Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 36/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2021 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA – Zbigniew Kapiński

Sędziowie: SA – Katarzyna Capałowska

SA – Dorota Radlińska (spr.)

Protokolant: sekr. sądowy Aleksandra Duda

przy udziale Prokuratora Waleriana Janasa

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2021 r.

sprawy:

1.  P. B., s. Z. i Z., ur. (...) w C. - oskarżonego z art. 18§3kk w zw z art. 286§1kk i in.

2.  A. P., s. S. i G., ur. (...) w W. - oskarżonego z art. 286§1kk i in.

3.  P. R., s. H. i J., ur. (...) w S. - oskarżonego art. 18§3kk w zw z art. 286§1kk i in.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 28 czerwca 2019 r. sygn. akt XVIII K 145/17

I.  Zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

I.  zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w częściach przypadających na każdego z nich, w tym opłaty w następujących kwotach- od oskarżonego A. P. 2580 (dwa tysiące pięćset osiemdziesiąt) złotych, od oskarżonego P. R. 1120 (tysiąc sto dwadzieścia) złotych, od oskarżonego P. B. 1180 (tysiąc sto osiemdziesiąt) złotych.

UZASADNIENIE

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 36/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2019 roku, sygn. akt XVIII K 145/17.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.  1.

1.  1

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.  1.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Apelacja obrońcy A. B.

- podnoszący obrazę art. 7 k.p.k.;

- błędu w ustaleniach faktycznych będący następstwem naruszenia przepisów procesowych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Apelacja obrońcy A. P.

- podnoszący obrazę art. 7 k.p.k. ;

- naruszenia art. 170§1 pkt 3 k.p.k.

- błędu w ustaleniach faktycznych;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Apelacja obrońcy P. R.

- podnoszący obrazę art. 7 k.p.k. w zw. z art. 2§2k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnośnie apelacji obrońcy A. B..

Zarzuty wskazane przez obrońcę w punktach 1 a./ i b./ apelacji nie były zasadne. Obrońca kwestionował ocenę materiału dowodowego, której dokonał Sąd I instancji, w szczególności wyjaśnień oskarżonego B., oraz korespondencji w postaci wiadomości e-mail oraz sms prowadzonej przez A. P.. Ocenę wyjaśnień oskarżonego B., jak też innych dowodów, która to ocena kwestionowana była przez skarżącego, Sąd I instancji przedstawił na stronach 42- 43 uzasadnienia. Ocena ta pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. Sąd Apelacyjny w całości podzielił argumentację, którą przedstawił Sąd meriti. Wbrew zatem twierdzeniom obrońcy, ocena ta nie jest dowolna i w pełni wypełnia dyrektywę – swobodnej oceny dowodów, która wypływa z treści art. 7 k.p.k. Nie podzielając stanowiska obrońcy w zakresie oceny materiału dowodowego, której dokonał Sąd I instancji w konsekwencji doprowadzić musiało do uznania zarzutu z punktu 2 apelacji także za niezasadny. Zdaniem Sądu Apelacyjnego konsekwencją swobodnej oceny materiału dowodowego, której dokonał Sąd I instancji były prawidłowe ustalenia faktyczne, które z kolei legły u podstaw przypisania oskarżonemu winy.

Reasumując stwierdzić należy, iż zarzuty obrońcy oskarżonego B. nie były zasadne.

Odnośnie apelacji obrońcy A. P..

Skarżący podnosił zarzut obrazy art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej oceny wymienionych w apelacji zeznań świadków, jak też wyjaśnień oskarżonego. W szczególności obrońca kwestionował ocenę zeznań świadków: R. G., M. D., M. S., którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocenę zeznań tych świadków, jak też wyjaśnień oskarżonego Sąd I instancji przedstawił poczynając od strony 37 uzasadnienia. Nadto Sąd meriti wskazał szereg innych dowodów /np. treść wiadomości e- mail/ w oparciu, o które dokonał ustaleń faktycznych. Analiza argumentacji Sądu I instancji prowadzi do wniosku, że zarówno ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, jak też ustalony w oparciu o tę ocenę stan faktyczny w pełni pozostają pod ochroną przepisów procedury karnej. Wskazać przy tym należy, iż Sąd Okręgowy poddał wnikliwej analizie każdy z przeprowadzonych dowodów, wskazując przy tym na poszczególne elementy ustaleń faktycznych, które z dowodów tych wynikały. Analiza zarzutów skarżącego prowadzi do wniosku, że obrońca wybiórczo wskazał bądź to pojedyńcze fakty, bądź dowody w oderwaniu od pozostałych zgromadzonych dowodów i dokonał własnej subiektywnej oceny tego materiału. Wybiórcza i przy tym subiektywna ocena tak wskazanej części materiału dowodowego w żadnym razie nie mogła skutecznie podważyć prawidłowo dokonanej całościowej oceny tego materiału. W tych okolicznościach Sąd Apelacyjny w pełni podzielił stanowisko Sądu I instancji uznając, że Sąd nie dopuścił się obrazy instytucji z art. 7 k.p.k. Za chybione uznać należało także zarzuty wskazane w punktach I. 11 i I 12. Wbrew bowiem twierdzeniom obrońcy, Sąd I instancji nie uchybił normie z art. 410 k.p.k. Na stronie 33 uzasadnienia Sąd I instancji odniósł się do zeznań świadka M. O. i G. K.. Co więcej zostały one poddane analizie i w uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał w jakim zakresie miały one znaczenie dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Nie doszło także do uchybienia art. 170§1 pkt 3 k.p.k. Obrońca nie wykazał aby przeprowadzenie wskazywanego przez niego dowodu miało znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie doszło do wskazanych przez obrońcę uchybień w punkcie II apelacji. W tej części apelacji skarżący podnosił, iż Sąd I instancji dopuścił się uchybień w postaci błędów w ustaleniach faktycznych. Przede wszystkim wskazać należy, iż Sąd Apelacyjny w całości podzielił stanowisko Sądu I instancji w zakresie oceny materiału dowodowego w oparciu, o którą dokonane zostały ustalenia faktyczne. Konsekwencją powyższego jest także nie podzielenie stanowiska obrońcy w zakresie naruszeń wskazanych w punkcie II apelacji. Wbrew bowiem twierdzeniom skarżącego /punkt II.1/ Sąd I instancji ustalił a następnie wskazał w pisemnych motywach wyroku /poczynając od strony 56 uzasadnienia/ z jakich powodów uznał, że oskarżony P. wyczerpał znamiona przypisanego mu przestępstwa. Nie przekonuje twierdzenie obrońcy, że działaniu tego oskarżonego co najwyżej można byłoby przypisać nieumyślność. Okoliczność podnoszona przez skarżącego w punkcie II.2 apelacji co do zasady nie pozostawała w bezpośrednim związku z rozstrzygnięciem w przedmiotowej sprawie. Wskazując uchybienie w punkcie II.3. apelacji – obrońca zasadniczo wskazuje kolejny jednostkowy element, który miałby doprowadzić do zakwestionowania ustaleń faktycznych, których dokonał Sąd Okręgowy. Ponownie wskazać należy, iż wina oskarżonego P. ustalona została w oparciu o szereg elementów i okoliczności, które wynikały ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Co więcej Sąd I instancji zasadnie ocenił zachowania oskarżonego P. przez pryzmat profesjonalisty w danej dziedzinie. Zrozumiałym jest, że obrońca oskarżonego w ramach przyjętej linii obrony także w apelacji przedstawia jego zachowania co najwyżej na poziomie nieumyślności, która mogłaby być usprawiedliwiona w przypadku osoby nie posiadającej zarówno wiedzy, jak też doświadczenia, które posiadał oskarżony. Reasumując stwierdzić należy, iż żaden z przedstawionych przez obrońcę zarzutów nie zasługiwał na uwzględnienie.

Odnośnie apelacji obrońcy P. R..

Także obrońca tego oskarżonego podnosił zarzut obrazy przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 2§2 k.p.k. w zw. z art. 410k.p.k. W szczególności skarżący podnosił, że Sąd I instancji pominął zeznania S. B. oraz opinię biegłego A. Ż.. Istotnie Sąd I instancji nie odniósł się w pisemnych motywach wyroku do zeznań wskazanego przez skarżącego świadka. Jednakże obrońca w żadnym razie nie wykazał, że z zeznań tego świadka wynikały okoliczności o tak doniosłym znaczeniu, że mogły one mieć wpływa na treść zapadłego orzeczenia. Jak wynika także z treści apelacji świadek ten podał okoliczność, że w tzw. oficjalnej dystrybucji M. dochodzi do sprzedaży nowych produktów z zablokowanymi kluczami. W żadnym razie nie jest przekonująca teza, że dokładne przyjrzenie się temu zjawisku przez Sąd I instancji doprowadziłoby do odmiennej oceny innych faktów. Twierdzenie to nie znajduje logicznego uzasadnienia. Sąd Apelacyjny nie podzielił rozważań obrońcy zawartych w uzasadnieniu apelacji a dotyczących tej kwestii. Nie sposób także uznać za zasadna tezę obrońcy z punktu 2 apelacji. Sam bowiem skarżący wskazuje w uzasadnieniu apelacji, że Sąd I instancji na stronie 30 uzasadnienia – jak to określił – „wspomina o tej opinii”. Faktycznie Sąd meriti na stronach 29-30 uzasadnienia nie tylko „wspomina” powołane w sprawie opinie, ale także odnosi się do nich. Fakt, że Sąd I instancji w sposób obiektywny podszedł do oceny treści wynikających z powołanych w sprawie opinii, a nie jakby sobie tego życzył skarżący, tj. poprzez wybiórcze potraktowanie jedynie korzystnych elementów dla oskarżonego nie może stanowić skutecznej podstawy do podważenia stanowiska Sądu Okręgowego. Wręcz przeciwnie także w zakresie oceny tych dowodów Sąd I instancji wykazał rzetelność i profesjonalizm.

Odnosząc się do dowodu, który sam oskarżony przedłożył już na etapie postępowania apelacyjnego wskazać należy, iż dowód ten, tj. pismo procesowe spółki (...) z o.o. nie mogło w żadnym razie wpłynąć na zmianę orzeczenia Sądu I instancji. Przede wszystkim wskazać należy, iż oskarżonemu R. przypisana została forma zjawiskowa przestępstwa oszustwa w postaci pomocnictwa. Błędnie zatem wskazuje oskarżony, iż statusu prawny dostarczonych przez niego certyfikatów nie powinien mieć znaczenia wobec przywołanych przez niego okoliczności. Wręcz przeciwnie, Sąd I instancji poddał indywidualnej ocenie zachowanie oskarżonego jedynie pod kątem wyczerpania przez niego konkretnych znamion przestępstw. W tych okolicznościach podnoszone przez oskarżonego kwestie niezależnie nawet od ich merytorycznej zawartości nie mogły mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż to właśnie status prawny dostarczonych przez niego certyfikatów miał znaczenie w zakresie przypisanego mu zachowania polegającego na pomocnictwie do przestępstwa oszustwa. Na marginesie jedynie wskazać należy, iż na stronie 5 pisma załączonego przez oskarżonego jako dowód w przedmiotowej sprawie /Odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty/ zawarta jest treść, która przeczy tezie postawionej przez P. R..

Reasumując stwierdzić należy, iż także apelacja na korzyść oskarżonego R. nie była zasadna.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- wyrok w zaskarżonej części,

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- wobec nie uwzględnienia zarzutów apelacyjnych

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w częściach przypadających na każdego z nich, w tym opłaty w następujących kwotach- od oskarżonego A. P. 2580 (dwa tysiące pięćset osiemdziesiąt) złotych, od oskarżonego P. R. 1120 (tysiąc sto dwadzieścia) złotych, od oskarżonego P. B. 1180 (tysiąc sto osiemdziesiąt) złotych.

7.  PODPIS

Zbigniew Kapiński

Katarzyna Capałowska Dorota Radlińska

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. A. B.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28.06.2019r.sygn. akt XVIII K 145/17

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. A. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28.06.2019r.sygn. akt XVIII K 145/17

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. P. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28.06.2019r.sygn. akt XVIII K 145/17

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana