Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 42/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie V Wydział Karny z dnia 30 lipca 2019 r., sygn. akt V K 164/18

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońcy

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia obrońcy T. K.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

obraza prawa materialnego tj. art. 148 § 1 k.k. poprzez błędną wykładnię i zastosowanie tej kary do oceny czynu oskarżonego, podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że oskarżony dopuścił się czynu opisanego w art. 156 § 3 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. lub art. 155 k.k.

☒

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę i mający wpływ na treść wyroku polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony działał w zamiarze ewentualnym pozbawienia życia D. K., w sytuacji, gdy z całokształtu ujawnionych okoliczności sprawy wynika, że oskarżony nieumyślnością obejmował nie tylko skutek w postaci śmierci pokrzywdzonego, ale także spowodowanie u niego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

☒

rażąca surowość kary 25 lat pozbawienia wolności.

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana poprzez przyjęcie kwalifikacji prawnej z art. 156 § 3 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. lub art. 155 k.k. i wymierzenie kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

1.3 Granice zaskarżenia obrońcy P. K. (1)

1.3.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒na korzyść

☐na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒ co do winy

☐ co do kary

☐ co do środka karnego

1.3.2.  Podniesione zarzuty

☒ obraza prawa procesowego tj. art. 4 k.p.k., 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., 410 k.p.k., 424 § 1 k.p.k. mającą wpływ na treść orzeczenia, polegającą na naruszeniu zasady obiektywizmu oraz swobodnej oceny dowodów przez ich niewszechstronną analizę, nierozważenie wszystkich okoliczności sprawy, szczególnie tych które przemawiały na korzyść P. K. (1), oparciu orzeczenia o winie z pominięciem zeznań I. J., A. K. oraz biegłych psychiatrów.

☒ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mający istotny wpływ na jego treść przez pozbawione uzasadnienie przyjęcia, że zebrane w sprawie dowody wskazują na popełnienie przez oskarżonego P. K. (1) zarzucanego mu czynu.

1.4.  Wnioski

☒ wniosek alternatywny o uchylenie zaskarżonego wyroku

☒ zmianę i uniewinnienie P. K. (1) od popełnienia zarzucanego mu czynu

1.3. Granice zaskarżenia Prokuratora

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części w odniesieniu do P. K. (1)

☐ co do winy

☒ co do kary

☐ co do środka karnego

1.3.2. Podniesione zarzuty

☒ rażąca niewspółmierność kary 1 roku pozbawienia wolności

1.4.  Wnioski

☐ uchylenie

☒ zmiana i wymierzenie 3 lat pozbawienia wolności

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty obrońcy T. K.

1.  obrazy prawa materialnego

2.  błędu w ustaleniach faktycznych

3.  rażąco niewspółmiernej kary

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutów za zasadne lub niezasadne.

Na wstępie wskazać należy, że za skuteczny może zostać uznany zarzut obrazy prawa materialnego w zakresie przyjętej kwalifikacji prawnej jedynie wówczas, gdy strona nie kwestionuje ustaleń faktycznych. Analiza uzasadnienia wniesionego w imieniu T. K. środka odwoławczego wskazuje na to, że obrońca kwestionuje zamiar z jakim działał oskarżony, a ten jest elementem ustaleń faktycznych.

W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że wskazówkami co do tego, czy sprawca miał zamiar zabójstwa są takie czynniki jak tło i motywy zajścia, rodzaj użytego narzędzia, umiejscowienie i intensywność zadanych ciosów, czy spowodowanie określonych obrażeń ciała, osobowość sprawcy, jego zachowanie przed popełnieniem czynu i po jego popełnieniu, stosunek do pokrzywdzonego.

W kontekście powyższego zasadnie Sąd I instancji ustalił, że T. K. działał z zamiarem ewentualnym zabójstwa opierając się na opinii medyka sądowego M. F.. Oskarżony zadał D. K., nie kilka, nie kilkanaście, ale kilkadziesiąt urazów, powodując na jego ciele liczne obrażenia ciała. Zdaniem biegłego zgon pokrzywdzonego był sumą doznanych obrażeń w obrębie głowy i twarzoczaszki, przy czym urazy w te okolice ciała godziły z dość znaczną siłą powodując złamania. Wszystkie liczne obrażenia na całym ciele zostały zadane z siłą od średniej, do dość znacznej.

Słuszna jest uwaga Sądu I instancji, że T. K. zadawał urazy po całym ciele, w tym także w newralgiczne okolice tj. głowę. Zatem przewidywał i godził się na śmierć D. K..

Nie można przyznać racji obrońcy oskarżonego, że T. K. nie godził się na skutek w postaci śmierci i sądził, że po wyniesieniu z mieszkania pokrzywdzony odejdzie do swojego domu. D. K. po pobiciu bardzo krwawił, o czym świadczą ślady przeciągania prowadzące z mieszkania oskarżonego na klatkę schodową. Stan jego zdrowia był na tyle zły, że nie chodził o własnych siłach. W ocenie biegłego mógł żyć jeszcze 3 – 4 godziny i w przypadku udzielenia mu pomocy lekarskiej istniały szanse na przeżycie. Los pokrzywdzonego był mu jednak obojętny, zainteresował się nim dopiero rano, gdy P. K. (1) idąc do sklepu odnalazł w tym samym miejscu D. K. z nieznacznymi oznakami życia, zaś według lekarki z pogotowia – bez oznak życia.

Mając powyższe na uwadze za chybiony uznano zarzut dokonania błędnych ustaleń faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia. Przy prawidłowych ustaleniach dotyczących zabójstwa nieuzasadniony był zarzut wymierzenia rażąco niewspółmiernej kary 25 lat pozbawienia wolności.

Wnioski

1.  o zamianę zaskarżonego wyroku i uznanie, że oskarżony umyślnie spowodował skutek w postaci obrażeń, nieumyślnie zaś śmierć pokrzywdzonego, ewentualnie w ogóle działał nieumyślnie;

2.  o zmianę wyroku poprzez orzeczenie niższej kary, w dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Strona podmiotowa odgrywa zasadniczą rolę w rozgraniczeniu przestępstwa spowodowania śmierci człowieka, o jakim mowa w art. 155 k.k. od zabójstwa. Przy nieumyślnym spowodowaniu śmierci sprawca nie ma zamiaru pozbawienia życia swej ofiary. Powoduje tę śmierć nieumyślnie na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach w postępowaniu z chronionym dobrem. Nieumyślność może przybrać postać świadomej, jak i nieświadomej.

Skarżący nie wskazał jakich reguł ostrożności miałby się dopuścić oskarżony.

Z kolei różnica pomiędzy przestępstwem z art. 148 § 1 k.k., a 156 § 3 k.k. tkwi w stronie podmiotowej. W tym przypadku nastawienie psychiczne oskarżonego do czynu, a zarazem skutku w postaci śmierci pokrzywdzonego obrazują okoliczności zdarzenia – pobicie D. K. i doprowadzenie go do takiego stanu, że nie mógł się bronić i poruszać, a następnie pozostawienie go nocą bez pomocy.

Przy braku przesłanek do zastosowania kwalifikacji prawnej czynu zaproponowanej przez skarżącego niemożliwe było wymierzenie innej kary, natomiast kara orzeczona za zabójstwo, choć surowa nie razi nadmierną surowością. Co prawda T. K. został sprowokowany przez pokrzywdzonego, to jednak jego reakcja była nieadekwatna do sytuacji. Przez biegłych psychiatrów oskarżony został uznany za osobę poczytalną, w pełni świadomą swych poczynań, oskarżony ma osobowość dyssocjalną, a alkohol pod wpływem którego się znajdował wyzwalał zachowania agresywne. Zabójstwa dopuścił się z dużą brutalnością, a ponadto był już karany sądownie. Te wszystkie okoliczności świadczą o tym, że kara 25 lat pozbawienia wolności jest adekwatną do zawinienia i swą dolegliwością nie przekracza stopnia winy.

Zarzuty obrońcy P. K. (1)

1.  obrazy prawa procesowego;

2.  błędu w ustaleniach faktycznych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutów za zasadne lub niezasadne

Art. 4 k.p.k. statuuje zasadę obiektywizmu. Nie zostaje ona naruszona tylko z tego powodu, że zapadł wyrok niekorzystny dla P. K. (1). Do obrazy art. 5 § 2 k.p.k. dochodzi wówczas, gdy pomimo prawidłowej oceny materiału dowodowego pozostaną nie dające się usunąć wątpliwości, tymczasem obrońca oskarżonego zarzuca wadliwą, niezgodną z art. 7 k.p.k. ocenę materiału dowodowego.

