Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2019 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa S. K.

przeciwko E. L.

o ochronę dóbr osobistych

I.  oddala powództwo,

II.  przyznaje radcy prawnej M. W. od Skarbu Państwa-Sądu Okręgowego w Słupsku kwotę 3 600,00 zł (trzy tysiące sześćset złotych, 00/100) podwyższoną o podatek od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną powodowi
z urzędu oraz 270,82 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych, 82/100)
w związku z poniesionymi w sprawie wydatkami.

Na oryginale właściwy podpis

I C 564/18

UZASADNIENIE

Powód S. K. pozwał E. L. o zapłatę 60 000 zł i przeprosiny, gdyż naruszyła jego dobre imię, pomawiając o porwanie i przetrzymywanie dzieci bez jej wiedzy.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa.

I.  Ustalenia faktyczne

Strony jako rodzice pisemnie potwierdziły ustalenie, że od 1 stycznia 2006 r. miejscem pobytu małoletnich M. K. i J. K. jest miejsce pobytu ich ojca S. K..

bezsporne (nadto dowód: pisemne oświadczenie – k. 5)

22 czerwca 2006 r. pozwana pozwała powoda o nakazanie oddania dzieci pod jej opiekę oraz pozbawienie praw rodzicielskich. Podała, że strony uzgodniły, że z końcem roku szkolnego dzieci powrócą do niej. Tymczasem wcześniej ojciec wywiózł je, a pozwana straciła kontakt z dziećmi. Dodała, że nie uregulował także zobowiązań alimentacyjnych oraz uzasadniła niepokój o dzieci stylem życia powoda, który był karany.

dowód: pozew – k. 10

24 czerwca 2006 r. pozwana zawiadomiła Prokuraturę Rejonową W. P. w W., że 21 czerwca 2006 r. została pozbawiona kontaktu z dziećmi. Podała, że dzieci za jej zgodą przebywały pod opieką ojca i 23 czerwca 2006 r. z końcem roku szkolnego miały do niej wrócić. 22 czerwca 2006 r. w rozmowie telefonicznej powód poinformował ją jednak, że dzieci są poza W. i „więcej ich nie zobaczy”. Poinformowała o złożeniu powyżej opisanego pozwu.

fakt przyznany (nadto dowód: zawiadomienie – k. 9)

Policja przyszła do miejsca zamieszkania powoda szukać dzieci. Powód okazał porozumienie stron i umowę na wyjazd kolonijny dzieci.

Postępowanie zakończyło się umorzeniem.

dowód: zeznania powoda – k. 69

Powód zawarł umowę na pobyt dzieci na koloniach w górach od 1 do 14 lipca 2006 r.

dowód: umowa – k. 4

Opiekunka z kolonii zadzwoniła do pozwanej w wyniku kontaktu z jej córką.

Dzieci z kolonii odbierała pozwana.

dowód: zeznania pozwanej – k. 106

W toku kolejnej sprawy stron ((...) Sądu R.w L.), gdzie powód wystąpił o uchylenie alimentów, pozwana jako świadek relacjonowała powyższe.

fakt przyznany

II. Ocena dowodów

Fakty zostały ustalone w zakresie niezbędnym do rozstrzygnięcia sporu, czy doszło do naruszenia dóbr osobistych powoda, gdyż pozwana zawiadomiła organy ścigania, że powód pozbawił ją kontaktu z dziećmi. Wpierw sąd miał na uwadze, że bezsporne było, że wskutek wspólnego ustalenia stron dzieci od pewnego momentu przebywały u powoda. Następnie przyznały, że doszło do konfliktu, gdy rok szkolny zakończył się, a dzieci pojechały na kolonię. W tym zakresie sąd uznał za wiarygodne zeznania pozwanej, że zawiadomiła organy ścigania, zaniepokojona brakiem kontaktu z dziećmi. Żadne okoliczności nie wskazywały, by pozwana kierowała się innymi względami dokonując zawiadomienia. Treść zawiadomienia nie odbiegała od innych występujących w takich sytuacjach. Powód podał, że wystarczyło, że pokazał oświadczenie stron o uzgodnieniu pobytu dzieci i potwierdzenie wykupu wyjazdu wakacyjnego, by postępowanie karne zostało umorzone. Gdyby pozwana wiedziała, że dzieci przebywają na koloniach, musiałby się liczyć z bezcelowością zawiadomienia. Informacja o postępowaniach prawnych, które zainicjowała, nie wskazują, by doszło do eskalowania przez nią omawianych faktów.

Wobec powyższego nadmienić można, że w opisanych okolicznościach trudno również uznać za wiarygodne zeznania powoda, że wizyta policji w jego miejscu zamieszkania została zauważona przez sąsiadów (i aż 100 rodzin) lub by mogła narazić go na utratę dobrego imienia i to aż po konieczność zmiany miejsca zamieszkania. Sąsiedzi przecież widywali dzieci przez bardzo długi okres czasu, mieli możność obserwacji, jeżeli byli zainteresowani, czy ich pobyt u powoda prowadzi do wątpliwości co do tego jak powód je traktuje. Przedtem dzieci nie mieszkały u powoda, zatem ich wyjazd po zakończeniu roku szkolnego, także nie musiał być zaskoczeniem, zwłaszcza że skoro obserwowali - mogli wcześniej zauważyć, że dzieci nie ma (były na wyjeździe).

III. Ocena prawna

Powództwo nie podlegało uwzględnieniu.

Niewątpliwie powód wskazał na naruszenie dobra osobistego z katalogu objętego ochronę prawną z art. 23 kc. Dobre imię (opinia) jest synonimem kodeksowego określenia czci, jak i stanowi przejaw pojęcia godności osoby ludzkiej.

Zgodnie z art. 24 kc naruszenie następuje, gdy doszło do przekroczenia uznanych granic zachowań społecznych (chyba, że nie były bezprawne). Zawiadomienie organów ścigania przez rodzica zaniepokojonego zakłóceniem kontaktu z dziećmi bywa zwykłym skutkiem sytuacji, w których znalazły się strony. Okoliczności ustalone w sprawie również nie wskazują, by przekroczone zostały ramy prawne, w jakich działała pozwana. Oceny tej nie zmienia subiektywizm relacji stron konfliktu rodzinnego o jego przebiegu. Nie zostało stwierdzone nic, co wskazywałoby na inne intencje działań pozwanej niż zaniepokojenie brakiem możliwości uzyskania kontaktu z dziećmi, które nie przebywały w miejscu zamieszkania.

IV. Koszty

O kosztach rozstrzygnięto zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu – art. 98 § 1 kpc. Dlatego koszty pomocy prawnej udzielonej z urzędu przyznano na podstawie § 2, 4 ust. 1 i 3 oraz § 8 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.