Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKzw 427/20

POSTANOWIENIE

Dnia 31 marca 2020 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA Wojciech Kopczyński

Protokolant: Damian Krzywda

przy udziale prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Marty Irzyńskiej
po rozpoznaniu w sprawie J. P. (P.)

skazanego za przestępstwo z art. 180a k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

zażalenia złożonego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Bielsku- Białej

z dnia 19 lutego 2020 roku, sygn. akt IV Kow 1241/19

w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. oraz art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia:

1. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2. zwolnić skazanego od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie obrońcy skazanego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Kontrola odwoławcza zaskarżonego postanowienia dokonana przez pryzmat podniesionego przez skarżącego zarzutu oraz argumentacji podniesionej na jego poparcie nie wykazała, by ustalenia faktyczne i prawne poczynione przez Sąd Okręgowy miały być obarczone błędem. Zasadnie sąd a quo uznał, że o ile skazany spełnia wymogi formalne do uzyskania zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, to nie spełnia wymogów materialnych określonych w przepisie art. 43 la § 1 i 3 k.k.w. Jak podkreślono w zaskarżonym orzeczeniu, a co potwierdzone zostało treścią danych o karalności, skazany nie jest sprawcą incydentalnym, będąc osobą już kilkukrotnie karaną. Nie można również tracić z pola widzenia okoliczności, że skazany J. P. już trzykrotnie odbywał orzeczone wobec niego kolejnymi, prawomocnymi wyrokami kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, co jednak nie stanowiło dla wymienionego bodźca do zmiany jego postępowania, a przede wszystkim nie wdrożyło skazanego do przestrzegania porządku prawnego i powszechnie akceptowalnych norm społecznych. W opisanej sytuacji zgodzić się należy z sądem I instancji, że odbywanie przez skazanego kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie pozwoli na osiągnięcie celów tejże. Rację ma również Sąd Okręgowy, że okoliczności w postaci podjęcia przez skazanego zatrudnienia i pozytywnej opinii w miejscu zamieszkania, w realiach niniejszej sprawy, nie stanowią wystarczającej podstawy do wydania pozytywnej dla skazanego decyzji procesowej.

Równocześnie nie zasługuje na uwzględnienie podniesiony przez skarżącego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Wbrew wywodom obrońcy Sąd Okręgowy oparł swoje ustalenia o zgromadzony w sprawie, kompletny materiał dowodowy, który oceniony został z zachowaniem reguł procesowych oraz uwzględnieniem zasad doświadczenia życiowego i logiki. Sąd penitencjarny miał przy tym w polu widzenia tak pozytywne, jak i negatywne okoliczności wynikające ze zgromadzonych w sprawie dowodów, zaś fakt wydania rozstrzygnięcia na niekorzyść skazanego jest skutkiem przewagi tych drugich okoliczności nad pierwszymi. W świetle bowiem uprzedniej karalności skazanego, nieskuteczności stosowanych uprzednio wobec niego środków oraz jego lekceważącego stosunku do obowiązujących norm prawnych, należało podzielić wyrażony w zaskarżonym orzeczeniu pogląd o konieczności resocjalizacji skazanego w warunkach zakładu karnego.

O kosztach postępowania orzeczono według przepisów powołanych na wstępie.

Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny orzekł, jak w części dyspozytywnej postanowienia.

ZARZĄDZENIE

- zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 31 marca 2020 roku