Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Apelacja okazała się skuteczna w takim zakresie, że w wyniku jej wniesienia zaistniały podstawy do uchylenia zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Analiza przebiegu dotychczasowego postępowania nie upoważnia bowiem do rozstrzygnięcia merytorycznego, jako że aktualnie nie pozwala na dokonanie oceny, czy zapadłe orzeczenie jest trafne. Stwierdzić bowiem należy, iż Sąd Rejonowy w trakcie rozpoznania przedmiotowej sprawy, dopuścił się tego rodzaju obrazy przepisów prawa procesowego, która miała istotny wpływ na treść wydanego przezeń wyroku.

Przechodząc do szczegółowych rozważań, stwierdzić należy, iż Sąd meriti jakby zapomniał, że w polskim prawie karnym (także i wykroczeniowym) głównym celem postępowania sądowego jest to, aby sprawca został pociągnięty do odpowiedzialności karnej/wykroczeniowej, a osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności (art. 2 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.s.w.), czemu służyć ma m.in. wyjaśnienie wszelkich istotnych okoliczności sprawy (art. 366 § 1 k.p.k. w zw. z art. 70 § 5 k.p.s.w.), a także obowiązek badania i uwzględniania okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego (art. 4 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.s.w.).

Przy wykroczeniu z art. 66 § 1 pkt 1 k.w. bardzo istotne znaczenie ma strona podmiotowa, która została przez ustawodawcę ograniczona wyłącznie do umyślności, i to tylko w postaci zamiaru bezpośredniego. Ustawodawca użył bowiem pojęcia ,,chcąc”. Trafnie podnosi się, że zamiar ten ma charakter zabarwiony (kierunkowy). W treści przepisu nie pojawia się, co prawda, charakterystyczne dla takiej postaci strony podmiotowej, określenie ,,w celu”, ustawodawca jednak wyraźnie ów cel wskazuje. Jest nim wywołanie niepotrzebnej czynności (por. W. Jankowski, w: T. Grzegorczyk, Kodeks wykroczeń, 2013, s. 556; M. Kulik, w: M. Mozgawa, Kodeks wykroczeń, 2009, s. 248; M. Bojarski, w: M. Bojarski, W. Radecki, Kodeks wykroczeń, 2016, s. 556).

Tymczasem Sąd Rejonowy w istocie nie wyjaśnił kwestii istotnych dla odpowiedzialności karno - wykroczeniowej obwinionego w niniejszej sprawie, w tym właśnie dotyczących strony podmiotowej. Sprawa nie jest bowiem tak oczywista, jak przyjął Sąd Rejonowy. Sam fakt, że obwiniony był już kilkukrotnie karany za tożsame wykroczenia, nie upoważnia jeszcze do tego, aby ex cathedra przesądzać jego winę w sprawę niniejszej. Obwiniony przyznał się zresztą tylko werbalnie do winy. W istocie przyznał się od tego, że wykonał inkryminowany telefon, natomiast obwiniony utrzymuje, że miał on powody do tego, aby zwrócić się o pomoc właściwych służb, gdyż był realnie zaniepokojony o stan zdrowia swojej żony, od której otrzymał SMS– a o krwotoku. To, że policja i zespół ratownictwa medycznego stwierdzili niezasadność interwencji, nie przesądza jeszcze o tym, jaką wiedzę o ewentualnym zagrożeniu życia M. B. posiadał obwiniony, wykonując telefon w dniu 14.06.2020 roku.

Dowodem, który jednoznacznie mógłby przesądzić o tym, czy M. B. rzeczywiście w dniu 14.06.2020 roku powiadomiła obwinionego o krwotoku, czy też innym zagrożeniu dla życia i zdrowia, byłoby przesłuchanie jej w charakterze świadka. Z niezrozumiałych jednak względów Sąd Rejonowy dowodu takiego nie przeprowadził, pozbawiając się szansy na prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy. Sąd meriti nie zażądał też od obwinionego okazania wiadomości tekstowych, jakie otrzymał od swojej żony. S. takowych zostały załączone dopiero do apelacji.

Kwestia strony podmiotowej rozpatrywanego tu wykroczenia ta wymaga zatem zweryfikowania określonymi środkami dowodowymi, gdyż może okazać się, że obwinionemu nie będzie można przypisać winy, bądź też wyjaśnione okoliczności sprawy będą miały znaczenie dla wymiaru kary.

W obecnym stanie dowodowym sprawy, nie jest więc możliwe merytoryczne ustosunkowanie się przez sąd odwoławczy, co do trafności zaskarżonego wyroku. Jednocześnie braki dowodowe niniejszego postępowania nie mogą zostać konwalidowane przez Sąd II instancji, który w modelu przy­jętym przez polską procedurę karną i wykroczeniową pełni funkcje kontrolne, a ponadto wymagałoby to przeprowadzenia całego przewodu sądowego przez sąd odwoławczy.

Dlatego też zaskarżony wyrok należało uchylić i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Radomsku.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy winien przeprowadzić cały przewód sądowy, przeprowadzając i właściwie oceniając dowody niezbędne dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy. Sąd meriti w szczególności winien przesłuchać w charakterze świadka M. B., policjantów P. W. i A. O. oraz posiadającą wiedzę o wzajemnych relacjach obwinionego i żony – A. B.. Sąd meriti winien również zapoznać się z wiadomościami tekstowymi, jakimi dysponuje obwiniony, a które otrzymał on – jak twierdzi – od swojej żony w dniu 14.06.2020 roku. Być może potrzebnym okaże się też zapoznanie się z aktami sprawy o ubezwłasnowolnienie M. B., jaka obecnie – według oświadczenia obwinionego – toczy się w Sądzie Okręgowym.