepotrzebnej czynności prawnej. Sprawca kierunkuje się złą wolą, chcąc wywołać niepotrzebną czynność, zakłócając tym samym normalne działanie instytucji bądź organów publicznych, wywołując szkodę polegającą m. in. na kosztach zbędnej czynności bądź utrudniając wykonanie przez te instytucje lub organy czynności, które są w tym czasie rzeczywiście potrzebne. Nie ponosi odpowiedzialności za wykroczenie z art. 66 § 1 kw ten, który poda co prawda fałszywą, nieprawdziwą informację, ale działał w dobrej wierze, czyli w przekonaniu, że informacją, której udzielił jest prawdziwa.

W przedmiotowej sprawie P. S. zarzucił funkcjonariuszom policji, że poruszają się pojazdem wyposażonym w oponę ze zużytym bieżnikiem prawego koła, co skutkować winno w ocenie ukaranego zatrzymaniem dowodu rejestracyjnego pojazdu i tym samym niedopuszczeniem go do ruchu. Jak stwierdził P. S. w jego ocenie, opony były prawie łyse, a na pierwszy rzut oka widać było, że prawa opona jest niedobra (k. 53v). Obwiniony powoływał się na wiedzą zawodową- wskazywał, że prowadził działalność gospodarczą w zakresie wulkanizacji i dobrze zna się na oponach (k.51). Znamienne jednak ,że nie udokumentował powyższego żadnym zdjęciem które mogło potwierdzić jego wersję zdarzenia.

Rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie zostało wydane na podstawie przedłożonych dokumentów oraz przesłuchanych na sporną okoliczność świadków. Przeprowadzona analiza materiału dowodowego wskazała, że obwiniony jest w swych twierdzeniach odosobniony, a fakt uszkodzenia bieżnika opony prawego koła radiowozu nie został przez niego udowodniony. Nie wykazało tego również przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe. Słuchani na przedmiotową okoliczność świadkowie obecni w chwili zdarzenia- funkcjonariusze zatrzymujący ukaranego (świadek S. P.- k.54, świadek Z. K.-k. 64v) jak również funkcjonariusze, którzy zostali wezwani z inicjatywy P. S. na interwencję (świadek R. Z.-k.54v, świadek D. K.-k. 64v) zgodnie stwierdzili, że stan opon był prawidłowy, a stan techniczny radiowozów według ich wiedzy, jest regularnie sprawdzany i podlegają one obowiązkowym przeglądom oraz przeglądom wewnętrznym OT. Stan pojazdu policyjnego jest również sprawdzany codziennie przed służbą. Funkcjonariusz dokonujący zatrzymania obwinionego podczas wyprzedzania na podwójnej ciągłej twierdził także, że P. S. nie stosował się do poleceń wydawanych w trakcie interwencji, był wulgarny, nie potrafił wskazać dokładnego miejsca, w którym opona jest uszkodzona. Zeznania świadków słuchanych w przedmiotowej sprawie na okoliczność dobrego stanu bieżnika opony prawego koła w radiowozie K. C. były spójne i logiczne, a w ocenie Sądu brak było podstaw do uznania ich za niewiarygodne. Nadto, załączona do sprawy dokumentacja, zgodnie z wnioskiem obrońcy wykazała, że opony po dacie 2018 r. w radiowozie były wymieniane ( k. 14-15,59-61), a dalsza analiza, wskazująca dokładne daty wymiany opon z zimowych na letnie i odwrotnie była bez znaczenia dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Wyjaśnienia obwinionego jako sprzeczne z tymi dowodami sąd odrzucił jako niewiarygodne.

W przedmiotowej sprawie brak jest również okoliczności wskazujących na dobrą wiarę obwinionego i jego przekonania co do faktu, że informacja której udzielił jest prawdziwa. Analiza materiału dowodowego oraz wyjaśnienia P. S. wskazują bowiem jasno, że zarzut posiadania wadliwego bieżnika opony radiowozu, obwiniony sformułował pochopnie, bez uzasadnienia, będąc prawdopodobnie w emocjach z powodu ukarania go za wykroczenie drogowe.

W związku z faktem uznania P. S. za winnego, na zasadzie art. 33§ 1 i 2 kw oraz art. 24§3 Sąd wymierzył mu karę grzywny w kwocie w wysokości 300 zł. Jako okoliczność łagodzącą przyjęto prowadzenie przez obwinionego dotychczas nienagannego trybu życia i niekaralność (art. 33§3 kw). Okoliczności obciążających nie dostrzeżono. O kosztach postępowania orzeczono na zasadzie art. 119 §1 kpw.