Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II A Ka 171/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2021r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSA Małgorzata Janicz (spr.)

Sędziowie SA Dorota Tyrała

SO (del.) Przemysław Filipkowski

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Rucińska

przy udziale Prokuratora Gabrieli Marczyńskiej-Tomali

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2021 r.

sprawy P. B. (1) syna M. i R. z d. S., urodz. (...) w W.

osk. z art.158 § 3 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28 lutego 2020r., sygn. akt XII K 154/19

I.  utrzymuje w mocy wyrok w zaskarżonej części wobec oskarżonego P. B. (1);

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. G. (1), Kancelaria Adwokacka w W., kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych zawierającą 23 % VAT - tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną oskarżonemu P. B. (1) z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego P. B. (1) z ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 171/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28 lutego 2020 r.

sygn. akt XII K 154/19

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

X

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

X

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

X

uchylenie

X

Zmiana (wniosek ewentualny)

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. obrazy art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. mający istotny wpływ na treść orzeczenia poprzez pominięcie wyjaśnień oskarżonego w zakresie w jakim wyjaśnił, iż nie brał udziału w zdarzeniu, a w szczególności nie bił pokrzywdzonego jak i podżegał współoskarżonego do pobicia pokrzywdzonego i że tego dnia pokrzywdzony nie był u niego obecny w dniu zdarzenia i nie spożywali razem alkoholu co miało wpływ na wynik sprawy, bowiem skutkowało wadliwym uznaniem winy oskarżonego B.;

2. obrazy art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. mający istotny wpływ na treść orzeczenia poprzez pominięcie wyjaśnień współoskarżonego - jedynego naocznego świadka zdarzenia - w zakresie w jakim wyraźnie i stanowczo zaprzeczył, jakoby oskarżony B. brał udział w zdarzeniu a w szczególności bił pokrzywdzonego i podżegał współoskarżonego;

3. obrazy art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. mający istotny wpływ na treść orzeczenia poprzez pominięcie zeznań pokrzywdzonego - jedynego naocznego świadka zdarzenia -w zakresie w jakim wyraźnie i stanowczo zaprzeczył, jakoby został pobity przez oskarżonego B. co miało wpływ na wynik sprawy, bowiem skutkowało wadliwym uznaniem winy oskarżonego B.;

4. obrazy art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. mający istotny wpływ na treść orzeczenia poprzez obdarzenie walorem wiarygodności zeznań świadka A. Z. (1), która po pierwsze była w silnym konflikcie z oskarżonym B. i była procesowo zainteresowana obciążaniem go a nadto jej zeznania nie są wiarygodne, pozostają w sprzeczności wyjaśnieniami oskarżonego oraz są nielogiczne i niezgodne z doświadczeniem życiowym, zawłaszcza w zakresie, a jakim świadek suponowała, iż oskarżeni „zrzucali pokrzywdzonego ze schodów” i „Nie wiem jak go wyrzucano, za ręce, za nogi i potem on cały czas spadał ze schodów, bo go popychali. Jak leżał, to go wzięli i popchnęli. Pokrzywdzony to był bezwładny człowiek, jak go popchnęli tak się rozłożył. Przed klatką to pokrzywdzony leżał na wznak, bo go wynieśli z klatki, a wcześniej nie analizowałam jaką pozycją ciała spadał. Spadał ze schodów, nie patrzyłam jak spadał, widziałam tylko, że spada. Jak spadał to zatrzymywał się na półpiętrze. Przed moim mieszkaniem leżał bezwładnie. Ja nie przywiązywałam wagi do tego w jakiej pozycji leżał przed moimi drzwiami. Półpiętro może mieć 15 schodów — mniej więcej. Jak człowiek jest bezwładny to z góry leci po prostu. On się nie bronił, nie wydawał żadnych dźwięków, nic. Jak leżał przed moimi drzwiami, to z powrotem go zrzucili na dół do parteru — widziałam to przez wizjer. To była chwila, więc nie mogę powiedzieć, który był pierwszy, który był drugi, po prostu go zrzucili dalej. W tej chwili nie mogę powiedzieć czy rękami, czy nogami go zrzucali, nie pytano mnie o to na komendzie” podczas gdyby tak rzeczywiście było, pokrzywdzony doznał by na pewno więcej urazów, nadto nie było to możliwe, ponieważ szerokość klatki schodowej wykluczała taki sposób „rzucania pokrzywdzonym” i „spychania go” a nadto świadek na konkretne pytania obrońcy nie potrafiła uszczegółowić przebiegu, co miało wpływ na wynik sprawy, bowiem skutkowało wadliwym uznaniem winy oskarżonego B.;

5. obrazy przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. mającą istotny wpływ na treść wyroku poprzez częściowo wybiórczą, bezkrytyczną i dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego bez uwzględnienia zasad prawidłowego i logicznego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego skutkującą błędnym ustaleniem, że:

i) P. B. (1), na którego mówiono również P., i drugi nieznany jej mężczyzna spychają ze schodów trzeciego mężczyznę, którym później okazał się W. K.,

ii) Mężczyzna ten nie opierał się i popychany bezwładnie spadał ze schodów z drugiego piętra,

iii) A. Z. (1): słyszała uderzenia i określenia typu: „a masz” „a masz za P.”. Słyszała również głos P. B. (1), który podjudzał kolegę do tego aby „dołożył” W. K.,

iv) że spychany ze schodów mężczyzna został wyniesiony przez P. B. (1) i drugiego mężczyznę, którego nie znała, lecz którego wygląd potrafiła opisać, z klatki schodowej na zewnątrz budynku i został położony na plecach obok bloku pomiędzy domofonem a krzakami. Zarówno P. B. (1), jak i S. A. (1) kopali leżącego mężczyznę przede wszystkim po głowie i po tułowiu na wysokości wątroby,

v) P. B. (1) był mniej agresywny, początkowo kopał leżącego, a potem stał i chodził wokół niego. W. K. leżał i nie bronił się, bardzo krwawił. Gdy P. B. (1) zorientował się jaki jest stan W. K. zwrócił się do S. A. (1) aby uciekali bo ktoś może ich zobaczyć,

vi) Mężczyźni oddalili się w kierunku prześwitu w bloku.

podczas gdy powyższe ustalenia sprzeczne są z wyjaśnieniami oskarżonych i zeznaniami pokrzywdzonego a nadto niezgodne z doświadczeniem życiowym, m.in. z uwagi
na rzekomy sposób „spychania” pokrzywdzonego, który nie był możliwy do wykonania (szerokość klatki schodowej znana z doświadczenia życiowego wykluczała takie spychania nawet ustalenia te są częściowo niezgodne z uznanymi za wiarygodne zeznaniami A. Z. (1) i są nieprecyzyjne, ergo i dowolne co miało wpływ na wynik sprawy, bowiem skutkowało wadliwym uznaniem winy oskarżonego B.;

6. obrazy przepisów postępowania, tj. art. 170 § 1 pkt 3 i 5 k.p.k. w zw. z art. 169 § 2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. poprzez bezzasadne oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie świadka imieniu S. i po zleceniu policji ustalenia danych personalnych tego świadka, podczas gdy zeznania tego świadka były przydatne w postępowaniu i nadto miały służyć potwierdzeniu wiarygodności wyjaśnień oskarżonego a Sąd nie wykazał, jakoby złożenie tego wniosku dowodowego służyło wyłącznie przewlekłości postępowania, co miało wpływ na wynika sprawy, bowiem skutkowało wadliwym uznaniem winy oskarżonego B.;

7. obrazy przepisów postępowania, tj. art. 170 § 1 pkt 1 i 4 k.p.k. w zw. z art. 169 § 2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. poprzez bezzasadne oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie świadka imieniu J. G. (2) i J. W. i po zleceniu policji ustalenia danych personalnych tego świadka, podczas gdy zeznania tego świadka były przydatne w postępowaniu i nadto miały służyć potwierdzeniu wiarygodności wyjaśnień oskarżonego co miało wpływ na wynika sprawy, bowiem skutkowało wadliwym uznaniem winy oskarżonego B..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

apelacja złożona przez obrońcę oskarżonego nie jest zasadna, zarzuty w niej postawione są chybione przeto i wnioski apelacyjne uwzględnione być nie mogły.

Na wstępie stwierdzić należy, iż Sąd Okręgowy w sposób właściwy, a więc kompletny zgromadził materiał dowodowy, a także nie popełnił błędów o jakich mowa w apelacji, jeśli chodzi o ocenę dowodów. W tym kontekście niezasadne są zarzuty 1 i 2 apelacji. Sąd Okręgowy w sposób bardzo dokładny ocenił całość wyjaśnień zarówno oskarżonego jak i S. A. (1), to zaś, iż części z nich nie dał wiary , nie świadczy o obrazie art. 410 k.p.k. i art. 7 k.p.k. Tezie głoszonej przez oskarżonego B. jak i skazanego już prawomocnie przez Sąd Okręgowy S. A. (1), iż to osoby trzecie, a nie oni bili pokrzywdzonego, przeczy cały pozostały zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy. Na marginesie tych rozważań wypada przypomnieć, iż wersje zdarzenia przedstawione przez oskarżonego i współoskarżonego różnią się zasadniczo. Oskarżony bowiem wyjaśniał, że ktoś go zawołał kiedy był w domu, zszedł na dół i zobaczył leżącego pokrzywdzonego, nad którym stało dwóch mężczyzn, jeden z nich to oskarżony A., drugim był nieznany mężczyzna, nikt pokrzywdzonego nie bił, oskarżony zadzwonił po karetkę. S. A. (1) wyjaśnił, iż P. B. (1) spotkał pod pocztą i to oskarżony powiedział mu, że pokrzywdzony leży w krzakach pod klatką. Próba podjęta na rozprawie sądowej przez S. A. polegająca na dopasowaniu treści wyjaśnień do wersji przedstawianej przez oskarżonego B., oceny wyjaśnień oskarżonego zawartej w pisemnych motywach zapadłego w I instancji orzeczenia nie jest w stanie zmienić (vide pkt. 2.2. uzasadnienia wyroku). Próba podważenia oceny zeznań świadków podjęta przez obrońcę oskarżonego (vide pkt. 4 apelacji) także nie mogła się udać, a to z tego powodu, iż zeznania te wzajemnie się uzupełniają, tworząc stan faktyczny, na podstawie którego zapadło zaskarżone orzeczenie. Przypomnieć wobec tego należy, iż świadkowie przesłuchani w sprawie zeznawali spójnie, wszyscy mówili o dwóch mężczyznach bijących jednego, leżącego, wskazywali na wiodącą rolę S. A.. Zeznania świadka A. Z. (2), co do której obrońca sformułował zarzut, iż zostały ocenione sprzecznie z zasadą wyrażoną w art. 7 kpk. z uwagi na negatywny stosunek świadka do oskarżonego, są zgodne z zeznaniami pozostałych osób obserwujących zdarzenie. Świadek D. widziała jak S. A. kopał pokrzywdzonego, początkowo oskarżony B. mu nie przeszkadzał, „miał udział w pobiciu na tyle ile mógł”, przed sądem stwierdziła, iż ewidentnie dwóch mężczyzn biło jednego. Świadek Z. widziała jak obaj mężczyźni pobili pokrzywdzonego, kopali go w okolicach wątroby, po głowie, wskazała przy tym, iż bardziej aktywny był oskarżony A.. Wreszcie świadek A. S., która obserwowała zdarzenie z mieszkania usytuowanego naprzeciwko klatki schodowej gdzie dokonano pobicia, zrelacjonowała, iż najpierw bił A., a w pewnym momencie dołączył B., „obaj go kopali po głowie i tułowiu”. Świadek P. G. – obserwował zdarzenie wyrywkowo ”widziałem jak jeden mężczyzna leży a dwóch go kopie”. Taką też relację usłyszeli policjanci przybyli na miejsce zdarzenia (świadek M. L., A. P., G. G., S. S. (2) i G. M.) „młodszy z dwóch bijących mężczyzn był bardziej agresywny, bili we dwóch jednego leżącego”. Ustalony przez Sąd Okręgowy stan faktyczny, poza wskazanymi powyżej zeznaniami naocznych świadków, a także świadków „ze słyszenia” potwierdzają wreszcie stenogramy z rozmów z osobami dzwoniącymi na Policję i na pogotowie, gdzie osoby te wskazywały, iż „dwóch mężczyzn bije jednego”(vide k. 1850-51v, 1856-57, 1914, 516, 521 akt postępowania). W tym kontekście nie są zasadne zarzuty sformułowane w pkt 5 ppk. 1-6 apelacji, podważające treść zeznań świadka A. Z. (1). Z samego faktu, iż świadek stwierdziła, iż „od 10 lat pozostaje w konflikcie z sąsiadem B.” nie można wysuwać wniosków jakie zdaje się sugerować obrońca oskarżonego. Świadek zeznała (vide k 62 akt postępowania), iż widziała „jak wyrzucają tego mężczyznę, którego potem bili pod domem, kopali po głowie i w okolicach wątroby, bardziej bił ten w niebieskiej koszulce, pokrzywdzonemu drgały nogi był bez kontaktu, jak to zobaczyli to uciekli do prześwitu w stronę bramy stamtąd ich wyprowadziła po 10 minutach policja”. Świadek opisała obu mężczyzn, ich ubrania, kolory koszulek, stwierdziła także, że „z mieszkania B. też dochodziły krzyki, może bili tego mężczyznę już tam”. Zeznania te są zbieżne z zeznaniami pozostałych świadków, zaś sam fakt pozostawania w konflikcie sąsiedzkim, o czym zresztą sama świadek wspomina na wstępie swoich depozycji, nie może dezawuować jej zeznań. Podkreślić należy, iż świadek wyraźnie rozróżniła udział obu mężczyzn, i wskazała na współoskarżonego, a nie P. B. jako osobę bardziej aktywną w biciu pokrzywdzonego. Kwestia konfliktu spowodowanego alkoholizmem oskarżonego i jego zachowaniem jako sąsiada, nie miała wpływu na treść depozycji, brak jest jakichkolwiek dowodów, aby opisaną sytuację chciała A. Z. wykorzystać przeciwko uciążliwemu sąsiadowi i pogrążyć go nieprawdziwymi relacjami. Niezasadny jest także zarzut sformułowany w pkt 3 apelacji, jakoby Sąd Okręgowy „pominął zeznania pokrzywdzonego”. W tym miejscu stwierdzić należy, iż pokrzywdzony zeznań na żadnym etapie niniejszego postępowania nie składał. Świadek P. Ł. – policjant rozmawiał z pokrzywdzonym zaraz po jego przywiezieniu do szpitala. Lekarz dyżurny, z uwagi na stan zdrowia pokrzywdzonego nie wyraził zgody na jego przesłuchanie, pokrzywdzony był wówczas pod znacznym wpływem alkoholu, nadto dotkliwie pobity. Z relacji świadka wiadomo, iż W. K. mówił że został pobity na przystanku przez nieznane osoby, zapytany o nazwiska podejrzanych powiedział, że jednego zna a drugiego nie zna i że oni go nie pobili (vide k 508 akt postępowania). Relacja pokrzywdzonego obarczona jest błędem, wynikającym zapewne z jego stanu zdrowia i kondycji, w chwili jej składania, albowiem na podstawie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego wiadomo, iż pobicie pokrzywdzonego nie miało miejsca na przystanku (vide opinia biegłego Z. M. dotycząca śladów krwi ujawnionych na butach oskarżonego A. i na klatce schodowej nr (...) przy ul (...) k 470, 1990-1990v, protokół oględzin miejsca zdarzenia k 46-53 akt postępowania), nadto świadkowie jednoznacznie wskazali na osoby oskarżonych w tej sprawie jako sprawców. Niezasadne są wreszcie zarzuty sformułowane w pkt 6 i 7 apelacji. Sąd Okręgowy oddalając wnioski dowodowe obrońcy o przesłuchanie wskazanych w nich osób postąpił prawidłowo, albowiem brak było jakichkolwiek informacji o miejscu pobytu tych osób, przez co wezwanie ich na rozprawę nie było możliwe. Ponadto zarzuty oparte o obrazę art. 170 kpk nie precyzują jaki wpływ na treść rozstrzygnięcia miałaby ewentualna obraza wskazanego przepisu, a jedynie w sposób polemiczny i hipotetyczny obrońca zakłada, iż wpływ taki byłby istotny. Z uwagi na zakres zaskarżenia Sąd odwoławczy zbadał także przyjętą kwalifikację prawną, uznając, iż jest ona prawidłowa, oparta na ustalonym stanie faktycznym, a także wiarygodnej i fachowej opinii biegłego lekarza medycyny sądowej. Rezultatem działania oskarżonego było pobicie ze skutkiem śmiertelnym, samo pobicie określone zostało w opinii biegłego jako ciężki uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 156 par 1 kk. W ocenie sądu kara pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu B. nie może być uznana za rażąco niewspółmiernie surową. Po pierwsze stwierdzić należy, iż Sąd widząc zróżnicowane role jak i stopień uczestnictwa w dokonaniu czynu w znaczeniu intensywności bicia i zadawania razów pokrzywdzonemu, zróżnicował także wymiar orzeczonych kar. Wymierzając oskarżonemu karę 6 sześciu lat pozbawienia wolności, wziął pod uwagę wszystkie okoliczności opisane w art. 53 par 1 i 2 kk, elementy podmiotowe i przedmiotowe czynu, w tym wysoki stopień jego społecznej szkodliwości, oraz wysoki stopień winy oskarżonego. Oskarżony godził w jedno z najbardziej chronionych dóbr jakim jest zdrowie człowieka, zaś godził się jednocześnie, iż skutek w wyniku śmierci pokrzywdzonego może nastąpić, winien był go przewidzieć i mógł go przewidzieć (vide opinia sądowo psychiatryczna, z której wynika ponadprzeciętna inteligencja oskarżonego). Biorąc pod uwagę sytuację materialną oskarżonego Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Wnioski

1. dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów zgłoszonych na rozprawie z dnia 28 lutego 2020 r. tj. o przesłuchanie świadków J. G. (2) i J. W. po zwróceniu się do Policji, ZUS i NZF o podanie adresów pobytów/zamieszkania świadków jaki po zleceniu Policji ustalenia danych świadka o imieniu S. na okoliczności przebiegu zdarzenia, spożywania alkoholu wspólnie z oskarżonym B. bez udziału pokrzywdzonego, braku udziału oskarżonego w pobiciu pokrzywdzonego oraz na okoliczność wiarygodności wyjaśnień oskarżonego B.;

2. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie P. B. (1);

3. ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek dowodowy oddalony na podstawie art. 170par. 1 pkt 2,3,4 kpk ( vide protokół rozprawy apelacyjnej a dnia 13 01 2021r). Wnioski apelacyjne – niezasadne wobec utrzymania wyroku SO w mocy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sadu okręgowego w Warszawie , sygn. akt XIIK 154/19

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Vide pkt. 3 formularza

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Art. 624 kpk – orzeczenie o kosztach

7.  PODPIS

Małgorzata Janicz

Dorota Tyrała Przemysław Filipkowski

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana