Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2020 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodnicząca Sędzia Dorota Dobrzańska

Protokolant Agnieszka Furdel

po rozpoznaniu dnia 29 października 2020 roku

sprawy M. M. s. Z. i W. ur. (...)
w L.

obwinionego z art. 86 § 1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie

z dnia 24 lipca 2020 roku sygn. akt IX W 1086/19

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę M. M. przekazuje Sądowi Rejonowemu Lublin - Zachód w Lublinie do ponownego rozpoznania.

XI Ka 643/20 UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 lipca 2020 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie uniewinnił M. M. od wykroczenia z art. 86§1 k.w.

Od tego wyroku apelację wniósł oskarżyciel publiczny.

Zarzucił obrazę przepisów postępowania odnoszących się do reguł prawidłowego wnioskowania, mającą istotny wpływ na treść orzeczenia.

Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

Argumentacja skarżącego sprowadza się do kwestionowania poprawności wyciągniętych wniosków z zebranego materiału dowodowego, choć nie do końca wnika w wydźwięk dowodów, w szczególności opinii biegłych. Jeżeli chodzi o dowody osobowe – zeznania świadków J. W., M. H. i L. W., to ich wymowa jest różna. Odnośnie do tego pierwszego, kierowcy pojazdu jadącego za (...) nr rej. (...), słusznie zauważa Sąd Rejonowy, że nie widział momentu zderzenia, nie był w stanie powiedzieć, czy ciężarówka przekroczyła pas jezdni. Świadek zeznał, że nie obserwował toru jazdy (...), Natomiast pozostali dwaj mężczyźni, jadący (...), inaczej opisywali swoje spostrzeżenia. Wprawdzie nie zauważyli momentu kontaktu (...)i (...), co jest oczywiste z powodu jazdy lewym pasem, ale wyraźnie twierdzili, że po zapaleniu się zielonego światła ciężarówka cały czas jechała środkowym pasem i go nie zmieniała (k.22, 97v). Te depozycje winny być składową do wyciągnięcia prawidłowych wniosków przez Sąd I instancji co do przyczyny zderzenia pojazdów.

Autor apelacji podnosi błąd w logicznym rozumowaniu poprzez odrzucenie opinii biegłego M. B., z czym należy się zgodzić. Przedstawione w uzasadnieniu powody takiego stanowiska Sądu meriti są zupełnie chybione. Nie wiadomo, na jakiej podstawie Sąd twierdzi, że posługiwanie się „jakimkolwiek stopniem prawdopodobieństwa w opinii w ferowaniu wniosków jest niedopuszczalne”. Biegły ma prawo swoje wnioski stawiać jako prawdopodobne, zaś tylko do organu orzekającego będzie należało rozważenie, czy jest to wystarczające do przypisania winy obwinionemu. Trudno zresztą wnioskowanie biegłego, iż (...) nie powróciłby na swój pas ruchu uznać za stawianie prawdopodobieństwa. Należy ono do ciągu logicznego myślenia i winno być ocenione przez Sąd w takiej kategorii. Drugi argument, odnoszący się do dynamicznego przyspieszenia ciągnika (...) bez naczepy, jest wynikiem niezrozumienia przez Sąd Rejonowy, o czym pisze biegły. Przyspieszenie nie oznacza bowiem osiągnięcia dużej prędkości jako wartości bezwzględnej. Oznacza natomiast przyrost prędkości w danej jednostce czasu. Błędne wyobrażenie Sądu sprowadza się do założenia, że przyspieszenie i prędkość to w zasadzie to samo. Nie jest tak, że jeśli prędkość obiektu jest duża, to przyspieszenie również musi być duże. Wartość prędkości w danej chwili nie określa przyspieszenia. Biegły B. pisze o wzroście prędkości ciężarówki przy ok. 30 km/h wynikającym m.in. z ogromnego momentu obrotowego silnika, co mogło dawać złudną perspektywę dla pojazdu chcącego go wyprzedzić. Najistotniejsze jest jednak to, że odrzucając jego opinię (choć pojawia się też ocena, że opinia została obdarzona wiarą częściowo) z nieakceptowalnych powodów (również brak znajomości zeznań G. Z. nie mógł mieć znaczenia dla opinii), Sąd pozbawił się możliwości skorzystania z powiększonych zdjęć z zapisu monitoringu i ich analizy przedstawionej przez biegłego. Bardzo ważne było, że biegły dostrzegł ruch (...) na środkowym pasie w momencie, kiedy (...)jeszcze się obracał po potrąceniu. Koresponduje z tym stanowiskiem opinia biegłego J. P., który pisze; „Samochód ciężarowy (...) pojawia się w obiektywie kamery, nosząc cechy jazdy środkowym pasem ruchu”. Ta okoliczność pozostała zupełnie poza sferą rozważań Sądu, a przecież w połączeniu z określonymi dowodami osobowymi mogłaby stanowić istotny argument przemawiający za ich wiarygodnością.

Z tych względów, z uwagi na treść art. 454§1 kpk w zw. z art. 109§2 kpsw, wyrok został uchylony, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania.

Sąd Rejonowy powtórzy postępowania dowodowe, a następnie wywiedzie prawidłowe wnioski w zakresie winy M. M., z uwzględnieniem uwag poczynionych wyżej.