Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 334/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2021 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA – Rafał Kaniok

Sędziowie: SA – Piotr Schab

SA – Dorota Radlińska (spr.)

Protokolant: Adriana Hyjek

przy udziale Prokuratora Joanny Trzemżalskiej-Wajc

oraz oskarżyciela posiłkowego Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta m.st. Warszawy

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2021 r.

sprawy:

1.  J. S. s. J. i S., ur. (...) w W. - oskarżonego z art. 284§1kk i in.

2.  P. K., s. A. i E., ur. (...) w W. - oskarżonego z art. 18§3kk w zw z art. 284§1kk i in.

3.  E. W. (1), c. M. i H., ur. (...) w W. - oskarżonej z art. 228§3 kk i in.

na skutek apelacji, wniesionych przez prokuratora i obrońców

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 5 grudnia 2017 r. sygn. akt XIIK 285/16

I.  Wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy.

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. D. kwotę 1200 /tysiąc dwieście/ złotych + VAT, Kancelaria Adwokacka w W. z tytułu zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie;

III.  Zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w częściach przypadających na każdego z nich, w tym opłaty w następujących kwotach- od oskarżonego J. S. 400 /czterysta/ złotych, od oskarżonych P. K. i E. W. (1) po 300 /trzysta/ złotych.

UZASADNIENIE

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 334/18

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

5

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2017 roku, sygn. akt XII K 285/16.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.  1.

1.  1

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.  1.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Apelacja obrońcy J. S.

- podnoszący obrazę art. 167 k.p.k. w zw. z art.366§1 k.p.k. w zw. z art. 344a§1 k.p.k.

- podnoszący obrazę art. 410 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k.

- błędu w ustaleniach faktycznych będący następstwem naruszenia przepisów procesowych;

- rażąca niewspółmierność kar jednostkowych oraz kary łącznej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Apelacja obrońcy P. K.

- naruszenia prawa materialnego , tj. art. 18§3 k.k. w zw. z art. 284§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k.

- naruszenie art. 7 k.p.k.;

- błędu w ustaleniach faktycznych;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Apelacja obrońcy /adw. M. D./ E. W. (1)

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 12 k.k.

-rażącej niewspółmierności kar jednostkowych oraz kary łącznej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Apelacja obrońcy /adw. A. L./ E. W. (1)

- naruszenie prawa procesowego, tj. art. 7 k.p.k.

-rażącej niewspółmierności kar jednostkowych oraz kary łącznej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Apelacja oskarżyciela publicznego na niekorzyść E. W. (1)

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 228§1 k.k. oraz art. 45§1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnośnie apelacji obrońcy J. S..

Zarzut wskazany przez obrońcę w punkcie 1 apelacji uznać należało za niezasadny w stopniu oczywistym. Żaden z przywołanych przepisów w tym punkcie apelacji nie nakłada na sąd obowiązku poszukiwania i ustalania pokrzywdzonych w sprawie. W przedmiotowej sprawie fakt nie ustalenia osób pokrzywdzonych w zakresie przypisanych oskarżonemu czynów w punktach 1 i 2 wyroku nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Niezasadny był także zarzut wskazany w punkcie 2 apelacji. Wbrew twierdzeniom obrońcy, Sąd I instancji nie uchybił przepisowi art. 410 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k., tj. nie pominął w ocenie wyjaśnień oskarżonego tych treści, które były dla niego korzystne. Sąd I instancji ocenił całościowo wyjaśnienia oskarżonego. Ocena ta była wysoce profesjonalna i co za tym idzie pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. Sąd Apelacyjny w całości podzielił rozważania Sądu Okręgowego /str. 50-51 uzasadnienia/ a odnoszące się do świadomości J. S. w zakresie jego zamiaru doprowadzenia S. Z. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Odmienne twierdzenie oskarżonego w tym zakresie Sąd I instancji uznał słusznie za niewiarygodne. Wobec nie stwierdzenia uchybień procesowych, które podnosił obrońca, także wskazywane przez niego uchybienie w postaci błędu w ustaleniach faktycznych nie miało miejsca, a zarzut w tym zakresie uznać należało za chybiony. Jeszcze raz bowiem obrońca kwestionował ustalenie Sądu I instancji w zakresie świadomości i zamiaru bezpośredniego po stronie oskarżonego w zakresie doprowadzenia pokrzywdzonego S. Z. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Jeszcze raz zatem wskazać należy na profesjonalne rozważania Sądu I instancji na stronie 50-51 uzasadnienia w tym zakresie. Uznając stanowisko Sądu Okręgowego za w pełni prawidłowe, tym samym zarzut obrońcy uznać należało za niezasadny. Zarzut sformułowany w punkcie 2 /str. 2 apelacji/ uznać należało także za niezasadny, a okoliczność podnoszona w tym zarzucie nie miała żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Czynność czasownikowa polegała bowiem na wprowadzeniu S. Z. w błąd co do faktycznego stanu prawnego nieruchomości. W tych okolicznościach wartość faktyczna nieruchomości, oraz cena, za którą pokrzywdzony ją nabył nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Wbrew twierdzeniom obrońcy w stosunku do oskarżonego brak było podstaw do zastosowania instytucji z art. 60 k.k. Kwestia ta nie została w żadnym razie rozwinięta przez skarżącego poza enigmatycznym stwierdzeniem na stronie 6 apelacji. Wbrew twierdzeniom obrońcy nie doszło także do uchybienia, o którym mowa w punkcie V apelacji /str.2/. Jak wynika z uzasadnienia /str. 65 i następne/ Sąd I instancji przystępując do wymierzenia kar poszczególnym oskarżonym w sposób drobiazgowy wręcz rozważył wszelkie okoliczności dotyczące każdej z osób. Także w stosunku do J. S. Sąd Okręgowy wziął pod uwagę wszystkie okoliczności zarówno obciążające, jak też łagodzące. Zarzut – nawet z daleko idącej ostrożności procesowej- rażącej niewspółmierności orzeczonych kar jednostkowych oraz kary łącznej uznać należało jedynie za próbę podważenia prawidłowego rozstrzygnięcia także w zakresie wymierzonych temu oskarżonemu kar.

Odnośnie apelacji obrońcy P. K..

Wszystkie zarzuty także tego obrońcy były bezzasadne.

Zarzut sformułowany w punkcie I.1 apelacji dotyczył czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie IV. 2 wyroku. Skarżący kwestionował zasadność przypisania oskarżonemu tego czynu uznając, iż zachowanie P. K. nie wypełniało znamion przypisanej mu kwalifikacji prawnej. Sąd I instancji w tym zakresie przedstawił szczegółową argumentację poczynając od strony 60 uzasadnienia. Nie widząc potrzeby ponownego jej przytaczania stwierdzić należy, argumentacja ta jest przekonująca, a Sąd Apelacyjny w całości ją podziela. W tych okolicznościach podnoszone zarzuty musiały zostać uznane za niezasadne. Wskazany w punkcie I. 2 apelacji zarzut obrazy art. 7 k.p.k. a odnoszący się do oceny wyjaśnień /błędnie nazwanymi w apelacji zeznaniami/ J. O. także nie był zasadny. Także zarzut błędu w ustaleniach faktycznych /zarzut I. 3 apelacji/ sformułowany został w oparciu o krytykę oceny wyjaśnień J. O., której dokonał Sąd Okręgowy. Na stronach 36- 37 uzasadnienia Sąd I instancji wskazał swoje stanowisko odnośnie oceny wyjaśnień tego oskarżonego. Lektura uzasadnienia także tego fragmentu prowadzi do wniosku, że dowód z wyjaśnień oskarżonego J. O. oceniony został przez Sąd I instancji zgodnie z przepisem art. 7 k.p.k., zatem ocena ta pozostaje pod ochroną tej normy prawnej. Zarzuty obrońcy w tym zakresie nie były zasadne. Należy także wskazać, że Sąd I instancji przypisując P. K. popełnienie czynu w punkcie IV.2 wyroku – wbrew twierdzeniom obrońcy nie kierował się domniemaniem. Wskazując poszczególne okoliczności /podniesione przez obrońcę w punkcie I.3 apelacji/ Sąd Okręgowy poddał je analizie i w oparciu o zasady logicznego rozumowania wywiódł prawidłowe końcowe wnioski, które zakwestionowane zostały przez obrońcę. Także i w tym zakresie Sąd Apelacyjny nie podzielił stanowiska obrońcy. Zarzut sformułowany w punkcie II apelacji uznać należy za niezasadny w stopniu oczywistym. W zakresie braku świadomości oskarżonego, że podpisanie się cudzym imieniem i nazwiskiem jest bezprawne, tj. odnosząc się do tak postawionego zarzutu przez obrońcę wskazać należy, iż Sąd Apelacyjny w całości podzielił stanowisko Sądu I instancji w tym zakresie a przedstawione na stronie 37 uzasadnienia.

Odnośnie apelacji obrońcy /adw. M. D./ E. W. (1)

Wskazując zarzut naruszenia art. 12 k.k. w punkcie 1 apelacji obrońca podnosił, że przypisane oskarżonej czyny popełnione zostały przez nią w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Zasadniczo poza stwierdzeniem sformułowanym w zarzucie, autor apelacji nie dokonał rozwinięcia i nie podał jakiejkolwiek argumentacji, która mogłaby chociażby usiłować przekonać, że oskarżona działała ze z góry powziętym zamiarem. W tych okolicznościach brak było podstaw, aby zarzut przedstawiony przez obrońcę uznać za zasadny.

Apelacja wywiedziona przez drugiego z obrońców /adw. A. L./ na korzyść oskarżonej E. W. dotyczyła wysokości orzeczonych wobec niej kar jednostkowych oraz wysokości kary łącznej. Także apelacja pierwszego z obrońców tej oskarżonej w punkcie 2 dotyczyła tej samej kwestii. Wobec powyższego zasadnym będzie łączne odniesienie się do zarzutów apelacyjnych obrońców dotyczących tej samej kwestii. Wskazać zatem należy ponownie, iż Sąd Apelacyjny w całości podzielił stanowisko Sądu I instancji przedstawione na stronach uzasadnienia, poczynając od strony 65 i następnych. Wbrew twierdzeniom obrońców ani jednostkowe kary pozbawienia wolności, ani orzeczona kara łączna nie nosiły cech rażącej niewspółmierności. Wręcz przeciwnie, kary te wymierzone zostały z uwzględnieniem dyrektyw z art. 53 k.k. Sąd Okręgowy także w tym zakresie wykazał daleko idący profesjonalizm, stąd zarzuty apelacyjne jako bezzasadne nie mogły skutecznie doprowadzić do zmiany wyroku także w tej części.

Odnośnie apelacji oskarżyciela publicznego na niekorzyść E. W. (1).

Zarzuty naruszenie prawa materialnego, tj. art. 228§1 k.k. oraz art. 45§1 k.k. nie były zasadne. Prokurator podnosił, że w myśl przepisu art. 115§19 k.k. starszy sekretarz sądowy jest osobą pełniącą funkcję publiczną, a zatem każdy z przypisanych oskarżonej czynów powinien zostać uzupełniony o kwalifikację z art. 228§3 k.k.

Z racji tej, że Sąd I instancji przyjmując odmienne stanowisko w tym zakresie wyeliminował tę kwalifikację z przypisanych oskarżonej czynów w pisemnych motywach wyroku kwestię tę, czyli swoje stanowisko szeroko uargumentował /str. 63-65 uzasadnienia/. Sąd Apelacyjny w całości argumentację tę podzielił. Argumentując przeciwne do oskarżyciela publicznego stanowisko Sąd I instancji wskazał na orzeczenia sądów administracyjnych. Dodać należy, iż w tym przedmiocie zapadły kolejne orzeczenia, które korespondują w treści z orzeczeniami przywołanymi przez Sąd Okręgowy. Dla przykładu zatem wskazać należy, iż także w orzeczeniach wydanych w sprawach o sygn.- IISA/Gi 90/20, IISA/Go 447/20 oraz II SA/Wa 1155/16 stanowisko dotyczące pracowników sądów w ujęciu art. 115§19 k.k. zostało ponownie potwierdzone. Reasumując stwierdzić należy, iż Sąd Apelacyjny podziela zarówno stanowisko Sądu Okręgowego, jak też ugruntowane stanowisko sądów administracyjnych w tym przedmiocie. Tym samym uznając argumentacją prokuratora jako nieprzekonująca. Co więcej wymienione przez prokuratora na stronie 7 apelacji osoby, które dotychczas uznawane są przez sądy powszechne i Sąd Najwyższy - za pełniące funkcję publiczną w żadnym razie ani kompetencjami, ani poprzez ogólnie wykonywane czynności nie wykazują nawet podobieństwa z czynnościami, które wykonuje starszy sekretarz sądowy. W szczególności prokurator wymienił: ordynatora szpitala, dyrektora przedsiębiorstwa państwowego, prezesa spółdzielni mieszkaniowej, nauczyciela akademickiego, naczelnika wydziału kredytów i zastępcę dyrektora oddziału banku oraz inne osoby na podobnym poziomie kompetencyjnym. Ani fakt posiadania statusu urzędnika, ani też posiadanie wyższego wykształcenia zajmując to stanowisko nie może przesądzać o tym, że starszy sekretarz sądowy jest osobą pełniącą funkcję publiczną.

Sąd Apelacyjny nie podzielił także stanowiska prokuratora zarzucającego Sądowi I instancji uchybienie art. 45§1 k.k. Istotnie zgodnie z przepisem tej normy prawnej – korzyść majątkowa osiągnięta z popełnienia przestępstwa ulega przepadkowi. Nie ulega jednak wątpliwości, że okoliczność ta, tj. uzyskanie korzyści majątkowej powinno zostać w sposób nie budzący żadnych wątpliwości ustalone przez sąd. Co więcej w realiach przedmiotowej sprawy okoliczność ta stanowić powinna element ustaleń faktycznych. Tymczasem ani w treści przypisanych oskarżonej czynów, ani też w ustalonych przez Sąd I instancji stanach faktycznych okoliczność ta nie znalazła miejsca. W punkcie V.1 wyroku Sąd I instancji ustalił, iż oskarżona działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej nie wskazując jednak czy korzyść taką i w jakiej wysokości uzyskała. Brak jednoznacznego ustalenia Sądu w tym zakresie, oraz zarzutu prokuratora kwestionującego ustalenia faktyczne w tym zakresie nie dał podstaw do zmiany orzeczenia poprzez zastosowanie wobec oskarżonej instytucji z art. 45§1 k.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- wyrok w zaskarżonej części,

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- wobec nie uwzględnienia zarzutów apelacyjnych

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. D. kwotę 1200 /tysiąc dwieście/ złotych + VAT, Kancelaria Adwokacka w W. z tytułu zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie;

III

zasądzono od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w częściach przypadających na każdego z nich, w tym opłaty w następujących kwotach- od oskarżonego J. S. 400 /czterysta/ złotych, od P. K. i E. W. (1) po 300 /trzysta/ złotych.

7.  PODPIS

Rafał Kaniok

Piotr Schab Dorota Radlińska

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. J. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 05.12.2017r. sygn. akt XII K 285/16

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. P. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 05.12.2017r. sygn. akt XII K 285/16

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca /adw. M. D./ osk. E. W. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 05.12.2017r. sygn. akt XII K 285/16

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca /adw. A. L./ osk. E. W. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 05.12.2017r. sygn. akt XII K 285/16

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

5

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator na niekorzyść osk. E. W. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 05.12.2017r. sygn. akt XII K 285/16

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana