Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2020r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Nowicka – Midziak

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 grudnia 2020r. w G.

sprawy z powództwa R. T. (1)

przeciwko K. T.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej K. T. na rzecz powoda R. T. (1) kwotę 57.113 zł (pięćdziesiąt siedem tysięcy sto trzynaście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 września 2018r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanej K. T. na rzecz powoda R. T. (1) kwotę 7065,30 zł (siedem tysięcy sześćdziesiąt pięć złotych i trzydzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: I C 422/19

UZASADNIENIE

Powód R. T. (1) wniósł pozew przeciwko K. T. domagając się od pozwanej zapłaty kwoty 72.500 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 września 2018r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w dniu 19 grudnia 2012r. wypełnił na kwotę 150.000 zł weksel własny „in blanco” wystawiony przez A. T. celem zabezpieczenia sumy wierzytelności wynikającej z ich wzajemnych rozliczeń w zakresie finansowania bieżącej działalności spółki (...) sp. o.o. z siedzibą w G., a w szczególności zawartej przez powoda w dniu 25 kwietnia 2006r. umowy kredytowej z (...) S.A. W dniu 20 września 2015r. powód otrzymał od A. T. tytułem częściowej spłaty kwotę 2.500 zł. W dniu 14 października 2015r. A. T. zmarł, a postanowieniem z dnia 17 marca 2016r. Sąd Rejonowy w Gdyni stwierdził, że spadek po nim z dobrodziejstwem inwentarza nabyły dzieci zmarłego K. T. i J. T. w udziałach po ½ części. Po uprawomocnieniu się tego postanowienia, powód wezwał spadkobierców do wykupu weksla wyznaczając im termin na dzień 31 grudnia 2017r. W dniu 28 maja 2018r. J. T. uregulował przypadającą na niego część zobowiązania tj. kwotę 75.000 zł. Pozwana natomiast nie wykupiła weksla w wyznaczonym terminie.

(pozew k. 3-5)

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana wskazała na nieprawidłowości odnoszące się do weksla. Zdaniem pozwanej weksel niezgodnie z Prawem wekslowym nie zawiera miejsca płatności, brak jest na nim czytelnego podpisu, a napis o treści (...) znajduje się pod podpisem i nie należy traktować go jako części weksla. Nadto, w ocenie pozwanej, nieczytelne podpisy na wekslu i deklaracji wekslowej są wyraźnie różne od podpisu znajdującego się w części, w której A. T. miał oświadczyć, że w dniu 20 września 2015r. przekazał powodowi kwotę 2.500 zł. Ponadto, pozwana podniosła, że brak jest stosunku podstawowego, gdyż w deklaracji wekslowej nie określono roszczenia, które miało być zabezpieczone wekslem.

(odpowiedź na pozew k. 36-36v)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Od 2000r. bracia A. T. i R. T. (1) byli wspólnikami i członkami zarządu spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w G.. W 2006r. spółka wygrała przetarg, lecz nie posiadała środków własnych na sfinansowanie zakupu towaru na przedpłatę. Wspólnicy podjęli wówczas decyzję, że każdy z nich wniesienie do spółki kwotę około 100.000 zł. Krótko przed nadejściem terminu zapłaty za zamówiony towar A. T. i jego żona M. W. oświadczyli, że w związku z zakupem działki gruntowej nie posiadają środków na pokrycie wkładu.

(dowód: zeznania świadka E. T. płyta CD k. 124, przesłuchanie powoda R. T. (1) płyta CD k. 124)

W związku z powyższym w celu dokapitalizowania spółki (...) wraz z ówczesną żoną zawarł w dniu 24 kwietnia 2006r. z (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu hipotecznego, uzyskując kredyt w wysokości 79.882 CHF. Zabezpieczeniem spłaty kredytu była hipoteka ustanowiona na nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym, stanowiącej własność powoda i jego żony na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

(dowód: zaświadczenie (...) SA z dnia 17 stycznia 2020r. k. 157, zeznania świadka E. T. płyta CD k. 124, przesłuchanie powoda R. T. (1) płyta CD k. 124)

Kredyt zaciągnięty przez powoda na dokapitalizowanie spółki został ostatecznie spłacony w dniu 19 grudnia 2012r. po sprzedaży wyżej wskazanej nieruchomości przez R. T. (1) i jego żonę. Z tytułu kredytu powód spłacił łącznie kwotę 269.226 zł. Pozostała kwota kredytu została spłacona z przychodów spółki.

(dowód: zaświadczenie (...) SA z dnia 17 stycznia 2020r. k. 157, zeznania świadka E. T. płyta CD k. 124, przesłuchanie powoda R. T. (1) płyta CD k. 124)

Wspólnicy umówili się, że A. T. zwróci powodowi połowę spłaconej przez niego kwoty kredytu.

(dowód: zeznania świadka E. T. płyta CD k. 124, przesłuchanie powoda R. T. (1) płyta CD k. 124)

W dniu 19 grudnia 2012r. A. T. wystawił na rzecz R. T. (1) weksel własny in blanco na zabezpieczenie wierzytelności wynikających z rozliczeń pomiędzy nimi w zakresie finansowania bieżącej działalności spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w G., w szczególności z zawartej w dniu 25 kwietnia 2006r. przez remitenta umowy kredytowej z (...) S.A. Zgodnie z treścią deklaracji wekslowej remitent miał prawo wpisać sumę wekslową do kwoty 150.000 zł.

(dowód: weksel in blanco k. 9, deklaracja wekslowa k. 10, przesłuchanie powoda R. T. (1) płyta CD k. 124)

Parafa na wekslu wystawionym w dniu 19 grudnia 2012r. oraz parafa w pozycji „wystawca weksla” na deklaracji wekslowej zostały nakreślone przez A. T..

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu badania pisma ręcznego J. B. k. 133-143 wraz z pisemną opinią uzupełniającą k. 185-185v)

W dniu 20 września 2015r. A. T. przekazał powodowi kwotę 2.500 zł tytułem częściowej spłaty weksla.

(dowód: oświadczenie k. 11, przesłuchanie powoda R. T. (1) płyta CD k. 124)

A. T. zmarł w dniu 14 października 2015r. Postanowieniem z dnia 17 marca 2016r. wydanym w sprawie o sygnaturze akt VII Ns 83/16 Sąd Rejonowy w Gdyni stwierdził, że spadek po A. T. nabyli z dobrodziejstwem inwentarza jego dzieci K. T. i J. T. – każde z nich po ½ części spadku.

(dowód: postanowienie z dnia 17 marca 2016r. k. 12)

Po spłacie kredytu powód wypełnił weksel na kwotę 150.000 zł i opatrzył go datą płatności 3 stycznia 2013r.

(dowód: weksel in blanco k. 9, przesłuchanie powoda R. T. (1) płyta CD k. 124)

Pismem z dnia 27 października 2017r. powód wezwał spadkobierców A. T., w tym pozwaną, do wykupienia weksla w terminie do dnia 31 grudnia 2017r.

(dowód: wezwania z dnia 27 października 2017r. wraz z dowodem nadania k. 13-16)

Roszczenie dochodzone od J. T. w kwocie 75.000 zł zostało rozliczone z dniem 28 maja 2018r.

(dowód: oświadczenie powoda z dnia 1 czerwca 2018r. k. 19, potwierdzenie przelewu k. 156, zeznania świadka E. T. płyta CD k. 124)

Pismem z dnia 12 września 2018r. powód wezwał pozwaną reprezentowaną przez przedstawiciela ustawowego do zapłaty kwoty 72.500 zł w terminie 7 dni od otrzymania wezwania.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 12 września 2018r. wraz z dowodem nadania k. 20-21)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dowodu z zeznań świadka E. T., dowodu z przesłuchania powoda oraz dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu badania pisma ręcznego J. B..

Oceniając zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania wiarygodności i autentyczności przedłożonych przez stronę powodową dokumentów prywatnych w postaci korespondencji stron, zaświadczenia (...) SA, a także dokumentu urzędowego w postaci postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po A. T.. W tym zakresie strona pozwana nie podniosła żadnych zarzutów, a nadto wyżej wymienione dokumenty nie noszą żadnych śladów przerobienia, podrobienia, czy innej ingerencji, co ewentualnie mogłoby wywołać wątpliwości co do ich autentyczności. Natomiast autentyczność weksla oraz deklaracji wekslowej została potwierdzona przez biegłego sądowego do spraw technicznego badania pisma ręcznego.

Swoje ustalenia co do faktów Sąd oparł również na zeznaniach świadka E. T. oraz zeznaniach powoda. Zdaniem Sądu zeznania wymienionych osób były szczere, wewnętrznie spójne, zbieżne ze sobą, a także częściowo korelowały z treścią przedłożonych dowodów z dokumentów.

Za w pełni wiarygodny i przydatny do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy Sąd uznał także dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu technicznego badania pisma ręcznego J. B.. Przy ocenie wartości dowodowej przedmiotowej opinii Sąd miał na względzie, że opinia została sporządzona na podstawie porównania podpisów mających należeć – według twierdzeń powoda – do A. T., a znajdujących się na dokumentach zawartych w aktach niniejszej sprawy, a także podpisów A. T. znajdujących się na dokumentach niewątpliwie autentycznych pozyskanych od innych instytucji. W ocenie Sądu, przedstawiona przez biegłego opinia została sporządzona w sposób rzetelny i fachowy, jest jasna, logiczna, nie zawiera żadnych luk czy sprzeczności, a wnioski dotyczące autentyczności podpisu na wekslu i deklaracji wekslowej zostały należycie i przekonująco uzasadnione. Zważyć należy, iż strona pozwana nie kwestionowała wniosków biegłego co do autentyczności podpisów złożonych na wekslu i deklaracji wekslowej, a jedynie domagała się potwierdzenia autentyczności podpisu widniejącego na pokwitowaniu z dnia 20 września 2012r. Odnosząc się do zastrzeżeń pozwanej, biegły J. B. wskazał że ze względu na ubogi materiał porównawczy nie można jednoznacznie stwierdzić autentyczności podpisu na pokwitowaniu z dnia 20 września 2015r., niemniej nie można także stwierdzić fałszerstwa z uwagi na wysoki stopień podobieństwa do pozostałych podpisów porównawczych. Z uwagi zatem na okoliczności niezależne od biegłego w powyższym zakresie wnioski nie mogły być stanowcze.

Natomiast na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 1 kpc Sąd pominął dowód z zeznań M. W. w charakterze świadka jako niedopuszczalny. Zgodnie bowiem z treścią art. 259 pkt 3 kpc świadkami nie mogą być przedstawiciele ustawowi stron. Nadto na podstawie przepisów art. 302 § 1 kpc w zw. z art. 235 ² § 1 pkt 4 kpc Sąd pominął dowód z przesłuchania tej osoby jako przedstawiciela ustawowego pozwanej, albowiem z uwagi na niestawiennictwo przeprowadzenie tego dowodu było niemożliwe do wykonania.

W niniejszej sprawie powód domagał się zapłaty od spadkobiercy wystawcy weksla własnego kwoty 72.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy art. 104 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936r. – Prawo wekslowe (tekst jednolity Dz.U. z 2016 r. poz. 160; dalej: Prawo wekslowe) w zw. z art. 922 § 1 kc. Zgodnie z art. 104 Prawa wekslowego odpowiedzialność wystawcy weksla własnego jest taka sama, jak akceptanta weksla trasowanego. Natomiast w myśl art. 28 prawa wekslowego przez przyjęcie trasat zobowiązuje się do zapłacenia weksla w terminie płatności. Według natomiast art. 922 § 1 kc prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów Kodeksu cywilnego.

Przechodząc do oceny zgłoszonego powództwa należy wskazać, że strona pozwana w niniejszym postępowaniu kwestionowała przede wszystkim autentyczność weksla oraz deklaracji wekslowej, a także prawidłowość wypełnienia weksla przez remitenta. Jeśli chodzi o pierwszy z zarzutów, to przedstawicielka ustawowa małoletniej pozwanej podnosiła, że nieczytelne podpisy widniejące na wekslu i deklaracji wekslowej mające rzekomo należeć do wystawcy weksla wyraźnie różnią od podpisu znajdującego się na pokwitowaniu z dnia 20 września 2015r. W celu wyjaśnienia powyższej kwestii, na wniosek pozwanej, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu technicznego badania pisma ręcznego. W przedłożonej opinii biegły J. B. jednoznacznie wskazał, że parafa na wekslu oraz parafa w pozycji „wystawca weksla” na deklaracji wekslowej zostały nakreślone przez A. T.. Natomiast, odnośnie podpisu zamieszczonego na pokwitowaniu, biegły wskazał, że z uwagi na skromy materiał porównawczy nie można jednoznacznie potwierdzić autentyczności podpisu, niemniej nie można również stwierdzić fałszerstwa podpisu z uwagi na wysoki stopień jego podobieństwa do pozostałych podpisów porównawczych. Tym samym, należało uznać, iż zarzuty strony pozwanej co do nieautentyczności dokumentów złożonych przez powoda nie znajdują potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym.

Strona pozwana podnosiła także, że podpis złożony na wekslu jest nieczytelny, ma postać parafy i nie spełnia wymogów określonych w Prawie wekslowym. W ocenie Sądu zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie. Zważyć należy, iż podpis na wekslu obejmuje pełne nazwisko podpisującego, przy czym możliwe do zidentyfikowania są jedynie pierwsza (T) i ostatnia litera (i). Jak wskazuje się natomiast w orzecznictwie Prawo wekslowe nie wymaga dla ważności weksla, aby podpis był czytelny. Podpis nieczytelny powinien jednak być złożony w formie zwykle używanej przez wystawcę. Weksle z nieczytelnym podpisem, bądź niezupełnie czytelnym, mogą wywoływać wątpliwości co do osoby wystawcy, co nie czyni jednak weksla nieważnym, bowiem podpis taki (tj. nieczytelny bądź niezupełnie czytelny) istnieje, a wątpliwość może zostać usunięta innymi środkami dowodowymi (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2019r., VII AGa (...), L.). Podobne stanowisko przyjmuje doktryna, wskazując, że „nie można formułować ogólnych wskazań co do długości lub kształtu podpisu, poza tym, że ma on stanowić napisane nazwisko, niekoniecznie czytelnie, ale w sposób charakterystyczny dla osoby podpisanej. Istotne jest bowiem to, aby napisany znak ręczny przy całej tolerancji co do kształtu własnoręcznego podpisu stwarzał w stosunku do osób trzecich pewność, że podpisujący chciał podpisać się pełnym swoim nazwiskiem oraz że uczynił to w formie, jakiej przy podpisywaniu dokumentów stale używa. Podpis nieczytelny stanowi wyraz woli napisania nazwiska jedynie wówczas, gdy podpisujący w taki właśnie sposób pisze swoje nazwisko, składając podpisy na dokumentach. Dlatego też podpis nieczytelny powinien być złożony w formie zwykle używanej przez wystawcę weksla, a więc w formie, która jest tym samym znana szerszemu kręgowi osób. Tak wykonany podpis, choć nie daje się odczytać, wyraża napisane nazwisko, a zarazem pełni funkcję identyfikacyjną (por. M. Czarnecki, L. Bagińska, Prawo wekslowe. Komentarz [w:] Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2018). Na podstawie zebranego materiału dowodowego, w tym z dokumentów porównawczych, można stwierdzić, że podpis, jakim się posłużył wystawca weksla został złożony w formie zwykle przez niego używanej. W związku z powyższym sama okoliczność, że podpis ten jest nieczytelny nie wpływa na ważność weksla.

Strona pozwana podniosła także, że weksel nie zawiera miejsca płatności. Zważyć należy, iż zgodnie z treścią art. 102 Prawa wekslowego w braku osobnego oznaczenia, miejsce wystawienia wekslu uważa się za miejsce płatności, a także za miejsce zamieszkania wystawcy. Jak wskazuje się w doktrynie do ważności weksla własnego wystarczy podanie miejsca wystawienia (przy dacie wystawienia) albo miejsca obok nazwiska wystawcy (w adresie) (por. M. Czarnecki, L. Bagińska, Prawo wekslowe. Komentarz [w:] Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2018). Przedstawiony do zapłaty weksel spełnia powyższe wymogi, albowiem obok daty wystawienia weksla wskazano także miejsce jego wystawienia (G.). Tym samym brak osobnego oznaczenia miejsca płatności weksla nie powoduje nieważności weksla.

Kolejny zarzut dotyczył przedawnienia roszczenia wekslowego. Odnosząc się do tego zarzutu należy wskazać, że zgodnie z art. 70 Prawa wekslowego roszczenia wekslowe przeciw akceptantowi ulegają przedawnieniu z upływem lat trzech, licząc od dnia płatności wekslu. Roszczenia posiadacza wekslu przeciw indosantom i wystawcy ulegają przedawnieniu z upływem roku, licząc od dnia protestu, dokonanego w należytym czasie, w przypadku zaś zastrzeżenia "bez kosztów" - licząc od dnia płatności. W literaturze przedmiotu podnosi się, że roszczenie wekslowe przeciwko akceptantowi, wystawcy weksla własnego i ich poręczycielom ulega przedawnieniu z upływem trzech lat, licząc od dnia płatności weksla niezależnie od tego, kiedy nastąpiło przyjęcie weksla przez akceptanta. W wypadkach, w których początek biegu przedawnienia stanowi dzień płatności, miarodajny jest ten dzień, choćby przypadał na dzień ustawowo wolny od pracy i był różny od dnia wymagalności (por. M. Czarnecki, L. Bagińska, Prawo wekslowe. Komentarz [w:] Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2018). Stosownie do art. 71 powołanej ustawy prawo powszechne określa przyczyny przerwania i zawieszenia biegu przedawnienia roszczeń wekslowych. Przerwanie przedawnienia ma skutek jedynie wobec tego dłużnika wekslowego, którego dotyczy przyczyna przerwania. Jak stanowi art. 123 § 1 pkt 2 kc bieg przedawnienia przerywa się m.in. przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje. Wedle stanowiska judykatury o uznaniu roszczenia można mówić wtedy, gdy określone zachowania dłużnika dotyczą w sposób jednoznaczny skonkretyzowanego, skierowanego przeciwko niemu roszczenia. Dla zakwalifikowania zachowania dłużnika w kategoriach uznania roszczenia konieczne jest stwierdzenie, że z rozeznaniem daje wyraz temu, iż wierzycielowi przysługuje w stosunku do niego wierzytelność wynikająca z konkretnego stosunku prawnego. Do uznania roszczenia może dojść przez każde zachowanie się zobowiązanego, które - choćby nie wyrażało zamiaru wywołania tego skutku - dowodzi świadomości zobowiązanego istnienia roszczenia i tym samym uzasadnia przekonanie uprawnionego, że zobowiązany uczyni zadość roszczeniu. Przepisy nie zastrzegają bowiem dla uznania roszczenia żadnej szczególnej formy, co oznacza, że może ono nastąpić nie tylko w sposób wyraźny, ale także dorozumiany, np. przez zapłatę odsetek, spełnienie części świadczenia, prośbę o odroczenie płatności długu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 6 kwietnia 2017r., I ACa 892/16, L.). Przenosząc powyższe rozważania natury ogólnej na kanwę niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę, że w dniu 20 września 2015r. A. T. dokonał częściowego spełnienia świadczenia. Potwierdza to pokwitowanie z dnia 20 września 2015r. wystawione przez powoda, a opatrzone podpisami zarówno powoda, jak też dokonującego zapłaty wystawcy weksla. Zwrócić należy uwagę, że na pokwitowaniu jednoznacznie wskazano, że zapłata następuje tytułem częściowej spłaty weksla. Strona pozwana nie wykazała, aby podpis widniejący na niniejszym pokwitowaniu nie został nakreślony przez A. T.. Jak bowiem wskazano już powyżej biegły J. B. nie podważył autentyczności tego podpisu, jedynie wskazał na niemożność 100 % potwierdzenia jego autentyczności, zwracając przy tym uwagę na wysoki stopień podobieństwa tego podpisu do pozostałych podpisów porównawczych. W świetle powyższego należało uznać, że częściowa zapłata roszczenia wekslowego stanowi niewłaściwe uznanie roszczenia. W dacie częściowej zapłaty roszczenie nie było jeszcze przedawnione (termin przedawnienia upłynąłby w dniu 19 grudnia 2015r.). O dnia częściowej zapłaty termin przedawnienia rozpoczął bieg na nowo i upłynąłby z dniem 20 września 2018r. Zważywszy, iż pozew został wniesiony w dniu 18 września 2018r. nie może być mowy o przedawnieniu roszczenia wekslowego.

Dalej, strona pozwana podniosła zarzuty dotyczące stosunku podstawowego, wskazując, że powód nie udowodnił istnienia stosunku prawnego, który uzasadniałby wystawienie weksla przez A. T.. W judykaturze nie budzi wątpliwości możliwość zgłoszenia przeciwko remitentowi zarzutów dotyczących stosunku podstawowego. W wyroku z dnia 9 lutego 2005r., II CK 426/04, L., Sąd Najwyższy wskazał, iż w odniesieniu do remitenta odpowiedzialność dłużnika jest o tyle łagodniejsza, że może on bez żadnych ograniczeń powołać się na zarzuty tzw. subiektywne, w tym przede wszystkim związane ze stosunkiem podstawowym. Zdaniem Sądu, wbrew zarzutom strony pozwanej powód zdołał wykazać istnienie stosunku podstawowego. Przede wszystkim zwrócić należy uwagę, że w deklaracji wekslowej, która niewątpliwie została podpisana przez A. T., wskazano, że weksel został wystawiony na zabezpieczenie wierzytelności wynikających z rozliczeń pomiędzy remitentem a wystawcą w zakresie finansowania bieżącej działalności spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w G., w szczególności z zawartej w dniu 25 kwietnia 2006r. przez remitenta umowy kredytowej z (...) S.A. Zgodnie z treścią deklaracji wekslowej remitent miał prawo wypełnić weksel na sumę wekslową do kwoty 150.000 zł. Okoliczności dotyczące zaciągnięcia przez A. T. zobowiązania wobec powoda potwierdzają przede wszystkim zeznania świadka oraz powoda. Z osobowego materiału dowodowego wyłania się dość spójny obraz relacji finansowych powoda i jego brata. Na podstawie zgodnych zeznań świadka i powoda Sąd ustalił, że (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. podjęli w 2006r. decyzję o wniesieniu przez każdego z nich do spółki kwoty po około 100.000 zł na dokapitalizowanie spółki w związku z wygranym przetargiem i brakiem środków własnych spółki na sfinansowanie zakupu towaru na przedpłatę. Jak wynika z tych zeznań krótko przed nadejściem terminu zapłaty za zamówiony towar A. T. i jego żona M. W. oświadczyli, że w związku z zakupem działki gruntowej nie posiadają środków na pokrycie wkładu. W związku z powyższym R. T. (1) wraz żoną zawarł zaciągnął kredyt hipoteczny w wysokości 79.882 CHF, którego spłata została zabezpieczona hipoteką ustanowioną na nieruchomości objętej wspólnością ustawową majątkową małżeńską powoda i jego żony. Kredyt został ostatecznie spłacony w dniu 19 grudnia 2012r. przy czym powód spłacił łącznie kwotę 269.226 zł, natomiast pozostała kwota kredytu została spłacona z przychodów spółki. Po spłacie kredytu wspólnicy spółki umówili się, że A. T. zwróci powodowi połowę spłaconej przez niego kwoty kredytu. Fakt zaciągnięcia kredytu hipotecznego, cel przeznaczenia kredytu, a także ustalenia wspólników odnośnie rozliczenia spłaconego kredytu znajdują potwierdzenie także w dowodach z dokumentów. Z zaświadczenia (...) S.A. z dnia 17 stycznia 2020r. wynika, że w dniu 24 kwietnia 2006r. powód faktycznie zaciągnął kredyt hipoteczny w (...) w wysokości 79.882 CHF, który został spłacony w dniu 19 grudnia 2012r., a więc w dacie wystawienia weksla. Z kolei, w e – mailu skierowanym do powoda w 2012r. osoba podpisana jako (...) (wg powoda – jego była żona R. T. (2)) informuje powoda o konieczności spłaty zaległości z tytułu kredytu, wskazując, że do spłaty kredytu zobowiązani są po połowie powód („Ty/ spółka (...)”) i jego brat A. T.. Zdaniem Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadka i powoda poparty dodatkowo wyżej wskazanymi dokumentami, jest wystarczający do stwierdzenia istnienia stosunku podstawowego.

