Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 691/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. W. (1)

W dniu 1 kwietnia 2018 roku w miejscowości F., rejonu (...), na drodze gminnej prowadzącej do przysiółka Z. do drogi krajowej K-75, kierując pojazdem matki A. (...) o nr rej. (...), naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że poprzez brak podjęcia manewrów obronnych i bak należytej obserwacji jezdni przed pojazdem, przyczynił się do wypadku spowodowanego przez nieostrożnego i nierozważnego nietrzeźwego pieszego J. C., który znajdował się (leżał) na jezdni i nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającemu pojazdowi marki A. (...) o nr rej. (...), a następnie A. W. (1) zbiegł z miejsca zdarzenia, wskutek czego J. C. doznał obrażeń ciała w postaci: złamania wielomiejscowego kości miednicy, złamania wieloodłamowego kości podudzia prawego, złamania kości strzałkowej lewej, stłuczenia płuc, które to obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała w myśl art. 156 § 1 pkt. 2 k.k. powodując chorobę realnie zagrażającą życiu

tj. o przestępstwo z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

x

x

x

x

x

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

x

x

x

x

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

x

x

x

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

x

x

x

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

x

x

x

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. W. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W postępowaniu bezspornie wykazano, że oskarżony w czasie i miejscu opisanym w akcie oskarżenia, naruszając nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, poprzez brak podjęcia manewrów obronnych i brak należytej obserwacji jezdni przed pojazdem przyczynił się do wypadku spowodowanego przez nieostrożnego i nierozważnego nietrzeźwego pieszego J. C., który znajdował się (leżał) na jezdni i nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającemu pojazdowi marki A. (...) o nr rej. (...). W wyniku powyższego, pokrzywdzony doznał obrażeń ciała określonych w art.156 §1 pkt. 2 k.k.

Obowiązkiem każdego kierowcy jest prowadzenie samochodu z należytą ostrożnością. Oznacza to obowiązek podejmowania takich czynności, które obiektywnie rzecz biorąc, są niezbędne by zabezpieczyć maksymalne bezpieczeństwo w ruchu drogowym, w świetle sztuki i techniki prowadzenia pojazdów samochodowych. Na kierowcy ciąży również obowiązek nie dokonywania takich czynności, które mogłyby pomniejszać owo bezpieczeństwo. Obowiązek ten realizuje się między innymi poprzez baczne i ciągłe obserwowanie jezdni przed pojazdem.

Pomiędzy naruszeniem przez A. W. (1) zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, a skutkami wypadku istnieje związek przyczynowy uzasadniający przypisanie mu czynu karalnego określonego w art. 177 § 2 kk. Z odpowiedzialności za zaistnienie rzeczowego wypadku nie zwalnia oskarżonego okoliczność, że wypadek spowodował pokrzywdzony J. C., poprzez spowodowanie zagrożenia w ruchu.

Okoliczności zdarzenia wskazują nadto, że oskarżony wiedział, że przejechał samochodem po pieszym, a mimo to w pośpiechu odjechał z miejsca zdarzenia.

Art.178 §1 kk (w brzmieniu od 1.06.2017 r.) stanowi, że skazując sprawcę, który popełnił przestępstwo określone w art.173, art.174 lub art.177 znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, sąd orzeka karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, a w wypadku przestępstwa określonego w art. 177 § 2 w wysokości nie niższej niż 2 lata, do górnej granicy tego zagrożenia zwiększonego o połowę. W doktrynie i orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że dla przyjęcia kwalifikacji prawnej obejmującej przepis art.178 §1 kk z powodu zbiegnięcia z miejsca zdarzenia niezbędne jest przypisanie sprawcy umyślności co do tego, iż przez zbiegnięcie zmierzał on do uniknięcia odpowiedzialności za zachowanie, które wyczerpało znamiona ustawowe przestępstw stypizowanych w art.177 kk. Przyczyną leżącą zaś u źródeł zbiegnięcia, czyli samowolnego oddalenia się sprawcy z miejsca popełnienia czynu zabronionego, winna być chęć uniknięcia odpowiedzialności karnej, a więc ukrycia przed organami powołanymi do ścigania samego faktu jego popełnienia bądź dodatkowo obciążających sprawcę okoliczności (często nietrzeźwości, ale też na przykład braku uprawnień niezbędnych do kierowania pojazdem). W realiach sprawy sytuacja taka w ocenie Sądu miała miejsce.

Z tych względów Sąd przyjął, że oskarżony wypełnił ustawowe znamiona czynu z art.177 §2 k.k. w zw. z art.178 §1 k.k.

