Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 44/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie sygn. akt II K 926/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku tj. art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. w zw. z art. 424 & 1 pkt. 2 k.p.k. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego,

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, poprzez przyjęcie jedynie na podstawie dowodów z poszlak, iż oskarżeni O. R. i D. K. dokonali przypisanych im w wyroku czynów, w sytuacji gdy jakikolwiek proces poszlakowy może stanowić podstawę uznania sprawstwa i winy oskarżonych ale tylko w sytuacji, gdy dowody zgromadzone w sprawie są ze sobą powiązane w taki sposób, że stanowią nierozerwalny łańcuch poszlak, które wykluczają każdą inną wersję zdarzeń niż ta przyjęta w wyroku, podczas gdy w świetle prawidłowej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym mając na uwadze wątpliwości wynikające z treści zarzutów składających się na obrazę przepisów postępowania, należy uznać, że każda inna wersja zdarzenia, jak ta że czynów dokonały inne osoby jest równie prawdopodobna, jak wersja zdarzenia przyjęta przez sąd

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew wywodom skarżącego sąd pierwszej instancji respektując nakaz wynikający z art. 7 k.p.k. należycie przeprowadził i ocenił zgromadzone w sprawie dowody, rozważył wszystkie ustalone na ich podstawie okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonych O. R. i D. K., a swoje przekonanie co do ich wiarygodności - w sensie pozytywnym i negatywnym, logicznie i wyczerpująco umotywował w pisemnych motywach orzeczenia, przy czym uczynił to z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Następnie na podstawie tychże dowodów, nie mających wprawdzie charakteru bezpośredniego lecz pośredni, poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne co do sprawstwa i winy oskarżonych w zakresie zarzucanych im czynów.

Zgodnie z twierdzeniem skarżącego oskarżeni O. R. i D. K. nie zostali ujęci na gorącym uczynku żadnego z zarzucanych im czynów ani bezpośrednio po nich i brak jest dowodów bezpośrednich wskazujących na ich popełnienie przez wyżej wymienionych. Stwierdzić trzeba jednak, że ustalenia faktyczne nie zawsze muszą bezpośrednio wynikać z konkretnych dowodów. Mogą one także wypływać z nieodpartej logiki sytuacji stwierdzonej konkretnymi dowodami, jeśli owa sytuacja jest tego rodzaju, że stanowi oczywistą przesłankę, na podstawie której doświadczenie życiowe nasuwa jednoznaczny wniosek, iż dane okoliczności faktycznie istotnie wystąpiły. Udowodnienie istnienia określonej sytuacji faktycznej, a więc pewnego zespołu powiązanych ze sobą faktów, może stwarzać podstawę do racjonalnego - uzasadnionego w świetle wiedzy i doświadczenia życiowego – wnioskowania o istnieniu innych faktów, mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Dwa będące przedmiotem procesu czyny ( jeden dokonany na szkodę W. M. i drugi usiłowany na szkodę Z. N. ) zaistniały w B. w dniu18 kwietnia 2018 roku. Nie doszło do pokonania zabezpieczenia domu Z. N., choć jeden ze sprawców był już przy drzwiach budynku. Spłoszył go mieszkający w sąsiedztwie W. B., który widząc samochód na obcych numerach rejestracyjnych parkujący nieopodal jego posesji, wykazał zainteresowanie tymże wykonując zdjęcia tablicy rejestracyjnej, po czym jechał za nim swoim samochodem przemieszczając się ulicą (...). Wtedy zaobserwował, że kierowca (...) o nr rej. (...) widząc, że jest obserwowany, po przejechaniu do końca ślepej ulicy (...) zawrócił, zatrzymał się pod domem o numerze 24A, zabrał zbiegającego po schodach od drzwi wejściowych drugiego mężczyznę, po czym szybko odjechał uniemożliwiając świadkowi dalszą obserwację swoich poczynań. Ustalenia policyjne poczynione w oparciu o monitoringi zainstalowane w prywatnych posesjach zarejestrowały ten sam pojazd, po tym jak z ulicy (...) biegnącej wzdłuż osidla domów mieszkalnych przemieścił się w inny rejon B. tj, na osiedle domów mieszkalnych zlokalizowane w rejonie ulic (...). Na monitoringu posesji M. N. przy ulicy (...) został zarejestrowany jego przejazd o godz. 10.05, a przez kamerę monitoringu na ulicy (...) o godz. 10.13, czyli przed włamaniem do domu W. M., usytuowanego przy ulicy (...). ( notatka urzędowa karta 13, mapa karta 14, nagrania z monitoringu karta 25, 29, zdjęcia karta 17 - 19, 23 - 24).

Z ustaleń policyjnych wynikało również, że obaj bracia przyrodni O. R. i D. K. użytkują samochód V. (...) koloru granatowego nr rejestracyjny (...). Zabezpieczony przez KPP w K. monitoring ze stacji paliw Lotos z dnia 11 kwietnia 2018 roku potwierdził, że tankowanym V. (...) koloru granatowego nr rejestracyjny (...) poruszali się obaj oskarżeni ( notatka urzędowa karta 13, zdjęcia z kamer monitoringu karta 15 - 16 ). Według bazy (...) pojazd ten będący w posiadaniu D. K. ( opłacającego składki OC) został przez niego przerejestrowany w dniu 27 kwietnia 2018 roku na matkę A. K. i uzyskał nowy nr rejestracyjny (...) ( notatka urzędowa karta 13, karta 45 ). Czynność ta została dokonana 9 dni po zaistnieniu zdarzeń przestępnych z 18 kwietnia 2018 roku i trafnie została oceniona przez sąd rejonowy jako zmierzająca do utrudnienia identyfikacji sprawców, po tym jak numer rejestracyjny samochodu został zapamiętany przez świadka obserwującego tenże w pobliżu miejsca przestępstw w B. w dniu ich popełnienia.

Przeszukanie miejsca dłuższego pobytu O. R. ( mieszkania babki M. Ś. i jej syna A. Ś. ), w którym zastali go funkcjonariusze policji doprowadziło do zabezpieczenia szeregu przedmiotów, w tym biżuterii, zegarków, telefonów komórkowych, kart Sim i plastików po kartach ( protokół przeszukania i spis i opis rzeczy karta 48 - 51). Wśród tychże pokrzywdzeni W. M. oraz B. T. i M. T. rozpoznali pojedyncze przedmioty skradzione im w czasie włamań do domów, będących przedmiotem osądu w niniejszym procesie. I tak pierwsza z wymienionych spośród okazanych rzeczy wskazała na najcieńszy łańcuszek w kolorze żółtym - wymieniony pod pozycją 27 wykazu z karty 105 oraz na najmniejszy pierścionek z białym oczkiem - wymieniony pod pozycją 28 wykazu z karty 105, jako przedmioty stanowiące jej własność ( zeznania karta 540 odwrót ), zaś małżonkowie T. rozpoznali zegarek marki C. - wymieniony pod pozycją 6 wykazu z karty 105 ( posiadający grawer na kopercie z dedykacją odnoszącą się do przepracowanych zawodowo lat ), a nadto M. T. rozpoznał zegarek marki A. - wymieniony pod pozycją 7 wykazu z karty 105 ( zeznania karta 556 odwrót - 557 odwrót ).

Wszystkie te dowody pośrednie, w powiązaniu z uprzednią karalnością D. K. i ustalonym sprawstwem oskarżonego O. R. w sprawie zakończonej zastosowaniem środka zabezpieczającego w postaci terapii ambulatoryjnej leczenia psychiatrycznego - za przestępstwa kradzieży z włamaniem, w przypadku których modus operandi odpowiadał sposobowi działania zaprezentowanemu w przedmiotowej sprawie, układają się w zamknięty krąg prowadzący do stwierdzenia jednej tylko pewnej wersji zdarzeń, z której wynika że nikt inny poza oskarżonymi nie mógł popełnić czynów przestępnych zaistniałych w B. w dniu 18 kwietnia 2018 roku zarzucanych w punktach I i IV oraz II i V aktu oskarżenia, a nadto w przypadku oskarżonego O. R. konkluzja ta odnosi się do czynu zarzucanego w punkcie III aktu oskarżenia zaistniałego w miejscowości K. woj. (...). Dowody pośrednie ujawnione w niniejszym postępowaniu, podlegają swobodnej ocenie, której zasady nie sprzeciwiają się ustaleniu sprawstwa oskarżonych gdyż zamykają w się łańcuch poszlak, w sposób jednoznacznie wskazujący na fakty główne. Zatem słuszne jest stanowisko sądu pierwszej instancji, że wszystkie wyszczególnione, omówione i przeanalizowane w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia fakty pośrednie tworzą nierozerwalny łańcuch poszlak, przesądzający o tym, że oskarżeni O. R. i D. K. dopuścili się popełnienia zarzucanych im czynów. W pisemnych motywach zaskarżonego wyroku zostało wskazane jakie fakty sąd ten uznał za ustalone, na jakich dowodach oparł poszczególne ustalenia i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Przeprowadzona ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej i logicznej.

Podnoszony przez skarżącego zarzut zaniechania przez organy ścigania zabezpieczenia telefonów komórkowych oskarżonych celem ujawnienia ich zawartości, jak i zaniechania wystąpienia do operatorów sieci telefonów komórkowych o informacje, do których stacji przekaźnikowych typu (...) logowały się telefony o określonych numerach w dniach, w których miało dojść do popełnienia przestępstw, jakkolwiek zasadnie wskazuje na brak dowodowy to nie może prowadzić do odmiennego rozstrzygnięcia merytorycznego. Konwalidacja tej czynności na etapie postępowania odwoławczego nie była możliwa ze względu na upływ 2 lat przechowywania danych dotyczących połączeń telekomunikacyjnych. Zważyć przede wszystkim należy, iż zaniechany dowód mógłby być pomocny w rozstrzygnięciu sprawy pod warunkiem, że każdy z oskarżonych byłby w posiadaniu jednego telefonu, który miałby zawsze przy sobie. Tymczasem doświadczenie życiowe nakazuje brać pod uwagę, że sprawcy nieprzypadkowi, wyspecjalizowani w popełnianiu przestępstw znają z autopsji albo z nagłośnienia innych spraw, metody gromadzenia dowodów stosowane przez organy ścigania, a co za tym idzie unikają zabierania na akcje przestępcze zarejestrowanych na siebie telefonów, zaopatrując się w dodatkowe aparaty telefoniczne i wymieniając karty sim, po to by uniemożliwić rejestrację swojego pobytu przez stacje przekaźnikowe czy też nawiązywanych pomiędzy sobą kontaktów. Potwierdzeniem takiego rozumowania jest chociażby fakt zabezpieczenia w miejscu zamieszkania O. R. sześciu telefonów komórkowych, pięciu sztuk kart sim i dwóch sztuk plastiku po karcie ( siódmy telefon marki LG należał do A. S. i po dokonaniu sprawdzenia jego zawartości i nie ujawnieniu żadnych informacji mających związek ze sprawą został mu zwrócony - notatka urzędowa karta 175 ). Zresztą jest też wysoce prawdopodobne, że czynności operacyjne policji na wstępnym etapie procesu poszły w kierunku sprawdzenia rozważanej okoliczności i dały wynik negatywny, a w konsekwencji przeprowadzanie dowodów ostatecznie zostało zaniechane jako wiążące się ze stratą czasu i pieniędzy.

Skarżący stawiając zarzut zdeprecjonowania zeznań świadka A. Ś. - brata matki oskarżonych, nie wskazał jakie okoliczności przez niego relacjonowane miały znaczenie dla rozstrzygnięcia merytorycznego i nie zostały przez sąd merytoryczny uwzględnione.

Chybiony jest zarzut pominięcia przez sąd pierwszej instancji opinii z zakresu badań mechanoskopijnych. Sąd ten słusznie uznał, że przeprowadzony dowód nie miał znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż fakt nie użycia narzędzi zabezpieczonych podczas przeszukania mieszkania O. R., do pokonania zabezpieczeń domu usytuowanego przy ul. (...) w B., nie może przesądzać o niepopełnieniu przez nich tego włamania. Otóż owo przeszukanie i zalezienie narzędzi będących przedmiotem badań mechanoskopijnych miało miejsce 11 lipca 20198 roku a więc niemalże trzy miesiące po włamaniu. Wobec tego trudno nie zgodzić się ze stanowiskiem sądu, że oskarżeni nie musieli używać tych konkretnych narzędzi do dokonania włamania.

Argumentacja apelanta odnosząca się do dokonywania w przeszłości kradzieży w miejscu zamieszkania pokrzywdzonych przez inne osoby nie może prowadzić sama przez się do wykluczenia sprawstwa oskarżonych.

Sygnalizowany w skardze apelacyjnej brak rozważań sądu rejonowego w kierunku przestępstwa paserstwa, za przyjęciem którego przemawiałoby znalezienie w miejscu zamieszkania oskarżonych przedmiotów pochodzących z kradzieży z włamaniem, znajduje zdaniem sądu odwoławczego uzasadnienie w postawie procesowej oskarżonych, którzy nie przyznając się do popełnienia zarzucanych czynów skorzystali z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Gdyby logicznie przedstawili inne okoliczności wejścia w posiadanie znalezionych rzeczy obowiązkiem sądu byłoby rozważenie również łagodniejszej oceny prawnokarnej czynów, która to sytuacja w przedmiotowej sprawie nie zaistniała.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych od popełnienia zarzucanych im czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak już wyżej wskazano sąd odwoławczy nie dopatrzył się w przedmiotowej sprawie błędu w zakresie oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów, jak również błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku. Postawione przez skarżącego zarzuty były więc niezasadne i nie mogły spowodować zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych od zarzucanych im czynów. Nie zostały także spełnione warunki wskazane w art. 437 & 2 k.p.k. zezwalające na uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji

3.2.

rażąca niewspółmierność kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności w stosunku do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W okolicznościach niniejszej sprawy, kary orzeczone wobec oskarżonych O. R. i D. K. za przypisane im przestępstwa, nie cechują się niewspółmiernością w sensie rażącej surowości.

Sąd rejonowy wymierzając każdemu z oskarżonych kary za przypisany ciąg przestępstw uwzględnił wszystkie okoliczności określone w art. 53 k.k. Miał w tym aspekcie na uwadze, że oskarżony D. K. jest osobą wielokrotnie ( dwunastokrotnie ) karaną, w tym pięciokrotnie za kradzieże z włamaniem, zaś oskarżony O. R. oprócz skazania za przestępstwa z art. 224 & 1 k.k., art 226 & 1 k.k. ma ustalone sprawstwo w sprawie zakończonej zastosowaniem środka zabezpieczającego w postaci terapii ambulatoryjnej leczenia psychiatrycznego za kradzież z włamaniem. Sąd ten miał również na uwadze działanie oskarżonych w sposób przemyślany i zorganizowany, przy czym z dala od miejsca zamieszkania na tzw. występach gościnnych utrudniających wykrycie sprawców. Wpływ na wymiar kar miał zatem wysoki stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez nich czynów wyznaczony również rodzajem i charakterem naruszonego dobra, jakim było cudze mienie. Sąd miał również na uwadze fakt, że oskarżony O. R. jest upośledzony w stopniu lekkim.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, popełnienie więcej niż jednego czynu ( w przypadku O. R. trzech czynów, zaś D. K. dwóch czynów ) stwierdzić należy, że wymierzone kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności są współmierne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanych przez sąd rejonowy czynów składających się na ciąg przestępstw, spełnią w sposób właściwy cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec osób sprawców, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wbrew stanowisku apelanta orzeczone kary nie stanowią nadmiernej represji karnej w stosunku do skarżonych O. R. i D. K., nawet przy uwzględnieniu formy stadialnej - usiłowania jednego z czynów (zarzucanego w punktach II i V aktu oskarżenia), jak i rozmiaru wyrządzonych szkód dwóm rodzinom (zresztą stosunkowo wysokiej, bo wynoszącej 62500 złotych w przypadku W. M.). Wręcz przeciwnie stanowią reakcję adekwatną w stosunku do popełnionych przez oskarżonych czynów. Postulat obrony wymierzenia kary samoistnej grzywny lub ograniczenia wolności nie mógł być uwzględniony, gdyż łagodniejszy rodzaj kary zasadniczej utwierdziłby tylko oskarżonych w poczuciu bezkarności i byłby przyzwoleniem do dalszej działalności przestępczej.

Wniosek

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonym kary grzywny lub ograniczenia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny z przyczyn powołanych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok słuszny, zarzuty skarżącego niezasadne, o czym była już mowa wyżej

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Mając na względzie wymierzenie oskarżonym O. R. i D. K. kar pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym, jak i ich wymiar, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 roku Nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami) sąd odwoławczy zwolnił ww. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, uznając że pokrycie tychże byłoby dla nich zbyt uciążliwe.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego O. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego D. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana