Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt XI C 875/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 9 grudnia 2020 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XI Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Wojciech Wojnar

Protokolant: Agnieszka Peregudów

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2020 r. we W.

sprawy z powództwa G. W.

przeciwko (...) Towarzystwo (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda G. W. na rzecz strony pozwanej (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. kwotę 3217 zł kosztów postępowania;

III.  zasądza od powoda G. W. na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej) kwotę 1461,47 zł nieuiszczonych kosztów sądowych – wynagrodzeń biegłych sądowych.

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 sierpnia 2014 r. doszło do kolizji drogowej, w której uczestniczył G. W..

Sprawca kolizji był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) Towarzystwo (...) S.A.

(dowód: - notatka informacyjna, k. 48

- dokumentacja lekarska, k. 13-23;

- dokumenty zawarte w aktach szkodowych, w tym dokumentacja fotograficzna k. 73-80;

- zeznania świadka M. H., protokół posiedzenia z dnia 25 listopada 2016 r.;

- przesłuchanie powoda, protokół rozprawy z dnia 17 sierpnia 2017 r.)

W trakcie zdarzenia przyrost wartości opóźnienia wynosiła 1-10 m/s 2, czyli ok. 0,1-1g. Wartości opóźnienia bliskie górnych wartości są mało prawdopodobne. Fizykalne parametry zdarzenia nie osiągnęły zatem wartości, przy których wystąpiłyby warunki sprzyjające możliwości powstania urazów górnego odcinka kręgosłupa szyjnego, w tym również urazów typu whiplash.

Działające podczas zdarzenia z dnia 2 sierpnia 2014 r. siły bezwładności nie mogły wywołać
u G. W. zespołu (...) i jego długotrwałych następstw. Zgłaszane przez niego dolegliwości mogły wynikać z istniejących wcześniej w zakresie jego organizmu zmian chorobowych lub ze zwiększonej indywidualnie bariery odczuwania dolegliwości bólowych.

(dowód: - łączna opinia sądowa biegłych z rekonstrukcji zdarzeń drogowych i medycyny sądowej, k. 156-179)

Wskutek zderzenia pojazdów G. W. mógł co najwyżej doznać stłuczenia odcinka szyjnego kręgosłupa, skutkującego przemijającymi dolegliwościami bólowymi tej okolicy kręgosłupa. W związku
z brakiem możliwości badania podmiotowego i przedmiotowego G. W., brakiem możliwości chronologicznego powiązania zgłaszanych przez niego dolegliwości ze zdarzeniem, brakiem pogłębienia diagnostyki, biegła nie była w stanie stwierdzić, czy w wyniku zdarzenia u powoda doszło do trwałego bądź długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Z opisu badania RTG odcinka szyjnego kręgosłupa, wykonanego po zdarzeniu, wynika, wynika że nie doszło do powstania żadnych zmian pourazowych. Stwierdzono jedynie samoistne zmiany chorobowe, które nie mogły powstać w okolicznościach zdarzenia z dnia 2 sierpnia 2014 r. doznała skręcenia kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego.

(dowód: - dokumentacja lekarska, k. 13-23;

- opinia sądowa, k. 207-210;

- zeznania świadka M. H., protokół posiedzenia z dnia 25 listopada 2016 r.;

- przesłuchanie powoda, protokół rozprawy z dnia 17 sierpnia 2017 r.)

G. W. zgłosił szkodę i krzywdę w (...) S.A. najpóźniej w dniu 5 sierpnia 2014 r.

W odpowiedzi ubezpieczyciel odmówił przyznania zadośćuczynienia.

(dowód: - korespondencja stron, k. 9-12;

- dokumenty zawarte w aktach szkodowych, a w tym wniosek, k. 71 akt szkodowych)

Powyższe ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach,
które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Za niewiarygodne Sąd uznał twierdzenia powoda, że wskutek przedmiotowego zdarzenia doznał uszczerbku na zdrowiu, albowiem twierdzenia te stoją w sprzeczności ze sporządzonymi w sprawie opiniami sądowymi. Biegli sądowi
z zakresu rekonstrukcji zdarzeń drogowych i medycyny sądowej jednoznacznie ustalili na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów, że w okolicznościach zdarzenia z dnia 2 sierpnia 2014 r. siły bezwładności nie mogły wywołaću G. W. zespołu (...) i jego długotrwałych następstw. Zgłaszane przez niego dolegliwości mogły wynikać z istniejących wcześniej w zakresie jego organizmu zmian chorobowych lub ze zwiększonej indywidualnie bariery odczuwania dolegliwości bólowych. Opinię tę potwierdziła opinia biegłego neurologa. Wprawdzie biegły ten stwierdził, że powód mógł doznać stłuczenia kręgosłupa, jednak zauważyć należy, że powód – mimo wezwania biegłej – nie stawił się na badania. W związku z brakiem możliwości badania podmiotowego i przedmiotowego powoda, brakiem możliwości chronologicznego powiązania zgłaszanych przez niego dolegliwości ze zdarzeniem, brakiem pogłębienia diagnostyki, biegła nie była w stanie stwierdzić, czy w wyniku zdarzenia u powoda doszło do trwałego bądź długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Z opisu badania RTG odcinka szyjnego kręgosłupa, wykonanego po zdarzeniu, wynika, wynika że nie doszło do powstania żadnych zmian pourazowych. Stwierdzono jedynie samoistne zmiany chorobowe, które nie mogły powstać w okolicznościach zdarzenia
z dnia 2 sierpnia 2014 r. doznała skręcenia kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego.

W związku z tym, że opinię sporządziła biegła neurolog samodzielnie (bez udziału biegłego ortopedy), a powód – mimo wezwania przez biegłą - nie stawił się na badanie, Sąd zmienił postanowienie dowodowe i oddalił wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii łącznej i z opinii biegłego ortopedy. Skoro powód nie stawia się na termin badania wyznaczony przez biegłego, dowód ten był zbędny i nieprzydatny do stwierdzenia dowodzonych przez powoda okoliczności.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawę żądania powództwa stanowi art. 445 § 1 k.c. zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Nadto, powódka wywodziła swoje roszczenie z treści art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. W myśl § 2 tego przepisu umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Podobnie stanowi art. 9 ust. 2a ustawy z dnia 22 maja 2003 r.
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
(dalej ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych). Stosownie zaś do art. 9 ust. 1 tej ustawy umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych), poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń, przy czym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia (art. 34 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych). Jednocześnie stosownie do art. 35 tej ustawy ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych).

Przesłankami odpowiedzialności z tytułu czynu niedozwolonego, które warunkują powstanie obowiązku naprawienia przez sprawcę szkody w rozumieniu przepisów dotyczących reżimu deliktowego są: szkoda w znaczeniu uszczerbku w dobrach osoby poszkodowanej, zdarzenie wyrządzające szkodę (czyli działanie lub zaniechanie działania) oraz związek przyczynowy pomiędzy szkodą a zdarzeniem - art. 436 § 1 k.c. oraz również wina (art. 415 k.c.).

W rozpoznawanej sprawie sporne było, czy w okolicznościach wskazanego wyżej zdarzenia drogowego powód mógł doznać jakiegokolwiek uszczerbku na zdrowiu.

Odnosząc się do tej kwestii wskazać należy, że ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał w myśl art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. na powodzie, niemniej powód ciężaru tego nie udźwignął, ograniczając się w zasadzie do podniesienia gołosłownych twierdzeń i przedłożenia dokumentacji medycznej, która ich nie potwierdzała. Nadto, zauważyć należy, że powód nie stawił się na badania, które miała przeprowadzić biegła, czym uniemożliwił sporządzenie pełniej opinii i wskutek czego pozbawił się możliwości udowodnienia,
że w przedmiotowym wypadku doznał uszczerbku na zdrowiu. Tymczasem z opinii łącznej biegłych
z zakresu rekonstrukcji zdarzeń drogowych i medycyny sądowej jednoznacznie wynika,
że w okolicznościach zdarzenia z dnia 2 sierpnia 2014 r. siły bezwładności nie mogły wywołać u powoda zespołu (...) i jego długotrwałych następstw. Zgłaszane przez niego dolegliwości mogły wynikać
z istniejących wcześniej w zakresie jego organizmu zmian chorobowych lub ze zwiększonej indywidualnie bariery odczuwania dolegliwości bólowych. Opinię tę potwierdziła opinia biegłego neurologa. Wprawdzie biegły ten stwierdził, że powód mógł doznać stłuczenia kręgosłupa, jednak zauważyć należy, że powód – mimo wezwania biegłej – nie stawił się na badania. W związku z brakiem możliwości badania podmiotowego i przedmiotowego powoda, brakiem możliwości chronologicznego powiązania zgłaszanych przez niego dolegliwości ze zdarzeniem, brakiem pogłębienia diagnostyki, biegła nie była w stanie stwierdzić, czy w wyniku zdarzenia istotnie doszło u powoda do trwałego bądź długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Z opisu badania RTG odcinka szyjnego kręgosłupa, wykonanego po zdarzeniu, wynika, wynika że nie doszło do powstania żadnych zmian pourazowych. Stwierdzono jedynie samoistne zmiany chorobowe, które nie mogły powstać w okolicznościach zdarzenia.

Skoro powód nie udowodnił, że wskutek zdarzenia doznał jakiegokolwiek uszczerbku na zdrowiu i nie udowodnił, że w związku z tym uszczerbkiem poniósł koszty leczenia, Sąd powództwo oddalił.

Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd oparł na art. 98 k.p.c., uznając, że powód, jako strona przegrywająca powinien zwrócić stronie pozwanej wszystkie poniesione przez nią koszty procesu. Tym samym, Sąd zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej całość poniesionych przez nią kosztów. W niniejszej sprawie koszty te wyniosły 3217 zł i wynagrodzenie pełnomocnika (1200 zł), zaliczkę na wynagrodzenie biegłych
w wysokości 2000 zł oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych zawarte w punkcie III tenoru wyroku Sąd oparł na treści art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i art. 98 k.p.c. Stosownie do brzmienia pierwszego z tych przepisów kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu (art. 113 ust. 1 u.k.s.s.c.).

W niniejszej sprawie na nierozliczone koszty sądowe składają się koszty wynagrodzenia biegłych sądowych w wysokości 1461,47 zł, które Sąd zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa.

Z tych powodów Sąd orzekł jak w wyroku.