Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2021r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2021 r. w K.

sprawy z powództwa (...) Banku S.A. z siedzibą w W.

przeciwko S. D.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo;

II.  Zasądza od powoda (...) Banku S.A. z siedzibą w W. na rzecz pozwanego S. D. kwotę 2.214,00 zł (dwa tysiące dwieście czternaście złotych), w tym kwotę 414,00 zł (czterysta czternaście złotych) tytułem należnego podatku VAT, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pomoc prawna świadczona z urzędu).

Sygn. akt I C 1453/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank Spółka Akcyjna wniósł o zasądzenie od pozwanego S. D. kwoty 6.159,06 zł wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami sądowymi, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany w dniu 07.02.2014 r. zaciągnął zobowiązanie względem powoda na podstawie umowy pożyczki nr (...). W związku z brakiem terminowego regulowania spłat, skutkującym naruszeniem warunków tej umowy, zadłużenie powstałe na tle jej realizacji w dniu 08.07.2019 r. zostało postawione w stan pełnej wymagalności, a pozwany pismem z dnia 09.07.2019 r. został wezwany do spłaty wymagalnego zadłużenia. Wezwanie nie przyniosło żadnego skutku.

W odpowiedzi na pozew, pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanego wskazał, że pozwany zaprzecza jakoby zawarł z powodem umowę pożyczki, której dotyczy dochodzone roszczenie. Wskazał, że podpisy pod umową pożyczki i dokumentami do niej dołączonymi, nie zostały nakreślone przez pozwanego.

Na potwierdzenie swojego stanowisko pełnomocnik pozwanego przedłożył prywatną ekspertyzę kryminalistyczną dokumentów (k. 64 – 76), z której wynikało, że przy założeniu, iż kopie podpisów pod umową pożyczki, formularzem informacyjnym oraz dyspozycją uruchomienia pożyczki, które zostały użyte jako materiał dowodowy, są identyczne w stosunku do oryginałów, to oryginały podpisów złożone przez pozwanego do porównania wskazują cechy rozbieżne pisma w stosunku do przekazanego do badań materiału dowodowego – co może wskazywać na możliwość nakreślenia materiału dowodowego i porównawczego przez różne osoby.

Do dnia ogłoszenia wyroku w sprawie, powód nie ustosunkował się do pisma pełnomocnika pozwanego, a w szczególności nie zakwestionował przedłożonej przez pozwanego ekspertyzy.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Powód nie udowodnił, że przysługuje mu jakiekolwiek roszczenie względem pozwanego, Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strony zobowiązane są w myśl przepisu art. 232 kpc wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar udowodnienia faktów uzasadniających objęte pozwem roszczenie spoczywał na powodzie, który winien wykazać wszystkie okoliczności stanowiące podstawę żądania pozwu.

W niniejszej sprawie powód załączył do pozwu umowę pożyczki (k. 13-19), na której wprawdzie istnieje podpis, który sugeruje, że umowę zawarł pozwany, jednakże pozwany zaprzeczył tej okoliczności i na poparcie swojego stanowiska przedłożył ekspertyzę kryminalistyczną, z której wynikało, że istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że podpis pod umową i dołączonymi do niej dokumentami nie został złożony przez powoda.

Pełnomocnik powoda nie zakwestionował przedłożonej przez pozwanego ekspertyzy, a sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić jej wiarygodności i dopuszczać w tym zakresie dowód z opinii biegłego, w sytuacji gdy powód nie złożył żadnych zastrzeżeń co do jej treści i nie przedłożył żadnych dokumentów, które mogłyby przeczyć twierdzeniu pozwanego, że nie on podpisał się pod umową.

Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, winien przejawiać staranność w wykazaniu zasadności powództwa. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 7.11.2007 r. (II CSK 293/07), ciężar udowodnienia faktu należy rozumieć nie tylko jako obarczenie jednej ze stron procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o prawdziwości swoich twierdzeń, ale również konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności.

Na marginesie zauważyć należy, że dowodu istnienia zobowiązania pozwanego nie stanowi przedłożona już po zapadnięciu wyroku przez pełnomocnika powoda historia rachunku bankowego, z której w żaden sposób nie da potwierdzić się, że spłaty kredytu dokonywał pozwany, albowiem oprócz imienia i nazwiska nie ma żadnego numeru konta, po którym dałoby się zweryfikować, czy należało do pozwanego. Wobec przedłożonej przez pozwanego, a nie zakwestionowanej przez powoda ekspertyzy kryminalistycznej, łatwo można przyjąć założenie, że spłaty kredytu dokonywała osoba, która zaciągnęła go, podpisując się za pozwanego. Takie stanowisko jest jak najbardziej uzasadnione, ponieważ powód, mając takie możliwości, nie przedłożył dowodu wypłacenia pozwanemu

pożyczki. Sam fakt podpisania dyspozycji wypłaty, nie dowodzi tego, że powód wywiązał się ze swojego zobowiązania jako pożyczkodawca. Przedłożenie dowodu wypłaty pożyczki pozwanemu i zweryfikowanie właściciela konta, na którego pożyczkę przelano, ujawniłoby osobę, która ją otrzymała i tym samym, która w rzeczywistości była zobowiązana do jej zwrotu. Zadaniu temu jednak powód nie podołał.

W niniejszej sprawie powód nie przedłożył dowodów dostatecznie uzasadniających jego roszczenie. W konsekwencji należało stwierdzić, że powód nie udowodnił swojego roszczenia, choć był do tego zobowiązywany. Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności, powództwo należało oddalić.