Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2014 r. w Gliwicach

sprawy W. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania W. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 12 września 2013 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu W. B. prawo do emerytury począwszy od 2 stycznia 2014 roku.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

Sygn. akt VIII U 2523/13

UZASADNIENIE

Decyzją z 12 września 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ubezpieczonemu W. B. prawa do emerytury. W uzasadnieniu podał, że ubezpieczony nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych na dzień 31 grudnia 1998 roku i nie ukończył 60 lat. Organ rentowy nie zaliczył do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od 19 lutego 1973 roku do 30 września 1991 roku ponieważ rozpatrzenie zeznań świadków może nastąpić tylko w postępowaniu odwoławczym.

W odwołaniu ubezpieczony domagał się zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania mu prawa do emerytury i podał, że wykonywał pracę operatora koparki i pracował przy remontach pieców hutniczych.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o oddalenie odwołania i podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. B. urodził się (...). Dnia 5 września 2013 roku złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury. Na dzień 1 stycznia 1999 roku ubezpieczony posiadał staż ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Nie jest członkiem OFE.

W okresie od 19 lutego 1973 roku do 30 września 1991 roku ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w R. jako maszynista sprzętu ciężkiego . Do wniosku o emeryturę przedłożył świadectwo pracy S. K., z którego wynika, że był on zatrudniony w okresie od 19 lutego 1973 roku do 1 marca 1992 roku w Przedsiębiorstwie (...) w R. jako maszynista sprzętu ciężkiego. Pracodawca wystawił mu świadectwo pracy w warunkach szczególnych z którego wynika, że S. K. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę operatora samojezdnych urządzeń transportowych typu (...) wymienioną w dziale II, poz. 15, pkt 29 załącznika nr 2 do zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z 30 marca 1985 roku w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego / Dz. Urz. (...) nr 1-3 poz. 1 wraz ze zmianami zarządzenia nr 48 Ministra Przemysłu z dnia 10 maja 1989 roku /. Ubezpieczony nie przedstawił świadectwa wykonywania przez siebie pracy w warunkach szczególnych.

Ubezpieczony współpracował z J. K. i S. K.. Wszyscy oni byli zatrudnieni przy remontach urządzeń hutniczych. Przeważnie pracowali na stalowni przy remontach pieców martenowskich, pracowali także na walcowniach. W tym czasie wydziały huty były w ruchu ponieważ remontowany był jeden piec, a pozostałych 6 było w ruchu. Zadaniem ubezpieczonego było wyczyszczenie pieca z żużla. Specjalna brygada dokonywała wierceń i strzelania. Następnie ubezpieczony zajmował się wyciągnięciem rozkruszonego żużla za pomocą koparek. Ubezpieczony pracował na koparce (...) lub na urządzeniu, które wykonywało wiercenia lub wyciągało żużel z pieca. Był to sprzęt gąsienicowy, ciężki. W miejscu pracy panowały wysokie temperatury w związku z odlewaniem stali oraz zapylenie z rozkruszonego żużla. Ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z akt organu rentowego, zeznań świadków J. K. / karta 20a.s./, S. K. / karta 20 a.s./, akt osobowych / karta 12 a.s./, przesłuchania stron / karta 20 a.s./.

Sąd oparł się na przeprowadzonych dowodach dając im wiarę.

Sąd zważył co następuje: odwołanie było zasadne.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych / Dz. U. z 2004r. Nr 39, poz 353 ze zm. / prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po 31 grudnia 1948 roku , który:

- ukończył 60 lat,

- udokumentował do dnia 31 grudnia 1998 roku 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A,

- nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa,

W niniejszej sprawie spornym było czy W. B. przepracował co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach.

W stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze / Dz.U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm./ Wykazie A, Dział XIV, poz. 25 wymienione są prace przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace budowlano montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Z kolei w Dziale VIII, poz.3 wymienione są prace kierowców pojazdów gąsienicowych. Postępowanie dowodowe wykazało, że z całą pewnością w okresie od 19 lutego 1973 roku do 30 września 1991 roku ubezpieczony wykonywał pracę przy bieżącej konserwacji urządzeń na wydziale odlewni i stalowni w hucie gdzie jako podstawowe były wykonywane prace przy obsłudze pieców stalowniczych i rozlewaniu stali. Równocześnie ubezpieczony wykonywał prace kierowcy pojazdów gąsienicowych. Łącznie ubezpieczony przepracował w warunkach szczególnych ponad 15 lat.

Ubezpieczony ukończył 60 lat 2 stycznia 2014 roku. W ocenie Sądu umożliwiło to przyznanie mu prawa do emerytury od 2 stycznia 2014 roku. Spełnienie pozostałych warunków nie było sporne. W wyroku z dnia 10 marca 1998 roku, sygn. akt II UKN 555/97, OSNP 1999/5/181 Sąd Najwyższy zajął stanowisko, że

„Sąd ocenia legalność decyzji rentowej według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania. Sąd jednakże może przyznać ubezpieczonemu świadczenie, jeżeli warunki je uzasadniające zostały spełnione po wydaniu zaskarżonej decyzji (art. 316 § 1 KPC).”

Podzielając to stanowisko Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. i zmienił zaskarżoną decyzję odmawiającą prawa do emerytury przyznając ubezpieczonemu emeryturę od 2 stycznia 2014 roku.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek