Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

XI Ka 427/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego Lublin - Zachód sygn. IX K 567/18 z dn. 10.2.2020 r.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☒ obrońca

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrazy art. 177 § 1 w zw. z art. 178 § 1 K.k. przez zakwalifikowanie czynu z art. 92 § 1 K.w. – apelacja prokuratora w pkt. I i apelacja pełnomocnika w pkt. IV

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Merytoryczne rozpoznanie zarzutu byłoby bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 436 K.p.k. z uwagi na stanowisko wyrażone w sekcji 3.3.3.

Wniosek

O zmianę wyroku przez skazanie – pełnomocnik.

O uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezprzedmiotowość zarzutu wyklucza merytoryczną ocenę wniosków.

3.2.

Obrazy:

1)  art. 7 K.p.k. przez wadliwą ocenę wiarygodności dowodów osobowych oraz opinii – pkt I apelacji pełnomocnika;

2)  art. 170 § 1 K.p.k. przez oddalenie wniosku o opinię co do zapisu monitoringu – pkt III apelacji pełnomocnika.

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Merytoryczne rozpoznanie zarzutu byłoby bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 436 K.p.k. z uwagi na stanowisko wyrażone w sekcji 3.3.3.

Wniosek

O zmianę wyroku przez skazanie – pełnomocnik.

O uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezprzedmiotowość zarzutu wyklucza merytoryczną ocenę wniosków.

3.3.

Błędnego ustalenia, iż oskarżona jedynie nie zastosowała się do wskazań sygnalizatora, tj. popełniła wykroczenie.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Opis przypisanego czynu, czyli zawarte w orzeczeniu ustalenia, pozostają w oczywistej i zasadniczej sprzeczności z trafnymi co do istoty zdarzenia ustaleniami, przedstawionymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (sekcja 1.1.1.), w szczególności, iż oskarżona „nie zatrzymała samochodu przed sygnalizatorem /…/, co w konsekwencji doprowadziło do potrącenia pieszej” (k. 375v). Związek przyczynowy pomiędzy zignorowaniem obowiązku i bezpośrednim skutkiem w postaci uderzenia auta w pieszą oraz dalszym – w postaci spowodowania obrażeń, jest ewidentny. Nie zachodzą też żadne okoliczności ekskulpujące.

Słusznie pełnomocnik podnosi, iż ustalenie, jakoby pokrzywdzona, widząc nadjeżdżający pojazd, mogła i powinna się zatrzymać, jest sprzeczne z opinią, którą Sąd Rejonowy uznał za przekonującą (J. P. - k. 343). Nawet jednak, gdyby stanowisko Sądu I instancji było w tym zakresie trafne, a – co więcej – gdyby pokrzywdzona przebiegała już na czerwonym świetle, to okoliczności tego rodzaju stanowiłyby jedynie z jej strony przyczynienie się do zdarzenia. Niewątpliwie zaś, nawet w takiej sytuacji, obowiązkiem kierującej było zaczekać, dopóki piesza nie zejdzie z jezdni.

Wniosek

O uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

O zmianę wyroku przez skazanie – pełnomocnik.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadność wniosku dotyczy apelacji prokuratora, a wynika z zasadności zarzutu.

Wniosek pełnomocnika, jakkolwiek pozostaje w logicznym związku z uchybieniem, jest jednak sprzeczny z zakazem wynikającym z art. 454 § 1 K.k.

3.4.

Rażącej surowości grzywny – apelacja obrońcy.

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Merytoryczne rozpoznanie zarzutu byłoby bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 436 K.p.k. z uwagi na stanowisko wyrażone uprzednio w sekcji 3.3.3.

Wniosek

O zmianę wyroku przez wymierzenie nagany.

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezprzedmiotowość zarzutu wyklucza merytoryczną ocenę wniosku.

3.5.

Obrazy art. 624 § 1 K.p.k. przez obciążenie oskarżonej całością wydatków.

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Merytoryczne rozpoznanie zarzutu byłoby bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 436 K.p.k. z uwagi na stanowisko wyrażone uprzednio w sekcji 3.3.3.

Wniosek

O zmianę wyroku przez zwolnienie oskarżonej z kosztów.

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezprzedmiotowość zarzutu wyklucza merytoryczną ocenę wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.4.1.

Niedopuszczalność skazania dopiero w postępowaniu odwoławczym.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Sąd I instancji orzekł w istocie wbrew ustaleniom, które wynikają z uzasadnienia zaskarżonego wyroku, najwyraźniej uznając, choć nie wynika to wprost z motywów wyroku, że oskarżona nie ponosi winy za skutek swego błędu.

Sąd Okręgowy, nie dopatrując się natomiast żadnych okoliczności wyłączających w tym zakresie winę, dysponując wystarczającym materiałem dowodowym do merytorycznego rozstrzygnięcia, stanął wobec perspektywy przypisania oskarżonej przestępstwa.

Nie została zaś ona w I instancji skazana, lecz ukarana. Jakościowa różnica między tymi rozstrzygnięciami jest fundamentalna i oczywista, i jakkolwiek niedopuszczalność skazania w takim układzie procesowym dopiero w postępowaniu odwoławczym nie wynika expressis verbis z art. 454 § 1 K.p.k. to jednak – w ocenie Sądu Okręgowego – ratio legis tej szczególnej regulacji, wyznaczającej dla strony oskarżonej wyższy standard niż wynikający z art. 78 i 176 ust. 1 Konstytucji, tj. wykluczającej skazanie osoby, której w I instancji nie przypisano przestępstwa, czyli gwarantującej w razie skazania dwuinstancyjność, nie pozostawia wątpliwości, iż koniecznym okazało się uchylenie zaskarżonego wyroku.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

O ile Sąd I instancji nie poczyni ustaleń zasadniczo odmiennych od tych, które doprowadziły do konieczności uchylenia zaskarżonego wyroku, winien uwzględnić zapatrywania wyrażone w sekcji 3.3.3. co do charakteru prawnego ewentualnie stwierdzonych naruszeń zasad ruchu także przez pokrzywdzoną.

Z kolei w razie uznania za wiarygodne wyjaśnień, jakoby oskarżona pytała pokrzywdzoną czy nic się jej nie stało, rozważenia wymagać będzie czy brak stwierdzenia przez leżącą, czy podnoszącą się z jezdni A. M., że coś jej dolega, upoważniał oskarżoną do odjazdu.

W razie przypisania oskarżonej czynu, mając na względzie okoliczności uwzględnione przez Sąd Rejonowy przy wymiarze kary (ostatnie zdanie na k. 392v), a także wynikające ewentualnie z bezpośredniego kontaktu z nią na rozprawie oraz jej postawę wobec zdarzenia i pokrzywdzonej, kwestię prognozy kryminologicznej rozważyć by należało także na płaszczyźnie przesłanek z art. 66 § 1 K.k.

Sąd powinien przy tym dążyć do koncentracji materiału, by uniknąć ponownych kilkunastu terminów rozprawy w niezbyt skomplikowanej sprawie. Celowym byłoby zatem rozważenie już na etapie jej planowania, przy uwzględnieniu dotychczasowych stanowisk stron i ewentualnie skorzystaniu z możliwości przewidzianej w art. 349 § 2 i 5 K.p.k., czy nie zachodzi potrzeba wcześniejszego dopuszczenia dodatkowych dowodów.

Gdyby zaś zaistniała potrzeba sporządzenia uzasadnienia, nie powinno ono w sekcji 1. w I kolumnie zawierać opisów w jaki sposób doszło do ustalenia poszczególnych okoliczności (tym bardziej, kiedy opisy te nie dotyczą czynności lub procesów myślowych Sądu, lecz policjantów i biegłych – np. „nie stwierdzono”, „odtworzono”, „skorelowano” - k. 374v; „analizie poddano” - k. 375), a jedynie fakty, zaś jego układ graficzny nie powinien narażać Sądu na śmieszność (np. k. 384, 386v, 387-389v – tabele formularza można edytować).

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

6.  Koszty Procesu

7.  PODPIS

Artur Achrymowicz

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wymiar kary i koszty.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Przypisanie wykroczenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana