Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 287/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

L. R. (1)

W dniu 30 października 2018r w S. woj. (...) kierując samochodem osobowym C. (...) nr rej. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że wykonując manewr cofania z placu parkingowego, znajdującego się przy cmentarzu parafialnym, na drogę, nie zachował szczególnej ostrożności, nie zapewnił sobie pomocy osoby trzeciej, choć miał taką możliwość, w wyniku czego potrącił pieszą J. S., przechodzącą w niedozwolonym miejscu z prawej na lewą stronę w kierunku bramy cmentarza, w wyniku czego doznała ona obrażeń ciała w postaci złamania przezkrętarzowego kości udowej lewej, które naruszyło jej czynności narządów na okres powyżej siedmiu, tj. czyn z art. 177 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

I. W dniu 30 października 2018 r. oskarżony L. R. (1) kierował samochodem marki C. (...) nr rej. (...). Zaparkował pojazd we wjeździe na cmentarz położony w S. przy ul. (...). Wyjeżdżając z tego miejsca na ulicę oskarżony musiał wykonać manewr cofania. Widoczność z prawej strony utrudniały mu dwa pojazdy - jeden zaparkowany na skraju chodnika, którego kierowcą był P. A., a drugi oczekujący na jezdni na zakończenie manewru cofania. W czasie gdy oskarżony wykonywał ten manewr w pojeździe znajdowała się jego siostra B. R..

Nieco wcześniej po przeciwnej stronie ulicy z samochodu kierowanego przez J. A. wysiadła pokrzywdzona J. S.. Była ona osobą niepełnosprawną, poruszała się o kulach. Chcąc dostać się na cmentarz przechodziła na druga stronę ulicy w miejscu do tego niewyznaczonym, z tyłu cofającego pojazdu oskarżonego. Oskarżony mimo, iż widział przechodząca z tyłu jego pojazdu pieszą nie zaprzestał tego manewru i cofając potrącił pokrzywdzona J. S.. W wyniku tego potrącenia pokrzywdzona upadła na jezdnię. Doznała ona obrażeń ciała w postaci złamania przezkrętarzowego kości udowej lewej.

1. częściowo wyjaśnienia L. R.,

2. częściowo zeznania J. A.,

3. częściowo zeznania P. A.

4. szkic miejsca zdarzenia,

5. protokół oględzin pojazdu,

6. opinia sądowo-lekarska,

7. częściowo zeznania J. S.

1. k. 149,

2. k. 150, 32-33,

3. k. 150

4. k. 4,

5. k. 5-6,

6. k. 16, 169-171,

7. k. 29-30, 78

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

L. R. (1)

W dniu 30 października 2018r w S. woj. (...) kierując samochodem osobowym C. (...) nr rej. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że wykonując manewr cofania z placu parkingowego, znajdującego się przy cmentarzu parafialnym, na drogę, nie zachował szczególnej ostrożności, nie zapewnił sobie pomocy osoby trzeciej, choć miał taką możliwość, w wyniku czego potrącił pieszą J. S., przechodzącą w niedozwolonym miejscu z prawej na lewą stronę w kierunku bramy cmentarza, w wyniku czego doznała ona obrażeń ciała w postaci złamania przezkrętarzowego kości udowej lewej, które naruszyło jej czynności narządów na okres powyżej siedmiu, tj. czyn z art. 177 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Brak sprawstwa po stronie oskarżonego

wyjaśnienia oskarżonego

k. 149

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1. częściowo wyjaśnienia L. R.,

2. częściowo zeznania J. A.,

3. częściowo zeznania P. A.

4. szkic miejsca zdarzenia,

5. protokół oględzin pojazdu,

6. opinia sądowo-lekarska,

7. częściowo zeznania J. S.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części w jakiej podał on, iż tego dnia kierował samochodem marki C. i cofał tym pojazdem chcąc wyjechać z wjazdu na cmentarz na ulicę (...). Nie jest spornym również, iż inny postronny kierowca (P. A.) machał w jego kierunku ręką pokazując, iż może jechać. Niespornym jest również, iż pokrzywdzona przechodziła w miejscu niedozwolonym przez jezdnię. W tym zakresie spójne są zeznania J. A., P. A. wraz z ustaleniami funkcjonariuszy Policji, iż wyznaczone przejście dla pieszych znajdowało się w odległości mniejszej niż 100 m.

W pierwszych zeznaniach pokrzywdzona nie była pewna czy została potrącona przez samochód. Jednak nie wskazywała na żadne inne okoliczności, które mogły spowodować jej upadek. Również oskarżony bezpośrednio po wypadku mówił policjantowi, iż potrącił pokrzywdzoną. Również po zdarzeniu oskarżony pomagał pokrzywdzonej, woził ją do lekarza, przywoził dokumenty ze szpitala. Takie zachowanie oskarżonego wskazuje, iż czuł się on odpowiedzialny za skutki tego zdarzenia.

Jak wynika z opinii biegłego z dziedziny medycyny sądowej pokrzywdzona w tym wypadku z uwagi na schorzenia współistniejące nie musiała doznać innych, większych obrażeń. Również jak wynika z wyjaśnień oskarżonego, mimo, iż widział osobę znajdującą się za jego pojazdem kontynuował ten manewr a zaprzestał go dopiero gdy osoba ta zniknęła mu z pola widzenia.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

I.

wyjaśnienia oskarżonego

Z przyczyn opisanych powyżej, Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, który zaprzeczał, by brał udział w wypadku drogowym. Wprawdzie na pojeździe kierowanym przez oskarżonego nie było śladów kontaktu, jednak przy niewielkim tylko uderzeniu (oskarżony ale też inni świadkowie podawali, że nie było słychać żadnych odgłosów świadczących, iż doszło do uderzenia) tych śladów na pojeździe mogło nie być. Jak wynika z zeznań P. A., oskarżony miał do niego pretensje, iż pokazywał mu że może jechać. Jak wynika z zeznań córki pokrzywdzonej, tj. I. S. (k. 152) pokrzywdzona mimo endoprotezy oraz konieczności używania kul nie przewracała się. Żaden z funkcjonariuszy Policji nie miał powodów, by składać obciążające oskarżonego zeznania.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

L. R. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 177 § 1 k.k. karze podlega ten, kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 3b ustawy Prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem jest obowiązany przy cofaniu ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu i zachować szczególną ostrożność, a w szczególności upewnić się, czy za pojazdem nie znajduje się przeszkoda; w razie trudności w osobistym upewnieniu się kierujący jest obowiązany zapewnić sobie pomoc innej osoby. W ocenie Sądu jednorazowe machnięcie ręką przez osobę postronną nie spełnia tego wymogu, tym bardziej, iż P. A. następnie zajął się innymi rzeczami, nie obserwował nadal drogi.

Szczególna ostrożność w myśl art. 4 cyt. ustawy polega na unikaniu wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie. Mimo, iż oskarżony widział za pojazdem inna osobę manewru nie zaprzestał. Zrobił to dopiero, gdy osoba ta zniknęła mu z pola widzenia. Zachowanie pokrzywdzonej powinno spowodować ograniczenie zaufania do tej pieszej – art. 4 cyt. ustawy. Tak się jednak nie stało.

Z uwagi na warunki drogowe (dwa dni przed Świętem Zmarłych, gdy ruch w okolicach cmentarzy jest znacznie wzmożony) oskarżony w ocenie Sądu był zobowiązany i miał możliwość zapewnienia sobie pomocy osoby trzeciej (siostry lub innej postronnej osoby) przez cały czas wykonywania manewru cofania.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

1

L. R. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Sąd na podstawie art. 66 § 1 k.k. i art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne prowadzone wobec oskarżonego L. R. (1). W ocenie Sądu istotny był w tym zdarzeniu również udział pokrzywdzonej, która przechodziła przez jezdnię w miejscu niedozwolonym, widząc, iż pojazd cofa się błędnie oceniła możliwości kierowcy (iż ten zdoła dokończyć ten manewr bezkolizyjnie). Oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu nieumyślnie i nieumyślnie naruszył również opisane wyżej zasady ruchu drogowego. Z tych przyczyn Sąd uznał, iż wina społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie jest znaczna. Również zachowanie oskarżonego po zdarzeniu, troska o pokrzywdzoną, uprzednia niekaralność w tym za wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji uzasadniają twierdzenie, iż oskarżony pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Z tych przyczyn Sąd umorzył postępowania na okres próby wynoszący 1 rok

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

L. R. (1)

2

Na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 43a § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 1000 zł. Jest to jedyna realna dolegliwość dla oskarżonego.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd obciążył oskarżonego kosztami sądowymi poniesionymi przez Skarb Państwa w toku postępowania przygotowawczego oraz sądowego a także opłatą w wysokości 60 zł.

7.  Podpis