Mimo powyższego roszczenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie w całości. Z zeznań powoda wynikało, że zgodnie z ustaleniami (...) spółki (...) miał zwrócić powodowi połowę kwoty spłaconego kredytu. Powód zeznał nadto, że z tytułu kredytu spłacił łącznie kwotę 269.226 zł, zaś kwota ta została następnie zaokrąglona do kwoty 300.000 zł. Zdaniem Sądu, skoro rozliczenie miało dotyczyć wyłącznie kwoty spłaconego przez R. T. (1) kredytu, to nie ma żadnych podstaw do zaokrąglania tej kwoty i to o kwotę ponad 30.000 zł. Z tego względu należało przyjąć, że rozliczeniu podlegać powinna wyłącznie kwota 269.226 zł. W związku z ustaleniami A. T. miał spłacić połowę tej kwoty tj. kwotę 134.613 zł (269.226 zł / 2). Z zeznań powoda wynika, że wobec śmierci wystawcy weksla dochodził spłaty zobowiązania wekslowego po połowie od jego spadkobierców tj. od pozwanej i J. T.. Jak wynika z załączonego do pozwu oświadczenia roszczenie dochodzone od J. T. w kwocie 75.000 zł zostało rozliczone w całości z dniem 28 maja 2018r. Potwierdzają to również zeznania powoda. W związku z powyższym kwotę 134.613 zł należało pomniejszyć o część spłaconą przez J. T. (75.000 zł), a także o kwotę 2.500 zł, jaka zgodnie z pokwitowaniem z dnia 20 września 2015r. została uiszczona przez A. T.. Po uwzględnieniu powyższych wpłat wysokość niespłaconego zobowiązania wekslowego wynosi 57.113 zł.

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, na mocy art. 104 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936r. – Prawo wekslowe i art. 922 § 1 kc Sąd zasądził od małoletniej pozwanej na rzecz powoda kwotę 57.113 zł. Nadto, na mocy art. 481 § 1 i 2 kc od powyższej kwoty Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 12 września 2018r. do dnia zapłaty. Zważyć bowiem należy, iż przed wytoczeniem powództwa pismem z dnia 27 października 2017r. powód wezwał pozwaną do wykupienia weksla w terminie do dnia 31 grudnia 2017r. Niewątpliwie zatem w dacie wskazanej w pozwie roszczenie było już wymagalne.

W pozostałym zakresie, na mocy wyżej wskazanych przepisów a contrario powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach Sąd orzekł na mocy art. 100 kpc i uznał, że powód wygrał niniejszy spór w 79 %, zaś pozwana w 21 %. Powód poniósł koszty w postaci opłaty sądowej od pozwu (907 zł i 2.718 zł), opłaty sądowej od zażalenia (182 zł) – łącznie zatem w kwocie 3.807 zł, z czego należy mu się z tytułu opłat zwrot kwoty 3.007,53 zł. Nadto, na koszty strony powodowej składały się opłata za czynności pełnomocnika przed Sądem I. instancji wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa (5.417 zł) oraz opłata za czynności pełnomocnika w postępowaniu zażaleniowym (1.350 zł) – łącznie zatem kwota 6.767 zł, z czego należy mu się zwrot kwoty 5.345,93 zł. Natomiast pozwana poniosła koszty zastępstwa procesowego w łącznej kwocie 5.417 zł (w postępowaniu zażaleniowym nie była reprezentowana przez fachowego pełnomocnika), z czego przysługuje jej od przeciwnika zwrot kwoty 1.137,57 zł. Po wzajemnym skompensowaniu kosztów zastępstwa powodowi należy się od pozwanej zwrot kwoty 4.208,36 zł. Nadto, do rozliczenia pozostały koszty opinii biegłego w kwocie 717,11 zł. Zgodnie ze stosunkiem w jakim strony przegrały niniejszy spór – powód winien pokryć je do kwoty 150,59 zł, zaś pozwana do kwoty 566,52 zł. Zważywszy, iż koszty opinii biegłego zostały w całości sfinansowane z zaliczki wpłaconej przez pozwaną, należy się jej zwrot od powoda kwoty 150,59 zł. Po wzajemnym skompensowaniu wszystkich ww. należności należało zasądzić od pozwanej na rzecz powoda ostatecznie kwotę 7.065,30 zł.