`1

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

x

x

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

x

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

x

x

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

x

☐

3.4. Umorzenie postępowania

x

x

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

x

☐

3.5. Uniewinnienie

x

x

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

x

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. W. (1)

I

Kara 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na trzyletni okres próby

Sąd uznał zatem winę oskarżonego A. W. (1) w zakresie przedstawionego mu zarzutu. Rozważając kwestię kary dla oskarżonego, Sąd miał na względzie przesłanki określone w dyrektywach jej wymiaru ujętych w art. 53 kk. W myśl tego przepisu Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego (prewencja szczególna), a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i zaspokojenie potrzeby poczucia sprawiedliwości (prewencja ogólna).

Podczas rozprawy głównej oskarżony A. W. (1) wraz z obrońcą wniósł o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego i wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na trzyletni okres próby, grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych po 20 zł każda stawka dzienna, orzeczenie nawiązki na rzecz pokrzywdzonego w kwocie 3.000 zł, orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, zwolnienie z części kosztów sądowych.

Prokurator Rejonowy w Nowym Sączu nie sprzeciwił się wnioskowi oskarżonego, podobnie jak pokrzywdzony.

Uwzględniając powyższe, Sąd uznał, że kara 1 roku pozbawienia wolności (rodzaj kary determinowała treść art. 178 § 1 kk) wymierzona oskarżonemu z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat przy przyjęciu pozytywnej prognozy kryminologicznej wdrożą oskarżonego do przestrzegania w przyszłości porządku prawnego, w szczególności w zakresie przestrzegania zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Wymierzając taką karę Sąd miał na względzie zarówno okoliczności łagodzące jak i obciążające dla oskarżonego. Do tych pierwszych zaliczył Sąd dotychczasową niekaralność oskarżonego, fakt, że sprawcą zaistnienia zdarzenia był pokrzywdzony J. C., oskarżony zaś przyczynił się do niego. Wreszcie wzięto pod uwagę – jako okoliczność obciążającą - zachowanie oskarżonego bezpośrednio po spowodowaniu wypadku – a zatem fakt, że A. W. odjechał z miejsca zdarzenia. Jako okoliczność obciążającą należało nadto poczytać niezwykle ciężkie skutki wypadku drogowego dla pokrzywdzonego J. C..

Zdaniem Sądu, przy uwzględnieniu stopnia zawinienia, jak i stopnia społecznej szkodliwości czynu, które były znaczne, kara ta będzie współmierną odpłatą za jego popełnienie. Oceniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, Sąd wziął pod uwagę katalog okoliczności o tym decydujących, tj. rodzaj i charakter naruszonego dobra (ludzkie zdrowie), a przede wszystkim charakter obrażeń odniesionych przez pokrzywdzonego, a także rodzaj naruszonych przez oskarżonego reguł ostrożności i stopień ich naruszenia (nieumyślnie). Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd wziął też pod uwagę sposób i okoliczności jego popełnienia, tj. fakt, że wypadek do którego przyczynił się oskarżony spowodowany został przez nieostrożnego i nierozważnego pieszego, który będąc nietrzeźwy leżał na jezdni i nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającemu pojazdowi. Stąd w ocenie Sądu, naruszenie przez oskarżonego reguł ostrożności nie było znaczne, a przy tym i nieumyślne. Wpływ na wymiar kary miała i nadto treść art.178 §1 kk, który to podnosi dolną i górną granicę ustawowego zagrożenia za czyn z art.177 §2 .kk.

W ocenie Sądu orzeczona kara, nie będzie nadto surowa, pozostanie adekwatna do popełnionego czynu i będzie wypełniała cele prewencji indywidualnej i ogólnej. Mając na uwadze okoliczności zdarzenia, Sąd uznał, że kara winna mieć charakter nie izolacyjny. Taka kara będzie wystarczająca dla osiągnięcia w stosunku do niego pożądanych efektów wychowawczych i winna uzmysłowić karygodny charakter przestępstwa, jakiego się dopuścił, wdrażając go jednocześnie do przestrzegania porządku prawnego.

Niemniej jednak, postawa oskarżonego i jego sytuacja życiowa nakazują dać mu szansę i warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności. Popełnienie przestępstwa drogowego miało w jego życiu charakter incydentalny, poza tym oskarżony przestrzega porządku prawnego. Wobec osoby oskarżonego istnieją bardzo silne podstawy do stwierdzenia, że wyciągnie prawidłowe wnioski z tego co się stało, a już same tragiczne następstwo wypadku jest dla niego dolegliwością i przestrogą na przyszłość.

Jednocześnie z uwagi na uzgodnienie zasad naprawienia szkody a w zasadzie zadośćuczynienia Sąd zastosował instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary umożliwiającą jej orzeczenie w niższych granicach.

A. W. (1)

II

orzeczenie kary grzywny

W kontekście popełnionego występku, Sąd uznał, że na mocy art. 71 § 1 kk zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności, należy wobec oskarżonego orzec grzywnę, która w zaistniałej sytuacji będzie stanowiła realną dolegliwość dla oskarżonego, zarówno z punku widzenia celów zapobiegawczych i wychowawczych, które ma osiągnąć kara w stosunku do sprawcy, jak również odegra istotną rolę z punktu widzenia kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i umacniania przekonania, że zaatakowane przestępstwem dobra są rzeczywiście chronione. Mając na uwadze dochody uzyskiwane przez A. W. (1) i jego realne możliwości zarobkowe, grzywna w wysokości 100 stawek po 20 złotych każda, orzeczona w warunkach art. 71 § 1 k.k., jest wyważona i adekwatna do popełnionego czynu.

A. W. (1)

III

Zaliczenie okresu zatrzymania i tymczasowego aresztowania na poczet grzywny

Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej grzywny, Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 02 kwietnia 2018 r. do dnia 21 maja 2018 r., z zaokrągleniem do pełnego dnia, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jest 2 (dwóm) stawkom dziennym grzywny, natomiast okres od 21 maja 2018 r. godz. 11.50 do dnia 05 czerwca 2018 r., godz. 15:30 zalicza na poczet kary pozbawienia wolności.

A. W. (1)

IV

Orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych

Przy wymiarze środka karnego, tj. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, Sąd miał na względzie treść art. 42 § 3 k.k., stanowiącego, o obligatoryjnym zakazie prowadzenia pojazdów w razie zbiegnięcia sprawcy z miejsca zdarzenia określonego w art. 177 §2 kk. Istota i cel tego środka karnego polega na tym, by osoby nie przestrzegające zasad bezpieczeństwa, zagrażające bezpieczeństwu ruchu czy to z braku wyobraźni, czy z braku poczucia odpowiedzialności - z ruchu tego wyłączyć. Jest to najskuteczniejszy sposób wzmożenia bezpieczeństwa na drogach, zmuszenia naruszających zasady bezpieczeństwa do ich przestrzegania w przyszłości, przekonania wszystkich uczestników ruchu o potrzebie bezwzględnego podporządkowania się ustanowionym zasadom ruchu. Co do zasady orzeczenie tego środka jest dożywotnie jednakże mając na uwadze jedynie przyczynienie się do wypadku, Sąd uznał, że zachodzi wyjątkowy przepadek umożliwiający odstąpienie od tego okresu.

Mając na uwadze okoliczności przedmiotowej sprawy sąd uznał, że orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat będzie adekwatne do czynu, którego się on dopuścił.

Na poczet wskazanego środka karnego Sąd na mocy art. 63 § 4 k.k. zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy do dnia 02 kwietnia 2018 r.

A. W. (1)

V

Orzeczenie nawiązki na rzecz pokrzywdzonego

Na zasadzie art. 47 §3 i 4 kk orzeczono wobec A. W. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego J. C. nawiązkę w kwocie 3000 (trzy tysiące) złotych co winno w części zadośćuczynić krzywdzie jakiej doznał w wyniku wypadku. Kwota powyższa ustalona została na podstawie obrażeń ciała, konieczności leczenia szpitalnego oraz związanych z tym szeregiem dolegliwości w codziennym funkcjonowaniu. Jej zadaniem będzie także uświadomienie oskarżonemu konieczności ponoszenia także finansowych konsekwencji popełnionego czynu i będzie czynnikiem pozytywnie wpływającym na sposób prowadzenia pojazdów w przyszłości.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

x

x

x

x

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

x

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

częściowe zwolnienie od kosztów sądowych

W punkcie VI wyroku Sąd Rejonowy zdecydował się jedynie częściowo obciążyć oskarżonego kosztami sądowymi mając na względzie jego sytuacje finansową oraz konieczność uiszczenia nawiązki i grzywny. Niemniej jednak, w ocenie Sądu w wyrzeczeniu tym należało dać wyraz zasadzie odpowiedzialności za wynik proces wyartykułowanej przez ustawodawcę w art. 627 k.p.k., a co za tym idzie – Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych tytułem częściowych wydatków.

VII

Na zasadzie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżanego na rzecz oskarżyciela posiłkowego J. C. kwotę 1440 (jeden tysiąc czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika.

VIII

Na zasadzie art. 29 ust. 1 Ustawy prawo o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. N. kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych i 23 % VAT w kwocie 165,60 (sto sześćdziesiąt pięć 60/100) złotych tj. łącznie w kwocie 885,60 (osiemset osiemdziesiąt pięć 60/100) złotych tytułem kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Podpis