Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2021 r.

Sąd Okręgowy w Łomży III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący sędzia Jolanta Pardo

Protokolant st. sekr. sąd. Małgorzata Olszewska

po rozpoznaniu 31 marca 2021 r. w Ł., na rozprawie

sprawy E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

z udziałem I. Administracji Skarbowej w B.

o wymiar składek

na skutek odwołania E. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z 16 grudnia 2020 r. nr decyzji (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  odstępuje od obciążania odwołującej się kosztami zastępstwa procesowego.

Sygn. akt III U 52/21

UZASADNIENIE

Decyzją z 16 grudnia 2020 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3, art. 18 ust 1 , art. 20 ust 1 w zw. z art. 4 pkt 9 i art. 46 ust 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300 ze zm.) stwierdził, że Izba Administracji Skarbowej w B. była zobowiązana do naliczenia i przekazania składek na ubezpieczenia społeczne: emerytalne, rentowe i wypadkowe za E. K. od kwoty nagrody rocznej za 2017 r. wypłaconej w 2018 r.

W uzasadnieniu ZUS wskazał, że E. K. od 01.03.2017 r. do 31.12.2017 r. została zgłoszona przez Izbę Administracji Skarbowej w B. jako funkcjonariusz (...)Skarbowej do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz ubezpieczenia zdrowotnego natomiast od 01.01.2018 r. wyłącznie do obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego.

Za luty 2018 r. płatnik składek złożył za E. K. miesięczny imienny raport z wykazana podstawą wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne w kwocie 5451,62 zł. z kodem 50 00 00 tj. inny tytuł ubezpieczeń.

E. K. złożyła wniosek wskazując, że w lutym 2018r. otrzymała nagrodę roczną za 2017 r., która została nienależnie pomniejszona o kwoty składek na ubezpieczenia społeczne w łącznej kwocie 613,85 zł. w tym 532,08 zł na ubezpieczenia emerytalne, 81,77 zł. na ubezpieczenia rentowe mimo, że od 01.01.2018 r. nie jest objęta powszechnym obowiązkiem ubezpieczeń. Powołała się na wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 27.06.2019 r. sygn.. akt III AUa 84/19.

W ocenie ZUS przychód z tytułu wypłaty nagrody rocznej ze stosunku służby należny wnioskodawczyni dotyczył roku 2017 czyli okresu kiedy podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym a obowiązek opłacania składek jest nierozerwalnie związany z podleganiem ubezpieczeniom. Dlatego Izba Administracji Skarbowej w B. była zobowiązana do naliczenia i przekazania składek z tytułu wypłaty nagrody rocznej za 2017 r. wypłaconej w 2018 r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła E. K. zarzucając nienależne potrącenie składek na ubezpieczenie społeczne od wypłaconej w 2018 r. nagrody tzw. trzynastki za 2017 r. w sytuacji gdy przepisy prawa podatkowego ( art. 11 ust 1 w zw. z art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym) jasno stanowią, ze obowiązek podatkowy powstaje w momencie otrzymania środków. W związku z włączeniem (...)Skarbowej do systemu emerytalnego służb mundurowych podległych MSWiA od 01.01.2018 r. przestał istnieć obowiązek ubezpieczenia.

Wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji. Powołała się na uchwałę Sądu Najwyższego z 10.09.2009 r. I (...) 5/09 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 27.06.2019 r. sygn. akt III AUa 84/19 jak też wyroki Sądu Okręgowego w Olsztynie i Sądu Okręgowego w Suwałkach.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Wskazał, że zaskarżona decyzja nie ustala podstawy wymiaru składek za luty 2018 r., nie rozstrzyga też o zwrocie i odmowie zwrotu pobranych składek. Odnosi się jedynie do obowiązków płatnika składek czyli w tym przypadku I. Administracji Skarbowej w B.. Rozliczeń z ZUSem dokonuje płatnik, który składa deklaracje rozliczeniowe i to on jest uprawniony do rozliczania zaległości i nadpłat z tytułu składek. W sprawie płatnik nie kwestionuje wydanej decyzji. Spór dotyczy ustalenia czy działania płatnika były prawidłowe, a istotne jest czy prawidłowe były działania płatnika, który od wypłaconej w lutym 2018 r. nagrody rocznej za 2017 r. naliczył i odprowadził składki na ubezpieczenia społeczne.

Nie ulega wątpliwości, że z dniem 01.01.2018 r. nastąpiła zmiana przepisów i funkcjonariusze Służby Celnej zostali wyłączeni z powszechnego systemu ubezpieczeń społecznych na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z 11.05.2017 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura ochrony rządu, Państwowej Straży Pożarnej I służby Więziennej oraz ich rodzin oraz niektórych ustaw ( Dz.U. z 2017 r. poz. 1321). Wobec tej zmiany funkcjonariusz (...)Skarbowej został zgłoszony przez Izbę Administracji Skarbowej w B. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych do 31.12.2017 r. a od 01,.01.2018 r. wyłącznie do obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego. Funkcjonariusze (...)Skarbowej od 01.01.2018 r. zostali objęci ustawą o zaopatrzeniu emerytalnym służb mundurowych i wyłączeni z ubezpieczeń społecznych w systemie powszechnym.

W lutym 2018 r. funkcjonariuszom (...)Skarbowej została wypłacona nagroda roczna za 2017 r. zgodnie z art. 242 ust 1 ustawy z 16.11.2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej ( Dz.U. z 2016 r. poz. 1947). Skoro nagroda roczna dotyczyła okresu podlegania wnioskodawczyni ubezpieczeniom społecznym nie jest możliwe nieuwzględnienie jej w podstawie wymiaru składek mimo, że wypłacono ją dopiero w 2018 r. Składka jest bowiem pochodną tytułu podlegania określonemu ubezpieczeniu. Organ rentowy podkreślił, że składka ma charakter celowy. Odpłatność składki zakłada związek pomiędzy obowiązkiem uiszczenia składek a prawem, do świadczeń, którego realizacja następuje w razie zajścia przewidzianych prawem zdarzeń. Jako argument powołał również art. 24 ustawy zmieniającej.

Zainteresowana Izba Administracji Skarbowej w B. nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

E. K. jest funkcjonariuszką (...)Skarbowej w Urzędzie C.-Skarbowym w B., Delegatura w Ł.. Odwołująca się od 01 marca 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. została zgłoszona przez Izbę Administracji Skarbowej w B. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych : emerytalnego, rentowych i wypadkowego oraz ubezpieczenia zdrowotnego, natomiast od 01 stycznia 2018 r. wyłącznie do ubezpieczenia zdrowotnego.

Zmiana ta spowodowana była nowelizacją prawa. Ustawą z 11 maja 2017 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura ochrony rządu, Państwowej Straży Pożarnej I służby Więziennej oraz ich rodzin oraz niektórych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 1321) funkcjonariusze (...) Skarbowej zostali wyłączeni z powszechnego systemu emerytalnego. Art. 7 tej ustawy uchylił art. 6 ust 1 pkt 18 a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowił, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne będące funkcjonariuszami (...)Skarbowej. A zatem funkcjonariusze ci podlegali obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz wypadkowemu do 31 grudnia 2017 r. Od 01 stycznia 2018 r. podlegają wyłącznie obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu. Zostali włączeni z tą datą do systemu emerytalnego służb mundurowych. Ustawą z 11 maja 2017 r. zmieniono też art. 18 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, który od 01 stycznia 2018 r. stanowi, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust 1-3 stanowi przychód o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10 z zastrzeżeniem ust 1a i 2 , ust 4 pkt 5 i ust 12.

W lutym 2018 r. E. K. została wypłacona nagroda roczna z 2017 r. i płatnik – Izba Administracji Skarbowej w B. złożył za wnioskodawczynię raport imienny z wykazaną podstawą wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne w kwocie 5451,62 zł. z kodem tytułu ubezpieczeń 50 00 00.

E. K. złożyła wniosek wskazując, że w lutym 2018r. otrzymała nagrodę roczną za 2017 r., która została nienależnie pomniejszona o kwoty składek na ubezpieczenia społeczne w łącznej kwocie 613,85 zł. w tym 532,08 zł na ubezpieczenia emerytalne, 81,77 zł. na ubezpieczenia rentowe mimo, że od 01.01.2018 r. nie jest objęta powszechnym obowiązkiem ubezpieczeń.

Decyzją z 16 grudnia 2020 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. stwierdził, że Izba Administracji Skarbowej w B. była zobowiązana do naliczenia i przekazania składek na ubezpieczenia społeczne: emerytalne, rentowe i wypadkowe za E. K. od kwoty nagrody rocznej za 2017 r. wypłaconej w 2018 r.

Nie ulega wątpliwości, że podstawą prawną wypłacenia nagrody jest art. 242 ust 1 ustawy z 16.11.2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej ( Dz.U. z 2016 r. poz. 1947) , zgodnie z którym nagroda roczna przysługuje funkcjonariuszowi za służbę pełnioną w danym roku kalendarzowym w wysokości 1/12 uposażenia, uposażenia chorobowego i uposażenia za przedłużony czas służby. W myśl art. 242 ust. 13 tej ustawy nagrodę roczną wypłaca się do 31 marca roku następującego po roku, za który przysługuje nagroda.

Kwestią podlegającą rozstrzygnięciu w niniejszej sprawie było czy od nagrody rocznej przysługującej za rok, w którym funkcjonariusz podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, wypłaconej w czasie, kiedy nie podlegał już ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu należy odprowadzić składki na te ubezpieczenia.

W tym zakresie sąd orzekający nie podziela stanowiska Sądu Apelacyjnego w Szczecinie zawartego w uzasadnieniu wyroku z 27 czerwca 2019 r. III AUa 84/19 przywołanego w odwołaniu, który stwierdził, że skoro ustawodawca nie zawarł żadnych regulacji odnośnie do stosowania prawa w zakresie rozliczeń należności dotychczas przysługujących funkcjonariuszom, to zgodnie z zasadą bezpośredniego stosowania prawa należy zastosować nową regulację prawną i z chwilą wejścia w życie nowego prawa, przy braku przepisów intertemporalnych, podlega ono stosowaniu do wszelkich stosunków prawnych i zdarzeń prawnych, które powstaną i które powstały przed wejściem w życie nowych przepisów. W rezultacie Sąd Apelacyjny w Szczecinie przyjął, że skoro nagroda roczna została wypłacona w 2018 r. to nie można przyjąć, że istniał obowiązek przekazania składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe, skoro nie obowiązywał art. 6 ust 1 pkt 18 a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i zmieniono art. 18.

Nie ulega wątpliwości, że do końca 2017 r. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe funkcjonariuszy (...)Skarbowej, zgodnie z art. 18 ust 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, stanowił przychód o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10 z zastrzeżeniem ust 1 a i 2 ust 4 pkt 5 i ust 12, a podstawa ta była też przyjmowana do wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe i chorobowe zgodnie z art. 20 ust 1 ustawy systemowej.

Nie budzi również wątpliwości, że w ustawie z 11 maja 2017 r. ustawodawca nie zawarł żadnych regulacji dotyczącej analizowanej kwestii.

W tym zakresie Sąd orzekający w niniejszej sprawie odnośnie do stosowania prawa uchylonego czy zmienionego w pełni podziela stanowisko zawarte w uchwale Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10.04.2006 r. I (...) 1/06 oraz w wyroku NSA z 10.09.2014 r. (...), które warto zacytować. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że zarówno w literaturze jak i orzecznictwie zauważono, że milczenie ustawodawcy odnośnie do dalszego stosowania przepisu uchylonego, czy też w starym brzmieniu, nie oznacza, że stosowany on być nie może. Nie istnieje bowiem reguła, która nakazywałaby w tej sytuacji automatycznie stosować prawo nowe, nawet do sytuacji zaszłych pod rządami starego prawa. Milczenie ustawodawcy powinno być uznane jedynie za wyraz zaniechania uregulowania kwestii intertemporalnej, nie zaś za nakaz stosowania prawa nowego. W braku regulacji intertemporalnej pochodzącej od ustawodawcy, to podmiot stosujący prawo musi – kierując się określonymi regułami – dokonać wyboru właściwego prawa (por. A. Olesińska, Zmiana zasad odpowiedzialności wspólników i członków zarządu spółek – zagadnienia intertemporalne, Kwartalnik Prawa Podatkowego Nr 1/2009, s. 92-93; E. Łętowska, K. Osajda (red.) Prawo intertemporalne w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego, Warszawa 2008, s. 29 i nast.; uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2006 r., I OPS 1/06, ONSA WSA 2006, nr 3, poz. 71). Przyjmuje się, że w razie milczenia prawodawcy niezbędnym jest skorzystanie z zasady tempus regit factum, która traktowana jest jako swego rodzaju domniemane rozstrzygnięcie intertemporalne. W ujęciu normatywnym zasada ta rozumiana jest jako zalecenie, aby skutki zdarzeń prawnych oceniać na podstawie ustawy, która obowiązywała w czasie, gdy dane zdarzenie nastąpiło Domniemanie tempus regit factum jest równoznaczne z przyjęciem metody dalszego działania dawnego prawa w stosunku do grupy stanów faktycznych jako "naznaczonych" oceną normatywną dawnego prawa oraz z uznaniem, że metoda bezpośredniego działania nowego prawa może wynikać - co do zasady - jedynie z wyraźnego przepisu intertemporalnego nowej ustawy i musi być dodatkowo uzasadniona "ważnym interesem publicznym, którego nie można wyważyć z interesem jednostki". Zasada tempus regit factum ma charakter zasady prawnej o statusie dyrektywalnym na obszarze prawa administracyjnego. Oznacza to, że powinna być ona pojmowana jako norma prawna o znaczeniu zasadniczym dla całego obszaru regulacji administracyjnoprawnej. Źródłem normatywności tej zasady jest klauzula demokratycznego państwa prawnego, wynikająca z art. 2 Konstytucji RP oraz zasady cząstkowe z niej wywodzone, w tym np. zasada zaufania do państwa i prawa, zasada ochrony praw nabytych, zasada bezpieczeństwa prawnego, zasada nieretroakcji (por. M. Kamiński, Prawo administracyjne intertemporalne, opubl. i powołane tam piśmiennictwo oraz orzecznictwo). Wspomniana zaś zasada nieretroakcji oznacza zakaz nadawania przepisom mocy wstecznej. Co więcej, wstecznego działania nie może przypisywać normie – przy braku stosownego przepisu intertemporalnego – sam podmiot stosujący prawo (por. A. Olesińska, Zmiana..., s. 93-94). Choć od tej zasady odstępowano niekiedy w orzecznictwie przyznając prymat zasadzie nakazującej stosować przepis korzystniejszy dla adresata normy w razie konfliktu intertemporalnego – lex benignor – por. wyrok Sądu Najwyższego z 29 sierpnia 2001 r., III RN 131/00, OSNP 2002/2/33).

Reasumując należy stwierdzić, że przepisy uchylone należy stosować nadal do takich sytuacji i stanów, które zostały całkowicie ukształtowane, zamknięte pod ich rządami. Przepisy nowe zaś winny znaleźć zastosowanie do faktów, które zaszły od chwili ich wejścia w życie, ewentualnie także do tych stosunków prawnych, które zawiązały się pod rządami poprzedniego prawa, ale nadal trwają.

W przedmiotowej sprawie, w ocenie Sądu, do nagrody rocznej za 2017 r. (przychodu) należy zastosować art. 18 ust 1 ustawy systemowej w brzmieniu sprzed 01.01.2018 r. Nie jest bowiem w tym przypadku istotny moment wypłaty, który ma znaczenie wyłącznie dla celów terminu odprowadzenia składek. Jasne bowiem jest, że o istnieniu przychodu możemy mówić dopiero z chwilą jego otrzymania lub pozostawienia do dyspozycji- art. 11 ust 1 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426) w zw. z art. 4 pkt 9 ustawy systemowej. W realiach sprawy nie jest jednak istotny moment uzyskania przychodu ale jego związek z istnieniem tytułu ubezpieczenia. Nie ulega wątpliwości, że nagroda roczna, mimo, że wypłacona została w 2018 r. dotyczyła roku 2017, w którym funkcjonariusze (...)Skarbowej podlegali ubezpieczeniom społecznym. Jej wysokość uzależniona była od wysokości świadczeń uzyskanych w 2017 r. Jest więc przychodem ściśle związanym z rokiem 2017, a więc tym, w którym funkcjonariusze celno-skarbowi podlegali ubezpieczeniom społecznym. Wszystkie przesłanki dotyczące wypłaty nagrody rocznej ziściły się w 2017 r. To z końcem roku funkcjonariusz nabył prawo do tej nagrody, której termin wypłaty miał nastąpić do końca marca 2018 r. Rok 2018 zatem był wyłącznie rokiem jej wypłaty. Nie sposób przecież pominąć kwestii ochrony ubezpieczeniowej zapewnionej funkcjonariuszom w okresie, za który obliczono nagrodę roczną. Składka jest zawsze pochodną istnienia tytułu ubezpieczenia, a taki tytuł w 2017 r. z całą pewnością istniał.

Jak zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z 01.06.2016 r. I UK 253/16 do cech kategorialnych ubezpieczeń społecznych należy przymus ubezpieczenia, wyrażający się w pozbawieniu stron (zarówno osoby podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia, jak i instytucji ubezpieczeniowej) autonomii woli w zakresie nawiązania stosunku ubezpieczenia społecznego. Przepisy prawa wyliczają enumeratywnie kategorie podmiotów objętych przymusem ubezpieczenia, a powstanie stosunku prawnego pomiędzy ubezpieczonym i instytucją ubezpieczeniową następuje automatycznie wskutek wypełnienia przez ubezpieczonego ustawowych przesłanek. Przedmiotem stosunków ubezpieczenia są prawa i obowiązki ubezpieczonego oraz instytucji ubezpieczeniowej dotyczące składek oraz ochrony ubezpieczeniowej. Właściwością omawianych więzi prawnych jest występowanie szczególnego rodzaju zależności polegającej na tym, że objęcie ochroną ubezpieczeniową wiąże się z powstaniem obowiązku opłacania składek.

Składki na ubezpieczenia społeczne stanowią źródło dochodów ubezpieczeniowych i stanowią cenę gwarancji ubezpieczeniowej, tzn. za ponoszenie przez ubezpieczyciela ryzyka polegającego na zapewnieniu gwarancji wypłaty świadczeń w razie zajścia ryzyka po stronie ubezpieczającego się (por. L. Mackiewicz - Golnik, Powszechne ubezpieczenie emerytalne, Warszawa 1983, s. 84 oraz W. Szubert, Ubezpieczenia społeczne. Zarys systemu, Warszawa 1987, s. 217). Celowość składki i jej przeznaczenie odróżniają ją od podatku. Celowość ta wyraża się w powiązaniu dochodów uzyskanych ze składek z wydatkami na świadczenia z ubezpieczeń społecznych, zaś przeznaczeniem składki jest pozostawienie jej w dyspozycji instytucji ubezpieczeniowej.

W realiach sprawy ubezpieczyciel spełnił swój obowiązek zapewnienia wnioskodawczyni ochrony ubezpieczeniowej w okresie, za który została wypłacona nagroda roczna tj. w 2017 r.

Nadto, sytuacja funkcjonariusza (...) Skarbowej nie może być odmienna niż sytuacja pracownika, który podlega ubezpieczeniom społecznym w okresie trwania stosunku pracy – art. 13 pkt ustawy systemowej, co nie zmienia faktu, że wynagrodzenia wypłacone mu po ustaniu stosunku pracy również są przychodem ze stosunku pracy i podlegają oskładkowaniu mimo, że ochrona ubezpieczeniowa wynikająca z umowy o pracę zakończyła się.

Wynika to z faktu, że podleganie ubezpieczeniom społecznym ściśle związane jest z istnieniem zdarzeń je warunkujących np. stosunkiem pracy, działalnością gospodarczą czy innymi wymienionymi w art. 6 i nast. ustawy ubezpieczeniowej w okresach precyzyjnie opisanych w art. 13. Natomiast przychód, który stanowi podstawę naliczenia składek musi być jedynie związany z tytułem podlegania ubezpieczeniom społecznym, a nie wypłacony w okresie podlegania tym ubezpieczeniom. Wynika to jednoznacznie z art. 4 pkt 9 ustawy systemowej. A zatem jeżeli tytułem uzyskania przychodu jest: zatrudnienie w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywanie mandatu posła lub senatora, wykonywanie pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania i inne wymienione w tym przepisie, to moment uzyskania przychodu jest jedynie momentem powstania obowiązku odprowadzenia składek, niezależnie od tego czy osoba fizyczna, która uzyskała przychód nadal podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Skoro zatem przychód z tytułu nagrody rocznej jednoznacznie dotyczył okresu służby objętego obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi, to podlega on oskładkowaniu z tego tytułu.

Mając na względzie przedstawioną wyżej ocenę, działając na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 KPC, Sąd Okręgowy oddalił odwołanie.