W przekonaniu Sądu odwoławczego, Sąd I instancji wydał orzeczenie na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej i ocenionych w sposób swobodny, nie dokonując błędnych ustaleń faktycznych.

Sąd Okręgowy wziął pod uwagę wszystkie podniesione w apelacji fakty, w tym także i to, że T. K. zachował się agresywnie wobec brata P. K. (1) i rozciął mu skórę na szyi. W związku z tym wyeliminował z opisu czynu stwierdzenie, że nieudzielenie pomocy między innymi polegać miało na niepowstrzymaniu T. K. od spowodowania obrażeń ciała u D. K..

Obrońca przekonuje w apelacji, że wobec P. K. (1) zastosowano te same kryteria, co wobec każdego innego „ wzorcowego obywatela”. W odniesieniu do tej kwestii stwierdzić należy, że ww. nie jest osobą chorą psychicznie, ani upośledzoną umysłowo. Rozpoznano u niego organiczne zaburzenia osobowości. W czasie czynu, co należy podkreślić, nie miał zniesionej poczytalności, a jedynie ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowanie swoim postępowaniem.

Podczas rozprawy biegłe stwierdziły, że P. K. (1) nie jest osobą całkowicie niemyślącą, nierozumiejącą, pokrzywdzony nie zmarł na skutek niewidocznych, wewnętrznych obrażeń ciała, zatem P. K. zdawał sobie sprawę z położenia pokrzywdzonego. Decydując się na realizację prośby, czy polecenie brata, pomimo wcześniejszego urazu znajdował się w dużo lepszym stanie i najwyraźniej nie musiał tamować krwi z własnej szyi, gdyż ręce miał nie zajęte w tym czasie niczym, co służyć mało za tamponadę. Z tego powodu za nietrafny uznać należy pogląd obrońcy, że stan intelektualny oskarżonego uniemożliwiał mu wezwania pogotowia dla pokrzywdzonego, bo nie wezwał też dla siebie. P. K. (1), przeciwnie niż T. K. był osobą sprawną fizycznie, więc bez przeszkód mógłby opuścić mieszkanie i wezwać pomoc dla pokrzywdzonego, tak jak uczynił to rano, niestety po czasie.

Z tych powodów apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Wnioski

1.  o zmianę wyroku i uniewinnienie;

2.  o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosków za zasadne lub niezasadne

Ustalenia dotyczące wyczerpania swoim zachowaniem znamion czynu z art. 162 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. wykluczały uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconego czynu.

Ponieważ nie zachodziły przesłanki z art. 437 § 2 k.p.k. nie było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

Zarzut Prokuratora

- rażąco niewspółmiernej kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny

Nie można zgodzić się ze skarżącym, że karą współmierną do zawinienia jest kara 3 lat pozbawienia wolności. P. K. (1) działał w warunkach art. 31 § 2 k.k., a zatem stopień winy w jego przypadku jest niższy niż u osoby w pełni poczytalnej. Apelacja nie zawiera argumentacji przemawiającej za tym, że kara winna być wymierzona w górnej granicy ustawowego zagrożenia, za wyjątkiem jednego, że D. K. miał duże szanse przeżycia.

wnioski

o podwyższenie wymiaru kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosków za zasadne lub niezasadne

Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary można przyjąć, że występuje wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz ukształtowanych przez orzecznictwo. U P. K. (1) stwierdzono ograniczoną w stopniu znacznym poczytalność, co umniejszało stopień jego winy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 30 lipca 2019 r., sygn. akt V K 164/18

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Sąd Okręgowy zaskarżonym wyrokiem dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego w zakresie winy oskarżonych i odpowiedzialności karnej.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. orzeczono o kosztach procesu mając na względzie sytuację materialną oskarżonych.

7.  PODPIS

Zbigniew Kapiński Katarzyna Capałowska Anna Zdziarska

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca T. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 30.07.2019r., w sprawie VK 164/2018

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca P. K. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 30.07.2019r., w sprawie VK 164/2018

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 3

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 30.07.2019r., w sprawie VK 164/2018

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana