Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III C 1052/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2020 roku

Sąd Rejonowy dla(...) III Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Katarzyna Balcerczyk

Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Kałuzińska

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2020 roku w (...)

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) z siedzibą w W.

przeciwko B. P. (1)

o zapłatę

zasądza od pozwanego B. P. (1) na rzecz powoda (...) (...) z siedzibą w W. kwotę 6.573,94 (sześć tysięcy pięćset siedemdziesiąt trzy 94/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2.483 (dwa tysiące czterysta osiemdziesiąt trzy) złote tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 1052/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 kwietnia 2016 roku, wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, (...) (...) z siedzibą w W., reprezentowany przez radcę prawnego, wystąpił przeciwko B. P. (1) o zapłatę kwoty 6 573,94 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu wskazano, iż dochodzona pozwem kwota obejmuje wierzytelności wynikające z Umowy kredytu gotówkowego zawartej przez pozwanego z Bankiem (...) S.A. w dniu 1 marca 2013 roku, które powód nabył na mocy umowy cesji wierzytelności, zawartej z wierzycielem pierwotnym dnia 23 grudnia 2015 roku. Podano, że kredyt był oprocentowany według stałej stopy procentowej określonej w umowie kredytu, a od zadłużenia przeterminowanego Bank (...) S.A. naliczał i pobierał odsetki karne wg stawki stanowiącej czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP. Podkreślono, że w związku z niewywiązywaniem się przez pozwanego z postanowień umowy i zaprzestaniem spłaty zadłużenia wierzyciel pierwotny wypowiedział umowę kredytu i roszczenie zostało postawione w całości w stan wymagalności. Wyjaśniono, że na dochodzoną wierzytelność składają się: należność główna (niespłacony kapitał) w kwocie 5 678,33 zł, odsetki ustawowe naliczone od kwoty należności głównej za okres od 9 stycznia 2016 roku do 29 marca 2016 roku w kwocie 87,12 zł, odsetki umowne naliczone za okres do dnia 23 grudnia 2015 roku w kwocie 800,79 zł i koszty w kwocie 7,70 zł. Podano, że wysokość odsetek umownych i dodatkowych kosztów naliczonych przez pierwotnego wierzyciela wynika wprost z treści umowy łączącej pozwanego z Bankiem (...) S.A. Zaznaczono, że powód po nabyciu wierzytelności wezwał pozwanego do dobrowolnej zapłaty spornej kwoty pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego, jednakże pozwany do dnia wniesienia pozwu nie dokonał spłaty zadłużenia.

/pozew k.3 - 6 odwrót/

W dniu 6 maja 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, VI Wydział Cywilny, wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym uwzględnił żądanie pozwu.

/nakaz zapłaty k. 7, postanowienie k. 7 odwrót – 8/

Pozwany, reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł w dniu 24 marca 2020 roku o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty z dnia 6 maja 2016 roku, składając jednocześnie sprzeciw, w którym zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. W sprzeciwie pozwany podniósł zarzut braku legitymacji procesowej czynnej powoda, zarzut nieudowodnienia sprzedaży wierzytelności oraz zarzut nieudowodnienia zasadności i wysokości roszczenia.

/sprzeciw od nakazu zapłaty wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego złożenia k. 11 odwrót – 12 odwrót, pełnomocnictwo – k. 13/

Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2020 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, VI Wydział Cywilny, przywrócił pozwanemu termin do wniesienia sprzeciwu od w/w nakazu zapłaty i w związku z utratą przez nakaz zapłaty mocy w całości, przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi.

/postanowienie k. 18 odwrót/

W piśmie procesowym z dnia 6 lipca 2020 roku pełnomocnik powoda podtrzymał w całości żądanie pozwu. Uzupełniając zawarte w pozwie stanowisko, pełnomocnik podkreślił, że głównym dowodem potwierdzającym nabycie przez powoda wierzytelności wobec pozwanego jest umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku wraz z aneksem nr (...) i załącznikiem nr 1 do aneksu nr (...) do umowy sprzedaży wierzytelności, który wskazuje m.in. elementy składające się na łączną kwotę zakupionej przez cesjonariusza od cedenta wierzytelności względem strony pozwanej w łącznej wysokości 6 486,82 zł. Wskazał, że na dochodzoną pozwem kwotę składa się: kwota należności głównej stanowiąca wartość zaciągniętego, a niespłaconego zadłużenia pozwanego z tytułu umowy kredytu w wysokości 5 678,33 z\ł, odsetki ustawowe naliczone przez powoda od kwoty należności głównej za okres od 9 stycznia 2016 roku (data, w której cesja stała się skuteczna) do 29 marca 2016 roku (data poprzedzająca skierowanie sprawy do Sądu) w wysokości 87,12 zł, koszty naliczone przez pierwotnego wierzyciela obejmujące opłaty i prowizje związane z obsługą zadłużenia (w tym koszt opłaty notarialnej za potwierdzenie za zgodność z oryginałem pełnomocnictw złożonych do wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, koszty wezwań do zapłaty, koszty monitów oraz innych przesyłek bankowych) w wysokości 7,70 zł oraz odsetki umowne naliczone przez pierwotnego wierzyciela od kwoty należności głównej według zmiennych stawek określonych w umowie kredytu do dnia 23 grudnia 2015 roku w wysokości 800,79 zł. Podał, że stałe oprocentowanie kredytu wynosiło 15,99 %, a od kwoty zadłużenia przeterminowanego za każdy dzień opóźnienia w spłacie Pierwotny wierzyciel naliczał i pobierał odsetki według zmiennej stopy procentowej, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 5,25 % w stosunku rocznym. Podkreślił również, że podpisując umowę kredytu strona pozwana w sposób swobodny i dobrowolny oświadczyła, iż przyjmuje i akceptuje warunki umowy.

/pismo procesowe k. 24-26/

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 marca 2013 B. P. (1) roku zawarł z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę Ekstra Kredytu Gotówkowego, na podstawie której Bank (...) S.A. z siedzibą w W. udzielił B. P. (1) kredytu w kwocie 10 000,00 zł (całkowita kwota kredytu) na okres od 1 marca 2013 roku do 15 marca 2016 roku na zasadach określonych w umowie (§ 2 ust. 1 umowy). W § 5 ust. 1 umowy postanowiono, że oprocentowanie (stopa procentowa) kredytu w całym okresie kredytowania jest stałe i wynosi 15,99% w stosunku rocznym, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz z zastrzeżeniem zmiany oprocentowania kredytu na podstawie § 8b umowy. Całkowity koszt kredytu stanowiący wszelkie koszty, które kredytobiorca zobowiązany jest ponieść w związku z umową z wyjątkiem kosztów opłat notarialnych w dniu zawarcia umowy wynosi 4 019,65 zł (§ 5 ust. 6 umowy). Całkowita kwota do zapłaty przez konsumenta obliczona jako suma całkowitej kwoty kredytu i całkowitego kosztu kredytu ustalona w dniu zawarcia umowy wynosi 14 019,65 zł (§ 5 ust. 7 umowy). W § 6 ust. 1 umowy znalazło się postanowienie, zgodnie z którym Bank pobiera od kredytobiorcy prowizję za udzielenie kredytu określoną w „Taryfie opłat i prowizji pobieranych przez Bank (...) S.A. za czynności bankowe dla ludności” w wysokości 200,00 zł, płatną jednorazowo w dniu uruchomienia kredytu w formie pobrania z rachunku kredytobiorcy prowadzonego w Banku. Zgodnie z postanowieniami zawartymi w § 7 ust. 1-3 umowy Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kapitału wraz z odsetkami w 36 ratach miesięcznych w dniu 15 każdego miesiąca, począwszy od 15 kwietnia 2013 roku, przy czym miesięczne raty kapitałowo-odsetkowe są ustalone w równej wysokości. Ostateczny termin spłaty kredytu, odsetek i innych należności został wyznaczony na dzień 15 marca 2016 roku. Stosowanie do § 9 ust. 3 umowy w przypadku niespłacenia w terminie określonym w umowie dwóch pełnych rat kapitałowo-odsetkowych w dniu następnym po upływie terminu płatności drugiej niezapłaconej w terminie raty, Bank wezwie kredytobiorcę do uregulowania zaległych rat lub ich części w nieprzekraczalnym 7-dniowym terminie, pod rygorem wypowiedzenia umowy. W myśl zaś postanowienia § 9 ust. 4 umowy od kwoty kapitału niespłaconego w terminie spłaty określonym w umowie, kredytobiorca od dnia następnego po terminie spłaty, zobowiązuje się do zapłaty odsetek według stopy procentowej obowiązującej w Banku dla zadłużenia przeterminowanego. Oprocentowanie dla zadłużenia przeterminowanego jest zmienne, ustalane jako czterokrotność stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, przy czym w dniu zawarcia umowy wysokość stopy kredytu lombardowego NBP wynosi 5,25% w stosunku rocznym, zaś zmiana wysokości oprocentowania dla zadłużenia przeterminowanego będzie następowała odpowiednio do zmiany wysokości stopy kredytu lombardowego NBP. W § 9 ust. 6 umowy zastrzeżono, że w przypadku niewykonania przez kredytobiorcę zobowiązań wynikających z umowy, w tym braku spłaty zaległych należności w terminie określonym w wezwaniu do spłaty, Bank ma prawo wypowiedzenia umowy oraz przystąpienia do odzyskania swoich należności z ustanowionych prawnych zabezpieczeń oraz majątku kredytobiorcy.

Podpisując umowę B. P. (1) oświadczył, że w zakresie roszczeń Banku (...) S.A. wynikających z tytułu umowy kredytu gotówkowego poddaje się na podstawie art. 97 ust. 1-2 ustawy Prawo bankowe egzekucji prowadzonej przez Bank (...) S.A. według przepisów kpc i wyraził zgodę na wystawienie przez Bank (...) S.A bankowego tytułu egzekucyjnego w zakresie roszczeń Banku do kwoty zadłużenia w wysokości 15 000,00 zł.

B. P. (2) wyraził zgodę na objęcie go ochroną ubezpieczeniową w ramach umowy ubezpieczenia (...) na życie kredytobiorców zaciągający kredyt gotówkowy „ zawartej prze Bank (...) S.A. z (...) S.A. z siedzibą w W..

B. P. (2) wyraził zgodę na objęcie go ochroną ubezpieczeniową w ramach umowy (...) nr (...) zawartej przez Bank (...) S.A. z (...) S.A z siedzibą w W..

B. P. (1) zawierając w dniu 1 marca 20143 roku umowę Ekstra Kredytu Gotówkowego złożył dyspozycję przelewu z jego rachunku bankowego prowadzonego w Banku (...) S.A. z siedzibą we W. na pokrycie opłat wynikających z przedmiotowej umowy z tytułu prowizji za udzielenie kredytu w kwocie 200,00 zł i składki ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia na życie oraz ubezpieczenia od utraty pracy/upadłości/ czasowej niezdolności do pracy.

/umowa Ekstra Kredytu Gotówkowego nr (...) k. 72-77, oświadczenie k. 79, deklaracje uczestnictwa w umowie ubezpieczenia k. 80-81, dyspozycja k. 82/

W dniu 23 grudnia 2015 roku między Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. – zwanym dalej Bankiem (reprezentowanym przez E. P. i – Dyrektora Departamentu Restrukturyzacji Zewnętrznej i (...) i M. M. – Dyrektora Centrum Restrukturyzacji Kredytów Detalicznych) a (...) (...) z siedzibą w W. – zwanym dalej (...) (reprezentowanym przez M. G. – członka zarządu i I. Ż. - prokurenta) zawarta została umowa sprzedaży wierzytelności, na mocy której – z zastrzeżeniem punktów 16.6 i 16.7 umowy, Bank sprzedał na rzecz Nabywcy wierzytelności opisane w załączniku nr 2 i 3, a Nabywca kupił te wierzytelności od Banku, na zasadach i warunkach określonych w umowie oraz w przepisach kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 509 kodeksu cywilnego (punkt 2.1 umowy). W punkcie 2.3 umowy postanowiono, że z zastrzeżeniem punktów 16.6 i 16.7 umowy oraz bezwzględnie obowiązujących przepisów dotyczących przenoszenia praw z zabezpieczeń na nabywcę przechodzą wraz z każdą z wierzytelności, wszystkie odnoszące się do niej zabezpieczenia oraz inne prawa związane z daną wierzytelnością i jej zabezpieczeniami, w tym w szczególności roszczenia o zaległe odsetki, kary umowne i zwrot kosztów i opłat.

/umowa sprzedaży wierzytelności wraz z załącznikami – k. 31-56/

W dniu 13 stycznia 2016 roku działający w imieniu Banku (...) S.A. Dyrektor Departamentu Restrukturyzacji Zewnętrznej i Rozwoju E. P. i Dyrektor Centrum Restrukturyzacji Kredytów Detalicznych M. M. oświadczyły, że uiszczenie w całości ceny kupna określonej w Punkcie 3.1 umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2016 roku w sposób określony w punkcie 16.6 umowy, został spełniony i tym samym wierzytelności wchodzące w skład Portfela I wraz z ewentualnymi zabezpieczeniami zostały przeniesione na Nabywcę.

/załącznik 7 do umowy cesji z dnia 23 grudnia 2015 roku – Oświadczenie Banku (Portfel I) wraz z podpisami notarialnie poświadczonymi k. 97-98 i 98 odwrót/

Aneksem nr (...) do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku zawartym w dniu 27 stycznia 2016 roku pomiędzy Bankiem (...) S.A. z siedzibą we W. – zwanym dalej „Bankiem” (reprezentowanym przez M. M. i B. B.) a (...) (...) z siedzibą w W. – zwanym dalej (...) (reprezentowanym przez M. G. – członka zarządu i I. Ż. - prokurenta), przy czym Bank (...) zwani są dalej „Stronami”, strony zgodnie postanowiły, że z uwagi na wpłaty dokonywane przez poszczególnych dłużników na poczet ich należności wobec Banku, mających miejsce pomiędzy Datą Graniczna (tj. dniem 4 listopada 2015 roku), a datą zwarcia umowy sprzedaży wierzytelności (tj. dniem 23 grudnia 2015 roku), a także z uwagi na uiszczenie przez Nabywcę ceny za Portfel I i II (co miało miejsce w dniu 8 stycznia 2016 roku), skutkująca przejściem na Nabywcę praw do wierzytelności zawartych w załączniku nr 2 i 3 do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku – dokonują aktualizacji wartości wierzytelności zawartych w przedmiotowych załącznikach 2 i 3 (pkt 1 aneksu). Strony zgodnie ustaliły, że dokonana przez Nabywcę w dniu 8 stycznia 2016 roku zapłata ceny wyczerpuje wszelkie wzajemne roszczenia stron związane z przeniesieniem własności wierzytelności wskazanych w załączniku 2 i 3 do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku (pkt 2 aneksu). Załączniki do aneksu stanowiły: Wykaz wierzytelności wchodzących w skład Portfela I – aktualizacja wartości i Wykaz wierzytelności wchodzących w skład Portfela II – aktualizacja wartości.

/aneks k. 57 i 57 odwrót, pełnomocnictwo k. 58 i 58 odwrót, informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców Banku (...) S.A. k. 59-62 odwrót, wyciąg z funduszy inwestycyjnych (...) (...) k. 65-66, odpis aktualny z Rejestru Przedsiębiorców (...) Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych Spółki Akcyjnej z (...) w W. k. 63-64 odwrót, notarialne poświadczenie podpisów złożonych pod aneksem przez osoby uprawnione do reprezentacji stron k. 70-72 odwrót, załącznik k. 67-69/

Na stronie 75 załącznika nr 1 do aneksu nr 1 do umowy przelewu wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku, zawierającym wykaz wierzytelności wchodzących w skład Portfela I – aktualizacja wartości, znalazła się wierzytelność dłużnika B. P. (3) z tytułu zawartej w dniu 1 marca 2013 roku z Bankiem (...) S.A. umowy kredytu nr (...) na łączną kwotę zadłużenia na dzień 23 grudnia 2015 roku wynoszącą 6 486,82 zł, obejmująca kwotę 5 678,33 zł z tytułu kapitału, kwotę 295,59 zł z tytułu odsetek umownych, kwotę 505,20 zł z tytułu odsetek karnych i kwotę 7,70 zł z tytułu kosztów.

/załącznik nr 1 do aneksu nr 1 do umowy sprzedaży wierzytelności k. 67-69/

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny materiału dowodowego:

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości Sądu.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom pozwanemu, jakoby powód nie wykazał swojej legitymacji procesowej czynnej.

Sąd nie ma wątpliwości, że wierzytelność przysługująca wobec pozwanego pierwotnemu wierzycielowi Bankowi (...) S.A., a wynikająca z umowy Ekstra Kredytu Gotówkowego z dnia 1 marca 2013 roku, przeszła w drodze cesji wierzytelności na stronę powodową. Powód wykazał uprawnienie do występowania w niniejszej sprawie poprzez przedstawienie dokumentu w postaci umowy przelewu wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku (określającej prawa i obowiązki stron umowy praz przede wszystkim warunki sprzedaży wierzytelności), aneksu nr 1 z dnia 27 stycznia 2016 roku do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku (zawierającym informacje o zapłacie przez Nabywcę w dniu 8 stycznia 2016 roku ceny, co wyczerpuje wszelkie wzajemne roszczenia stron związane z przeniesieniem własności wierzytelności wskazanych w załączniku 2 i 3 do umowy sprzedaży wierzytelności) oraz załącznika nr 1 do aneksu nr 1 do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku, w którym na jego 75 stronie wskazana została wierzytelność pozwanego, wynikająca z umowy kredytu nr (...) na łączną kwotę zadłużenia wynoszącą 6 486,82 zł na dzień 23 grudnia 2015 roku i obejmująca kwotę 5 678,33 zł z tytułu kapitału, kwotę 295,59 zł z tytułu odsetek umownych, kwotę 505,20 zł z tytułu odsetek karnych i kwotę 7,70 zł z tytułu kosztów. Przy zawieraniu umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku oraz aneksu nr 1 z dnia 27 stycznia 2016 roku do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku zarówno cedent, jak i cesjonariusz wykazali umocowanie osób upoważnionych do składania w ich imieniu oświadczeń woli, o czym świadczą udzielone przez Bank (...) S.A. E. P. i M. K. i poświadczone notarialnie pełnomocnictwa, a ponadto załączone odpisy z Krajowego Rejestru Sądowego: Banku (...) S.A., (...) Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych Spółki Akcyjnej, uprawnionego do reprezentacji (...) (...), a także wyciąg z rejestru funduszy inwestycyjnych (...) (...). Ponadto nie można pominąć, że w dniu 8 stycznia 2016 roku cesjonariusz - (...) (...) uiścił na rzecz cedenta – Banku (...) S.A. w całości cenę kupna wierzytelności wskazanych w załączniku nr 2 i nr 3 do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku, a sam cedent w dniu 13 stycznia 2016 roku oświadczył, że uiszczenie w całości ceny kupna skutkowało ziszczeniem się określonego w punkcie 16.6 umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku warunku i tym samym wierzytelności wchodzące w skład Portfela I wraz z ewentualnymi zabezpieczeniami zostały przeniesione na (...) (...) z siedzibą w W.. Nadto, przedstawione przez powoda w/w dokumenty zostały poświadczone za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie profesjonalnego pełnomocnika.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie tak co do zasady, jak i wysokości.

W niniejszej sprawie legitymacja czynna powoda wynikała z zawartej z pierwotnym wierzycielem pozwanego – Bankiem (...) S.A. w dniu 23 grudnia 2015 roku umowy sprzedaży wierzytelności oraz aneksu nr 1 z dnia 27 stycznia 2016 roku do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku. Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.).

Nie budzi wątpliwości, że w wyniku przelewu wierzytelności przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 października 2002 roku, sygn. akt V CKN 1542/00, Legalis nr 108778). Jest przy tym oczywiste, że z treści umowy przelewu zawartej przez strony musi wynikać jej przedmiot, co oznacza, że skuteczność umowy przelewu wierzytelności uzależniona jest m.in. od skonkretyzowania przez strony wierzytelności będącej jej przedmiotem. Wierzytelność, mająca stanowić przedmiot rozporządzenia, powinna być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana), w tym winien być wyraźnie określony stosunek zobowiązaniowy, którego elementem jest zbywana wierzytelność ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 1999 r., sygn. akt III CKN 423/98, OSNC z 2005 nr 5, poz. 92), a zatem winny być oznaczone strony tego stosunku, świadczenie oraz przedmiot świadczenia. Ponadto podkreślenia wymaga, że skuteczność umowy przelewu wierzytelności uzależniona jest przede wszystkim od istnienia wierzytelności będącej jej przedmiotem.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że strony zawarły skutecznie w dniu 1 marca 2013 roku umowę kredytu gotówkowego oraz, że pozwany nie wywiązywał się z jej warunków doprowadzając do powstania zaległości i wypowiedzenia umowy. Z okoliczności sprawy wynika również i to, że pozwany zawarł umowę kredytu jako konsument.

Następnie należało zweryfikować z urzędu czy roszczenie objęte pozwem nie jest przedawnione z uwagi na treść art. 117 § 2 1 k.c . w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2018 roku, w myśl którego po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Zgodnie zaś z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U z 2018 r. poz. 1104) roszczenia przedawnione przysługujące przeciwko konsumentowi, co do których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie podniesiono zarzutu przedawnienia, podlegają z tym dniem skutkom przedawnienia określonym w ustawie zmienianej w art. 1 (tj. k.c.), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Roszczenie przeciwko pozwanemu w dacie wytoczenia powództwa nie było przedawnione. Zgodnie bowiem z treścią zawartej przez pozwanego i poprzednika prawnego powoda umowy kredytu z dnia 1 marca 2013 roku z Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kapitału wraz z odsetkami w 36 ratach miesięcznych w dniu 15 każdego miesiąca, począwszy od 15 kwietnia 2013 roku. Tym samym pierwsza z rat wymagalna była od dnia 16 kwietnia 2013 roku, zaś powództwo wytoczono w dniu 4 kwietnia 2016 roku, co pozwala na przyjęcie, iż roszczenie objęte pozwem nie jest przedawnione. Jak wynika bowiem z pozwu, powód dochodzi zapłaty kwoty 6.573,94 złotych, zaś cała kwota do zapłaty obciążająca pozwanego z tytułu umowy z dnia 1 marca 2013 roku wynosiła ponad 14.000 złotych. Oznacza to, iż pozwany musiał spłacić znaczną część należności przed wytoczeniem powództwa. Doświadczenie życiowe pozwala zaś na przyjęcie, iż były to początkowe raty kredytu, zatem raty niezapłacone musiały przypadać po marcu 2013 roku. Przyjmując 3-letnie przedawnienie kredytu jako roszczenia związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, sąd przyjął, iż nie jest ono przedawnione.

Jak stanowi art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 roku, poz. 1376) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Z kolei zgodnie z art. 78a Prawa Bankowego przepisy ustawy stosuje się do umów kredytu i pożyczki pieniężnej, zawieranych przez bank zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie.

Obrona pozwanego w toku sporu, poza zgłoszeniem niezasadnego zarzutu braku legitymacji procesowej czynnej powoda i nieudowodnienia sprzedaży wierzytelności, sprowadziła się do stwierdzenia abuzywnego charakteru klauzul znajdujących się w umowach stosowanych przez podmioty zajmujące się „chwilówkami” oraz nieudowodnienia przez powoda zasadności i wysokości kwoty roszczenia.

Przechodząc do oceny zarzutu pozwanego co do zastosowania przez powoda w łączącej strony umowie kredytowej klauzul abuzywnych, wskazać należy, że wobec jedynie lakonicznie sformułowanego zarzutu, podstawą rozstrzygnięcia był materiał dowodowy zgromadzony w sprawie. W aktualnym stanie prawnym Sąd nie jest bowiem zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów w procesie cywilnym spoczywa bowiem niemal wyłącznie na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Oznacza to funkcjonowanie w procesie cywilnym zasady kontradyktoryjności i odstąpienia od odpowiedzialności sądu orzekającego za rezultat postępowania dowodowego, którego dysponentem są strony (por. wyrok SN z dnia 16 grudnia 1997 r. II UKN 406/97, OSNAP 1998/21/643, wyrok SN z dnia 17 grudnia 1997 r. I CKU 45/96, OSNC 1997 /6-7/76 z glosą aprobującą A. Zielińskiego, Palestra 1998/1-2/204, K. Kołakowski, Dowodzenie w procesie cywilnym, Wyd. ZPP, Warszawa 2000, s. 74-89). W myśl zatem ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających jego roszczenie (tak też Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 3 października 1969 r., II PR 313/69, OSNCP 9/70, poz. 147), natomiast na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa (tak Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 20 kwietnia 1982 r., I CR 79/82, nie publ.). Pozwany, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wykazał się bierną postawą w toku całego procesu, ograniczając się jedynie do zgłoszenia powołanych powyżej zarzutów, pomimo doręczenia mu przez Sąd odpisu pisma pełnomocnika powoda z dnia 9 lipca 2020 roku i zobowiązania do złożenia w terminie 14 dni pisma, w którym powoła wszelkie wnioski dowodowe, twierdzenia i zarzuty pod rygorem pominięcia ich w toku dalszego postępowania. Z tych też powodów Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie tylko w oparciu o dowody przedstawione przez stronę powodową.

Jak stanowi art. 385 1 § 1 k.c., postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.

Zgodnie z art. 29 ust. 3 ustawy o kredycie konsumenckim (w dacie zawarcia przez strony umowy o kredyt gotówkowy – Dz.U. nr 126, poz. 715) umowa o kredyt konsumencki powinna być sformułowana w sposób jednoznaczny i zrozumiały. Z kolei jak stanowi art. 30 ust. 1 w/w ustawy, umowa o kredyt konsumencki, z zastrzeżeniem art. 31-33, powinna określać: 1) imię, nazwisko i adres konsumenta oraz imię, nazwisko (nazwę) i adres (siedzibę) kredytodawcy i pośrednika kredytowego; 2) rodzaj kredytu; 3) czas obowiązywania umowy; 4) całkowitą kwotę kredytu; 5) terminy i sposób wypłaty kredytu; 6) stopę oprocentowania kredytu oraz warunki jej zmiany z podaniem indeksu lub stopy referencyjnej, o ile ma zastosowanie do pierwotnej stopy oprocentowania kredytu; jeżeli umowa o kredyt konsumencki przewiduje różne stopy oprocentowania, informacje te podaje się dla wszystkich stosowanych stóp procentowych w danym okresie obowiązywania umowy; 7) rzeczywistą roczną stopę oprocentowania oraz całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta ustaloną w dniu zawarcia umowy o kredyt konsumencki wraz z podaniem wszystkich założeń przyjętych do jej obliczenia; 8) zasady i terminy spłaty kredytu, w szczególności kolejności zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet należności kredytodawcy, w tym informację o prawie, o którym mowa w art. 37 ust. 1; 9) zestawienie zawierające terminy i zasady płatności odsetek oraz wszelkich innych kosztów kredytu, w przypadku gdy kredytodawca lub pośrednik kredytowy udziela karencji w spłacie kredytu; 10) informację o innych kosztach, które konsument zobowiązany jest ponieść w związku z umową o kredyt konsumencki, w szczególności opłatach, prowizjach, marżach oraz kosztach usług dodatkowych, jeżeli są znane kredytodawcy, oraz warunki na jakich koszty te mogą ulec zmianie; 11) roczną stopę oprocentowania zadłużenia przeterminowanego, warunki jej zmiany oraz ewentualne inne opłaty z tytułu zaległości w spłacie kredytu; 12) skutki braku płatności; 13) informację o konieczności poniesienia opłat notarialnych, o ile wystąpią; 14) sposób zabezpieczenia i ubezpieczenia spłaty kredytu, jeżeli umowa je przewiduje; 15) termin, sposób i skutki odstąpienia konsumenta od umowy, obowiązek zwrotu przez konsumenta udostępnionego przez kredytodawcę kredytu oraz odsetek zgodnie z rozdziałem 5, a także kwotę odsetek należnych w stosunku dziennym; 16) prawo konsumenta do spłaty kredytu przed terminem; 17) informację o prawie kredytodawcy do zastrzeżenia w umowie prowizji za dokonanie spłaty kredytu przed terminem i zasady ustalenia wysokości tej prowizji; 18) informację o prawie, o którym mowa w art. 59 ust. 1; 19) warunki wypowiedzenia umowy; 20) informację o możliwości korzystania z pozasądowego rozstrzygania sporów oraz zasadach dostępu do tej procedury, jeżeli takie prawo przysługuje konsumentowi; 21) wskazanie organu nadzoru właściwego w sprawach ochrony konsumentów.

Analiza łączącej strony umowy kredytu gotówkowego z dnia 1 marca 2013 roku w kontekście art. 29 ust. 3 ustawy o kredycie konsumenckim, w ocenie Sądu nie daje podstaw do uznania, że nie została sformułowana w sposób jednoznaczny i zrozumiały. Postanowienia przedmiotowej umowy jednoznacznie i w sposób jasny i zrozumiały statuują wzajemne świadczenia stron określając między innymi: całkowitą kwotę kredytu udzielanego pozwanemu w kwocie i okres, na jaki kredyt został udzielony (§ 2 ust. 1), oprocentowanie kredytu w całym okresie kredytowania (§ 5 ust. 1), rzeczywistą roczną stopę oprocentowania kredytu (§ 5 ust. 5), całkowity koszt kredytu stanowiący wszelkie koszty, które kredytobiorca zobowiązany jest ponieść w związku z umową (§ 5 ust. 6), całkowitą kwotę do zapłaty z tytułu zaciągniętego kredytu obliczoną jako suma całkowitej kwoty kredytu i całkowitego kosztu kredytu (§ 5 ust. 7), prowizję za udzielenie kredytu (§ 6), sposób i termin spłaty kredytu (§ 7), koszty i wysokość odsetek w przypadku nieterminowej spłaty kredytu (§ 9),

Z kolei analiza umowy w kontekście wymogów określonych w art. 30 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim, również nie daje podstaw do uznania, że któregoś ze wskazanych wymagań umowa łącząca strony nie spełnia. Pozwany zresztą, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wskazywał w ogóle, którego z kryteriów umowa nie spełnia. Ponadto, jak trafnie podniósł powód, pozwany zawierając umowę kredytu swoim własnoręcznym podpisem poświadczył, że zapoznał się z postanowieniami umowy i zaakceptowała jej warunki.

Dodatkowo należy wskazać, że oprocentowanie kredytu było zgodne z przepisami prawa nie przekraczając wysokości odsetek maksymalnych, a pozaodsetkowe koszty kredytu obejmujące prowizję w kwocie 200,00 zł, opłaty w kwocie 7,70 zł oraz koszty ubezpieczenia kredytu w kwocie 1.080,00 zł, nie były wysokie.

Tym samym Sąd uznał, że postanowienia umowy łączącej strony, określające główne świadczenia stron, w tym kredyt udzielany pozwanemu zostały sformułowane w sposób jednoznaczny, a co za tym idzie brak w sprawie podstaw do zastosowania art. 385 1 § 1 k.c. Podkreślić należy, że podniesiony przez pozwanego zarzut abuzywności klauzul jest na tyle ogólny, że nie poddaje się żadnej weryfikacji. Nie jest zaś rolą Sądu w kontradyktoryjnym procesie doszukiwanie się podstaw abuzywności poszczególnych postanowień umowy. Sąd stosuje z urzędu prawo materialne, w tym przepisy art. 385 1 -385 3 k.c., ale w ramach podstawy faktycznej żądania i odpowiednio zarzutów strony przeciwnej.

Sąd nie znalazł także podstawy do zakwestionowania wysokości naliczonej przez poprzednika prawnego prowizji w kwocie 200 złotych. W porównaniu do kwoty kredytu (10.000 złotych) oraz czasu trwania umowy, jest ona bardzo niska i nie sposób przyjąć, aby kształtowała prawa i obowiązki pozwanego w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy.

Nie ma także podstaw do zakwestionowania składki z tytułu objęcia pozwanego ochroną ubezpieczeniową. Objęcie ochroną ubezpieczeniową było fakultatywne, nadto pozwanemu przysługiwało prawo do złożenia rezygnacji z ubezpieczenia, oraz zwrot składki za niewykorzystywany okres (§ 8 ust. 2 pkt 1oraz § 8 ust. 4 umowy). Składka z tytułu ubezpieczenia nie była nadto wysoka, wynosiła ok. 10 % wartości wypłaconego kredytu. Należy także nadmienić, iż co do zasady powiązanie umowy kredytu z umową ubezpieczenia było dopuszczalne w świetle cytowanej ustawy o kredycie konsumenckim w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy (13 ust. 1 pkt 9, art. 22 pkt 13 ustawy)

Zarzut nieudowodnienia roszczenia jest także chybiony. Powód przedstawił umowę kredytu z dnia 1 marca 2016 roku, z której wynika obowiązek zapłaty przez pozwanego na rzecz poprzednika prawnego powoda kwoty 14 019,65 zł. Jeżeli pozwany uważa, iż wysokość jego zadłużenia jest niższa, powinien okoliczność te wykazać, przedstawiając dowody wpłat, z których będzie wynikać, iż przewyższają one wysokość kwoty dochodzonej pozwem. Tymczasem pozwany nie przedstawił żadnego takiego dokumentu.

W świetle powyższego, Sąd doszedł do przekonania, że powód sprostał obowiązkowi w zakresie wykazania zarówno podstawy, jak i wysokości dochodzonej kwoty. Wobec upływu terminu wymagalności wszystkich składek wynikających z umowy kredytu z dnia 1 marca 2016 roku, cała kwota niespłaconego kapitału tj. 5 678,33 zł stała się wymagalna. Jak to już wcześniej wskazano pozwany nie spłacił należności z tego tytułu, a w konsekwencji, pozostając w opóźnieniu w zapłacie tej należności, zobowiązany jest również do zapłaty na rzecz poprzedniego wierzyciela, a na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku – powoda:

- naliczonych przez pierwotnego wierzyciela kosztów obejmujących opłaty i prowizje związane z obsługą zadłużenia, w tym kosztów opłaty notarialnej za potwierdzenie za zgodność z oryginałem pełnomocnictw złożonych do wniosku o nadanie klauzuli wykonalności BTE, koszty wezwań do zapłaty, koszty monitów i innych przesyłek bankowych – w kwocie 7,70 zł,

- naliczonych przez pierwotnego wierzyciela odsetek umownych w kwocie 295,59 zł od kwoty przeterminowanego zadłużenia do dnia 23 grudnia 2015 roku,

- naliczonych przez pierwotnego wierzyciela odsetek karnych w kwocie 505,20 zł od kwoty przeterminowanego zadłużenia do dnia 23 grudnia 2015 roku.

Powód domagał się również zasądzenia na swoją rzecz skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie w kwocie 87,12 zł naliczonych za okres od dnia 9 stycznia 2016 roku (tj. od dnia następnego po uiszczeniu przez powoda na rzecz Banku (...) S.A. ceny za zakup wierzytelności) do dnia 29 marca 2016 roku (tj. daty przed wytoczenie powództwa). Podstawa do naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie wynika z punktu 2.3 umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 23 grudnia 2015 roku w związku z art. 481 § 1, 2 i 2 1 k.c.

Mając na uwadze całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał żądanie powoda za udowodnione w całości tak co do zasady, jak i wysokości i w konsekwencji zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę 6 573,94 zł.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c. i zasadził je zgodnie z żądaniem pozwu, tj. od dnia 4 kwietnia 2016 roku (data wniesienia powództwa) do dnia zapłaty. Data początkowa żądania odsetkowego nie była zresztą kwestionowana przez pozwanego.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. art. 99 k.p.c. Pozwany przegrał sprawę w całości, a zatem zobowiązany jest zwrócić powodowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na poniesione przez powoda koszty procesu złożyły się: kwota 83,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu oraz kwota 2 400,00 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego powoda - ustalona na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 1804) w brzmieniu obowiązującym w dacie wytoczenia powództwa.