Wyrok

VIII K 999/20

Powołane przepisy:

  1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553 - art. 11; art. 11 § 2; art. 12; art. 13; art. 13 § 1; art. 178 a; art. 178 a § 1; art. 178 a § 4; art. 209; art. 209 § 1 a; art. 244; art. 278; art. 278 § 1; art. 278 § 3; art. 279; art. 279 § 1; art. 283; art. 4; art. 4 § 1; art. 63; art. 63 § 1; art. 85; art. 85 § 1; art. 85 § 2; art. 86; art. 86 § 1; art. 89; art. 89 § 2; rozdział 9; § 3) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  2. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555 - art. 569; art. 569 § 1; art. 572; art. 577) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
Zmiana rodzaju orzeczenia z "Wyrok, Uzasadnienie" na "Wyrok".
Zmiana nazwy sędziego z "Sędzia Sławomir Więckowski" na "Sławomir Więckowski".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

sygn. akt VIII K 999/20

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2020r.

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sławomir Więckowski

Protokolant: stażysta Marlena Barszczewska

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2020 r.

sprawy L. H. , syna S. i B. z domu K.

ur. (...) w T.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 6 października 2004r., sygn. akt XVI K 918/04, za przestępstwo z art. 178a§1 kk, popełnione 29 marca 2004r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 3 lat tytułem próby, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 9 maja 2006r., zarządzono wykonanie kary – kara została wykonana w całości;

2.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 3 października 2005r., sygn. akt X K 1173/05, za przestępstwo z art. 178a§1 kk, popełnione w dniu 31 lipca 2005r., na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 2 lat tytułem próby, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 17 listopada 2006r., zarządzono wykonanie kary – kara została wykonana w całości;

3.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 11 sierpnia 2006r., sygn. akt X K 521/06, za przestępstwo z art. 178a§1 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11§2 kk, popełnione w dniu 30 stycznia 2006r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności - kara została wykonana w całości;

4.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 30 kwietnia 2014r., sygn. akt II K 250/14, za przestępstwo z art. 178a§1 i 4 kk, popełnione w dniu 5 stycznia 2014r,, na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 5 lat tytułem próby, orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat oraz świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 100 zł, przy czym Postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 26 września 2017r. sygn. akt IX 2Ko 2931/17, zarządzono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności ;

5.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 20 kwietnia 2016r., sygn. akt II K 347/16, za przestępstwo z art. 13§1 kk w zw. z art. 279§1 kk w zw. z art. 283 kk, popełnione 26 stycznia 2016r., na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym – przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18 lipca 2017r. sygn. akt IX 2Ko 2143/17 zamieniono tę karę na zastępczą karę 272 dni pozbawienia wolności ;

6.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 31 maja 2016r., sygn. akt II K 315/16, za przestępstwo z art. 278§1 i 3 kk, popełnione w sierpniu 2015r., na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym – przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 17 stycznia 2019r. sygn. akt IX 2Ko 2562/18 zamieniono tę karę na zastępczą karę 150 dni pozbawienia wolności ;

7.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 11 lipca 2016r., sygn. akt II K 210/16, za przestępstwo z art. 278§3 kk i art. 13§1 kk w zw. z art. 278§3 kk w zw. z art. 12 kk, popełnione w dniu 2 sierpnia 2015r., na karę 1 roku ograniczenia wolności w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym – przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18 lipca 2017r. sygn. akt IX 2Ko 2142/17 zamieniono tę karę na zastępczą karę 180 dni pozbawienia wolności ;

8.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 13 czerwca 2019r., sygn. akt VIII K 261/19, za przestępstwo z art. 209§1a kk, popełnione od dnia 18 grudnia 2014 roku do dnia 2 listopada 2018 roku, na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności w wymiarze 25 godzin w stosunku miesięcznym, orzeczono obwiązek łożenia na utrzymanie syna oraz obowiązek wykonywania pracy zarobkowej w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności.

9.  Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 23 lipca 2019 roku w sprawie II K 336/19 na karę 3 lat pozbawienia wolności. Przedmiotowy wyrok łączył kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności orzeczone w sprawach o sygnaturach: II K 250/14, II K 347/16, II K 315/16 i II K 210/16;

10.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia z dnia 15 września 2020 roku w sprawie II K 278/20 za przestępstwo z art. 209§1a kk popełnione w okresie od 3 listopada 2018 roku do dnia 21 marca 2019 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności ;

O R Z E K A :

po zastosowaniu art. 4§1 kk zastosowano przepisy obowiązujące przed wejściem w życie przepisów o karze łącznej wprowadzonych ustawą z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. 2020 poz. 1086),

I.  na podstawie art. 569§1 kpk w zw. z art. 85§1 i 2 kk, art. 86§1 kk w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych w wyrokach w sprawach II K 336/19 i II K 278/20 wymierza L. H. karę łączną 3 (trzech) lat i 3 (trzech) pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 kpk, na poczet kary łącznej orzeczonej w pkt I wyroku zalicza skazanemu okres odbywanej kary w sprawie II K 336/19 od dnia 22 marca 2019r.;

III.  w pozostałym zakresie łączone wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV.  na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie co do objęcia karą łączną kar orzeczonych w wyrokach w sprawach XVI K 918/04, XK 1173/05, XK 521/06 i VIII K 261/16;

V.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii radcy prawnego R. W. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) brutto tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej skazanemu L. H. z urzędu;

VI.  kosztami związanymi z wydaniem wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

L. H. urodził się (...) T..

Ma wykształcenie podstawowe, posiada wyuczony zawód – mechanik pojazdów samochodowych. Skazany jest rozwodnikiem, posiada na utrzymaniu syna na którego posiada zobowiązanie alimentacyjne. Przed osadzeniem mieszkał z konkubiną , ośmio miesięcznym synem oraz swoimi rodzicami. W miejscu zamieszkania posiada przeciętną opinie środowiskowa z uwagi na konflikt ze swoim ojcem oraz interwencje policji. Przed osadzeniem ukrywał się, do odbycia kary pozbawienia wolności został doprowadzony.

W zakładzie karnym dobrą opinię środowiskową. Ukończył kurs robotnika budowlanego, jest zatrudniony w P. (...) W. w systemie bez konwojenta. Skazany uczestniczył w programie resocjalizacji w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom- „Wyhamuj w porę”.

dowód : opinia z Zakładu Karnego w P. k. 40

L. H. został dotychczas skazany o prawomocnymi orzeczeniami:

11.  Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 6 października 2004r., sygn. akt XVI K 918/04, za przestępstwo z art. 178a§1 kk, popełnione 29 marca 2004r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 3 lat tytułem próby, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 9 maja 2006r., zarządzono wykonanie kary – kara została wykonana w całości;

12.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 3 października 2005r., sygn. akt X K 1173/05, za przestępstwo z art. 178a§1 kk, popełnione w dniu 31 lipca 2005r., na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 2 lat tytułem próby, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 17 listopada 2006r., zarządzono wykonanie kary – kara została wykonana w całości;

13.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 11 sierpnia 2006r., sygn. akt X K 521/06, za przestępstwo z art. 178a§1 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11§2 kk, popełnione w dniu 30 stycznia 2006r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności - kara została wykonana w całości;

14.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 30 kwietnia 2014r., sygn. akt II K 250/14, za przestępstwo z art. 178a§1 i 4 kk, popełnione w dniu 5 stycznia 2014r,, na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 5 lat tytułem próby, orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat oraz świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 100 zł, przy czym Postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 26 września 2017r. sygn. akt IX 2Ko 2931/17, zarządzono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności ;

15.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 20 kwietnia 2016r., sygn. akt II K 347/16, za przestępstwo z art. 13§1 kk w zw. z art. 279§1 kk w zw. z art. 283 kk, popełnione 26 stycznia 2016r., na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym – przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18 lipca 2017r. sygn. akt IX 2Ko 2143/17 zamieniono tę karę na zastępczą karę 272 dni pozbawienia wolności ;

16.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 31 maja 2016r., sygn. akt II K 315/16, za przestępstwo z art. 278§1 i 3 kk, popełnione w sierpniu 2015r., na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym – przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 17 stycznia 2019r. sygn. akt IX 2Ko 2562/18 zamieniono tę karę na zastępczą karę 150 dni pozbawienia wolności ;

17.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 11 lipca 2016r., sygn. akt II K 210/16, za przestępstwo z art. 278§3 kk i art. 13§1 kk w zw. z art. 278§3 kk w zw. z art. 12 kk, popełnione w dniu 2 sierpnia 2015r., na karę 1 roku ograniczenia wolności w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym – przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18 lipca 2017r. sygn. akt IX 2Ko 2142/17 zamieniono tę karę na zastępczą karę 180 dni pozbawienia wolności ;

18.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 13 czerwca 2019r., sygn. akt VIII K 261/19, za przestępstwo z art. 209§1a kk, popełnione od dnia 18 grudnia 2014 roku do dnia 2 listopada 2018 roku, na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności w wymiarze 25 godzin w stosunku miesięcznym, orzeczono obwiązek łożenia na utrzymanie syna oraz obowiązek wykonywania pracy zarobkowej w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności.

19.  Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 23 lipca 2019 roku w sprawie II K 336/19 na karę 3 lat pozbawienia wolności. Przedmiotowy wyrok łączył kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności orzeczone w sprawach o sygnaturach: II K 250/14, II K 347/16, II K 315/16 i II K 210/16;

20.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia z dnia 15 września 2020 roku w sprawie II K 278/20 za przestępstwo z art. 209§1a kk popełnione w okresie od 3 listopada 2018 roku do dnia 21 marca 2019 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Dowody : odpisy wyroków k. 19-20, 21, 22, 23,

Karta karna k. 37-38; opinia z Zakładu Karnego k. 40 ;

akta spraw : II K 336/19 , II K 278/20, VIII K 261/19;

Sąd na podstawie art. 4§1 kk zastosował wobec L. H. przepisy dotyczące kary łącznej obowiązujące przed wejściem w życie przepisów o karze łącznej wprowadzonych ustawą z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 ( Dz. U. 2020 poz. 1086), gdyż

L. H. czyny za które został dotychczas skazany popełnił przed datą wejścia w życie w/w ustawy tj. 24 czerwcem 2020 roku .

„W dotychczasowym orzecznictwie SN bardzo szeroko rozciągano stosowanie art. 4 § 1 k.k. na orzekanie o karze łącznej. W zasadzie nowe

regulacje, jeżeli byłyby mniej korzystne dla sprawcy, miały zastosowanie wyłącznie w przypadkach, gdy kary podlegające ewentualnemu łączeniu zostały orzeczone za przestępstwa popełnione po wejściu w życie nowych, surowszych uregulowań w zakresie kary łącznej. Analogiczna sytuacja występowała w związku ze zmianą przepisów o karze łącznej które weszły w życie 1 lipca 2015 roku.

Art.81 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. nie przesądza, czy w przypadku, gdy część przestępstw została popełniona przed, a część po 24 czerwca 2020 roku musi mieć zastosowanie ustawa nowa, bowiem jego sens normatywny polega jedynie na wykluczeniu stosowania ustawy nowej w przypadku, gdy wszystkie podlegające ewentualnie łączeniu kary zostały prawomocnie orzeczone przed 24 czerwca 2020 roku . W takim razie brak jest podstaw do twierdzenia, że ustawodawca zakwestionował sposób rozumienia zakresu zastosowania art. 4 § 1 k.k. w odniesieniu do orzekania o karze łącznej przyjęty w orzecznictwie SN. Oznacza to, że nawet wówczas, gdy możliwe będzie stosowanie rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą do kar, z których choćby jedna została orzeczona za przestępstwo popełnione przed 1 lipca 2015 r., sąd będzie mógł zastosować przepisy dotyczące kary łącznej w brzmieniu obowiązującym przed 24 czerwca 2020 roku, o ile będą względniejsze dla sprawcy. Stosowanie poprzednio obowiązujących regulacji będzie bezwzględnie wykluczone dopiero wówczas, gdyby orzekanie o karze łącznej miało dotyczyć wyłącznie przestępstw (a dokładnie kar orzeczonych za przestępstwa) popełnionych po 24 czerwca 2020 roku. Takie stanowisko prezentował W. W. w Zagadnieniach intertemporalne zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności oraz kary łącznej w perspektywie zmian Kodeksu karnego dokonanych wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 17 lipca 2013 r. (SK 9/10)* oraz ustawą nowelizującą z 20 lutego 2015 r.

Podobny pogląd dotyczący zmian dokonanych od 1 lipca 2015 roku wyraził J. M. w Komentarzu do art. 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodeks Karny…. podnosząc , iż całkowicie nieuprawnione byłoby doszukiwanie się w końcowym fragmencie art. 19 ust. 1 noweli z dnia 20 lutego 2015 r. nakazu stosowania ustawy nowej. Funkcją tego fragmentu komentowanego przepisu jest jedynie doprecyzowanie (zawężenie) zakresu, w jakim wyłączone jest stosowanie ustawy nowej do kar prawomocnie orzeczonych przed jej wejściem w życie. Nieco obrazowo rzec by można, że art. 19 ust. 1 noweli z dnia 20 lutego 2015 r. stanowi o tym, kiedy nie stosuje się ustawy nowej, nie zaś o tym, kiedy się ją stosuje.

Podobny pogląd wyraził również Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w postanowieniu z dnia 31 maja 2016 roku, II AKz 124/16, OSAW 2016/3/345, podnosząc, iż zgodnie z art. 19 ust. 1 in fine ustawy nowelizującej z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. poz. 396) przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu wprowadzonym tą ustawą mogą mieć zastosowanie do kar prawomocnie orzeczonych przed 1 lipca 2015 r. tylko wtedy, gdy "zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po tym dniu". Ocena czy zachodzi taka potrzeba, powinna zostać dokonana według znowelizowanych przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego. Jeżeli zgodnie z tymi przepisami należałoby połączyć karę orzeczoną prawomocnie po 30 czerwca 2015 r. z karą (karami) orzeczonymi prawomocnie przed tą datą, to należy na podstawie art. 4 § 1 k.k. rozstrzygnąć czy stosować dalej przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w nowym brzmieniu, czy też w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r.

Sądowi znane są przeciwne stanowiska w orzecznictwie Sądu Najwyższego jednak Sąd nie podziela tego stanowiska, zważywszy w szczególności na tę konkretną sprawę.

L. H. w sprawie II K 278/20 w której został skazany wyrokiem z dnia 15 września 2020 roku czyn z art. 209§1a kk popełnił w okresie od 3 listopada 2018 roku do dnia 21 marca 2019 roku zatem przed wejściem z życie w/ w ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku, natomiast pozostałe wyroki , które dotyczą skazanego zapadły przed 24 czerwca 2020 roku, zatem zdaniem Sądu zastosowanie w niniejszej sprawie art. 4 §1 kk przy orzekaniu kary łącznej wydaje się zatem oczywiste.

W tej sytuacji Sąd zastosował przepisy obowiązujące przed wejściem w życie przepisów o karze łącznej wprowadzonych ustawą z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 ( Dz. U. 2020 poz. 1086).

Zgodnie z obowiązującym wówczas z art. 85 §1 kk jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Natomiast zgodnie z §2 tegoż przepisu podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

W niniejszej sprawie warunki do wydania wyroku łącznego określone w art. 85kk spełniają kary orzeczone w sprawach II K 336/19 i II K 278/20, gdyż podlegają one obecnie wykonaniu i nie zachodzą przesłanki określone w § 3 art. 85 kk, zgodnie z którym jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu.

Granice kary łącznej pozbawienia wolności określa art. 86 § 1 kk. Zgodnie z jego treścią, Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (zasada absorpcji) poprzez orzeczenie jako kary łącznej kary w wymiarze powyżej najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych, a poniżej sumy tych kar (zasada asperacji) do sumy tych kar (zasada kumulacji).

Jak wskazano w orzecznictwie, wydając wyrok łączny Sąd powinien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto powinien rozważyć, czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków, przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej (wyr. SN z 25 października 1983 roku, IV KR 213/83, OSNKW 1984/5-6/65). „W aspekcie przedmiotowym związek zbiegających się realnie przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych przestępstw, a to bliskość czasowa ich popełnienia (największa - gdy czyny przestępcze popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), osoby pokrzywdzonych (największa ścisłość związku zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego (im bardziej zbliżone dobra, tym większa bliskości przestępstw, zatem największa przy tożsamości dóbr), sposób działania sprawcy itd. W aspekcie podmiotowym chodzi o motywy bądź pobudki stymulujące sprawę, rodzaj i formę winy itd.” (wyr. SA w K. (...) z 19 stycznia 2005 roku, II AKa 274/04, KZS 2005/1/14). Ponadto, wskazuje się, iż zastosowanie zasady pełnej absorcji lub pełnej kumulacji jest rozstrzygnięciem skrajnym, zaś przeciwko zastosowaniu zasady pełnej absorcji przemawia brak szczególnie bliskich powiązań - tak czasowych, jak i rodzajowych - pomiędzy przypisanymi oskarżonemu czynami (wyr. SA w L. (...) z 27 kwietnia 2006 roku, II AKa 80/06, LEX nr 183575). „Całkowitą absorpcję można zastosować albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre z czynów kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś inne szczególne okoliczności dotyczące osoby oskarżonego (wyr. SA w K. (...) z 13 listopada 2003 roku, II AKa 339/03, LEX nr 183336).

W niniejszej sprawie łączeniu podlega kara łączna orzeczona w sprawie II K 336/19 i kara za przestępstwo z art. 209§1a kk orzeczona w sprawie II K 278/20.

Sprawy te dotyczą czynów popełnionych w dużej rozpiętości czasowej oraz dotyczące przestępstw różnorodzajowych.

Wymierzając karę łączną pozbawienia wolności, Sąd mógł, zgodnie z art. 86 §1 kk wymierzyć karę łączną w granicach od 3 lat pozbawienia wolności do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd w przedmiotowym wyroku łącznym orzekł karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, stosując zasadę częściowej absorpcji.

Sąd wymierzając karę wziął pod uwagę przede wszystkim fakt, iż przestępstwa które popełnił L. H. zostały popełnione w znacznej rozpiętości czasowej oraz dotyczyły przestępstw różnorodzajowych. Sąd miał również na względzie, iż w sprawie II K 336/19, która dotyczyła wyroku łącznego wobec skazanego zastosowano już zasadę częściowej absorpcji.

Sąd również wziął pod uwagę jako bardzo istotną okoliczność dobrą opinie z Zakładu Karnego z której wynika, iż skazany czyni starania aby zmienić swoje postepowanie.

Uwzględniając więc wszystkie wskazane powyżej okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, iż zasadnym było zastosowanie zasady częściowej absorpcji i wymierzenie skazanej kary 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności jako kary łącznej.

Sąd rozważał w niniejszej sprawie również stosowanie przepisów obecnie obowiązujących, jednak należy stwierdzić, iż zastosowanie tych przepisów byłoby znacznie mniej korzystne dla skazanego, gdyż łączeniu podlegałyby jedynie kary orzeczone w sprawach II K 347/16, II K 315/16 i IIK 210/16, a pozostałym zakresie Sąd byłby zobligowany umorzyć postępowanie.

Na podstawie art. 577 kpk w zw. z art. 63 §1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu okres odbywanej kary w sprawie II K 336/19 od dnia 22 marca.

Zgodnie z art. 572 kpk Sąd umorzył postępowanie w zakresie objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych w wyrokach w sprawach XVI K 918/04, XK 1173/05, XK 521/06 i VIII K 261/19. Sąd umorzył również postępowanie w sprawie VIII K 261/19, gdyż kara ta obecnie z uwagi na pobyt skazanego w zakładzie karnym nie jest wykonywana, a nadto brak jest podstaw aby stwierdzić czy L. H. przebywając na wolności nie podjąłby się jej wykonania.

W punkcie III wyroku Sąd orzekł, iż nie podlegające połączeniu rozstrzygnięcia pozostawione zostały do odrębnego wykonania.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu orzeczono w myśl §17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu Dz. U. Nr 1714 z 2016 )

Zważywszy, że L. H. przebywa obecnie w zakładzie karnym, nie ma majątku, wydatkami poniesionymi w sprawie o wydanie wyroku łącznego obciążono Skarb Państwa.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13