Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa wniosła przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S. pozew o zapłatę kwoty 8586 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu, z tytułu pokrycia pełnych kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Nakazem zapłaty z dnia 6 grudnia 2019 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie X Wydziale Gospodarczym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu. Zakwestionowała legitymacje czynną powódki. Nadto pozwana zakwestionowała dobową stawkę najmu oraz jego okres, podniosła zarzut nieskorzystania z oferty najmu złożonej poszkodowanemu przez pozwaną.

W roku procesu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 grudnia 2018 r. miała miejsce kolizja, w wyniku której uszkodzony został pojazd S. (...) nr rej. (...), należący do F. N.. Pojazd po zdarzeniu był jezdny. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC pojazdu u pozwanego.

Poszkodowany dnia 20 grudnia 2018 r. telefonicznie zgłosił szkodę ubezpieczycielowi sprawcy, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Wiadomością e-mail z dnia 20 grudnia 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody poinformował poszkodowanego o przyjęciu zgłoszenia szkody, wskazując na możliwość zorganizowania najmu pojazdu zastępczego, którego wszystkie koszty pokryje pozwany. Pozwany podał dane kontaktowe oraz cennik za dobę wynajmu, którego koszt pokrywa pozwany. Zastrzegł prawo weryfikacji okresu najmu i jego dobowej stawki do wysokości wskazanej przez pozwanego w tej ofercie, która w przypadku pojazdów z segmentu D wynosiła 135 zł brutto. Poszkodowany zapoznał się z treścią powyższego maila.

Jeszcze w tym samym dniu z poszkodowanym skontaktowała się przedstawicielka pozwanego, która zaproponowała F. N. zorganizowanie pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela. Dla poszkodowanego nie miało znaczenia, jakiego segmentu będzie pojazd zastępczy.

Poszkodowany był zaskoczony taką ofertą. Po skonsultowaniu tego z synem poszkodowany zwrócił się do powódki, za namową syna, o pomoc w zakresie naprawy pojazdu i najmu pojazdu zastępczego oraz dochodzenia odszkodowania. Poszkodowany nie kontaktował się już z pozwanym w przedmiocie najmu pojazdu zastępczego, po tym jak zdecydował się skorzystać z usług powódki.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 20 grudnia 2018 r. k. 72-74;

- zeznania świadka F. N. (częściowo) k. 137-139;

- zeznania za powódkę P. H. (częściowo) k. 139-140.

Dnia 3 stycznia 2019 r. poszkodowany zawarł z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową w S. umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbył na rzecz powódki wierzytelność (czyli prawo do odszkodowania) przysługującą mu z tytułu zdarzenia z dnia 18 grudnia 2018 r. w stosunku do (...) Spółki Akcyjnej w S..

Dowód:

- umowa cesji z dnia 3 stycznia 2019 r. k. 52;

- wiadomość e-mail z dnia 4 stycznia 2019 r. k. 18;

- zeznania świadka F. N. k. 137-139;

- zeznania P. H. (częściowo) k. 139-140;

Dnia 11 stycznia 2019 r. odbyły się oględziny uszkodzonego pojazdu przez rzeczoznawcę pozwanej z udziałem F. N.. Pozwana sporządziła kalkulację naprawy pojazdu poszkodowanego, ustalając jej koszt na kwotę 1245,81 zł brutto. W protokole oględzin, z którym poszkodowany się zapoznał, powielone były informacje w przedmiocie najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela. Również w zakresie zweryfikowania stawki dobowej najmu do kwoty 135 zł brutto w przypadku pojazdu segmentu D w razie skorzystania z wypożyczalni zewnętrznej.

Dowód:

- protokół szkody z dnia 11 stycznia 2019 r. k. 29-31, 75-77, 100-101;

- kalkulacja STU k. 32-39;

- dokumentacja fotograficzna k. 97-100;

- zeznania świadka F. N. k. 137-139;

- zeznania za powódkę P. H. k. 139-140.

Poszkodowany oddał pojazd do naprawy i dnia 15 stycznia 2019 r. zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki O. (...) nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 200 zł netto. Poszkodowany poinformował powódkę, że pozwany zaproponował mu pojazd zastępczy.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 15 stycznia 2019 r. k. 53;

- OWU k. 56;

- zeznania świadka F. N. k. 137-139;

- zeznania za powódkę P. H. k. 139-140.

Wiadomością e-mail z dnia 16 stycznia 2019 r. powódka zgłosiła konieczność przeprowadzenia kolejnych oględzin. Po rozpoczęciu najmu pojazdu zastępczego powódka zwróciła się o uszczegółowienie oferty złożonej przez ubezpieczyciela w zakresie zorganizowania pojazdu zastępczego.

Dowód:

- wiadomość e-mail k. 19;

- zeznania P. H. k. 139-140.

Dnia 29 stycznia 2019 r. pozwana sporządziła kolejną kalkulację naprawy, ustalając jej koszt na kwotę 1281,03 zł brutto.

Dowód:

- kalkulacja STU k. 41-48.

Wiadomością e-mail z dnia 5 lutego 2019 r. powódka zwróciła się do pozwanej o nadesłanie kosztorysu naprawy, po przeprowadzonych oględzinach dodatkowych.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 5 lutego 2019 r. k. 20-21;

Wiadomością e-mail z dnia 8 lutego 2019 r. pozwana przesłała powódce sporządzony kosztorys naprawy.

Dowód:

- wiadomość e-mail k. 22;

Powódka kwestionując wysokość odszkodowania, dnia 9 lutego 2019 r. ustaliła koszt naprawy pojazdu poszkodowanego na kwotę 3430,31 zł.

Dowód:

- kalkulacja powódki k. 49-51;

Wiadomością e-mail z dnia 11 lutego 2019 r. powódka przesłał pozwanej sporządzony kosztorys naprawy.

Dowód:

- wiadomość e-mail k. 23-24;

Dnia 19 lutego 2019 r. poszkodowany zwrócił powódce wynajęty pojazd zastępczy.

Dowód:

- oświadczenie k. 55;

- zeznania świadka F. N. k. 137-139;

Dnia 12 marca 2019 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 12 286,31 zł brutto, w tym:

- tytułem najmu pojazdu zastępczego przez okres 36 dni, przy dobowej stawce wynoszącej 200 zł netto- łącznie 8856 zł brutto, oraz

- tytułem naprawy blacharsko-lakierniczej pojazdu poszkodowanego za kwotę 3430,31 zł brutto.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 54;

Pismem z dnia 18 marca 2019 r. powódka dokonała zgłoszenia wierzytelności ubezpieczycielowi sprawcy szkody.

Dowód:

- pismo z dnia 18 marca 2019 r. k. 26;

Decyzją z dnia 4 kwietnia 2019 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń przyznało odszkodowanie w kwocie 3700,31 zł brutto, uwzględniając koszt najmu pojazdu zastępczego w kwocie 270 zł, uznając za uzasadniony okres najmu 2 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce do kwoty 135 zł brutto oraz pokrywając koszt naprawy w kwocie 3430,31 zł.

Dowód:

- decyzja STU z dnia 4 kwietnia 2019 r. k. 78-79;

- umowy o współpracy k. 80-96;

Pismem z dnia 5 kwietnia 2019 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty pozostałej kwoty.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 5 kwietnia 2019 r. k. 27-28.

Poszkodowany zawarł z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową w S. umowę cesji wierzytelności datowaną na 19 lutego 2019 r., na podstawie której zbył na rzecz powódki wierzytelność przysługującą mu w związku z wynajmem pojazdu zastępczego z tytułu zdarzenia z dnia 18 grudnia 2018 r. w stosunku do (...) spółki akcyjnej w S..

Dowód:

- umowa cesji k. 146;

- zeznania świadka F. N. k. 137-139;

- zeznania za powódkę P. H. (częściowo) k. 139-140.

Pojazd wynajęty O. (...) (klasa D) odpowiadał klasie pojazdu uszkodzonego marki S. (...) (klasa D).

Średnie rynkowe stawki najmu pojazdu zastępczego porównywalnego klasowo z pojazdem poszkodowanym z uwzględnieniem opcji (rozliczenie bezgotówkowe, pełny zakres ubezpieczeń OC/AC z wykupionym udziałem własnym w szkodach, zawarcie umowy na czas nieokreślony) w okresie I kwartału 2019 r. na lokalnym rynku wynosiły 178-218 zł/doba netto.

Uzasadniony czas warsztatowy naprawy pojazdu z uwzględnieniem zakresu uszkodzeń w szkodzie wynosił 6 dni.

Uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego z uwzględnieniem czynności procesu likwidacji szkody i procesu naprawy pojazdu wynosił 36 dni.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego M. M. k. 166-188.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił po pierwsze na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, przy czym strony nie kwestionując autentyczności tych dowodów, wyciągały jedynie częściowo odmienne wnioski. W szczególności pozwany nie kwestionował autentyczności umowy cesji wierzytelności załączonej przy piśmie powódki z dnia 12 października 2020 r. (k. 146). Niemniej jednak w ocenie sądu wspomnianą umowę cesji wierzytelności w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego jak na k. 146 akt sprawy, datowaną na 19 lutego 2019 r., poszkodowany w istocie zawarł z powódką w późniejszym czasie, to jest już w toku niniejszego procesu, a konkretnie po rozprawie z dnia 5 października 2020 r. Umowa ta w ocenie sądu została zawarta i złożona po pierwszej rozprawie, z uwagi na treść zeznań świadka F. N., który zeznał tylko o jednej umowie cesji zawartej z powódką zaraz po Nowym Roku (2019), a przed naprawą i najmem pojazdu od powódki (k. 138). Świadek zeznawał o jednej umowie cesji, a więc z dnia 3 stycznia 2019 r. (k. 52), zatem zawartej tuż po Nowym Roku. Nie potwierdzając tym samym wersji pozwanej lansowanej w odpowiedzi na sprzeciw oraz treści zeznań przedstawiciela powódki w przedmiocie omyłki pisarskiej w zakresie daty ostatnio wymienionej umowy. Również sposób składania zeznań przez przedstawiciela powódki nie doprowadził sądu do przekonania o omyłce w dacie umowy cesji z dnia 3 stycznia 2019 r. Podkreślić należy, że z rozprawy, na której przesłuchano P. H. i świadka sporządzono protokół elektroniczny. Zdaniem sądu, gdyby powódka istotnie dysponowała umową cesji wierzytelności w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego z 19 lutego 2019 r., to złożyłaby ją wraz z odpowiedzią na sprzeciw, zamiast forsować w replice na sprzeciw tezę o omyłce w dacie pierwszej umowy. Która to teza ostatecznie nie znalazła potwierdzenia w treści ww. dowodów ze źródeł osobowych. Zdaniem sądu pełnomocnik procesowy powódki z rozmysłem nie uwierzytelnił za zgodność z oryginałem kopii umowy datowanej na 19 lutego 2019 r. W razie kwestionowania autentyczności umowy w zakresie daty jej zawarcia, co ostatecznie jednak nie nastąpiło, wiadome jest z doświadczenia procesowego każdego zawodowego prawnika, że biegły z zakresu grafologii nie jest w stanie sporządzić opinii na okoliczność rzeczywistej daty podpisania umowy w oparciu o kserokopię dokumentu. Niemniej jednak okoliczność, czy poszkodowany zawarł z powódką jedną, czy dwie umowy cesji oraz czy druga cesja zawarta została w dacie 19 lutego 2019 r., czy w późniejszej, ostatecznie nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia, o czy będzie mowa w dalszych rozważaniach.

Dla porządku wskazać należy, że sąd pominął wniosek o dopuszczenie dowodu z płyty CD z aktami szkody jak k. 113, albowiem dowodu tego nie dało się przeprowadzić z uwagi na brak możliwości uruchomienia plików znajdujących się na płycie (art. 235 ² § 1 pkt. 4 k.p.c.).

Sąd zasadniczo dał wiarę przesłuchanemu w sprawie świadkowi F. N. oraz przedstawicielowi powódki i uznał ich zeznania w zakresie, w jakim korespondowały one ze sobą oraz znajdowały potwierdzenie w pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym z dokumentów. Okoliczność zaproponowania przez pozwanego pojazdu zastępczego jedynie na kilka / trzy dni nie znalazła potwierdzenia w innych dowodach i w tym zakresie sąd ocenił ich zeznania za stworzone na potrzeby procesu.

Sąd bazował także na pisemnej opinii biegłego sądowego, a przyjęta przez biegłego metodologia wyceny nie budziła zastrzeżeń. Biegły wykonując opinię, oparł się na dostępnym w sprawie materiale dowodowym, w sposób precyzyjny uzasadnił jej treść. Biegły przekonywająco wyjaśnił, w jaki sposób wyliczył okres naprawy, a co za tym idzie – zasadnego najmu pojazdu zastępczego. Wyjaśnił, że pojazd poszkodowanego był jezdny i poszkodowany poruszał się nim od daty szkody, tj. 18 grudnia 2018 r. do daty przekazania pojazdu do warsztatu i otrzymania pojazdu zastępczego, tj. 15 stycznia 2019 r. Fakt przekazania jezdnego pojazdu (uszkodzenia kosmetyczne) do naprawy po miesiącu od daty szkody nie miał istotnego znaczenia w sprawie i nie wpływał na uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego w okolicznościach sprawy. Logicznie wyjaśnił, że na wolnym rynku nie istnieje możliwość wynajęcia pojazdu zastępczego odpowiadającemu klasą pojazdowi poszkodowanemu (klasa (...)) za kwotę oferowaną przez pozwaną w stawce 135 zł. Natomiast ceny pozwanej są cenami preferencyjnymi dla towarzystw ubezpieczeniowych w ramach podpisanych umów rocznych z wypożyczalniami ogólnokrajowymi na wynajem kilku tysięcy samochodów rocznie. Strony nie kwestionowały wartości dowodowej tego dokumentu. Ponadto na ostatniej rozprawie pełnomocnik powódki cofnął wniosek o wyłączenie biegłego sądowego M. M..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się częściowo zasadne.

Jego podstawę prawną stanowi przepis art. 822 § 1 i 4 k.c. W rozpoznawanej sprawie niesporny był fakt zawarcia przez sprawcę zdarzenia umowy ubezpieczenia OC z pozwanym i zaistnienie powodującego szkodę zdarzenia, za które odpowiadała osoba ubezpieczona. Odpowiedzialność ubezpieczyciela pokrywa się z odpowiedzialnością sprawcy szkody. Strona pozwana swojej odpowiedzialności również nie kwestionowała. Zarzucała natomiast brak legitymacji czynnej i kwestionowała wysokość szkody.

Legitymacja powódki wynikała z przywołanego wyżej art. 822 § 4 k.c. oraz obu umów przelewu wierzytelności przysługującej poszkodowanemu z tytułu odszkodowania, zarówno umowy z dnia 3 stycznia 2019 r., jak i datowanej na 19 lutego 2019 r. w związku z najmem pojazdu zastępczego (art. 509 k.c.). Zwraca uwagę, że legitymacja powódki nie była przez pozwanego kwestionowana w toku postępowania likwidacyjnego, jako że pozwany wypłacił odszkodowanie, choć nie w pełnej wysokości. Zarzut w tym przedmiocie pojawił się dopiero w toku niniejszego procesu i ostatecznie okazał się on chybiony. Interpretacja przepisu art. 509 k.c. zaprezentowana przez pozwaną w sprzeciwie, oznaczałaby w istocie wprowadzenie zakazu umów cesji tego rodzaju wierzytelności, a takowego ustawodawca nie wprowadził, a także godziłaby w zasadę swobody umów. Sąd zapoznał się z uzasadnieniem do wyroku tut. Sądu w innym składzie orzekającym w sprawie XI GC 296/18, na który powołuje się pozwana. Wyrok w tamtej sprawie nie przeszedł kontroli instancyjnej i nie można wykluczyć, że stanowisko to jest odosobnione. Sąd natomiast w pełni podziela argumentację prawną wyrażoną w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy z dnia 23 maja 2019 r., sygnatura akt VIII Ga 94/19. Zgodnie z nim „oczywistym jest, że umowy przelewu zawierane z podmiotami świadczącymi jednocześnie usługi w zakresie najmu pojazdów zastępczych mają na celu umożliwienie dochodzenia przez wynajmującego roszczeń wobec ubezpieczycieli z pominięciem poszkodowanego.” W niniejszej sprawie nie zachodzą również podstawy do uznania umowy przelewu za nieważną, w szczególności brak jest naruszenia normy wynikającej z art. 510 § 2 k.c. Przy czym mimo ustalenia w sprawie niniejszej, że powódka zawarła z poszkodowanym drugą umowę cesji wierzytelności konkretnie już w zakresie kosztów najmu pojazdu, to nie stoi na przeszkodzie uwzględnieniu powództwa okoliczność, że roszczenie stało się wymagalne po wytoczeniu powództwa. Przy czym w ocenie sądu już na podstawie pierwszej umowy cesji z dnia 3 stycznia 2019 r. powódka była czynnie legitymowana do dochodzenia niniejszym pozwem roszczeń odszkodowawczych z tytułu zdarzenia z dnia 18 grudnia 2018 r. w pojeździe należącym do F. N..

Przy rozliczeniu kosztów najmu powódka zastosowała stawkę w wysokości 200 zł netto/doba. Stawka ta dotycząca najmu bez limitu kilometrów i bez udziału własnego, co wynika z umowy najmu, mieści się w przedziale stawek najmu pojazdów z segmentu D jak wynajęty P.. Pozwana zakwestionowała wysokość stawki pojazdu zastępczego, zarzucając, że za pośrednictwem współpracującej z pozwaną wypożyczalni mogła zorganizować poszkodowanemu auto zastępczego po niższej stawce. W związku z tym wypłacona kwota odszkodowania wynika ze zweryfikowanej przez pozwaną stawki dobowej najmu do kwoty 135 zł. Kwestia zastosowanych stawek najmu jest przedmiotem wielu wypowiedzi judykatury, a podsumowaniem orzecznictwa w tym zakresie jest uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17 - wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. W świetle poczynionych ustaleń faktycznych niezwłocznie po zgłoszeniu szkody ubezpieczycielowi, co miało miejsce dwa dni po zdarzeniu, zaproponowano poszkodowanemu zarówno telefonicznie, jak i drogą mailową zorganizowanie poszkodowanemu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela. Ubezpieczyciel w wiadomości mailowej, z którą poszkodowany się zapoznał, wskazał m.in. na konieczność skontaktowania się z ubezpieczycielem w tym przedmiocie, odsyłając do akceptowalnych stawek – w przypadku segmentu D do kwoty 135 zł. Oferta w przedmiocie zorganizowania auta zastępczego z wypożyczalni współpracującej z pozwanym i konsekwencje skorzystania z droższego najmu została także ponowiona przez pozwanego w protokole oględzin, z którym poszkodowany się zapoznał. Mimo to, poszkodowany za namową syna najął pojazd zastępczy od powódki po stawce dobowej 200 zł netto. Z tego względu poszkodowany nie kontaktował się z ubezpieczycielem w przedmiocie zorganizowania poszkodowanemu innego auta zastępczego za akceptowalną przez pozwaną stawkę. Poszkodowany odebrał ubezpieczycielowi szansę na zorganizowanie auta zastępczego po niższej stawce dobowej, co jest sprzeczne z zasadną minimalizacji szkody. Co istotne, ubezpieczyciel uprzedził poszkodowanego o konsekwencjach najęcia takiego auta po stawkach przekraczających limity akceptowane przez pozwaną. Pismo ubezpieczyciela w tym przedmiocie zostało skierowane na kilka tygodni przed rozpoczęciem najmu oraz na kilka miesięcy przed wystawieniem faktury za ten najem. Powódka została poinformowana przez poszkodowanego o propozycji najmu złożonej przez pozwanego, dysponowała protokołem oględzin z pisemną informacją w tym przedmiocie. W takich okolicznościach powódka powinna dostosować stawkę do stawki akceptowanej przez pozwanego, za którą sam mógł wynająć pojazd poszkodowanemu. Powódka powinna także liczyć się z tym, że pozwana nie zaakceptuje najmu pojazdu zastępczego od powódki po wyższej stawce dobowej, aniżeli wynegocjowana z asystorem pozwanej. Nie miało więc znaczenia dla rozstrzygnięcia, że stawka zastosowana przez powódkę mieściła się w przedziale stawek średniorynkowych.

Sąd nie podzielił natomiast zarzutu strony pozwanej w przedmiocie uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego. Pozwany, który uznał za zasadny okres najmu trwający 2 dni, nie wykazał zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu powyższego twierdzenia w niniejszym procesie (art. 6 k.c.), a powódka na podstawie przeprowadzonego dowodu z opinii biegłego, który nie jest powiązany z żadną ze stron, udowodniła zasadność całego okresu faktycznego najmu wynoszącego 36 dni.

W związku z powyższym zasądzono kwotę 4860 zł, stanowiącą iloczyn 36 dni oraz stawki dobowej 135 zł.

Odsetki od tej kwoty należą się za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego (art. 481 k.c.), a termin spełnienia świadczenia przez zakład ubezpieczeń wynika z art. 817 § 1 i 2 k.c.

Stąd orzeczono jak w punkcie I wyroku, a dalej idące powództwo oddalono (pkt II).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c., mając na uwadze, że powódka wygrała proces w 57%, a pozwany utrzymał się z obroną w 43%. Powódka poniosła opłatę od pozwu w kwocie 500 zł, opłatę skarbową 17 zł, 1800 zł tytułem wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) oraz wydatek na wynagrodzenie biegłego 436,17 zł pokryty częściowo z jej zaliczki, razem 2753,17 zł. Z czego 57% daje kwotę 1569 zł. Pozwany poniósł koszty opłat notarialnych 7,38 zł tytułem uwierzytelnienia pełnomocnictwa oraz wydatek na wynagrodzenie biegłego 436,18 zł, razem 443,56 zł. Z czego 43% to kwota 191 zł. W wyniku wzajemnej kompensacji zasądzono od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1378 zł (tj. (...) – 191 zł = 1378 zł).

W punkcie IV sąd na podstawie art. 82 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 1 i 2 u.k.s.c. zwrócił stronom niewykorzystane zaliczki, mając na uwadze, że wynagrodzenie biegłego wyniosło 872,35 zł, a strony uiściły zaliczki wynoszące po 800 zł.

Zarządzenia:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)