Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Kz 39/21

POSTANOWIENIE

Dnia 2 kwietnia 2021 roku

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Józef Dyl

Protokolant: Małgorzata Mokrzyszewska

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 2 kwietnia 2021 roku

sprawy P. C.

skazanego z art. 80§1 kks w zw. z art.6§2 kks w zw. z art.9§3 kks

na skutek zażalenia skazanego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Stalowej Woli z dnia 21 października 2020 roku sygn. akt II K 334/20 o nieuwzględnieniu wniosku skazanego o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Stalowej Woli z dnia 26 sierpnia 2020 roku w sprawie sygn. II K 334/20

na mocy art.437§1 kpk

postanowił:

I.  utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

II.  zwolnić skazanego P. C. od zapłaty kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, a poniesionymi wydatkami obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Wyrokiem nakazowym z dnia 26 sierpnia 2020 roku w sprawie II K 334/20 Sąd Rejonowy w Stalowej Woli uznał P. C. za winnego popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 80 §1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 9 §3 kks i wymierzył mu za to przestępstwo skarbowe – karę grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 100 zł oraz obciążył kosztami postępowania.

Odpis wyroku nakazowego z pouczeniem o prawie wniesienia sprzeciwu został przesłany do skazanego w dniu 28 sierpnia 2020 r. Przesyłka została odebrana przez skazanego w dniu 1 września 2020 r., co potwierdza wydruk elektronicznego potwierdzenia odbioru (k. 94).

Powyższy wyrok uprawomocnił się dnia 9 września 2020 r.

W dniu 15 września 2020 r. skazany nadał w urzędzie pocztowym sprzeciw od wyroku nakazowego wydanego w sprawie II K 334/20 wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego złożenia. W uzasadnieniu podniósł, iż nie dotrzymał terminu zawitego z powodu choroby tj. objawów podobnych do (...)19.

Postanowieniem z dnia 21 października 2020 r. Sąd Rejonowy w Stalowej Woli nie uwzględnił wniosku skazanego P. C. o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż oświadczenie skazanego o niemożności zachowania terminu z powodu choroby jest gołosłowne. Przyczyna ta nie została poparta żadnymi dowodami, dlatego też nie można przyjąć, że wystąpiła okoliczność niezależna od skazanego.

Na powyższe zażalenie wniósł skazany zarzucając Sądowi Rejonowemu w Stalowej Woli błędne nieuwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku nakazowego. Ponadto wskazał, że w zaskarżonym postanowieniu Sąd dopuścił się naruszenia art. 45 Konstytucji czyli prawo skazanego do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły Sąd. Zarzucił także naruszenie art. 2 Konstytucji oraz zasady pogłębiania zaufania obywateli do państwa.

Skazany wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i przywrócenie skazanemu terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku nakazowego.

Sąd zważył co następuje:

Zażalenie wywiedzione przez skazanego P. C. nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji w sposób wyczerpujący ustalił okoliczności istotne dla wydania zaskarżonego postanowienia, a z poczynionych ustaleń wyciągnął trafne wnioski. Na aprobatę Sądu zasługuje przede wszystkim konkluzja, że w sprawie nie wystąpiły żadne niezależne od skazanego okoliczności, które uniemożliwiłyby mu złożenie sprzeciwu od wyroku nakazowego w 7-dniowym terminie zawitym. Argumenty podniesione w zażaleniu skazanego stanowią wyłącznie niczym niepopartą polemikę z oceną prawną i faktyczną przedstawioną przez Sąd Rejonowy w Stalowej Woli. W tym kontekście wymaga podkreślenia, że na stronie wnoszącej o przywrócenie terminu zawitego ciąży obowiązek wskazania wszystkich okoliczności, które uniemożliwiły jej dokonanie czynności procesowej w przewidzianym terminie, a także uprawdopodobnienie, że nastąpiło to z przyczyn od strony niezależnych, tj. przekonywującego uzasadnienia zaistniałego uchybienia i wskazania podstaw swoich twierdze (zob. postanowienie SN z 03.07.2019., V KZ 20/19, Legalis 1967520).

Podkreślić przede wszystkim należy, że P. C. otrzymał wszystkie niezbędne pouczenia, które winien był respektować, dążąc do realizacji własnego prawa do obrony. Skazany P. C. był świadomy tego, iż toczy się wobec niego postępowanie o przestępstwo karno-skarbowe, mógł zatem spodziewać się, że w sprawie tej będą wkrótce zapadać istotne dla niego rozstrzygnięcia procesowe – zwłaszcza że postępowanie w sprawie toczyło się już od dłuższego czasu.

Co do twierdzeń skazanego o rzekomej chorobie, ocenić je należy jako całkowicie gołosłowne. Zauważyć należy, że skazany do swojego zażalenia nie załączył żadnego dowodu potwierdzającego okoliczność wystąpienia u skazanego objawów choroby (...)19, co pozwoliłoby Sądowi na dokonanie oceny jego formy i treści. Skazany nie przedstawił żadnych dowodów, które twierdzenia te uprawdopodobniłyby chociażby w stopniu minimalnym. Tymczasem to na stronie wnoszącej o przywrócenie terminu zawitego ciąży nie tylko obowiązek wskazania wszystkich okoliczności, które uniemożliwiły jej dokonanie czynności procesowej w przewidzianym terminie, ale także uprawdopodobnienie, że nastąpiło to z przyczyn od strony niezależnych, tj. przekonywującego uzasadnienia zaistniałego uchybienia i wskazania podstaw swoich twierdzeń (zob. postanowienie SN z 25.07.2019., V KZ 25/19, Legalis, 1978220).

W powyższym stanie rzeczy trudno mówić o niedotrzymaniu terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku nakazowego z przyczyn od strony niezależnych. Zasadne jest natomiast uznanie, że niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn leżących po stronie skazanego i całkowicie przez niego zawinionych. Skazany miał bowiem realną możliwość złożenia przedmiotowego wniosku w wyznaczonym ustawowo terminie zawitym do wykonania tej czynności procesowej. Z możliwości tej skazany jednak nie skorzystał z powodu zaniedbania własnych spraw.

W świetle całokształtu naprowadzonych wyżej okoliczności i ustaleń zażalenie nie mogło odnieść skutku oczekiwanego przez skarżącego. Znalazło to swój wyraz w treści niniejszego postanowienia.

Utrzymując w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie Sąd odwoławczy działał w oparciu o art.437§1 kpk, który to przepis z mocy art. 113 § 1 kks znajduje swoje zastosowanie także w sprawach karno-skarbowych.

ZARZĄDZENIE

odpis postanowienia doręczyć:

- oskarżonemu P. C. z pouczeniem o prawomocności,

- Prokuraturze Rejonowej w Stalowej Woli.