Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1230/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

G. D.

Oskarżonemu zarzucono to, że w okresie od 27 lutego 2017r. do 22 września 2017r. w G. przy ul. (...) w hotelu (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w/w hotel, działając w ten sposób, że wprowadził w błąd pracownika hotelu co do faktu posiadania upoważnienia do wynajmu pokoju na koszt firm (...) oraz (...) z G. wyłudzając w ten sposób usługi hotelowe i gastronomiczne:

- w okresie od 27 lutego 2017r. do 4 marca 2017r. usługi hotelowe w kwocie 765 zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 330 zł,

- w okresie od 14 marca 2017r. do 18 marca 2017r. usługi hotelowe w kwocie 720 zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 284 zł,

- w okresie od 19 marca 2017r. do 25 marca 2017r. usługi hotelowe w kwocie 1.080 zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 492 zł,

- w okresie od 27 marca 2017r. do 31 marca 2017r. usługi hotelowe w kwocie 540 zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 241, 20 zł,

- w okresie od 2 kwietnia 2017r. do 7 kwietnia 2017r. usługi hotelowe w kwocie 750 zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 83 zł,

- w okresie od 12 kwietnia 2017r. go 15 kwietnia 2017r. usługi hotelowe w kwocie 1.350 zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 314 zł,

- w okresie od 24 maja 2017r. do 26 maja 2017r. usługi hotelowe w kwocie 400zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 335,20 zł,

- w okresie od 18 czerwca 2017r. do 22 czerwca 2017r. usługi hotelowe w kwocie 560 zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 1.375 zł,

- w okresie od 26 czerwca 2017r. do 30 czerwca 2017r. usługi hotelowe w kwocie 720 zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 665,50 zł,

- w okresie od 2 lipca 2017r. do 7 lipca 2017r. oraz od 10 lipca 2017r. do 5 sierpnia 2017r. gdzie rachunek zbiorczy wyniósł usługi hotelowe w kwocie 4.410zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 2.494, 60 zł,

- w okresie od 6 sierpnia 2017r. do 9 sierpnia 2017r. oraz od 20 sierpnia 2017r. do 21 sierpnia 2017r. gdzie rachunek zbiorczy wyniósł usługi hotelowe w kwocie 720 zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 2.400, 70 zł

- w okresie od 27 sierpnia 2017r. do 8 września 2017r. usługi hotelowe w kwocie 2.160 zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 2.159 zł,

- w okresie od 19 września 2017r. do 22 września 2017r. usługi hotelowe w kwocie 594 zł oraz usługi gastronomiczne w kwocie 1.146, 50 zł

powodując stratę w łącznej kwocie 33.506,40 zł działając tym samym na szkodę J. G., M. D. i M. H. wspólników spółki cywilnej reprezentujących Hotele – restauracje S.C.

tj. czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

(...) S.A. w G. (Zleceniodawca) zawarła z M. J. (...) (Zleceniobiorca) dwie umowy o świadczenie usług polegających na doradztwie w bieżącej działalności przedsiębiorstwa. Zgodnie z postanowieniami tych umów, do realizacji zadań związanych z jej wykonaniem zleceniobiorca oddelegował oskarżonego G. D.. Wcześniej zarówno M. J. jak i G. D. byli pracownikami (...) S.A.

G. D., na stałe zamieszkały w T., na podstawie powyższego oddelegowania świadczył w G. usługi na rzecz (...) S.A., był odpowiedzialny za pion zakupów głównie dotyczący opakowań i folii. W czasie pobytów w G., mieszkał i nocował w Hotelu (...). W zakresie swoich obowiązków miał spotkania z kontrahentami, negocjacje cenowe i ilościowe, miał bardzo samodzielne stanowisko. Najczęściej spotkania z kontrahentami odbywały się w siedzibie firmy (...) S.A. jednak czasami mogło zdarzać się, że takie spotkania, również mniej formalne, mogły się odbywać także w Hotelu (...), w którym mieściła się restauracja.

Umowa o świadczenie usług z dnia 12 września 2016 r. przewidywała, że zleceniodawca zobowiązuje się do pokrycia uprzednio zaakceptowanych kosztów podróży krajowych i zagranicznych związanych z wykonywaniem przedmiotu niniejszej umowy oraz kosztów zakwaterowania w trakcie świadczenia usług w siedzibie Zleceniodawcy w G..

Kolejna umowa z dnia 1 lutego 2017 r. przewidywała już, że zleceniodawca zobowiązuje się do pokrycia uprzednio zaakceptowanych kosztów podróży krajowych i zagranicznych związanych z wykonywaniem przedmiotu zlecenia, zaś koszty zakwaterowania w trakcie świadczenia usług w siedzibie firmy w G. miał już pokrywać zleceniobiorca (czyli M. J. (...)).

G. D. pomiędzy marcem a sierpniem 2017 r. rzeczywiście w dalszym ciągu mieszkał, nocował i korzystał z usług gastronomicznych Hotelu (...) w G.. Podczas zakwaterowania posługiwał się wizytówką firmy (...) S.A. i wskazał, że wykonuje dla niej usługi, co było zgodne z prawdą, zaś sam oskarżony mógł posługiwać się zarówno wizytówką jak i firmowym adresem mailowym (...) S.A. Oskarżony każdorazowo, gdy korzystał z usług hotelu, polecał wystawiać faktury bądź to na (...) S.A., bądź na (...). Nie dokonał jednak rozdzielenia swoich prywatnych niejako "nadprogramowych" kosztów konsumpcji, wszelkie kwoty zostały doliczone jako koszty służbowe. Uwzględnienia prywatnych kosztów chciał dokonać w późniejszym terminie – rozliczając się z M. J.. Łączna kwota faktur dotyczących usług hotelarskich i gastronomicznych w okresie objętym zarzutem wyniosła 33 506,40 zł.

Po pewnym czasie na przełomie czerwca i lipca 2017 r. , kiedy kolejne faktury wystawione przez Hotel - zarówno na (...) jak również na (...) S.A. nie zostały zapłacone, pracownicy Hotelu mailowo zaczęli domagać się od oskarżonego zapłaty za świadczone usługi. G. D. kontaktował się również mailowo z pracownikami hotelu i zapewniał, że niebawem wyjaśni kwestię płatności, chciał dokonać stosownych korekt, albowiem zdawał sobie sprawę, że część z tych wydatków stanowi jego prywatne koszty, część powinna być wystawiona zaś na (...) S.A. lub (...) a nadto uważał, że powinien zostać naliczony rabat dla stałego, dużego klienta. We wrześniu 2017 r. oskarżony zakończył praktycznie z dnia na dzień współpracę z powyższymi firmami i wrócił na stałe do G.. W październiku 2017 r. pokrzywdzeni wystosowali do (...) S.A. i (...) wezwania do zapłaty za przedmiotowe faktury. Firmy jednak kategorycznie odmówiły zapłaty wskazując, że nie zatrudniały nigdy G. D.. Wówczas pokrzywdzeni w grudniu 2017 r. wysłali wezwanie do zapłaty bezpośrednio do oskarżonego, jednak korespondencja pisemna kierowana na jego adres w G. nie została przez niego odebrana.

Z uwagi na brak płatności i brak kontaktu z oskarżonym, pokrzywdzeni złożyli zawiadomienie o popełnieniu oszustwa wskazując, że G. D. wprowadzając w błąd co do wykonywania usług dla (...) S.A., doprowadził Hotel (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Oskarżony przez te kilka miesięcy od zakończenia współpracy z (...) S.A. i (...) był przekonany, że sprawa płatności za hotel została jakoś załatwiona pomiędzy (...) S.A. oraz (...). Dopiero gdy w sprawę zostały zaangażowane organy ścigania zorientował się, że należności nie zostały zapłacone.

Aktem notarialnym z dnia 23 listopada 2018 r. oskarżony poddał się egzekucji na rzecz pokrzywdzonych J. G., M. D. i M. H., wspólników spółki cywilnej pod nazwą Hotele-Restauracje spółka cywilna z siedzibą w G. do kwoty 36 959,85 zł. W listopadzie 2018 r. G. D. zapłacił w listopadzie 2018 r. na rzecz pokrzywdzonych kwotę 1830 zł

umowy o świadczenie usług z 12.09.2016 r. oraz1.02.2017 r.

121-126

wyjaśnienia oskarżonego

139-142, 266, 272v-273v

zeznania świadka B. M.

93-94, 285v-286

zeznania świadka P. S.

292v-293

dokumenty prywatne złożone przez pokrzywdzonego

7-19, 39-49

kopie rachunków

20-38, 50-67

zeznania świadka M. U.

69-71, 271v-272

zeznania świadka J. N.

117-118, 281-281v

akt notarialny

183-186

rozliczenie

236-238

Oskarżony był i jest w pełni poczytalny.

opinia sądowo-psychiatryczna

188-189, 211-214

Oskarżony nie był dotychczas karany sądownie

karta karna

190, 268

W toku postępowania karnego oskarżony G. D. wraz pokrzywdzonymi zawarli ugodę mediacyjną, zgodnie z którą oskarżony zapłacił na rzecz pokrzywdzonych kwotę 20 000 zł, która w całości zaspokoiła ich roszczenia wobec G. D..

sprawozdanie z postepowania mediacyjnego wraz z ugodą

241-242, 256

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

G. D.

jak w akcie oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Za nieudowodniony sąd uznał fakt, że oskarżony G. D. wprowadził w błąd pokrzywdzonych co faktu posiadania upoważnienia do wynajmu pokoju na koszt (...) S.A. oraz (...) a w konsekwencji doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonych.

zeznania świadka M. J.

115, 272-272v

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

akt notarialny

dokument urzędowy, niekwestionowany przez żadną ze stron

dokumenty prywatne złożone przez pokrzywdzonego

sąd uznał je za wiarygodne, albowiem ich prawdziwość nie był przez żadną ze stron kwestionowana

karta karna

dokument urzędowy, niekwestionowany przez żadną ze stron

kopie rachunków

dokumenty prywatne, których wiarygodność nie była jednak przez nikogo podważana

opinia sądowo-psychiatryczna

opinia biegłych psychiatrów i psychologa sporządzona w niniejszej sprawie jest jasna, pełna, konsekwentna, stanowcza i została sporządzona na podstawie wnikliwej analizy akt sprawy, dokumentacji medycznej oraz badania oskarżonego. Ponadto została sporządzona przez specjalistów z dziedziny psychiatrii i psychologii, dysponujących szeroką wiedzą i doświadczeniem zawodowym. Mając powyższe na uwadze Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować poprawność i zasadność wniosków końcowych zawartych w tej opinii. W konsekwencji poczytalność oskarżonego ustalono w oparciu o tą właśnie opinię

rozliczenie

dokument prywatny, niekwestionowany przez strony

sprawozdanie z postepowania mediacyjnego wraz z ugodą

sporządzone przez mediatora sądowego, których wiarygodność nie budziła żadnych wątpliwości

umowy o świadczenie usług z 12.09.2016 r. oraz1.02.2017 r.

dokumenty prywatne, co do których wiarygodności żadną ze stron nie zgłaszała uwag. Ponadto również z zeznań świadków wynikało, że takie umowy były rzeczywiście przez (...) S.A. oraz M. J. (...) zawarte. Kwestia interpretacji poszczególnych zapisów tych umów jest jednak niezwiązana bezpośrednio z ich wiarygodnością jako dokumentem prywatnym.

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd w zasadzie dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, albowiem były spójne i szczere, znajdowały one również potwierdzenie w pozostałych dowodach z dokumentów oraz zeznaniach niektórych świadków. W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonego, w których utrzymywał on, że brak zapłaty za usługi hotelowe i gastronomiczne wyniknął z nieporozumienia, polegały na prawdzie. Wszak z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynikało jasno, że G. D., wbrew temu co początkowo twierdzili pokrzywdzeni oraz świadek M. J., rzeczywiście świadczył usługi na rzecz (...) S.A. w G.. Okoliczność ta była przecież potwierdzona przez pracowników (...) S.A. w tym jej dyrektora zarządzającego P. S.. Wyjaśnienia oskarżonego, w których utrzymywał, że nikogo nie wprowadzał świadomie w błąd i był przekonany o tym, że rachunki dotyczące jego pobytów w G., będą uregulowane bądź przez (...) S.A. bądź przez M. J., w ocenie sądu były szczere i odzwierciedlały rzeczywiste zamiary oskarżonego. Dlatego też sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, opierał się również na tych wyjaśnieniach.

zeznania świadka B. M.

zeznania tego świadka sąd ocenił jako wiarygodne, albowiem były jasne, spójne, konsekwentne i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

zeznania świadka J. N.

zeznania tego świadka sąd również ocenił jako wiarygodne, albowiem były jasne, spójne, konsekwentne i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

zeznania świadka M. U.

podobnie jak powyższe, zeznania tego świadka sąd ocenił jako wiarygodne, albowiem były jasne, spójne, konsekwentne i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

zeznania świadka P. S.

zeznania tego świadka sąd ocenił jako wiarygodne, albowiem były jasne, spójne, konsekwentne i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie. Świadek w spontaniczny i szczery sposób relacjonował jak wyglądała współpraca z oskarżonym, na czym polegały jego obowiązki w zakresie świadczonych na rzecz (...) S.A. usług. Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować wiarygodność tego świadka.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

zeznania świadka M. J.

Sąd uznał, że zeznania tego świadka były niewiarygodne, albowiem były sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie. Świadek M. J. początkowo kategorycznie zaprzeczył, aby oddelegował G. D. do wykonywania jakichkolwiek czynności na rzecz (...) S.A. Twierdził, że jedynie kojarzy oskarżonego z poprzednich lat wspólnej pracy w (...) S.A.

Zapytany jednak w toku rozprawy o ustosunkowanie się do zapisów umów o świadczenie usług, w których jasno zostało stwierdzone, że M. J. oddelegowuje do świadczenia tych usług (...), świadek nie potrafił tego faktu w żaden sposób wyjaśnić. Po chwili milczenia stwierdził jedynie, że w takim razie chyba rzeczywiście tak było.

Powyższe spowodowało, że zeznania tego świadka sąd uznał za całkowicie niewiarygodne. Wydaje się bowiem, że zaprzeczając znajomości czy współpracy z oskarżonym a także zaprzeczając temu, że oddelegował go do G. (wbrew oczywistym przecież zapisom umów oraz zeznaniom świadków - pracowników (...) S.A.) świadek usiłował w nieudolny sposób odsunąć od siebie widmo konieczności zapłaty za nierozliczone usługi hotelarskie, z których korzystał oskarżony oddelegowany przecież przez niego do G.. Z zapisów drugiej umowy z dnia 1 lutego 2017 r. wynikało bowiem jasno, że koszty zakwaterowania w G. leżą po stronie zleceniobiorcy czyli właśnie M. J..

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

1

G. D.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Przestępstwo oszustwa stypizowane w art. 286 § 1 kk popełnia ten kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Nie każde doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem stanowi oszustwo. To ostatnie zachodzi tylko wtedy, kiedy sprawca działał w określony sposób, mianowicie wprowadzając w błąd, wyzyskując błąd lub wyzyskując niezdolność pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania (por. Kardas, O wzajemnych relacjach, s. 20). Takie ujęcie wskazuje, że omawiany czyn można popełnić wyłącznie przez działanie. Wprowadzenie w błąd polega na podjęciu przez sprawcę podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u pokrzywdzonego mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Ta postać oszustwa nazywana bywa „oszustwem czynnym” (por. Michalski [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 1133).Stronę podmiotową oszustwa z § 1 stanowi zamiar bezpośredni. Jest to przestępstwo kierunkowe („w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”).

Podstawowym kryterium rozgraniczającym oszustwo od niewywiązania się ze zobowiązania o charakterze cywilno-prawnym jest istnienie w chwili zawierania umowy wymaganego przez przepis karny zamiaru bezpośredniego o szczególnym zabarwieniu. Nie każda przecież, nawet nierzetelna realizacja stosunku zobowiązaniowego oznacza automatycznie zrealizowanie znamion oszustwa.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie sposób było przyjąć, że oskarżony G. D. swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa oszustwa przewidzianego w art. 286 § 1 kk. Rzeczywiście oskarżony korzystał przez kilka miesięcy tj. od marca do września 2017 r. z usług Hotelu (...) i w istocie doszło później do problemów z płatnością za te usługi, jednakże w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów - w tym umów oraz zeznań świadków, należało uznać, że w tej sprawie doszło do pewnego rodzaju nieporozumienia i w konsekwencji powstały wątpliwości a także roszczenia o charakterze cywilnoprawnym.

Oskarżony nie wprowadził bowiem umyślnie w błąd pracowników pokrzywdzonego co do faktu współpracy z (...) S.A. i (...), albowiem rzeczywiście przez wiele miesięcy świadczył na ich rzecz usługi. Z zeznań świadków w tym P. S. jasno wynikało, że G. D. miał upoważnienie do posługiwania się wizytówką oraz adresem mailowym firmy (...) S.A., mógł też zapraszać kontrahentów na spotkania w hotelu. Przy tym należy wskazać, że zmiana treści zapisów umowy pomiędzy (...) S.A. a M. J. (...), która nastąpiła w lutym 2017 r. mogła przecież umknąć wiedzy oskarżonego, wszak to nie on był stroną tej umowy a jedynie został oddelegowany do G. przez M. J.. Oskarżony mógł być przekonany, że rozliczanie usług za noclegi i wyżywienie będzie następowało na dotychczasowych zasadach. W świetle niewiarygodnych zeznań M. J. trudno było jednak snuć przypuszczenia, czy ten ostatni informował G. D. o tym jak zmieniła się treść umowy i jak będzie odtąd następowało rozliczenie za koszty zakwaterowania oskarżonego w G.. Przecież z treści tej drugiej umowy, zawartej w dniu 1 lutego 2017 r. wynikało jednoznacznie, że koszty zakwaterowania w G. pokrywa zleceniobiorca czyli M. J. (...).

G. D. przyznał również szczerze, że część kosztów jego pobytu w G. w Hotelu (...) była jego prywatnymi, oczekiwał rozliczenia za te usługi, ale z uwagi na zakończenie współpracy z (...) S.A. oraz kłopoty zdrowotne, nie dopilnował tego rozliczenia. Utracił również dostęp do służbowej skrzynki mailowej, na której zachowana była cała korespondencja z pokrzywdzonymi. Liczył też, że ostatecznie sprawa tych faktur została załatwiona pomiędzy (...) a (...) S.A. To, że oskarżony nie zapłacił rachunków nie oznacza jednak wcale, że zawierając dorozumianie umowę o świadczenie usług hotelarskich i gastronomicznych, oszukał pokrzywdzonych. Fakt, że (...) S.A. oraz (...) odmówiło później zapłaty za te usługi wskazując, że G. D. nie miał upoważnienia do korzystania z tych usług, nie powoduje bowiem automatycznie, że jego zachowanie należy rozpatrywać w kategoriach czynu przestępnego. Rzeczywiście z pism kierowanych przez M. J. oraz (...) S.A. do pokrzywdzonych wynikało, że G. D. takiego upoważnienia nie miał, jednak już z zeznań świadków oraz umów o świadczenie usług, wynikało coś przeciwnego. Jak ustalono bowiem w toku niniejszego postępowania, G. D. miał upoważnienie do zakwaterowania w hotelu na czas świadczenia usług na rzecz (...) S.A. w G. i w świetle zawartych wcześniej umów mógł zakładać, że to (...) S.A. bądź (...) będzie pokrywało koszty tego zakwaterowania. Jeśli nawet G. D. spożywał jakieś dodatkowe posiłki czy też alkohol, który został doliczony do rachunku „służbowego” a w konsekwencji rachunki te nie zostały zapłacone, to wynikło to z faktu niedopowiedzeń czy też niezbyt precyzyjnych ustaleń pomiędzy G. D. a (...) S.A. a nie z powodu oszustwa popełnionego przez oskarżonego na szkodę pokrzywdzonych. Z racji mglistych i niewiarygodnych zeznań świadka M. J. nie można było z resztą poczynić szczegółowych ustaleń w odniesieniu do tego, na jakiej podstawie miały następować rozliczenia pomiędzy M. J. a G. D..

Na uwagę zasługuje również fakt, że gdy tylko G. D. zorientował się, że rachunki ostatecznie nie zostały przez nikogo opłacone, zwrócił się do pokrzywdzonych, uznał swój prywatny dług w akcie notarialnym a ostatecznie zawarł ugodę w toku postępowania mediacyjnego i zapłacił kwotę 20 000 zł co wyczerpało w całości roszczenia pokrzywdzonych wobec niego.

Zgodnie z art. 17 § 1 pkt 2 kpk nie wszczyna się postępowania a wszczęte umarza gdy czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego. W świetle zaś art. 414 § 1 kpk w razie stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego okoliczności wyłączającej ściganie lub danych przemawiających za warunkowym umorzeniem postępowania, sąd wyrokiem umarza postępowanie albo umarza je warunkowo. Jednakże w razie stwierdzenia okoliczności wymienionych w art. 17 § 1 pkt 1 i 2 sąd wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca w chwili czynu był niepoczytalny.

Mając powyższe na uwadze, ustalając, że w zachowaniu G. D. nie można było dopatrzeć się wypełnienia znamion oszustwa, Sąd uniewinnił go od popełnienia zarzucanego mu czynu orzekając jak w punkcie 1 sentencji.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Oskarżony G. D. korzystał z pomocy obrońcy – radcy prawnego K. J. ustanowionego już w toku postępowania sądowego z wyboru, dlatego też na podstawie art. 616 § 1 pkt 2 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk sąd zasądził na jego rzecz koszty ustanowienia obrońcy mając na uwadze również brzmienie § 11 ust. 2 pkt 3 oraz § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. 2018 poz. 265).

3

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 632 pkt 2 kpk obciążając nimi Skarb Państwa.

Podpis